Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 lutego 2022 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący:

Sędzia Dariusz Mizera

po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2022 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na posiedzeniu niejawnym

w postępowaniu uproszczonym

sprawy z powództwa (...) w P.

przeciwko (...) z siedzibą w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 27 października 2021 roku, sygn. akt I (...) 1307/21

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od pozwanego (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) w P. kwotę 450,00 zł ( czterysta pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu za instancję odwoławczą.

Dariusz Mizera

Sygn. akt II Ca 1039/21

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 17 czerwca 2021 r. powód (...) z siedzibą w P., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wytoczył przeciwko stronie pozwanej (...) z siedzibą w W. powództwo o zapłatę kwoty 3.686,31 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 05 czerwca 2021 r. do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego. Powód wniósł również o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na pozew z dnia 22 lipca 2021 r. pozwany, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł o oddalenie powództwa i o zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu zakwestionowano żądanie powoda z uwagi na okoliczność, że w toku postępowania likwidacyjnego pozwany uznał swoją odpowiedzialność i wypłacił odszkodowanie za najem pojazdu zastępczego w kwocie 2.291,49 zł, co stanowiło refundację 27 dni najmu, przy przyjęciu stawki 69,00 zł netto za dobę, tj. 84,87 zł brutto. Żądanie przewyższające wypłaconą dotychczas kwotę jest w ocenie pozwanego nieuzasadnione, albowiem żądana przez powoda stawka w wysokości 180,00 zł netto za dobę jest zawyżona. Pozwany zakwestionował ponadto datę początkową naliczania odsetek ustawowych, albowiem stanął na stanowisku, iż należą się one ewentualnie od dnia wydania rozstrzygnięcia w sprawie.

Na rozprawie w dniu 18 października 2021 r. pełnomocnik powoda poparł powództwo. Pełnomocnik pozwanego nie stawił się – powiadomiony prawidłowo.

Do czasu wydania rozstrzygnięcia stanowiska stron nie uległy zmianie.

Wyrokiem z dnia 27 października 2021 r. Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim po rozpoznaniu na rozprawie sprawy z powództwa (...)w P. przeciwko (...)z siedzibą w W. o zapłatę

1.  zasądził od pozwanego (...)z siedzibą w W. na rzecz powoda (...)w P. kwotę 3 686,31 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 05.06.2021 r. do dnia zapłaty;

2.  zasądził od pozwanego(...)z siedzibą w W. na rzecz powoda (...)w P. kwotę 1 117,00 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Podstawą rozstrzygnięcia były przytoczone poniżej ustalenia i rozważania Sądu Rejonowego.

W dniu 21 marca 2021 r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki M. o nr rej. (...). Pojazd ten był własnością S. P.. Sprawcą wypadku był kierujący innym pojazdem posiadający ubezpieczenie OC u pozwanego.

W dniu 21 marca 2021 r. poszkodowany S. P. zawarł z powodem (...) umowę cesji praw, na podstawie której przelał na jego rzecz wierzytelność o odszkodowanie z tytułu najmu pojazdu zastępczego, jaką posiadał wobec pozwanego w związku z uszkodzeniem przedmiotowego pojazdu.

Po zdarzeniu dokonano zgłoszenia szkody i zarejestrowano ją pod numerem (...). Pozwany uznał odpowiedzialność i decyzją z dnia 13 maja 2021 r. ustalił odszkodowanie w wysokości 2.291,49 zł uznając za zasadny okres najmu 27 dni przy stawce 69,00 zł netto za dobę.

Poszkodowany z uwagi na uszkodzenie jego samochodu w wypadku, wynajął u powoda auto zastępcze w segmencie (...) klasyfikacji pojazdów - O. (...) oraz F. (...). Koszt najmu wynosił 180,00 zł + VAT, tj. 221,40 zł dziennie. Najem pojazdu zastępczego trwał łącznie od dnia 21 marca 2021 r. do dnia 16 kwietnia 2021 r. Całkowity koszt wynajmu auta zastępczego wyniósł 5.977,80 zł (27 dni x 180,00 = 4.860,00 zł + 23% VAT = 5.977,80 zł).

