Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I C 606/14 - zarządzenie, uzasadnienie Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim z 2014-11-27

Sygn. akt I C 606/14

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 8 maja 2014 r. pełnomocnik powoda P. K. skierowanym przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej ul. (...) w T. wniósł o uchylenie uchwał pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej podjętych w dniu 21 marca 2014 r.:

- nr (...) w sprawie przyjęcia regulaminu porządku domowego nieruchomości przy ul. (...),

- nr (...) w sprawie dokonania podziału części działki (...) wykorzystywanej pod ogród na każdego właściciela wg posiadanego udziału w nieruchomości oraz wskazania miejsca usytuowania wydzielonej części dla każdego właściciela wg załącznika nr 1 i poważnienia zarządu do wytyczenia granic wydzielonych obszarów poprzez opalikowanie i zezwolenia na ogrodzenie wydzielonych obszarów przez każdego właściciela,

- nr (...) dotyczącej przyjęcia do realizacji w 2014 r. prac remontowych w postaci założenia dwóch domofonów – jednego przy wspólnej klatce schodowej od ul. (...) i drugiego w bramie wjazdowej na posesję, zamontowania na bramie wjazdowej do posesji dwóch siłowników, naklejenia folii na drzwiach wejściowych zewnętrznych do wspólnej klatki schodowej od ul. (...) i zobowiązującej właścicieli lokali do wniesienia zaliczki na realizację w/w prac na podstawie przedstawionej przez zarząd kalkulacji.

W uzasadnieniu pozwu pełnomocnik powoda zarzucił, że uchwała nr 4/2014 dotycząca przyjęcia regulaminu porządku domowego jest sprzeczna z bezwzględnymi przepisami prawa, a uchwały nr 5/2014 i 6/2014 są sprzeczne z przepisami prawa, prawidłowym gospodarowaniem nieruchomością i interesem powoda.

W odpowiedzi na pozew pozwana Wspólnota Mieszkaniowa (...) oznaczonej nr 15 położonej w T. przy ul. (...) nie uznała żądania pozwu i wniosła o oddalenie powództwa, żądając zasądzenia kosztów procesu.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny :

Wspólnota Mieszkaniowa (...) numer (...) położonej w T. M.. przy ulicy (...) powstała na skutek orzeczenia Sądu znoszącego współwłasność tej nieruchomości. W następstwie orzeczenia zostało wyodrębnionych trzynaście lokali mieszkalnych i użytkowych. Właścicielami wszystkich tych lokali jest aktualnie (...) osób: D. G. (1), J. G., D. G. (2), P. K. i M. K..

Udział P. K. w nieruchomości wspólnej wynosi (...) części, co stanowi (...) %. Jest on właścicielem jednego lokalu użytkowego.

(okoliczność niesporna)

W dniu 21 marca 2014 r. troje właścicieli: D. G. (1) reprezentowany przez A. S., J. G. reprezentowany przez M. G. i D. G. (2) posiadający łącznie (...) % udziałów w nieruchomości wspólnej podjęło w trybie indywidualnego zbierania głosów uchwały nr (...),(...) i(...).

Uchwałą numer (...) został przyjęty Regulamin Porządku Domowego nieruchomości przy ul. (...) stanowiący załącznik do uchwały. Regulamin ten nałożył na właściciela lokalu miedzy innymi obowiązek utrzymania czystości i porządku w obrębie części wspólnej nieruchomości obejmującej zarówno teren wewnętrzny (klatki schodowe, korytarze wspólne, piwnicę, strych) i teren zewnętrzny (podwórko, brama wjazdowa, chodnik, schody, trawnik). Przewidziano, że właściciele lokali mogą we własnym zakresie wykonywać czynności porządkowe w wysokości przypadającego udziału lub zlecić to firmie zewnętrznej. W punkcie 2 lit. d) regulaminu przewidziano, że „Zarząd Wspólnoty (…) wyznacza prace porządkowe związane z utrzymaniem czystości w obrębie „nieruchomości” dla właścicieli lokali, proporcjonalnie do ich udziału w przedmiotowej nieruchomości”.

