Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 6.09.2024 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w Ł., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 16.08.2024 r. przeliczył J. P. emeryturę od dnia 1.08.2024r., tj. od miesiąca w którym złożono wniosek.

Podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zaewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę

- kwota składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynosi 322027,86 zł,

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosi 959923,46 zł,

- średnie dalsze trwanie życia wynosi 218,90 miesięcy.

- wyliczona kwota emerytury wyniosła 5856,33 zł.

Wysokość emerytury została obliczona zgodnie z zasadami określonymi w art. 26 ustawy emerytalnej.

Wyliczając wskazane świadczenie organ stwierdził iż do emerytury przysługuje od 1.08.2024 ekwiwalent za deputat węglowy w kwocie 342,81 zł

/decyzja k. 28 akt ZUS/

Odwołanie od powyższej decyzji w części, tj. kwestionując datę przyznania prawa do ekwiwalentu za deputat węglowy złożył J. P.. Odwołujący wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie mu prawa do tego ekwiwalentu, począwszy od dnia
8.02.2021 r., tj. od dnia przyznania mu renty z tytułu niezdolności do pracy.

Skarżący podkreślił że ekwiwalent pieniężny za deputat węglowy nie jest świadczeniem z ubezpieczeń społecznych, a z przepisu art. 74 ust. 10 i ust 11 ustawy o komercjalizacji wynika, że emeryci i renciści, których ustawa dotyczy, nabywają prawo do tego ekwiwalentu od daty nabycia prawa do emerytury lub renty. Oznacza to, że jeżeli w dacie przyznania świadczenia emerytalnego lub rentowego, organ rentowy dysponuje dokumentami, z których wynika prawo do ekwiwalentu, to jest obowiązany go przyznać bez żadnego dodatkowego wniosku ze strony uprawnionego.

Odwołujący wskazał, iż w dniu złożenia wniosku o rentę, organ rentowy dysponował dokumentami, w oparciu o które zobowiązany był wypłacić ekwiwalent, m.in. zaświadczenie z (...) z dnia 5.05.2021r. o uprawnieniu do ekwiwalentu za deputat węglowy. Mimo tego, ZUS bezprawnie nie przyznał prawa do tego świadczenia.

/odwołanie k. 3/

W odpowiedzi na odwołanie, organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania. Organ wskazał, iż w decyzji z dnia 24.02.2021 r., którą przyznano wnioskodawcy prawo do renty, jednocześnie poinformowano ww., że w celu przyznania ekwiwalentu za deputat węglowy należy złożyć stosowny wniosek wraz zaświadczeniem zakładu pracy i informacją, do kiedy ekwiwalent był wypłacany przez zakład pracy. W ocenie organu brak jest podstaw do wypłaty wyrównania w zakresie ekwiwalentu za deputat węglowy za okres od 8.02.2021 r. do 31.07.2024 r. z uwagi na fakt, że pomimo pouczenia w decyzji przyznającej prawo do renty, do czasu wniosku stanowiącego asumpt do wydania zaskarżonej decyzji, wnioskodawca nie załączył stosownego dokumentu, umożliwiającego przyznanie tego świadczenia.

/odpowiedź na odwołanie k. 4/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny

Wnioskodawca J. P. ur. (...) w dniu 24.02.2021r. złożył wniosek o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy. Do wniosku o świadczenie załączył m.in. zaświadczenie RP- 7 z zakładu pracy z dnia 17.02.2021r., wskazujące na fakt zatrudnienia od 1.08.2002r. i kontynuacji zatrudnienia, nadto informujące o wypłacie pełnego ekwiwalentu za deputat węglowy do końca okresu zatrudnienia.

/bezsporne, a nadto wniosek o rentę k. 1-8 akt ZUS, zaświadczenia RP- 7 z dnia 17.02.2021 wystawione przez (...) SA Zakład (...) k. 9-12/

Prawomocną decyzją z dnia 07.04.2021r. przyznano wnioskodawcy prawo do okresowej renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na okres od 08.02.2021r. do 31.07.2022r.

W w/w decyzji wskazano J. P., że w celu przyznania ekwiwalentu za deputat węglowy należy złożyć stosowny wniosek wraz z zaświadczeniem z zakładu pracy, z informacją do kiedy ekwiwalent był wypłacany przez zakład pracy.

