Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 19 kwietnia 2018 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSO Paweł Hochman
Sędziowie:	SSA w SO Stanisław Łęgosz (spr.) SSA w SO Grzegorz Ślęzak
Protokolant:	st. sekr. sąd. Beata Gosławska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 kwietnia 2018 roku

sprawy z wniosku Ł. W. , B. W. , J. W. (1)

z udziałem(...) w G.

o zatwierdzenie uchylenia się od skutków prawnych niezłożenia w terminie oświadczenia o odrzuceniu spadku i o przyjęcie oświadczenie o odrzuceniu spadku

na skutek apelacji wnioskodawców

od postanowienia Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim

z dnia 8 września 2017 roku, sygn. akt I Ns 1018/15

postanawia:

1. zmienić zaskarżone postanowienie w punkcie pierwszym w ten sposób, że zatwierdzić uchylenie się przez wnioskodawców Ł. W., B. W. i J. W. (1) od skutków prawnych niezłożenia w terminie oświadczenia o odrzuceniu spadku po Z. W. (1) i przyjąć od nich złożone przed Sądem Rejonowym w Tomaszowie Maz. oświadczenia o odrzuceniu spadku;

2. ustalić, iż każdy z uczestników ponosi koszty postępowania odwoławczego związane ze swoim udziałem w sprawie.

SSO Paweł Hochman

SSA w SO Stanisław Łęgosz SSA w SO Grzegorz Ślęzak

Sygn. akt II Ca 136/18

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 8 września 2017r. w sprawie (...) Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim oddalił wniosek Ł. W., B. W. i J. W. (1) o zatwierdzenie uchylenia się od skutków prawnych niezachowania terminu do złożenia oświadczenia o odrzucenia spadku po Z. W. (1) i o przyjęcie od nich oświadczeń o odrzuceniu spadku.

Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowiły przytoczone poniżej ustalenia i rozważania sądu Rejonowego.

Z. W. (1) zmarła w dniu (...) roku w T., gdzie ostatnio stale zamieszkiwała.

W dniu 11 sierpnia 2005 roku Z. W. (1) zawarła ze (...) umowę pożyczki nr (...) na kwotę 5.000,00 zł. Przedmiotowe zobowiązane w części niezaspokojonej tj. 3.348,27 zł stało się wymagalne z datą (...) roku tj. z datą śmierci spadkodawcy.

W chwili śmierci Z. W. (1) pozostawała w związku małżeńskich z M. W. (1). Miała czworo dzieci: M. W. (2), D. W., K. W. oraz R. K.. Wszyscy wymienieni spadkobiercy odrzucili spadek po zmarłej Z. W. (1). Oświadczenia o odrzuceniu spadku złożyły także małoletnie wnuki spadkodawczyni : I. K. i M. K. - córki R. K. oraz M. W. (3) i H. W.- synowie M. W. (2), jak też pełnoletni w dacie powołania do dziedziczenia wnuk P. W.. D. W. udał się do notariusza jednego dnia wraz ze swoim ojcem i rodzeństwem. Zarówno akt notarialny obejmujący oświadczenie o odrzuceniu spadku przez D. W., jak również pozostaje akty notarialne odnoszą się wyłącznic do pierwszej grupy zstępnych spadkodawcy.

W dniu 11 października 2011 roku Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim w sprawie o sygn. akt I Nc 782/11 z powództwa (...) z siedzibą w G. wydał przeciwko wnioskodawcom nakaz zapłaty obejmujący obowiązek zapłaty należności wynikającej z zobowiązania zaciągniętego przed śmiercią przez Z. W. (1). Odpisy nakazu zapłaty zostały odebrane w dniu 3 listopada 2011 roku przez matkę wnioskodawców R. W. (1).

W dniu 9 stycznia 2012 roku zostało wszczęte przeciwko Ł. W., J. W. (1) i B. W. postępowanie egzekucyjne z wniosku (...) z siedzibą w G.. Korespondencja w toku niniejszego postępowania odbierana była przez matkę wnioskodawców. Nadto w aktach znajdują się zwrotne potwierdzenia odbioru korespondencji, z których wynika, iż zostały doręczone osobiście wnioskodawcom. Postępowanie zostało umorzone wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji.