(dowód: uchwała nr 4/2014 – k. 16 odwrót – 18)

Uchwałą nr 5/2014 Wspólnota zezwoliła na podział do użytkowania części działki (...) wykorzystywanej na ogród na każdego właściciela wg posiadanego udziału w nieruchomości oraz wskazania miejsca usytuowania wydzielonej części dla każdego właściciela wg załącznika nr 1 i upoważniła zarząd do wytyczenia granic wydzielonych obszarów poprzez opalikowanie oraz zezwoliła na ogrodzenie wydzielonych obszarów przez każdego właściciela.

(dowód: uchwała nr(...) –k. 18 odwrót – 19)

Uchwałą nr 6/2014 Wspólnota przyjęła do realizacji w 2014 r. prace remontowe w postaci założenia dwóch domofonów – jednego przy wspólnej klatce schodowej od ul. (...) i drugiego w bramie wjazdowej na posesję, zamontowania na bramie wjazdowej do posesji dwóch siłowników, naklejenie folii na drzwiach wejściowych zewnętrznych do wspólnej klatki schodowej od ul. (...), upoważniła zarząd do wyboru wykonawcy robót i zobowiązała właścicieli lokali do wniesienia zaliczki na realizację w/w prac na podstawie przedstawionej przez zarząd kalkulacji.

(dowód: uchwała nr 6/2014 –k. 19 odwrót)

Pismem z dnia 21 marca 2014 r. pozwana Wspólnota Mieszkaniowa wezwała Z. K. do usunięcia naniesień na działce (...), to jest z podwórka pozostałości budynku gospodarczego wybudowanego z płyt betonowych ogrodzeniowych i trwałego ogrodzenia z kamieni, z ogrodu płotu wzdłuż działki. W piśmie wskazano, że usunięcie naniesień jest niezbędne w związku z podjętą uchwałą nr (...) o dokonaniu podziału części działki (...).

(dowód: pismo – k. 20)

Przed Sądem Okręgowym w Piotrkowie Tryb. toczyły się dwa postępowania z powództwa P. K. o uchylenie uchwał pozwanej wspólnoty mieszkaniowej. W sprawie sygn. akt I C 1694/12 zaskarżona została miedzy innymi uchwała nr (...) podjęta w dniu 30 listopada 2012 r., którą wyrażono zgodę na podział do użytkowania działki o numerze ewidencyjnym (...) stanowiącej podwórko oraz ogród wspólnoty mieszkaniowej.

Zgodnie z zapisem § 2 uchwały podziału dokonano poprzez wydzielenie właścicielowi do użytkowania działki do wysokości przypadającego udziału, pomniejszonej o część przypadającą na pas drogi dojazdowej w szerokości posiadanych lokali.

(dowód: uchwała – k. 129 i załącznik nr 1 – k. 132 akt sprawy I C 704/13)

Nieprawomocnym wyrokiem z dnia 24 października 2014 r. Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. uchylił uchwałę nr (...).

(okoliczność znana Sądowi z urzędu)

W sprawie sygn. akt I C 704/13 została zaskarżona miedzy innymi uchwała nr (...) podjęta w dniu 29 marca 2013 r., którą „ustalono do wykonania na 2013 rok podziału działki numer (...) według uchwały 51/2012 i wykonanie pasa dojazdowego do wydzielonych działek”. Ustalono również, ze współwłaściciele poniosą równowartość planowanych wydatków według przedstawionego rozliczenia – każdy właściciel w częściach równych bez względu na posiadany udział.

(dowód: uchwała – k. 64 akt sprawy I C 704/13)

Prawomocnym wyrokiem z dnia 28 listopada 2013 r. Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. uchylił uchwałę nr 12/2013.