/bezsporne, a nadto decyzja k. 33-36 akt ZUS/

Wnioskodawca legitymuje się wystawionymi dnia 5.05.2021 r.: zaświadczeniem (...) Zakład (...) w W. informującym, iż był uprawniony do ekwiwalentu za deputat węglowy do dnia rozwiązania umowy o pracę - 5.05.2021 r. oraz świadectwem wykonywania pracy w warunkach szczególnych, które według jego oświadczenia miał przedkładać w organie rentowym, jednakże dokumenty te nie zostały przyjęte jako istotne przez osobę w okienku w ZUS.

/oświadczenie wnioskodawcy protokół z rozprawy z dnia 10.03.2025 r. 00:02:51-00:11:38/

W dniu 05.07.2021 r. J. P. złożył wniosek o doliczenie okresów składkowych/ nieskładkowych, do którego dołączył druk RP-7 z zarobkami za okres od 1978r. do 2002r. wraz z podaną w nim wysokością deputatu węglowego oraz legitymacją ubezpieczeniową.

/bezsporne, a nadto wniosek k. 51 akt ZUS z załącznikami k. 52-55/

Prawomocną decyzją z dnia 04.08.2021r. odmówiono ubezpieczonemu przeliczenia prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, gdyż wszystkie okresy zatrudnienia zostały uznane.

/bezsporne, a nadto decyzja k. 56/

W dniu 16.08.2021r. J. P. złożył wniosek o ponowne obliczenie świadczenia po przeliczeniu kapitału początkowego.

/wniosek k. 57akt ZUS/

Prawomocną decyzją z dnia 15.09.2021r. odmówiono wnioskodawcy przeliczenia wysokości renty z tytułu niezdolności do pracy z uwagi na fakt, że renta jest świadczeniem niezależnym od wysokości kapitału początkowego.

/decyzja k. 60 akt ZUS/

W dniu 08.06.2022r. wnioskodawca złożył wniosek o dalsze prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy i prawomocną decyzja z dnia 10.10.2022r. przyznano mu dalsze prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na stałe.

/wniosek k. 64 akt ZUS, decyzja k. 68 akt ZUS/

W dniu 08.05.2024r. z urzędu przyznano J. P. prawo do emerytury od dnia 30.04.2024r., tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego.

/decyzja k. 71 akt ZUS/

W dniu 25.07.2024r. J. P. złożył wniosek o wyjaśnienia w sprawie prawa do ekwiwalentu za deputat węglowy przy otrzymywanej emeryturze, a w dniu 16.08.2024r. wniosek o wypłatę należnego ekwiwalentu, do którego załączył zaświadczenie z (...) SA z wyjaśnieniami w zakresie wypłaty deputatu węglowego.

/wniosek k. 74, pismo ZUS k. 75 wniosek k. 76, zaświadczenie (...) S.A. k. 27/

W rozpoznaniu wskazanego wniosku wydano zaskarżoną decyzję.

/decyzja k. 28 akt ZUS/

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał w oparciu o załączone do akt sprawy dokumenty. Jednocześnie podkreślenia wymaga okoliczność, że stan faktyczny w przedmiotowej sprawie jest bezsporny między stronami.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje

Odwołanie częściowo zasługuje na uwzględnienie.

Jak stanowi art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 8 września 2000 roku o komercjalizacji i restrukturyzacji przedsiębiorstwa państwowego (...) (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 561) byłemu pracownikowi kolejowemu pobierającemu emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy, przyznaną na podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin lub przepisów ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. z 1983 r. poz. 144, z późn. zm.35)) albo przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 504 i 1504), a także członkom rodziny tego pracownika pobierającym po nim rentę rodzinną przyznaną na podstawie wymienionych przepisów, przysługuje prawo do deputatu węglowego w ilości 1800 kg węgla kamiennego rocznie, w formie ekwiwalentu pieniężnego.

W myśl ust. 2 art. 74, za podstawę ustalenia wysokości ekwiwalentu pieniężnego, o którym mowa w ust. 1, przyjmuje się przeciętną średnioroczną cenę detaliczną 1000 kg węgla kamiennego z roku poprzedzającego rok, w którym ekwiwalent ma być wypłacany, ogłaszaną przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w terminie do dnia 20 stycznia każdego roku, w formie komunikatu, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej ,,Monitor Polski'', skorygowaną o przewidywany w ustawie budżetowej średnioroczny wskaźnik wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych dla gospodarstw domowych emerytów i rencistów na rok planowany.

