Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 czerwca 2017 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący	SSA w SO Grzegorz Ślęzak (spr.)
Sędziowie	SSO Paweł Hochman SSR del. Monika Cichocka
Protokolant	st. sekr. sądowy Alicja Sadurska

po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2017 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie sprawy z powództwa Ł. W.

przeciwko A. W. reprezentowanemu przez przedstawicielkę ustawową – matkę J. W.

o obniżenie alimentów

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Radomsku

z dnia 14 marca 2017 roku, sygn. akt III RC 347/16

1.  oddala apelację,

2.  zasądza od powoda Ł. W. na rzecz pozwanego A. W. reprezentowanego przez przedstawicielkę ustawową J. W. kwotę 450 (czterysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu za instancję odwoławczą.

SSA w SO Grzegorz Ślęzak

SSO Paweł Hochman SSR del. Monika Cichocka

Sygn. akt II Ca 336/17

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 14 marca 2017r. Sąd Rejonowy w Radomsku

po rozpoznaniu sprawy z powództwa Ł. W. przeciwko A. W. o obniżenie alimentów oddalił powództwo oraz koszty zastępstwa adwokackiego między stronami wzajemnie zniósł.

Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowiły przytoczone poniżej ustalenia i zarazem rozważania Sądu Rejonowego:

Małoletni A. W. ur. (...) w pochodzi z związku małżeńskiego J. W. i Ł. W..

W dniu 3 czerwca 2015 r. Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. rozwiązał przez rozwód związek małżeński J. W. i Ł. W.. W zakresie wykonywania władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem stron A. W. – Sąd Okręgowy ograniczył władzę rodzicielską ojcu Ł. W., nad małoletnim dzieckiem stron do prawa współdecydowania o istotnych sprawach dotyczących dziecka, takich jak: wybór szkoły, kierunku kształcenia, organizacji wypoczynku. Sąd ustalił miejsce pobytu małoletniego dziecka stron w miejscu każdorazowego zamieszkania J. W.. Sąd Okręgowy ustalił również kontakty ojca z dzieckiem w sposób wskazany w sentencji wyroku.

Obowiązkiem wychowania i utrzymania małoletniego dziecka stron obciążeni zostali oboje rodzice i w związku z tym Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim zasądził alimenty od Ł. W. na rzecz A. W. w kwocie po 800 zł miesięcznie, płatne z góry

w terminie do 10-go każdego miesiąca do rąk matki J. W. z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminu płatności.

Sąd Apelacyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 13 czerwca 2016 r. w sprawie IACa 1117/15 oddalił apelację Ł. W. o obniżenie alimentów do kwoty 400 zł miesięcznie.

Małoletni A. W. podczas orzekania o wysokości świadczenia alimentacyjnego miał niespełna 3 lata, obecnie ma 5 lat, uczęszcza do przedszkola, mieszka wraz z matką J. W.. Koszty utrzymania małoletniego A. W. oscylują w wysokości 1.500-1.700 zł, tj. koszt jedzenia, ubrań, koszt leczenia, rozrywki. Na wskazaną kwotę składa się również opłata przedszkola około 250 zł, wysokość uzależniona od ilość dni.

A. W. uczęszcza na zajęcia dodatkowe hip-hop, chce również uczęszczać na basen.

Uczestniczka J. W. ma (...) lat, z zawodu jest pedagogiem. Podczas ostatniego orzekania o alimentach matka małoletniego, J. W. pracowała, w(...)

w R. jako (...), zarabiała miesięcznie najniższą krajową. Gdy małoletni jest chory, wówczas musi korzystać z zwolnienia, uzyskując niższe wynagrodzenie w pracy. Nie jest zamężna, nie ma innych dzieci, mieszka wraz z synem. Przedstawicielka ustawowa nie korzysta z zasiłku na dziecko z uwagi na przekroczenie maksymalnej kwoty dochodu, jednakże pobiera zasiłek 500+. Według pozwanej obecne koszty utrzymania małoletniego wzrosły.

Kontakty ojca z małoletnim A. wykonywane są prawidłowo, powód odbiera i przywozi syna do jego miejsca zamieszkania.

