Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Decyzją z 29.05.2024 roku, Dyrektor Wojskowego Biura Emerytalnego w Ł., przyznał P. D., od 1.02.2024r., emeryturę wojskową, uwzględniając 1 % zwiększenia wysługi emerytalnej za pełnienia służby w strefie działań wojennych.

/decyzja k. 38 -36akt (...), wyliczenie wysługi emerytalnej k.32 akt (...)/

Ubezpieczony P. D. , reprezentowany przez radcę prawnego, złożył odwołanie od tej decyzji, wnosząc o przeliczenie podstawy wymiaru należnej mu emerytury, z uwzględnieniem tego, że przez okres 3 rozpoczętych miesięcy pełnił służbę wojskową w warunkach szczególnych - za które za każdy miesiąc winien mieć zwiększone świadczenie emerytalne o 0,5 % co w sumie daje zwiększenie o 1,5 % a nie jak przyjął organ rentowy wydający zaskarżoną decyzje o 1 % . Nadto, skarżący wniósł o stwierdzenie, że pozwany ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, a także o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, wg norm przepisanych.

Odwołujący wskazał, że organ rentowy nieprawidłowo z naruszeniem przepisów procesowych, a mianowicie art. 15 ust. 3 w zw. z ust. 5 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin przyjął, że pełnił służbę wojskową w warunkach szczególnych przez okres 1 miesiąca i 17 dni dni, podczas gdy służbę w szczególnych warunkach pełnił w ramach Polskiego Kontyngentu Wojskowego wydzielonego z Misji Specjalnej Międzynarodowych Sił Wspierania Bezpieczeństwa w Islamskiej Republice Afganistanu w okresie od 17.10.2010 do 2.12.2010 łącznie przez okres 3 rozpoczętych miesięcy co miało wpływ na wysokość obliczonego świadczenia.

/odwołanie k. 3-4/

W odpowiedzi na odwołanie, Dyrektor Wojskowego Biura Emerytalnego w Ł. wniósł o jego oddalenie, podnosząc, że sposób wyliczenia każdego rozpoczętego miesiąca pełnienia służby na froncie w czasie wojny lub w strefie działań wojennych przy obliczaniu wysługi emerytalnej jest zgodny z § 26 ust. 1 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 10.02.2012 w sprawie trybu postępowania i właściwości organów w sprawach zaopatrzenia emerytalnego żołnierzy zawodowych oraz uprawnionych członków ich rodzin.

/odpowiedź na odwołanie k. 7-8/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - P. D. ur. (...) w dniu 29.02.2024 r., złożył wniosek o ustalenie uprawnień do emerytury wojskowej.

( okoliczność niesporna, wniosek k. 3 akt (...))

Wnioskodawca pełnił służę w strefie działań wojennych w Polskim Kontyngencie Wojskowym wydzielonym z Misji Specjalnej Międzynarodowych Sił Wspierania Bezpieczeństwa w Islamskiej Republice Afganistanu w okresie od 17.10.2010 do 2.12.2010

( okoliczności bezsporne, zaświadczenie k. 13 akt (...))

Zaskarżoną decyzją z 29.05.2024 roku, Dyrektor Wojskowego Biura Emerytalnego w Ł. przyznał P. D. od dnia 1.02.2024 r. emeryturę wojskową, uwzględniając 1 % zwiększenia wysługi emerytalnej z tytułu pełnienia służby w szczególnych warunkach, tj. w strefie działań wojennych tj za zliczone 1 miesiąc i 17 dni.

(decyzja z załącznikami k.29-38 akt (...))

Powyższy stan faktyczny był w całości niesporny i wynika z niekwestionowanych przez strony, dokumentów, znajdujących się w aktach sprawy i załączonych akt emerytalnych wnioskodawcy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Sąd Okręgowy wydał wyrok na posiedzeniu niejawnym - na podstawie art. 148 ¹ , który stanowi, że Sąd może rozpoznać sprawę na posiedzeniu niejawnym, gdy pozwany uznał powództwo lub gdy po złożeniu przez strony pism procesowych i dokumentów, w tym również po wniesieniu zarzutów lub sprzeciwu od nakazu zapłaty albo sprzeciwu od wyroku zaocznego, sąd uzna - mając na względzie całokształt przytoczonych twierdzeń i zgłoszonych wniosków dowodowych - że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne. - § 1

Zgodnie z § 3. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli strona w pierwszym piśmie procesowym złożyła wniosek o wysłuchanie jej na rozprawie albo przepis szczególny przewiduje taki obowiązek, chyba że pozwany uznał powództwo.