Świadczenie określone w ust. 1 przysługuje również emerytowi lub renciście, który pobiera emeryturę lub rentę z tytułu zatrudnienia w okresach równorzędnych z okresami zatrudnienia na kolei, oraz osobie, której przyznano kolejową emeryturę lub rentę w drodze wyjątku (art. 74 ust. 3).

Natomiast zgodnie z ust. 4 art. 74 Prawo do deputatu węglowego nie przysługuje jednak emerytowi lub renciście, jeżeli nie przysługiwało mu w okresie zatrudnienia, z tytułu którego powstało prawo do emerytury lub renty.

Ponadto, w myśl art. 74 ust. 10 ustawy emeryci i renciści nabywają prawo do ekwiwalentu pieniężnego z dniem przyznania emerytury lub renty.

Analizując treść art. 74 ust. 1 ustawy o komercjalizacji wskazać należy, że byłemu pracownikowi kolejowemu przysługuje prawo do deputatu węglowego w formie ekwiwalentu pieniężnego jeżeli nabył prawo do emerytury m.in. na podstawie przepisów ustawy z dnia
17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1270, z późn. zm.) o ile nie zostanie spełniona przesłanka negatywna określona w dyspozycji w/w art. 74 ust. 4.

A zatem przesłankami niezbędnymi do przyznania emerytowi prawa do deputatu węglowego są: fakt zatrudnienia na kolei oraz pobieranie już wówczas, tj. w czasie zatrudnienia deputatu węglowego (por. wyrok SA w Gdańsku z dnia 4 listopada 2015 r., III AUa 852/15, Lex nr 1936822, wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku - III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 20 sierpnia 2015 r., III AUa 420/15, Legalis nr 1352356).

Powołany przepis art. 74 ust. 10 ustawy z dnia 8 września 2000 r. nie uzależnia zatem prawa do deputatu węglowego od złożenia odrębnego wniosku o to świadczenie. To świadczenie jest należne dla w/w kręgu ubezpieczonych już od dnia nabycia przez nich prawa do w/w świadczeń. W sytuacji zatem potwierdzenia przez organ rentowy prawa ubezpieczonego do tego rodzaju emerytury lub renty winien jest on z urzędu bez jakiegokolwiek dodatkowego wniosku potwierdzić uprawnienie emeryta lub rencisty do omawianego ekwiwalentu węglowego. Wypłata następuje z mocy prawa i bez wniosku uprawnionego /wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie - III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 30 marca 2022 r., III AUa 925/21/.

Innymi słowy, deputat przysługuje z dniem przyznania prawa do emerytury lub renty i powinien być naliczony przez ZUS z urzędu decyzją przyznającą prawo do emerytury lub renty, jeśli Zakład dysponuje dokumentami potwierdzającymi to prawo.

Wnioskodawca domaga się przyznania spornego ekwiwalentu za deputat od daty 8.02.2021 r. tj. od dnia przyznania mu renty z tytułu niezdolności do pracy, wskazując iż już wówczas organ rentowy dysponował stosownymi dokumentami - zaświadczeniami RP- 7 i mógł orzec o prawie do świadczenia. Organ rentowy, uznał natomiast za pozbawione podstaw żądanie wypłaty ekwiwalentu za okres przed miesiącem złożenia wniosku o ten dodatek (wniosek z dnia 16.08.2024 r.), wskazując iż wcześniej nie dysponował stosowną dokumentacją pozwalająca na przyznania świadczenia, ponadto powołując się na przepisy art. 129 ust. 1 i art. 133 ust. 1 pkt. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1631.

Przepis art. 129 ust. 1 stanowi, iż świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu, z uwzględnieniem ust. 2. Natomiast z art. 133 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy stanowi ten stanowi, że w razie ponownego ustalenia przez organ rentowy prawa do świadczeń lub ich wysokości, przyznane lub podwyższone świadczenia wypłaca się, poczynając od miesiąca, w którym powstało prawo do tych świadczeń lub do ich podwyższenia, jednak nie wcześniej niż za okres 3 lat poprzedzających bezpośrednio miesiąc, o którym mowa w pkt 1, jeżeli odmowa lub przyznanie niższych świadczeń były następstwem błędu organu rentowego lub odwoławczego.

