Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 marca 2017 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2017 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie sprawy z powództwa M. S. (1)

przeciwko R. S.

o podwyższenie alimentów

na skutek apelacji obu stron

od wyroku Sądu Rejonowego w Radomsku

z dnia 21 grudnia 2016 roku, sygn. akt III RC 203/16

oddala obie apelacje oraz znosi wzajemnie między stronami koszty procesu za instancję odwoławczą.

SSO Paweł Hochman

SSO Dariusz Mizera SSR del. Monika Cichocka

Sygn. akt II Ca 115/17

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 21.12.2016 r. Sąd Rejonowy w Radomsku po rozpoznaniu sprawy z powództwa małoletniego powoda M. S. (1) przeciwko pozwanemu R. S. o podwyższenie alimentów uwzględnił powództwo i podwyższył alimenty od pozwanego na rzecz małoletniego powoda określone ostatnio wyrokiem Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim w sprawie I C 1022/13 z dnia 18.09.2013 roku z kwoty po 450 złotych miesięcznie do kwoty po 600 złotych miesięcznie, płatne do rąk ustawowej przedstawicielki małoletniego powoda – jego matki M. S. (2) w terminie do dnia 15-go każdego miesiąca z góry, wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 1.09.2016 r. oddalił powództwo w pozostałym zakresie; nadał wyrokowi w pkt1 rygor natychmiastowej wykonalności, zniósł wzajemnie między stronami koszty zastępstwa procesowego i nie obciążył pozwanego kosztami na rzecz Skarbu Państwa.

Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowiły przytoczone poniżej ustalenia i rozważania Sądu Rejonowego:

