Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 kwietnia 2023 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział I Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący	Sędzia SO Ewa Tomczyk
Protokolant	Agnieszka Jachymska

po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2023 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z powództwa J. C.

przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zadośćuczynienie, odszkodowanie i rentę

1.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda J. C. kwotę 201.000,00 (dwieście jeden tysięcy) złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwot: - 81.000,00 (osiemdziesiąt jeden tysięcy) złotych od dnia 8 października 2020 roku do dnia zapłaty i od kwoty 120.000,00 (sto dwadzieścia tysięcy) złotych od dnia 13 stycznia 2023 roku do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo o odszkodowanie;

3.  umarza postępowanie o rentę;

4.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda J. C. kwotę 16.187,00 (szesnaście tysięcy sto osiemdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

5.  nakazuje pobrać od powoda J. C. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. kwotę 585,08 (pięćset osiemdziesiąt pięć 08/100) złotych tytułem części nieuiszczonych kosztów sądowych w zakresie wydatków;

6.  nakazuje pobrać od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz Skarbu Państwa –Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. kwotę 6.728,46 (sześć tysięcy siedemset dwadzieścia osiem 46/100) złotych tytułem części nieuiszczonych kosztów sądowych w zakresie wydatków.

Sędzia SO Ewa Tomczyk

Sygn. akt I C 609/21

UZASADNIENIE

Powód J. C. w pozwie z dnia 26.04.2021 r. wniósł o zasądzenie od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. w W. kwoty 89.790,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 08.10.2020 r. do dnia zapłaty w związku z wypadkiem z dnia 22.06.2020 r., na którą składają się kwoty:

- 81.000 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę,

- 8.790 zł tytułem odszkodowania za koszty opieki osób trzecich.

Nadto powód wniósł o zasądzenie kwoty 400 zł miesięcznie tytułem renty z powodu zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość płatnej od dnia 21.12.2020 r. każdorazowo do 10-ego każdego miesiąca za miesiąc z góry z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 21.12.2020 r. do dnia zapłaty w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat. Nadto pozew zawierał żądanie zwrotu kosztów procesu wg norm przepisanych.

Pismem z dnia 4 stycznia 2023 roku powód rozszerzył powództwo o:

- zadośćuczynienie do kwoty 201.000 zł żądając zasądzenie jej wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 81.000 zł od dnia 08.10.2020 r. do dnia zapłaty i od kwoty 120.000 zł od dnia od dnia złożenia pozwu w części rozszerzonej do dnia zapłaty,

- odszkodowania do kwoty 10 800 zł żądając zasądzenie jej wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 8.790 zł od dnia 08.10.2020 r. do dnia zapłaty i od kwoty 2.010 zł od dnia od dnia złożenia pozwu w części rozszerzonej do dnia zapłaty

(k. 475-477 verte).

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda zwrotu kosztów procesu, nie kwestionował zasady swej odpowiedzialności, twierdząc, że kwoty dochodzone pozwem zostały zawyżone.

Na rozprawie w dniu 27 kwietnia 2023 roku pełnomocnik powoda cofnął powództwo o rentę ze zrzeczeniem się roszczenia (k. 501 i verte).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 22.06.2020 r. około godziny 18.55 w miejscowości W. doszło do zdarzenia drogowego - kierujący samochodem ciężarowym marki (...) o nr rejestracyjnym (...) wraz z naczepą nie dostosował się do znaku B-20 (...) i wjechał na skrzyżowanie nie udzielając pierwszeństwa przejazdu prawidłowo jadącemu pojazdowi K. (...) o nr rejestracyjnym (...), doprowadzając do zdarzenia drogowego, w którym poszkodowany został powód J. C..

Pojazd ciężarowy typu TIR, którego kierowca spowodował opisane powyżej zdarzenie drogowe był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej w pozwanym Towarzystwie (...).

(bezsporne - dowód: notatka urzędowa z dnia 22.06.2020 r., -k. 12-13 oraz z dnia 23 czerwca 2020 r-k. 14, protokół przesłuchania świadka -k. 15-17)

Po wypadku powód został przewieziony do Szpitala (...) w R.. Na Oddziale Chirurgicznym Ogólnym rozpoznano: wielomiejscowe złamanie mostka, złamanie żebra 3, 4 i 7 lewego, pęknięcie śledziony, złamanie wyrostków poprzecznych po stronie prawej Li, L2, L3, złamanie talerza kości biodrowej lewej, złamanie awulsyjne głowy strzałki lewej, złamanie 4 i 5 kości śródręcza lewego, stłuczenie i ranę tłuczoną głowy, podejrzenie uszkodzenia n. skórnego bocznego uda prawego.

W szpitalu zaopatrzono także powodowi chirurgicznie ranę głowy.

W dniu 22.06.2020 r. powód konsultowany był także ortopedycznie. Konsultacja ta wykazała: uraz wielomiejscowy, złamanie wielomiejscowe mostka, złamanie żeber po stronie lewej, stłuczenie płuc, stłuczenie śledziony z krwiakiem pod torebkowym, złamanie wyrostków poprzecznych L1-L3 złamanie talerza kości biodrowej lewej, złamanie IV i V kości śródręcza lewego, złamanie awulsyjne głowy kości strzałkowej po stronie lewej.

Zastosowano unieruchomienie gipsowe (...) i KD1, profilaktykę przeciwzakrzepową oraz do rozważenia pozostawiono leczenie operacyjne IV i V kości śródręcza lewego po poprawie stanu ogólnego.

Przeprowadzona w dniu 26.06.2020 r. konsultacja neurologiczna wykazała nasilenie objawów parestezji prawej kk dolnej uda zewnętrznej powierzchni po prawej i zaburzenia czucia na prawym udzie bocznie. W. także podejrzenie uszkodzenia n. skórnego bocznego uda prawego.

W okresie od dnia 22.06.2020 r. do dnia 29.06.2020 r. powód przebywał w Szpitalu (...) w R.. Po przeprowadzeniu konsultacji powód zakwalifikowany został do leczenia operacyjnego złamania miednicy na Oddziale uszkodzeń i patologii miednicy w O. i do tamtejszej placówki został przewieziony w dniu 29.06.2020 r.

Przez cały okres przebywania w szpitalu w R. powód pozostawał całkowicie unieruchomiony a złamane żebra i mostek powodowały trudności w oddychaniu. Po kilku dniach ujawniła się także flegma z krwią, którą powód musiał odkrztuszać. Powód miał problem z wykonywaniem najprostszych czynności życia codziennego jak np. jedzenie czy czynności higieniczne.

Na oddziale Uszkodzeń i Patologii Miednicy (...) Publicznego Szpitala (...) im. prof. A. G. (...) w O. powód przebywał od 29.06.2020 r. do 16.07.2020 r. W rozpoznaniu ujawniono: złamanie z przemieszczeniem talerza kości biodrowej lewej, pourazowy niedowład nerwu strzałkowego prawego, złamanie podgłowowe IV i V kości śródręcza lewego, złamanie trzonu kości strzałkowej lewej, wielomiejscowe złamanie mostka, złamanie żebra 3, 4 i 7 lewego, pęknięcie śledziony, złamanie wyrostków poprzecznych po tronie prawej Li, 2, 3,stłuczenie i ranę tłuczoną głowy, w lewym płacie dwie torbiele o wymiarach kolejno 35x40 i 8x8 mm.