Sąd Okręgowy nie podziela zapatrywania organu, iż przed złożeniem wniosku z dnia 16.08.2024 r. nie miał podstaw do orzekania w przedmiocie spornego świadczenia. Zauważyć należy, iż jak słusznie podaje odwołujący, już do wniosku o rentę załączono zaświadczenia
RP- 7 z dnia 17.02.2021r. informujące o wypłacie pełnego ekwiwalentu za deputat węglowy do końca okresu zatrudnienia - które w tym czasie jeszcze trwało. Nadto przedkładając w toku procesu zaświadczenia z dnia 5.05.2021 r. o okresie w jakim ekwiwalent za deputat mu wypłacano i świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach wnioskodawca oświadczył, iż wcześniej te dokumenty składał w organie rentowym, jednak te z niewiadomych przyczyn jako nieprzydatne nie zostały przez organ przyjęte. Organ rentowy tych twierdzeń nie kwestionował. Tym samym nie było podstaw do żądania od wnioskodawcy dalszych dokumentów w tym przedmiocie, a tym bardziej żądania złożenia stosownego wniosku o wypłatę ekwiwalentu za deputat, skoro świadczenie przysługuje z mocy prawa, a na dzień złożenia wniosku o rentę - fakt wypłaty ekwiwalentu za deputat węglowy przez zakład pracy został potwierdzony.

Sąd Okręgowy nie zgadza się jednak z zapatrywaniem wnioskodawcy, iż wyrównanie wypłaty tego świadczenia wobec oczywistego błędu organu rentowego, w tym stanie rzeczy winno nastąpić już od dnia 8.02.2021 r., tj. od dnia przyznania mu renty z tytułu niezdolności do pracy.

Sąd ma przy tym na uwadze pogląd wyrażony w wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi - III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 4 czerwca 2019 r., III AUa 1130/18 zgodnie z którym prawo do deputatu węglowego, określone w ustawie z dnia 8 września 2000 r. o komercjalizacji i restrukturyzacji przedsiębiorstwa państwowego (...) (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1160), jako świadczenie niewymienione w art. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1988 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1270) nie podlega regulacjom tej ustawy, w tym w szczególności nie ma zastosowania art. 129 i art. 133 ust. 1 pkt ustawy emerytalnej. Nadto zapatrywanie zawarte w wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach - III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 22 lutego 2019 r., III AUa 1839/18 oraz w wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku - III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 7 marca 2018 r., III AUa 1256/17, zgodnie z którym nie ma normatywnej podstawy do zastosowania w sprawie o wyrównanie deputatu węglowego ograniczenia wynikającego z art. 133 ust. 1 pkt 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Wskazane sądy kolejno argumentowały, że skoro ustawa o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych enumeratywnie wymienia świadczenia, do których ma zastosowanie, a wśród wymienionych świadczeń nie został uwzględniony ani deputat węglowy, ani ekwiwalent za deputat węglowy, to zamiarem ustawodawcy nie było poddawanie przedmiotowego świadczenia regulacjom wynikającym z ustawy emerytalnej. Podstawy do nabycia prawa i wypłaty deputatu węglowego w formie ekwiwalentu pieniężnego normuje wyczerpująco ustawa o komercjalizacji w rozdziale 11. Ustawa ta nie zawiera przepisu analogicznego do art. 133 ust. 1 pkt 2 ustawy emerytalnej, ani też odesłania do tego przepisu, uprawniającego do ograniczenia wypłaty deputatu do trzech lat wstecz w przypadku błędu organu rentowego. Tym samym, wobec szczególnego charakteru ekwiwalentu pieniężnego z tytułu deputatu węglowego nie ma podstaw prawnych do ograniczania wypłaty powyższego świadczenia, jeżeli zgodnie z art. 74 ust. 10 ustawy komercjalizacyjnej osoba uprawniona nabyła do niego prawo z dniem przyznania emerytury lub renty, tj. w dniu ziszczenia się wszystkich ustawowych przesłanek.

Niemniej jednak, co podkreślono w wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi - III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 6 września 2022 r. sygn. akt III AUa 1101/21 a na co wskazywano też już w wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 22 maja 2019 roku III AUa 2316/18 ( legalis) ekwiwalent pieniężny z tytułu prawa do bezpłatnego węgla nie jest świadczeniem z ubezpieczenia społecznego lecz świadczeniem ze stosunku pracy i jako takie przedawnia się zgodnie z regulacją art.291 k.p. (na to, że ekwiwalent za deputat węglowy jest świadczeniem wywodzącym się ze stosunku pracy na kolei wskazuje też wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie - III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 20 maja 2021 r., III AUa 264/21).

