Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12 kwietnia 2019 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych, II Oddział
w Ł. odmówił K. T. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy
W uzasadnieniu, organ rentowy wskazał, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia
20 marca 2019 roku, wnioskodawczyni nie została uznana za niezdolną do pracy, wobec czego brak jest podstaw do przyznania prawa do renty.

(decyzja – k. 54 akta ZUS)

Od decyzji ZUS odwołanie złożyła K. T., zaskarżając decyzję w całości. Zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie art. 57 ust. 1 i 2 w zw. z art. 58 ust 1 pkt 5 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS poprzez niewłaściwe ustalenia, iż wnioskodawczyni nie spełnia warunków do przyznania jej renty w sytuacji, gdy przesłanki wymienionych przepisach są przez nią spełnione. Wnioskodawczyni wniosła o uchylenie przez organ rentowy skarżonej decyzji, rozpatrzenie nowych okoliczności powołanych przez nią w odwołaniu oraz zmianę skarżonej decyzji i przyznania jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Ponadto wniosła o dopuszczenie dowodu z załączonych do odwołania dokumentów, dopuszczenie dowodu z opinii biegłego ortopedy, dopuszczenie dowodu z jej przesłuchania.

W uzasadnieniu odwołania wskazała, że, po wydaniu orzeczenia przez lekarza orzecznika oraz Komisję Lekarską ZUS, powstały nowe okoliczności skutkujące koniecznością ponownej analizy stanu faktycznego sprawy. W dniu 16 kwietnia 2019 r. wnioskodawczyni musiała się poddać leczeniu operacyjnemu związanemu z koniecznością przeprowadzenia zabiegu artroskopii kolana lewego. Powyższe wynikało ze zmian zwyrodnieniowych lewego stanu kolanowego oraz uszkodzenia łąkotki przyśrodkowej. Wnioskodawczyni wskazała, że powyższe powodowały u niej silne dolegliwości bólowe. Po przeprowadzonym zabiegu zalecono jej kontynuowanie opieki w (...). W toku dalszego leczenia wnioskodawczyni otrzymała skierowanie do szpitala celem przeprowadzenia alloplastyki kolana lewego. Według wnioskodawczyni konieczność podjęcia leczenia w zasadniczy sposób wpływa na stan jej zdrowia. Ponadto wnioskodawczyni wskazała, że nawet przy pominięciu tych okoliczności należy stwierdzić, że wydana przez organ rentowy decyzja jest wadliwa. W dniu 13 stycznia 2017 r. wnioskodawczyni doznała wypadku w pracy skutkującego urazem kolana. Konieczne stało się operacyjne leczenie urazu. Wnioskodawczyni wskazała, że od dnia wypadku jej stan zdrowia uległ pogorszeniu. Według wnioskodawczyni zmiany zwyrodnieniowe, uszkodzenie łąkotki przyśrodkowej stanowiły wskazania do zabiegu artroskopii stawu kolanowego. Ponadto wskazała, że w lutym 2018 r. przeszła operację z powodu zespołu cieśni prawego nadgarstka, a w lipcu 2018 r. cieśni lewego nadgarstka. Dolegliwości bólowe prawego nadgarstka utrzymują się mimo przebytego zabiegu. Wnioskodawczyni wskazała, że zaszła konieczność przeprowadzenia ponownej operacji prawego nadgarstka w styczniu 2019 r. Ponadto wnioskodawczyni zmuszona była z w/w powodu poddać się długotrwałej rehabilitacji. Według wnioskodawczyni, brak jest podstaw do jej przekwalifikowania umożliwiającego wykonywanie innej pracy zgodnej z posiadanymi predyspozycjami a przede wszystkim odpowiedniej do jej problemów zdrowotnych.

(odwołanie – k. 3 – 5 w aktach VIII U 1674/19)

W odpowiedzi na odwołanie, organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując argumenty tożsame, jak w zaskarżonej decyzji. Organ rentowy podniósł, iż odwołanie nie zawiera nowych okoliczności, mających wpływ na zaskarżoną decyzję.