Powodowi wykonano w szpitalu w O. w dniu 01.07.2020 r. także szereg badań RTG, w tym RTG: dłoni AP i boczne kręgosłupa lędźwiowego AP i boczne, miednicy wejście, miednicy wyjście, podudzia AP i boczne.

W dniu 09.07.2020 r. powód przeszedł leczenie operacyjne polegające na otwartym nastawieniu złamania z przemieszczeniem talerza kości biodrowej lewej oraz zespoleniu za pomocą dwóch płyt miednicznych oraz dwóch wolnych śrub korbowych a także otwarte nastawienie złamania podgłowowego V kości śródręcza lewego za pomocą trzech drutów K. Podczas operacji konieczne było także przetoczenie koncentratu krwinek czerwonych. Podczas pobytu na oddziale uszkodzeń i patologii miednicy powód poddany został rehabilitacji, pionizacji i nauce chodzenia przy asekuracji wysokiego balkonika a następnie w asekuracji kul pachowych w zaopatrzeniu (...) w longetę gipsową oraz (...) ortezę typu W.. W zaleceniach lekarskich wskazano także konieczność kontroli w ambulatorium ortopedycznym, profilaktykę przeciwzakrzepową, zmianę opatrunków ran pooperacyjnych co 2-3 dni w poradni chirurgicznej, wykonywanie ćwiczeń wg schematu wyuczonego w klinice. Powód w trybie pilnym otrzymał również skierowanie do poradni rehabilitacji i na oddział rehabilitacji oraz skierowanie do poradni gastroenterologicznej w związku z uwidocznieniem torbieli w wątrobie.

W dniu 19.07.2020 r. powód został przyjęty na Oddział (...) Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej Promień w M., gdzie przebywał do 29.08.2020 r. Na oddziale powód zgłaszał bólowo ograniczoną ruchomość kręgosłupa, żeber i stawów obwodowych.

Zastosowane na oddziale leczenie to ćwiczenia indywidualne, ćwiczenia prowadzone, ćwiczenia czynno-bierne, pole magnetyczne, laser i masaż klasyczny. Na oddziale powód zaczął zgłaszać także ból prawej ręki, która również została stłuczona w wypadku oraz mocno obciążona po unieruchomieniu ręki lewej.

W dniu 23.09.2020 r. powód w trybie „ostro dyżurowym" trafił na Oddział (...) Sp. z o.o. z powodu masywnej zakrzepicy kończyny dolnej lewej z obrzękiem tkanek. W USG doppler kończyny lewej stwierdzono czoło skrzepliny sięgające poziomu połowy uda. Zastosowano leczenie przeciwzakrzepowe i zalecono dalsze leczenie w Poradni Chirurgicznej, lekkostrawną dietę, presoterapię i rajstopy przeciw żylakowe oraz leczenie farmakologiczne.

(dowód: dokumentacja medyczna -k. 18-24, -k. 25-42, 207-328)

Pismem z dnia 7.09.2020 r. powód wezwał stronę pozowaną do zapłaty zadośćuczynienie w kwocie 250.000 zł, zwrotu kosztów opieki w kwocie 8.000 zł, renty za zwiększone potrzeby w kwocie 3.500 zł miesięcznie, zwrotu utraconych zarobków w kwocie 2.500 zł. Strona pozwana otrzymała powyższe wezwanie w dniu 7.09.2020 r.

(dowód: zgłoszenie szkody - k.50-58, wiadomość mailowa potwierdzająca przyjęcie zgłoszenia szkody -k. 59)

Pismem z dnia 30.09.2020 r. strona pozwana przyznała powodowi kwotę 5.000 zł jako bezspornego zadośćuczynienia. Kolejnym pismem z dnia 20 listopada 2020 r. strona pozwana uznała swą odpowiedzialność do kwoty 32.360 zł, na którą składają się: 29.000 zł tytułem zadośćuczynienia, 3.360 zł tytułem odszkodowania.

(dowód: decyzja z dnia 20.11.2020 r.-k. 46, pismo – k. 60)

Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 29 grudnia 2020 roku orzekł o celowości przyznania powodowi świadczenia rehabilitacyjnego w związku z ogólnym stanem zdrowia i decyzją z dnia 11.01.2021 roku z uwagi na doznany w wypadku uszczerbek na zdrowiu powoda, z tytułu jego niezdolności do pracy, ZUS przyznał mu prawo do świadczenia rehabilitacyjnego w wysokości 90% wymiary za okres od 21.12.2020 r do dnia 20.03.2021 r i 75% wymiaru za okres od 21.03.2021 r do dnia 19.04.2021 r z tytułu niezdolności do pracy.

(dowód: decyzja ZUS z dnia 11.01.2021 r.-k. 48-49)

Powód w wypadku komunikacyjnym doznał urazu ortopedycznego wielomiejscowego tj.: złamania z przemieszczeniem talerza kości biodrowej lewej, złamania wyrostków poprzecznych po stronie lewej kręgów lędźwiowych /L1-2-3/, wielomiejscowego złamania mostka, złamania żeber 3,4 i 7 po stronie lewej, pęknięcie śledziony, złamania trzonu strzałki lewej, złamania podgłowowego IV i V kości śródręcza lewego, stłuczenia głowy z raną tłuczoną -pourazowe porażenie nerwu strzałkowego prawego.

Długotrwały uszczerbek na zdrowiu u powoda z uwagi na odchylenia statyczno-dynamiczne w obrębie narządu ruchu wyniósł łącznie 25 % i składają się na niego :

- w związku ze złamaniem wyrostka poprzecznego kręgu L 1,2,3 – wg pozycji 91 na wysokości 3 %,

- w związku ze złamaniem talerza kości biodrowej lewej (rozległe dochodzące do stawu krzyżowo-biodrowego bez naruszenia panewki biodra lewego) - wg pozycji 98 - 15 % ,

- w związku ze złamaniem trzonu strzałki - 3 % wg pozycji 159,

- w związku ze złamaniem kości i IV i V śródręcza lewego i IV kości – 1 % , V kości – 3 % .

Dyskomfort życiowy związany z doznanym urazem ortopedycznym był znaczny przez okres do ok. 1,5 miesiąca od urazu. Powód potrzebował wtedy pomocy średnio po 5 godziny dziennie, potem po 2 godziny przez okres sierpnia 2020 r. Rokowania na przyszłość z punktu widzenia ortopedycznego są stabilne i powód po zakończeniu leczenia ortopedycznego może podjąć pracę zarobkową. Przebieg gojenia złamania miednicy oraz wyrostka poprzecznych odcinka L/S i ręki oraz strzałki jest zadowalający.

Powód był leczony ortopedycznie operacyjnie, był systematycznie rehabilitowany z poprawą wydolności chodu.