Małoletni M. S. (1) urodzony (...) jest synem M. S. (2) i R. S.. W dniu 18.09.2013 r. Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. rozwiązał przez rozwód związek małżeński R. S. i M. S. (3) z domu W.. Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim synem stron M. S. (1) pozostawił obojgu rodzicom i ustalił miejsce pobytu dziecka przy matce M. S. (2). Obowiązkiem wychowania i utrzymania małoletniego syna stron obciążył oboje rodziców i w związku z tym zasądził od R. S. na rzecz M. S. (1) alimenty w kwocie po 450 złotych miesięcznie, płatne do rąk matki jako ustawowej przedstawicielki do 15-go dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat. Pozwany R. S. ma 38 lat, jest inżynierem ochrony środowiska. Pracuje na stanowisku przedstawiciel - kierowca. Zarabia miesięcznie średnio ok. 1.300 złotych netto, sporadycznie uzyskuje dodatkowe pieniądze na święta. Podczas ostatniego orzekania o alimentach uzyskiwał wynagrodzenie w wysokości 1.198,64 zł netto. Pozwany cierpi na niedowład spastyczny kończyn dolnych i ma ograniczoną sprawność ruchową, wymaga leczenia specjalistycznego, rehabilitacji. Obecnie jest w kolejnym związku, mieszka z obecną partnerką i jej córkami. Posiada na własność mieszkanie o pow. 64 m ² (trzy pokoje, kuchnia, łazienka) uzyskane od rodziców oraz samochód F. (rok prod. 2001 r.) Pozwany ma dług w wysokości 3.000 zł wobec byłej żony, który musi spłacić do końca roku. Pozwany określił koszty związane ze swoim utrzymaniem na kwotę około 1.000 zł miesięcznie, na którą to kwotę składa się opłata za mieszkanie - 533,49 zł, 91 zł podatek, media, w części koszty wyżywienia, gdyż jego obecna partnerka ponosi większą ich część. Partnerka pozwanego nie pracuje, ma dwoje dzieci, które mają rentę po ojcu w wysokości około 800 zł, dodatkowo uzyskuje świadczenie 500+ , zasiłek w kwocie 600 zł. Pozwany wskazał, że gdy brakuje mu funduszy, zwraca się z prośbą o pomoc do swoich rodziców. R. S. prowadził działalność gospodarczą, którą zawiesił wiosną 2015 r. Pozwany zdaje sobie sprawę, iż koszty utrzymania syna wzrosły, jednakże nie jest w stanie ponosić większych kosztów, gdyż nie ma na to środków finansowych. R. S. wskazał, iż zaspokaja potrzeby małoletniego związane z wakacjami- wycieczki poza granice kraju, kupuje dla niego prezenty. Ponosi koszty ubrań małoletniego, gdy syn nie jest odpowiednio przygotowany do kontaktów z ojcem. Chciałby mieć możliwość zwiększonych kontaktów z synem oraz wpływ na jego rozwój. Pozwany regularnie przekazuje kwotę alimentów, nadto utrzymuje kontakt z synem. Przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda M. S. (2) ma 37 lat. Z zawodu jest pedagogiem. Obecnie pracuje jako pracownik (...) w R., uzyskuje wynagrodzenie w kwocie 2.553,92 zł miesięcznie, podczas ostatniego orzekania o alimentach zarabiała 1.699,79 zł netto. Mieszka wraz z synem w domu rodzinnym, zajmują jeden pokój z prawem korzystania z kuchni i łazienki. Na piętrze domu mieszka brat z rodziną. Dom został przepisany na brata powódki, który miał ją spłacić kwotą odpowiadającą wartości - 5.000 euro. Małoletni M. S. (1) podczas orzekania o rozwodzie miał 5 lat i uczęszczał do zerówki, aktualnie chodzi do II klasy szkoły podstawowej. Małoletni jest objęty opieką logopedyczną, cierpi na skrzywienie kręgosłupa i wymaga rehabilitacji, ma również płaskostopie, dlatego też uczęszcza na basen. Matka małoletniego wydatki miesięczne na rzecz syna oszacowała na 1.800 zł. W następujący sposób określiła ona koszty związane z utrzymaniem syna: 314 zł odzież, 81 zł koszty związane z edukacją (książki, ubezpieczenie, wycieczki), lekarstwa i witaminy 129 zł, wyżywienie około 400 zł, utrzymanie domu 223 zł, 30 zł basen, książki, zabawki, wakacje i inne wydatki około 641 zł miesięcznie . Koszt leczenia małoletniego, to kwota około 100-150 zł miesięcznie, dodatkowo matka małoletniego ponosi koszt wizyt u dentysty, średnio 4 razy w roku (50 zł leczenie jednego zęba mlecznego). Małoletni będzie nosił aparat ortodontyczny, którego koszt wynosi 600 zł. W wychowaniu małoletniego powoda pomagają dziadkowie macierzyści. Dziadek małoletniego zawozi i przywozi go ze szkoły, zaś babka macierzysta gotuje obiady dla wnuka. Matka małoletniego zabiera syna na wycieczki zagraniczne. M. S. (2) wskazała, iż utrzymuje swój samochód i miesięcznie przekazuje 100 zł ojcu oraz bierze udział w utrzymaniu domu w następującym zakresie: 1.000 zł rocznie na opał, 100 zł prąd co dwa miesiące, zakupuje gaz - butę lub dwie miesięcznie. Na swoje utrzymanie wydaje około 1.300 zł. Potwierdziła również, iż na początku listopada 2016 r. otrzymała od byłego męża kwotę 10.000 zł. Z tytułu podziału majątku dorobkowego otrzymała od pozwanego łącznie kwotę 15.000 zł. M. S. (2) jest upoważniona do konta bankowego swojej ciotki J. Z., która posiada na rachunku 30.000 zł oszczędności. Powódka oświadczyła, iż jej były mąż na pewno zarabia wyższą kwotę, gdyż pracuje w tym samym zakładzie jako kierowca i otrzymuje na rękę znacznie więcej. Podczas małżeństwa zarabiał 2.800 zł. Ponadto pozwany posiada uprawnienia do kierowania pojazdem kat. C i E.

Jako podstawę prawną powództwa Sąd Rejonowy wskazał przepis art. 138 kriop. Przepis ten stanowi, że w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Przez zmianę stosunków rozumie się zwłaszcza zmianę usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego albo zmianę w zakresie możliwości zarobkowych zobowiązanego do alimentacji, wskutek czego ustalony zakres obowiązku alimentacyjnego wymaga skorygowania przez stosowne zwiększenie albo zmniejszenie wysokości świadczeń alimentacyjnych. Potrzeby uprawnionego oraz możliwości zobowiązanego ulegają zmianie, tym samym może ulegać zmianie wysokość alimentów. Dlatego w razie zmiany stosunków zarówno uprawniony, jak i zobowiązany mogą żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Zmiana stosunków może prowadzić do uchylenia obowiązku alimentacyjnego bądź do podwyższenia lub obniżenia alimentów. Dla stwierdzenia, czy nastąpiła zmiana stosunków w rozumieniu art. 138 kriop, należy brać pod uwagę, czy istniejące warunki i okoliczności - na tle sytuacji ogólnej - mają charakter trwały, dotyczą okoliczności zasadniczych, ilościowo znacznych i wyczerpują te przesłanki, które w istotny sposób wpływają na istnienie czy zakres obowiązku alimentacyjnego. Zmiana orzeczenia dopuszczalna jest tylko w razie zmiany stosunków powstałych po jego wydaniu. W trakcie prowadzonego postępowania dowodowego sąd ustala, kiedy po raz ostatni nastąpiła konkretyzacja obowiązku alimentacyjnego oraz jakie okoliczności faktyczne spowodowały zmianę w zakresie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego i możliwości zarobkowych obowiązanego. Posiadanie dzieci jest związane z dużymi kosztami i pozwany jako ojciec musi partycypować w kosztach jego utrzymania. Pozostawienie dotychczas ustalonych wysokości alimentów w wyroku spowodowałoby, że to na matce powoda spocząłby znaczny ciężar finansowy i obowiązek jego utrzymania, i wychowania. Rodzice nie mogą uchylić się od obowiązku alimentacyjnego na tej podstawie, że wykonywanie tego obowiązku stanowiłoby dla nich nadmierny ciężar. Są obowiązani podzielić się z dzieckiem nawet najmniejszymi dochodami. W szczególnych przypadkach, gdy sytuacja dziecka tego wymaga, rodzice mają obowiązek wyzbywania się posiadanego majątku, bądź jego niektórych składników, aby w ten sposób podołać ciążącemu na nich obowiązkowi alimentacyjnemu. Podstawą oddalenia powództwa o zasądzenie alimentów może być tylko brak wszelkich możliwości po stronie zobowiązanego, nie zaś szczupłość środków, jakimi on rozporządza. Możliwości świadczenia alimentów nie ma ten, kto nie posiada majątku, nie jest, ze względu na stan zdrowia, zdolny do pracy zarobkowej i nie otrzymuje świadczeń. Sąd Rejonowy podzielił pogląd wyrażony w judykaturze, według którego zasadne i zgodne z treścią art. 135 kriop, jest oparcie się na możliwościach zarobkowych pozwanego, a nie tylko jego aktualnych zarobkach. Sąd pierwszej instancji stwierdził, iż od uprzednio ustalonych alimentów dla małoletniego M. S. (1) upłynął okres 3 lat. W okresie tym nastąpiła zmiana stosunków, o której mowa w powyższym artykule wyrażająca się po stronie małoletniego powoda, który ma obecnie skończone 8 lat, wzrostem kosztów jego utrzymania związanych z rozwojem i rozpoczęciem edukacji szkolnej. Niewątpliwie małoletni powód nie posiada żadnego majątku, z którego dochody wystarczyłyby na jego utrzymanie. Małoletni M. S. (1) wymaga pomocy rodziców. Zdaniem Sądu Rejonowego - od czasu ostatniej konkretyzacji obowiązku alimentacyjnego pozwanego względem małoletniego powoda jego usprawiedliwione potrzeby zmieniły się w sposób znaczący, chociażby ze względu na upływ czasu. Niewątpliwie bowiem, już chociażby ze względu na trzyletni upływ czasu od zasądzenia alimentów wzrost potrzeb powoda, zmiana poziomu cen, inflacja uzasadniają i uprawdopodabniają żądanie podwyższenia alimentów. Sąd Rejonowy podzielił pogląd Sądu Najwyższego, wyrażony w orzeczeniu z dnia 1.06.1965 r., że różnica wieku dzieci spowodowana upływem czasu od daty orzeczenia określającego wysokość renty alimentacyjnej, sama przez się uzasadnia wzrost potrzeb związany z uczęszczaniem do szkoły, pobieraniem dodatkowych lekcji itp., co z kolei pociąga za sobą konieczność ponoszenia zwiększonych wydatków. Przedstawione przez matkę małoletniego zestawienie kosztów utrzymania M. S. (1) wraz z kosztami utrzymania mieszkania na niego przypadającymi oscylują w wysokości ok. 1.200 złotych. Wskazana suma uwzględnia dostarczanie małoletniemu powodowi tego wszystkiego, co jest potrzebne do jego fizycznego i umysłowego rozwoju, zapewnienie pielęgnacji, pieczy, przygotowania do życia w społeczeństwie oraz rozwijania, w miarę możliwości, jego zainteresowań i uzdolnień. Nadto usprawiedliwione jest zapewnienie małoletniemu odpowiedniej opieki lekarskiej, gdyż często choruje, wymaga wsparcia logopedy oraz rehabilitacji z powodu skrzywienie kręgosłupa i płaskostopia. Obecnie małoletni powód jest starszy i rozpoczął naukę w II klasie szkoły podstawowej, zatem zwiększyły się koszty utrzymania powoda związane z edukacją. Małoletni M. mieszka wraz z matką, i również ciąży na nich obowiązek ponoszenia kosztów związanych z utrzymaniem domu. Wprawdzie wynagrodzenie M. S. (2) w kwocie 2.553,92 zł miesięcznie, zmieniło się od ostatniego orzekania o wysokości alimentów, jednakże znacząco także zwiększyły się potrzeby M. S. (1). M. S. (2) utrzymuje syna oraz ponosi część opłat związanych z domem. Sąd rejonowy stwierdził, iż matka małoletniego powoda spełnia obowiązek alimentacyjny wobec syna także poprzez osobiste starania o jego wychowanie i utrzymanie oraz poprzez sprawowanie stałej pieczy nad nim. Jednakże sprawowanie pieczy i opieka nad małoletnim nie uzasadnia, w powyższym przypadku, zwolnienia powódki z partycypowania w kosztach utrzymania syna. Analiza możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego wg Sądu pierwszej instancji prowadzi do wniosku, że jest on w stanie uiszczać alimenty w podwyższonej wysokości, pomimo że pozwany wskazuje, że ma niski dochód, choruje oraz ponosi koszty utrzymania nowej rodziny. Wskazać należy, iż pozwany nie ma zadłużenia z tytułu niepłacenia alimentów, regularnie uiszcza określoną kwotę alimentów, nadto przekazuje dodatkowe pieniądze oraz płaci za wyjazdy wakacyjne czy też inne okolicznościowe wydatki powoda. Zestawiając przedstawione wyżej usprawiedliwione potrzeby małoletniego powoda z możliwościami majątkowymi i zarobkowymi obojga rodziców Sąd Rejonowy doszedł do przekonania, że w aktualnym stanie faktycznym obowiązek alimentacyjny pozwanego wobec syna wyczerpuje się kwotą po 600 zł miesięcznie. Wskazana kwota odzwierciedla zakres zmiany okoliczności w porównaniu do sytuacji w momencie poprzedniego ustalania alimentów i leży w granicach możliwości zarobkowych pozwanego. Określając wysokość alimentów na rzecz małoletniego powoda Sąd wziął również pod uwagę, iż pozwany choruje. Pozostałą część kosztów utrzymania małoletniego powoda powinna zaspokoić jego matka, która jak dotychczas w sposób należyty wywiązuje się ze swojego obowiązku alimentacyjnego na rzecz syna. Sąd oddalił powództwo w pozostałym zakresie jako zbyt wygórowane i nieodpowiadające przesłankom z art. 138 kriop. O rygorze natychmiastowej wykonalności Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 kpc. Sąd zniósł wzajemnie między stronami koszty zastępstwa procesowego i na podstawie art. 102 kpc nie obciążył pozwanego kosztami postępowania na rzecz Skarbu Państwa.