W dniu 21 marca 2021 r. w miejscowości Ł. sprawca szkody wyniku wymuszenia pierwszeństwa uszkodził samochód S. P. - błotnik przedni i tylni po prawej stronie a także drzwi przednie i tylne po prawej stronie. Na miejscu zdarzenia była firma powoda i to on został upoważniony do dokonywania wszelkich czynności związanych z obsługą szkody. Do pozwanego przesłano informację dotyczącą zapotrzebowania na wynajem pojazdu zastępczego i podmianę. Do (...) telefonicznie zgłosił się pracownik ubezpieczyciela prosząc o numer kontaktowy bezpośrednio do poszkodowanego. (...) oświadczył wówczas, iż jest umocowany do działania w imieniu właściciela pojazdu, stąd też wszelkie kwestie związane ze szkodą należy z nim konsultować.

Powód przesłał pozwanemu pełnomocnictwo, jednak na tym kontakt został zakończony. Nie było ze strony ubezpieczyciela konkretnej propozycji najmu pojazdu. W korespondencji e-mail między stronami powód wielokrotnie wskazywał na konieczność kontaktowania się bezpośrednio, telefonicznie, gdyż odpowiadając na adres e-mail, z którego były nadawane wiadomości powoda, wiadomości zwrotne nie zostaną skutecznie doręczone.

Poszkodowany potrzebował pojazdu zastępczego głównie do dojazdów do pracy z miejscowości D. do G., a także do realizowania innych czynności życia codziennego. Jego pojazd nie był wówczas dopuszczony do ruchu drogowego z uwagi na zaistniałe uszkodzenia. Najem samochodu odbył się w formie bezgotówkowej. Warunki umowy nie przewidywały żadnych ograniczeń w użytkowaniu pojazdu zastępczego, w szczególności konieczności płatności z góry własnymi środkami, limitu kilometrów, zabezpieczenia wynajmu kaucją, a także przewidywały pełne ubezpieczenie OC i AC bez udziału własnego w ewentualnej szkodzie, brak ograniczeń wiekowych dla kierowcy, możliwość bezgotówkowej płatności, dostarczenie i odbiór pojazdu bez dodatkowych kosztów, udostępnienie samochodu przez cały okres likwidacji szkody czy brak zapisów o żądaniu roszczenia z tytułu najmu w razie częściowej bądź całkowitej odmowy zapłaty odszkodowania przez towarzystwo ubezpieczeniowe.

Koszty najmu auta zastępczego marki F. (...) w okresie powstania szkody na rynku lokalnym w okolicy miejsca zamieszkania poszkodowanego kształtowały się w przedziale zastosowanym przez powoda, tj. 180,00 netto za dobę.

Za pośrednictwem poczty elektronicznej powód w dniu 05 maja 2021 r. wystosował do pozwanego wezwanie do zapłaty kwoty 5.977,80 zł z tytułu najmu pojazdu zastępczego, płatne w terminie 14 dni od daty otrzymania wezwania.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zaoferowanych przez strony dowodów z dokumentów, których rzetelność i wiarygodność nie były kwestionowane, jak i na podstawie zeznań poszkodowanego – świadka S. P. oraz dowodu z przesłuchania powoda (...), które to korespondowały co do zasady z resztą zaoferowanego przez strony materiału dowodowego, w tym z aktami szkodowymi.

Sporna pozostawała jedynie stawka najmu przedmiotowego pojazdu zastępczego, skoro według powoda, zgodnie z umową najmu z poszkodowanym koszt ten kształtował się na poziomie 180,00 zł + plus VAT za dobę, tj. 221, 40 zł brutto (27 x 180,00 = 4.860,00 zł + 23% VAT =5.977,80 zł), zaś pozwany w swojej decyzji z dnia 13 maja 2021 r. ustalił w tym zakresie roszczenie w kwocie 2.291,49 zł, uznając zasadność najmu pojazdu zastępczego za okres 27 dni, ale w stawce po 69,00 zł netto za dobę.

