Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 października 2018 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący

SSO Dariusz Mizera

po rozpoznaniu w dniu 30 października 2018 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na posiedzeniu niejawnym w postępowaniu uproszczonym

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.

przeciwko B. A.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb.

z dnia 22 maja 2018 roku, sygn. akt I C 54/18

I. zmienia zaskarżony wyrok na następujący:

1. zasądza od pozwanej B. A. na rzecz powoda (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 698,42 (sześćset dziewięćdziesiąt osiem złotych 42/100) zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie za okres od dnia 22.09.2017 roku do dnia zapłaty,

2. zasądza od pozwanej B. A. na rzecz powoda (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 150,00 (sto pięćdziesiąt) złotych tytułem częściowego zwrotu kosztów procesu,

II. oddala apelację w pozostałej części,

III. nie obciąża pozwanej B. A. obowiązkiem zwrotu na rzecz powoda (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. kosztów procesu za instancję odwoławczą.

Sygn. akt II Ca 555/18

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 22 maja 2018r. Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim po rozpoznaniu sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. przeciwko B. A. o zapłatę

1.  zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 698,42 (sześćset dziewięćdziesiąt osiem 42/100) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 22 września 2017 roku do dnia 22 maja 2018 roku;

2.  płatność zasądzonej w punkcie pierwszym kwoty podzielił na siedem rat miesięcznych – sześć pierwszych rat w kwotach po 100 złotych, siódma rata w kwocie 98,42 złotych, płatnych do końca każdego miesiąca począwszy od maja 2018 roku z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat;

3.  nie obciąża pozwanej kosztami procesu;

4.  wyrokowi w punkcie pierwszym nadał rygor natychmiastowej wykonalności.

Podstawą rozstrzygnięcia były przytoczone poniżej ustalenia i rozważania Sądu Rejonowego:

B. A. zawarła z (...) S.A. w W. w dniu 25.07.2011 r. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych telewizji satelitarnej. (...) S.A. w W. na czas trwania umowy przekazał B. A. dekoder. Zgodnie z Regulaminem świadczenia usług Konsument był zobowiązany do zwrotu dekoder w przypadku rozwiązania lub wygaśnięcia umowy. W przypadku niezwrócenie sprzętu w zakreślony terminie (...) był uprawniony do naliczania kary umownej w wysokości 640 złotych. Pomiędzy stronami umowa została rozwiązana, ale konsumentka nie zwróciła dekodera. (...) S.A. w W. obciążył B. A. karą umowną wystawiając w dniu 19.05.2016 r. notę obciążeniową nr (...) zobowiązując do zapłaty kary do dnia 2.06.2016 r. W dniu 14.07.2016 r. (...) S.A. w W. na podstawie umowy przelewu sprzedał wierzytelność przysługującą mu przeciwko (...) Sp. z o.o. w W.. Na roszczenie główne składa się kwota 640 złotych wynikająca z noty obciążeniowej nr (...) z dnia 2.06.2016 r. oraz kwota 58,42 złotych z tytułu skapitalizowanych odsetek ustawowych za opóźnienie naliczonych za okres od dnia 3.06.2016 r. do dnia 21.09.2017 r.

B. A. pracuje, miesięcznie otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 1.520 złotych. Mieszka z synem, który ma 19 lat i w tym roku zdał maturę. B. A. nie ma żadnych oszczędności, zajmuje mieszkanie lokatorskie zarządzane przez TBS. Spłaca trzy pożyczki, ma zajęcia komornicze.

Mając takie ustalenia Sąd zważył, iż powództwo jest uzasadnione.

