Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O., z upoważnienia Likwidatora Funduszu Alimentacyjnego Prezesa ZUS decyzją z dnia 18 października 2023 r. na podstawie art. 68 ust. 1 w zw. z art. 63 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 28 listopada 2003 roku o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 390) po rozpatrzeniu wniosku z 22 sierpnia 2023 r. odmówił B. G. umorzenia należności likwidowanego funduszu alimentacyjnego z tytułu wypłaty świadczeń z funduszu alimentacyjnego oraz 5% opłaty na pokrycie kosztów związanych z działalnością funduszu w łącznej kwocie 26.342,00 zł.

W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że nie przyjął w postępowaniu nieuwierzytelnionych kopii dokumentów, gdyż nie spełniały wymogów formalnych dowodu. Nie miało to jednak wypływu na wynik rozpatrzenia sprawy. Organ podkreślił, że konieczność spłaty zadłużenia stanowi konsekwencję nie wywiązywania się przez wnioskodawcę z nałożonego przez sąd obowiązku alimentacyjnego wobec dzieci. Trudna sytuacja materialna nie zwalnia z obowiązku zwrotu wypłaconych w zastępstwie skarżącego świadczeń z funduszu alimentacyjnego. Umorzenie zadłużenia wnioskodawcy byłoby działaniem przedwczesnym, sprzecznym z zasadami dochodzenia należności alimentacyjnych. W przypadku B. G. nie zachodzą przesłanki uzasadniające umorzenie należności likwidowanego funduszu alimentacyjnego.

(decyzja – k. 47-53 pliku I załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Odwołanie od w/w decyzji wniósł B. G., uznając ją za krzywdzącą. Skarżący wskazał, że dokonanie wszystkich opłat (czynsz, światło, gaz), wykupienie leków oraz dokonanie wpłat do komornika (400,00 zł) pozbawia go środków do życia. Jednocześnie odwołujący się wskazał, że był w ZUS w Ł., gdzie prosił o uwierzytelnienie kopii, jednak pracownik odmówił. W związku z powyższym przesyła oryginały dokumentów z prośbą o zwrot po wykorzystaniu.

(odwołanie – k. 3)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie wywodząc, jak w zaskarżonej decyzji. Jednocześnie organ wskazał, że świadczenia były wypłacane w zastępstwie osoby zobowiązanej do alimentów na rzecz dzieci – Ł. S. (ur. (...)) – zgodnie z decyzją z 26 maja 1992 r. znak: AL.6080 oraz S. G. (ur. (...)) – zgodnie z decyzją z 2 października 1992 r. znak: (...). Wypłata świadczeń przez ZUS była wykonaniem zastępczym obowiązku alimentacyjnego. Zadłużenie powstało z tytułu wieloletniego niewywiązywania się skarżącego z tego obowiązku. Wniosek o umorzenie należności likwidowanego funduszu alimentacyjnego zobowiązany uzasadnił trudna sytuacją materialną i zdrowotna. We wniosku odwołujący się podał m.in., że pobiera emeryturę, prowadzi samodzielnie gospodarstwo domowe, z uwagi na zły stan zdrowia korzysta z pomocy odpłatnej opiekunki, posiada stałe wydatki związane z utrzymaniem (wynajęcie mieszkania – 500,00 zł, opłaty eksploatacyjne – 180,00 zł) oraz kosztami leczenia (300,00-400,00 zł). Postępowanie egzekucyjne wobec skarżącego prowadzi Komornik Sądowy w S. M. K., który dokonał zajęcia emerytury w/w. Potrącenia komornicze od września 2023 r. przekazuje na poczet zadłużenia wobec Likwidowanego Funduszu Alimentacyjnego. W postępowaniu ustalono także, iż odwołujący nie jest właścicielem nieruchomości z założoną księgą wieczystą. Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Ł. poinformował ZUS, że odwołujący figuruje w kartotece świadczeniobiorców i korzysta z pomocy finansowej ośrodka. Skarżący pobiera świadczenie emerytalne wypłacane przez (...) Oddział w B. w wys. 1470,85 zł brutto. Do świadczenia przysługuje dodatek pielęgnacyjny w kwocie 294,39 zł oraz świadczenie uzupełniające w kwocie 500,00 zł. Ze świadczenia dokonywane są potrącenia. Jednocześnie organ zaznaczył, że odwołujący dotychczas nie skorzystał z ulg w spłacie należności likwidowanego funduszu alimentacyjnego w formie układu ratalnego. W/w dokonywał w miarę regularnych wpłat na konto ZUS FAL w kwotach po 20,00 zł.