Sąd Apelacyjny w Łodzi w powoływanym orzeczeniu wskazał, że rozbieżności wynikające z orzeczeń przywoływanych przez Sąd Okręgowy na wstępie, co do braku podstaw stosowania w stosunku do roszczeń o wyrównanie ekwiwalentu za deputat węglowy ograniczeń z art. 133 ust. 1 pkt 2 ustawy emerytalnej oraz tych wskazanych bezpośrednio powyżej nie doprowadziły do zajęcia merytorycznego stanowiska przez Sąd Najwyższy.

Jednak Sąd Najwyższy w sprawie I (...) 98/21 postanowieniem z dnia 27 kwietnia 2022 roku odrzucając - jako niedopuszczalną, skargę kasacyjną organu rentowego wniesioną od wyroku przyjmującego za podstawę orzeczenia nieograniczoną czasowo możliwość dochodzenia wyrównania deputatu, wprost w pisemnych motywach wskazał, że deputat jest świadczeniem majątkowym, którego źródło wywodzi się ze stosunku pracy. Niektórzy pracodawcy nadal wypłacają te świadczenia jako rekompensaty. Powyższe nie dotyczy (...) w przypadku którego, ustawodawca wprowadził konwersję płatnika. Obowiązki płatnika zostały przekazane organowi rentowemu, który powinien je realizować od chwili nabycia przez uprawnionego prawa do emerytury lub renty. Przy czym koszty związane z obowiązkiem wypłaty pokrywane są z dotacji celowej z budżetu państwa. Taka konwersja płatnik , nie zmieniła pierwotnego charakteru świadczenia, jego źródłem pozostał stosunek pracy a deputat zachował charakter świadczenia quasi pracowniczego, do którego mają odpowiednie zastosowanie przepisy o przedawnieniu roszczeń (art.291§1 k.p.). Zdaniem Sądu Apelacyjnego traktowanie ekwiwalentu autonomicznie jako należności, do której uprawniony nigdy nie traci prawa, jest zatem nie do pogodzenia z istotą instytucji dawności.

W ocenie Sądu Apelacyjnego tak ujęta kwestia dawności, koresponduje z przyjętym w tym zakresie stanowiskiem z wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach (III AUa 2316/18). W konsekwencji Sąd Apelacyjny doszedł do przekonania, iż brak jest argumentów, aby podtrzymywać linię orzeczniczą, przyjmującą autonomiczne traktowanie ekwiwalentu i wyłączenie przedawnienia. Linię opartą w istocie na tezie, iż brak w ustawie o komercjalizacji wyraźnego zapisu o przedawnieniu, argumentu trudnego do obrony , przy uwzględnieniu istoty instytucji dawności.

Wobec powyższego, Sąd Apelacyjny stanął na stanowisku, że ekwiwalent nie jest świadczeniem z ubezpieczenia społecznego, lecz świadczeniem quasi pracowniczym , które podlega przedawnieniu na ogólnych zasadach z art.291§1 k.p.

W ocenie Sądu Okręgowego wskazane stanowisko nie może zostać pominięte przy wydaniu rozstrzygnięcia.

Uznając zatem, iż żądanie wypłaty ekwiwalentu pobieżnego za deputat węglowy jest pochodną stosunku pracy należy dojść do przekonania, iż żądnie jego wypłaty ogranicza nie tyle norma wynikająca z art. 133 ust. 1 pkt 2 ustawy emerytalnej, lecz upływ okresu przedawnienia.

Stosownie do treści art. 291§1 k.p. roszczenie ze stosunku pracy przedawnia się z upływem trzech lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. W przedmiotowym przypadku wymagalność wyznaczyła data przyznania renty - 8.02.2021 r., a uprawniony wystąpił z wnioskiem o wypłatę 16.08.2024 r. Wniosek ten został uwzględniony, ale dopiero od 1.08.2024 r. Dochodzone świadczenie - ekwiwalent za deputat węglowy kolejowy było wnioskodawcy należne wobec spełnienia przesłanek i złożenia dostatecznych dokumentów w tym przedmiocie, w chwili złożenia wniosku o rentę. Jednakże pomimo błędu organu rentowego, uwzględniając trzyletni okres przedawnienia żądanie jego wypłaty przed datą 1.08.2021 r. nie może zostać uwzględnione.

W związku z tym, brak jest podstawy materialnoprawnej do przyznania wyrównania deputatu za okres wcześniejszy niż 1.08.2021 r.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy w Łodzi na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał J. P. prawo do ekwiwalentu za deputat węglowy kolejowy od dnia 1.08.2021 r., w pozostałym zaś zakresie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. odwołanie jako bezzasadne oddalił.