Zgodnie bowiem z umową zawartą pomiędzy (...) S.A. z siedzibą w W. a B. A. (§6.11 i § 6.11 Regulaminu) w przypadku rozwiązania bądź wygaśnięcia umowy abonenckiej, abonent był zobowiązany do zwrotu na własny koszt i ryzyko udostępnionego mu dekodera w terminie 30 dni. W przypadku niezwrócenia dekodera w terminie abonent zobowiązał się do zapłaty kary umownej w wysokości określonej w cenniku. Cennik przewidywał karę umowną odnośnie dekodera przekazanego B. A. w wysokości 640 złotych. Ponieważ umowa abonencka z dnia 25.07.2011 r. zawarta przez B. A. z (...)została rozwiązana, a abonentka nie zwróciła w terminie 30 dni od rozwiązania umowy dekodera, Sąd uwzględnił powództwo uznając naliczenie kary umownej w wysokości 640 złotych za zasadne. Wierzytelność przysługująca (...) S.A. z siedzibą w W. została skutecznie przelana na rzecz powoda w trybie art. 509 kc. Wierzyciel może bowiem bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią, chyba że sprzeciwiałoby to się ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością na nabywcę przechodzą wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Z bezspornego stanu faktycznego sprawy wynika zatem, iż powód nabył wierzytelność wynikającą z umowy abonenckiej i dochodzone przez niego roszczenie znajduje odzwierciadlenie w treści umowy oraz przepisów Kodeksu cywilnego dotyczącego możliwości naliczania odsetek (art. 481 i 482 kc).

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w punkcie pierwszym sentencji. Sąd nie stwierdził przy tym, ażeby uznanie powództwa przez pozwaną było sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzało do obejścia prawa (art. 213 § 2 kpc).

Odsetki ustawowe za opóźnienie od należności głównej oraz skapitalizowanych odsetek za opóźnienie Sąd zasądził na podstawie art. 359 kc, art. 481 i 482 kc.

Z uwagi na trudną sytuację materialną pozwanej (pozwana uzyskuje dochody zbliżone do minimalnego wynagrodzenia, ma na utrzymaniu syna-tegorocznego maturzystę), celem urealnienia wykonalności orzeczenia Sąd rozłożył zasądzone świadczenie na raty na podstawie art. 320 k.p.c.

Z uwagi na trudną sytuację materialną pozwanej, Sąd nie obciążył jej kosztami procesu w trybie art. 102 kpc.

Ponieważ pozwana uznała powództwo, Sąd z urzędu na podstawie art. 333 § 1 ust. 2 k.p.c. nadał wyrokowi w punkcie pierwszym rygor natychmiastowej wykonalności.

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia złożył powód za pośrednictwem swojego pełnomocnika zaskarżając wyrok w części dotyczącej punktu:

a) 1- w zakresie, w którym sąd oddalił roszczenie Powoda o zasądzenie odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 698,42 zł za okres od dnia 23.05.2018 r. do dnia zapłaty;

b) 2 - w całości;

c) 3 - w całości;

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1. obrazę przepisów procesowego, mającą wpływ na wynik sprawy, tj. art. 232 k.p.c. w zw. z art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 320 k.p.c. i art. 102 k.p.c. poprzez zastosowanie przepisów wyrażających memorandum sędziowskie, w sytuacji w której brak jest jakiegokolwiek materiału dowodowego, mogącego stanowić podstawę rekonstrukcji „szczególnie uzasadnionego wypadku”, co w końcu sprowadziło się do wydania orzeczenia „na wniosek” Pozwanego, bez analizy Jego sytuacji majątkowej, osobistej, finansowej i rozłożenie świadczenia na raty oraz nieobciążanie Pozwanego obowiązkiem zwrotu Powodowi kosztów procesu;

2. obrazę przepisów postępowania, mających wpływ na wynik sprawy, tj. art. 212 k.p.c. w zw. z art. 299 k.p.c. w zw. z art. 233 § 1 k.p.c. poprzez zrekonstruowanie stanu faktycznego sprawy, w zakresie podawanym przez Pozwanego — na podstawie wstępnego, informacyjnego słuchania Pozwanego, podczas gdy Sąd nie wydał postanowienia dowodowego w przedmiocie przesłuchania stron (czy strony pozwanemu) i wyrokował na podstawie wstępnych wyjaśnień Pozwanego, które nie stanowią dowodu w sprawie, ich funkcja sprowadza się wyłącznie do ustalenia kwestii spornych, wymagających dopiero przeprowadzenia postępowania dowodowego;

Powołując się na powyższe zarzuty strona powodowa wniosła o:

1. zmianę wyroku w pkt 1 i zasądzenie od Pozwanego na rzecz Powoda odsetek ustawowych za opóźnienie liczonych od kwoty 698,42 zł za okres od dnia 23.05.2018 r. do dnia zapłaty;

2. uchylenie w całości punktu 2 wyroku z dnia 22.05.2018 r.;

3. zmianę punktu 3 -wyroku poprzez zasądzenie od Pozwanej na rzecz Powoda zwrotu kosztów postępowania przed Sądem pierwszej instancji, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych;

4. zasądzenie od Pozwanej na rzecz Powoda zwrotu kosztów postępowania odwoławczego, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja powoda jest w znacznej części zasadna.

Przechodząc do rozważenie podniesionych w apelacji zarzutów należy przypomnieć, iż w toku procesu pozwana uznała powództwo, a zatem nie było potrzeby przeprowadzania postępowania dowodowego w tym zakresie. Sąd co do zasady jest związany uznaniem powództwa chyba, że byłoby to sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzało do obejścia prawa (art. 213 § 2 kpc).

Nie było zatem potrzeby przeprowadzania dowodu z zeznań stron. Pozwana natomiast na rozprawie przytoczyła określone okoliczności którym nie zaprzeczyła strona powodowa w takiej sytuacji można uznać, iż strona powodowa w sposób przynajmniej dorozumiany przyznała okoliczności faktyczne przytaczane przez pozwaną. Nawet jednak w świetle okoliczności przytoczonych przez pozwaną w ocenie Sądu Okręgowego nie zachodziły przesłanki do zastosowania art. 320 k.p.c.

Przepis ten zamieszczony co prawda w ustawie procesowej ma charakter materialno - prawny. Zgodnie z jego brzmieniem w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie, a w sprawach o wydanie nieruchomości lub o opróżnienie pomieszczenia - wyznaczyć odpowiedni termin do spełnienia tego świadczenia.

Ustanowiona w art. 320 k.p.c. norma ma – jak to się przyjmuje - charakter wyjątkowy i może być tym samym zastosowana jedynie w szczególnie uzasadnionych wypadkach, a ochrona pozwanego nie może być stawiana ponad ochronę powoda i wymaga również uwzględnienia wszystkich okoliczności sprawy, w tym także uzasadnionego interesu powoda.

Mając na uwadze sytuację pozwanej wynikającą z jej niezakwestionowanych przez powoda twierdzeń oraz jej źródła dochodu podkreślić należy , iż Sąd Okręgowy nie podziela stanowiska Sądu Rejonowego co do faktu, iż zachodzi w sprawie szczególnie uzasadniony wypadek w rozumieniu art. 320 k.p.c.

Z materiału dowodowego nie wynika w jaki sposób pozwana zamierza pogodzić spłatę trzech pożyczek i potrącenia komornicze z możliwością ratalnej spłaty należności objętej niniejszą sprawą. Sytuacja pozwanej wskazuje natomiast na to, iż w efekcie rozłożenie należności na raty w istocie tylko spowoduje odłożenie egzekucji w czasie. Gdyby było inaczej winna ona zgromadzić pieniądze na to aby sukcesywnie spłacać pewne kwoty. Od chwili orzeczenia przez Sąd I instancji minęło już ponad 5 miesięcy w efekcie czego pozwana miała czas aby wygospodarować pewne kwoty które mogłaby przeznaczyć na spłatę zadłużenia w stosunku do powoda.

Reasumując w ocenie Sądu Okręgowego brak było podstaw do rozłożenia należności pozwanej na raty dlatego w tym zakresie apelacja strony powodowej odnosi zamierzony skutek i musi prowadzić do zmiany zaskarżonego wyroku jak w pkt 1, a to na podstawie art. 386§ 1 k.p.c.

Pozwana co prawda uznała powództwo jednakże dała powody do wytoczenia tego powództwa zatem zachodzą podstawy do obciążenia jej kosztami. Przy czym Sąd Okręgowy dostrzegając fakt, iż same koszty za obie instancje przekroczą 50% należności głównej dochodzonej w procesie uwzględniając sytuację pozwanej zdecydował się na podstawie art. 102 k.p.c. obciążyć pozwaną kosztami jedynie w kwocie 150 zł która to kwota przynajmniej w części zrekompensuje powodowi poniesione koszty oddalając tym samym apelację w tej części, a to na podstawie art. 385 k.p.c.

Uwzględniając także trudną sytuację pozwanej Sąd Okręgowy postanowił nie obciążać pozwanej kosztami procesu za instancje odwoławczą a to na podstawie art. 102 k.p.c.