Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I C 401/17 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy w Brzezinach z 2017-10-12

Sygn. akt I C 401/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 października 2017 roku

Sąd Rejonowy w Brzezinach I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący : Sędzia SR Joanna Rezler – Wiśniewska

Protokolant : st. sekr. sąd. Halina Barjasz

po rozpoznaniu w dniu 5 października 2017 roku w Brzezinach

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) SA z siedzibą w W.

przeciwko B. K.

o zapłatę

1.  zasądza od B. K. na rzecz (...) SA z siedzibą w W. kwotę 18zł (osiemnaście złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 3 września 2014 roku do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od B. K. na rzecz (...) SA z siedzibą w W. kwotę 6,15zł (sześć złotych, piętnaście groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu;

4.  wyrokowi w punkcie 1. nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 13 lutego 2017r. do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od B. K. kwoty 375,64zł. (w tym kwoty 313zł. tytułem składki ubezpieczeniowej, kwoty 62,64 zł. tytułem skapitalizowanych odsetek naliczanych od dnia 3 września 2014r. do dnia 12 lutego 2017r.) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 13 lutego 2017r. do dnia do dnia zapłaty tytułem należnej składki z umowy ubezpieczenia z dnia 2 października 2014r. wraz z kosztami postępowania.

Powód na uzasadnienie żądania przywołał treść art. 28 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym oraz Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2003, Nr 124, poz. 1152 z późn. zm.), zgodnie z którym w przypadku braku powiadomienia o wypowiedzeniu umowy, nie później niż na jeden dzień przed upływem okresu 12 miesięcy, uważa się, że została zawarta umowa na kolejne 12 miesięcy. Powód wskazał, że pozwana nie wypowiedziała umowy, tym samym umowa przedłużyła się automatycznie na kolejne 12 miesięcy, zaś pozwana nie zapłacił składki jednorazowo w zamian za ochronę ubezpieczeniową.

/pozew w elektronicznym – 4 – 6, pozew – k. 12 - 13 verte/

Postanowieniem z dnia 8 maja 2017r. stwierdzono brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i przekazano sprawę do Sądu Rejonowego w Brzezinach wg właściwości.

/postanowienie - k.7/

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości wskazując, iż nie zawierała z powodem umowy ubezpieczenia (...) w dniu 2 października 2014r. i nie dostała żadnego wezwania do zapłaty z dnia 3 listopada 2014r. Pozwana podniosła iż w dniu 24 września 2014r. poprzez agenta ubezpieczeniowego zawarła umowę ubezpieczenia OC z (...) samochodu T. (...) nr rej. (...) na okres od dnia 24 września 2014r. do 23 września 2015r. i wypowiedziała umowę (...) dotyczącą polisy nr (...) zawartej na okres od 3 września 2013r. do 3 września 2014r., a przyjęcie tego wypowiedzenia powód potwierdził. Nadto zarzuciła powodowi, iż nie otrzymała rozliczenia polisy od dnia 4 września 2014r. do 23 września 2014r., ani przedsądowego wezwania do zapłaty.

/odpowiedź na pozew – k. 34 – 35/

Powód podtrzymał żądanie pozwu.

/pismo – k. 43 – 43 verte/

Pozwana wskazała, iż nie czuje się odpowiedzialna za okres ubezpieczenia z tytułu umowy, która się automatycznie przedłużyła bez jej wiedzy. Pozwana przyznała, iż nastąpiło opóźnienie w zawarciu umowy OC, wobec czego czuje się odpowiedzialna za okres faktycznego ubezpieczenia, czyli za okres ubezpieczenia świadczony przez powoda do momentu wypowiedzenia, tj. do dnia 24 września 2014r. Uznała odpowiedzialność za 21 dni, nie wskazała tego kwotowo. Podniosła, że agent ubezpieczeniowy błędnie wypełnił rubrykę dotyczącą podstawy wypowiedzenia, powinno być podwójne ubezpieczenie, a zaznaczył wypowiedzenie na przynajmniej 1 dzień przed upływem okresu obowiązywania umowy. Działał on w imieniu zakładu ubezpieczeń, więc jego błąd nie powinien jej obciążać.