(odpowiedź na odwołanie – k. 14 w aktach VIII U 1674/19)

Postanowieniem z dnia 10 lipca 2019 r. Sąd zawiesił postępowanie w sprawie na podstawie art. 177 § 1 pkt 3 k.p.c.

(postanowienie k. 25 - 26 w aktach VIII U 1674/19)

Decyzją z dnia 29 sierpnia 2019 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych, II Oddział
w Ł. odmówił K. T. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy
W uzasadnieniu, organ rentowy wskazał, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia
23 sierpnia 2019 r., wnioskodawczyni nie została uznana za niezdolną do pracy, wobec czego brak jest podstaw do przyznania prawa do renty.

(decyzja k.78 w aktach ZUS)

Od decyzji ZUS odwołanie złożyła K. T., zaskarżając decyzję w całości. Zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie art. 57 ust. 1 i 2 w zw. z art. 58 ust 1 pkt 5 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS poprzez niewłaściwe ustalenia, iż wnioskodawczyni nie spełnia warunków do przyznania jej renty w sytuacji, gdy przesłanki wymienionych przepisach są przez nią spełnione. Wnioskodawczyni wniosła o uchylenie przez organ rentowy skarżonej decyzji, rozpatrzenie nowych okoliczności powołanych przez nią w odwołaniu oraz zmianę skarżonej decyzji i przyznania jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Ponadto wniosła o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego ortopedy.

W uzasadnieniu odwołania wskazała, że po wydaniu orzeczenia przez lekarza orzecznika oraz Komisję Lekarską ZUS powstały nowe okoliczności skutkujące koniecznością ponownej analizy stanu faktycznego sprawy. W dniu 16 kwietnia 2019 r. wnioskodawczyni musiała się poddać leczeniu operacyjnemu związanemu z koniecznością przeprowadzenia zabiegu artroskopii kolana lewego. Powyższe wynikało ze zmian zwyrodnieniowych lewego stawu kolanowego oraz uszkodzenia łąkotki przyśrodkowej. Te schorzenia powodowały u wnioskodawczyni występowanie silnych dolegliwości bólowych. Wnioskodawczyni wskazała, że po przeprowadzonym leczeniu zalecono jej kontynuowanie opieki w (...). Według wnioskodawczyni konieczność podjęcia leczenia w zasadniczy sposób wpłynęła na stan jej zdrowia. Wnioskodawczyni wskazała, że w związku z podniesionymi przez nią nowymi okolicznościami organ rentowy dokonał ponownego rozpoznania jej wniosku z dnia 30 stycznia 2019 r. Lekarz orzecznik ZUS ustalił, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy. Wnioskodawczyni nie zgadzając się z opinią, wniosła od niej sprzeciw. Wnioskodawczyni podniosła, że wbrew ustaleniom lekarza orzecznika zdiagnozowana u niej zaawansowana gonatroza III/IV stopnia z brakiem możliwości leczenia zachowawczego oraz skierowanie na alloplastykę dają podstawy do uznania, że jest niezdolna do pracy.

(odwołanie k. 3 – 7 w aktach VIII U 4268/19)

W odpowiedzi na odwołanie, organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując argumenty tożsame, jak w zaskarżonej decyzji. Organ rentowy podniósł, iż odwołanie nie zawiera nowych okoliczności, mających wpływ na zaskarżoną decyzję.

(odpowiedź na odwołanie k. 8 w aktach VIII U 4268/19)

Postanowieniem z dnia 6 września 2019 r. Sąd podjął zawieszone postępowania w sprawie.

(postanowienie k. 31 w aktach VIII U 1674/19)

Pismem procesowym z dnia 19 września 2019 r. wnioskodawczyni poparła dotychczasowe stanowisko wyrażone w sprawie i zgłoszone przez siebie wnioski dowodowe.

(pismo procesowe k. 34 w aktach VIII U 1674/19)

Sąd zarządzeniem z dnia 16 października 2019 r. połączył sprawę VIII U 4268/19 ze sprawą VIII U 1674/19 celem łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia pod sygnaturą akt VIII U 1674/19.

(zarządzenie k.11 w aktach VIII U 4268/19)

Na rozprawie z dnia 15 lipca 2020 r. wnioskodawczyni poparła odwołania. Pełnomocnik ZUS wniósł o oddalenie odwołań.