Apelację od powyższego wyroku wniósł pełnomocnik powoda zaskarżając go w części, tj. w punkcie 2 oddalającym powództwo ponad zasądzoną kwotę 600 złotych miesięcznie oraz za okres od daty wniesienia pozwu, tj. 4 sierpnia 2016 r. do 31 sierpnia 2016r., a nadto w punkcie 4 znoszącym między stronami koszty procesu. Apelacja powyższemu wyrokowi zarzuca naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 138 kriop w zw. z art. 135 § 1 kriop poprzez niewłaściwe przyjęcie, że nie nastąpiła zmiana potrzeb małoletniego powoda takim zakresie jak określało to żądanie i uzasadnienie pozwu, wskutek pominięcia przez Sąd przy ustalaniu zakresu świadczeń alimentacyjnych wszystkich aktualnych i rzeczywistych potrzeb uprawnionego i określenia ich według własnego swobodnego uznania na kwotę zaledwie 1.200 zł, podczas gdy potrzeby te przekraczają kwotę 1.800 zł. miesięcznie co zostało udowodnione w zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, naruszenie przepisów prawa procesowego mających wpływ na treść wyroku, szczególności art. 233 kpc poprzez dokonanie przez Sąd pierwszej instancji ustaleń sprzecznych z zebranym w sprawie materiałem dowodowym oraz sprzeczny z zasadami logiki poprzez ogólnikowe stwierdzenie, bez wskazania konkretnch argumentów i bez odniesienia się do materiału dowodowego, że potrzeby małoletniego M. S. (1) wynoszą 1.200 zł., gdyż taka kwota jest w stanie zaspokoić wszystkie bieżące potrzeby dziecka, w związku z czym żądanie powoda przekraczające ww. kwotę jest wygórowane nieodpowiadające przesłankom z art. 135 w zw. z art. 138 kriop, podczas gdy zebrany materiał dowodowy wskazuje na istnienie zwiększonych uzasadnionych i niewygórowanych potrzeb małoletniego oscylujących wokół kwoty 1.800 zł. Miesięcznie, poprzez ustalenie, wyłącznie na podstawie zaświadczenia wystawionego przez pracodawcę , że pozwany zarabia kwotę 1.300 zł. netto, co nie jest prawdopodobne biorąc pod uwagę wykonywany zawód oraz fakt, że pozwany pozostaje zatrudniony u tego samego pracodawcy od kilku lat, w dacie pozostawania w związku małżeńskim z matką dziecka zarabiał przynamniej 2.800 zł., jak również z uwagi na fakt, iż wskazywane wynagrodzenie nie byłoby w stanie zaspokoić wszystkich potrzeb, w szczególności wobec okoliczności pozostawania w nowym związku z niepracującą partnerką i dwójka jej dzieci, co wskazuje na ukryte dochody pozwanego, a tym samym na jego wyższe możliwości majątkowe i zarobkowe, błędy w ustaleniach faktycznych polegające na przyjęciu, że matka dziecka otrzymała w listopadzie 2016 r. kwotę 10.000 zł od pozwanego, co mogłoby wskazywać na jego mniejsze niż w rzeczywistości możliwości finansowe, że pozwany zarabia kwotę 1.300 złotych netto, podczas gdy są to zarobki nierzeczywiste, matka dziecka jest upoważniona do dysponowania rachunkiem bankowym ciotki J. Z. oraz zgromadzoną na nim kwotą 30.000 zł., podczas gdy kwota 30.000 zł. była przedmiotem jednorazowej operacji na rachunku, w której pomagała M. S. (2) w roku 2012 r., natomiast bieżące saldo rachunku wynosi ok. 5.000 zł. i wynika ze złożonego zaświadczenia wystawionego przez Bank, a nadto są to w całości pieniądze należące do Pani J. Z., którymi M. S. (2) nie ma prawa dysponować według własnego uznania ani na własne potrzeby. Wskazując na powyższe zarzuty apelujący wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie powództwa w całości oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania przed sądem I i II instancji.