W tym miejscu Sąd podkreśla, że okres najmu przedmiotowego pojazdu jako auta zastępczego był między stronami ostatecznie bezsporny, co wynika wprost nie tylko z dotychczasowej decyzji pozwanego, ale także z samej treści odpowiedzi na pozew. Natomiast w kwestii ewentualnych propozycji ofert najmu auta zastępczego składanych przez pozwanego zważyć należy, że pozwany mógł i powinien był wykazać fakt ten ewentualnie odpowiednimi, innymi dowodami czego nie uczynił. Z korespondencji prowadzonej między stronami nie wynika bowiem, że ze strony ubezpieczyciela padła konkretna propozycja najmu, wraz ze wszystkimi jej warunkami i ustaleniami stron.

Pozwany nie zdołał ponadto dowieść, że zastosowana przez powoda stawka najmu w wysokości odpowiadającej 180,00 zł netto za dobę odbiega od średnich, rynkowych stawek najmu bezterminowego, bezgotówkowego aut takiego rodzaju, jakie wynajęto poszkodowanemu w związku z naprawą jego uszkodzonego pojazdu marki M. na niesporny w sprawie okres najmu 27 dni. W tym względzie Sąd oparł się na doświadczeniu życiowym, logicznym rozumowaniu i posiadanej z urzędu wiedzy wynikającej z rozpoznawania na przestrzeni ostatniego choćby roku bardzo wielu podobnych spraw, w świetle której zastosowana przez powoda stawka 180,00 zł netto za dobę nie odbiega od średnich, rynkowych stawek, w tym uwzględniając realia rynku lokalnego według miejsca zamieszkania poszkodowanego, szczególnie że nawet rodzaj auta (F. (...), O. (...)) jako auta zastępczego dla uszkodzonego auta poszkodowanego (M.) nie tylko nie budził wątpliwości, ale nie był nawet przez strony reprezentowane przez profesjonalnych pełnomocników zakwestionowany. Zresztą kwestia ta miałaby w sprawie i tak o tyle marginalne znaczenie, że przecież istotne jest nie tyle, jakiego rodzaju (klasy) auto zastępcze wynajęto poszkodowanemu, co za jaką uczyniono to stawkę (bowiem przecież nawet, gdyby wynajęto jako pojazd zastępczy auto wyższej klasy, ale według stawek właściwych dla klasy auta uszkodzonego, to przecież dla oceny zasadności żądania nie miałoby to znaczenia, o ile w ogóle zasadna była potrzeba najmu auta zastępczego), co akurat w niniejszej sprawie pozostawało poza sporem, a co wynika wprost z decyzji pozwanego, jak i następnie z treści złożonej odpowiedzi na pozew, w tym okresu najmu 27 dni.

Co szczególnie w sprawie znamienne, a co trafnie wskazał pełnomocnik powoda w pozwie, jak i przedstawiono na rozprawie w dniu 18 października 2021 r. – powód od początku dostatecznie, kategorycznie i przekonująco (przedstawiając rozmaite oferty najmu aut zastępczych) udowodnił, że zastosowana przez niego stawka najmu przedmiotowego auta zastępczego nie tylko nie odbiegała od średnich rynkowych stawek najmu aut tego rodzaju, ale że zastosowana stawka w średnich się mieściła, czego pozwany nie zdołał skutecznie zakwestionować. Nadto, co szczególnie ważne w sprawie, za nieprzekonujące należało twierdzenia pozwanego, bowiem z akt nie wynika, ażeby złożył poszkodowanemu faktycznie jakąkolwiek, konkretną ofertę najmu, bądź choćby zakreślił konkretne zasady (warunki) najmu, ponad które uchyla się od ewentualnej odpowiedzialności w zakresie kosztów najmu auta zastępczego, szczególnie w kontekście treści zeznań świadka – poszkodowanego S. P., który również nie wskazał takich okoliczności. Poza tym pozwany nie wykazał, żeby stawka zastosowana przez powoda odbiegała od średnich rynkowych i to na analogicznych (tożsamych w sensie porównywalnych) warunkach, a zatem bez ograniczeń korzystania z auta zastępczego, udziału własnego, czy opłat z tytułu dodatkowych ryzyk, bowiem tylko w takim sensie porównanie ewentualnych ofert byłoby możliwe i miarodajne. W sprawie nie chodzi bowiem przecież o to, czy gdziekolwiek było możliwe wynajęcie jakiegokolwiek auta za niższą stawkę, tylko o to, czy stawki najmu auta zastępczego klasy odpowiedniej do uszkodzonego, na porównywalnych warunkach jak u powoda, kształtowały się wówczas w podobny sposób, a to – zdaniem Sądu - zostało w sprawie dostatecznie wykazane w kontekście art. 6 k.c. przez stronę powodową.