W dniu 17 lipca 2015 roku B. W. logując się na swoje konto bankowe w bankowości internetowej przypadkiem zauważył, że w zakładce zablokowane widnieje kwota ponad 20.000,00 zł. Po otwarciu zakładki przeczytał, iż jest to zajęcie komornicze. Okazało się, iż zajęcie dotyczy zadłużenia wobec (...)z siedzibą z G. z tytułu pożyczki zaciągniętej i niespłaconej przez Z. W. (1).

Sąd Rejonowy zważył, iż stosownie do treści art. 925 k.c. w zw. z art. 924 k.c. spadkobierca nabywa spadek ex lege z chwilą śmierci spadkodawcy. Nikomu jednak nie można narzucić nabycia praw i obowiązków cywilnoprawnych wbrew jego woli, dlatego spadkobierca może nabyty z tą chwilą spadek przyjąć lub odrzucić z mocą wsteczną.

Oświadczenie o przyjęciu lub odrzuceniu spadku może być złożone w terminie sześciu miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania. Przewidziany w art. 1015 § 1 k.c. termin jest terminem zawitym prawa materialnego, do biegu, którego mają zastosowanie art. 110 k.c. do 116 k.c. Początek toku tego czasu liczony jest w odniesieniu do każdego spadkobiercy od dnia, w którym dowiedział się on z właściwego, pewnego źródła o tytule powołania. Oznacza to, że oddzielnie liczony jest jego bieg zarówno co do każdego spadkobiercy, jak i co do każdego z tytułów powołania. Przy dziedziczeniu ustawowym w razie dojścia do spadku spadkobiercy powołanego w dalszej kolejności, z uwagi na odrzucenie spadku przez wyprzedzającego go spadkobiercę, termin do złożenia oświadczenia przez spadkobiercę dochodzącego w dalszej kolejności, rozpoczyna się od dnia, w którym dowiedział się on o odrzuceniu spadku przez wyprzedzającego go spadkobiercę. Jeżeli spadkobierca nic ma zdolności do czynności prawnych, początkiem terminu w stosunku do niego jest dzień, w którym o tytule jego powołania dowiedział się jego przedstawiciel ustawowy. Ukształtowanie w art. 1015 § 1 k.c. terminu do złożenia oświadczenia o przyjęciu lub odrzuceniu spadku, jako terminu zawitego prawa materialnego oznacza, że z chwilą jego upływu wygasa uprawnienie do skorzystania z tego prawa podmiotowego, a oświadczenie złożone po upływie terminu nie wywołuje żadnych skutków prawnych. Upływ terminu uwzględniany jest z urzędu, nie ma żadnych możliwości jego przedłużenia, a w art. 1015 § 2 k.c. ( obowiązującym w dacie otwarcia spadku w sprawie niniejszej ) przewidziane zostały konsekwencje biernego zachowania się spadkobiercy, w postaci prostego przyjęcia spadku, zaś w odniesieniu do osoby nie mającej pełnej zdolności do czynności prawnych albo osoby, co do której istnieje podstawa do jej całkowitego ubezwłasnowolnienia, albo osoby prawnej, niezłożenie oświadczenia w terminie jest jednoznaczne z przyjęciem spadku z dobrodziejstwem inwentarza.

Następnie po dokonaniu interpretacji przepisu art. 1019 kc z przywołaniem orzecznictwa Sądu Najwyższego Sąd Rejonowy uznał, że termin do złożenia oświadczenia o odrzuceniu spadku w imieniu małoletnich dzieci rozpoczął się w dniu odrzucenia spadku przez ich ojca D. W.. D. W. odrzucił spadek w dniu 6 stycznia 2007 roku, zatem przedmiotem analizy pozostaje stan świadomości przedstawiciela ustawowego wnioskodawców oraz podejmowanych przez niego aktów staranności w okresie od 6 stycznia 2007 roku do 6 lipca 2007 roku.

