Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Sygn. akt VIII U 1319/22

U Z A S A D N I E N I E do całości wyroku

Decyzją z dnia 28 kwietnia 2022 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził, że A. K. jako osoba współpracująca przy prowadzonej przez P. K. pozarolniczej działalności gospodarczej podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym tj. emerytalnemu, rentowym oraz wypadkowemu od 22 stycznia 2015 r. oraz określił miesięczne podstawy wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne , ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy za okres od stycznia 2015 r. do marca 2022 r. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że zgromadzony materiał dowodowy , a w szczególności zeznania jakie P. K. złożył w sprawie dotyczącej odwołania od decyzji odmawiającej przyznania świadczenia postojowego wskazują, że A. K. spełnia przesłanki wynikające z definicji osoby współpracującej z osobą prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą. Tym samym w ocenie organu rentowego A. K. od dnia 22 stycznia 2015 r. współpracuje przy prowadzonej przez P. K. działalności i z tego tytułu podlega ubezpieczeniom społecznym.

/decyzja k.108 – 114 akt ZUS/

W dniu 6 czerwca 2022 r. pełnomocnik płatnika złożył odwołanie od ww. decyzji. Skarżonej decyzji zarzucił:

- naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

1) art. 7 i 77 §1 k.p.a. oraz 80 k.p.a. w zw. z art. 123 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych poprzez ich nieprawidłowe zastosowanie i tym samym wydanie rozstrzygnięcia z przekroczeniem zasady swobodnej oceny dowodów i zaniechanie rozpatrzenia materiału dowodowego w sposób wnikliwy, prawidłowy i wyczerpujący, tj. w szczególności poprzez:

a) przyjęcie, że z zebranego materiału dowodowego, tj. zeznań A. K.

złożonych przed Sądem Okręgowym w Łodzi w sprawie o sygn. akt: VIII U 1819/21 oraz wydruku artykułu opublikowanego na portalu biznesowym (...) wynika, iż A. K. posiada tytuł do ubezpieczenia jako współpracująca przy prowadzonej przez P. K. pozarolniczej działalności gospodarczej i współpraca ta ma charakter stały, stabilny i obejmuje znaczny okres i przyczynia się do uzyskiwanego z działalności dochodu, w sytuacji gdy ani w zeznaniach ani też w ww. artykule nie sposób odnaleźć informacji co do rzekomych czynności jakie miałaby wykonywać osobiście A. K. w ramach działalności gospodarczej P. K., czasookresu i częstotliwości wykonywania tych czynności, ani też informacji o tym jak ta rzekoma współpraca miałaby wpływać na osiągany przez P. K. dochód z działalności.

b) pominięcie okoliczności co do tego, iż A. K. i P. K. pozostają w związku małżeńskim i jeśli już to P. K. otrzymuje od A. K. okazjonalne wsparcie, które stanowi konsekwencję obowiązku małżonków do wzajemnej pomocy oraz współdziałania dla dobra rodziny, którą przez swój związek założyli i tym samym pominięcie okoliczności, iż użycie przez A. K. w złożonych zeznaniach czy też w artykule na portalu (...) formy „my” było jedynie konsekwencją przyjęcia pewnej jedności małżeńskiej przez A. K. i kwestią tego, iż A. K. była pomysłodawcą marki (...).

c) pomięcie okoliczności co do tego. iż A. K. przy tak daleko idącym zaangażowaniu w triathlon nie byłaby w stanie współpracować przy działalności gospodarczej męża w sposób w jaki twierdzi organ, tj. stabilnie, stale, w znacznym okresie i przyczyniając się do uzyskiwanego z działalności dochodu i tym samym uznanie, że A. K. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnym i rentowym oraz wypadkowym od 22 stycznia 2015 r. z tytułu współpracy przy prowadzonej przez P. K. pozarolniczej działalności gospodarczej i wskazanie w decyzji miesięcznych podstaw wymiaru składek.

