Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 listopada 2022 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Małgorzata Sosińska-Halbina

Protokolant: st. sekr. sąd. Izabella Bors

po rozpoznaniu w dniu 26 października 2022 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą
w Z.

przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej
z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.523,51 zł (cztery tysiące pięćset dwadzieścia trzy złote pięćdziesiąt jeden groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwot:

- 3.563,60 zł (trzy tysiące pięćset sześćdziesiąt trzy złote sześćdziesiąt groszy) od dnia 28 kwietnia 2022 roku do dnia zapłaty,

- 959,91 zł (dziewięćset pięćdziesiąt dziewięć złotych dziewięćdziesiąt jeden groszy) od dnia 6 stycznia 2022 roku do dnia zapłaty,

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.531,22 zł (jeden tysiąc pięćset trzydzieści jeden złotych dwadzieścia dwa grosze) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VIII C 518/22

UZASADNIENIE

W dniu 9 maja 2022 roku powód - (...) Sp. z o.o. w Z., reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, wytoczył przeciwko (...) S.A.
w W. powództwo o zapłatę kwoty 5.458,31 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 4.031 zł od dnia 28 kwietnia 2022 roku do dnia zapłaty oraz od kwoty 1.427,31 zł od dnia 6 stycznia 2022 roku do dnia zapłaty, ponadto wniósł
o zasądzenie zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu pełnomocnik wskazał, iż w ramach prowadzonej działalności powód, będący autoryzowanym serwisem naprawczym marki R. i D., dokonał naprawy dwóch pojazdów marki R. (...) o nr rej. (...), uszkodzonych w wyniku zdarzeń drogowych.
Z tytułu przeprowadzonych napraw powód wystawił faktury, w zakresie których pozwany, będący ubezpieczycielem sprawców szkody, uznał wszystkie wymienione
w nich czynności, obniżył jednak stawkę za rbg, zakwestionował współczynnik odchylenia dla materiałów lakierniczych pomimo, że powód nie stosuje lakierów S./N., a jedynie lakiery o wyższych standardach i parametrach, co uzasadnia współczynnik 121%, oraz koszty obsługi szkody i mycia pojazdu, co jest sprzeczne
z rekomendacją Ogólnopolskiej Motoryzacyjnej Rady (...). Na dochodzone roszczenie składa się uzupełniające odszkodowanie w wysokości 4.031 zł oraz 1.427,31 zł. Pełnomocnik wyjaśnił ponadto, że powód nabył przedmiotowe wierzytelności
w drodze umowy cesji.

(pozew k . 2-3v.)

W odpowiedzi na pozew pozwany, reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda zwrotu kosztów procesu. Pełnomocnik wyjaśnił, że na gruncie szkody nr 115- (...) ubezpieczyciel wypłacił tytułem kosztów naprawy kwotę 15.632,28 zł, natomiast na gruncie szkody nr 115- (...) kwotę 3.319,67 zł. Wskazał, że pozwany wyliczając należne odszkodowanie zweryfikował stawkę za rbg oraz współczynnik odchylenia na materiałach lakierniczych, ponadto nie uwzględnił kosztów mycia i obsługi szkody.
W zakresie dwóch ostatnich pozycji podniósł, że koszty mycia i sprzątania auta są zawarte w stawce za rbg, z kolei koszt obsługi szkody nie stanowi kosztu naprawy pojazdu i nie pozostaje w związku przyczynowym ze szkodą. Finalnie pełnomocnik zwrócił uwagę, że to powoda obciąża powinność wykazania, że koszty naprawy pojazdu, w tym stawka za rbg, ma rynkowy charakter.

(odpowiedź na pozew k. 100-101v.)

Na rozprawie poprzedzającej wydanie wyroku nikt się nie stawił.

(protokół rozprawy k. 111)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powód jest autoryzowanym serwisem naprawczym samochodów marki R. i D.. W ramach wykonywanych napraw pojazdów powód stosuje jedynie lakiery marki p. (...) oraz (...), nie stosuje natomiast produktów firmy (...)/N..

