Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 czerwca 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił M. S. prawa do renty socjalnej. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że Komisja Lekarska orzeczeniem z dnia 26 czerwca 2017 r. ustaliła, że ubezpieczona nie jest całkowicie niezdolna do pracy.

/decyzja – k. 14 plik I akt ZUS/

W dniu 10 sierpnia 2017 r. wnioskodawczyni złożyła odwołanie od w/w decyzji i wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie prawa do renty socjalnej lub o uchylenie zaskarżonej decyzji.

/odwołanie – k. 2 – 3/

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie wywodząc jak w uzasadnieniu decyzji.

/odpowiedź na odwołanie – k. 9/

Na rozprawie w dniu 24 września 2019 r. pełnomocnik wnioskodawczyni poparł odwołanie oraz wniósł o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego udzielonego z urzędu, które nie zostały uiszczone ani w całości ani w części. Pełnomocnik ZUS wniósł o oddalenie odwołania.

/protokół rozprawy z dnia 24 września 2019 r. – 00:02:21 – 00:05:30 – płyta CD – k. 336/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. S. urodziła się (...) Posiada wyższe wykształcenie. Ukończyła Kolegium Nauczycielskie w Z. w zakresie specjalności edukacja wczesnoszkolna i sztuka. Nie obroniła pracy licencjackiej. Pracowała jako konsultant na infolinii w Banku (...) S.A. przez 3,5 roku, ostatnio jako konsultant sprzedaży w P. przez 1 miesiąc. Obecnie nie pracuje.

/bezsporne, dyplom – k. 4 plik I akt ZUS/

W okresie od 28 września 2008 r. do 22 września 2009 r. ubezpieczona pobierała świadczenie rehabilitacyjne.

/bezsporne/

Orzeczeniem Miejskiego Zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności w Ł. z dnia 16 stycznia 2017 r. wnioskodawczynię M. S. zaliczono do osób o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Orzeczenie wydano do 15 stycznia 2019 r. Ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 27 października 2016 r., nie da się ustalić od kiedy istnieje niepełnosprawność.

/orzeczenie o stopniu niepełnosprawności – k. 135/

Następnie Orzeczeniem Miejskiego Zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności w Ł. wnioskodawczynię M. S. zaliczono do osób o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności z przyczyn psychiatrycznych oraz schorzeń narządu ruchu. Orzeczenie wydano do 2022 r.

/bezsporne/

Wnioskodawczyni w dniu 28 kwietnia 2017 r. złożyła wniosek o ustalenie prawa do renty socjalnej.

/wniosek – k. 1 – 2 plik I akt ZUS/

Lekarz Orzecznik orzeczeniem z dnia 1 czerwca 2017 r. rozpoznał u ubezpieczonej M. S. zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne odcinka L/S kręgosłupa bez istotnego ograniczenia sprawności ruchowej bez objawów rozciągowych, (...) w diagnostyce i leczeniu bez istotnego ograniczenia sprawności, zaburzenia depresyjne pod kontrolą od czerwca 2016 r., zespół bólowy lewego stawu kolanowego bez istotnego ograniczenia ruchomości, stan po appendektomii w wieku 18 lat, stan po operacji przegrody nosa. Wnioskodawczyni jest pod opieką wielu różnych poradni. Zgłasza wielomiejscowe bóle kończyn dolnych i górnych, stawów głowy oraz kręgosłupa. W badaniu przedmiotowym: chód sprawny bez utykania, ograniczenie ruchomości odcinka szyjnego i lędźwiowego oraz pozostałych stawów niewielkiego stopnia, z niewielką komponentą bólową. Po badaniu bezpośrednim i analizie dokumentacji medycznej stwierdzone niewielkiego stopnia ograniczenie sprawności ruchowej, nie powoduje niezdolności do pracy. Okresy zaostrzeń mogą być leczone w warunkach ambulatoryjnych lub krótkotrwałych (...). Lekarz orzekł, że wnioskodawczyni nie jest całkowicie niezdolna do pracy.

/opinia lekarska – k. 35 – 37 dokumentacji lekarskiej, orzeczenie – k. 12 plik I akt ZUS/

Ubezpieczona złożyła sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS.