W ocenie sądu okoliczność, iż D. W. nie złożył we wskazanym okresie oświadczenia o odrzuceniu spadku w imieniu swoich małoletnich synów było wynikiem nie tylko braku staranności, ale wręcz niedbalstwa. D. W. utrzymuje, iż nie odrzucił spadku w imieniu synów, albowiem działał w nieświadomości skutków prawnych, jakie wywołuje odrzucenie spadku przez niego względem jego małoletnich synów. Twierdził, że pozostawał w mylnym przekonaniu, iż złożone przez niego oświadczenie woli o odrzuceniu spadku po zmarłej matce zabezpiecza jego samego jak i jego rodzinę przez ewentualnymi długami. Sporządzony akt notarialny nie zawierał bowiem żadnego pouczenia w zakresie powołania do dziedziczenia wnioskodawców, zaś notariusz udzielił mu pouczenia, iż dzieci nie dziedziczą długów. Zwraca jednak uwagę okoliczność, iż wnioskodawca celem złożenia oświadczenia o odrzuceniu spadku udał się do jednego notariusza wraz ze swoim ojcem oraz rodzeństwem. Wszyscy składali oświadczenia tego samego dnia. Nie tylko akt notarialny dotyczący oświadczenia złożonego przez D. W., ale również pozostałe akty notarialne dotyczące jego rodzeństwa odnoszą się wyłącznie do pierwszej grupy zstępnych spadkodawcy. Tymczasem rodzeństwo świadka dokonało niezbędnych formalności i odrzuciło spadek w imieniu swoich małoletnich dzieci. Zatem przy odrobinie dobrej woli brak informacji o dziedziczeniu przez wnuki w akcie notarialnym nic stanowił przeszkody do odrzucenia spadku w imieniu dzieci.

Nawet gdyby jednak przyjąć, że notariusz w sposób właściwy nic pouczył spadkobierców, co jednak w świetle odrzucenia spadku przez pozostałe rodzeństwo w imieniu dzieci pozostaje wątpliwe, w ocenie sądu D. W. mógł podjąć starania o odrzucenie spadku z chwilą, gdy dowiedział się, że jego rodzeństwo podejmuje takie starania. Wprawdzie świadek utrzymuje, że jego rodzeństwo nie poinformowało go o odrzuceniu spadku w imieniu swoich dzieci, jednak sąd zeznaniom w tym zakresie odmówił wiary. Pozostają one bowiem w oczywistej sprzeczności z zasadami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania. Trudno bowiem uwierzyć, aby jego rodzeństwo robiło z tego faktu tajemnicę. Wprawdzie matka wnioskodawców zeznała, że po śmierci teściowej stosunki rodzinne uległy rozluźnieniu, jednakże zdaniem Sądu, wątpliwym jest, by na przestrzeni tak krótkiego czasu rodzeństwo przestało się ze sobą w ogóle komunikować, w szczególności w kwestii spadku po matce, zwłaszcza, że żył jeszcze ojciec D. W..

W świetle powyższego w ocenie Sądu nie wystąpiła kluczowa przesłanka warunkująca możliwość uchylenia się od skutków prawych niezłożenia oświadczenia w przedmiocie odrzucenia spadku, ponieważ brak oświadczenia w imieniu małoletnich dzieci nie był spowodowany usprawiedliwionym, a tym samym istotnym, błędem po stronic ich przedstawiciela ustawowego. Oświadczenia o odrzuceniu spodku, złożone przez wnioskodawców na rozprawie w dniu 10 marca 2017 roku, chociażby z tej przyczyny należy uznać za nieskuteczne. Sześciomiesięczny termin na złożenie tych oświadczeń upłynął bowiem 7 lipca 2007 roku.