2) art. 10 §1 k.p.a. w zw. z art. 123 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych poprzez ich nieprawidłowe zastosowanie i wydanie decyzji zanim A. K. upłynął termin na wypowiedzenie się przed wydaniem decyzji kończącej postępowanie co do zebranych dowodów i materiałów, gdyż zawiadomienie odebrane zostało przez A. K. w dniu 26 kwietnia 2022 r, zaś decyzja została wydana w dniu 28 kwietnia 2022 r. i tym samym faktyczne pozbawienie możliwości obrony swoich praw i ustosunkowania się do zebranego materiału dowodowego;

- naruszenie prawa materialnego, tj. art. 83 ust. 1 pkt 1 i pkt 3, art. 6 ust. 1 pkt 5, art. 8 ust. 11. art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 5, art. 18 ust. 8, art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych w zw. z art. 81 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i stwierdzenie, że A. K. podlega z tytułu współpracy przy prowadzonej przez P. K. pozarolniczej działalności gospodarczej obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu i rentowemu oraz wypadkowemu od 22 stycznia 2015 r. i wskazaniu podstawy wymiaru składek, podczas gdy A. K. nigdy nie była osobą współpracującą przy prowadzonej przez P. K. działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych i nie podlegała z tego tytułu obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym.

Pełnomocnik płatnika składek wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez uznanie, że A. K. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowemu oraz wypadkowemu od 22 stycznia 2015 r. z tytułu współpracy przy prowadzonej przez P. K. pozarolniczej działalności gospodarczej oraz zasądzenie od organu zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie.

/odwołanie k.3 – 8/

W dniu 6 czerwca 2022 r. A. K. złożyła odwołanie od ww. decyzji. Skarżonej decyzji i podniosła analogiczne – jak małżonek – zarzuty, wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez uznanie, że nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowemu oraz wypadkowemu od 22 stycznia 2015 r. z tytułu współpracy przy prowadzonej przez P. K. pozarolniczej działalności gospodarczej oraz zasądzenie od organu zwrotu kosztów procesu.

/odwołanie k.3 – 9 akt o sygn. VIII U 1320/22/

W odpowiedzi na odwołania pełnomocnik organu rentowego wniósł o ich oddalenie oraz zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

/odpowiedź na odwołanie k.10 – 11 odwrót , odpowiedź na odwołanie k.10 – 12 odwrót akt o sygn. VIII U 1320/22/

Postanowieniem z dnia 20 lipca 2022 r. Sąd połączył sprawę o sygnaturze akt VIII U 1320/22 ze sprawą o sygnaturze akt VIII U 1319/22 w celu ich łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia oraz zarządził ich prowadzenie pod sygnaturą VIII U 1319/22.

/postanowienie k.22 akt o sygn. VIII U 1320/22/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Płatnik składek, P. K. i wnioskodawczyni A. K. są małżeństwem od ponad 20 lat. Małżonkowie posiadają dwoje dzieci. Między małżonkami K. nigdy nie ustanowiono rozdzielności majątkowej . Małżonkowie zamieszkują razem, wspólnie prowadzą gospodarstwo domowe i wspólnie decydują o sprawach strategicznych dla rodziny i biznesu.

Od dnia 4 stycznia 2010 r. pod firmą (...), A. K. prowadziła pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie fryzjerstwa i pozostałych zabiegów kosmetycznych. W dniu 22 stycznia 2015 r. A. K. zawiesiła prowadzoną przez siebie działalność. Wpis do (...) został wykreślony w dniu 30 stycznia 2017 r.

Płatnik składek, P. K. działalność gospodarczą prowadzi od 2010 r. i w jej ramach zajmuje się m.in. doradztwem gospodarczym. W 2012 r. płatnik składek rozszerzył prowadzoną przez siebie działalność o sieć salonów (...). Inicjatorem poszerzenia prowadzonej przez płatnika działalności była A. K. ( do 2016 r. była uprawniona do znaku towarowego (...) , kiedy to na mocy umowy darowizny przeniosła to prawo na swojego męża). Osiągane przez płatnika dochody pochodzą w głównej mierze z prowadzonych salonów fryzjerskich (stanowią one około 90%).

Prowadzona przez płatnika sieć liczy 7 salonów fryzjerskich , zlokalizowanych w galeriach handlowych na terenie całej Polski. W ramach umów o pracę płatnik składek zatrudnia w nich około 25 osób oraz kilkanaście osób w ramach umów cywilno – prawnych. Od momentu poszerzenia działalności rozwojem oraz prowadzeniem salonów fryzjerskich zajmuje się A. K.. To ona decyduje również o sposobie ich działania. Na portalach internetowych A. K. przedstawia się jako właściciel salonów (...).