Na skutek wypadku powód stał się osobą niepełnosprawną znacznego stopnia, następnie umiarkowanego stopnia i obecnie lekkiego stopnia i nadal nie jest w pełni sprawny. Przed długi czas powód chodził przy pomocy kul bez pełnego obciążenia, nie mógł np. sam przenieść talerz z posiłkiem oraz szklankę z płynem, nie mógł podnieść i przenosić ciężarów, nie mógł przenieść zakupów, sam nie wchodził i nie wychodził z wanny lub kabiny prysznicowej, nie był w stanie utrzymać czystości samodzielnie i efektownie wokół siebie, również sam nie posprzątał i nie zrobił porządku w miejscu zamieszkania jak zdrowa osoba. U powoda doszło do ograniczenia sprawności fizycznej - w początkowym okresie i to z powodu obrażeń wielomiejscowych nie był zdolny całkowicie do korzystania ze schodów, z komunikacji miejskiej i w tym zakresie jako osoba niepełnosprawna ustawowo i to zgodnie z definicją samodzielnej egzystencji wymagał częściowej lub pełnej pomocy innych osób w pełnieniu ról społecznych.

(dowód: opinia biegłego ortopedy-traumatologa R. E. -k. 100-101, wraz z opinia uzupełniającą -k. 201 i verte i 204)

W wyniku wypadku z dnia 22.06.2020 r. powód doznał również żylnej choroby zakrzepowo- zatorowej pod postacią proksymalnej zakrzepicy żylnej lewej kończyny dolnej (od poziomu żył goleni do żyły udowej).

Złamania w zakresie rusztowania kostnego klatki piersiowej skutkują silnym zespołem bólowym, utrudniającym oddychanie i poruszanie się. U powoda te dolegliwości miały nasilenie około 8 punktów w dziesięciopunktowej skali (...), przez około 2 miesiące, natomiast mniejsze dolegliwości ze strony lewej połowy klatki piersiowej trwają do dziś.

Zniekształcenia mostka, lewego łuku żebrowego i złamanych żeber pozostaną u powoda dożywotnio. Urazowa przepuklina mięśniowa prawej okolicy lędźwiowej i bocznej prawej powierzchni jamy brzusznej utrudnia oddychanie i działanie tłoczni brzusznej. Prawdopodobnie będzie wymagane leczenie operacyjne tego uszkodzenia.

P. zakrzepica żylna stanowi zagrożenie możliwością wystąpienia zatorowości płucnej. Poza tym zakrzepica żylna skutkuje zniszczeniem śródbłonka żylnego i zastawek żylnych, co może skutkować wystąpieniem pozakrzepowej niewydolności żył głębokich w zmienionym obszarze. Ponadto zakrzepica żylna ma tendencję do nawrotów - niezależnie od zastosowanego leczenia, nawet u 52 % chorych.

Obrażenia klatki piersiowej mogą zagrażać życiu ofiary wypadku. Szczęśliwie u powoda nie doszło do obrażeń narządów wewnętrznych klatki piersiowej ani tkanki płucnej i opłucnej. Niewielkie objawy stłuczenia tkanki płucnej ustąpiły po kilku dniach leczenia szpitalnego. Złamania żeber i mostka wygoiły się samoistnie, powód nie wymagał interwencji torakochirurgicznej. U powoda pozostały zniekształcenia rusztowania kostnego klatki piersiowej. Żylna choroba zakrzepowo - zatorowa pod postacią proksymalnej zakrzepicy żylnej lewej kończyny dolnej, która wystąpiła po okresie hospitalizacji w szpitalu w O. (wrzesień-październik 2020r.) wiąże się z długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu w wysokości 10 % z pozycji 150 tabeli uszczerbków.

Żylna choroba zakrzepowe - zatorowa u powoda jest związana przyczynowo - skutkowe ze skutkami przebytego wypadku, złamaniem kości miednicy i przebytym leczeniem operacyjnym miednicy. W patogenezie zakrzepicy żylnej najważniejsze są ustalone ponad 150 lat temu mechanizmy zwane triadą V.:

- zwolniony przepływ krwi, też przepływ laminarny zmienia się na turbulentny,

- uszkodzenie ściany naczynia,

- zwiększenie krzepliwości krwi.

Znaczny wzrost ryzyka zakrzepicy powodują: 1. wiek powyżej 60 lat, 2. przebyty epizod zakrzepicy żylnej lub zatorowości płucnej, 3. długotrwałe uruchomienie (w tym porażenie kończyn), 4. złamanie kości miednicy lub kończyn dolnych, 5. rozległe operacje, zwłaszcza ortopedyczne i w obrębie jamy brzusznej, 6. niektóre choroby krwi, z czego punkty 1, 4 i 5 dotyczą powoda.

Powód wymagał leczenia szpitalnego, kontynuacji diagnostyki, pomocy osób trzecich, leczenia ambulatoryjnego.

Powód odczuwał skutki doznanego urazu o znacznym nasileniu przez ponad pół roku, natomiast do dziś i nadal odczuwa skutki obrażeń klatki piersiowej, narządu ruchu i powikłań w zakresie układu naczyniowego.

Po zdarzeniu powód nie był unieruchomiony z przyczyn torakochirurgicznych i chirurgicznych. Obrażenia uniemożliwiły mu normalne funkcjonowanie ze względu na silne dolegliwości bólowe ze strony ściany klatki piersiowej utrudniające poruszanie się i oddychanie oraz dolegliwości wywołane urazową przepukliną mięśniową prawej okolicy lędźwiowej. Potem dołączyły się dolegliwości wywołane zakrzepicą żylną lewej kończyny dolnej.

Z powodu zespołu bólowego po obrażeniu klatki piersiowej powód przyjmował leki przeciwbólowe. Po operacji złamania miednicy przez 1 miesiąc u powoda stosowano profilaktykę przeciwzakrzepową z użyciem preparatu heparyny drobnocząsteczkowej C.. W październiku 2020 r. u powoda wystąpiła żylna choroba zakrzepowe - zatorowa pod postacią proksymalnej zakrzepicy żylnej lewej kończyny dolnej. U powoda wdrożono przewlekłą antykoagulację z użyciem nowoczesnego leku X. w dawce 20 mg/dobę, którą powód stosuje do dziś i nadal oraz kompresjoterapię lewej kończyny dolnej. Uzyskano poprawę, powód jest pod kontrolą chirurga naczyniowego.

Około 30 lat temu powód przebył appendektomię, miał też operację uszkodzonych więzadeł lewego stawu kolanowego. Poza tym nie chorował, nie przechodził innych operacji chirurgicznych.

Wymienione procedury nie wpływają istotnie na zdrowie fizyczne powoda i nie wpływają na uszczerbek na zdrowiu poniesiony przez powoda w wyniku wypadku z dnia 22 czerwca 2020 r.

Powód na stałe mieszka w klasztorze, ale ze względu na konieczność opieki nad wiekową matką, po śmierci brata, uzyskał zezwolenie na przebywanie poza klasztorem. Te obowiązki zostały istotnie zaburzone i ograniczone na okres pół roku po wypadku. Powód powrócił do pełnienia funkcji dopiero od stycznia 2021r.