Apelację od powyższego wyroku wniósł także pełnomocnik pozwanego. Zaskarżył go w części – w zakresie punktu sentencji orzekającego o podwyższeniu alimentów od pozwanego na rzecz powoda z kwoty po 450 złotych miesięcznie do kwoty po 600 złotych miesięcznie w zakresie kwoty 100 złotych. Zarzucił wyrokowi naruszenie prawa procesowego, które miało istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia poprzez naruszenie przepisu art. 233 § 1 kpc poprzez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego w sprawie i dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny dowodów, poprzez uznanie iż pozwany jest w stanie uiszczać alimenty w podwyższonej wysokości, w sytuacji gdy z okoliczności sprawy wynika, iż osiąga on niski dochód z tytułu pracy zarobkowej, jest przewlekle chory oraz alimentuje rzeczowo małoletniego powoda oraz spełnia swój obowiązek alimentacyjny poprzez osobiste starania w wychowanie małoletniego syna, przepisu art. 233 § 1 kpc poprzez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego w sprawie oraz pominięcie dowodów istotnych dla rozstrzygnięcia w postaci dokumentacji medycznej pozwanego i uznanie, że pozwany pomimo swojej choroby jest w stanie uzyskiwać zarobki i dochody większe niż dotychczas, pomimo iż pozwany wykazał, że czynił starania w celu zwiększenia swoich przychodów. Apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie podwyższenia alimentów od pozwanego na rzecz małoletniego powoda z kwoty po 450 złotych miesięcznie do kwoty po 500 złotych miesięcznie o oddalenie powództwa w zaskarżonej części.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Obie apelacje nie zasługują na uwzględnienie.