/sprzeciw – k. 39 – 40 dokumentacji lekarskiej/

Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 26 czerwca 2017 r. rozpoznała u ubezpieczonej zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa L-S bez istotnego ograniczenia ruchomości, podejrzenie (...), łagodne nadkomorowe zaburzenia rytmu serca u osoby bez cech dysfunkcji LV, zaburzenia osobowości z przebytą reakcją dezadaptacyjną. Wnioskodawczyni zgłasza bóle kręgosłupa, drętwienie kończyn dolnych, okresowe uczucie prądu w lewej kończynie dolnej, bóle wielostanowe, bóle głowy, bóle brzucha, nawracające myśli samobójcze – bez czynnej realizacji, wada wzroku od dzieciństwa – używa okulary do czytania, nawracające infekcje górnych dróg oddechowych. Ubezpieczona jest wydolna krążeniowo i oddechowo, chód samodzielny, wydolny: ubiera się i rozbiera sprawnie, samodzielnie, ruchy kończyn dolnych górnych w dobrym zakresie, ruchomość kręgosłupa dobra. Zdaniem Komisji Lekarskiej wnioskodawczyni nie jest osobą długotrwale, całkowicie niezdolną do jakiejkolwiek pracy.

/opinia lekarska – k. 43 – 45 dokumentacji lekarskiej, orzeczenie – k. 13 plik I akt ZUS/

W konsekwencji decyzją z dnia 28 czerwca 2017 r. odmówiono ubezpieczonej prawa do renty socjalnej.

/decyzja – k. 14 plik I akt ZUS/

Wnioskodawczyni została poddana badaniu psychologicznemu przy zastosowaniu W. Skali Diagnostycznej (...), technikami psychoorganicznymi L. B. i A. B. oraz Testem Kreślenia Drogi. Badanie osobowości W. Skalą Diagnostyczną (...) wskazuje na znaczne tendencje do agrawacji trudności osobowościowych. W układzie skal klinicznych wszystkie skale oprócz skali badającej napęd, poziom aktywności – są podwyższone. Dominują skale wskazujące na występowanie stanów obniżonego nastroju, depresyjnych ze stanami niepokoju oraz cech osobowości zaburzonej w postaci trudności w przystosowaniu się do wymagań życia społecznego, obniżonej odporności na frustrację, skłonności do zachowań impulsywnych, skłonności do ograniczania kontaktów interpersonalnych z nadmierną nieufnością w tych kontaktach. Biorąc pod uwagę prezentowaną skłonność do agrawacji trudności osobowościowych można jedynie stwierdzić, że układ skal klinicznych przemawia za występowaniem skłonności do pojawiania się stanów obniżonego nastroju, depresyjnych u osoby z cechami osobowości zaburzonej. Zastosowana technika psychoorganiczna A. B. nie wskazuje na występowanie zaburzeń w zakresie pamięci bezpośredniej wzrokowej na podłożu zmian organicznych centralnym układzie nerwowym. Zastosowana technika psychoorganiczna L. B. nie wskazuje na występowanie zaburzeń w zakresie percepcji wzrokowej i zdolności grafomotorycznych na podłożu zmian organicznych w centralnym układzie nerwowym. Test Kreślenia Drogi wskazuje na występowanie zaburzeń w zakresie koncentracji, podzielności uwagi na podłożu zmian organicznych w centralnym układzie nerwowym. Badanie osobowości ubezpieczonej przemawia za skłonnością do występowania stanów obniżonego nastroju depresyjnych oraz osobowości zaburzonej, stwierdzono występowanie znacznych tendencji do agrawacji trudności osobowościowych, nie stwierdzono występowania zaburzeń w zakresie pamięci bezpośredniej wzrokowej i zdolności grafomotorycznych na podłożu zmian organicznych w centralnym układzie nerwowym, stwierdzono występowanie zaburzeń w zakresie procesów uwagi na podłożu zmian organicznych w centralnym układzie nerwowym. Można przypuszczać, że na ukształtowanie się opisywanej w opinii osobowości miały wpływ doświadczenia z okresu dzieciństwa, dorastania, trudne relacje rodzinne.