Podczas orzekania o alimentach powód był zatrudniony w lokalnej stacji telewizji i zarabiał wraz z premiami około 2.000 zł. Poza tym prowadził dwie działalności gospodarcze, tj.(...). W 2014 r. uzyskał dochód z prowadzonych działalności powyżej 200 tysięcy zł. Pozwany spłacał kredyt konsolidacyjny w kwocie 1.150 zł miesięcznie i wynajmował mieszkanie.

Wnioskodawca Ł. W. ma 35 lat, z wykształcenia handlowiec, mieszka z obecną partnerką w wynajmowanym mieszkaniu. W dalszym ciągu pracuje w telewizji (...) na podstawie umowy o pracę od 01.08.2007 r. i sprzedaje czas antenowy, tj. reklamy. Uzyskuje wynagrodzenie w wysokości ponad 2.000 zł miesięcznie (podstawa oraz premia uznaniowa). Powód wskazał, iż nie ma nikogo na utrzymaniu, nie posiada innych dzieci. Utrzymuje partnerkę, która pomaga mu w prowadzeniu działalności gospodarczej. Powód nie ma zadłużenia alimentacyjnego.

Powód prowadzi działalność gospodarczą - (...), którą to część prowadzi wspólnie z dwoma kolegami. Obecny koszt wynajmu mieszkania wynosi 900 zł, koszt wynajmu placu pod działalność 500 zł + podatek Vat. Spłaca kredyt w wysokości 65.000 zł, zaciągnięty wspólnie z byłą żoną z miesięczną rata 1.150 zł oraz kredyt zaciągnięty na rozszerzenie działalności – (...) w kwocie 30.000 zł z ratą miesięczną 700 zł.

Według powoda duże koszty generuje podróż do syna, aby mogły zostać wykonane kontakty. Powód posiada auto na gaz, zaś wskazana kwota około 400 zł dotyczy kosztów przejazdu autem na benzynę.

Ustalenia Sądu Rejonowego w niniejszej sprawie znajdują uzasadnienie we wszystkich przeprowadzonych dowodach, które zostały powołane przy ustalaniu podstawy faktycznej rozstrzygnięcia, zaś zgromadzony w sprawie materiał dowodowy – jest zdaniem Sądu – wystarczający dla potrzeb rozstrzygnięcia.

Sąd Rejonowy zważył, iż powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Rodzice są obowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest w stanie samodzielnie się utrzymać, chyba, że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania (art. 133§ 1 kro). Zarówno w judykaturze, jak orzecznictwie powszechny jest pogląd, że obowiązek alimentacyjny rodziców względem małoletniego dziecka spoczywa na obojgu rodzicach, chyba, że któreś z nich nie ma możliwości wypełniania tego obowiązku. Natomiast, zgodnie z art. 135 § 1 kro zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Art. 138 k.r.o. stanowi, że w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Zmiany te dotyczyć mogą zakresu potrzeb uprawnionego i możliwości zobowiązanego. Przez zmianę stosunków rozumie się istotne zwiększenie lub zmniejszenie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji, istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego lub istotne zmniejszenie się możliwości zaspokajania potrzeb własnymi siłami. Jednakże zakres obowiązku alimentacyjnego nigdy nie może przekroczyć możliwości zarobkowych osoby zobowiązanej, ani też usprawiedliwionych potrzeb osoby uprawnionej do alimentów.

Z powyższego wynika, że rozstrzygnięcie o żądaniu opartym na art. 138 kro wymaga porównania stanu istniejącego w dacie uprawomocnienia się wyroku zasądzającego alimenty ze stanem istniejącym w dacie orzekania o ich zmniejszeniu lub zwiększeniu. Zmiana orzeczenia dopuszczalna jest tylko w razie zmiany stosunków powstałych po wydaniu prawomocnego wyroku.