(odpowiedź na odwołanie – k. 38-39 verte)

Na rozprawie z dnia 8 maja 2024 r. wnioskodawca poparł odwołanie, natomiast pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie.

(końcowe stanowiska stron na rozprawie z dnia 8 maja 2024 r. e-protokół (...):21:12 - 00:22:41 – koperta k. 67)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

B. G. urodził się (...)

(okoliczność bezsporna)

W dniu 22 sierpnia 2023 r. wnioskodawca złożył do (...) Oddział w O. wniosek o umorzenie należności wypłaconych przez organ rentowy (świadczenia alimentacyjne) na rzecz jego dzieci. W uzasadnieniu skarżący wskazał, że ma bardzo złą sytuację finansową i zdrowotną. Wnioskodawca podniósł również, że płacił dobrowolnie alimenty na A. i P. L., a na E. S. co miesiąc i nadal płaci po 20,00 zł miesięcznie. Ponadto zaznaczył, że przychodzi do niego opiekunka, bo nie jest w stanie sam funkcjonować, której płaci 200,00 zł miesięcznie, bo na więcej go nie stać.

(wniosek – k. 2 pliku I załączonych do sprawy akt organu rentowego)

W piśmie z dnia 8 września 2023 r. organ rentowy wskazał, że w dniu 22 sierpnia 2023 r. wszczął postępowanie w sprawie złożonego przez wnioskodawcę wniosku o umorzenie należności likwidowanego funduszu alimentacyjnego.

(pismo z dnia 8 września 2023 r. – k. 8-8 verte pliku I załączonych do sprawy akt organu rentowego)

W piśmie z dnia 25 września 2023 r. organ rentowy wskazał, że zakończył postępowanie w sprawie umorzenia należności likwidowanego funduszu alimentacyjnego, które zostało wszczęte w dniu 22 sierpnia 2023 roku.

(pismo z dnia 25 września 2023 r. – k. 25 pliku I załączonych do sprawy akt organu rentowego)

W dniu 18 października 2023 r. organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję.

(decyzja – k. 47-53 pliku I załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Świadczenia z likwidowanego funduszu alimentacyjnego były wypłacane w zastępstwie skarżącego zobowiązanego do alimentów na rzecz dzieci – Ł. S. (ur. (...)) – zgodnie z decyzją z dnia 26 maja 1992 r. znak: AL.6080 oraz S. G. (ur. (...)) – zgodnie z decyzją z dnia 2 października 1992 r. znak: (...).

(decyzja znak: AL.6080 – k. 3 pliku II załączonych do sprawy akt organu rentowego, decyzja znak: (...) – k. 8 pliku II załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Odwołujący się pobiera świadczenie emerytalne wypłacane przez (...) Oddział w B. w kwocie brutto 1470, 85 zł (netto 1338,47 zł). Do świadczenia przysługuje dodatek pielęgnacyjny w kwocie 294,39 zł oraz świadczenie uzupełniające w kwocie 500,00 zł. Ze świadczenia dokonywane są potrącenia komornicze w kwocie 400,00 zł. Do wypłaty pozostaje kwota 1732,86 zł.

(wniosek wewnętrzny – k. 33-39 pliku I załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Skarżący nie jest właścicielem nieruchomości z założoną księgą wieczystą.