Niezależnie od powyższego w ocenie sądu w sprawie niniejszej nie został zachowany termin do wystąpienia z wnioskiem o uchylenie się od skutków prawnych niezłożenia w terminie oświadczenia o odrzuceniu spadku. Stosownie do treści art. 88 § 2 k.c. uprawnienie do uchylenia się wygasa w razie błędu - z upływem roku od jego wykrycia, a w razie groźby - z upływem roku od chwili, gdy stan obawy ustał. Wnioskodawcy utrzymywali, iż o tytule swojego powołania do spadku oraz o istniejących zobowiązaniach dowiedzieli się dopiero w okresie wakacji w 2015 roku. Tymczasem zwraca uwagę okoliczność, że przeciwko wnioskodawcom w dniu 11 października 2011 roku został wydany nakaz zapłaty, którego odpis został osobiście odebrany przez ich matkę R. W. (1). Wnioskodawcy utrzymują, iż R. W. (1) odbierając nakazy zapłaty odłożyła je nie sprawdzając ich zawartości i nikomu nic mówiąc o ich odbiorze. Powodem takiego zachowania R. W. (1) miał być jej stan zdrowia. Według twierdzeń wnioskodawców ich matka leczy się psychiatrycznie, na depresję na okoliczność czego przedłożona została dokumentacja medyczna. W ocenie sądu okoliczność niniejsza nie została jednak w toku postępowania wykazania. Załączona do akt dokumentacja medyczna jest nieczytelna a poza tym Sąd nie posiada wiedzy specjalistycznej do stwierdzenia, czy zdiagnozowane u świadka schorzenie usprawiedliwia jego lekkomyślne zachowanie wobec skierowanej do jej dzieci korespondencji sądowej. Stosowny wniosek na zbadanie tej okoliczności nie został natomiast w toku postępowania zgłoszony. Niezależnie od powyższych wywodów należy jeszcze zwrócić uwagę na okoliczność, iż 9 stycznia 2012 roku przeciwko wnioskodawcom zostało wszczęte postępowanie egzekucyjne z wniosku (...) w G.. W aktach postępowania egzekucyjnego (...) znajdując się zwrotne potwierdzenia korespondencji skierowanej do wnioskodawców, z których wynika, iż zostały one doręczone adresatom ( k. 52, 51, 50 ).

Uchylenie się od skutków prawnych braku oświadczenia o odrzuceniu spadku możliwe jest w terminie roku od wykrycia błędu. W ocenie sądu wnioskodawcy nic dowiedli zachowania powyższego terminu. W listopadzie 2011 roku R. W. (1) odebrała z sądu korespondencję zawierającą odpisy nakazu zapłaty wydanego przeciwko wnioskodawcom i od tego czasu można ewentualnie rozważać rozpoczęcie biegu terminu do uchylenia się od skutków nie złożenia oświadczenia o odrzuceniu spadku.

Dlatego też Sąd Rejonowy wniosek oddalił ustalając, że każdy z uczestników, stosownie do przepisu art. 520§1 kpc, ponosi koszty postępowania związane ze swoim udziałem w sprawie.

Od powyższego postanowienia apelację złożyli wnioskodawcy. W apelacji zarzucili:

1. naruszenie art. 233§ 1 kpc poprzez nieprawidłową ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego, kolidującą z zasadami doświadczenia życiowego i polegającą na,

- przyjęciu, że ojciec wnioskodawców posiadał wiedzę o tytule powołania synów do spadku, wywodzoną przez sąd z nieuprawnionego założenia, iż wynika to z istniejących więzów rodzinnych, w sytuacji gdy prawidłowa ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności aktu notarialnego zawierającego oświadczenie o odrzuceniu spadku przez D. W., a nie zawierającego wbrew dyspozycji art. 461 kpc informacji o powołaniu do spadku dalszych zstępnych, uwzględniająca wszystkie okoliczności, w tym brak zawiadomienia ojca wnioskodawców o tytule powołania do spadku przez sąd w trybie art. 463 kpc., dokonana zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego powinna prowadzić do wniosku, że ojciec wnioskodawców w sposób niezawiniony znalazł się w błędnym przeświadczeniu o nieistnieniu tytułu powołania synów do spadku;

- przyjęciu, że w sprawie nie zachodzi błąd prawnie istotny uzasadniający przyjęcie i zatwierdzenie oświadczenia o uchyleniu się od skutków prawnych niezłożenia w terminie oświadczenia woli, podczas gdy prawidłowa ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego pozwala przyjąć wniosek odmienny;

- nie uwzględnieniu dowodów z dokumentacji medycznej zgromadzonej w sprawie, zeznań R. W. (1) oraz samych wnioskodawców w zakresie oceny jej stanu świadomości, co w konsekwencji doprowadziło do błędnego ustalenia okoliczności powzięcia przez wnioskodawców wiedzy o tytule ich powołania do dziedziczenia w 2012 r„ podczas gdy powyższe dowody w sposób spójny i czytelny wskazywały na życiowe zagubienie i istnienie choroby psychicznej po stronie R. W. (2), a co za tym idzie braku skutecznego powiadomienia wnioskodawców o tytule powołania do spadku;

