Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 10 lipca 2017 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSA w SO Arkadiusz Lisiecki
Sędziowie:	SSO Dariusz Mizera SSR del.Aleksandra Szymorek-Wąsek (spr.)
Protokolant:	st. sekr. sąd. Beata Gosławska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lipca 2017 roku

sprawy z wniosku M. K. , E. K.

z udziałem J. S. (1), J. K., J. S. (2), A. S. (1), A. S. (2), W. K., T. S. (1), B. J. i E. S.

o ustalenie sposobu korzystania z rzeczy wspólnej.

na skutek apelacji wnioskodawców

od postanowienia Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb.

z dnia 9 marca 2017 roku, sygn. akt I Ns 1679/15

postanawia: oddalić apelacje i ustalić, iż każdy z uczestników ponosi koszty postępowania odwoławczego związane ze swoim udziałem w sprawie.

SSA w SO Arkadiusz Lisiecki

SSO Dariusz Mizera SSR Aleksandra Szymorek - Wąsek

Sygn. akt II Ca 427/17

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z 9 marca 2017 roku Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim, po rozpoznaniu sprawy z wniosku M. K., E. K. z udziałem J. S. (1), J. K., J. S. (2), A. S. (1), A. S. (2), W. K., T. S. (1), B. J., E. S. o ustalenie sposobu korzystania z rzeczy wspólnej oddalił wniosek oraz ustalił, że każdy uczestnik ponosi koszty postępowania związane ze swoim udziałem w sprawie.

Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowiły przytoczone poniżej ustalenia i rozważania Sądu Rejonowego:

wnioskodawcy E. K. i M. K. są współwłaścicielami na prawach wspólności ustawowej 1/6 części nieruchomości położonej w B., gmina W., oznaczonej ewidencyjnie numerem działki (...), o powierzchni (...)ha, dla której w Sądzie Rejonowym w Piotrkowie Trybunalskim VI Wydział Ksiąg Wieczystych urządzona jest księga wieczysta o numerze (...). Uczestnicy J. S. (1) i A. S. (2) są współwłaścicielami na prawach wspólności ustawowej 1/6, J. K. i W. K. 1/6, J. S. (3) i T. S. (2) 1/6, A. S. (1) i E. S. 1/6 i B. J. 1/6 części przedmiotowej nieruchomości.

W październiku 2010 roku wnioskodawcy posadowili na centralnej części przedmiotowej nieruchomości blaszany, przenośny garaż, który znajdował się na drodze dojazdowej do garażu zrobionego w miejsce komórki gospodarczej, będącego współwłasnością uczestników J. S. (1) i A. S. (2). Wnioskodawcy nie wystąpili o uzyskanie pozwolenia na budowę tego garażu.

Na północnej części przedmiotowej nieruchomości znajduje się 6 komórek gospodarczych. Wnioskodawcy przechowują w swojej komórce rower, kosiarkę. Przed komórką wnioskodawcy trzymają kilka worków ze śmieciami. Uczestnicy J. K. i W. K., J. S. (1) i A. S. (2) zrobili ze swoich komórek gospodarczych garaże. Garaż posadowiony przez wnioskodawców został następnie przez nich zdemontowany w 2015 roku na skutek decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego. Przedmiotowy garaż nie przeszkadzał uczestnikom B. J., J. K., W. K., E. S., A. S. (1), T. S. (1) i J. S. (2). Posadowienie przez wnioskodawców garażu w miejscu, w którym znajdował się w latach 2010 - 2015, utrudniałoby dojazd samochodem uczestnikom J. S. (1) i A. S. (2) do ich garażu.

Na południowej części nieruchomości za budynkiem socjalnym stanowiącym własność Gminy W. znajdują się ogródki działkowe należące do B. J., J. K. i W. K. oraz J. S. (1) i A. S. (2). W niniejszej sprawie E. K. i M. K. wnieśli o uregulowanie sposobu korzystania z pozostającej we współwłasności wnioskodawców i uczestników nieruchomości położonej w B., gm. W., oznaczonej ewidencyjnie numerem działki (...), o powierzchni (...) m2, dla której w Sądzie Rejonowym w Piotrkowie Trybunalskim VI Wydział Ksiąg Wieczystych urządzona jest księga wieczysta o numerze (...) – poprzez dokonanie podziału quoad usum w sposób zgodny z dotychczasowym zakresem korzystania przez poszczególnych współwłaścicieli i wydzielenie dla wnioskodawców powierzchni (...) m2 w północno - wschodniej części nieruchomości w celu posadowienia garażu o przenośnej konstrukcji.

Podstawę prawną wniosku E. K. i M. K. stanowił art. 201 kc, zgodnie z treścią którego do czynności zwykłego zarządu rzeczą wspólną potrzebna jest zgoda większości współwłaścicieli. W braku takiej zgody każdy ze współwłaścicieli może żądać upoważnienia sądowego do dokonania czynności, a także art. 206 kc, który stanowi, iż każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem

i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli.

W prawie polskim dopuszczalne jest, w ramach współwłasności ułamkowej, żądanie współwłaściciela wydzielenia mu części nieruchomości do wyłącznego korzystania, jeżeli nie sprzeciwiają się temu charakter lub rodzaj nieruchomości albo uzasadnione interesy pozostałych współwłaścicieli. Uprawnienie takie wynika z przysługującego każdemu współwłaścicielowi prawa do żądania rozstrzygnięcia przez sąd sporu współwłaścicieli co do czynności zwykłego zarządu rzeczą wspólną ( art. 201 kc ). Współwłaściciele mogą bowiem wspólnie postanowić, że korzystanie ze wspólnej nieruchomości będzie polegać na rozdzielnym korzystaniu w postaci wydzielenia oznaczonej części wszystkim lub niektórych z nich do indywidualnego, odrębnego korzystania ( quoad usum ). W braku zgody każdy ze współwłaścicieli może żądać, aby sąd rozstrzygnął spór i orzekł o takim wydzieleniu, upoważniając wnioskodawcę do wyłącznego korzystania z części rzeczy ( patrz: S. Rudnicki [w:] Nieruchomości. Problematyka prawna, G. Bieniek, S. Rudnicki, Wyd. 3, Warszawa 2006 ).

Zdaniem Sądu wydzielenie części nieruchomości w sposób wskazywany we wniosku przez M. K. i E. K. do ich wyłącznego korzystania stoi w sprzeczności z interesem współwłaścicieli na prawach wspólności ustawowej 1/6 części tejże nieruchomości w osobach J. S. (1) i A. S. (2). Po dokonaniu oględzin przedmiotowej nieruchomości Sąd stwierdził, że garaż posadowiony przez wnioskodawców w 2010 roku znajdował się na centralnej części nieruchomości ( będącej w istocie podwórkiem ) i na drodze dojazdowej ww. uczestników do ich garażu zbudowanego w miejsce komórki gospodarczej. W przekonaniu Sądu takie umiejscowienie garażu faktycznie utrudniało J. S. (1) i A. S. (2) wjazd do ich garażu samochodem i taki stan rzeczy zaistniałby ponownie w wypadku uwzględnienia wniosku E. K. i M. K..

Należy przy tym podkreślić, że wnioskodawcy mają możliwość posadowienia garażu w innym miejscu, chociażby poprzez przebudowanie komórki gospodarczej, w której aktualnie przechowują kosiarkę, rower – tak jak uczynili to uczestnicy J. i A. S. (3) oraz J. K. i W. K.. W przekonaniu Sądu takie optymalne ( nie naruszające interesów innych współwłaścicieli ) miejsce znajduje się również przy tzw. ogródkach działkowych na południowej części nieruchomości.

Z powyższych względów orzeczono jak w punkcie 1 postanowienia.

Na podstawie art. 520 § 1 k.p.c. Sąd ustalił, że każdy uczestnik ponosi koszty postępowania związane ze swoim udziałem w sprawie.

Apelację od opisanego postanowienia Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim, wniósł pełnomocnik wnioskodawców E. i M. małż. K., zaskarżając powyższe postanowienie w całości.

Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono: - naruszenie przepisu postępowania, tj. art. 233 § 1 kpc poprzez sprzeczne z zasadami logiki i doświadczenia życiowego uznanie, że garaż wnioskodawców znajdował się na drodze dojazdowej do garażu uczestników małż. S. i tym samym utrudniał wjazd do garażu małż. S. ( opierając się wyłącznie na zeznaniach małż. S. ), podczas gdy z pozostałego materiału dowodowego wynika, że garaż wnioskodawców położony był 15 m przed garażem małż. S., jednakże nie było tam żadnej drogi dojazdowej, a tym samym przed garażem małż. S. znajdowało się wystarczająco dużo miejsca na dojazd i wprowadzenie samochodu małż. S. do garażu; - naruszenie prawa materialnego, tj. przepisu art. 201 kc polegające na jego niezastosowaniu w sytuacji, gdy większość współwłaścicieli wyrażała zgodę na dokonanie czynności nieprzekraczającej czynności zwykłego zarządu, czyli postawieniu garażu przez wnioskodawców w miejscu, w którym uprzednio stał przez 5 lat; - naruszenie prawa materialnego, tj. art. 206 kc poprzez jego błędne zastosowanie i przyjęcie, iż posadowienie garażu w miejscu wskazanym przez wnioskodawców stoi w sprzeczności z interesem ucz. małż. S., gdyż "faktycznie utrudniało J. S. (1) i A. S. (2) wjazd do ich garażu samochodem", podczas gdy z zebranego w sprawie materiału dowodowego, wynika że garaż wnioskodawców położony był 15 metrów przed garażem małż. S..

W konsekwencji skarżący wnoszę o zmianę zaskarżonego postępowania poprzez uregulowanie sposobu korzystania z nieruchomości poł. w B., gm. W., oznaczonej nr ewidencyjnym działki (...), o powierzchni (...) m2, dla której w Sądzie Rejonowym w Piotrkowie Trybunalskim VI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzona jest księga wieczysta o nr (...), stanowiącej współwłasność wnioskodawców i uczestników - poprzez dokonanie podziału quoad usum w sposób zgodny z dotychczasowym zakresem korzystania przez poszczególnych współwłaścicieli i wydzielenie dla wnioskodawców powierzchni 30 m2 położonej 15 m od komórek oraz 3 m od drogi wewnętrznej w celu posadowienia garażu o przenośnej konstrukcji oraz o zasądzenie od uczestników A. i J. małż. S. na rzecz wnioskodawców kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego, wg norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

apelacja wnioskodawców E. i M. małżonków K. nie zasługuje na uwzględnienie, skutkiem czego jest jej oddalenie.

Odnośnie zarzutów zawartych w apelacji, w pierwszej kolejności podnieść należy, iż Sąd Rejonowy wyczerpująco zgromadził materiał dowodowy w sprawie i prawidłowo poczynił ustalenia faktyczne. Prawidłowo ocenił całość materiału dowodowego i na tej podstawie słusznie oddalił wniosek. Zauważyć przede wszystkim i szczególnie należy, wbrew wywodom skarżącego, iż Sąd wydając rozstrzygnięcie w sprawie niniejszej nie opierał się wyłącznie na zeznaniach małżonków S.. Nie ulega wątpliwości, co ignoruje skarżący, że Sąd dokonał oględzin przedmiotowej nieruchomości i ta właśnie okoliczność miała istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Chybiony także jest zarzut, że skoro większość współwłaścicieli zgadza się na budowę garażu, który stał w tym miejscu przez 5 lat, to wniosek należy uwzględnić. Dla większości współwłaścicieli fakt usytuowania garażu nie ma znaczenia , bowiem w niczym nie utrudnia im funkcjonowania, odmiennie niż ma to miejsce w stosunku do małżonków S.. Usytuowanie garażu we wskazanym miejscu utrudnia im dojazd do własnego garażu, bowiem stoi w linii dojazdu do garażu, który sami użytkują. Poza tym, jak podnosi to sam skarżący, o zastrzeżeniach małżonków S. odwiedzał się do inspektora nadzoru budowlanego, który przyszedł na kontrolę. Okoliczność, że garaż stał przez 5 lat w tym miejscu także nie przesądza o zasadności żądania wnioskodawców, bowiem posadowili oni tę budowlę bez wymaganej zgody i pozwoleń. Trudno oczekiwać od Sądu, aby aprobował taką samowolę. Postawienie garażu w tym samym miejscu mogłoby nastąpić jedynie w sytuacji uzyskania zezwoleń i zgody zainteresowanych. Takowej zaś zgody od małżonków S. wnioskodawcy nie uzyskali. Zarzut, że garaż stoi w odległości 15 m przed garażem małżonków S. również nie jest argumentem rozstrzygającym w sprawie. Z ustaleń poczynionych przez Sąd wynika, iż istnieje możliwość postawienia spornego garażu w innym miejscu tak, aby nie stanowił on utrudnienia innym współwłaścicielom posesji. Usytuowanie garażu w centralnym miejscu działki w linii dojazdowej do garażu małżonków S. nie jest optymalnym rozwiązaniem i nie daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli. W niniejszej sprawie nie udowodniono, że wybudowanie garażu w innym miejscu jest niemożliwe, nie udowodniono, iż jest to jedyna lokalizacja do posadowienia garażu i nie wykazano, iż garaż w tym właśnie miejscu faktycznie nie utrudnia dojazdu do innych garaży. Skoro tak, wniosek nie zasługuje na uwzględnienie. W świetle powyższego stwierdzić należy, iż apelacja wnioskodawców stanowi jedynie polemikę z prawidłowym rozstrzygnięciem Sądu I Instancji i jako oczywiście bezzasadna, na podstawie art. 385 kpc, podlega oddaleniu.

O kosztach postępowania rozstrzygnięto w oparciu o przepisach art. 108 § 1 kpc w związku z art. 520 § 1 kpc.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych przepisów, należało orzec, jak w sentencji wyroku.

……………………………..

SSA w SO Arkadiusz Lisiecki

……………………………………. ………………………………………

SSO Dariusz Mizera SSR Aleksandra Szymorek – Wąsek