Utrzymywanie pozycji ciała oraz przemieszczanie się jest u powoda częściowo zaburzone wskutek obrażeń rusztowania kostnego klatki piersiowej i urazowej przepukliny mięśniowej prawej okolicy lędźwiowej, częściowo utrudnione wskutek obrażeń rusztowania kostnego klatki piersiowej i urazowej przepukliny mięśniowej prawej okolicy lędźwiowej. Podnoszenie i przenoszenie przedmiotów (kod d430): do września 2020r. powód był w tym zakresie istotnie ograniczony. Powód podaje, że do września 2020 r. nie mógł nawet odkręcić butelki. Jeśli chodzi o mycie się, to do września 2020 r. wymagał pomocy, potem mył się samodzielnie, podobnie pielęgnowanie poszczególnych części ciała - do września 2020r. wymagał pomocy w ubieraniu, do października 2020 r. wymagał pomocy.

Uciążliwości leczenia i rehabilitacji należy ocenić jako znaczne.

Zniekształcenia ściany klatki piersiowej jako następstwa zdarzenia z dnia 22 czerwca 2020 r. pozostaną u powoda dożywotnio, urazowa przepuklina mięśniowa prawej okolicy lędźwiowej będzie wymagała leczenia operacyjnego, zakrzepica żylna wymaga długotrwałego leczenia antykoagulacyjnego, poza tym grozi możliwością nawrotu oraz wystąpienia pozakrzepowej niewydolności żył głębokich.

Całość leczenia powoda została przeprowadzona w ramach systemu NFZ. Powód nie korzystał z opieki lekarza pulmonologa ani torakochirurga.

(dowód: opinia biegłego chirurga M. G. -k. 116-123 verte wraz z opinią uzupełniającą -k. 330-336)

W wyniku wypadku z dnia 22.06.20 roku powód doznał obrażeń ciała w postaci wieloodłamowego złamania mostka, złamanie żebra 3, 4 i 7 lewego, pękniecie śledziony, złamanie wyrostków poprzecznych po stronie prawej L1,L2,L3, złamania talerza kości biodrowej lewej, złamania awulsyjnego głowy kości strzałkowej lewej, złamania 4i 5 kości śródręcza lewego, stłuczenia i rana tłuczona głowy, podejrzenie uszkodzenia nerwu skórnego bocznego uda prawego, uszkodzenie pourazowe -niedowład nerwu strzałkowego prawego. Dolegliwości schorzeń chirurgicznych doznanych z powodu wypadku z dnia 22.06.20 r powód będzie odczuwał do końca życia, w większym lub mniejszym stopniu.

Przepuklina brzuszna pourazowa będzie wymagała korekcji-naprawy chirurgicznej -operacji.

Po doznanym urazie powód doznał powikłań tj: przepuklina powłok brzusznych boczna po stronie prawej, która wymaga operacji naprawczej, zakrzepica żył głębokich kończyny dolnej lewej wymaga okresowej kontroli chirurgicznej w poradni i okresowej kontrolnej USG , oraz stosowania leków rozrzedzających krew, a na skutek obrażeń klatki piersiowej - bóle, neuralgie o różnym stopniu nasileniu.

Stały lub długotrwały uszczerbek na zdrowiu według rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. wynosi:

- uszkodzenia głowy pkt 1 pkt. A- 5% ,

- uszkodzenia klatki piersiowej i ich następstwa pkt 59 -10%, pkt 58 PKT A 10%,

- uszkodzenia brzucha i ich następstw - pkt 65 - 8%

Uszkodzona śledziona była leczona zachowawczo, bez powikłań hematologicznych.

Aktualny stan zdrowia powoda jest dobry.

Przepuklina brzuszna będzie zmuszała powoda do ostatecznego zaopatrzenia chirurgicznego.

Co do opieki osób trzecich to od momentu wypadku tj. 22.06.20 r do sierpnia 2020 r. powód przebywał w Szpitalach i w Ośrodku (...). We wrześniu - październiku w Szpitalu w T. M.. Po wyjściu ze szpitala wymagał opieki osoby trzeciej przy ubraniu się, toalecie, posprzątaniu, zakupach, przygotowaniu posiłków, zawiezieniu na rehabilitacje i do Poradni na kontrole.

Pomiędzy doznanym przez powoda urazem powstałym w wyniku wypadku z dnia 22.06.20 r. a zakrzepicą kończyny dolnej lewej istnieje silna zależność przyczynowo -skutkowa.

Długie unieruchomienie, przebyte złamanie strzałki lewej -uszkodzenie nerwu strzałkowego lewego - te czynniki spowodowały powstanie zakrzepicy w żyłach kończyny dolnej lewej.

(dowód: opinia biegłego chirurga S. N. -k. 344-346 wraz z opinią uzupełniającą -k. 388 i verte)

Wypadek komunikacyjny, któremu uległ w dniu 22.06.2020r. skutkował objawami dezadaptacji, które wynikały głównie z cierpienia fizycznego, związanego z leczeniem operacyjnym i późniejszą rehabilitacją oraz związane były także ze śmiercią brata powoda, który również był uczestnikiem wypadku i zmarł tydzień później. Wypadek był sytuacją zagrożenia życia i zdrowia dla powoda, stanowił z tego powodu przeżycie o charakterze urazu psychicznego. Powód odniósł obrażenia fizyczne, jednak zarówno samo zdarzenie jak i okres leczenia oraz fizycznych dolegliwości były z pewnością źródłem stresu dla powoda.

Powód nie wymagał specjalistycznego leczenia psychiatrycznego, bądź pomocy psychologicznej lub psychoterapeutycznej po zdarzeniu. Obecnie również takiego leczenia nie wymaga. Mechanizmy obronne jego psychiki funkcjonowały i funkcjonują prawidłowo. Wynika to głównie z indywidualnych predyspozycji i uwarunkowań osobowościowych jak i faktu, że powód jest księdzem, co pozwoliło mu w pewnym sensie łatwiej przyjąć emocjonalnie i pogodzić się ze zdarzeniem oraz żalem po stracie swojego zdrowia w wyniku wypadku, a także z żalem po śmierci brata.

Powód aktualnie nie wykazuje zaburzeń w zakresie sprawności intelektualnej oraz w obszarze procesów poznawczych, nie wykazuje także nieprawidłowości w sferze osobowościowego funkcjonowania pomimo urazu głowy, jakiego doznał w wypadku.

U powoda nie doszło do załamania linii życiowej w związku z wypadkiem i urazem psychicznym, jakiego doznał. Zdolność do prawidłowego wykonywania ról życiowych została zachowana, tj. powód jest w stanie obecnie po ponad rocznej rekonwalescencji funkcjonować normalnie w aspekcie psychospołecznym. 