/opinia biegłego sądowego psychologa G. J. – k. 31 – 32, pisemna opinia uzupełniająca – k. 200 – 201/

Z psychiatrycznego punktu widzenia u wnioskodawczyni stwierdzono cechy osobowości zaburzonej z tendencją do reakcji depresyjno – lękowych. Z dokumentacji lekarskiej wynika, że ubezpieczona leczy się psychiatrycznie od 27 czerwca 2016 r. z rozpoznaniem organiczne zaburzenia depresyjne. Badana przyjmuje leki. Aktualne badanie biegłego psychologa potwierdziło skłonność do występowania stanu obniżonego nastroju, depresyjnych oraz cech osobowości zaburzonej. Nie stwierdzono występowania zaburzeń w zakresie pamięci bezpośredniej wzrokowej, percepcji wzrokowej zdolności grafomotorycznych na podłożu zmian organicznych w (...), natomiast stwierdzono zaburzenia procesów uwagi. Ponadto w badaniu psychologicznym ujawniono znaczne tendencje do agrawacji trudności osobowościowych. W czasie badania nie stwierdzono głębszych zaburzeń depresyjnych psychotycznych otępiennych. Stwierdzono aktualnie cechy osobowości zaburzonej z okresowymi reakcjami depresyjno-lękowymi o miernym nasileniu oraz skłonności nasilające objawy chorobowe. Z psychiatrycznego punktu widzenia wnioskodawczyni nie jest całkowicie niezdolna do pracy. Ze względu na nasilenie występujących u wnioskodawczyni zaburzeń psychicznych nie ma istotnych przeciwwskazań do pracy z dziećmi. Rokowania ubezpieczonej w przypadku stanów lękowo – depresyjnych są pomyślne bo wnioskodawczyni jest pod opieką psychiatryczną i psychologiczną. Jest też u niej motywacja do działania, do dalszej nauki, podnoszenia kwalifikacji.

/opinia lekarza biegłego psychiatry H. K. – k. 33 – 35, pisemna opinia uzupełniająca – k. 202/

W badaniu kardiologicznym u wnioskodawczyni rozpoznano niedomykalność mitralną I stopnia w badaniu USG serca 2016 r., bez następstw hemodynamicznych, niemiarowość nadskurczową, pojedyńcze skurcze nadkomorowe, skłonność do tachykardii, E. H. 2017, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, zaburzenia depresyjne. W badaniu przedmiotowym stwierdzono stan ogólny dobry, chód powolny, kończyny dolne bez obrzęków, dłonie obrzęk palców. N. zaburzenia rytmu serca w badaniu E. H., niedomykalność mitralna I stopnia w badaniu USG serca nie obniżają sprawności organizmu wnioskodawczyni w stopniu powodującym długotrwałą niezdolność do pracy z kardiologicznego punktu widzenia. Ubezpieczona jest zdolna do pracy.

/opinia lekarza biegłego z zakresu kardiologii dr med. B. Lao – G. – k. 46 – 47, pisemna opinia uzupełniająca – k. 195/

U wnioskodawczyni rozpoznano zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z dyskopatią szyjną C5 – 6, C7- (...) i lędźwiowo – krzyżową L4-5, L5-S1, podejrzenie (...). W badaniu przedmiotowym stwierdzono chód prawidłowy, staje na palcach i piętach, dyskretne odchylenie osi kręgosłupa piersiowo-lędźwiowego prawo-lewostronne wyrównanie. Schorzenia zwyrodnieniowe mają zawsze charakter powolnie, przewlekle, nieodwracalnie postępujący. Konieczne jest systematyczne leczenie rehabilitacyjne i ewentualnie farmakologicznie. Nie zachodzi jakakolwiek konieczność leczenia operacyjnego. Podejrzenie (...) wymaga aktualnej diagnostyki i weryfikacji. (...) występuje niezależnie od zmian zwyrodnieniowych. Schorzenia mogą się nakładać. Okresowo nasilające się dolegliwości bólowe mogą być leczone w ramach zasiłku chorobowego. Stwierdzone zmiany nie ograniczają czynności narządu ruchu badanej w stopniu dającym podstawę do orzekania o niezdolności do pracy. Wnioskodawczyni jest zdolna do pracy. Ubezpieczona nie powinna podejmować profilaktycznie ciężkich prac fizycznych wymagających dźwigania dużych ciężarów i w niskich temperaturach. Nie wymaga zapewnienia szczególnych warunków pracy.

