Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 września 2016 r.

Sąd Rejonowy w Łowiczu w Wydziale I Cywilnym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Dorota Znyk

Protokolant : sekr. sąd. Anna Pełka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 września 2016 roku w Ł.

sprawy z powództwa M. S.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę kwoty 52500 zł

1.  oddala powództwo;

2.  nie obciąża powódki M. S. obowiązkiem zwrotu na rzecz pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. kosztów procesu.

Sygn. akt I C 101/16

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2016 r. powódka – M. S., wniosła pozew o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. (uprzednio przed połączeniem- (...) sp, z o.o.) kwoty 50000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwoty 2500 zł tytułem odszkodowania.

W uzasadnieniu swojego stanowiska powódka podniosła, iż Sąd Okręgowy w Łodzi wyrokiem z dnia 21 września 2013 r. zasądził od (...) (...) w W. na rzecz powódki kwotę 288 zł tytułem odszkodowania. W 2015 roku ww firma wszczęła postepowanie egzekucyjne, w wyniku którego Komornik zajął powódce wynagrodzenie za pracę. Przez okres 3 miesięcy ww pozostawała bez środków do życia, ponieważ komornik zabierał całość wynagrodzenia. W ocenie powódki działanie (...) było bezprawne. Do pozwu powódka załączyła wyrok Sądu Rejonowego w Łowiczu z dnia 22 marca 2011 roku, wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 21 września 2011 roku oraz zawiadomienie o wszczęciu egzekucji z wniosku wierzyciela (...) na podstawie tytułu wykonawczego – nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym Sądu Rejonowego w Lublinie XVI Wydział Cywilny z dnia 28 czerwca 2010 roku sygn. akt XVI Nc-e 178832/10

(k.2 – pozew, k.5 – pismo uzupełniające braki formalne)

W odpowiedzi na pozew, (...) S.A. z siedzibą w W. wniosła o oddalenie powództwa, wskazując , iż wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 21 września 2011 roku na który powołuje się powódka został w całości wykonany przez powoda. P. egzekucyjne w sprawie o sygn. akt Km 13157/15 zostało wszczęte na podstawie innego orzeczenia aniżeli powołanego przez powódkę. Tytułem wykonawczym stanowiącym podstawę egzekucji było orzeczenie Sądu Rejonowego w Lublinie XVI Wydział Cywilny z dnia 28 czerwca 2010 roku sygn.. akt XVI Nc-e 178832/10. Powodem w niniejszej sprawie był (...) a nie pozwany. Kwoty w postępowaniu egzekucyjnym o Sygn. akt Km 13157/15 wyegzekwowane zostały na rzecz (...) a nie powoda. Odnosząc się do żądania kwoty 50000 zł tytułem zadośćuczynienia, w ocenie pozwanego, powódka nie udowodniła ani faktu naruszenia dóbr osobistych, wielkości doznanej krzywdy, ani związku takiej krzywdy z działaniami lub zaniechaniami pozwanego.

(k.17-18 – odpowiedź na pozew)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Bezsporną w sprawie jest okoliczność wydania przez Sąd Rejonowy w Łowiczu wyroku, na mocy którego zasądzono od (...) Spółka z o.o. w W. (po połączeniu – (...) S.A. z siedzibą w W.) na rzecz powódki kwotę 8282 zł a następnie zmiany powyższego wyroku przez Sąd Okręgowy poprzez obniżenie kwoty 8282 roku do kwoty 288 zł. Bezsporny jest również fakt prowadzenia wobec powódki postępowania egzekucyjnego na podstawie nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym Sądu Rejonowego w Lublinie XVI Wydział Cywilny z dnia 28 czerwca 2010 roku sygn. akt XVI Nc-e 178832/10. Z treści pozwu wynika, iż powódka błędnie przypuszcza, iż egzekucja została wszczęta na podstawie wyroku Sądu Rejonowego w Łowiczu z dnia 22 marca 2011 roku zmienionego wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 21 września 2011 roku, na mocy którego powódka wygrała sprawę. Za wyjątkiem załączonych do akt sprawy dokumentów, mimo zobowiązania Sądu i udzielenia niezbędnych pouczeń – w tym do udowodnienia okoliczności, z których wywodzi skutki prawne, powódka nie wskazała innych dowodów (k. 35, k.37).

Zgodnie z podstawową zasadą procesu cywilnego ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.). Reguła wskazana powyżej oznacza, że ciężar dowodu spoczywa na osobie, która przytacza twierdzenie o istnieniu danego faktu, a nie na stronie, która twierdzeniu temu zaprzecza. Ciężar dowodu ma związek z zasadą kontradyktoryjności, która jest jedną z dominujących zasad w systemie polskiego procesu. Stosownie do tej zasady strony mają toczyć spór i przedstawiać przed Sądem dowody na prawdziwość swoich twierdzeń. Sąd nie ma obowiązku dążenia do ustalenia, jaki jest stan faktyczny.