(stanowiska stron 00:00:54 – 00:06:57 e-protokół rozprawy z dnia 15 lipca 2020 r. płyta CD k.155)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny

K. T. urodziła się (...). Posiada wykształcenie zawodowe – sprzedawca. Ostatnio pracowała jako pomoc kuchenna. Posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności.

(okoliczności bezsporne)

W dniu 30 stycznia 2019 roku ubezpieczona złożyła wniosek o ustalenie prawa do renty
z tytułu niezdolności do pracy.

(wniosek – k. 1 – 4 akt ZUS)

W opinii Lekarza Orzecznika ZUS z 20 lutego 2019 roku rozpoznano
u wnioskodawczyni: stan po przebytej niedawno reoperacji z powodu zespołu cieśni prawego nadgarstka, przebytą w lipcu 2018 r. operację z powodu zespołu cieśni lewego nadgarstka, torbiel backera kolana lewego z kwalifikacją operacyjną i zmiany zwyrodnieniowe chrząstek stawowych bez istotnego upośledzenia sprawności ruchowej, nadciśnienie tętnicze. Fakt przebycia przez wnioskodawczynię zabiegu operacyjnego – uwolnienia nerwu pośrodkowego z dobrą już sprawnością ręki prawej nie spowoduje długotrwałej niezdolności do pracy i nie ma podstaw by orzekać długotrwałą niezdolność oraz rentę chorobową.

(opinia lekarska z dnia 20 lutego 2019 roku – k. 107 - 109 dokumentacji medycznej)

W wyniku złożonego przez wnioskodawczynię sprzeciwu z dnia 28 lutego 2019 roku, sprawę rozpoznała Komisja Lekarska ZUS, która w orzeczeniu z dnia 20 marca 2019 roku stwierdziła u wnioskodawczyni przebytą niedawno reoperację z powodu zespołu cieśni prawego nadgarstka 28.01.2019 r. oraz operację z powodu zespołu cieśni prawego nadgarstka w dn. 27.02.2018 r. oraz przebytą operację cieśni lewego nadgarstka w lipcu 2018 r. bez upośledzenia sprawności rąk. Torbiel B. kolana lewego z kwalifikacją operacyjną i zmiany zwyrodnieniowe stawów kolanowych, bez istotnego upośledzenia sprawności ruchowej, stan po strumektomii w okresie eutyreozy, żylaki kończyn dolnych bez powikłań, otyłość. W badaniu internistycznym bez jawnych cech niewydolności serca, RR 150/100 mmHg (podwyższone sytuacyjnie), czynność serca miarowa 80/min, chód samodzielny; sprawnie samodzielnie ubiera się i rozbiera. Klinicznie stwierdza się obecności torbieli podkolanowej w kolanie lewym. Ruchomość kręgosłupa dobra. Komisja Lekarska po zbadaniu ubezpieczonej oraz po analizie jej dokumentacji medycznej orzeka, że aktualny stopień naruszenia sprawności organizmu (bez istotnego upośledzenia sprawności ruchu, bez zaników mięśniowych, bez objawów korzeniowych, ruchy precyzyjne rąk prawidłowe) nie uzasadnia długotrwałej niezdolności do pracy na poziomie posiadanych kompetencji zawodowych. Komisja lekarska stwierdziła, że K. T. nie jest niezdolna do pracy.

(sprzeciw wnioskodawczyni – 115 dokumentacji medycznej, orzeczenie Komisji Lekarskiej z dnia 20 marca 2019 r. – k 35 akt ZUS, opinia lekarska z dnia 9 listopada 2015 roku – k. 116 – 120 dokumentacji medycznej)

Do odwołania z dnia 14 maja 2019 r. dotyczącego decyzji ZUS z dnia 12 kwietnia 2019 r. wydanej na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej, dołączono kserokopię karty informacyjnej z dwudniowej hospitalizacji w kwietniu 2019 r. (po badaniu (...)), ponownego skierowania ortopedycznego wydanego 6 maja 2019 r. Organ rentowy wskazał, że w/w dokumenty mogą stanowić okolicznościach w sprawie. Wobec nowych zdarzeń medycznych po badaniu komisji lekarskiej i braku pełnej spójności sprawa powinna zostać skierowana do ponownego rozpoznania przez lekarza orzecznika.