Rozmiar cierpienia psychofizycznego spowodowanego skutkami wypadku uzasadnia przyznanie długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 3% (zgodnie z pkt. 10 a. załącznika do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki S.. z 18.12.2002r. (zaburzenia adaptacyjne będące następstwem urazów i wypadków, w których nie doszło do trwałych uszkodzeń (...)). Wysokość uszczerbku odpowiada także standardom klasyfikacji I..

Obrażenia fizyczne powoda były rozległe, obejmowały wielomiejscowe złamanie mostka, złamanie żeber, pęknięcie śledziony, złamanie kości biodrowej lewej, złamanie głowy strzałki lewej, złamanie kości śródręcza lewego, stłuczenie głowy, uraz nerwu strzałkowego na poziomie podudzia. Cierpienie fizyczne związane z leczeniem negatywnie wpływało na stan psychiczny powoda - potęgowało stres. Powód wymagał w początkowych okresach po operacji opieki osoby drugiej, poruszał się następnie na wózku, stanowiło to znaczący dyskomfort, również wpływający na sferę psychiczną. Powrót do zdrowia psychofizycznego umożliwiającego ponowne podjęcie pracy zajął powodowi ponad rok, choć nadal utrzymują się skargi na dolegliwości fizyczne (bóle dolnego odcinka kręgosłupa, niesprawność pourazowa w obrębie lewej dłoni, bóle i trudności z oddychaniem po urazie klatki piersiowej), do których powód stara się adaptować. Wszystkie powyższe czynniki wpłynęły na wysokość ustalonego uszczerbku. Badanie powoda na potrzeby wydania opinii było prowadzone rok i 4 miesiące po wypadku i dokonana wówczas ocena stanu psychicznego nie wykazała widocznej psychopatologii z uwagi na upływ czasu, który pozwolił powodowi po tym okresie powrócić do stanu względnej równowagi psychicznej, choć nadal powód podawał, że każde wspomnienie zdarzenia wywołuje w nim odruch płaczu.

Zaburzenia adaptacyjne są wynikiem trudności w przystosowaniu się do nowych sytuacji życiowych, znaczących zmian, silnego stresu, obciążenia emocjonalnego. Po wypadku i w wyniku odniesionych urazów oraz po nagłej i niespodziewanej utracie brata powód zmagał się z lękiem o swoje dalsze zdrowie, obniżonym nastrojem i żalem, wymagał przystosowania się do nowych, uciążliwych okoliczności związanych z bólem, leczeniem, rekonwalescencją, długą przerwą w pracy, smutkiem po śmierci brata.

Powód nie podjął leczenia psychiatrycznego i nie korzystał z pomocy psychologicznej, bowiem jako księdzu, największe ukojenie przynosiła mu modlitwa, a pomocne w odzyskiwaniu równowagi i spokoju wewnętrznego, co również miało najistotniejsze znaczenie w procesie emocjonalnego akceptowania odniesionych strat (w tym straty zdrowia), było zawierzenie i zaufanie Bogu. Proces ten przebiegał u powoda prawidłowo, lecz wymagał określonego czasu. W jego przypadku farmakoterapia lub psychoterapia nie przyspieszyłaby powrotu do dobrostanu psychicznego, nie zmniejszyłaby również znacząco stopnia doświadczanego cierpienia.

Stwierdzony u powoda uszczerbek ma charakter długotrwały - powrót do względnej równowagi psychicznej zajął powodowi rok (pół roku przebywania na zwolnieniu lekarskim, następnie zasiłek rehabilitacyjny). Rokowanie dotyczące pełnego powrotu do zdrowia psychicznego jest pozytywne. Fakt niepodjęcia leczenia psychiatrycznego w tym przypadku nie oznaczał, że powód nie odniósł szkody w sferze psychicznej.

(dowód: opinia biegłego psychiatry B. J. oraz psychologa M. P. -k 133-137 wraz z opinią uzupełniającą-k. 353-355)

Doznany przez powoda uraz głowy w postaci stłuczenia z raną tłuczoną głowy bez objawów wstrząśnienia mózgu nie spowodował u powoda z neurologicznego punktu widzenia trwałego ani długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Z przyczyn neurologicznych (uraz głowy z rana tłuczoną) powód wymagał częściowej pomocy i opieki osób trzecich w niektórych codziennych czynnościach (gotowanie, sprzątanie, załatwienie spraw poza domem) w wymiarze 1 godz. dziennie przez okres do 4 tyg.

W tym czasie powód był hospitalizowany i konieczną pomoc oraz opieką miał zapewnioną przez personel medyczny.

Z powodu dysfunkcji narządu ruchu - po przebytym wypadku, z powodu unieruchomienia gipsowego lewej kończyny górnej, ortezy na prawej kończynie dolnej, po przebytym złamaniu talerza kości biodrowej lewej i po leczeniu operacyjnym tego złamania, po złamaniu żeber i wyrostków poprzecznych kręgów lędźwiowych -powód wymagał pomocy i opieki osób trzecich - zarówno we wszystkich czynnościach samoobsługi w wymiarze 5-6 godz. dziennie przez okres 4 tygodni. W tym czasie przebywał w O.. Uszkodzeń i Patologii Miednicy, gdzie miał zapewnioną pomoc i opiekę przez fachowy personel medyczny. Przy wypisie z O.. Uszkodzeń i Patologii Miednicy (16.07.2020r.) zaczynał chodzić z pomocą 2 kul pachowych i wymagał opieki i pomocy w wymiarze do 4 godz. dziennie przez kolejne 6 tygodni. W tym czasie przebywał w O.. (...) w M. (19.07. - 29.08.2020r.), gdzie miał zapewniona konieczną pomoc i opiekę przez personel medyczny.

Przy wypisie z O.. (...) poruszał się samodzielnie z pomocą 2 kul łokciowych - w tym czasie wymagał opieki i pomocy w wymiarze 2 godz. dziennie przez kolejne 4 tygodnie (do końca września 2020 r.) w malejącym zakresie i wymiarze.

W tym czasie, przez tydzień (23.09. – 01.10.2020 r.) przebywał w szpitalu (O.. (...) Ogólnej w T. M..), a po tym okresie i obecnie nie wymagał opieki i pomocy osób trzecich.

Leczenie szpitalne i rehabilitacja odbywały się w ramach bezpłatnych świadczeń z NFZ. Neurologicznie powód nie leczył się.

Skutki wypadku w postaci bólów głowy powód odczuwał do 4 tygodni. Niedowład nerwu strzałkowego prawego utrzymywał się do końca 09/2020 r., a bóle odcinka lędźwiowo - krzyżowego i w obrębie miednicy oraz ograniczenie ruchomości kręgosłupa w odcinku lędźwiowym utrzymują się nadal i mogą utrzymywać się przewlekle. Z przyczyn neurologicznych powód nie wymagał unieruchomienia.