(dowód: kopia odpisu wyroku – k. 21)

Powierzchnia gruntu, której podziału dotyczy uchwała nr (...) jest wykorzystywana jako ogród, znajduje się ona za budynkiem frontowym, częściowo korzysta z niego Z. K., reszta terenu jest zarośnięta trawą. Z. K. jest najstarszym mieszkańcem nieruchomości przy ul. (...). Ogród został w latach 50- tych podzielony między współwłaścicielami nieruchomości i ¼ jego powierzchni został przydzielony rodzicom Z. K.. Część ta znajduje się od strony północno-zachodniej. Syn Z. M. K. jest właścicielem lokalu wspólnoty mieszkaniowej. Obszar użytkowany przez Z. K. jest ogrodzony. W części ogrodu, który uchwałą nr 5/2014 przewidziano drogę dojazdową jest zasiana trawa, rosną tam świerk, sosny, winogrona i róże zasadzone przez Z. K..

(dowód: zeznania świadka Z. K. – protokół – k. 50, adnotacje: 00:54:23 – 01:00:21 )

Powód jest właścicielem lokalu użytkowego nr (...) położonego na parterze głównego frontowego budynku przy ul. (...). Nie ma wejścia do tego lokalu bezpośrednio od ulicy, lecz przez klatkę schodową, która prowadzi jeszcze do innych lokali mieszkalnych należących do D. G. (1) i A. S.. Wejście do powyższych lokali mieszkalnych może również odbywać się przez bramę wejściową. A. S. i D. G. (1) korzystają z obu możliwości wejścia do swoich lokali. Drzwi wejściowe od strony ulicy do wspólnej klatki schodowej są częściowo oszklone, poprzednie drzwi wejściowe były nieoszklone. Zanim powód zaczął wynajmować swój lokal użytkowy wejście od ulicy (...) nie było wykorzystywane przez mieszkańców nieruchomości, którzy korzystali w zakresie wejścia do swych lokali przez bramę.

(dowód: zeznania powoda –k. 70 odwrót w zw. z k. 48 odwrót, zdjęcia - koperta k. 47, zeznania świadka Z. K. – protokół – k. 50 i 50 odwrót -adnotacja 01:03:30, zeznania świadka M. G. – k. 70-70 odwrót)

Kiedy powód wynajmował swój lokal A. Bankowi zostały umieszczone reklamy na szybie tych drzwi wejściowych. Od roku czasu powód nie wynajmuje już tego lokalu, doszło do konfliktu między powodem a D. G. (1) wynajmującym swój lokal konkurencyjnemu bankowi.

Zaklejenie drzwi prowadzących do klatki schodowej i lokalu użytkowego powoda spowoduje zaciemnienie lokalu powoda. Założenie domofonu na drzwiach wejściowych do klatki schodowej spowoduje utrudnienie w wynajęciu przez powoda swego lokalu oraz korzystanie z tego lokalu. Za korytarzykiem znajdującym się przy wejściu do lokalu powoda w 2012 r. zostały zamontowane drzwi, które oddzielały ten korytarz od części klatki schodowej prowadzącej do dwóch pozostałych lokali. Drzwi te zostały zdemontowane w czerwcu 2014 r.

(dowód: zeznania powoda –k. 48 odwrót – 49 w zw. z k. 70., zdjęcia - koperta k. 47, zeznania świadka Z. K. – protokół – k. 50 i 50 odwrót -adnotacja 01:03:30, zeznania świadka M. G. – k. 70 odwrót)

Odbyło się w marcu 2014 r. zebranie Wspólnoty w sprawie podziału ogrodu, nie ustalono wówczas sposobu podziału tego ogrodu, między właścicielami doszło do kłótni. Z części ogrodu oprócz Z. K. korzysta A. S. susząc tam bieliznę oraz M. G. umieścił tam trampolinę dla dzieci.

(dowód: zeznania świadka M. G. – k. 70 odwrót)

Powód nie został w ogóle powiadomiony o tym zebraniu.

(dowód: zeznania powoda – k. 70 odwrót)

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Podstawę prawną żądania pozwu stanowi norma art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (tekst jednolity - Dz. U. z 2000 r., Nr 80, poz. 903 ze zm.), zwanej dalej w skrócie ustawą.