(opinia lekarska k. 62 akt ZUS)

W opinii Lekarza Orzecznika ZUS z 25.07.2019 roku rozpoznano
u wnioskodawczyni: zmiany zwyrodnieniowe lewego stawu kolanowego, stan po artroskopii 16.04.2019 r. bez upośledzenia sprawności ruchowej, stan po kilkakrotnej operacji cieśni obu nadgarstków, obecnie bez upośledzenia sprawności ruchowej, otyłość, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z powiększoną kifozą piersiową bez upośledzenia sprawności ruchowej, otyłość. Lekarz orzecznik stwierdził po badaniu bezpośrednim i analizie dokumentacji medyczne, że wnioskodawczyni nie jest zdolna do pracy.

(opinia lekarska z dnia 25 lipca 2019 – k. 124 - 126 dokumentacji medycznej, orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z 25 lipca 2019 roku – k. 65 akta ZUS)

W wyniku złożonego przez wnioskodawczynię sprzeciwu z dnia 7 sierpnia 2019 roku, sprawę rozpoznała Komisja Lekarska ZUS, która w orzeczeniu z dnia 23 sierpnia 2019 roku stwierdziła u wnioskodawczyni zmiany zwyrodnieniowe kolana lewego bez istotnego upośledzenia sprawności, przebyte leczenie operacyjne zespołu cieśni nadgarstka prawego 2x i lewego 1x – bez istotnego upośledzenia sprawności, niedoczynność tarczycy po strumektomii. Komisja lekarska orzekła, że wnioskodawczyni przy istniejącym naruszeniu sprawności nie jest osobą długotrwale niezdolną do pracy.

(sprzeciw wnioskodawczyni – 130 dokumentacji medycznej, orzeczenie Komisji Lekarskiej z dnia 23 sierpnia 2019 r. – k 77 akt ZUS, opinia lekarska z dnia 9 listopada 2015 roku – k. 132 – 134 dokumentacji medycznej)

Sąd Okręgowy przeprowadził postępowanie dowodowe, dopuszczając dowód z opinii biegłych sądowych, powołanych z uwagi nas udokumentowane schorzenia wnioskodawczyni.

Z punktu widzenia ortopedycznego stwierdzono zmiany zwyrodnieniowe stawu kolanowego lewego, bez istotnego upośledzenia funkcji ruchowej z zespołem bólowym, cystę B. dołu podkolanowego lewego, stan po wielokrotnych (5x) zabiegach operacyjnych z powodu obustronnego zespołu cieśni nadgarstków – bez upośledzenia funkcji, stan po stłuczeniu obu kolan w roku 2009 i lewego w roku 2017. Z punktu widzenia ortopedy wnioskodawczyni jest zdolna do pracy. Ponadto biegły ortopeda, zgadza się z orzeczeniami lekarza orzecznika ZUS z dnia 25.07.2019 r. i Komisji Lekarskiej z dnia 23.08.2019 r. w wyniku których wnioskodawczyni została uznana za osobę zdolną do pracy. PO zapoznaniu się z dokumentacją lekarską oraz po badaniu wnioskodawczyni biegły ortopeda nie stwierdza upośledzenia funkcji narządu ruchu w stopniu uzasadniającym uznanie wnioskodawczyni za częściowo lub całkowicie niezdolną do pracy. Chodzenie przy pomocy kul i utykanie, nie znajdują uzasadnienia w badaniu ortopedycznym wnioskodawczyni, jakie biegły ortopeda przeprowadził w dniu 11.12.2019 r. Dolegliwości bólowe są odczuciami subiektywnymi, których nie poddaje się obiektywnej weryfikacji przez badającego. Zgłaszane dolegliwości bólowe nie mogą być podstawą do uznania niezdolności do pracy. W opisie zdjęć RTG kolan i w rozpoznaniu biegły uwzględnił zmiany zwyrodnieniowe kolan. W opisie badania przewodnictwa nerwowego kończyn górnych z dnia 30.05.2019 r. ,nie stwierdzono zmian patologicznych. Przebyte urazy kończyn dolnych nie powodują istotnego upośledzenia funkcji, które skutkowałoby niezdolnością do pracy.