(wyciąg z kontraktu handlowego k. 48, wyciąg z umowy współpracy k. 49, oświadczenie k. 50, okoliczności bezsporne)

W ramach prowadzonej działalności powód podjął się naprawy samochodu marki R. (...) o nr rej. (...), uszkodzonego w wyniku zdarzenia drogowego z dnia 1 grudnia 2021 roku. Szkoda była likwidowana z OC sprawcy, ubezpieczonego w pozwanym Towarzystwie (...), który przyjął jej zgłoszenie w dniu 1 grudnia 2021 roku i zarejestrował ją pod nr 115- (...).

W dniu 3 grudnia 2021 roku poszkodowana zleciła naprawę w/w pojazdu oraz przeniosła na powoda wierzytelność przysługującą jej względem pozwanego z tytułu odszkodowania z polisy ubezpieczeniowej sprawcy szkody.

Na potrzeby naprawy powód sporządził stosowną kalkulację, w której m.in. uwzględnił stawkę za rbg w wysokości 220 zł netto, koszt mycia i sprzątania pojazdu (110 zł netto – 0,5 rgh), jego dezynfekcji (110 zł netto), przyjęcia i obsługi szkody (220 zł netto), utylizacji materiałów (50 zł netto), a także współczynnik odchylenia na materiałach lakierniczych na poziomie 121%.

W związku z wykonaną naprawą powód wystawił w dniu 23 grudnia 2021 roku fakturę VAT nr (...) na kwotę 4.746,98 zł z terminem płatności do dnia 5 stycznia 2022 roku, którą tego dnia wraz z wezwaniem przesłał pozwanemu na pocztę email.

Z tytułu przedmiotowej szkody na rzecz powoda została wypłacona kwota 3.319,67 zł, o czym pozwany powiadomił decyzją z dnia 7 stycznia 2022 roku.

W wiadomości email z dnia 12 stycznia 2022 roku powód wezwał pozwane Towarzystwo do dopłaty kwoty 1.427,31 zł tytułem brakującej części wynagrodzenia
z tytułu przeprowadzonej naprawy pojazdu.

W odpowiedzi ubezpieczyciel podtrzymał swoje stanowisko w zakresie wysokości szkody. Wyjaśnił, że zweryfikował stawkę za rbg do kwoty 144 zł netto oraz pominął koszt jazdy próbnej, mycia i sprzątania oraz dezynfekcji pojazdu, przyjęcia i obsługi szkody oraz utylizacji materiałów.

(faktura k. 26, umowa cesji k. 27, wydruk wiadomości email k. 28, k. 29, zlecenie naprawy k. 30, upoważnienie k. 31, kalkulacja naprawy k. 35-41, informacja z (...) k. 42, wydruk dotyczący lakieru k. 43, potwierdzenie transakcji k. 44, z akt szkody: decyzja, odpowiedź na wezwanie do zapłaty; okoliczności bezsporne)

Powód podjął się także naprawy samochodu marki R. (...) o nr rej.
(...), uszkodzonego w wyniku zdarzenia drogowego z dnia 21 marca 2022 roku. Również ta szkoda była likwidowana z OC sprawcy, ubezpieczonego w pozwanym Towarzystwie (...), który przyjął jej zgłoszenie w dniu 22 marca 2022 roku i zarejestrował ją pod nr 115- (...).

W dniu 25 marca 2022 roku poszkodowany zlecił naprawę uszkodzonego pojazdu oraz przeniósł na powoda wierzytelność przysługującą mu względem pozwanego z tytułu odszkodowania z polisy ubezpieczeniowej sprawcy szkody.

Na potrzeby naprawy powód sporządził stosowną kalkulację, w której
m.in. uwzględnił stawkę za rbg w wysokości 220 zł netto, koszt mycia i sprzątania pojazdu (55 zł netto – 0,25 rbh), jego dezynfekcji (110 zł netto), przyjęcia i obsługi szkody (220 zł netto), utylizacji materiałów (50 zł netto), a także współczynnik odchylenia na materiałach lakierniczych na poziomie 121%.