Z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika, że w okresie od określenia wysokości alimentów z dnia 13 czerwca 2016 r. nie zaszły istotne zmiany w zakresie możliwości zarobkowych i majątkowych powoda Ł. W.. Przechodząc do oceny zarobkowych i majątkowych możliwości Ł. W. podnieść należy, że Sąd przyjął zasadę, że zakres obowiązku alimentacyjnego nie należy oceniać wyłącznie na podstawie kwoty aktualnie osiąganych zarobków czy innych dochodów, lecz należy czynić to, uwzględniając możliwości zarobkowe dłużnika czyli kwoty, jakie zarabiałby, gdyby owe możliwości wykorzystywał w pełni. Istotne jest bowiem, przy ocenie, czy dana osoba może zostać obciążona obowiązkiem alimentacyjnym i w jakiej wysokości, nie tyle jej aktualna sytuacja majątkowa i zarobkowa, lecz właśnie to, jakie ma ona w tej mierze hipotetyczne możliwości.

Zważyć również należy, że wielokrotnie Sąd Najwyższy wskazywał, że trudna sytuacja materialna rodziców nie zwalnia ich z obowiązku świadczenia na potrzeby dzieci. Rodzice obowiązani są dzielić się z dziećmi nawet bardzo szczupłymi dochodami (wyrok. Sądu Najwyższego z dnia 24.03. 2000 r., I CKN 1538/99 niepublikowany w zbiorze urzędowym). Podobne stanowisko Sąd Najwyższy zajął w wyroku z dnia 6 stycznia 2000 r., w sprawie I CKN 1077/99 stwierdzając, że ,, rozważając przepisy art. 135 § 1 k.r.o. i art. 138 k.r.o. nie można abstrahować od obowiązków wynikających z innych przepisów. Art. 96 k.r.o. nakłada na rodziców obowiązek troski o fizyczny i duchowy rozwój dziecka, zaś wedle art. 133 §1 k.r.o. rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie także wtedy, gdy nie znajduje się w niedostatku. Wobec treści tych przepisów uznać trzeba, że rodzic powinien dzielić się z dzieckiem skromnym nawet dochodem ( LEX nr 51637).

Sąd, na podstawie zgromadzonego w przedmiotowej sprawie materiału dowodowego ocenił, że w okresie od orzekania o świadczeniu alimentacyjnego z dnia 13 czerwca 2016 r., do chwili obecnej nie zaszły istotne zmiany w hipotetycznych możliwościach zarobkowych i majątkowych powoda Ł. W.. Powód w dalszym ciągu mieszka wraz z partnerką, nie ma nikogo na utrzymaniu. Pomimo zaciągniętego kredytu w ocenie Sądu hipotetyczne możliwości zarobkowe i majątkowe powoda są duże. Ł. W. jest człowiekiem młodym, posiada odpowiedni staż pracy, prowadzi działalność gospodarczą, nie jest wobec niego orzeczony stopień niepełnosprawności. W przedmiotowej sprawie zaznaczyć również należy, że powód poza alimentami w wysokości 800 złotych, w żaden inny sposób nie łoży na utrzymanie syna, jednakże utrzymuje stały kontakt z małoletnim pozwanym.

Powód wniósł o obniżenie alimentów, ponieważ jego możliwości zarobkowe uległy zmniejszeniu, gdyż prowadzona przez niego działalność gospodarcza wykazuje straty. Należy podnieść, że wykazywana przez powoda strata w prowadzonej działalności gospodarczej w ocenie Sąd ma charakter jedynie księgowy, powód nie ujawnił źródła pokrywania wykazywanej straty. Powód uzyskał dochód w wysokości 160 tys. zł, dlatego też w ocenie Sądu działalność przynosi korzyść dla powoda, skoro nadal ją prowadzi. Wskazać należy, iż powód posiada stałe zatrudnienie od 2007 roku, a jego wynagrodzenie wynosi ponad 2.000 zł miesięcznie. Powód ponosi koszty najmu mieszkania oraz jego utrzymania, co w ocenie Sądu winien czynić w połowie, bowiem obecna partnerka powoda winna partycypować w kosztach jego utrzymania.