/opinia lekarza biegłego z zakresu ortopedii dr n. med. E. B. – k. 48 – 51, pisemna opinia uzupełniająca – k. 115, k. 249/

U wnioskodawczyni rozpoznano zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa w stanie remisji po leczeniu, bez objawów istotnego zaawansowania procesu chorobowego, otyłość, zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne kręgosłupa L/S z objawowym zespołem bólowym, stan po zwichnięciu, skręceniu i naderwaniu więzadeł stawu skokowego prawego, nawracające objawy depresyjno – lękowe. W badaniu przedmiotowym kontakt pełny, logiczny, zgłasza bóle przy palpacji prawie całego ciała, stawy bez cech zapalenia (obrzęków, zaczerwienienia) z zachowaną ruchomością, objaw L. ujemny, ruchomość kręgosłupa dobra, nie stwierdzono sztywności charakterystycznej dla zaawansowanego (...), płaca osłuchowo bez zmian, szmer oddechowy pęcherzykowy prawidłowy, bez zastoju w krążeniu małym i bez objawów spastycznych, czynność serca miarowa 5/min., tony czyste, RR 120/80Hg, brzuch miękki, tkliwy w prawym podbrzeżu, perystaltyka w normie. Rozpoznane w 2008 r. (...) było skutecznie leczone, czego efektem jest stan remisji i brak objawów charakterystycznych dla tej choroby (sztywność kręgosłupa, charakterystyczny obraz „kija bambusowego” w rtg kręgosłupa). Dolegliwości bólowe spowodowane są zmianami zwyrodnieniowo – dyskopatycznymi kręgosłupa L/S. Badana jest w pełni wydolna krążeniowo i oddechowo, a ciśnienie tętnicze krwi wykazuje prawidłowe wartości. Z internistycznego punktu widzenia ubezpieczona jest zdolna do pracy.

/opinia biegłego lekarza internisty prof. dr hab. n. med. L. P. – k. 58 – 59/

U wnioskodawczyni rozpoznano zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne odcinka szyjnego i lędźwiowo – krzyżowego kręgosłupa bez istotnych deficytów neurologicznych i z zespołem bólowym kręgosłupa. Ubezpieczona od paru lat odczuwa bóle odcinka szyjnego i lędźwiowo – krzyżowego kręgosłupa promieniujące do prawej kończyny górnej i dolnej. W wywiadzie, ubezpieczona jest leczona z powodu migreny z aurą. Aktualnie z powodu dyskopatii lędźwiowo – krzyżowej skarżąca ma skierowanie do neurochirurga celem konsultacji. Ewentualne wskazania do zabiegu operacyjnego kręgosłupa nie powodują całkowitej niezdolności do wykonywania pracy zarobkowej. Zabieg może się odbyć w ramach (...), a nie świadczenia rentowego. W badaniu neurologicznym nie stwierdzono nie stwierdzono objawów ogniskowego uszkodzenia układu nerwowego, nie stwierdzono zmian w centralnym układzie nerwowym. Badana jest osobą niepełnosprawną o stopniu umiarkowanym ale z przyczyn neurologicznych nie jest całkowicie niezdolna do wykonywania pracy zarobkowej. Badana ma rozpoznane przez reumatologa zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa. Wnioskodawczyni z neurologicznego punktu widzenia nie jest całkowicie niezdolna do wykonywania pracy zarobkowej.