Z powodu obrażeń narządu ruchu powód był unieruchomiony do czasu operacyjnego leczenia złamania miednicy. Pionizację i naukę chodzenia o 2 kulach pachowych bez obciążania lewej kończyny dolnej rozpoczęto w O.. Uszkodzeń i Patologii Miednicy w O., po zabiegu operacyjny (09.07.2020r.) Naukę chodzenia o 2 kulach łokciowych rozpoczęto w trakcie usprawniania w O.. (...) (19.07.-29.08.2020r.). Po zakończeniu rehabilitacji w O.. powód chodził samodzielnie z 2 kulami łokciowymi z częściowym obciążaniem lewej kończyny dolnej - do połowy 09/2020r. Następnie do końca 09/2020r. chodził z 1 kulą łokciową. W późniejszym okresie i obecnie porusza się bez pomocy ortopedycznych. Doznane obrażenia uniemożliwiały powodowi normalne funkcjonowanie. Wymagał pomocy i opieki osób trzecich. Neurologicznie powód był konsultowany po przebytym wypadku w O.. (...) Ogólnej w R. w dniu 26.06.2020r. z rozpoznaniem podejrzenie uszkodzenia nerwu skórnego bocznego uda prawego.

Zmiany naczyniopochodne w lewej półkuli mózgu, stwierdzone w badaniu TK głowy wykonanym po doznanym w dniu 22.06.2020r. nie miały wpływu na następstwa doznanego urazu głowy, a brak danych co do wcześniejszych urazów głowy.

Unieruchomienie w łóżku w początkowym okresie po wypadku wiązało z koniecznością korzystania z pomocy osób trzecich we wszystkich czynnościach samoobsługi (mycie toaleta, zmiana pozycji itd.). Nauka chodzenia początkowo o 2 kulach pachowych bez obciążania lewej kończyny dolnej, potem o 2 kulach z częściowym obciążeniem lewej kończyny dolnej.

Objawy niedowładu nerwu strzałkowego prawego wycofały się w okresie 3 miesięcy. Dolegliwości bólowe po doznanych złamaniach w obrębie narządu ruchu oraz ograniczenie ruchomości kręgosłupa lędźwiowego - będą utrzymywać się przewlekle.

Zakres niezbędnej pomocy był prowadzony w ramach bezpłatnych świadczeń z NFZ. Placówki medyczne, w których odbywało się leczenie zapewniały powodowi niezbędna opieką pielęgniarską.

(dowód: opinia biegłej neurolog i rehabilitacji medycznej B. S. -k. 380—384 )

Stały uszczerbek na zdrowiu będący wynikiem istniejących zniekształceń bliznowatych twarzy wynosi 2% - pozycja 19A,

Jeśli chodzi o pooperacyjną bliznę lewej ręki - stały uszczerbek na zdrowiu będący wynikiem istniejących zniekształceń bliznowatych ręki wynosi 1% - punkt 141,

Pooperacyjna blizna brzucha – 1% z pkt 65

Orzeczony uszczerbek jest niższy niż dolna granica w punkcie 65, ponieważ nie stwierdza się ani przetok ani przepuklin a jedynie bliznę powodującą niewielki defekt estetyczny.

Blizna choć większa od pozostałych to jednak położona w miejscu nie eksponowanych, ukryta w naturalnych zagłębieniu pod fałdem brzusznym dlatego uszczerbek oceniono na 1%.

Istniejące u powoda blizny nie były i nie są przyczyną zgłaszanych dolegliwości.

Z punktu widzenia chirurgii plastycznej powód nie wymaga ani leczenia ani rehabilitacji. Ponieważ blizny są dojrzałe, linijne i stosunkowo mało widoczne to ani leczenie chirurgiczne, zachowawcze lub zabiegi fizykalne nie przyniosą poprawy ich wyglądu.

Opisane blizny powodują trwałe, niewielkie oszpecenie powoda. Nie jest możliwe całkowite usunięcie istniejących blizn ani w drodze operacji plastycznej ani poprzez leczenie zachowawcze. Blizny są dojrzałe - od wypadku minęły prawie dwa lata - ich obraz nie zmieni się już z upływem czasu. Ewentualne zabiegi korekcyjne mające na celu poprawę wyglądu tych blizn nie przyniosą istotnej poprawy ich wyglądu.

Obecna u powoda blizna w okolicy skroniowej lewej to delikatna, linijna blizna pourazowa (szerokość 1 mm), ułożona poziomo w naturalnych zmarszczkach czoła, jaśniejsza od otaczającej skóry (blizny z reguły są jaśniejsze bo nie ma w nich komórek barwnikowych skóry), miękka, niebolesna.

(dowód: opinia biegłego chirurgii plastycznej T. Z. -k. 424-427 wraz z opinią uzupełniająca -k. 456)

Powód mimo odniesionych urazów klatki piersiowej ze złamaniem trzech żeber i mostka nie doznał uszkodzenia ze strony układu oddechowego. Ani przed ani po wypadku powód nie leczył się pulmonologicznie. Wykonane u powoda badanie spirometryczne nie wykazało zmniejszenia pojemności życiowej płuc.

(dowód: opinia biegłego pulmonologa T. B. -k. 429-432 wraz z opinia uzupełniająca -k. 450)

Powód ma obecnie 66 lat. Jest księdzem.

Przed wypadkiem powód pracował jako nauczyciel katechezy w szkole, oraz świadczył posługi liturgiczne i wykonywał czynności duszpasterskie. Po roku czasu od wypadku wrócił do pracy w szkole, z tym że podjął zatrudnienie na pół etatu. Pracował przez rok a następnie przeszedł na emeryturę. Dodatkowo powód pomagał swojej matce, opiekował się nią. Powód był aktywnym człowiekiem, wyjeżdżał na wycieczki, nie miał problemów z poruszaniem się. Przed wypadkiem powód nie chorował, a jedyne urazy ortopedyczne jakich doznał to upadek podczas gry w siatkówkę.

Po wypadku w okresie między pobytem na rehabilitacji a pobytem w (...) Centrum (...) niezbędną pomoc zapewniała powodowi mama, która przygotowywała mu posiłki, pomagała przy przemieszczaniu, robiła zakupy.

Powód postrzega, że jego świat po wypadku zmienił się diametralnie, ma problemy z poruszaniem się, zażywa leki przeciwzakrzepowe.

(dowód: zeznania powoda -k. 501 verte-502 )

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Okoliczności samego wypadku, rodzaj doznanych przez powoda obrażeń ciała i zaistnienie przesłanek odpowiedzialności deliktowej sprawcy wypadku (wynikające z art. 436 § 1 k.c. w zw. z art. 435 k.c.) za skutki tego zdarzenia nie budziły ostatecznie wątpliwości i nie były przedmiotem sporu między stronami. Poza sporem było także, że pojazd, którego kierujący wyrządził szkodę był objęty zawartym u strony pozwanej ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej, a co za tym idzie, że pozwany ubezpieczyciel ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie doznaną przez powoda na podstawie art. 822 k.c. oraz art. 34 ust. 1 i art. 35 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych (tekst jednolity - Dz. U. z 2022 r., poz. 2277).

Niesporne było również, że u powoda nastąpiło uszkodzenie ciała i rozstrój zdrowia, które uprawniają ją do żądania od pozwanego Towarzystwa (...) zadośćuczynienia za doznaną krzywdę - w myśl art. 445 § 1 k.c. i odszkodowania na podstawie art. 444 § 1 k.c.

Przyznanie zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę – w myśl art. 445 §1 k.c. - zależy od uznania Sądu a zadośćuczynienie powinno być odpowiednie.

Ma ono rekompensować krzywdę ujmowaną jako cierpnie fizyczne (ból i inne dolegliwości) oraz cierpienia psychiczne (ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi i ich długotrwałość). Zadośćuczynienie pieniężne ma na celu przede wszystkim złagodzenie tych cierpień, ma charakter całościowy i powinno stanowić rekompensatę pieniężną za całą krzywdę doznaną przez poszkodowanego, a jednocześnie nie może być źródłem wzbogacenia.

Przepisy kodeksu cywilnego nie zawierają żadnych kryteriów, jakie należy uwzględnić przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia pieniężnego. Sąd winien wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności konkretnej sprawy mające wpływ na rozmiar doznanej krzywdy, a zwłaszcza stopień i czas trwania cierpień fizycznych i psychicznych, prognozę na przyszłość, wiek poszkodowanego. W konkretnych sytuacjach musi to prowadzić do uogólnień wyrażających zakres doznanego przez poszkodowanego uszczerbku niemajątkowego.

Sąd nie podzielił stanowiska pozwanego, który twierdził, iż ustalona przez niego kwota 29.000 zł zadośćuczynienia jest adekwatna do doznanej przez powoda krzywdy, a żądanie dalszej kwoty z tego tytułu jest zbyt wygórowane. Rozmiar krzywdy i cierpień, jakich doznał powód wskutek wypadku zasługuje na wyższe zadośćuczynienie niż dotychczas wypłacone. Należy zwrócić uwagę, iż sam wypadek, w którym poszkodowany doznaje urazu nie ze swej winy, jest zdarzeniem niosącym poczucie pokrzywdzenia i przeżyciem negatywnym, których całokształt składa się na pojęcie niematerialnej krzywdy kompensowanej zadośćuczynieniem.

Nie budziło wątpliwości, że zaistniałe zdarzenie było źródłem cierpień fizycznych powoda. Sąd wziął pod uwagę charakter uszkodzenia ciała oraz jego skutki. Powód doznał urazu uogólnionego klatki piersiowej, złamania miednicy oraz biodra oraz będących powikłaniem po wypadku: przepukliny i choroby zakrzepowo – zatorowej. Wypadek spowodował dolegliwości bólowe licznych części ciała, powód przez pewien okres czasu był unieruchomiony, następnie przed długi czas poruszała się za pomocą kul, musiał poddać się zabiegowi operacyjnemu rehabilitacji, korzystać z pomocy innych osób, przez okres blisko 3 miesięcy przebywał w szpitalach. Nadto istotne jest, że dolegliwości bólowe po doznanych złamaniach w obrębie narządu ruchu oraz ograniczenie ruchomości kręgosłupa lędźwiowego będą utrzymywać się u powoda przewlekle.

Skutki wypadku dla zdrowia powoda zostały ustalone na podstawie opinii wielu biegłych, którzy sporządzili swe opinie po zapoznaniu się z dokumentacja medyczną i zbadaniu powoda. Sąd podzielił wszystkie wydane w sprawie opinie jako, że zostały sporządzone zgodnie z zasadami sztuki lekarskiej oraz przez specjalistów o niekwestionowanym poziomie wiedzy. W tym miejscu wskazać należy, że w oparciu o opinie Sąd ustalił, że powód w związku z wypadkiem doznał 71 % uszczerbku na zdrowiu, a nie jak twierdził pełnomocnika powoda – 115 %. Należy bowiem podkreślić, że niektóre z uszczerbków zostały przyznane za te same urazy i z tej samej pozycji załącznika do rozporządzenia albo z innej pozycji, ale dotyczą tego samego urazu. I tak: uszczerbek za złamanie mostka (por. 59) przyznał zarówno biegły z zakresu chirurgii naczyniowej jak i chirurg ogólny (wymieniając go w ramach uszkodzeń klatki piersiowej i ich następstw). Uszczerbków tych nie można uwzględniać podwójnie. Także obaj chirurdzy ocenili następstwa w związku ze złamaniem żeber- chirurg naczyniowy zakwalifikował je na 20 % z poz.58 b., chirurg ogólny – na 10 % z poz. 58 a. Jednakże ocenę tego uszczerbku sąd dokonał posiłkując się opinią biegłego z zakresu pulmonologii, który analizował czy doszło u powoda do uszkodzenia ze strony układu oddechowego. Decydujące w zakresie tej oceny było badanie spirometryczne, które wykazało niewielkie zmniejszenie parametrów, a co za tym idzie nie uprawnione było przyjęcie przez biegłego z zakresu chirurgii naczyniowej, że u powoda zmniejszyła się pojemność życiowa płuc i że należy złamanie żeber kwalifikować z poz. 58 b. W konsekwencji uszczerbek na zdrowiu spowodowany złamaniem żeber należało zakwalifikować, jak to przyjąć chirurg ogólny, na 10 % z poz. 58 a.

Także biegli z zakresu: chirurgii naczyniowej, ogólnej i chirurgii plastycznej oceniali uszczerbek z pozycji 65, z tym że w zakresie wysokości tego uszczerbku na zdrowiu Sąd oparł się na opinii biegłego naczyniowego i ocenił ten uszczerbek na 10 %.

Także nie można sumować uszczerbku za obrażenia powłok czaszki z poz. 1 a (z opinii chirurga ogólnego) z uszczerbkiem za pourazową bliznę czoła z poz. 19 a (z opinii chirurga plastycznego). Jak wyjaśnił biegły chirurg plastyczny w opinii uzupełniającej orzeczone uszczerbki pokrywają się. Sąd uznał, że ocena tego uszczerbku winna nastąpił z kwalifikacji biegłego chirurga plastycznego na 2 %.

Niezależnie od tego należy pamiętać, że procentowy rozmiar uszkodzeń ciała jest tylko jednym z kryteriów ustalania wysokości zadośćuczynienia i nie determinuje tej kwoty bez uwzględnienia innych okoliczności, jest to tylko pomocniczy środek ustalania rozmiaru odpowiedniego odszkodowania (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 października 2005 r., I PK 47/05, Monitor Prawa Pracy 2006/4/208).

Przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia dostrzeżono, że wskutek wypadku powód był zmuszony do rezygnacji z dotychczasowej aktywności, kilkakrotnie przebywał w szpitali, musiał poddać się rehabilitacji.

Sąd uwzględnił również związane z chorobą cierpienia psychiczne powoda, tj. ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi oraz następstwami rozstroju zdrowia. Jak wynika z opinii biegłych psychiatry i psychologa wskutek wypadku u powoda doszło do zaburzeń adaptacyjnych, wypadek w obszarze psychicznej spowodował obniżenie jakości życia. Przedmiotowe zdarzenie na pewien czas w sposób diametralny zmieniło sposób funkcjonowania powoda, powód utracił sprawność fizyczną, wypadek ograniczył jego możliwości życiowe. Nadto został uwzględniony dyskomfort spowodowany koniecznością korzystania z pomocy innych osób w codziennych czynnościach, jak również konieczność poddania się zabiegom rehabilitacyjnym.