Od czasu wyroku orzekającego świadczenie alimentacyjne nie zmieniła się sytuacja majątkowa matki małoletniego pozwanego, uzyskuje wynagrodzenie z pracy - najniższą krajową. J. W. prócz siebie ma na utrzymaniu syna. Obecnie matka małoletniego pozwanego zapewnia na co dzień swojemu małoletniemu synowi A. W. dobre warunki bytowe, dba o stan zdrowia syna oraz na bieżąco czyni osobiste starania o prawidłowe wychowanie małoletniego, również poprzez osobiste starania, wypełnia swój obowiązek alimentacyjny w stosunku do małoletniego syna A. W. zgodnie z art.135§2 kro.

Posiadanie dzieci jest związane z dużymi kosztami i powód jako ojciec musi partycypować w kosztach jego utrzymania. Obniżenie ustalonych wysokości alimentów w wyroku spowodowałoby, że to na matce pozwanego spocząłby znaczny ciężar finansowy i obowiązek jego utrzymania, i wychowania. Rodzice nie mogą uchylić się od obowiązku alimentacyjnego na tej podstawie, że wykonywanie tego obowiązku stanowiłoby dla nich nadmierny ciężar. Są obowiązani podzielić się z dzieckiem nawet najmniejszymi dochodami. W szczególnych przypadkach, gdy sytuacja dziecka tego wymaga, rodzice mają obowiązek wyzbywania się posiadanego majątku, bądź jego niektórych składników, aby w ten sposób podołać ciążącemu na nich obowiązkowi alimentacyjnemu.

Przechodząc do oceny kosztów usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, analizując materiał dowodowy zgromadzony w sprawie Sąd stanął na stanowisku, że od dnia zasadzenia alimentów z dnia 13 czerwca 2016 r. wzrosły usprawiedliwione potrzeby małoletniego pozwanego. Podnieść przede wszystkim należy, że małoletni A. W. ma 5 lat, uczęszcza do przedszkola, znajduje się w okresie intensywnego wzrostu fizycznego, jak również rozwoju emocjonalnego, który powoduje wzrost kosztów jego usprawiedliwionych potrzeb.

W ocenie Sądu obniżenie obowiązku alimentacyjnego do kwoty 300 zł miesięcznie, w znacznym stopniu przerzuciłoby obowiązek utrzymania syna na jego matkę.

Z tych względów należało orzec jak w sentencji.

W powyższej sprawie zarówno powód, jak i pozwana korzystali z profesjonalnej pomocy prawnej świadczonej przez profesjonalnych pełnomocników. W związku z tym, iż każda ze stron pracuje, osiąga stałe dochody Sąd uznał, iż zarówno powód, jak i pozwana powinni ponieść koszty pomocy prawnej świadczonej przez profesjonalistów, którym udzielili pełnomocnictwa – w związku z powyższym koszty zastępstwa adwokackiego między stronami Sąd wzajemnie zniósł. Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowił art. 100 k.p.c.

Apelację od powyższego wyroku wniósł powód zarzucając mu:

1. naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez dokonanie ich błędnej wykładni w zakresie zmiany stosunków a w tym przypadku możliwości płatniczych powoda tj. art. 138 kriop przez uznanie braku istotnej zmiany podczas gdy przepis stanowi tylko o zmianie stosunków a w tym przypadku obniżeniu wynagrodzenia i dochodów powoda,

2. dokonanie błędnych ustaleń faktycznych po stronie możliwości płatniczych powoda poprzez pominięcie:

- trwałego obniżenia się wartości wynagrodzenia za pracę wobec trwałej utraty rynku wobec zmiany m.in. warunków politycznych,

- pogorszenia się istotnie warunków prowadzenia działalności gospodarczej poprzez pogorszenie się lokalnie warunków zbytu, ceny i asortymentu,

3. dokonanie nietrafnej oceny zebranego materiału dowodowego poprzez utożsamienie przez Sąd pojęcia dochód z przychodem, oraz nieuwzględnienie ponoszonych przez powoda stałych kosztów.