Tym bardziej, że jeśli nawet pozwany upiera się przy ewentualnych odmiennych (zdecydowanie niższych stawkach takiego najmu), to mógł i powinien był nie tylko to rzeczywiście wykazać, że był w stanie – na porównywalnych jak u powoda warunkach – faktycznie zaoferować poszkodowanemu najem pojazdu zastępczego. Nie do zaakceptowania jest bowiem praktyka, w której pozwany ubezpieczyciel, zwłaszcza jako ubezpieczyciel OC sprawcy, bez konkretnych dowodów, przedstawia hipotetyczne (niewykazane ani co do faktycznej możliwości zapewnienia poszkodowanemu bezpośrednio po wypadku konkretnego pojazdu jako auta zastępczego, ani warunków takiego najmu, ani co do w ogóle złożenia poszkodowanemu odpowiedniej konkretnej oferty, w tym pod rygorem uchylenia się, czy ograniczenia ewentualnej przyszłej odpowiedzialności w przypadku skorzystania przez poszkodowanego z innej oferty na mniej korzystnych warunkach) koszty najmu auta zastępczego, jakie próbuje skonfrontować z realiami rynkowymi. Szczególnie, że w przypadku likwidacji szkód z OC sprawcy zdarzeń wynikłych z ruchu pojazdów mechanicznych nie sposób poszkodowanym, zwykle przecież zupełnie przypadkowym osobom, postawionym często w zupełnie nieprzewidywalnych okolicznościach w obliczu nagłego zdarzenia, jakim z istoty jest wypadek (zdarzenie losowe) stawiać nierealne wymogi poszukiwania i konfrontowania rozmaitych ofert najmu aut zastępczych (najkorzystniejszych przy tym nie z ich punktu widzenia, tylko z punktu widzenia interesów ubezpieczyciela OC sprawcy pojazdu).

Mając to na uwadze Sąd zważył , iż powództwo jako zasadne zasługiwało na uwzględnienie.

Sąd przypomniał, iż na podstawie umowy cesji z dnia 21 marca 2021 r. powód wstąpił w prawa poszkodowanego S. P. w zakresie wierzytelności z tytułu kosztów najmu auta zastępczego od pozwanego jako ubezpieczyciela OC sprawcy wypadku - szkody powstałej na skutek zdarzenia z dnia 21 marca 2021r.

Podstawę prawną cesji wierzytelności stanowi art. 509 § 1 k.c. W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie doszło do ważnego zawarcia umowy cesji i wywołała ona skutki prawne.

W rozpoznawanej sprawie, zasada odpowiedzialności pozwanego za szkodę – koszty najmu pojazdu zastępczego nie była w istocie kwestionowana, zwłaszcza wobec dotychczasowej postawy pozwanego, który spełnił niesporną część świadczenia w ten sposób, że wypłacił uprawnionemu kwotę 2.291,49 zł, zaś zasadność pozostałej części tego roszczenia została – w zakresie objętym żądaniem pozwu (3.686,31 zł) wykazana, do czego Sąd odniósł się już powyżej przy ocenie materiału dowodowego.