- błędnej ocenie dowodów w postaci potwierdzenia doręczenia informacji o toczącym się postępowaniu komorniczym, poprzez przyjęcie, iż zostały one podpisane przez wnioskodawców, podczas gdy rewers dowodów nie był wypełniany przez adresata a listonosza, co nie dowodzi że wnioskodawcy samodzielnie odebrali wskazane powiadomienie;

- przyjęciu, że J. W. (1) skutecznie odebrał powiadomienie o egzekucji w 2012 r. podczas gdy był wtedy małoletni i ewentualny odbiór pisma nie rodził dla niego skutków prawnych, wobec prowadzenia egzekucji przeciwko małoletniemu nienależycie reprezentowanego w sprawie,

2. naruszenie art. 5 kc przez jego niezastosowanie, co skutkowało odmową udzielenia ochrony prawnej wnioskodawcom, dające jednocześnie ochronę prawną uczestnikowi, pomimo że działanie to stanowi czynienie z przysługującego mu prawa wierzyciela użytku sprzecznego z zasadami współżycia społecznego, a w konsekwencji prowadzi do pozbawiania wnioskodawców prawa do uchylenia się od skutków prawnych niezłożenia oświadczenia o odrzuceniu spadku przy celowym działaniu wierzyciela, podejmującego działania wobec małoletnich z pominięciem ich ograniczonej odpowiedzialności za dług spadkowy;

3. naruszenie art. 5 kc poprzez jego nie zastosowanie i przyjęcie za wiążące stanowisko uczestnika o wiedzy małoletniego J. W. (1) o tytule powołania do spadku już w 2012 r. podczas gdy takie założenie jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, bowiem rodzi dla wierzyciela korzystne skutki prawne z działania dotkniętego ewidentnym brakiem prawnym w postaci wszczęcia i prowadzenia postępowania przeciwko małoletniemu, który nic posiadał zdolności procesowej, a zatem nie mógł być samodzielnie bez przedstawiciela ustawowego stroną postępowania egzekucyjnego.

Występując z tymi zarzutami skarżący wnosili o zmianę zaskarżonego postanowienia przez zatwierdzenie uchylenia się przez nich od skutków prawnych niezłożenia w terminie oświadczeń o odrzuceniu spadku po Z. W. (2) i przyjęcie od nich złożonych przed sadem oświadczeń o odrzuceniu spadku

W toku postępowania odwoławczego Sąd Okręgowy, w oparciu o akta sprawy I C 1162/16 Sądu Rejonowego w Tomaszowie Maz dodatkowo ustalił, że nakaz zapłaty z dnia 11 października 2011 roku sygn. akt I Nc 782/11 dotyczący zapłaty na rzecz (...) kwoty 10.066,13 został wydany w stosunku do B. W., Ł. W., P. W., H. W., M. W. (3), J. W. (2) – wnuków Z. W. (1). Po przywróceniu przez Sąd Rejonowy uczestnikom B. W. i Ł. W. uchybionego terminu do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty i uznaniu przez sąd, że w przypadku M. W. (3) nie nastąpiło skuteczne doręczenie nakazu zapłaty, powódka (...) cofnęła powództwa ze zrzeczeniem się roszczenia w stosunku do wyżej wymienionych pozwanych.

Przywrócenie B. W. i Ł. W. uchybionego terminu do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty było wynikiem ustalenia, że korespondencja sądowa adresowana dla pozwanych B. i Ł. W. została odebrany przez ich matkę R. W. (1). Korespondencji tej nie przekazała jednak synom, bowiem ona „zawieruszyła” się gdzieś z innymi dokumentami spółki, którą prowadziła razem z mężem. W złożonym sprzeciwie pozwani powołali się na przedawnienie roszczenia powodowej (...) .

Wobec tego postanowieniem z dnia 16 czerwca 2017 roku Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim w sprawie I C 1162/16 umorzył postępowanie w stosunku do B. W., H. W., M. W. (3) i Ł. W..

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja wywołuje skutek w postaci zmiany zaskarżonego postanowienia

i uwzględnienia wniosku i to nawet bez potrzeby sięgania do przepisu art. 5kc.