/opinia lekarza biegłego specjalisty neurologa J. B. – k. 62 – 64, pisemna opinia uzupełniająca – k. 105/

U wnioskodawczyni stwierdzono chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa, spondyloarttropatię seronegatywną do obserwacji. Wnioskodawczyni w stanie dobrym, chodzi sprawnie, stawy bez obrzęków, wysięków i ograniczenia ruchomości. W wywiadzie rozpoznane (...) kilka lat temu, w badaniu (...) wykonanym w 2017 r. opisano stawy krzyżowo – biodrowe bez zmian. Wnioskodawczyni wymaga dalszej obserwacji w poradni reumatologicznej i ewentualnego zweryfikowania rozpoznania i leczenia. Obecnie dolegliwości, które podaje wnioskodawczyni nie ograniczają sprawności organizmu w takim stopniu, aby mogły być powodem całkowitej niezdolności do pracy z reumatologicznego punktu widzenia.

/opinia biegłego lekarza biegłego z zakresu reumatologii M. W. – k. 159, pisemna opinia uzupełniająca – k. 320/

U wnioskodawczyni rozpoznano chorobę zwyrodnieniowo – dyskopatyczną kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo – krzyżowego, spondyloarttropatię seronegatywną – do dalszej obserwacji, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa w wywiadzie, zaburzenia depresyjno – lękowe, otyłość. U wnioskodawczyni wysunięto podejrzenie zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa, przy czym powyższe rozpoznanie wymaga dodatkowej weryfikacji z uwagi na wynik badań dodatkowych immunologicznych oraz radiologicznych kręgosłupa i stawów krzyżowo – biodrowych. Niezależnie od powyższego rozpoznania u ubezpieczonej występują potwierdzone w sposób obiektywny zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo – krzyżowego, którym towarzyszy zespół bólowy, natomiast które nie upośledzają w istotny sposób sprawności jej narządu ruchu oraz nie powodują powikłań neurologicznych. Wnioskodawczyni, będąca osobą otyłą porusza się sprawnie, natomiast badaniem przedmiotowym nie stwierdza się istotnego ograniczenia ruchomości jej kręgosłupa oraz stawów obwodowych. Badaniem neurologicznym nie stwierdzono u badanej jakichkolwiek odchyleń od stanu prawidłowego, w szczególności objawów ogniskowego uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego, objawów korzeniowych, niedowładów i porażeń, które upośledzałyby jej sprawność ruchową. Wnioskodawczyni jest osobą wydolną oddechowo i krążeniowo, sprawną ruchowo oraz w pełnym i rzeczowym kontakcie. U ubezpieczonej brak zastoju krwi w krążeniu płucnym oraz obrzęków na kończynach dolnych, które świadczyłyby o niemodze krążenia, natomiast prawidłowy poziom wysycenia hemoglobiny tlenem: sat 02 97% dowodzi zachowanej u niej wydolności oddechowej. W trakcie aktualnego badania wnioskodawczyni prezentowała wyrównany nastrój, dobrą i adekwatną do wykształcenia wszechstronną orientację, zgłaszając szereg dolegliwości dotyczących jedynie stanu somatycznego. Wnioskodawczyni wymaga dalszej opieki psychiatrycznej, natomiast aktualny stan jej zdrowia psychicznego także nie ogranicza jej zdolności do pracy zarobkowej. M. S., w aktualnym stanie zdrowia, jest zdolna do wykonywania pracy zarobkowej odpowiedniej do poziomu kwalifikacji. P. jest dla niej praca fizyczna, w wymuszonej pozycji ciała, m.in. w długotrwałym pochyleniu, pozycji kucznej i klęczącej. Z uwagi na leczenie środkami o działaniu psychoaktywnym wnioskodawczyni nie powinna kierować wszelkimi pojazdami silnikowymi, wykonywać pracy na wysokości oraz obsługiwać niebezpiecznych maszyn w ruchu, które grożą urazem. Wnioskodawczyni nie jest zatem całkowicie niezdolna do pracy.

/opinia lekarza biegłego specjalisty medycyny pracy dr n. med. J. G. – k. 299 – 304/

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał w oparciu o załączone akta organu rentowego, dokumentację lekarską oraz opinie biegłych: neurologa, psychologa, psychiatry, kardiologa, ortopedy, internisty, reumatologa i biegłego z zakresu medycyny pracy.