(pisemna opinia biegłego ortopedy, lek. M. S. – k. 93 – 96, pisemna opinia uzupełniająca biegłego ortopedy lek. M. S. k.118 - 119)

Z punktu widzenia neurologicznego, u wnioskodawczyni rozpoznano: stan po przebytych operacjach zespołu cieśni nadgarstka prawego i lewego, zespół bólowy kręgosłupa bez istotnych deficytów neurologicznych.

Z punktu widzenia biegłego neurologa nie stwierdza się niezdolności do wykonywania pracy. Zgłaszane przez wnioskodawczynie zaburzenia czucia nie mają uzasadnienia w badaniach dodatkowych typu (...) nerwów obwodowych. Aktualnie stwierdzone naruszenie sprawności z przyczyn neurologicznych nie powoduje długotrwałej niezdolności do wykonywania pracy zarobkowej.

Wnioskodawczyni posiada umiarkowany stopień niepełnosprawności z związku z dolegliwościami układu ruchu, a nie układu nerwowego.

(pisemna opinia biegłego neurologa, lek. J. B. – k. 130 - 132)

Sąd Okręgowy dokonał powyższych ustaleń w oparciu o załączone akta organu rentowego, dokumenty oraz opinie biegłych ortopedy, neurologa.

W ocenie Sądu, opinie biegłych są w pełni wiarygodne. Zostały sporządzone przez biegłych o specjalnościach właściwych z punktu widzenia schorzeń wnioskodawczyni. Biegli zapoznali się szczegółowo z całą przedłożoną dokumentacją lekarską z przebiegu chorób
i leczenia wnioskodawczyni i na podstawie tej dokumentacji oraz badania bezpośredniego wydali opinie, które są wewnętrznie spójne, logiczne i kompletne. Opinie w sposób jednoznaczny i przejrzysty obrazują stan zdrowia odwołującej i w oparciu o aktualne wskazania wiedzy medycznej kategorycznie rozstrzygają kwestię wpływu stwierdzonych u niej schorzeń na zdolność do pracy, przy uwzględnieniu kwalifikacji zawodowych wnioskodawczyni. W toku postępowania, wobec zgłoszonych przez wnioskodawczynię oraz organ rentowy, zarzutów co do opinii biegłych, Sąd przeprowadził także dowód z opinii uzupełniających. W szczególności Sąd uznał, że biegły z zakresu ortopedii, w swojej uzupełniającej opinii, wyjaśnił, w sposób wyczerpujący, wszelkie wątpliwości odnośnie niezdolności do pracy zarobkowej ubezpieczonej zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami zawodowymi. Ponadto wszelkie wątpliwości, w ocenie Sądu, zostały wyjaśnione w sposób niebudzący wątpliwości interpretacyjnych. Z tych też powodów, Sąd Okręgowy
w pełni podzielił wnioski wynikające z opinii sądowo – lekarskich i uznając je za pełnowartościowe dowody oparł na nich ustalenia faktyczne w sprawie.