Nie sposób zgodzić się z zarzutami apelacji powoda naruszenia art. 138 kriop w zw. z art. 135 § 1 kriop poprzez ustalenie zakresu świadczeń alimentacyjnych powoda na kwotę 1.200 złotych (a nie jak tego domagał się powód na kwotę 1.600 złotych) w sytuacji, gdy – jak wynika z ustalonego stanu faktycznego – matka powoda na swoje utrzymanie wydaje kwotę około 1.300 złotych miesięcznie, a jego ojciec (pozwany) – około 1.000 złotych miesięcznie. Z doświadczenia życiowego wynika, iż podstawowe potrzeby finansowe dorosłych są większe aniżeli dzieci, a zatem nie sposób uznać, iż stopa życiowa małoletniego powoda jest znacząco wyższa od stopy życiowej jego rodziców. Trzeba też mieć na uwadze okoliczność, iż w sprawie o podwyższenie alimentów zgodnie z treścią art. 138 kriop sąd bada jedynie, czy od daty ustalenia zakresu obowiązku alimentacyjnego w sposób istotny zwiększyły się możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego do alimentacji lub nastąpiło istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego. Nie ustala zatem ponownie zakresu obowiązku alimentacyjnego, a jedynie weryfikuje go stosownie do zmian. Zmiany muszą mieć przy tym charakter istotny i trwały. W sprawie powód udowodnił, jak trafnie ustalił to Sąd Rejonowy, iż zakres jego istotnych usprawiedliwionych potrzeb zwiększył się jedynie do kwoty 1.200 złotych.

W świetle powyższego zarzut apelacji powoda naruszenia art. 233 kpc poprzez dokonanie ustaleń sprzecznych z zebranym w sprawie materiałem dowodowych i zasadami logiki poprzez ustalenie wszystkich bieżących potrzeb dziecka na kwotę 1.200 złotych także należy uznać za chybiony, albowiem Sąd takich ustaleń nie poczynił. Ustalił natomiast zakres wzrostu istotnych potrzeb powoda.

Jako gołosłowny należy ocenić kolejny zarzut apelacji powoda sprowadzający się do zarzutu przyjęcia, iż pozwany zarabia miesięcznie tylko kwotę 1.300 złotych. Powód nie udowodnił, iż zarobki pozwanego są wyższe. Poprzestał jedynie na przedstawieniu swojego przypuszczenia. Przepis art. 6 kc jasno stanowi, iż ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

Pozostałe zarzuty apelacji powoda także nie skutkują zmianą zaskarżonego wyroku, albowiem nie dotyczą one istotnych okoliczności sprawy. Ustalenia odnośnie dysponowania rachunkiem bankowym ciotki przedstawicielki ustawowej powoda oraz otrzymaniem przez nią kwoty 10.000 złotych od pozwanego w żaden sposób nie wpłynęły na treść rozstrzygnięcia.

Odnośnie apelacji pozwanego – zarzuty w niej zawarte także są chybione. Sąd Rejonowy trafnie – zgodnie ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym - ustalił, iż dochody miesięczne pozwanego to kwota około 1.300 złotych, ale jego możliwości zarobkowe i majątkowe są wyższe z uwagi na wykształcenie, umiejętności i wiek (38 lat oznacza w zasadzie pełen potencjał zarobkowy). Sąd - jak wynika z uzasadnienia zaskarżonego wyroku, wbrew twierdzeniom autora apelacji – wziął przy tym pod uwagę jego chorobę (niedowład spastyczny kończyn dolnych) oraz konieczność łożenia na potrzeby założonej przez niego nowej rodziny (pozostającej bez pracy żony).

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy oddalił obie apelacje – powoda i pozwanego w trybie art. 385 kpc, a o kosztach procesu za instancję odwoławczą orzekł na podstawie art. 100 kpc w zw. z art. 391 § 1 kpc zgodnie z zasadą ich wzajemnego zniesienia.

SSO Paweł Hochman

SSO Dariusz Mizera SSR del. Monika Cichocka