/zeznania wnioskodawczyni min.00:15:27 – 00:25:20 złożone na rozprawie w dniu 13 stycznia 2022 r. w sprawie o sygn. akt VIII U 1819/21 , zeznania płatnika min.00:25:20 – 00:26:45 w związku z jego informacyjnymi wyjaśnieniami min.00:03:17 – 00:13:10 złożone na rozprawie w dniu 13 stycznia 2022 r. w sprawie o sygn. akt VIII U 1819/21 , artykuł w piśmie (...) z dnia 19 lutego 2021 r. k.82 – 96 akt ZUS , dokumentacja k. 12 – 19/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o całokształt materiału dowodowego zebranego w sprawie, w szczególności o dokumenty zawarte w aktach sprawy oraz w załączonych do akt sprawy aktach ZUS , a także w oparciu o zeznania jakie płatnik składek oraz wnioskodawczyni złożyli w sprawie o sygn. akt VIII U 1819/21. Dowody te wskazują wprost ,że wnioskodawczyni współpracuje z mężem przy prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

W ocenie Sądu to właśnie zeznania złożone w sprawie o sygn. akt 1819/21 oraz informacje ujawnione przez wnioskodawczynię w artykule prasowym odpowiadają rzeczywistości i z całą pewnością można im przypisać przymiot wiarygodności. Podkreślić należy, że o ile w sprawie o sygn. akt VIII U 1819/21 ujawnienie informacji o współpracy wnioskodawczyni z mężem zasadniczo nie wpływało na wynik tamtej sprawy, o tyle ustalenie czy w niniejszej sprawie rzeczywiście dochodziło i dochodzi do współpracy między płatnikiem a wnioskodawczynią miało zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia.

Co ważne, zarówno wnioskodawczyni jak i płatnik nie potrafili racjonalnie wyjaśnić dlaczego treść ich zeznań złożonych w niniejszej sprawie zasadniczo różni się od zeznań złożonych w styczniu 2022 r. w sprawie o sygn. akt VIII U 1819/21, z których wynikało wprost istotne zaangażowanie wnioskodawczyni w funkcjonowanie salonów (...). Obecnie w złożonych w niniejszej sprawie zeznaniach wnioskodawczyni oraz płatnik próbowali umniejszyć rolę A. K. w funkcjonowaniu salonów (...), to jednak w ocenie Sądu ich treść była w głównej mierze podyktowana chęcią uzyskania korzystnego rozstrzygnięcia i z tej przyczyny Sąd odmówił im przymiotu wiarygodności.

S ąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołania nie zasługują na uwzględnienie i jako takie podlegają oddaleniu.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt. 5 i art. 12 ust. 1 Ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych z dnia 13 października 1998 r. (tj. Dz. U. z 2022 roku, poz.1009) osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej oraz osoby z nimi współpracujące podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu.

W myśl art. 8 ust. 6 pkt. 1 ustawy systemowej za osobę współpracującą z osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność oraz zleceniobiorcami, o której mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4 i 5, uważa się małżonka, dzieci własne, dzieci drugiego małżonka i dzieci przysposobione, rodziców, macochę i ojczyma oraz osoby przysposabiające, jeżeli pozostają z nimi we wspólnym gospodarstwie domowym i współpracują przy prowadzeniu tej działalności lub wykonywaniu umowy agencyjnej lub umowy zlecenia; nie dotyczy to osób, z którymi została zawarta umowa o pracę w celu przygotowania zawodowego.

Okres podlegania obowiązkowi ubezpieczeń określa przepis art. 13 pkt. 5 cytowanego aktu prawnego zgodnie, z którym osoby współpracujące podlegają ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu w okresie - od dnia rozpoczęcia współpracy przy prowadzeniu pozarolniczej działalności lub wykonywaniu umowy agencyjnej albo umowy zlecenia do dnia zakończenia tej współpracy.

Stosownie zaś do treści art. 36 ust. 1 ustawy systemowej każda osoba objęta obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi podlega zgłoszeniu do ubezpieczeń społecznych.