Wydane w sprawie, opinie biegłych wyjaśniają wszystkie kwestie sporne, w sposób pełny, powołując się w ich uzasadnieniach na rzeczowe, konkretne i przekonujące argumenty. W tym miejscu należy zauważyć, iż w orzecznictwie ugruntowane jest stanowisko, że potrzeba powołania innego (kolejnego) biegłego (biegłych) powinna wynikać z okoliczności sprawy,
a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonej (złożonych) opinii.
Jeżeli więc opinia biegłego jest przekonująca i zupełna dla sądu, który swoje stanowisko w tym względzie uzasadnił, to fakt, iż opinia taka jest niepełna dla stron procesowych, nie jest przesłanką dopuszczenia w sprawie kolejnej opinii (zob. wyrok SN z 6.05.2009 r., II CSK 642/08, L., postanowienie SN z 6.06.2012 r., I UK 113/12, L.). Dowód z opinii biegłego ma szczególny charakter, nie mogą więc tutaj mieć zastosowania wszystkie zasady
o prowadzeniu dowodów, a w szczególności art. 217 § 1 k. p. c. W konsekwencji nie można przyjąć, że Sąd obowiązany jest dopuścić dowód z kolejnych opinii biegłych w każdym wypadku, gdy opinia złożona jest niekorzystna dla strony (zob. wyrok SN z 15.02.1974 r. II CR 817/73, LEX nr 7404), co potwierdza również późniejsze orzecznictwo (zob. wyrok SN z 6.05.2009 r., II CSK 642/08 LEX nr 511998, wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 25.06.2009 r. V Ca 139/09 LEX nr 551993, postanowienie SN z 19.08.2009 r., III CSK 7/09 LEX 533130, wyrok SN z 16.09.2009r., I PK 79/09 LEX nr 5543670, wyrok SN z 30.05.2007 r., IV CSK 41/07 LEX nr 346211). Ponadto w orzecznictwie podkreśla się także,
że o ewentualnym dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego nie może decydować wyłącznie wniosek strony, lecz zawarte w tym wniosku konkretne uwagi i argumenty podważające miarodajność dotychczasowej opinii lub co najmniej miarodajność tę poddające w wątpliwość, w przeciwnym wypadku wniosek taki musi być uznany za zmierzający wyłącznie
do nieuzasadnionego przedłużenia postępowania, co powinno skutkować jego pominięciem (art. 217 § 2 k.p.c.) – (tak wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 5.06.2002 r., III AUa 811/02 opubl. OSA 2003/9/35). Kierując się zatem wyżej przytoczonymi rozważaniami Sąd Okręgowy uznał, że wszystkie istotne w sprawie okoliczności zostały wyjaśnione na podstawie przeprowadzonych dowodów z opinii biegłych – ortopedy i neurologa.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje

Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z treścią art. 57 pkt. 1 ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2017 roku, poz. 1383) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu o ile jest niezdolny do pracy,
ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, niezdolność powstała w okresach wymienionych w tym przepisie albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Na podstawie art. 107 prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

W oparciu o art. 12 ust. 1 wskazanej ustawy niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Całkowicie niezdolną do pracy jest zaś osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (ust.2), a częściowo niezdolną do pracy - osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (ust.3)

Na mocy art.13 ust.1 przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się:

1) stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji;

2) możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Oceny niezdolności do pracy, jej stopnia oraz ustalenia daty powstania niezdolności do pracy, trwałości lub przewidywanego okresu niezdolności do pracy, związku przyczynowego niezdolności do pracy lub śmierci z określonymi okolicznościami, trwałości lub przewidywanego okresu niezdolności do samodzielnej egzystencji, celowości przekwalifikowania zawodowego dokonuje w formie orzeczenia lekarz orzecznik Zakładu
(art. 14 ust. 1 ustawy emerytalnej).

Orzeczenie lekarza orzecznika, od którego nie wniesiono sprzeciwu lub co do którego nie zgłoszono zarzutu wadliwości, albo orzeczenie komisji lekarskiej, stanowi dla organu rentowego podstawę do wydania decyzji w sprawie świadczeń przewidzianych w ustawie,
do których prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji (art. 14 ust.3 ustawy emerytalnej).

Warunki wskazane w art. 57 wyżej wymienionej ustawy muszą być spełnione łącznie by istniały podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Należy mieć przy tym na uwadze, że na pojęcie niezdolności do pracy składają się pozostające w koniunkcji dwa elementy, a mianowicie element biologiczny oraz element ekonomiczny, rozumiany, jako obiektywna utrata zdolności do zarobkowania. Zdolność do pracy, a zatem potencjalną możliwość wykonywania zatrudnienia ocenia się przy uwzględnieniu stopnia naruszenia sprawności organizmu, możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz celowości przekwalifikowania zawodowego
z uwagi na rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek
i predyspozycje psychofizyczne (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie - III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17 września 2015 r. III AUa 610/14, Legalis nr 1360894).