W przedmiotowo –podmiotowym stanie faktycznym – żadna ze stron nie złożyła wniosku o rozpoznanie sprawy na rozprawie , a stan faktyczny był niesporny między stronami.

Pomiędzy stronami nie było sporu, co do okresu pełnienia służby w strefie działań wojennych, ale co do sposobu liczenia - tego okresu. Przedmiotem – sporu - w niniejszej sprawie, była, bowiem, zasadność domagania się, przez wnioskodawcę, podwyższenia podstawy wymiaru świadczenia emerytalnego (emerytury wojskowej) o 0,5% z tytułu pełnienia służby w strefie działań wojennych do 1,5%, w miejsce 1 %.

Zasady ustalenia podstawy wymiaru emerytury z tytułu służby wojskowej, reguluje art. 15 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz.U. z 2024 r. poz. 242 t.j.).

W myśl przepisu art. 15 ust. 3 w/w ustawy, emeryturę podwyższa się o 0,5% podstawy wymiaru za każdy rozpoczęty miesiąc pełnienia służby na froncie w czasie wojny lub w strefie działań wojennych.

Jak przyjmuje judykatura, w przypadku służby w strefie działań wojennych, każdy rozpoczęty miesiąc służby, powoduje podwyższenie podstawy wymiaru świadczenia, niezależnie od tego, ile dni w tym miesiącu służba była pełniona, co nie stanowi naruszenia art. 15 ust 3 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin oraz § 4 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie szczegółowych warunków podwyższania emerytur wojskowych (Dz. U. z 2004 r. Nr 67, poz. 618 z późn. zm.) (zob. wyroki Sądu Apelacyjnego w Białymstoku: z dnia 2 grudnia 2014 r., III AUa 898/14, oraz z dnia 29 października 2014 r., III AUa 756/14, L. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 24 października 2019 III AUa 1335/18).

Z kolei § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 lipca 2011 r. w sprawie szczegółowych warunków podwyższania emerytur wojskowych (Dz.U. 2011 Nr 159, poz. 946) stanowi, że emeryturę wojskową podwyższa się o 0,5% podstawy wymiaru za każdy rozpoczęty miesiąc pełnienia służby w strefie działań wojennych w polskich kontyngentach wojskowych wydzielonych z Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej lub przez kierowanych do pełnienia służby w tej strefie z polskich przedstawicielstw wojskowych oraz polskich zespołów łącznikowych przy organizacjach międzynarodowych i międzynarodowych strukturach wojskowych albo bezpośrednio z organizacji międzynarodowych, międzynarodowych struktur wojskowych i obcych jednostek wojskowych.

Zgodnie, również, z treścią § 26 ust. 1 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 lutego 2012 r. w sprawie trybu postępowania i właściwości organów w sprawach zaopatrzenia emerytalnego żołnierzy zawodowych oraz uprawnionych członków ich rodzin (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2107) przy obliczaniu wysługi emerytalnej sumuje się poszczególne okresy o jednakowym procentowym wskaźniku, obejmujące lata, miesiące i dni. Sumę dni zamienia się na miesiące, przyjmując za miesiąc trzydzieści dni kalendarzowych. Sumę miesięcy zamienia się na lata, przyjmując pełne 12 miesięcy za jeden rok. W końcowym podsumowaniu okresy niepełnych miesięcy nie są uwzględniane, z wyjątkiem okresów, o których mowa w art. 15 ust. 3 ww. ustawy.

Treść tych przepisów nie pozostawia, w ocenie Sądu Okręgowego, wątpliwości, iż, w przypadku służby w strefie działań wojennych, każdy rozpoczęty miesiąc służby powoduje podwyższenie podstawy wymiaru świadczenia niezależnie od tego, ile dni w tym miesiącu służba była pełniona (zob. wyroki Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 15 lutego 2023 r., III AUa 696/21, L. oraz z dnia 17 lipca 2018 r., III AUa 554/17, L.).