/protokół z rozprawy – k. 47 verte, /

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powoda z pozwaną łączyła umowa ubezpieczenia OC i (...) posiadaczy pojazdów mechanicznych nr polisy (...) dotycząca pojazdu T. (...) nr rej (...) zawarta na okres 3 września 2013r. – 3 września 2014r.

/umowa – k. 17 – 18/

Powód dokonał wznowienia pakietu ubezpieczeń – (...) (...) z składką łączną 352 zł. z początkiem ubezpieczenia przypadającym od dnia 3 września 2014r. do dnia 3 września 2015r. Polisa została wystawiona automatycznie z uwagi na brak wypowiedzenia przez pozwanego wcześniej umowy OC (nie później niż na jeden dzień przed upływem 12 – miesięcznego okresu na jaki została zawarta).

/umowa – k. 20 – 21/

W dniu 23 września 2014r. pozwana wypowiedziała umowę ubezpieczenia obowiązkowego, przyjęcie czego powód potwierdził.

/wypowiedzenie – k. 36, potwierdzenie przyjęcia wypowiedzenia – k. 37/

Pozwana nie otrzymała rozliczenia tego ubezpieczenia, ani wezwania do zapłaty.

/twierdzenie pozwanej k. 35, przemilczane przez powoda/

Pozwana w dniu 23 września 2014r. zawarła umowę OC pojazdów mechanicznych z (...) z okresem ubezpieczenia od dnia 24 września 2014r. do dnia 23 września 2015r.

/potwierdzenie zawarcia umowy – k. 38/

Od 3 do 23 września 2014r. pozwaną B. K. łączyła z powodem umowa ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej nr (...) dotycząca pojazdu T. (...) o nr rej. (...), czyli przez 21dni, jak uznała pozwana.

/wyjaśnienia pozwanej - protokół z rozprawy k.47 , nagranie czas 00:03:55 do 00:10:16/

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 28a ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych /Dz.U. z 2003r. nr 124, poz. 1152/, jeżeli posiadacz pojazdu mechanicznego jest w tym samym czasie ubezpieczony w dwóch lub więcej zakładach ubezpieczeń w zakresie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych i przynajmniej jedna z tych umów została zawarta automatycznie, to taką umowę można rozwiązać.

Zgodnie z art. 28 a ust 2 w/w ustawy w przypadku wypowiedzenia umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych zgodnie zakład ubezpieczeń może żądać zapłaty składki ubezpieczeniowej za okres, przez który ponosił odpowiedzialność.

W przedmiotowej sprawie zasadniczą kwestią jest więc ustalenie, czy doszło do wypowiedzenia umowy, a jeśli tak to i z jaką datą. Powyższe będą podstawą do ustalenia przez jaki czas trwała umowa i za jaki czas powód może żądać składki ubezpieczeniowej.

W ocenie Sądu skuteczne wypowiedzenie umowy przez pozwanego nastąpiło w dniu 23 września 2014r. (ze skutkiem od dnia następnego, czyli od 24 września 2014r.) Na ten dzień bowiem pozwana posiadała umowę OC przedmiotowego pojazdu z innym ubezpieczycielem, o czym powiadomiła powoda za pośrednictwem agenta ubezpieczeniowego.

Od dnia 3 września 2014r. do dnia 23 września 2014r. włącznie powód zapewniał pozwanemu ochronę ubezpieczeniową, za którą należy mu się stosowne wynagrodzenie. Powód dochodził kwoty 313zł. za cały rok trwania ubezpieczenia tj. 365 dni. Za 21 dni należy się więc odpowiednio 18zł., co stanowi ok. 5,75% całej dochodzonej pozwem kwoty i tyle zostało zasądzone, w pozostałym zaś zakresie powództwo zostało oddalone jako niezasadne.