Zasada odpowiedzialności pozwanego, oparta na umowie ubezpieczenia OC nie była przedmiotem sporu między stronami. Spór między stronami dotyczył zasadności żądania zapłaty dodatkowo kwoty 3.686,31 zł tytułem zwrotu kosztów wynajmu poszkodowanemu auta zastępczego. Przy czym Sąd przyjął, że zarówno okres najmu auta zastępczego – ostatecznie w sprawie niesporny, nadto wynikający po prostu z okresu naprawy uszkodzonego pojazdu poszkodowanego - jak i stawka najmu auta zastępczego zastosowana przez powoda (180,00 zł + VAT za dobę) były zasadne.

Mając powyższe rozważania na uwadze Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 3.686,31 zł tytułem zwrotu kosztów wynajmu auta zastępczego w związku ze szkodą z dnia 21 marca 2021 r. - z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w rozumieniu art. 481 § 2 k.c., począwszy od dnia 05 czerwca 2021 r. do dnia zapłaty, uwzględniając przy tym treść art. 817 § 1 k.c. oraz wezwanie pozwanego przez powoda do zapłaty z dnia 05 maja 2021 r.

O kosztach procesu Sąd orzekł w myśl zasady odpowiedzialności za wynik procesu określonej w art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którą strona przegrywająca proces obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).

Jako, że powództwo (...)z siedzibą w P. zostało w całości uwzględnione, Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 1.117,00 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, na którą złożyły się: 200,00 zł opłaty od pozwu, 17,00 zł opłaty od pełnomocnictwa i 900,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego strony przeciwnej.

Apelację od powyższego orzeczenia wywiódł pozwany za pośrednictwem swojego pełnomocnika zaskarżając wyrok w całości.

I. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie:

1) przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

a) art. 233 § 1 k.p.c. poprzez przekroczenie granicy swobodnej oceny dowodów, dowolną, jednostronną i sprzeczną z zasadami logiki i doświadczeniem życiowym ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego, tj. Wiadomości e-mail z dnia 23 marca 2021r., Pisma przyjęcie zgłoszenia szkody z dnia 23 marca 2021 r., druku zgłoszenia szkody komunikacyjnej z dnia 04 stycznia 2021 r., Umowy o współpracy w zakresie wynajmu pojazdów zastępczych z dnia 14 sierpnia 2018 r. z aneksem z dnia 1 sierpnia 2019 r., zeznań świadka S. P., prowadzącą do błędnych wniosków polegających na przyjęciu, że:

- nie było podstaw do kwestionowania stawki najmu pojazdu zastępczego zastosowanej przez powoda (tj. 180,00 zł netto za dobę), bowiem ubezpieczyciel nie może poszkodowanemu narzucić sposobu naprawienia szkody, a nadto pozwany nie udowodnił, by złożył poszkodowanemu skutecznie propozycję najmu za jego pośrednictwem, zaś stawka dobowa za wynajem pojazdu zastępczego w wysokości 180,00 netto jest średnią stawką na rynku lokalnym, podczas gdy z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie (tj. Wiadomości e-mail z dnia 23 marca 2021r., Pisma przyjęcie zgłoszenia szkody z dnia 23 marca 2021 r., Druku zgłoszenia szkody komunikacyjnej z dnia 04 stycznia 2021 r., Umowy o współpracy w zakresie wynajmu pojazdów zastępczych z dnia 14 sierpnia 2018 r. wraz z aneksem z dnia 1 sierpnia 2019 r.), wynika, że pozwany przedstawił poszkodowanemu ofertę organizacji najmu pojazdu zastępczego, z której osoba poszkodowana nie skorzystała, ponieważ nie była zainteresowana proponowaną przez pozwanego organizacją najmu pojazdu zastępczego na czas likwidacji szkody, toteż rynkowość stawki powoda nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, bowiem za dzienną stawką czynszu, stanowiącą normalne następstwo szkody należy uznać stawkę 69,00 zł netto za dobę, poszkodowany nie przyczynił się do wzrostu rozmiaru szkody, podczas gdy materiału dowodowego wynika, iż możliwa była organizacja pojazdu zastępczego dla poszkodowanego w ramach wypożyczalni współpracującej z pozwanym po znacznie niższej stawce niż stawka powoda (tj. po stawce 69,00 zł netto), poszkodowany zaś nie skorzystał z propozycji pozwanego, czym naruszył podstawowy obowiązek współpracy z ubezpieczycielem w celu minimalizacji rozmiaru szkody.