Zgodnie z powyższym przepisem właściciel lokalu może zaskarżyć uchwałę do Sądu z powodu jej niezgodności z przepisami prawa lub z umową właścicieli lokali albo jeśli narusza ona zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób narusza jego interesy. Przewidziane w cytowanym przepisie uprawnienie właściciela lokalu do zaskarżenia każdej uchwały właścicieli lokali do sądu ma na celu ochronę ich interesów, jak również interesów wspólnoty mieszkaniowej jako całości. Przepis ten ma na celu unicestwienie zaskarżonej uchwały poprzez jej uchylenie. Przepis przewiduje cztery niezależne od siebie podstawy do żądania przez właściciela uchylenia uchwały:

- jej niezgodności z przepisami prawa (przede wszystkim z bezwzględnie obowiązującymi przepisami ustawy o własności lokali),

- jej niezgodność z umową właścicieli lokali,

-naruszanie przez uchwałę zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną (jednocześnie powodujące naruszenie interesu właściciela),

- naruszanie przez uchwałę w inny sposób interesu właściciela lokalu.

Kwestionując niniejszym procesie zaskarżone uchwały powód powoływał się zarzuty merytoryczne (skierowane przeciwko treści uchwał). W odniesieniu do uchwały 4/2014 twierdził, że regulacja zawarta w przyjętym tą uchwałą regulaminie porządku domowego jest niedopuszczalna na gruncie przepisów ustawy. Chodzi tu o postanowienia nakładające na właścicieli lokali obowiązki w zakresie utrzymania czystości na terenie nieruchomości wspólnej wg posiadanych udziałów i upoważniające Zarząd Wspólnoty wyznaczenie prac porządkowych związanych z utrzymaniem czystości w obrębie nieruchomości dla właścicieli lokali, proporcjonalnie do ich udziału w przedmiotowej nieruchomości.

Ustawa nakłada w art. 13 ust. 1 na właściciela obowiązek utrzymania swojego lokalu w należytym stanie oraz uczestniczenia w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, na które to koszty składają się zgodnie z art. 14 pkt 4 ustawy wydatki na utrzymanie porządku i czystości.

Zaskarżona uchwała pozostaje w sprzeczności z ustawą i z zasadami funkcjonowania wspólnoty mieszkaniowej. Wskazać należy, że uchwały podejmowane przez wspólnotę mieszkaniową muszą precyzyjnie określać obowiązki nałożone na właścicieli oraz poprzez precyzyjność swoich postanowień nadawać się wykonania. W przeciwnym wypadku uchwała może godzić w interesy właścicieli. Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że regulamin porządku domowego we wskazanych wyżej regulacjach nie pozwala na jednoznaczne ustalenie obowiązków właścicieli w zakresie utrzymania porządku. Jeśli się zważy, że właściciele mają obowiązek utrzymywania czystości i porządku w obrębie części wspólnej nieruchomości, w tym w zakresie koszenia i wygrabiania trawnika, odśnieżania podwórka, bramy wjazdowej, chodnika i schodów a w okresie zimowym posypywania piaskiem i solą chodnika oraz wjazdu na teren nieruchomości i czynności te właściciele mają wykonywać w wysokości przypadającego mu działu w nieruchomości wspólnej, to oczywistym jest, że przy istniejącym konflikcie pomiędzy powodem a niektórym właścicielami wykonanie uchwały, a co za tym idzie utrzymanie nieruchomości wspólnej we właściwym stanie nie będzie możliwe, a przedmiotowa regulacja będzie źródłem i podłożem kolejnych konfliktów we wspólnocie. Dla wykonania uchwały konieczne byłoby określenie konkretnych miejsc na terenie szeroko rozumianej nieruchomości wspólnej, na których poszczególni właściciele mieliby podejmować czynności porządkowe. Tymczasem ustaleń takich zaskarżona uchwała nie zawiera, tym samym nie nadaje się do wykonania. Jednocześnie z uwagi na konflikt pomiędzy właścicielami lokali oczywistym jest że właściciele nie osiągną porozumienia przy wykonaniu uchwał, z czego zdawała sobie sprawę przesycania w charakterze strony pozwanej A. S. (por. protokół– k. 49 adnotacja 00:35:02). Powyższe powoduje, że uchwała narusza zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną i z tego powodu podlega uchyleniu.