Opinie te są wiarygodne i sporządzone zostały przez biegłych o specjalnościach właściwych z punktu widzenia schorzeń, na jakie cierpi wnioskodawczyni, w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej i bezpośrednie badanie odwołującej się. Biegli w sposób wyczerpujący określili schorzenia, jakie występują u ubezpieczonej i ocenili ich znaczenie dla jej zdolności do pracy, odnosząc swą ocenę do kwalifikacji zawodowych.

Biegli rozpoznali u ubezpieczonej chorobę zwyrodnieniowo – dyskopatyczną kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo – krzyżowego, spondyloarttropatię seronegatywną – do dalszej obserwacji, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa w wywiadzie, zaburzenia depresyjno – lękowe, otyłość, niedomykalność mitralną I stopnia w badaniu USG serca 2016 r., bez następstw hemodynamicznych, niemiarowość nadskurczową, pojedyncze skurcze nadkomorowe, skłonność do tachykardii.

Biegli uznali, że wnioskodawczyni nie jest osobą całkowicie niezdolną do pracy.

W ocenie Sądu brak jest podstaw by kwestionować opinie biegłych, gdyż są one rzetelne, a wynikające z nich wnioski logiczne i prawidłowo uzasadnione. Opinie nie zawierają braków i wyjaśniają wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

W ocenie Sądu Okręgowego, opinie biegłych w sposób wystarczający obrazują stan zdrowia wnioskodawczyni. Opinie są jasne, a wnioski końcowe wynikają w sposób logiczny z ich treści. Ponadto wszelkie niejasności i wątpliwości zgłaszane przez ubezpieczoną w pismach procesowych w ocenie Sądu zostały wyjaśnione przez biegłych w sposób nie budzący wątpliwości interpretacyjnych w opiniach uzupełniających.

Zdaniem Sadu Okręgowego wydane przez biegłych w niniejszej sprawie opinie są jasne, pełne oraz wyczerpujące. Opinie biegłych, co do konkluzji zgodne z orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS, zostały wyczerpująco uzasadnione, a końcowe wnioski orzecznicze wynikają w sposób logiczny z treści opinii.

Fakt, że opinie biegłych nie mają treści, odpowiadającej stronie, nie może mieć w tym wypadku znaczenia. Odmienne stanowisko oznaczałoby, bowiem przyjęcie, że należy przeprowadzić dowód z wszelkich możliwych biegłych, by się upewnić, czy niektórzy z nich nie byliby takiego zdania, jak strona. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem SN potrzeba powołania innego biegłego powinna wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonej opinii. Niezadowolenie strony z opinii biegłego nie uzasadnia powołania innego biegłego (wyrok SN z dnia 5 czerwca 2002 roku I CR 562/74 LEX nr 7607; wyrok SN z dnia 4 sierpnia 1999 roku I PKN 20/99 OSNP 2000/22/807). W ocenie Sądu, pełnomocnik wnioskodawczyni nie podważył w sposób przekonujący miarodajności złożonej opinii, a tym samym Sąd nie znalazł podstaw do powoływania dowodu z opinii kolejnych biegłych.

Dlatego też Sąd oddalił wnioski dowodowe o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego z zakresu reumatologii, dopuszczenie dowodu z kolejnej opinii uzupełniającej biegłego z zakresu ortopedii i rehabilitacji dr n. med. E. F. – B., dopuszczenie dowodu z opinii biegłego immunologa, neurochirurga, biegłego z zakresu genetyki oraz opinii instytutu naukowo-badawczego z zakresu medycyny pracy ewentualnie o dopuszczenie dowodu z uzupełniającej opinii z zakresu medycyny pracy.

W przekonaniu sądu wnioski te zmierzają jedynie do zbędnego wydłużenia postępowania i mnożenia jego kosztów, brak było zatem podstaw do ich uwzględnienia. Biegli w swoich opiniach i opiniach uzupełniających bardzo szczegółowo odnieśli się do wszystkich zarzutów stawianych przez skarżącą w pismach procesowych. Nadto wskazali, że brak jest potrzeby powoływania biegłego neurochirurga. W przypadku biegłego immunologa i genetyka należy podkreślić, że odwołująca w okresie przed badaniem przez organem rentowym nie leczyła się u lekarzy tej specjalności. Ewentualne schorzenia z tego zakresu są hipotetyczne i w żaden sposób nie potwierdzone dokumentacją medyczną. Z kolei w zakresie medycyny pracy opinię wydał specjalista w tym zakresie, a zatem zbędnym jest kierowanie sprawy do instytutu celem wydania opinii.