W związku z wykonaną naprawą powód wystawił w dniu 13 kwietnia 2022 roku fakturę VAT nr (...) na kwotę 19.663,28 zł z terminem płatności do dnia 27 kwietnia 2022 roku, którą tego dnia wraz z wezwaniem przesłał pozwanemu, jako załącznik do wiadomości email.

Z tytułu przedmiotowej szkody na rzecz powoda została wypłacona początkowo kwota 6.370,74 zł, a następnie kwota 9.261,54 zł, o czym pozwany powiadomił w wydanych decyzjach.

W wiadomości email z dnia 28 kwietnia 2022 roku powód wezwał pozwane Towarzystwo do dopłaty kwoty 4.031 zł tytułem brakującej części wynagrodzenia
z tytułu przeprowadzonej naprawy pojazdu.

(faktura k. 5-6, umowa cesji k. 7, wydruk wiadomości email k. 8, k. 9, zlecenie naprawy k. 10, upoważnienie k. 11, kalkulacja naprawy k. 15-21, potwierdzenie transakcji k. 22, k. 25, wydruk dotyczący lakieru k. 23, informacja z (...) k. 24, z akt szkody: decyzje, okoliczności bezsporne)

Zgodnie z Komunikatem nr 1 Ogólnopolskiej Motoryzacyjnej Rady (...)
z dnia 12 czerwca 2018 roku, odpowiednie przygotowanie pojazdu do procesu naprawy poprzez umycie jego karoserii jest bardzo istotną czynnością, pozwala bowiem na ocenę stanu nadwozia pod kątem bezspornego określenia obszaru uszkodzeń. Wytyczne eksperckich firm certyfikujących jakość i standard napraw jednoznacznie nakazują, że samochód przed rozpoczęciem prac musi być czysty. Jednocześnie pełna ocena jakości wykonanej pracy przez serwis i klienta możliwa jest wyłącznie po myciu pojazdu. Stosownie do rekomendacji nr 3 każdorazowo przed rozpoczęciem naprawy powypadkowej należy poddać samochód procesowi mycia zewnętrznego w czasie 0,3 rbg, natomiast przed zakończeniem naprawy samochodu konieczne jest umycie karoserii i odkurzenie wnętrza pojazdu w czasie 0,5 rbg. W komunikacie, w ramach rekomendacji nr 4, przyjęto ponadto, że w przypadku, gdy serwis wykonuje czynności związane z przyjęciem szkody oraz jej procedowaniem należy naliczyć koszt tych czynności rozliczany ryczałtem w wysokości 2 rbg.

(Komunikat nr 1 Ogólnopolskiej Motoryzacyjnej Rady (...) z dnia 12 czerwca 2018 roku k. 51-55)

W informacji z dnia 25 marca 2020 roku wskazano, że w 2017 roku po obniżeniu cen materiałów lakierniczych w systemie A., w wyniku wprowadzenia do koszyka lakierów premium lakieru S./N., (...) Sp. z o.o. dokonał obliczeń o jaką kwotę obniżono wartość materiałów lakierniczych. Porównano 100 kosztorysów z okresu przed i po obniżce, co w przeliczeniu dało współczynnik 21%, który wyrównuje obniżkę. Dodano, że porównanie zleceń z pierwszej połowy 2016 roku (przed obniżką) i pierwszej połowy 2019 roku (po obniżce,
ale z zastosowaniem współczynnika 21%) wykazało podobny stosunek materiałów zużytych przy naprawach do materiałów zafakturowanych. W konkluzji przyjęto, że zastosowanie współczynnika 21% jest właściwe i wyrównuje zastosowaną przez system A. obniżkę. W końcowej części oświadczenia znalazł się zapis, że firma (...) Sp. z o.o. w wykonywanych naprawach lakierniczych stosuje jedynie lakiery marek premium: P. oraz (...).

(oświadczenie k. 56 )

W piśmie z dnia 1 sierpnia 2017 roku (...) Sp. z o.o. odnosząc
się do porównania kosztów materiałów lakierniczych w metodach (...) (uwzględniającej udział marki S./N.) i D. E. wskazał, że różnica pomiędzy tymi metodami wynosi średnio 21,5%. Wynik ten uzyskano porównując koszty materiałów lakierniczych dla 10 marek pojazdów, w tym marki R., dla których wykonano po 3 kosztorysy w 3 zakresach szkody. W wyniku przeprowadzonej analizy stwierdzono, że różnica w kosztach materiałów lakierniczych mieściła się w granicach od 18,95% do 23,80%.

(pismo (...) k. 61-62)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił bądź jako bezsporny, bądź na podstawie dowodów z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, których prawdziwości ani rzetelności ich sporządzenia nie kwestionowała żadna ze stron.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne i zasługiwało na uwzględnienie w części.

W myśl przepisu art. 822 § 1 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Zaś zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy, zakład ubezpieczeń zobowiązany jest do wypłaty odszkodowania z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Ubezpieczyciel odpowiada w granicach odpowiedzialności sprawcy szkody – odpowiada za normalne następstwa działania bądź zaniechania,
z którego szkoda wynikła. Wysokość odszkodowania winna odpowiadać rzeczywistym, uzasadnionym kosztom usunięcia skutków wypadku, ograniczona jest jedynie kwotą określoną w umowie ubezpieczenia (art. 824 § 1 k.c., art. 36 ustawy).

Ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu (art. 35 ustawy).

Zakład ubezpieczeń w ramach odpowiedzialności gwarancyjnej wynikającej z umowy ubezpieczenia przejmuje obowiązki sprawcy wypadku. Odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń nie może wykraczać poza granice odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, ale również nie może być mniejsza niż wynikła na skutek ruchu pojazdu mechanicznego szkoda. W sferze odpowiedzialności odszkodowawczej podstawowym założeniem wszelkich rozważań jest z reguły zasada pełnego odszkodowania. Wynika z niej, że wszelka szkoda wyrządzona przez posiadacza lub kierowcę pojazdu mechanicznego, powinna być w świetle obowiązujących przepisów prawa pokrywana przez zakład ubezpieczeń w ramach obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej.

Poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń (art. 19 ust. 1 ustawy, art. 822 § 4 k.c.).

W przedmiotowej sprawie bezspornym między stronami był fakt zaistnienia zdarzeń komunikacyjnych z dnia 1 grudnia 2021 roku i 21 marca 2022 roku, w wyniku których uszkodzone zostały samochody R. (...) o nr rej. (...) i R. (...)
o nr rej. (...). Do obu kolizji doszło z winy osób ubezpieczonych w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym Towarzystwie (...). Przedmiotem sporu nie była zatem zasada odpowiedzialności pozwanego za przedmiotowe szkody.

Odszkodowanie za szkodę powstałą na skutek zdarzenia komunikacyjnego ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierowcy pojazdu mechanicznego (sprawcy szkody). Przy czym dla ustalenia granic odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody koniecznym jest odwołanie
się do podstawowych zasad przewidzianych przepisami kodeksu cywilnego (art. 361 i art. 363 § 2 k.c.). Reguła wyrażona w przepisie art. 361 § 1 k.c. stanowi, że zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Stosownie
zaś do § 2 przepisu art. 361 k.c. naprawienie szkody obejmuje straty, jakie poszkodowany poniósł, a także korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby nie wyrządzono mu szkody. W myśl przepisu art. 363 § 2 k.c. jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili. W tym miejscu wskazać należy, że w warunkach gospodarki rynkowej dla obrotu towarowego decydujące znaczenie mają reguły ekonomiczne podaży i popytu, a więc rynek, dlatego też bezsprzecznie podstawą przy obliczaniu wysokości odszkodowania powinny być ceny rynkowe.

Zgodnie z przyjętym zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie poglądem pod pojęciem szkody należy rozumieć różnicę pomiędzy stanem majątku poszkodowanego, jaki zaistniał po zdarzeniu wywołującym szkodę, a stanem tego majątku, jaki istniałby, gdyby nie doszło do zdarzenia szkodzącego (tzw. dyferencyjna metoda ustalania szkody). W odniesieniu do szkody komunikacyjnej jest to w praktyce różnica pomiędzy wartością, jaką pojazd przedstawiał w chwili wypadku, a jego wartością po wypadku (por. m.in. wyrok SA w Warszawie z dnia 20 listopada 2014 roku, I Aca 685/14, LEX). Co do zasady wysokość odszkodowania winna odpowiadać kosztom usunięcia wskazanej wyżej różnicy w wartości majątku poszkodowanego (kosztom naprawy uszkodzonego pojazdu). Podmiot odpowiedzialny jest zobowiązany zwrócić poszkodowanemu wszelkie celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki poniesione w celu przywrócenia poprzedniego stanu samochodu, do których należy zaliczyć w zasadzie także koszt nowych części i innych materiałów (por. wyrok SN z dnia 20 października 1972 roku, II CR 425/72, OSNCP 1973, nr 6, poz. 111). Wyjaśnienia wymaga ponadto, że zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem Sądu Najwyższego (por. m.in. wyrok z dnia 12 kwietnia 2018 roku, II CNP 43/17, L.; postanowienie z dnia 12 stycznia 2006 roku, III CZP 76/05, L.), koszt naprawy uszkodzonego w wypadku komunikacyjnym pojazdu, nieprzewyższający jego wartości sprzed wypadku, nie jest nadmierny w rozumieniu art. 363 § 1 k.c. Wyrażając ten pogląd Sąd Najwyższy przypomniał, że w odniesieniu do ubezpieczenia OC zastosowanie znajduje zasada pełnego odszkodowania, przy czym suma pieniężna wypłacona przez ubezpieczyciela nie może być wyższa od poniesionej szkody.

W niniejszej sprawie zakres napraw, rodzaj części użytych do ich przeprowadzenia, były między stronami niesporne. W odniesieniu do faktur za naprawę pozwany zakwestionował stawkę za rbg, współczynnik odchylenia na materiałach lakierniczych w wysokości 121%, koszt obsługi szkody, mycia i sprzątania pojazdu. Treść uzasadnienia decyzji o wypłacie odszkodowania wskazuje ponadto na podważanie przez pozwanego kosztów zasadności jazdy próbnej, dezynfekcji pojazdu i utylizacji materiałów.

Rozważania w powyższym zakresie rozpocząć należy od przypomnienia, że poszkodowany nie jest zobowiązany do naprawy pojazdu najtańszym możliwym kosztem. Wprawdzie poszkodowany w zdarzeniu drogowym powinien współpracować z zakładem ubezpieczeń i dążyć do minimalizacji rozmiarów szkody, to jednak zasada ta nie może oznaczać ograniczenia jego uprawnień. Narzucanie poszkodowanemu gdzie i za ile ma naprawić pojazd niespornie niweczyłoby jego uprawnienie odnośnie wyboru sposobu likwidacji szkody. Poszkodowany ma bowiem prawo do tego, aby za ustaloną kwotę odszkodowania móc naprawić pojazd
w wybranym warsztacie naprawczym. W niniejszej sprawie nie budziło wątpliwości, że powód naprawił uszkodzony pojazd, z tytułu czego wystawił fakturę VAT.
W dokumencie tym uwzględniono stawkę za rbg na poziomie 220 zł netto. Jeśli
w ocenie pozwanego stawka ta nie miała rynkowego charakteru i była zawyżona, to winien on to wykazać. Obowiązkiem pozwanego, który zakwestionował wysokość szkody jest bowiem udowodnienie, że wysokość szkody, wynikająca z dowodów zaoferowanych przez powoda jest zawyżona, a przyjęta stawka za rbg w istotny sposób odbiega od stawek stosowanych na rynku. Udowodnieniu podlegają fakty, a nie ich brak. Wbrew zapatrywaniu pełnomocnika pozwanego to nie powód winien udowodniać, że poniesione koszty naprawy nie są zawyżone, lecz pozwany powinien dowodzić, że jest możliwe tańsze naprawienie uszkodzonego samochodu.
W przypadku, gdy jak w niniejszej sprawie, naprawa odbywa się w (...), a roszczenie dotyczy refundacji poniesionych kosztów naprawy, powinnością powoda jest udowodnienie, iż rzeczywiście poniósł koszty w określonej wysokości. Udowodnienie tego jest możliwe np. w oparciu o dokumenty (umowy, rachunki, faktury) i nie jest konieczne zasięganie opinii biegłego w tej kwestii. Jak wyjaśnił Sąd Okręgowy
w wyroku z dnia 5 lipca 2017 roku (III Ca 752/17, L.), dopiero gdy pomiędzy stronami procesu wywiąże się spór co do relacji poniesionych kosztów do kosztów rynkowych może być potrzebne zasięgnięcie opinii biegłego. Wówczas – zgodnie
z art. 6 k.c. – ciężar dowodu spoczywa na stronie, która chce dowieść, że koszty poniesione przez poszkodowanego zostały zawyżone, zatem na pozwanym. W realiach niniejszej sprawy to pozwany zaniedbał swoich obowiązków procesowych,
a w konsekwencji to dla niego powstały negatywne skutki procesowe. Skoro pozwany nie udowodnił, że stawka za rbg umówiona pomiędzy powodem a poszkodowanymi jest zawyżona, to uprawnione jest uwzględnienie tej stawki. Jednocześnie nie budzi wątpliwości, że powód składając zlecenia naprawy pojazdu, kosztorysy, z których wynika jakie konkretnie czynności naprawcze i dodatkowe zostały podjęte, ile roboczogodzin zajęły oraz jaka była ich wartość, wreszcie przedkładając faktury za przeprowadzone naprawy, wykazał, że w związku ze zleconymi naprawami wykonał wszystkie te czynności oraz ich koszt. Samo oświadczenie pozwanego, iż kwestionuje ten fakt jest niewystarczające do przyjęcia, iż twierdzenia powoda nie odpowiadają prawdzie, zwłaszcza w sytuacji, gdy oświadczenie to nie jest poparte jakimikolwiek dowodami. W realiach niniejszej sprawy, uwzględniając treść zarzutów pozwanego, winien on zmierzać do wykazania wartości rynkowych stawek stosowanych w (...) w Ł., co pozwoliłoby ustalić, czy stawka przyjęta przez powoda mieściła się w ich granicach. W istocie zatem niezbędny był dowód z opinii biegłego sądowego, tematyka, o której mowa, wymaga bowiem niespornie wiedzy specjalistycznej. Pozwany nie wykazał jednak żadnej inicjatywy dowodowej w tym zakresie. Znamienne jest, że pozwany kwestionując stawkę za rbg na poziomie 220 zł netto i wywodząc, iż nie ma ona rynkowego charakteru, nie dostarcza jakichkolwiek dowodów na poparcie własnych twierdzeń, tj. że rynkowy charakter ma stawka podana przez niego w decyzjach o wypłacie odszkodowania. Dysonans w podejściu pozwanego nie znajduje przy tym żadnego wyjaśnienia w złożonych przezeń pismach procesowych. W konsekwencji Sąd uznał, że pozwany nie zdołał wykazać, że powód dokonał napraw stosując stawki za rbg wykraczające poza poziom stawek rynkowych.

W ocenie Sądu pozwany nie wykazał również w odpowiedni sposób braku zasadności zastosowania odchylenia na materiałach lakierniczych, w szczególności nie odniósł się do twierdzeń powoda odnośnie stosowania przy naprawach lakierów premium oraz przedłożonych na tę okoliczność dokumentów. Przypomnienia wymaga, że powód załączył wyciągi z umów handlowych z firmami (...) (k. 48 i 49) na okoliczność stosowania przy pracach lakierniczych lakierów tych marek, a także oświadczenie o nie stosowaniu produktów firmy (...)/N. (k. 50). Powód złożył także oświadczenie z dnia 25 marca 2020 roku (k. 56), w którym szczegółowo wyjaśnił, w oparciu o jakie przesłanki przyjmuje odchylenie na materiałach lakierniczych na spornym poziomie. Jego treść daje asumpt do wniosku, że odchylenie to nie zostało przez powoda przyjęte w dowolny, nie poddający się weryfikacji sposób, a podstawą takiego działania była dogłębna analiza kosztorysów z daty przed dokonaniem obniżki wartości materiałów lakierniczych w systemie A. i po tej obniżce. Powyższe pozwoliło na ustalenie, że zastosowanie współczynnika 21% jest właściwe i wyrównuje zastosowaną przez A. obniżkę. Wyjaśnienia wymaga, że rzeczona obniżka została spowodowana wprowadzeniem do koszyka lakierów premium lakierów S./N., a zatem lakierów, które nie są stosowane przez powoda. Na istnienie wspomnianej różnicy oraz jej rozmiarów wskazuje dodatkowo pismo (...) (k. 61-62). Dlatego też Sąd uznał, że zastosowanie spornego odchylenia przez powoda było w pełni uprawnione.

Zdaniem Sądu powód był także uprawniony do naliczenia kosztów związanych z myciem pojazdu, przy czym na uwagę zasługuje czas przeznaczony na powyższe, odpowiednio 30 i 15 min. Nie budzi wątpliwości, że mycie pojazdu przed i po naprawie jest czynnością nierozerwalnie związaną z procesem naprawczym. W pierwszej kolejności czynność ta pozwala na prawidłowe zakwalifikowanie poszczególnych elementów do wymiany/naprawy, finalnie zaś pozwala ocenić jakość wykonanej przez serwis pracy. Truizmem jest stwierdzeniem, że wykonanie naprawy wymusza zachowanie podstawowych zasad, w tym przy lakierowaniu nakładania materiału lakierniczego na uprzednio oczyszczoną powierzchnię i jest to jeden z etapów naprawy blacharsko-lakierniczej. Oczywiste jest również, że czynność ta wymaga określonego czasu pracy, który poświęca pracownik warsztatu. Dochodząc omawianych kosztów powód nie dokonuje przy tym ich wyceny przez pryzmat ustalonej przez siebie wartości prac, a właśnie przez pryzmat czasu poświęconego na ich wykonanie (powód nie uwzględnia tu kosztów zakupu produktów do mycia pojazdu, zużycia wody itp., a więc związanych z prowadzoną działalnością). Co więcej przedłożone kosztorysy dają podstawę do wniosku, że powód nie stosuje ryczałtowego, sztywnego kosztu mycia wynikającego z przedłożonej do akt rekomendacji (0,8 rbg), a wylicza go w oparciu o faktycznie poświęcony na tę czynność czas. I tak na gruncie szkody z grudnia 2021 roku wyniósł on 0,5 rbg (5 jc, 1 rbg = 10 jc), a na gruncie szkody z marca 2022 roku zaledwie 0,25 rbg (2,5 jc). Uwzględniając okoliczność, że mycie samochodu następuje przed i po naprawie, wskazane wartości czasowe uznać należy za uzasadnione w świetle zasad doświadczenia życiowego.

Zdaniem Sądu niezasadne okazało się natomiast żądanie powoda w odniesieniu do kosztów dezynfekcji pojazdu, utylizacji materiałów oraz obsługi szkody. Odnosząc się do kosztów dezynfekcji zwrócić należy uwagę, że w sprawie w ogóle brak jest dowodu na to, że czynność taka została zlecona przez poszkodowanych. Nie budzi jednocześnie wątpliwości, że dezynfekcji pojazdu nie sposób powiązać z procesem naprawczym pojazdu. Usługa ta ma dodatkowy charakter, wobec czego jej związek ze szkodą wydaje się mocno dyskusyjny, stąd też Sąd nie znajduje podstaw aby refinansować ten koszt z ubezpieczenia OC sprawcy szkody. W odniesieniu do utylizacji materiałów zwrócić należy natomiast uwagę, że koszty utylizacji uwzględnia się na koniec miesiąca naprawy, przez co ich naliczanie w stosunku do każdorazowej naprawy jest nie tylko niecelowe, ale wręcz niemożliwe. O czym była mowa, w ocenie Sądu, powód niezasadnie uwzględnił w kosztorysie także koszty obsługi szkody. Odszkodowanie przysługujące z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów powinno odpowiadać wartości stanowiącej pełną kompensatę poniesionego uszczerbku, zatem obejmuje to wszelkie koszty, ale jedynie związane z procesem technologicznie uzasadnionej naprawy pojazdu uszkodzonego. W niniejszej sprawie powód nie wykazał zaś (art. 6 k.c.), aby koszt obsługi mieścił się w ramach takich kosztów. Co oczywiste, sam fakt poniesienia pewnych kosztów związanych z obsługą szkody nie przesądza automatycznie o tym, że zakład ubezpieczeń powinien je zwrócić. W niniejszej sprawie powód nie wykazał, jakie dokładnie czynności składały się na sporną pozycję kosztorysową, zaś sam koszt obsługi (220 zł netto !!!) w świetle zasad doświadczenia życiowego został znacznie zawyżony i oderwany od rzeczywiście podjętych czynności i ich kosztu, co zresztą jest pochodną tego, iż powód w istocie zastosował w tym przypadku koszt ryczałtowy.

Końcowo krótkiego komentarza wymaga koszt jazdy próbnej (55 zł na gruncie szkody z marca 2022 roku i 110 zł na gruncie szkody z grudnia 2021 roku). W tym zakresie wyjaśnienia wymaga, że Sądowi z urzędu wiadomym jest (por. opinia biegłego sądowego wydana na gruncie sprawy VIII C 981/20), że jazda próbna to nazwa operacji technologicznej w systemie A. i nie zawsze musi być związana z fizyczną jazdą pojazdem. Stanowi ona kontrolę jakości naprawy i jest wymagana przy każdej naprawie blacharsko-lakierniczej/mechanicznej. Mając powyższe na uwadze koszt jazdy próbnej Sąd uznał za zasadny.

W świetle przeprowadzonych rozważań Sąd uznał, że na gruncie obu szkód niezasadne były następujące koszty: 110 zł netto za dezynfekcję, 220 zł netto za obsługę szkody, 50 zł netto za utylizację materiałów, łącznie po 380 zł netto
/467,40 zł brutto.

W przypadku szkody z grudnia 2021 roku faktura opiewała na kwotę 4.746,98 zł, podlegała zatem weryfikacji do kwoty 4.279,58 zł (tj. o 467,40 zł). Pozwany z jej tytułu wypłacił 3.319,67 zł, a więc do dopłaty pozostaje kwota 959,91 zł. W przypadku szkody z marca 2022 roku faktura opiewała na kwotę 19.663,28 zł, podlegała zatem weryfikacji do kwoty 19.195,88 zł (tj. o 467,40 zł). Pozwany z jej tytułu wypłacił 15.632,28 zł, a więc do dopłaty pozostaje kwota 3.563,60 zł.

Mając powyższe na uwadze Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.523,51 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwot: 3.563,60 zł od dnia
28 kwietnia 2022 roku do dnia zapłaty oraz 959,91 zł od dnia 6 stycznia 2022 roku do dnia zapłaty, oddalając powództwo w pozostałym zakresie.

Przypomnienia wymaga, że niespełnienie świadczenia w terminie powoduje po stronie dłużnika konsekwencje przewidziane w art. 481 § 1 k.c., zgodnie z którym, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie (§ 2 art. 481 k.c.). W omawianej sprawie powód określił termin płatności skonkretyzowanych kwot w wystawionych fakturach VAT, dlatego też był uprawniony żądać odsetek od należnych mu świadczeń począwszy od dnia następnego wobec tego, że uprzednio w odpowiednio w dniach 1 grudnia 2021 roku i 22 marca 2022 roku zgłosił ubezpieczycielowi przedmiotowe szkody.

O kosztach procesu rozstrzygnięto w oparciu o art. 98 k.p.c. w zw. z art. 100 k.p.c. zasądzając od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.531,22 zł stanowiącą różnicę pomiędzy kosztami faktycznie poniesionymi a kosztami, które strona powodowa powinna ponieść (powód wygrał spór w 83% ponosząc koszty w wysokości 2.217 zł, natomiast pozwany poniósł koszty w wysokości 1.817 zł).