2) przepisów prawa materialnego, tj.:

a) art. 361 § 1 k.c. poprzez jego błędną wykładnię i przyjęcie, że koszty najmu pojazdu zastępczego po stawce zastosowanej przez powoda (180,00 zł netto za dobę) stanowią normalne następstwo zdarzenia komunikacyjnego wywołującego szkodę, podczas gdy normalne następstwo szkody stanowił wyłącznie koszt najmu pojazdu zastępczego po niższej stawce (69,00 zł netto za dobę najmu), tj. stawce po jakiej możliwa była organizacja pojazdu zastępczego dla poszkodowanego w ramach wypożyczalni współpracującej z pozwanym, z której poszkodowany nie skorzystał,

b) art. 826 § 1 k.c., art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, UFG i PBUK w zw. z art. 354 § 2 k.c. i art. 362 k.c. poprzez ich błędną wykładnię i przyjęcie, że poszkodowany nie uchybił obowiązkowi minimalizowania szkody i nie doprowadził do powiększenia jej rozmiarów,

II. Powołując się na powyższe zarzuty, skarżący wnosił o:

1) zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania w I instancji, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych,

2) zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania w II instancji, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W odpowiedzi na apelację pełnomocnik powoda wniósł o jej oddalenie i zasądzenie kosztów.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja pozwanego jest bezzasadna.

Sąd Okręgowy podziela ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego i przyjmuje je za własne czyniąc je podstawą swojego rozstrzygnięcia.

W odniesieniu do zarzutu naruszenia art. 233 k.p.c. podkreślić należy, iż strona która podnosząc taki zarzuty chce podważyć ocenę dowodów nie może się ograniczyć do przedstawienia własnej oceny nawet jeśli jej ocena jest przekonująca. Konieczne jest bowiem wskazanie istotnych błędów logicznego rozumowania, sprzeczność oceny z doświadczeniem życiowym, braku wszechstronności rozważenia zebranego materiału dowodowego. Przedstawiona w apelacji ocena dowodów stanowi jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami Sądu Rejonowego.

W ocenie Sądu Okręgowego powołany zarzut naruszenia prawa procesowego zmierza w istocie do zakwestionowania oceny prawnej stanu faktycznego dokonanej przez Sąd I instancji, a nie oceny dowodów na podstawie której poczyniono ustalenia faktyczne.

W przedmiotowej sprawie kluczowe było w zasadzie określenie czy pozwany oraz poprzednik prawny powoda należycie współpracowali przy likwidacji szkody.

W ocenie skarżącego tak nie było a to dlatego, iż to pozwany miał przedstawić poszkodowanemu ofertę najmu pojazdu , a poszkodowany tę ofertę w sposób arbitralny odrzucił.

Tymczasem sytuacja wyglądała nieco odmiennie, działający w imieniu poszkodowanego powód zgłosił zapotrzebowanie na pojazd zastępczy już podczas zgłaszania szkody. W takiej sytuacji rolą ubezpieczyciela było zapewnienie poszkodowanemu pojazdu zastępczego. Takiego pojazdu pozwany nie zapewnił.

Postawa pozwanego ograniczyła się jedynie do poinformowania o cenach wynajmu akceptowanych przez niego. Nie było woli ze strony pozwanego rzeczywistego zorganizowania powodowi pojazdu zastępczego ( jak wynika z zeznań powoda konsultant pozwanego jeden raz zadzwonił do niego i to nie z propozycją wynajmu pojazdu zastępczego, a jedynie żądając pełnomocnictwa oraz adresu poszkodowanego.) Rola pozwanego ubezpieczyciela nie może się sprowadzać jedynie do określania stawek (i to często znacznie niższych niż stawki rynkowe) akceptowanych przez niego w sytuacji wyboru innej firmy wynajmującej pojazdy. Oczywiście poszkodowany ma obowiązek współpracy z wierzycielem i minimalizacji szkody, współpraca ta nie może się jednak sprowadzać do obowiązku nałożonego na poszkodowanego poszukiwania pojazdu zastępczego w firmach współpracujących z pozwanym ( co w istocie często ogranicza się tylko do określenia stawki za dzień najmu pojazdu) nie znając innych warunków istotnych z punktu widzenia poszkodowanego. Nie można zapominać, iż to ubezpieczyciel działając w istocie za sprawcę szkody zajmuje się jej likwidacją. Likwidując szkodę nie może on przerzucać na poszkodowanego obowiązku poszukiwania najkorzystniejszej oferty najmu pojazdu zastępczego korzystając z firm z którymi współpracuje.