(wniosek wewnętrzny – k. 33-39 pliku I załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Skarżący nie pracuje od 20 lat, ponieważ cały czas chorował. Utrzymywali go rodzice, którzy mieli gospodarstwo. Obecnie wnioskodawca mieszka sam w mieszkaniu córki byłej konkubiny, która mu je udostępniła. Nie płaci za wynajem, musi tylko uiszczać koszty związane z utrzymaniem mieszkania. Miesięcznie jest to 400,00-500,00 zł. Koszty leczenia wnioskodawcy wynoszą przeważnie 500,00-600,00 zł miesięcznie. Są to koszty na leki i maści na łuszczycę, które są bardzo drogie. Ponadto ubezpieczony ponosi koszty wyżywienia. Ubezpieczony ma przyznawane zasiłki docelowe z MOPS-u na leki o różnej wysokości (100,00 zł, 200,00 zł) – czasami co miesiąc, czasami raz na dwa miesiące.

(zeznania wnioskodawcy na rozprawie z dnia 8 maja 2024 r. e-protokół (...):19:04 - 00:21:12 – koperta k. 67 w związku z informacyjnym wysłuchanie wnioskodawcy na rozprawie z dnia 8 maja 2024 r. e - protokół (...):05:23-00:18:24 – koperta k. 67, faktury VAT – k. 21-36)

Jak wynika z dokumentacji medycznej u skarżącego rozpoznana została niewydolność serca, samoistne (pierwotne) nadciśnienie, przewlekła choroba niedokrwienna serca, nieprawidłowe wyniki badań obrazowych wątroby i dróg żółciowych, niereumatyczną niedomykalność zastawki trójdzielnej, niereumatyczne zaburzenia czynności zastawki dwudzielnej, bezdech senny, otyłość, nieokreślona przewlekła zaporowa choroba płuc, zaburzenia przemian lipidów i inne lipidemie, choroba zwyrodnieniową stawów kolanowych, łuszczyca i hiperlikemia.

(karta ogólna – k.11, dokumentacja medyczna znajdująca się w załączonych do sprawy aktach organu rentowego)

Orzeczeniem z dnia 9 października 2019 r. Miejski Zespół (...) o Niepełnosprawności przyznał ubezpieczonemu umiarkowany stopień niepełnosprawności. Orzeczenie zostało wydane na stałe.

(orzeczenie o stopniu niepełnosprawności – k. 6)

Ubezpieczony płacił dobrowolnie alimenty na dzieci A. i Ł. L.. (bezsporne)

Skarżący dokonywał w miarę regularnych dobrowolnych wpłat na rachunek likwidowanego funduszu alimentacyjnego w okresie od stycznia 2001 r. do lipca 2023 r. w kwotach przeważnie po 20,00 zł.

(notatka służbowa dotycząca stanu egzekucji B. G. – k. 14 pliku I załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Ubezpieczony nie składał wniosków o udzielenie ulgi w spłacie należności ZUS FAL.

(notatka służbowa dotycząca stanu egzekucji B. G. – k. 14 pliku I załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Komornik Sądowy w S. M. K. dokonała w dniu 7 sierpnia 2023 r. zajęcia świadczenia emerytalnego skarżącego wypłacanego przez (...) Oddział w B.. Uzyskane potrącenia przekazywane są na poczet zaległości na rzecz Likwidatora Funduszu Alimentacyjnego. Zawiadomieniem z dnia 20 września 2023 r. w/w Komornik poinformował wnioskodawcę o ograniczeniu zajęcia wierzytelności (potrącenie wynosi 400,00 zł miesięcznie).

(zawiadomienie o ograniczeniu zajęcia wierzytelności – k. 5, wniosek wewnętrzny – k. 33-39 pliku I załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny w całości w oparciu o dokumenty znajdujące się w aktach sprawy oraz w załączonych do sprawy aktach organu rentowego, a także na podstawie osobowego źródła dowodowego w postaci zeznań wnioskodawcy, które wzajemnie ze sobą korelowały tworząc spójną, logiczną całość. Zebrane dowody nie nasuwają wątpliwości i pozwalają tym samym na wydanie rozstrzygnięcia.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył co następuje:

Odwołanie jest niezasadne i jako takie podlega oddaleniu.