Reasumując apelujący wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku i obniżenie zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego alimentów do kwoty 400 zł miesięcznie poczynając od dnia wniesienia pozwu względnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Pełnomocnik pozwanego wnosi o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów procesu za II instancję.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powoda, podnosząca zarzuty: naruszenia art. 233 § 1 kpc poprzez dokonanie nieprawidłowej oceny dowodów, a w konsekwencji tego dokonania błędnych ustaleń faktycznych w zakresie aktualnych dochodów i wydatków zobowiązanego do alimentacji oraz obrazy prawa materialnego, tj. przepisu art. 138 krio, jest nieuzasadniona i sprowadza się jedynie do nieskutecznej polemiki z trafnym stanowiskiem Sądu I instancji.

Lektura materiału aktowego prowadzi bowiem do wniosku, iż – wbrew zarzutom apelacji – Sąd Rejonowy w sposób wszechstronny i wnikliwy rozważył zgromadzony w sprawie materiał i dokonana przez ten Sąd ocena dowodów nie uchybia zasadom logicznego rozumowania oraz doświadczeniu życiowemu, a zatem mieści się w granicach swobodnej oceny dowodów zakreślonych przepisami art. 233 § 1 w zw. z art. 328 § 2 k.p.c.

Powyższa prawidłowa ocena dowodów doprowadziła Sąd Rejonowy do poczynienia trafnych ustaleń faktycznych w zakresie okoliczności, które mają w sprawie znaczenie istotne dla jej rozstrzygnięcia, tj. tak w zakresie aktualnych usprawiedliwionych potrzeb małoletniego pozwanego jak i w zakresie aktualnych zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanych do alimentacji obojga jego rodziców, w tym przede wszystkim powoda.

Z tych trafnych ustaleń Sąd I instancji wyprowadził też prawidłowe wnioski w zakresie oceny prawnej żądania pozwu po myśli przepisów art. 138 w zw. z art. 135 krio i doszedł do słusznego przekonania, że od czasu ostatniego orzeczenia alimentacyjnego nie nastąpiła zmiana stosunków w rozumieniu tychże przepisów skutkująca obniżeniem dotychczasowych świadczeń alimentacyjnych należnych pozwanemu

Należy bowiem podnieść, że ostatnim orzeczeniem alimentacyjnym dotyczącym stron jest wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 13.VI.2016 r. w sprawie I ACa 1117/15, którym to Sąd ten oddalił apelację powoda od wyroku rozwodowego Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. ustalającego należne pozwanemu od powoda alimenty na poziomie kwoty (800 zł miesięcznie).

W sprawie należało więc zbadać czy po dacie 13 czerwca 2016 r nastąpiła zmiana stosunków w rozumieniu powołanego wyżej prawa materialnego, tj. przepisu art. 138 krio, która mogłaby skutkować obniżeniem alimentów należnych pozwanemu.

Przedmiotowy pozew o obniżenie alimentów złożony został w Sądzie Rejonowym w Radomsku już w dniu 30 grudnia 2016r, a więc niewiele ponad 6 miesięcy od daty powyżej wskazanego prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego oddalającego apelację powoda domagającą się obniżenia alimentów do kwoty 400 zł miesięcznie i powód nie wykazał aby w tym czasie nastąpiła istotna zmiana stosunków skutkująca obniżeniem świadczeń alimentacyjnych, jakie zobowiązany jest łożyć na rzecz pozwanego.

Ustalone przez Sąd Rejonowy okoliczności dotyczące możliwości zarobkowych i sytuacji majątkowej powoda były już w znacznej mierze przedmiotem rozstrzygnięcia Sądu Apelacyjnego w sprawie I ACa 1117/15 i nie wywołały skutku w postaci obniżenia alimentów, gdyż apelacja została oddalona.

Podkreślić należy, że o wysokości świadczeń alimentacyjnych nie decydują faktycznie uzyskiwane dochody przez zobowiązanego, lecz jego możliwości w tym zakresie a te – jak trafnie podnosi Sąd I instancji - nie uległy istotnej zmianie od czerwca 2016 r. Tymczasem apelacja nie posługuje się przesłanką możliwości zarobkowych i majątkowych możliwości, lecz bazuje na uzyskiwanych przez powoda aktualnych dochodach i ponoszonych wydatkach, usiłując wykazać, że nie pozwalają mu one na wywiązanie się z dotychczas ustalonego obowiązku alimentacyjnego, z czym zgodzić się absolutnie nie można.