W ocenie Sądu opinie wydane przez biegłych w niniejszej sprawie nie budzą wątpliwości bowiem biegli oceniali zdolność do pracy zgodnie z poziomem posiadanych przez wnioskodawczynię kwalifikacji.

Sąd oddalił także wniosek pełnomocnika ubezpieczonej o przesłuchanie odwołującej na okoliczność jej stanu zdrowia na dzień wydania orzeczenia przez Komisje Lekarską ZUS, gdyż wnioskodawczyni może przedstawić jedynie własną subiektywną ocenę stanu zdrowia – nie oznacza, że ocena ta może stanowić dowód w sprawie. Bezwzględnie w sprawach wymagających wiedzy specjalnej, a za taką niewątpliwie uznać należy ocenę stanu zdrowia ubezpieczonej, niezbędna jest ocena biegłego specjalisty.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawczyni nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 4 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (t. j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1455 z późn. zm.) renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało:

1)przed ukończeniem 18 roku życia;

2)w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej - przed ukończeniem 25. roku życia;

3)w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej,

przy czym osobie, która spełnia powyższe warunki przysługuje renta socjalna stała - jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest trwała albo renta socjalna okresowa - jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest okresowa, która przysługuje przez okres wskazany w decyzji jednostki organizacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Z kolei w myśl art. 5 cyt. ustawy ustalenia całkowitej niezdolności do pracy dokonuje lekarz orzecznik Zakładu, na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 153, poz. 1227 z późn. zm. ).

Natomiast w myśl art. 15 tej ustawy w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się odpowiednio: art. 12-14, 61, 88-94, 98, 100 ust. 1 i 2, art. 101, 102 ust. 1, art. 104 ust. 4, art. 107, 114, 116 ust. 1b i 2, art. 118 ust. 1-5, art. 119 ust. 1, art. 121, 122 ust. 1, art. 126, 128, 129 ust. 1, art. 130 ust. 1, 2 i 3 pkt 1, art. 133-135 oraz 137-144 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 12 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy , a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Z dokonanych ustaleń wynika, że wnioskodawczyni aktualnie nie spełnia podstawowego warunku, od którego uzależnia się przyznanie prawa do renty socjalnej.

W świetle poczynionych ustaleń stwierdzić bowiem należy, że wnioskodawczyni nie została uznana przez biegłych za osobę całkowicie niezdolną do pracy, co jednoznacznie koreluje w pełni z opinią komisji lekarskiej ZUS.

Psychiatra jednoznacznie wskazał, że ubezpieczona nie jest całkowicie niezdolna do pracy. Ze względu na nasilenie występujących u wnioskodawczyni zaburzeń psychicznych nie ma istotnych przeciwwskazań do pracy z dziećmi. Rokowania ubezpieczonej w przypadku stanów lękowo – depresyjnych są pomyślne bo wnioskodawczyni jest pod opieką psychiatryczną i psychologiczną. Jest też u niej motywacja do działania, do dalszej nauki, podnoszenia kwalifikacji.

Kardiolog wskazał, że nadkomorowe zaburzenia rytmu serca w badaniu E. H., niedomykalność mitralna I stopnia w badaniu USG serca nie obniżają sprawności organizmu wnioskodawczyni w stopniu powodującym długotrwałą niezdolność do pracy z kardiologicznego punktu widzenia.

Ortopeda rozpoznał u badanej zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z dyskopatią szyjną C5 – 6, C7- (...) i lędźwiowo – krzyżową L4-5, L5-S1, podejrzenie (...). Stwierdzone zmiany nie ograniczają jednak czynności narządu ruchu badanej w stopniu dającym podstawę do orzekania o niezdolności do pracy. Według biegłego ortopedy wnioskodawczyni jest zdolna do pracy. Ubezpieczona nie powinna podejmować profilaktycznie ciężkich prac fizycznych wymagających dźwigania dużych ciężarów i w niskich temperaturach.