Skoro pozwany współpracuje z firmami zajmującymi się wynajmem pojazdów to trudno zrozumieć dlaczego nie składa konkretnych deklaracji w porozumieniu z tymi firmami co do propozycji wynajmu konkretnego pojazdu na konkretnych warunkach, a ogranicza się tylko do określenia stawek najmu po których rozliczy odszkodowanie zwłaszcza w sytuacji gdy potrzeba pojazdu zastępczego została zgłoszona już przy wniosku o likwidację szkody. Postępowanie ubezpieczyciela w takiej sytuacji winno być nakierowane na rzeczywistą organizację pojazdu zastępczego skoro taka potrzeba została zgłoszona. W wielu firmach jest bowiem tak, iż po zgłoszeniu potrzeby wynajmu pojazdu zastępczego ubezpieczyciel podstawia pojazd pozostawiając go do dyspozycji poszkodowanego w związku z czym często dochodzi do podmiany samochodu ( na tę okoliczność zwracał uwagę sam powód w swoich zeznaniach), a bezpośrednio poszkodowany korzysta w dalszym ciągu z pojazdu rekomendowanego przez ubezpieczyciela chyba, że na własne ryzyko korzysta w dalszym ciągu z wcześniej wynajętego samochodu lub też za dalszym korzystaniem z dotychczasowego pojazdu przemawiają inne ważne okoliczności. Niemniej jednak w takiej sytuacji z uwagi na realną i rzeczywistą propozycję ubezpieczyciela szkoda może być rozliczona po stawkach ubezpieczyciela. Tymczasem stan faktyczny w niniejszej sprawie jest zupełnie odmienny gdyż ubezpieczyciel nie był tak naprawdę zainteresowany podstawieniem powodowi pojazdu zastępczego, a ograniczył się jedynie do przedstawienia stawek po których ewentualnie rozliczy szkodę w tym zakresie. Taka postawa pozwanego zdaje się wskazywać na pozorność jego działań które zmierzają jedynie do obniżenia odszkodowania.

Nie można zaakceptować tezy pozwanego jakoby różnica czynszu najmu pojazdu zastępczego z jakiego korzystał poszkodowany względem stawek zaoferowanych pozornie przez ubezpieczyciela stanowi szkodę nie pozostającą w związku przyczynowym z kolizją za skutki której odpowiedzialność ponosi pozwany. Limitowanie wartości odszkodowania za najem pojazdu zastępczego do stawek przyjętych przez ubezpieczyciela – bez wystąpienia konkretnych okoliczności przemawiających na rzecz takiego rozstrzygnięcia byłoby premiowaniem ubezpieczyciela kosztem poszkodowanego.

Reasumując w niniejszej sprawie stawki przyjęte przez powoda nie były zawyżone w sposób rażący, były na poziomie stawek rynkowych. Natomiast propozycja pozwanego najmu pojazdu zastępczego jak się wydaje miała charakter pozorny.

Nie doszło zatem do naruszenia wskazanych w apelacji przepisów prawa materialnego.

Dlatego też apelacja pozwanego jako niezasadna podlegała oddaleniu, a to na podstawie art. 385 k.p.c.

O kosztach procesu za instancję odwoławczą orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 108§ 1 k.p.c. obciążając tymi kosztami w całości pozwanego jako stronę przegrywającą sprawę w postępowaniu apelacyjnym.

Dariusz Mizera