Na wstępie należy przypomnieć, że zgodnie z art. 63 ust. 1 - 4 ustawy z dnia 28 listopada 2003 roku o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 323, dalej: ustawa o świadczeniach rodzinnych) z dniem wejścia w życie ustawy fundusz alimentacyjny przeszedł w stan likwidacji, zaś aktywa i pasywa funduszu stają się aktywami i pasywami Skarbu Państwa. Likwidatorem funduszu został Prezes Zakładu w zakresie spraw o świadczenia z funduszu, do których prawo powstało przed dniem wejścia w życie ustawy.
Likwidator może upoważnić innych pracowników Zakładu do wykonywania określonych czynności związanych z likwidacją funduszu.

Z kolei art. 67 ustawy o świadczeniach rodzinnych stanowi, że egzekucję należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu prowadzi się w dalszym ciągu aż do ich zaspokojenia. Organ egzekucyjny przekazuje likwidatorowi kwoty ściągnięte od osoby zobowiązanej do alimentacji, pozostałe po zaspokojeniu alimentów i należności z tytułu wypłaconej zaliczki alimentacyjnej. Wniosek o umorzenie lub zawieszenie egzekucji wymaga zgody likwidatora.

W myśl art. 68 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych w szczególnie uzasadnionych przypadkach związanych z sytuacją zdrowotną lub rodzinną osoby, przeciwko której jest prowadzona egzekucja alimentów, lub osoby zobowiązanej do zwrotu bezpodstawnie pobranych świadczeń z funduszu, likwidator może umorzyć, rozłożyć na raty lub odroczyć termin płatności należności likwidowanego funduszu z tytułu wypłaconych lub bezpodstawnie pobranych świadczeń z funduszu.

Podkreślenia wymaga, że ustawa nie wskazuje, nawet przykładowo sytuacji, w których umorzenie może nastąpić, dając tym samym możliwość indywidualnej oceny każdej konkretnej sprawy. Pewną wskazówką jest użycie przez ustawodawcę sformułowania „szczególnie uzasadniony przypadek”, co wskazuje, że umorzenie należności z tytułu wypłaconych świadczeń może mieć miejsce jedynie wyjątkowo, gdy sytuacja rodzinna i majątkowa osoby zobowiązanej jest na tyle trudna, że nie jest ona w stanie spłacić tych należności, a zwrot określonych kwot byłby trudny do sprostania, także dla przeciętnego obywatela.

A zatem, przy tak niedookreślonych przesłankach, należy niezwykle szczegółowo i indywidualnie odnieść się do każdego przypadku zobowiązanego. Ponadto, należy mieć na względzie, iż sformułowanie tego artykułu wskazuje jednoznacznie, że jest to przepis o charakterze wyjątkowym, a zatem nie może być interpretowany rozszerzająco. Środki funduszu alimentacyjnego, jako środki publiczne podlegają ochronie, dlatego przepis art. 68 ustawy o świadczeniach rodzinnych musi być stosowany w szczególnie trudnych i wyjątkowych sytuacjach. W przeciwnym wypadku ochrona środków funduszu byłaby iluzoryczna.

Pomocniczo, oceny istnienia, w danej sprawie, „szczególnie uzasadnionego przypadku”, można dokonywać przy uwzględnieniu przepisów, dotyczących umarzania należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, między innymi ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, czy wydanego na jej podstawie rozporządzenia z dnia 31 lipca
2003 r. w sprawie szczegółowych zasad umarzania należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne (Dz. U. z 2003 r., nr 141, poz. 1365).