W związku z zaskarżeniem uchwały nr (...) wskazać należy, że powyższa uchwała nie jest pierwszą uchwałą pozwanej Wspólnoty dotyczącą podziału części działki (...) do korzystania. Podjęte wcześniej w tym przedmiocie uchwały: nr (...) i (...) zostały uchylone przez Sąd Okręgowy wskutek ich zaskarżenia przez P. K.. Sąd Okręgowy w całości podziela argumenty podniesione w sprawach sygn. akt: I C 704/13 i I C 1695/12 na uzasadnienie uchylenia tych uchwał.

Wskazać należy, że wspólnoty mieszkaniowe powstają na skutek wyodrębnienia lokali w ramach odrębnej własności lokalu, a tworzy je ogół współwłaścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości. Właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokalu, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali (art. 3 ust. 1 i 2 ustawy).

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy właściciel lokalu uprawniony jest do współkorzystania z nieruchomości wspólnej zgodnie z jej przeznaczeniem. Przepis ten jest wyraźnym nawiązaniem do art. 206 k.c., który jednak wyróżnia dwa uprawnienia współwłaścicieli: do współposiadania i korzystania z rzeczy wspólnej z uwzględnieniem interesu pozostałych współwłaścicieli.

Ustawa o własności lokali nie zawiera regulacji dotyczącej podziału części wspólnej nieruchomości do korzystania, a do stosunków w niej nieuregulowanych stosuje się kodeks cywilny (art.1 ust. 2 ustawy o własności lokali). Wobec tego dopuszczalność zawarcia umowy quod ad usum należy rozpatrywać na gruncie przepisów Kodeksu Cywilnego.

Celem wspólnoty jest zarządzanie nieruchomością wspólną, ale przepis art. 206 k.c. umożliwia współwłaścicielom ukształtowanie zasad korzystania z nieruchomości wspólnej poprzez zawarcie umowy o podział do korzystania (umowy quoad usum). Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 19 czerwca 2007 r. (III CZP 59/07, OSNC z 2008 r., nr 7-8, poz. 81) zajmował się dopuszczalnością zawarcia umowy o podział do korzystania pomiędzy wspólnotą a właścicielem lokalu uznając, że dopuszczalne jest zawarcie umowy o podział do korzystania pomiędzy członkiem wspólnoty mieszkaniowej a wspólnotą mieszkaniową. Wskazać należy, że uchwała ta dotyczyła umowy, której przedmiotem było wykorzystanie elewacji wspólnej ściany zewnętrznej budynku na cele reklamowe przez jednego ze współwłaścicieli części wspólnych budynku, nie zaś kwestia zawarcia umowy o podział do korzystania pomiędzy wszystkim właścicielami nieruchomości.

W rozpoznawanej sprawie mamy do czynienia z podziałem części działki wykorzystywanej jako ogród pomiędzy wszystkich właścicieli, a podział ten jest po raz kolejny źródłem konfliktów pomiędzy właścicielami.

Wstępnie wskazać należy, że zdania co do dopuszczalności wydzielenia części nieruchomości wspólnej do wyłącznego korzystania przez niektórych właścicieli lokali (podział quoad usum nieruchomości wspólnej) są podzielone. Według pierwszego poglądu przeznaczenie wspólnego terenu, np. ogródka, strychu bądź boiska, na potrzeby tylko niektórych właścicieli lokali jest niedopuszczalne ( G. B. , Z. M. , Ustawa o własności, s. 85). Drugie stanowisko przewiduje możliwość podziału nieruchomości do wyłącznego użytku niektórych grup właścicieli lokali, jednakże pod pewnymi warunkami ( E. D. , Prawa i obowiązki, s. 13). Taki podział powinien być skutkiem umowy członków wspólnoty mieszkaniowej, aczkolwiek nie wyklucza się w tym zakresie domniemania faktycznego, że części wspólne w danym budynku służyć mają wyłącznie właścicielom lokali znajdujących się w danym budynku. Przesłanką negatywną dyskwalifikującą podział jest uznanie, że część nieruchomości wspólnej jest niezbędna do korzystania z lokali (np. klatka schodowa, która umożliwia dostanie się do mieszkania).

Z uwagi na problemy, jakich może przysporzyć taka konstrukcja, Sąd Okręgowy w niniejszej sprawie, podobnie jak uczynił to Sąd Okręgowy w przywołanych wyżej sprawach przychyla się do drugiego stanowiska przyjmując dopuszczalność w wyjątkowych sytuacjach możliwość podziału rzeczy wspólnej do korzystania, o ile został on dokonany za zgodą wszystkich współwłaścicieli i w taki sposób, aby nie naruszać uzasadnionego interesu żadnego ze współwłaścicieli.

Dopuszczenie do współposiadania przez wydzielenie żądającemu części wspólnej do wyłącznego użytku jest zaprzeczeniem współposiadania przewidzianego w art. 206 k.c., bowiem umowa lub orzeczenie sądu kształtuje w tym przypadku korzystanie z rzeczy wspólnej w sposób odmienny niż wynika to z ustawy. Z powołanego przepisu wynika, że właściciele mają w takim samym stopniu prawo do współposiadania i współkorzystania z rzeczy wspólnej. Tym samym wszelka zmiana w zakresie tych uprawnień stanowi odstępstwo od regulacji ustawowej i z tego powodu wymaga zgody wszystkich zainteresowanych, której w przedmiotowej sprawie brak.

W rozpoznawanej sprawie kwestia sposobu podziału działki ogrodowej do korzystania nie była przedmiotem uzgodnień wszystkich właścicieli. Powód nie został w ogóle zawiadomieniu o zebraniu wspólnoty, którego przedmiotem miała być kwestia podziału działki. Strona pozwana wprawdzie twierdziła, że powód był zaproszony na powyższe zebranie wspólnoty, jednakże w tym zakresie mimo spoczywającego na niej ciężaru dowodu nie przedstawiła dowodów to potwierdzających (art. 6 k.c.). Brak porozumienia właścicieli w przedmiocie sposobu podziału ogrodu do korzystania będzie stanowił zarzewie dalszych nieporozumień między już skonfliktowanymi właścicielami, tym bardziej, że będzie oznaczać zmiany w zakresie dotychczasowego wykorzystania nieruchomości.

Wreszcie nie może ostać się ostatnia zaskarżona uchwała, którą przewidziano założenie domofonu przy klatce schodowej, przy której położony jest lokal stanowiący własność powoda oraz oklejenie folią drzwi wejściowych prowadzących do tej klatki schodowej. Sąd Okręgowy podziela w całości zarzut powoda, że zaskarżona uchwała narusza interes powoda w stopniu wskazanym w art. 25 ust. 1 ustawy. Zgodnie
z art. 12 ust. 1 ustawy każdy współwłaściciel zostaje ograniczony w prawach do korzystania ze współwłasności w ten sposób, że nie może z niej korzystać wyłącznie dla własnych potrzeb, a jedynie współkorzystać i to tylko zgodnie z jej przeznaczeniem. Oznacza to zarazem, że prawo poszczególnych współwłaścicieli do współkorzystania z nieruchomości wspólnej nie powinno być nadmiernie ograniczane, przez nieuprawnioną ingerencję wspólnoty, jako całości, w stopniu większym, niż to konieczne dla współkorzystania ze współwłasności nawet wtedy, gdy stopień zainteresowania takim współkorzystaniem (i ewentualnej uciążliwości
z tym związanej) jest różny. Z tych względów, o naruszeniu przez uchwałę wspólnoty interesów właściciela konkretnego lokalu można mówić zawsze, gdy uchwała jest z osobistego lub gospodarczego punktu widzenia niekorzystna dla skarżącego. Uchwała może być uznana za krzywdzącą nawet wtedy, gdy cel pokrzywdzenia członka nie leżał u podstaw jej podjęcia, ale treść uchwały spowodowała, że jej wykonanie doprowadziło, lub może doprowadzić do pokrzywdzenia konkretnego właściciela lokalu (tak wprost SA w S. w wyroku z 11 października 2012 roku, I ACa 507/12). Naruszenie interesu właściciela lokalu jest zatem kategorią obiektywną, ocenianą w świetle zasad współżycia społecznego (tak SA w Warszawie w wyroku z 12 czerwca 2013 roku, VI ACa 1727/12).