Biorąc pod uwagę opisane wyżej okoliczności stosowną dla powoda kwotą tytułem zadośćuczynienia, przy uwzględnieniu wypłaconej w toku postępowania likwidacyjnego kwoty 29.000 zł jest dochodzona pozwem kwota 201.000 zł. Kwota ta z jednej strony będzie odczuwalna dla pokrzywdzonego i stanowić będzie rekompensatę za doznane cierpienia psychiczne, a zatem uwzględnia kompensacyjny charakter zadośćuczynienia, z drugiej strony jest umiarkowana i nie będzie prowadziła do nieuzasadnionego wzbogacenia powoda mając na uwadze aktualny poziom życia społeczeństwa.

W przypadku szkody polegającej na uszkodzeniu ciała lub wywołaniu rozstroju zdrowia szczegółowe uregulowanie w zakresie przesłanek odpowiedzialności sprawcy z tytułu odszkodowania zawierają przepisy art. 444 oraz 361 § 2 k.c.

Jeśli chodzi o wysokość odszkodowania, to w świetle art. 444 § 1 k.c. obejmuje ono wszystkie wydatki pozostające w związku z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia, jeśli są konieczne i celowe.

Naprawienie szkody obejmuje w szczególności zwrot wszelkich wydatków poniesionych przez poszkodowanego zarówno w związku z samym leczeniem i rehabilitacją (lekarstwa, konsultacje medyczne, protezy, kule, wózek inwalidzki itp.), jak i koszty opieki niezbędnej w czasie procesu leczenia oraz inne dodatkowe koszty związane z doznanym uszczerbkiem (np. przejazdów, wyżywienia).

Powód z tytułu odszkodowania dochodził kwoty 10.800 zł stanowiącej zwrot kosztów opieki.

Z opinii biegłych oraz przesłuchania powoda wynika, że na skutek wypadku zwiększyły się potrzeby powoda w związku z koniecznością korzystania z pomocy osób trzecich. Opieka obejmowała zwykłe czynności pielęgnacyjne i z zakresu obsługi. Wymiar czasowy tej opieki Sąd ustalił na podstawie opinii biegłej z zakresu rehabilitacji, przy czym nie było sporne w sprawie, że przez niemalże cały czas, kiedy powód nie był zdolny do czynności w zakresie samoobsługi przebywał w szpitalach, gdzie opiekę tę zapewniał mu personel medyczny oraz że w październiku 2020 r. powód uzyskał zdolność w zakresie wykonywania wszystkich czynności wokół własnej osoby. Zatem jedynie za okres 26 dni, to jest w okresie od opuszczenia Oddziału (...) w M. do kolejnego pobytu w szpitalu – tym razem w (...) Centrum (...), z tytułu zwrotu kosztów opieki należałaby się powodowi kwota 780 zł (2 h x 15 zł x 26 dni). Zważywszy, że strona pozwana wypłaciła powodowi w postępowaniu przedsądowym kwotę 3.360 zł, powództwo o zwrot kosztów opieki jako niezasadne zostało oddalone.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 1 i 2 k.c. w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych oraz przy uwzględnieniu zasady, iż świadczenia odszkodowawcze zakładu ubezpieczeń są terminowe i zakład pozostaje w opóźnieniu co do kwot określonych kwotowo w toku postępowania likwidacyjnego przez poszkodowanego (por. wyrok SN z 6 lipca 1999 r., III CKN 315/98 OSNC 2000/2/31/52).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. W przypadku gdyby wyjaśnienie w terminie, o którym mowa w ust. 1, okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego. W terminie, o którym mowa w ust. 1, zakład ubezpieczeń zawiadamia na piśmie uprawnionego o przyczynach niemożności zaspokojenia jego roszczeń w całości lub w części, jak również o przypuszczalnym terminie zajęcia ostatecznego stanowiska względem roszczeń uprawnionego, a także wypłaca bezsporną część odszkodowania (art. 14 ust. 2).

Skoro pozwany potwierdził w dniu 7.09.2020 r. przyjęcie zgłoszenia szkody dokonanego pismem z dnia 7.09.2020 r. (w którym powód żądał zadośćuczynienia), strona pozwana przy uwzględnieniu 30 –dniowego terminu z art. 14 ust.1 ustawy pozostawała w opóźnieniu w zapłacie od dnia 8 października 2020 r., co uzasadniało zasądzenie od tej daty zgodnie z żądaniem pozwu odsetek od kwoty pierwotnie dochodzonej pozwem, a od kwoty 120.000 zł, o którą powód rozszerzył powództwo odsetki zostały zasądzone od dnia następnego po doręczeniu pozwanemu odpisu pisma rozszerzającego powództwo., to jest od dnia 13 stycznia 2023 r.

W związku z cofnięciem powództwa o rentę postępowanie w tym zakresie zostało umorzone na podstawie art. 355 k.p.c. w zw. z art. 203 w zw. z art. 203 § 4 k.p.c.

Podstawę rozstrzygnięcia o kosztach procesu stanowił przepis artykułu 100 zd. 2 k.p.c.

Z porównania kwoty dochodzonej pozwem – 216.600 zł {201.0000 zł + 10.800 zł + (400 zł x 12) z kwotą zasądzoną 201.000 zł wynika, że roszczenie powoda zostało uwzględnione w 92 %.

Koszty procesu po stronie powoda stanowiło: opłata sądowa - 10.831 zł, wynagrodzenie z tytułu zastępstwa prawnego w kwocie 5400 zł (ustalone od pierwotnie zgłoszonej kwoty stosownie do § 2 pkt 6 rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz.U z 2018 r., poz. 265 ze zm.), wydatek na opłatę skarbową od pełnomocnictwa – 17 zł, zaliczki na wynagrodzenie biegłych – 2.000 zł. – łącznie 18.248 zł.

Koszty procesu po stronie pozwanej wyniosły łącznie 7.517 zł (zaliczki na wynagrodzenie biegłych – 2.100 zł, – koszty zastępstwa procesowego w kwocie 5.417 zł) ). Łącznie w koszty procesu wyniosły 25.765 zł.

Zatem stronę pozwaną obciąża z tytułu zwrotu kosztów procesu kwota 16.187 zł (25.765 zł x 92 % -7 .517 zł).

Podstawę rozstrzygnięcia o pobraniu nieuiszczonych kosztów sądowych - wydatków poniesionych tymczasowo z rachunku Skarbu Państwa w łącznej kwocie 7.316,54 zł stanowiły przepis art. 113 ust. 1 i 2 ustawy z dnia z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 1125) w zw. z art. 100 zd. 1 k.p.c.

Powoda z tytułu zwrotu wydatków obciąża kwota 585,08 zł (7.313,54 zł x 8 %). Stronę pozwaną obciąża zaś kwota 6.728,46 zł (7.313,54 zł x 92 %).

Sędzia SO Ewa Tomczyk