Z § 3 ust. 1 powyższego rozporządzenia, wynika, że Zakład może umorzyć należności z tytułu składek, jeżeli zobowiązany wykaże, że ze względu na stan majątkowy i sytuację rodzinną nie jest w stanie opłacić tych należności, ponieważ pociągnęłoby to zbyt ciężkie skutki dla zobowiązanego i jego rodziny, w szczególności w przypadku:

1)  gdy opłacenie należności z tytułu składek pozbawiłoby zobowiązanego i jego rodzinę możliwości zaspokojenia niezbędnych potrzeb życiowych;

2)  poniesienia strat materialnych w wyniku klęski żywiołowej lub innego nadzwyczajnego zdarzenia powodujących, że opłacenie należności z tytułu składek mogłoby pozbawić zobowiązanego możliwości dalszego prowadzenia działalności;

3)  przewlekłej choroby zobowiązanego lub konieczności sprawowania opieki nad przewlekle chorym członkiem rodziny, pozbawiającej zobowiązanego możliwości uzyskiwania dochodu umożliwiającego opłacenie należności.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego, jako przypadki szczególnie uzasadnione, związane z sytuacją zdrowotną lub rodzinną zobowiązanego, które umożliwiają poddane kontroli sądowej umorzenie należności zlikwidowanego funduszu alimentacyjnego, uznaje się niezależne od zobowiązanego alimentacyjnie, sytuacje losowe lub nadzwyczajne, które sprawiają, że nie jest on w stanie na bieżąco, ani w dającej się przewidzieć perspektywie, regulować obarczających go zaległości alimentacyjnych, bez uszczerbku dla jego zdrowia oraz naruszenia innych istotnych dóbr najbliższych członków jego rodziny (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 listopada 2010 r. sygn. I UK 119/10, opubl. LEX nr 686798).

Cytowany przepis stanowi regulację wyjątkową, a więc nie może być interpretowany rozszerzająco. Nie ulega też wątpliwości, że wykładnia tego przepisu nie może zmierzać do tego, by stał się on zasadą, a nie wyjątkiem. Zatem nawet trudna sytuacja materialna lub zdrowotna osoby ubiegającej się o umorzenie należności alimentacyjnych nie może być samoistną podstawą do wydania decyzji uwzględniającej wniosek, gdyż nie chodzi tutaj o przypadki "uzasadnione", ale "szczególnie uzasadnione", a więc takie które mają charakter wyjątkowy, losowy, nietypowy. Są to więc sytuacje nadzwyczajne, powstałe w wyniku zdarzenia niezależnego od zobowiązanego, w następstwie którego jego sytuacja uległa takiemu pogorszeniu, że nie jest on w stanie na bieżąco spłacać swoich należności, a nadto nie ma perspektywy poprawy i zmiany tej sytuacji. Taką wykładnię wymienionego przepisu zaprezentował Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 3 lutego 2010 r. w sprawie I UK 270/09 ( LEX nr 585729), którą tut. Sąd w całości podziela.

Przesłanki do umorzenia należności na rzecz funduszu nie wyczerpuje fakt, że zadłużenie jest większe niż możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego do alimentacji. Nawet brak stałych dochodów i związana z tym trudna sytuacja materialna, nie jest jeszcze okolicznością kwalifikującą do umorzenia zadłużenia alimentacyjnego, gdyż uruchomienie wypłat z funduszu następowało właśnie wówczas, gdy dłużnik nie posiadał majątku ani dochodów podlegających egzekucji. Decyzja o umorzeniu zaległości nie może także działać zachęcająco w stosunku do osób zobowiązanych do alimentacji, do korzystania z instytucji umorzenia zaległości wobec likwidowanego funduszu w miejsce osobistych starań o zaspokojenie obowiązku alimentacyjnego przez wiele lat (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 23 maja 2014 r., sygn. III AUa 1285/13, LEX nr 1477216).

Wskazania wymaga, że brak stałych dochodów i związana z tym trudna sytuacja materialna jest niewątpliwie okolicznością dotyczącą wszystkich dłużników alimentacyjnych, gdyż uruchomienie funduszu alimentacyjnego następuje tylko wówczas, gdy dłużnik nie ma majątku ani dochodów podlegających egzekucji. Ale ta okoliczność nie może premiować umorzeniem należności, nie można bowiem z wyjątku, o jakim mowa w art. 68 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, czynić zasady.