Biegły internista także wskazał, że ubezpieczona jest zdolna do pracy albowiem jest w pełni wydolna krążeniowo i oddechowo, a ciśnienie tętnicze krwi wykazuje prawidłowe wartości.

Biegły neurolog rozpoznał u badanej zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne odcinka szyjnego i lędźwiowo – krzyżowego kręgosłupa bez istotnych deficytów neurologicznych i z zespołem bólowym kręgosłupa nie stwierdził natomiast objawów ogniskowego uszkodzenia układu nerwowego. Wskazał, że badana jest osobą niepełnosprawną o stopniu umiarkowanym, ale z przyczyn neurologicznych nie jest całkowicie niezdolna do wykonywania pracy zarobkowej.

Reumatolog stwierdził, że dolegliwości związane ze schorzeniami na które cierpi ubezpieczona nie ograniczają sprawności jej organizmu w takim stopniu aby mogły być powodem całkowitej niezdolności do pracy z reumatologicznego punktu widzenia.

Zaś biegły z zakresu medycy pracy wskazał, że w aktualnym stanie zdrowia ubezpieczona jest zdolna do wykonywania pracy zarobkowej odpowiedniej do poziomu kwalifikacji. P. jest dla niej praca fizyczna, w wymuszonej pozycji ciała, m.in. w długotrwałym pochyleniu, pozycji kucznej i klęczącej. Z uwagi na leczenie środkami o działaniu psychoaktywnym wnioskodawczyni nie powinna kierować wszelkimi pojazdami silnikowymi, wykonywać pracy na wysokości oraz obsługiwać niebezpiecznych maszyn w ruchu, które grożą urazem.

W ocenie Sądu uwagi ubezpieczonej podniesione w pismach procesowym w żaden sposób nie podważają ustaleń poczynionych przez Sąd w oparciu o opinie biegłych.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje, iż wnioskodawczyni w obecnym stanie zdrowia nie jest osobą całkowicie niezdolną do pracy.

W tym miejscu wskazać należy na stanowisko Sądu co do poprawności i wiarygodności opinii biegłego, na którą treść orzeczenia o niepełnosprawności Miejskiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności, nie miała wpływu. Nie ulega bowiem wątpliwości, że orzeczenie powyższe wskazuje jedynie na określony stan zdrowia wnioskodawczyni, nie zaś na jej wpływ na zdolność do pracy zarobkowej.

Pojęcie niepełnosprawności na gruncie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych nie pokrywa się z pojęciem niezdolności do pracy w rozumieniu ustawy emerytalnej. W wyroku z dnia 20 sierpnia 2003 r. (II UK 386/02 OSNP 2004/12/213), Sad Najwyższy odnosząc się do obu pojęć wskazał, iż na gruncie obowiązującego prawa nie ma podstaw do ich utożsamiania. Różnice występują zarówno w płaszczyźnie definicyjnej (pojęcie niezdolności do pracy, zawarte w ustawie o emeryturach i rentach z FUS jest inne niż pojęcie niepełnosprawności, zawarte w ustawie o rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych), jak i w zakresie orzekania o każdym z tych stanów. Są one też przesłanką do przyznania innego rodzaju świadczeń (uprawnień). Niepełnosprawność sama przez się nie zawsze uniemożliwia świadczenie pracy.

Zaznaczyć w tym miejscu należy, że sposób motywowania oraz stopień stanowczości wniosków wyrażonych w opinii biegłych jest jednym z podstawowych kryteriów oceny dokonywanej przez Sąd, niezależnie od kryteriów zgodności z zasadami wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego oraz podstaw teoretycznych opinii (tak w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 27 listopada 2000 roku, I CKN 1170/98, OSNC 2001 nr 4 poz. 84). Podkreślić należy w tym miejscu, że przy ocenie biegłych lekarzy Sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego (tak w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 13 października 1987 roku, II URN 228/87, (...)).

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc oddalił odwołanie wnioskodawczyni.

O zwrocie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej wnioskodawczyni z urzędu orzeczono na podstawie §15 ust. 2 w zw. z §4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2016 r., poz. 1715).

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawczyni

K.K.-W.