Niezbędnym warunkiem do uznania danej osoby za osobę współpracującą z osobą prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą jest zaliczenie tej osoby do kręgu osób najbliższych dla osoby prowadzącej działalność gospodarczą. Za osobę tę może być uznana tylko osoba, którą poza łączącym ją z prowadzącym działalność gospodarczą pokrewieństwem, pozostaje z nim we wspólnym gospodarstwie domowym. Przy określeniu prowadzenia wspólnego gospodarstwa domowego należy brać pod uwagę następujące okoliczności: wspólny adres zameldowania (zamieszkania), prowadzenie wspólnego budżetu domowego, współpraca w załatwianiu codziennych spraw życiowych. Tym samym przyjąć należy, iż współpracujący to członkowie najbliższej rodziny, pozostający we wspólnym gospodarstwie domowym z osobą prowadzącą działalność gospodarczą, przyczyniający się do prowadzenia działalności, działający na rzecz i w imieniu osoby prowadzącej działalność, zaangażowane w prowadzenie tej działalności.

Z przeprowadzonego postępowania dowodowego wynika, że A. K. współpracowała z płatnikiem P. K. przy prowadzeniu przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej.

Należy wskazać, że za współpracę przy prowadzeniu działalności gospodarczej powodującą obowiązek ubezpieczeń: emerytalnego i rentowych uznać można tylko taką pomoc przedsiębiorcy przez jego małżonka, która ma charakter stały i bez której stanowiące majątek wspólny małżonków dochody z tej działalności nie osiągałyby takiego pułapu, jaki zapewnia współdziałanie przy tym przedsięwzięciu. Takie bowiem rozumienie współpracy przy prowadzeniu działalności gospodarczej odpowiada celom ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wyrażającym się przymusem ubezpieczenia na zasadzie równości wszystkich zarobkujących własną pracą - niezależnie od podstawy jej świadczenia (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 maja 2008r., II UK 286/07, OSNP 2009, nr 17-18, poz. 241).

Cechami konstytutywnymi pojęcia ”współpraca przy prowadzeniu działalności gospodarczej” w rozumieniu art. 8 ust. 11 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych są zatem występujące łącznie: 1) istotny dla działalności gospodarczej ciężar gatunkowy działań współpracownika, które to działania nie mogą mieć charakteru wtórnego; muszą pozostawać w bezpośrednim związku z przedmiotem podjętej działalności oraz muszą charakteryzować się pewną systematycznością, stabilnością i zorganizowaniem 2) znaczący czas i częstotliwość podejmowanych robót (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 kwietnia 2010r., II UK 315/09, LEX nr 604215).

Przekładając powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, wskazać należy, że na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego można było ustalić ciężar gatunkowy, częstotliwość, czas i wkład współpracy A. K. w wykonywanie działalności gospodarczej przez jej małżonka.

W ocenie Sądu nie ulega wątpliwości ,że co najmniej od dnia 22 stycznia 2015 r. tj. od momentu zawieszenia prowadzonej przez siebie działalności A. K. zaangażowała się w prowadzenie salonów fryzjerskich. To ona decyduje o sposobie ich działania i ma wpływ na ich funkcjonowanie.

W świetle wskazanych okoliczności przyjąć należy, że świadczona przez A. K. na rzecz małżonka pomoc przy prowadzeniu działalności gospodarczej w ramach współpracy, z uwagi na częstotliwość podejmowanych działań, a także ich bezpośredni związek z przedmiotem działalności, systematyczność i zorganizowanie, bezspornie wyczerpuje kryteria uznania owej pomocy za współpracę przy prowadzeniu przez wnioskodawcę działalności gospodarczej, gdyż bez tego rodzaju czynności salony (...) z całą pewnością nie funkcjonowałyby w taki sposób jak obecnie. W ocenie Sądu zaangażowanie A. K. w działalność salonów fryzjerskich miało znaczenie dla zapewnienia ciągłości funkcjonowania firmy płatnika. Powyższe świadczy, iż opisana wyżej pomoc dla płatnika była bezwzględnie potrzebna przy prowadzeniu działalności gospodarczej. A. K. miała istotny wpływ na działalność gospodarczą męża (90 % dochodów płatnika pochodzi z prowadzonych salonów fryzjerskich). W ocenie Sądu nie była i nie jest to incydentalna, okazjonalna współpraca, ale charakteryzuje się systematycznością, stabilnością, zorganizowaniem. Nie ulegało przy tym wątpliwości ,że małżonkowie K. pozostają we wspólnym gospodarstwie domowym.

Reasumując, zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje na to, że A. K. w spornym okresie faktycznie współpracowała z mężem przy prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

A. K. podlega zatem obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym i z tego tytułu płatnik jest obowiązany do opłacania składek.