W ocenie Sądu Okręgowego podejmujący zaskarżoną uchwałę członkowie pozwanej wspólnoty działali z ewidentnym zamiarem pokrzywdzenia powoda
–właściciela lokalu użytkowego i naruszyli obiektywne jego interesy gospodarcze. Zasady doświadczenia życiowego uwiarygadniają w wystarczającym stopniu tezę powoda, że założenie domofonu na drzwi zewnętrze prowadzące z ulicy do wspólnej klatki schodowej pozbawi powoda faktycznej możności dojścia do lokalu użytkowego, przy ustalonych i opisanych powyżej uwarunkowaniach terenowo-przestrzennych usytuowania lokalu. Zważywszy, że do czerwca 2014 r. istniały drugie drzwi (za korytarzem przy którym znajduje się lokal powoda), wystarczającym zabezpieczeniem przed osobami niepożądanymi byłoby umieszczenie tego domofonu na tych drzwiach, które to drzwi bez żadnego uzasadnienia zostały zdjęte. Powyższe pozwala na stwierdzenie, że członkowie wspólnoty celowo próbują niweczyć możność wynajmowania lokalu przez powoda, istotnie godząc w jego interes gospodarczy. Nie ulega wątpliwości, że wynajęcie tego lokalu przy uwzględnieniu jego komercyjnego przeznaczenia przy istnieniu domofonu ograniczającego dostęp do klatki schodowej do niego prowadzącej utrudni lub wręcz uniemożliwi wykorzystanie lokalu zgodnie z jego przeznaczeniem. Tak samo brak podstaw do uznania racjonalności naklejenia folii na drzwiach wejściowych, co pozwala na uznanie, że jedynym celem zaskarżonej uchwały w omawiany zakresie było utrudnienie powodowi wykorzystywania lokalu zgodnie z jego przeznaczeniem. Jeśli rzeczywiście chodziłoby o względy bezpieczeństwa czy zasłonienie przestrzeni klatki schodowej przed zainteresowaniem ze strony pieszych użytkowników chodnika wystarczające byłoby oklejenie drzwi, które znajdował się za korytarzem przy lokalu powoda, które to drzwi bez bliższego uzasadnienia zostały zdjęte. Nie sposób nie podzielić stanowiska powoda, że wobec powyższych względów podjęcie się wykonania przedmiotowych prac przez wspólnotę narazi ją na zbędne koszty, a nadto, że koszty te w uchwale nie zostały wskazane, co oznacza, że decyzja w zakresie ich wysokości została pozostawiona zarządowi pozwanej Wspólnoty.

Dlatego uchwała ta musiała zostać wyeliminowana z obrotu prawnego, w oparciu o przywołane podstawy normatywne.

O kosztach Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu wyrażoną w art. 98 § 1 k.p.c. Na zasądzoną kwotę składają się koszty zastępstwa procesowego w kwocie 180 zł, ustalone w oparciu o § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity - Dz. U. z 2013 r., poz. 461) – por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29.06.2010 r., III CSK 325/09, wydatek na opłatę skarbową od pełnomocnictwa 17 zł, a także opłata od pozwu w kwocie 600 zł (3 x 200 zł).

(...)

ZARZĄDZENIE

(...)

(...)

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Małgorzata Libiszewska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim
Data wytworzenia informacji: