Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Łódź, dnia 15 czerwca 2022 r.

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi II Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:Sędzia Agnieszka Musielska

Protokolant:staż. Wojciech Kaźmierczak

po rozpoznaniu w dniu 27 maja 2022 r. w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa B. K.-G.

przeciwko SM W. J. w Ł.

o (….)

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powódki B. K-G. na rzecz pozwanego SM W. J. w Ł kwotę (…) [] złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

3.  nakazuje pobrać od pozwanej B. K.-G na rzecz S. P. – dla S R dla Ł. Ś. w Ł kwotę (…) zł […złote /100] tytułem niepokrytych kosztów sądowych.

Sygn. akt: II Ns 1977/20

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 13 czerwca 2018 r. powódka B. K.-G. wniosła o zasądzenie od pozwanej SM W. J. w Ł. kwoty (…)[…/100] zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty. W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że dochodzona kwota stanowi wartość zawyżonych i nienależnie naliczonych przez pozwaną s. kosztów ogrzewania opłaconych przez powódkę w czasie, zanim dostrzegła błędy spółdzielni.

(pozew – k. 2-5, pismo powódki z dnia 20 maja 2019 r. – k. 78-80)

W odpowiedzi na pozew pozwana S. wniosła o oddalenie powództwa, wskazując, że koszty c.o. były rozliczane prawidłowo i zgodnie z regulaminem. Dodatkowo w piśmie z dnia 28 czerwca 2019 r. pozwana podniosła zarzut przedawnienia

(odpowiedź na pozew – k. 50-54, pismo pozwanej – k. 89)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powódce przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr (…) przy ul. (…) w Ł. oraz spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego nr (…) położonego w tym samym bloku. Lokal mieszkalny ma powierzchnię (…) m2, zaś lokal użytkowy – (…) m2. Lokal mieszkalny i lokal użytkowy są odgrodzone od klatki schodowej wspólnymi drzwiami. Do okresu rozliczeniowego (…) włącznie powódka korzystała z podzielników ciepła, zaś od sezony (..) zrezygnowała z podzielników i przeszła na ryczałt.

(niesporne)

Rozliczenie c.o. za okres (…) dotyczące lokalu mieszkalnego powódki przedstawiało się następująco: koszt ogrzewania dla tego lokalu wyniósł (…)[…/100] zł, zaś naliczone zaliczki (…)[…/100] zł. Do zapłaty S. zaliczyła zatem (…)[…/100] zł. Koszt ogrzewania tego lokalu został wyliczony w oparciu o całkowite koszty ogrzewania, które wyniosły (…)[…/100] zł. Koszty te obejmowały: koszty podstawowe – (…)[…/100] zł, koszty indywidualne - (…)[…/100] zł oraz koszty ryczałtu – (…)[…/100] zł. Powierzchnia objęta rozliczeniem wynosiła (…) m2. Koszt podstawowy 1 m2 to 8,7535 zł ((…) : (…)), co dla mieszkania powódki (…) m2 daje (…)[…/100] zł. Koszt ryczałtu dla mieszkania powódki wyniósł (…)[…/100] zł przy stawce za 1m2 24,43 zł (tj. /(…) – (…)/ : (…) , powiększone o 50%).

Rozliczenie c.o. za ten sam okres dla lokalu użytkowego, przy w/w kosztach podstawowych oraz indywidualnych i ryczałtu, opiewało na kwotę (…)[…/100] zł, w tym (…)[…/100] zł koszty podstawowe i (…)[…/100] zł koszty ryczałtu (przy stawce za ryczałt za m2 niepowiększonej o 50%). Zaliczka została naliczona w wysokości (…)[…/100] zł, co dawało nadpłatę (…)[…/100] zł.

(rozliczenie … – k. 9, rozliczenie – k. 12)

Rozliczenie c.o. za okres (…) r. dotyczące lokalu mieszkalnego powódki przedstawiało się następująco: koszt ogrzewania dla tego lokalu wyniósł (…)[…/100] zł, zaś naliczone zaliczki (…)[…/100] zł. Do zapłaty S. zaliczyła zatem (…)[…/100] zł. Koszt ogrzewania tego lokalu został wyliczony w oparciu o całkowite koszty ogrzewania, które wyniosły (…)[…/100] zł. Koszty te obejmowały: koszty podstawowe – (…)[…/100] zł, koszty indywidualne – (…)[…/100] zł oraz koszty ryczałtu – (…)[…/100] zł. Powierzchnia objęta rozliczeniem wynosiła (…) m2. Koszt podstawowy 1 m2 to 9,2348 zł ((…) : (…)), co dla mieszkania powódki (…) m2 daje (…)[…/100] zł. Koszt ryczałtu dla mieszkania powódki wyniósł (…)[…/100] zł, przy stawce za 1 m2 27,05 zł (obliczonej analogicznie jak w poprzednim okresie, również powiększone o 50%)

Rozliczenie c.o. za ten sam okres dla lokalu użytkowego, przy w/w kosztach podstawowych oraz indywidualnych i ryczałtu, opiewało na kwotę (…)[…/100] zł, w tym (…)[…/100] zł koszty podstawowe i (…)[…/100] zł koszty ryczałtu (przy stawce za ryczałt za m2 niepowiększonej o 50%). Zaliczka została naliczona w wysokości (…)[…/100] zł, co dawało niedopłatę (…)[…/100] zł.

(rozliczenie … –k. 8, rozliczenie – k. 11)

Rozliczenie c.o. za okres (…) r. dotyczące lokalu mieszkalnego powódki przedstawiało się następująco: koszt ogrzewania dla tego lokalu wyniósł (…)[…/100] zł, zaś naliczone zaliczki (…)[…/100] zł. Do zapłaty S. zaliczyła zatem (…)[…/100] zł. Koszt ogrzewania tego lokalu został wyliczony w oparciu o całkowite koszty ogrzewania, które wyniosły (…)[…/100] zł. Koszty te obejmowały: koszty podstawowe – (…)[…/100] zł, koszty indywidualne - (…)[…/100] zł oraz koszty ryczałtu – (…)[…/100] zł. Powierzchnia objęta rozliczeniem wynosiła (…) m2. Koszt podstawowy 1 m2 to 9,4138 zł ((…) : (…)), co dla mieszkania powódki (…) m2 daje (…)[…/100] zł. Koszt ryczałtu dla mieszkania powódki wyniósł (…)[…/100] zł, przy stawce za 1 m2 19,18 zł (obliczonej analogicznie jak w poprzednich okresach, ale już bez powiększania o 50%).

Rozliczenie c.o. za ten sam okres dla lokalu użytkowego, przy w/w kosztach podstawowych oraz indywidualnych i ryczałtu, opiewało na kwotę (…)[…/100] zł, w tym (…)[…/100] zł koszty podstawowe i (…)[…/100] zł koszty ryczałtu (przy stawce ryczałtu za 1 m2 jak dla lokalu mieszkalnego, tj. 19,18 zł). Zaliczka została naliczona w wysokości (…)[…/100] zł, co dawało niedopłatę (…)[…/100]zł.

(rozliczenie … – k. 7, rozliczenie – k. 10)

Rozliczenia c.o. dla lokalu użytkowego za okresy (…) były rozliczane w analogiczny sposób, tj. wskazywane były całkowite koszty ogrzewania, w tym koszty podstawowe, różnica między nimi była dzielona na całkowitą powierzchnię i w ten sposób otrzymywano stawkę ryczałtu za 1 m2. Z kolei koszty podstawowe dzielone na całkowitą powierzchnię dawały stawkę kosztów podstawowych za m2. Obie stawki mnożone przez powierzchnię lokalu dawały odpowiednio koszty podstawowe dla lokalu i koszty ryczałtu dla lokalu, a ich suma stanowiła koszty dla lokalu użytkowego powódki odpowiednio w w/w okresach: (…)[…/100] zł, (…)[…/100] zł, (…)[…/100] zł, (…)[…/100]zł, (…)[…/100] zł, (…)[…/100] zł. Kwoty te z kolei w zestawieniu z naliczonymi zaliczkami dawały odpowiednio: nadpłatę (…)[…/100] zł, nadpłatę (…)[…/100] zł, nadpłatę (…)[…/100] zł, nadpłatę (…)[…/100] zł, nadpłatę (…)[…/100] zł, nadpłatę (…)[…/100] zł.

(rozliczenia – k. 14-19)

Powódka pismem z dnia (…). zgłosiła reklamację dotyczącą rozliczenia za sezon (…) r. Pismem z dnia (…) s. odmówiła uznania reklamacji i stwierdziła brak podstaw do korekty rozliczenia. Powódka prowadziła dalej korespondencję ze S. w sprawie prawidłowości rozliczenia c.o., m.in. w piśmie z dnia (…) wskazała na brak zastosowania współczynnika korekcyjnego, S. podtrzymywała jednak stanowisko o prawidłowości wyliczeń.

(korespondencja powódki i pozwanej – k. 25-33)

Zgodnie z Regulaminem rozliczania kosztów energii cieplnej do celów c.o. i c.w. w SM W. J. w Ł., uchwalonego uchwałą Rady Nadzorczej z dnia 28 czerwca 2007 r. i mającego zastosowanie do rozliczeń od okresu rozliczeniowego (…) włącznie, rozliczenie kosztów ogrzewania nastąpi według wskazań podzielników kosztów zainstalowanych na grzejnikach w pokojach i kuchniach (przy czym za powierzchnię ogrzewaną centralnie uważa się powierzchnię całkowitą lokalu, w tym także pomieszczenia, które nie posiadają grzejników, a wchodzą w skład lokalu, z uwagi na to, że są ogrzewane pośrednio ciepłem z sąsiednich pomieszczeń). Przyjęta metoda rozliczania według podzielników zakłada, że w stosunku do lokalu o zwiększonych stratach ciepła, wynikających z niekorzystnego usytuowania w budynku, stosuje się współczynniki korekcyjne, które wylicza się na podstawie zasad obliczania strat ciepła przez przegrody budowlane w lokalu. Jeśli chodzi o szczegółowe zasady, to rozliczenie kosztów ogrzewania następuje na podstawie liczników i podliczników energii cieplnej zamontowanych w węzłach cieplnych w budynku, przy czym od całkowitych kosztów energii cieplnej w okresie rozliczeniowym odejmowane są koszty podgrzania wody, a różnicę stanowi koszt energii na ogrzewanie budynku. Koszty ogrzewania składają się z kosztów stałych i zmiennych (…), na skutek zmiany regulaminu uchwałą nr 84/R/07 koszty te określone są jako podstawowe i indywidualne), gdzie koszty stałe (podstawowe) to koszty: mocy zamówionej, przesyłu, abonamentu za przyłącze cieplne oraz ogrzania powierzchni wspólnych (korytarze, klatki schodowe, pralnie suszarnie). Różnica pomiędzy kosztami ogrzewania a kosztami stałymi (podstawowymi) stanowi koszty zmienne (koszty indywidualne) do rozliczenia pomiędzy użytkowników lokali wg wskazań podzielników kosztów ogrzewania. Koszty stałe (podstawowe) są rozliczane na powierzchnię użytkową budynku w celu określenia kosztu przypadającego na 1 m2 lokalu; koszty zmienne rozliczane są na podstawie odczytu podzielników kosztów wg wzoru: jpko = Op x Mg x W/1000, gdzie jpko to jednostka przeliczeniowa kosztów ogrzewania, Op – odczyt skali podzielnika, Mg –moc grzejnika, W – współczynnik korekcyjny usytuowania mieszkania w budynku. W przypadku rezygnacji z rozliczenia według podzielników kosztów ogrzewania rozliczenia kosztów ogrzewania dokonuje się według zasady, że koszty ogrzewania równe są zaliczce, a wysokość zaliczki równa jest najwyższemu kosztowi ogrzewania lokalu w danym budynku, a od czerwca 2008 r., w związku ze zmianą regulaminu uchwałą nr 23/R/08 - najwyższemu kosztowi ogrzewania lokalu w danym budynku powiększonemu o przewidywany wzrost kosztów energii cieplnej. Z kolei (…) w związku ze zmianą regulaminu uchwałą nr 32/R/08, rozliczenia kosztów ogrzewania dla lokali, w których zrezygnowano z rozliczenia według podzielników, dokonuje się według średniego kosztu ogrzewania 1 m2 powierzchni użytkowej budynku zwiększonego o 50%. Zmiana ta obowiązywała od sezonu rozliczeniowego (…) włącznie.

Powyższe zasady wynikają w szczególności z § 3, § 4, § 7, § 8 w/w Regulaminu.

Z kolei zgodnie z § 12 ust. 2 regulaminu, rozliczenie pomieszczeń gospodarczych nieopomiarowanych w budynkach mieszkalnych następuje wg średniego kosztu ogrzania w budynku.

(regulamin uchwalony uchwałą nr 43/R/07 – k. 189-195, uchwały zmieniające – k. 196-202)

Powyższe regulacje obowiązywały do sezonu grzewczego 2015/2016 włącznie. Od kolejnego okresu rozliczeniowego zmianie uległ § 8 ust. 1 regulaminu przez wykreślenie słów „zwiększonego o 50%”, w konsekwencji czego rozliczenie dla lokali bez podzielników dokonuje się według średniego kosztu ogrzewania 1 m2 powierzchni użytkowej budynku.

(niesporne – twierdzenie z odpowiedzi na pozew, k. 53, niezaprzeczone)

Rozliczenie kosztów ogrzewania lokalu mieszkalnego powódki w okresie od września 2014 do sierpnia 2017 r., dokonane przez pozwaną S. było i jest prawidłowe.

( opinia biegłego z zakresu instalacji sanitarnych – k. 101-110, opinia uzupełniająca – k. 148-152)

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o w/w dowody. Sąd pominął wnioski powódki o zwrócenie się do ZSRM o złożenie protokołu przedmiotowej lustracji oraz dowód z tego protokołu, jak również o zwrócenie się do ZRSM o złożenie pisma posła W.B z zastrzeżeniami do działalności spółdzielni oraz dowód z tego pisma – jako zbędne dla rozstrzygnięcia postępowania. Protokół lustracji i pismo posła nie są dowodami, na podstawie których można ustalić prawidłowość lub nieprawidłowość rozliczenia kosztów c.o. w niniejszej sprawie. Na gruncie procesowym dokumenty te stanowią jedynie opinię osób dokonujących lustracji czy działającego w ramach swojego mandatu poselskiego posła, które dla sądu nie mają charakteru wiążącego i – co istotniejsze – nie zwalniając sądu z dokonania własnej oceny zgodności rozliczeń z regulaminami i przepisami powszechnie obowiązującymi, w tym zwłaszcza z prawem energetycznym.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo należało oddalić.

Powódce przysługują spółdzielcze prawa do lokali – mieszkalnego i użytkowego. Zgodnie z treścią przepisu art. 4 ust. 1 i 1 ¹ ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych zarówno członkowie spółdzielni, jak i osoby niebędące członkami s. którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu. Koszty związane z eksploatacją i utrzymaniem lokali oraz części wspólnych obejmują niewątpliwie również koszty c.o. Zasady ponoszenia tych opłat zawiera statut spółdzielni oraz uchwalone na jego podstawie regulaminy rozliczania kosztów, w tym energii cieplnej do celów c.o.

Rozliczenia przedstawione przez powódkę, co których zgłaszała ona wątpliwości co do ich prawidłowości, zostały dokonane zgodnie z regulaminami obowiązującymi w danych okresach. Uchwały ustanawiające te regulaminy nie były zaskarżone, w szczególności nie skarżyła ich powódka. Uchwały te zatem obowiązywały osoby, którym przysługiwały spółdzielcze prawa do lokali, w tym zatem także powódkę. Regulaminy te, uchwalone na podstawie statutu, wraz z cytowanym na wstępie rozważań przepisem art. 4 ust. 1 (i ust. 1 ¹ dla osób niebędących członkami spółdzielni) ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, stanowią podstawę prawną naliczenia i pobrania od powódki wskazanych w tych rozliczeniach opłat. Ten argument jest szczególnie istotny w odniesieniu do zarzutu powódki o braku podstaw do rozliczania kosztów lokali bez podzielników według kosztu ogrzewania 1 m2 zwiększonego o 50% (niezależnie jednak od tego, że powódka nie zaskarżyła uchwały, wskazać trzeba, że dopiero przepis art. 45a ust. 11, dodany ustawą o efektywności energetycznej, Dz.U. z 2016 r. poz. 831, wprowadził od dnia 1.10.2016 r. górną granicę obciążenia użytkownika lokalu rozliczanego bez podzielników na poziomie średniej wartości kosztów ogrzewania m 2 powierzchni budynku wielolokalowego i powierzchni lokalu użytkowanego). Powódka nie precyzuje podstawy prawnej swojego roszczenia, jednak jeżeli miały by nią być przepisy o nienależnym świadczeniu i bezpodstawnym wzbogaceniu (art. 410 k.c. i art. 405 k.c.), to powództwo jest bezzasadne z uwagi na to, że zapłata tych kwot miała jak najbardziej podstawę prawną i powódka była zobowiązana do ich świadczenia. Jeżeli zaś powódka opiera swoje żądanie na czynie niedozwolonym s. (art. 415 k.c.), polegającym na nieprawidłowym (bezprawnym i zawinionym) naliczaniu opłat i wyrządzającym tym samym szkodę powódce, albo na nienależytym wykonaniu zobowiązania do prawidłowego rozliczenia kosztów (art. 471 k.c.), to wskazać należy, że nie zachodzi tu podstawowa przesłanka odpowiedzialności na tych podstawach, tj. jakakolwiek nieprawidłowość po stronie pozwanej spółdzielni (czy to bezprawna i zawiniona w reżimie deliktowym czy choćby wynikająca z niedochowania należytej staranności w reżimie kontraktowym). Prawidłowość kwestionowanych przez powódkę rozliczeń potwierdził biegły, zresztą ocena prawidłowości tych rozliczeń możliwa jest również bez udziału biegłego, w oparciu o analizę regulaminu, zwłaszcza, że dane bazowe do rozliczenia (całkowity koszt ogrzewania, ilość metrów powierzchni, wysokość kosztów stałych/podstawowych) nie były przez powódkę kwestionowane. Sprzeczności z prawem, w szczególności z ustawą prawo energetyczne, w tym z art. 45 a tej ustawy, nie dopatrzył się także sąd. Przekonanie powódki o niezgodności regulaminu z w/w ustawą zdaje się wynikać z wybiórczego traktowania poszczególnych przepisów. W szczególności jak się wydaje powódka nadaje nadmierne znaczenie zapisowi art. 45 a ust. 9 pkt.2 b) prawa energetycznego, nakazującego zarządcy/właścicielowi budynku wielolokalowego, aby wybrana przez niego metoda rozliczania uwzględniała współczynniki wyrównawcze zużycia ciepła na ogrzewanie, wynikające z położenia lokalu w bryle budynku. Powódka zdaje się nie czytać przepisu art. 45 a prawa energetycznego kompleksowo, bo gdyby tak było, stałoby się jasne, że S. postąpiła zgodnie z tym przepisem, dokonując wyboru metody opartej na podzielnikach kosztów ogrzewania, która to metoda uwzględnia w/w współczynnik, co wynika wprost z regulaminu (§ 4, § 7 ust. 4 regulaminu). Powoływany przez powódkę przepis nie nakazuje stosować współczynników korekcyjnych do każdego rozliczenia, ale każe je uwzględniać w wybranej metodzie. W tym przypadku wybraną metodą jest rozliczanie według podzielników. To, że lokal powódki rozliczany jest inaczej, wynika nie z tego, że wobec niej zastosowanie ma inna metoda w rozumieniu art. 45 a ust. 9 prawa energetycznego, ale z tego, że regulamin musi przewidywać zamienny sposób rozliczania takich lokali (do czego zobowiązuje przepis art. 45a ust. 12 prawa energetycznego), a sposób ten wskazany jest w § 8 ust. 4 i 1 Regulaminu. Niezależnie zresztą od powyższego, domaganie się przez powódkę zastosowania współczynnika korekcyjnego w przypadku jej lokalu jest o tyle niezrozumiałe, że w jej lokalu nie ma podzielników ani żadnego innego urządzenia, na podstawie której można by przyjąć jakiekolwiek wskazanie do skorygowania o ten współczynnik. Należy zauważyć, ze współczynnik korekcyjny stosuje się do wskazania podzielnika i jest to część procesu obliczania ilości jednostek przeliczeniowych do dalszego rozliczenia. W sytuacji, gdy z lokalu powódki nie ma żadnych danych o wysokości zużycia, nie ma po prostu jak zastosować tego współczynnika. Nie trzeba chyba dodatkowo wskazywać, że zastosowanie go wprost do wyliczonego na podstawie całkowitych kosztów indywidualnych (tj. całkowitych kosztów ogrzewania pomniejszonych o koszty podstawowe) kosztu ogrzania 1 m2, który odzwierciedla rzeczywisty koszt ogrzania, prowadziłoby do tego, że suma opłat pobranych od lokatorów spółdzielni nie pokryłaby kosztów ogrzewania należnych dostawcy ciepła. Zarzut powódki, że spółdzielnia nienależnie zawyżyła od niej opłaty nie stosując tego współczynnika jest więc niezasadny. Podobnie niezasadny, a wręcz niezrozumiały, jest zarzut dotyczący naliczania kosztów ogrzewania za lokal gospodarczy. Oczywiście, że koszty ogrzewania pomieszczeń wspólnych, takich jak klatki schodowe czy korytarze, wchodzą w koszt określony jako koszty stałe (podstawowe). Rzeczywiście regulamin wśród tych pomieszczeń wymienia też pralnie i suszarnie, ale nie powinno budzić wątpliwość, że chodzi o pralnie i suszarnie przeznaczone do wspólnego użytku. Lokal gospodarczy powódki, nawet jeśli jest to pomieszczenie dawnej pralni i korytarza, nie stanowi części wspólnej całego budynku, bo nie jest dostępne dla wszystkich lokatorów, ale tylko dla powódki, i to w oparciu o tytuł prawny, jakim jest spółdzielcze własnościowe prawo do tego lokalu użytkowego. Nie trzeba chyba dodatkowo podkreślać, ze oczekiwanie powódki, że koszt ogrzania jej lokalu gospodarczego będzie ponoszony przez wszystkich lokatorów całego budynku, nie tylko nie znajduje oparcia w regulaminie i prawie energetyczny, ale jest niezrozumiałe także z czysto logicznego punktu widzenia.