Mając na względzie powyższe uwagi, Sąd Okręgowy doszedł do przekonania,
że ustalona w niniejszej sprawie sytuacja osobista wnioskodawcy, wbrew jego stanowisku, nie stanowi szczególnie uzasadnionego przypadku, będącego przesłanką umorzenia spornych należności.

Z postępowania dowodowego przeprowadzonego w przedmiotowej sprawie niewątpliwie wynika, że B. G. jest osobą schorowaną. W ocenie Sądu brak jest jednak podstaw do ustalenia, że nie jest możliwa w całości spłata zadłużenia alimentacyjnego. Skarżący pobiera emeryturę w kwocie brutto 1470, 85 zł (netto 1338,47 zł), ma zatem stałe źródło utrzymania. Do świadczenia przysługuje dodatek pielęgnacyjny w kwocie 294,39 zł oraz świadczenie uzupełniające w kwocie 500,00 zł. Wnioskodawca prowadzi sam gospodarstwo domowe. Mieszka u córki swojej byłej konkubiny. Co istotne, nie płaci za wynajem mieszkania, opłaca jedynie koszty związane z jego utrzymaniem. Koszt leczenia stanowi co prawda istotną pozycję w wydatkach skarżącego, jednakże regularnie otrzymuje on z MOPS-u dodatki docelowe na leki. Nie można również tracić z pola widzenia, iż wobec skarżącego prowadzone jest postępowanie egzekucyjnego, z którego uzyskane potrącenia przekazywane są na poczet zaległości na rzecz Likwidatora Funduszu Alimentacyjnego. W związku z powyższym dług skarżącego ulega regularnemu, stopniowemu zmniejszeniu.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się jednolicie, że osoba, na której ciąży obowiązek lub zaległości alimentacyjne nie powinna być w całości zwolniona z tych zobowiązań, jeżeli ma jakiekolwiek realne możliwości choćby częściowej lub rozłożonej w czasie spłaty długów alimentacyjnych (tak w wyroku z dnia 10 listopada 2010 r., I UK 119/10, LEX nr 686798).

Nie można również pominąć okoliczności, że konieczność spłaty zadłużenia w funduszu alimentacyjnym jest konsekwencją wieloletniego niewywiązywania się przez odwołującego z obowiązku alimentacyjnego względem swoich dzieci. Z przepisu art. 133 § 1 k.r.o. wynika zaś, że rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Obowiązek alimentacyjny mieści się w katalogu obowiązków troszczenia się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka nałożonych na rodziców w art. 96 § 1 k.r.o. Trudna sytuacja materialna i życiowa rodziców nie zwalnia ich od obowiązku świadczenia na potrzeby dzieci. Rodzice obowiązani są dzielić się z dziećmi nawet bardzo szczupłymi dochodami (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 marca 2000 r., I CKN 1538/99, LEX nr 51629). Wnioskodawca pomija okoliczność, że konieczność spłaty jego zadłużenia w funduszu alimentacyjnym jest konsekwencją wieloletniego niewywiązywania się przez niego z obowiązku alimentacyjnego. Zdaniem Sądu postawa wnioskodawcy, który przez tak długi okres czasu nie poczuwał się do spłaty zaległości świadczy o tym, iż przez wiele lat lekceważył swój obowiązek alimentacyjny. Niewątpliwie tego rodzaju postępowanie nie może być więc premiowane całkowitym zwolnieniem z długu wobec funduszu alimentacyjnego.

Reasumując, mając na względzie treść przepisu art. 68 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, wskazującego bardzo konkretnie i w sposób precyzyjny na możliwość umorzenia należności jedynie w „szczególnie uzasadnionych przypadkach związanych z sytuacją zdrowotną lub rodzinną”, jak również w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, uznać należy, iż w przypadku wnioskodawcy nie zachodzą żadne okoliczności zdrowotne lub rodzinne, które stanowiłyby szczególną i wyjątkową sytuację przemawiającą za celowością zmiany zaskarżonej decyzji.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Okręgowy na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k. p. c. oddalił odwołanie.