Sąd pierwszej instancji dużą część pisemnego uzasadnienia poświęcił kwestii uchylenie się od skutków niezłożeni oświadczenia spadkowego w sytuacji błędu, co do składu spadku. Tymczasem przedmiotowa sprawa dotyczy nie błędu co do przedmiotu spadku, lecz błędu co do tytułu powołania do dziedziczenia. Stan spadku po Z. W. (2) dla D. W.- ojca wówczas małoletnich wnioskodawców, był znany. Istnienie długu spadkodawczyni było też powodem odrzucenia przez niego spadku po matce. Odnosząc się do twierdzeń D. W., że nie odrzucając spadku w imieniu małoletnich dzieci działał w nieświadomości skutków prawnych, jakie wywołuje jego odrzucenie spadku po swojej matce względem jego małoletnich dzieci, sąd pierwszej instancji nie dał mu wiary, że pozostawał w błędnym przekonaniu, że złożone przez niego oświadczenie woli o odrzuceniu spadku po matce chroni jego samego i jego rodzinę przed długami spadkowymi.

W tym zakresie rację mają skarżący, że taka ocena nie jest właściwa. Okoliczność, że inni z rodzeństwa D. W. doprowadzili w imieniu własnych dzieci do odrzucenia spadku, (co z uwagi na wymóg uzyskania zgody sądu opiekuńczego musiało odbywać się w późniejszym terminie niż 6 stycznia 2007 roku), wcale nie przesądza o wiedzy D. W. o tym, że jego dzieci stają się spadkobiercami ustawowymi w sytuacji, gdy on sam odrzucił spadek.

Należy tu przede wszystkim mieć na uwadze treść samego aktu notarialnego zawierającego oświadczenie D. W. o odrzuceniu spadku po matce. Stosownie do przepisu art. 641§2 kpc oświadczenie o przyjęciu lub odrzuceniu spadku oprócz elementów wymienionych w § 1 pomimo również zawierać wymienienie wszelkich wiadomych składającemu oświadczenie osób należących do kręgu spadkobierców ustawowych. Wymienienie przez D. W. w oświadczenie o odrzuceniu spadku tylko spadkobierców należących do pierwszej linii zstępnych (dzieci spadkodawczyni) i brak wymienienia jako spadkobierców wnuków spadkodawczyni, jest wystarczającym dowodem do przyjęcia, że D. W. nie traktował swoich dzieci jako spadkobierców ustawowych dziedziczących po jego matce. Wskazuje również na to, że notariusz przyjmujący oświadczenie o odrzuceniu spadku nie pouczył go, że w sytuacji odrzucenia przez niego spadku po matce, jej spadkobiercami stają się jego dzieci. Gdyby to uczynił wówczas treść oświadczenia D. W. w części dotyczącej znanych mu spadkobierców ustawowych, niewątpliwie musiałoby być inna. Nie można zatem podzielić stanowiska sadu pierwszej instancji, że ojciec wnioskodawców nie odrzucając spadku w imieniu małoletnich , nie działał pod wpływem błędu, o którym mowa w art. 1019 kc .

Trafne są także zarzuty apelacji skierowane przeciwko ustaleniom sadu dotyczącym okoliczności dowiedzenia się wnioskodawców o postępowaniu nakazowym, względnie egzekucyjnym. Należy przy tym podkreślić, że Sąd Rejonowy w sprawie I C 1162/16 przywracając termin do złożenia sprzeciwu od nakazu zapłaty przyjął, że wnioskodawcy nie otrzymali od matki adresowanych do nich przesyłek sądowych. Zgodzić się także należy ze stanowiskiem skarżących, że dowody doręczenia zawarte na kartach 50-52 akt egzekucyjnych, nie potwierdzają osobistego odebrania i pokwitowania przez adresatów przesyłek zawierających zawiadomienie o wszczęciu egzekucji, jak i ze stanowiskiem o bezskuteczności doręczenia małoletniemu.

W tych warunkach, w ocenie Sądu Okręgowego, zachodziły podstawy do zatwierdzenia uchylenia się przez wnioskodawców od skutków prawnych niezłożenia w terminie oświadczeń o odrzuceniu spadku po Z. W. (2) i przyjęcia od nich, złożonych przed sadem oświadczeń o odrzuceniu spadku. Dlatego też Sąd Okręgowy, na podstawie art. 386§1kpc, zmienił zaskarżone postanowienie i wniosek uwzględnił.

SSO Paweł Hochman

SSA w SO Stanisław Łęgosz SSA w SO Grzegorz Ślęzak