Z uwagi na powyższe, nie znajdując podstaw do uzasadnienia żądania powódki i nie podzielając zarzutów powódki co do nieprawidłowości dokonanych przez pozwaną rozliczeń (ani co do niezasadności naliczania opłat za ogrzewanie lokalu gospodarczego, ani co do braku zastosowania współczynnika korekcyjnego, ani co do zwiększenia kosztów ogrzewania 1 m2 powierzchni o 50% na potrzeby rozliczenia ogrzewania lokalu mieszkalnego za okresy 2014/2015 i 2015/2016, ani co do nieprawidłowości działań matematycznych przy ustalaniu kosztów podstawowych i indywidualnych), sąd oddalił powództwo.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Zgodnie z tą zasadą strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W niniejszym postępowaniu na koszty poniesione przez pozwaną – stronę wygrywającą – złożyły się następujące koszty: koszty zastępstwa procesowego w wysokości (…)[] zł (§ 2 pkt. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, Dz.U. z 2015 r. poz.1804,) oraz opłata od pełnomocnictwa w wysokości (…)[] zł, co daje łącznie kwotę (…)[] zł. Taka też kwota została zasądzono od powódki jako strony przegrywającej na rzecz pozwanej jako strony wygrywającej.

W punkcie 3 wyroku Sąd postanowił nakazać pobranie od powódki na rzecz S. P. – S R d. Ł – Ś. w Ł. kwoty (…)[…/100] zł, obejmującej nieuiszczone koszty sądowe – część wynagrodzenia biegłego niepokrytą z zaliczki powódki, czego podstawę stanowi przepis art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2016.623) w zw. z art. 98 § 1 k.p.c.