Powód wniósł o zapłatę odsetek za opóźnienie wynikających z brakiem zapłaty faktury od dnia 3 września 2014r. i dokonał kapitalizacji odsetek. Powyższe zasługuje na uwzględnienie zgodnie z treścią art. 481 k.c. Tym samym od zasądzonej kwoty do dnia zapłaty zasądzono ustawowe odsetki za opóźnienie od dnia 3 września 2014r . W pozostałym zakresie powództwo zostało oddalone.

Pozwana uznała swą odpowiedzialność za czas, w którym objęta była ochroną ubezpieczeniową przez 21 dni, dlatego na podstawie art. 333 § 1 pkt 2 k.p.c., wyrokowi w tym zakresie nadano rygor natychmiastowej wykonalności.

Gdyby nie podzielić stanowiska, że pozwana miała prawo wypowiedzieć powodowi umowę ubezpieczenia, która przedłużyła się wobec niej automatycznie, bo ubezpieczyła się w innym towarzystwie ubezpieczeń za korzystniejszą ofertę, to roszczenie powoda należy uznać za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego (art. 5 k.c.) i przez to nie zasługujące na ochronę prawną. Cel ustawodawcy, który wprowadził w pewnych sytuacjach automatyczne odnowienie się umowy obowiązkowego OC, był taki, żeby poszkodowanemu zapewnić możliwość uzyskania należnego odszkodowania na wypadek gdyby sprawca wypadku komunikacyjnego nie ubezpieczył swej odpowiedzialności cywilnej, a sam okazał się nie być w stanie ponieść tych kosztów, bo najczęściej bywają znaczne. Cel tej regulacji prawnej w tej sprawie został zrealizowany. Od 24 września 2014r. do 23 września 2015r. pozwana była od OC ubezpieczona w innym zakładzie ubezpieczeń, więc w przypadku zajścia zdarzenia ubezpieczeniowego, byłby podmiot obowiązany do wypłaty odszkodowania i nie byłby to powód. W tym okresie nie doszło do konieczności wypłaty odszkodowania. Pozwana powiadomiła powoda o zawarciu umowy z innym ubezpieczycielem, złożyła oświadczenie o wypowiedzeniu umowy, co powód potwierdził i nie zareagował. Miała wobec tego uzasadnione przekonanie, że skutecznie wypowiedziała umowę, która wcześniej przedłużyła się automatycznie. W przypadku zajścia zdarzenia ubezpieczeniowego zapewne podałaby jako ubezpieczyciela swej odpowiedzialności cywilnej ten drugi zakład ubezpieczeń. Powód nie poniósłby żadnej odpowiedzialności. W praktyce nie doszło do realizacji zdarzenia ubezpieczeniowego, powód nie wypłacił żadnego odszkodowania z tej umowy. Oczekiwał natomiast z egzekwowaniem roszczenia o zapłatę składki ubezpieczeniowej długo po upływie okresu rzekomej ochrony ubezpieczeniowej. Takie zachowanie profesjonalisty nie zasługuje na ochronę prawną. Zasądzenie powodowi pełnej składki ubezpieczeniowej w tych warunkach prowadziłoby do przysporzenia po jego stronie bez ponoszenia ryzyka ubezpieczeniowego, zachwiałoby to ekwiwalentnością świadczeń pomiędzy profesjonalistą, a konsumentem, naruszyłoby zasadę zaufania w obrocie. Dla oceny w płaszczyźnie przesłanek z art. 5 k.c. znaczenie ma całokształt okoliczności sprawy, co przemawia za rozstrzygnięciem niniejszej sprawy jak w sentencji.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c.

Łączne koszty poniesione przez powoda wyniosły 107zł. Żądanie powoda uwzględniono jedynie w 5,75% i należy mu się zwrot kwoty 6,15 zł. od pozwanej.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Ewa Sikorska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Brzezinach
Osoba, która wytworzyła informację:  Joanna Rezler – Wiśniewska
Data wytworzenia informacji: