Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 grudnia 2016 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2016 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie sprawy z powództwa (...) Bank Spółki Akcyjnej z siedzibą we W.

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w T.

o zwolnienie zajętego przedmiotu spod egzekucji

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Radomsku

z dnia 8 sierpnia 2016 roku, sygn. akt I C 145/16

oddala apelację.

SSA w SO Arkadiusz Lisiecki

SSA w SO Stanisław Łęgosz SSR del. Aleksandra Szymorek - Wąsek

Sygn. akt II Ca 763/16

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z 8 sierpnia 2016 roku, Sąd Rejonowy w Radomsku, po rozpoznaniu sprawy z powództwa (...) Bank Spółki Akcyjnej z siedzibą we W. przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w T. o zwolnienie zajętego przedmiotu spod egzekucji: zwolnił spod egzekucji samochód osobowy marki S. (...) rok produkcji(...)o numerze rejestracyjnym (...), numer nadwozia (...), zajęty u dłużnika M. L. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...).W. (...) z siedzibą w P., na wniosek pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w T., przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Radomsku R. T. w sprawie egzekucyjnej KM 49/15 oraz zasądził od pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w T. na rzecz powoda (...) Bank Spółki Akcyjnej z siedzibą we W. kwotę 1.000,00 zł. tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowiły przytoczone poniżej ustalenia i zarazem rozważania Sądu Rejonowego:

9 listopada 2016 roku Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Radomsku w sprawie sygn. akt KM 49/15, z wniosku wierzyciela (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w T. przeciwko dłużnikowi M. L. dokonał zajęcia samochodu osobowego marki S. (...) rok produkcji (...) o numerze rejestracyjnym (...), numer nadwozia (...). Dłużnik oświadczył do protokołu, iż zajęty pojazd stanowi własność (...) sp. z o.o. w W.. Pismem z 26 listopada 2015 roku dłużnik poinformował komornika sądowego, że zajęty samochód stanowi własność powoda (...) Bank Spółki Akcyjnej z siedzibą we W.. Pismem z 27 listopada 2015 roku doręczonym 30 listopada 2015 roku, komornik sądowy zawiadomił powoda (...) Bank Spółki Akcyjnej z siedzibą we W. o zajętej ruchomości w postaci pojazdu marki S. (...) rok produkcji (...) o numerze rejestracyjnym (...), numer nadwozia (...). Właścicielem zajętego auta pozostaje powód (...) Bank Spółki Akcyjnej z siedzibą we W., albowiem 27 lutego 2013 roku zawarł z M. L. umowę przewłaszczenia na zabezpieczenie w celu zabezpieczenia umowy kredytu, w wyniki której powód stał się współwłaścicielem pojazdu marki S. (...) rok produkcji (...)o numerze rejestracyjnym (...), numer nadwozia (...) w 49%, zaś dłużnik w 51%. Dodatkowo dłużnik M. L. zobowiązał się na mocy niniejszej umowy do tego, że udział w wysokości 51% przejdzie na powoda (...) Bank Spółkę Akcyjną z siedzibą we W. , jeśli zaległość ze spłatą wymagalnych wierzytelności banku w kwocie przekraczającej 50% raty kredytowej wyniesie 90 dni, licząc od dnia, w którym kwota ta został przekroczona. Pismem z 7 grudnia 2015 roku, doręczonym 11 grudnia 2015 roku, powód (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą we W. wezwał do zwolnienia pojazdu spod egzekucji prowadzonej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Radomsku R. T. w sprawie sygn. akt KM 49/15 przeciwko dłużnikowi M. L. samochodu marki S. (...) rok produkcji 2008 o numerze rejestracyjnym (...), numer nadwozia (...), stanowiącego własność powoda.

Sąd zważył, że art. 841 § 1 kpc stanowi, iż osoba trzecia może w drodze powództw żądać zwolnienia zajętego przedmiotu spod egzekucji, jeśli skierowanie do niego egzekucji narusza jej prawa. Powództwo można wnieść w terminie miesiąca od daty dowiedzenia się o naruszeniu prawa, chyba że inny termin przewidziany jest w przepisach odrębnych – art. 841 § 3 kpc. Legitymowana czynnie do wytoczenia powództwa ekscydencyjnego jest osoba trzecia. Oznacza to, że omawiane powództwo nie przysługuje dłużnikowi egzekwowanemu. Osobą trzecią w rozumieniu art. 841 kpc jest ta osoba, która nie jest stroną właściwego postępowania egzekucyjnego. Stronami zaś tego postępowania są podmioty wymienione w tytule wykonawczym jako uprawniony i zobowiązany pod warunkiem wszczęcia na ich rzecz i przeciwko nim postępowania. Wobec powyższego stwierdzić należy, iż powód jest legitymowany czynnie do wystąpienia z powództwem o zwolnienie zajętego przedmiotu spod egzekucji. Powództwo przewidziane w art. 841 kpc z reguły jest wytaczane w razie skierowania egzekucji do rzeczy ruchomej będącej we władaniu dłużnika, a stanowiącej własność osoby trzeciej. Z ustaleń Sądu wynika w sposób nie budzący wątpliwości, że powód (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą we W. jest właścicielem zajętego samochodu marki S. (...) rok produkcji 2008 o numerze rejestracyjnym (...), numer nadwozia (...). W wyroku z 19 grudnia 2002 r., II CKN 1071/00 Sąd Najwyższy uznał, że zgłoszenie żądania zwolnienia zajętego przedmiotu spod egzekucji możliwe jest do chwili sprzedaży rzeczy. Nie ma zatem znaczenia, że powód zwrócił się z wnioskiem o zwolnienie zajętego pojazdu spod egzekucji wobec wierzyciela dopiero 7 grudnia 2015 roku. Powód dochował również terminu określonego w art. 841 § 3 kpc, ponieważ o zajęciu nieruchomości dowiedział się 30 listopada 2015 roku, a powództwo zostało wytoczone 30 grudnia 2015 roku. Reasumując zostały spełnione wszystkie przesłanki przemawiające za uznaniem powództwa za zasadne.

Orzekając o kosztach, Sąd zastosował przepis art. 98 kpc uznając, iż powód w całości wygrał sprawę.

Apelację od powyższego wyroku wniósł pełnomocnik pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w T., zaskarżając go w całości.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów i błędne ustalenia faktyczne oraz naruszenie prawa – art. 848 kpc poprzez jego nieuwzględnienie.

Biorąc pod uwagę powyższe, apelujący wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do I instancji oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

apelacja jest oczywiście bezzasadna i sprowadza się do polemiki prawnej w zakresie kwestionowania dokumentów w postaci umowy kredytu oraz umowy przewłaszczenia z 27 lutego 2013 roku, braku zaopatrzenia powyższych dokumentów datą pewną i przejęcia przez powoda 51% udziałów w ruchomości dopiero wskutek oświadczenia z 7 grudnia 2015 roku, a zatem po dokonaniu zajęcia, co w świetle art. 848 kpc jest bezskuteczne.

Podkreślić należy, że Sąd Rejonowy prawidłowo poczynił ustalenia faktycznie i w konsekwencji prawidłowo ustalił, że powód (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą we W. jest właścicielem zajętego samochodu osobowego marki S. (...) rok produkcji 2008 o numerze rejestracyjnym (...), numer nadwozia (...), który nabył M. L. zgodnie z umowa kredytową (...). Ustaleń tych dokonał w oparciu o uwierzytelnione przez notariusza odpisy umowy kredytu i umowy przewłaszczenia ( k. 53 – 59 ). Odpisy w/w dokumentów zostały doręczone pełnomocnikowi pozwanego 23 czerwca 2016 roku ( k. 66 ). Podkreślić należy, iż zgodnie z art. 252 kpc i 253 kpc, jeśli strona zaprzecza prawdziwości dokumentu urzędowego albo prywatnego lub twierdzi, że zawarte w nich oświadczenia są niezgodne z prawdą, powinna okoliczności te udowodnić. Strona pozwana kwestionuje dokumenty, które w formie kserokopii zostały załączone do pozwu. Pomija jednak okoliczność, iż wykonując zobowiązanie Sądu, powód (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą we W. złożył uwierzytelnione przez notariusza odpisy umowy kredytu i umowy przewłaszczenia, zatem dokumenty te nie budzą wątpliwości, podobnie jak daty, którymi są one opatrzone. Bezspornym także pozostaje, że spłata rat kredytu przez M. L. następowała nieregularnie i niezgodnie z umową, co skutkowało przejęciem przez powoda (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą we W. pozostałych 51% udziałów w samochodzie.

Sąd Okręgowy jako chybiony uznaje także zarzut naruszenia art. 848 kpc, bowiem rozporządzenie ruchomością dokonane zostało przed jej zajęciem. Skoro tak, postępowanie egzekucyjne z zajętej ruchomości nie może być prowadzone przeciwko nabywcy, czyli powódce w sprawie. Poza tym słusznie podnosi Sąd I Instancji, iż zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego zgłoszenie żądania zwolnienia zajętego przedmiotu od egzekucji możliwe jest do chwili sprzedaży rzeczy.

Zauważyć także należy, że zgodnie z art. 6 kc profesjonalny pełnomocnik pozwanego winien udowodnić fakty, z których wywodzi skutki prawne. Tymczasem w trakcie procesu strona pozwana nie podjęła żadnej inicjatywy dowodowej, podnosząc jedynie gołosłowne zarzuty wobec przedłożonych przez stronę powodową dokumentów.

W świetle powyższego podniesione zarzuty skarżącego nie zasługują na uwzględnienie. W tej sytuacji, zgodnie z art. 385 kpc, apelację jako bezzasadną należało oddalić.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych przepisów orzeczono, jak w sentencji wyroku.