Podstawą rozstrzygnięcia jest przepis § 26 ust. 1 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 lutego 2012 r. w sprawie trybu postępowania i właściwości organów w sprawach zaopatrzenia emerytalnego żołnierzy zawodowych oraz uprawnionych członków ich rodzin, które to rozporządzenie obowiązuje od dnia 7 marca 2012 r. W przepisie tym, w sposób jasny wskazano, iż okresy niepełnych miesięcy nie są uwzględniane, z wyjątkiem okresów, o których mowa w art. 15 ust. 3 ww. ustawy.

Zaskarżona aktualnie decyzja, została wydana z naruszeniem przepisów art. 15 ust. 3 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 lipca 2011 r. w sprawie szczegółowych warunków podwyższania emerytur wojskowych oraz § 26 ust. 1 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 lutego 2012 r. w sprawie trybu postępowania i właściwości organów w sprawach zaopatrzenia emerytalnego żołnierzy zawodowych oraz uprawnionych członków ich rodzin (por. w tym zakresie wyrok SA w Białymstoku z dnia 2 grudnia 2014 r, III AUa 898/14, Lex nr 1623819, jak również wyrok SA w Łodzi z dnia 16 kwietnia 2019 r. III AUa 1144/18).

Sąd Okręgowy zważył, iż organ w tym zakresie kierował się brzmieniem § 26 ust. 1 zdanie czwarte rozporządzenia wykonawczego z uwzględnieniem zapisu, że "w końcowym podsumowaniu okresy niepełnych miesięcy nie są uwzględniane" - jednakże błędnie pomijając dalszą część tego zdania, tj. "z wyjątkiem okresów, o których mowa w art. 15 ust. 3 ww. ustawy". A zatem pozwany organ ustalił sumując wyłącznie konkretne okresy służby na froncie w czasie wojny lub w strefie działań wojennych ubezpieczonego, iż wynosi ona 1 miesiąc i 17 dni , po czym dopiero tak ustaloną już sumę w oparciu o art. 15 ust. 3 ustawy zaokrąglił w górę do pełnego miesiąca - uzyskując wynik 2 miesięcy, co w konsekwencji oznacza obliczenie wymiaru świadczenia z tytułu pełnienia służby na froncie podczas wojny lub w strefie działań wojennych na poziomie 1%.

W ocenie Sądu Okręgowego sposób liczenia rozpoczętych miesięcy przez pozwany organ emerytalny jest sprzeczny z powołanymi przepisami. W oparciu, bowiem, o, cytowane wyżej, przepisy art. 15 ust. 3 ustawy w związku z § 4 ust. 1 punkt 2 rozporządzenia w związku z § 26 ust. 1 zdanie czwarte rozporządzenia wykonawczego, do ustalenia ubezpieczonemu wymiaru świadczenia z tytułu pełnienia służby na froncie podczas wojny lub w strefie działań wojennych należało uwzględnić nie tylko konkretne okresy służby na froncie w czasie wojny lub w strefie działań wojennych ubezpieczonego - ale, co wynika z § 26 ust. 1 zdanie czwarte rozporządzenia wykonawczego, pełne miesiące takiej służby. Okres służby wnioskodawcy w strefie działań wojennych, powinien wynosić 3 miesiące, z uwagi na pełnienie służby w Polskim Kontyngencie Wojskowym w Islamskiej Republice Afganistanu, w okresie od 17.10.2010 do 2.12.2010 r.

To, zaś, oznacza, że wnioskodawca legitymuje się łącznie okresem 3 miesięcy rozpoczętych, a zatem zwiększenie winno wynieść 1,5 % (3 miesiące x 0,5%). Powyższe obliczenie powoduje wzrost liczby miesięcy pełnienia służby o 1 miesiąc , co w kontekście przelicznika 0,5% za każdy miesiąc (art. 15 ust. 3) oznacza, iż podstawa wymiaru świadczenia z tytułu pełnienia służby na froncie podczas wojny lub w strefie działań wojennych dla ubezpieczonego powinna zostać ustalona na poziomie 0,5 % wyżej niż to miało miejsce. Zasadnie więc wnioskodawca domagał się podwyższenia podstawy wymiaru świadczenia o 0,5% z tytułu pełnienia służby w strefie działań wojennych do 1,5% w miejsce 1%.

Z uwagi na powyższe, Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję i przeliczył wymiar emerytury wojskowej wnioskodawcy podwyższając procentowe zwiększenie wysługi emerytalnej do 1,5% z tytułu służby w strefie działań wojennych.