W przedmiotowej sprawie orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS wnioskodawczyni została uznana za osobę zdolną do pracy zarobkowej. Wskazać w tym miejscu należy,
że w przedmiotowej sprawie wnioskodawczyni zakwestionowała powyższe orzeczenie, wobec czego została powołana Komisja Lekarska ZUS, która wydała orzeczenie także ustalając,
że jest ona zdolna do pracy zarobkowej.

Wobec zakwestionowania przez wnioskodawczynię orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS, Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe. Materiał dowodowy zgromadzony
w niniejszej sprawie, a oparty na wiarygodnych i przyjętych przez Sąd opiniach biegłych sądowych lekarzy specjalistów z dziedzin schorzeń, na które powołuje się wnioskodawczyni, wykazuje jednoznacznie, że organ rentowy zasadnie uznał wnioskodawczynię za osobę zdolną do pracy. Należy przy tym wskazać, że organ rentowy prawidłowo rozpatrzył sprawę w decyzji z dnia 29 sierpnia 2019 r. w oparciu o nowe okoliczności, które przytoczyła wnioskodawczyni.

Sąd w pełni uznał wartość dowodową opinii biegłych, na podstawie których ustalił stan faktyczny w niniejszej sprawie. W ocenie Sądu złożone do sprawy opinie, nie zawierają żadnych braków i ostatecznie wyjaśniły wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

Opinie te zostały sporządzone w oparciu o wyniki badania bezpośredniego oraz analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej. Biegli szczegółowo i w sposób pełny określili schorzenia występujące u badanej oraz ocenili ich znaczenie dla jej zdolności do pracy. Fakt, że opinie biegłych nie mają treści odpowiadającej stronie, nie może mieć w tym wypadku znaczenia. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego potrzeba powołania innego biegłego powinna wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonej opinii. Niezadowolenie strony z opinii biegłego nie uzasadnia powołania innego biegłego (wyrok SN z dnia 5 czerwca 2002 roku I CR 562/74 LEX nr 7607; wyrok SN z dnia 4 sierpnia 1999 roku I PKN 20/99 OSNP 2000/22/807).

W konsekwencji w sprawie niniejszej ostatecznie nie pojawiły się kontrargumenty, które mogłyby budzić wątpliwość Sądu, co do opinii biegłych. Biegli, na podstawie opinii których Sąd się oparł, zgodnie podali, że schorzenia występujące u wnioskodawczyni nie powodują niezdolności do pracy.

Sam fakt istnienia u wnioskodawczyni schorzeń, potwierdzonych przez biegłych ani ilość tych schorzeń, nie może być utożsamiany z niezdolnością do pracy odwołującej. Stwierdzenie stanu chorobowego nie jest bowiem jednoznaczne z kwalifikacją do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Należy również podkreślić, iż w przedmiotowej sprawie poza sporem pozostaje kwestia posiadania przez odwołującą wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, wobec orzeczenia o jej zdolności do wykonywania pracy zarobkowej. W świetle poczynionych ustaleń faktycznych, powyższa okoliczność pozbawiona jest znaczenia prawnego.

Z dokonanych ustaleń wynika, że K. T. ma 56 lat. Posiada wykształcenie zawodowe - sprzedawca, ostatnio zatrudniona była na stanowisku pomocy kuchennej. Mając na uwadze poziom posiadanych kwalifikacji teoretycznych i praktycznych, szanse na znalezienie nowej pracy w warunkach aktualnego rynku pracy i oczekiwań pracodawcy – przy, występujących u wnioskodawczyni, dolegliwościach, powodujących ograniczenie, choć nie w znacznym stopniu, sprawności organizmu, w znanych Sądowi realiach gospodarczych, zwłaszcza w środowisku (...) - nie są łatwe, ale istnieją. Jednakże wnioskodawczyni, dysponuje potencjałem doświadczenia zawodowego, z doskonałym przygotowaniem teoretycznym, umożliwiającym jej ewentualne przekwalifikowanie lub podjęcie aktywności, którą, ze względu na stan zdrowia, będzie mogła być wykonywana, bezpiecznie.

Sąd przeanalizował sytuację wnioskodawczyni, w aspekcie przesłanek art. 13 ust.1 cyt. ustawy.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ^{14 §} 1 k. p. c. oddalił odwołania.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć wnioskodawczyni.

J.K.