W przedmiotowej sprawie powódka domagała się od pozwanego zadośćuczynienia za krzywdę wyrządzoną przez powoda. W związku z tym, to na powódce ciążył obowiązek udowodnienia, iż bezprawne działania pozwanego wyrządziły jej krzywdę, a tym samym spowodowały pozbawienie środków do życia przez okres 3 miesięcy, kiedy to komornik zajął 100% wynagrodzenia powódki. Powódka nie wykazała powyższych okoliczności. Za wyjątkiem twierdzeń pozwu, powódka nie zaoferowała żadnych innych dowodów wskazujących na winę pozwanego i związek przyczynowo skutkowy pomiędzy działaniami powoda a sytuacją materialną, w jakiej się znalazła. Powódka nie udowodniła szkody wyrządzonej bezprawnymi działaniami pozwanego, jak również nie wskazała, za wyjątkiem „braku środków do życia”, okoliczności uzasadniających wysokość zadośćuczynienia. Podstawą prawną tego roszczenia są przepisy art. 23 i 24 k.c. w zw. z art. 448 kc. Przepis ten nie zawiera zamkniętego katalogu tych dóbr. Zalicza do nich w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swobodę sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnicę korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukową, artystyczną i wynalazczą. Z art. 24 § 1 k.c. wynika jednoznacznie, że ochrona dóbr osobistych przysługuje jedynie przed działaniem bezprawnym. Przesłanka bezprawności jest przesłanką konieczną do udzielenia ochrony przewidzianej przepisami art. 23 k.c. i 24 k.c. Przesłanka ta w prawie cywilnym ujmowana jest szeroko. Przyjmuje się, że bezprawne jest każde działanie sprzeczne z normami prawnymi, a nawet z porządkiem prawnym oraz zasadami współżycia społecznego. W orzeczeniu z dnia 19.10.1989r Sąd Najwyższy wypowiedział się, że za bezprawne uważa się każde działanie naruszające dobro osobiste, jeżeli nie zachodzi żadna ze szczególnych okoliczności usprawiedliwiających je (II CR 419/89, OSP 11-12/90, poz. 377).

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy iż egzekucja została wszczęta na podstawie tytułu wykonawczego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności, a więc w ramach obowiązującego porządku prawnego- w sposób zgodny z przepisami prawa i co istotne nie z wniosku pozwanego i nie na podstawie tytułu wykonawczego wydanego na rzecz (...) Sp. z o.o. Mając na uwadze powyższe, Sąd oddalił powództwo.

Sąd uznał, iż w sprawie niniejszej zachodzą przesłanki pozwalające na zastosowanie art. 102 k.p.c., stanowiącego że w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Wskazać trzeba, że zastosowanie art. 102 k.p.c. wymaga istnienia szczególnie uzasadnionego wypadku. Podstaw do zastosowania art. 102 k.p.c. należy poszukiwać w konkretnych okolicznościach danej sprawy przekonujących o tym, że w danym wypadku obciążenie strony przegrywającej kosztami procesu na rzecz przeciwnika byłoby niesłuszne, niesprawiedliwe. Należą do nich zarówno fakty związane z samym procesem jak i leżące poza nim, a dotyczące stanu majątkowego strony, które powinny być oceniane przede wszystkim z uwzględnieniem zasad współżycia społecznego, w świetle których uzasadniona jest ocena, że chodzi o przypadek szczególnie uzasadniony. Natomiast sam stan majątkowy czy sytuacja finansowa strony nie stanowi okoliczności wyłącznie decydującej o zwolnieniu od kosztów procesu w pełnym zakresie, w tym także od obowiązku zwrotu kosztów procesu przeciwnikowi. O ile bowiem taki stan może uzasadniać zwolnienie strony - całkowicie lub częściowo - od kosztów sądowych, co wiąże się z zagwarantowaniem jej prawa do sądu, to nie uzasadnia to zwolnienia takiej strony od obowiązku zwrotu kosztów przeciwnikowi, który je poniósł. (por. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 13 listopada 2014 r. I ACa 596/14). Sytuacja materialna pozwanej jest rzeczywiście bardzo trudna i taka łącznie z charakterem niniejszego postępowania, stanowi podstawę do zwolnienia pozwanej z obowiązku zwrotu kosztów przeciwnikowi procesowemu. Sprawa nie miała charakteru skomplikowanego, a same twierdzenia pozwu wskazywały już na niezasadność powództwa. Zaangażowanie merytoryczne pozwanego było niewielkie. Z kolei sytuacja ekonomiczna strony przegrywającej, wskazuje, że strona bez uszczerbku dla utrzymania własnego i członków rodziny nie byłaby w stanie ponieść kosztów. Pozwana ma 4 dzieci, przy czym troje z nich pozostaje na jej wyłącznym utrzymaniu. Mąż przebywa na rencie chorobowej (420 zł miesięcznie), syn jest bezrobotny, córka w ramach umowy zlecenia, podobnie jak M. S. otrzymuje wynagrodzenie w wysokości około 500 zł, przy czym w przypadku wnioskodawczyni, kwota ta w całości jest zajmowana przez Komornika.

Mając na względzie powyższe Sąd orzekł jak w sentencji.