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału i prawidłowo ustalonych faktów, mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia, nie ulega wątpliwości, iż stopa życiowa powoda nie uległa obniżeniu od czerwca 2016, a zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej.

Kierując się wskazanym powyżej standardem życia ojca małoletniego pozwanego nie można uznać aby określone aktualnie potrzeby dziecka były wygórowane tym bardziej, że od czasu poprzedniego orzeczenia alimentacyjnego nie uległy one zmniejszeniu, lecz co najwyżej mogły tylko wzrosnąć.

Nie sposób też nie podnieść, że koszty utrzymania syna obciążają oboje rodziców w tym także matkę, która jednak – jak słusznie zauważa Sąd I instancji – w znacznej części wykonuje swój obowiązek alimentacyjny wobec syna świadcząc osobiste starania o jego wychowanie i utrzymanie, tj. w sposób przewidziany w przepisie art. 135 § 2 krio, co oznacza, że dostarczanie środków finansowych na utrzymanie syna musi w znacznie większej części obciążać ojca.

Zgodzić też należy się – wbrew odmiennemu stanowisku apelującego - z poglądem Sądu I instancji, znajdującym oparcie w utrwalonej już w orzecznictwie Sądu Najwyższego i sądów powszechnych wykładni przepisu art. 138 krio, iż nie każda, lecz tylko istotna zmiana stosunków, o których mowa w tym przepisie, skutkować może zmianą wysokości dotychczasowych świadczeń alimentacyjnych

Trafne jest zatem stanowisko Sądu Rejonowego, że powód nie wykazał, aby w tym krótkim okresie czasu od poprzedniego orzeczenia alimentacyjnego nastąpiła istotna zmiana stosunków w rozumieniu przepisów art. 138 w zw. z art. 135 krio skutkująca zmianą wysokości dotychczasowych świadczeń alimentacyjnych w dacie wniesienia przedmiotowego pozwu, którego treść wskazywała, że w istocie powołuje on okoliczności, które podlegały ocenie Sądu ferującego poprzedni wyrok oraz zmierza do korekty tegoż prawomocnego wyroku.

W sprawie z powództwa o obniżenie alimentów wywodzonym na podstawie art. 138 krio Sąd nie może badać zasadności rozstrzygnięcia alimentacyjnego zawartego w poprzednim prawomocnym wyroku.

Na marginesie dodać należy, iż nie było podstaw do uwzględnienia wniosku strony powodowej o odroczenie rozprawy apelacyjnej z uwagi na niemożność stawienia się na niej pełnomocnika powoda wywołaną kolizją terminów rozpraw w różnych sądach, w sytuacji, gdy Sąd Odwoławczy nie przeprowadzał postępowania dowodowego i obecność stron oraz ich pełnomocników nie była obowiązkowa. Przede wszystkim jednak, wskazana we wniosku o odroczenie okoliczność nie uzasadnia odroczenia rozprawy, gdyż pełnomocnik mógł udzielić substytucyjnego pełnomocnictwa do reprezentowania powoda innemu pełnomocnikowi, tym bardziej, że zawiadomienie o terminie rozprawy doręczone mu zostało z odpowiednim ku temu wyprzedzeniem czasowym.

Reasumując, uznać należy, iż apelacja nie zawiera uzasadnionych zarzutów i jako taka polega oddaleniu jako bezzasadna na podstawie art. 385 kpc

O kosztach procesu między stronami za instancję odwoławczą Sąd Okręgowy orzekł na zasadzie art. 98 kpc i stosownie do wyniku sprawy obciążył powoda, który przegrał proces, obowiązkiem zwrotu na rzecz strony pozwanej poniesionych przez nią kosztów zastępstwa procesowego w II instancji.

Mając na uwadze wszystkie powyższe rozważania oraz powołane w nich przepisy Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji wyroku.

SSA w SO Grzegorz Ślęzak

SSO Paweł Hochman SSR Monika Cichocka