Zgodnie z treścią art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych płatnik składek jest obowiązany według zasad wynikających z przepisów ustawy obliczać, potrącać z dochodów ubezpieczonych, rozliczać oraz opłacać należne składki za każdy miesiąc kalendarzowy.

W myśl art. 18 ust. 8 przytoczonej ustawy podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 5, stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego przyjętego do ustalenia kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek, ogłoszonego w trybie art. 19 ust. 10 ustawy na dany rok kalendarzowy.

Według art. 19 ust. 1. ustawy systemowej roczna podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe osób, o których mowa w art. 6 i 7, w danym roku kalendarzowym nie może być wyższa od kwoty odpowiadającej trzydziestokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na dany rok kalendarzowy, określonego w ustawie budżetowej, ustawie o prowizorium budżetowym lub ich projektach, jeżeli odpowiednie ustawy nie zostały uchwalone - z zastrzeżeniem ust. 2 i 9.

W świetle art. 20 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe oraz ubezpieczenie wypadkowe stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i ubezpieczenia rentowe, z zastrzeżeniem ust. 2 i ust. 3.

2. Przy ustalaniu podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe oraz ubezpieczenie wypadkowe nie stosuje się ograniczenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1.

3. Podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe osób, które ubezpieczeniu chorobowemu podlegają dobrowolnie, nie może przekraczać miesięcznie 250% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 19 ust. 10. Według art. 19 ust.10 Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" do końca poprzedniego roku kalendarzowego, w drodze obwieszczenia, kwotę ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składki, o której mowa w ust. 1 oraz przyjętą do jej ustalenia kwotę prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia.

W niniejszej sprawie A. K. współpracowała przy prowadzeniu pozarolniczej działalności gospodarczej od dnia 22 stycznia 2015 r. i ta współpraca stanowiła stosowną podstawę do zastosowania w/w regulacji.

Płatnik w spornym okresie nie naliczał i nie odprowadzał składek z tytułu współpracy z A. K. przy prowadzeniu pozarolniczej działalności gospodarczej.

Odnośnie zaś podnoszonego przez skarżących zarzutu naruszenia przez organ rentowy przepisów kpa to wskazać trzeba, że Sąd Okręgowy podziela pogląd wyrażony w uzasadnieniu do postanowienia SN z dnia 11 czerwca 2013 r., II UK 74/13 zgodnie, z którym od momentu wniesienia odwołania od decyzji ZUS do sądu rozpoznawana sprawa staje się sprawą cywilną, podlegającą rozstrzygnięciu według zasad właściwych dla tej kategorii. Odwołanie pełni rolę pozwu, a jego zasadność ocenia się na podstawie właściwych przepisów prawa materialnego. Postępowanie sądowe skupia się na wadach wynikających z naruszenia przez organ rentowy prawa materialnego, a kwestia wad decyzji administracyjnej, spowodowanych naruszeniem przepisów postępowania administracyjnego, pozostaje w zasadzie poza przedmiotem tego postępowania. Sąd ubezpieczeń społecznych - jako sąd powszechny - może i powinien dostrzegać jedynie takie wady formalne decyzji administracyjnej, które decyzję tę dyskwalifikują w stopniu odbierającym jej cechy aktu administracyjnego. (vide też uchwały Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 1980 r., III CZP 43/80, OSNCP 1981 nr 8, poz. 142; z dnia 21 września 1984 r., III CZP 53/84, OSNCP 1985 nr 5-6, poz. 65 i z dnia 27 listopada 1984 r., III CZP 70/84, OSNCP 1985 nr 8, poz. 108 oraz postanowienia z dnia 19 czerwca 1998 r., II UKN 105/98, OSNP 1999 nr 16, poz. 529 i z dnia 29 maja 2006 r., I UK 314/05, OSNP 2007 nr 11-12, poz. 173, a nadto wyroki z dnia 28 października 2009 r., I UK 132/09, z dnia 2 grudnia 2009 r., I UK 189/09, i z dnia 14 stycznia 2010 r., I UK 252/09).

Mając powyższe na uwadze Sąd w oparciu o treść art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołania uznając tym samym prawidłowość wydanej w dniu 28 kwietnia 2022 r. decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w Ł..

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie 2 sentencji wyroku na podstawie art.98 k.p.c. zasądzając od P. K. i A. K. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w Ł. kwoty po 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika Sąd ustalił zgodnie z § 9 ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 r. , poz.265).

S.B.