Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

całości wyroku z dnia 5 sierpnia 2025 roku

Decyzją z dnia (...) r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) w G., po rozpoznaniu wniosku z dnia 24 lutego 2025 r., odmówił wnioskodawcy – JAWNE- (...) Spółce z o.o. wydania interpretacji indywidualnej na podstawie art. 34 ust.1 i ust. 5 ustawy z dnia 6.03.2018 r. Prawo przedsiębiorców (t.j. Dz. U. z 2024 r., poz. 236 ze zm.) w zw. z art. 83d ustawy z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2024 r., poz. 497 ze zm.).

Uzasadniając tę decyzję, Zakład argumentował, że, z treści złożonego wniosku wynika, że wnioskodawca stawia pytanie czy JAWNE- (...) Spółka z o.o. jest płatnikiem składek jako pracodawca w rozumieniu art. 4 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych dla A. N.. Spółka podała, że na mocy obowiązującej między stronami umowy o pracę z 1.12.1998 r. A. N. jest zatrudniona na stanowisku Dyrektora ds. ekonomiczno – finansowych – głównego księgowego. Spółka podała, że jednocześnie A. N. jest wspólnikiem ww. spółki, posiadającym 20 udziałów a drugim wspólnikiem jest J. W. (1) posiadająca 30 udziałów, a także, że żaden z udziałów nie jest uprzywilejowany i na każdy udział przypada 1 głos na Zgromadzeniu Wspólników. Nadto Spółka podała, że A. N. pełni w dwuosobowym Zarządzie funkcję Prezesa Zarządu, zaś drugim członkiem zarządu jest J. W. (1). Wskazała też, że w Spółce ma i nie będzie Rady Nadzorczej. We wniosku Spółka podała, że J. W. (1) prowadziła własną indywidualną działalność gospodarczą od 2.11.1992 r. biuro rachunkowe i w ramach tej działalności zatrudniała A. N. od 1.12.1998 r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku księgowej, a od 1.04.2008 r. na stanowisku Dyrektora ds. ekonomiczno – finansowych, główny księgowy. Następnie J. W. (1) postanowiła założyć spółkę razem ze swoją córką w wyniku czego powstała wnioskująca spółka, która została założona 31.10.2021 r., natomiast bieżącą działalność operacyjną rozpoczęła po 17.01.2022 r. Wyjaśniła też, że 17.01.2022 r. doszło do zawarcia zbycia przedsiębiorstwa, na mocy którego J. W. (1) sprzedała na rzecz JAWNE- (...) Spółki z o.o. prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55 [1] k.c., zaś jednym ze składników przedsiębiorstwa były prawa i obowiązki wynikające z zawartych umów o pracę w zakresie pracowników przejętych przez kupującą spółkę w trybie art. 23 [1] k.p., a załącznikiem do tej umowy była lista umów pracowniczych tego zakładu pracy, wśród których była wymieniona A. N.. W wyniku ww. transakcji zbycia przedsiębiorstwa (...) jest traktowana przez wnioskującą Spółkę jako jej pracownika. Podała, że po dokonaniu transakcji zawarto aneks mocą którego zmieniono wynagrodzenie A. N. we wnioskującej spółce, która do tej czynności była reprezentowana przez pełnomocnika powołanego w trybie art. 210 par. 1 k.s.h., natomiast od dnia zbycia przedsiębiorstwa nie uległo zmianie stanowisko pracy A. N. w spółce, na którym wymieniona pracuje do dnia dzisiejszego. W ramach przyjętego w zakładzie pracy kompetencji w ramach stosunku pracy A. N. podlega kierownictwu J. N., która jest większościowym wspólnikiem zdolnym do samodzielnego podejmowania uchwał na Zgromadzeniu Wspólników. Członkowie Zarządu pełnią swoje funkcje na podstawie uchwał o powołaniu podjętych przez Zgromadzenie Wspólników, a obowiązki z tego tytułu A. N. nie są przez nią pełnione na podstawie umowy o pracę, kontraktu menadżerskiego, czy umowy zlecenia. A. N. na podstawie aktu powołania m.in. reprezentuje spółkę jako Prezes Zarządu, prowadzi bieżące sprawy spółki. J. W. (1) po sprzedaży przedsiębiorstwa nadal prowadzi indywidualną działalność gospodarczą. Wnioskująca spółka zaznaczyła, że omawiana umowa o pracę nigdy nie została rozwiązana. Podała, że po przejściu przedsiębiorstwa na Spółkę – Spółka dokonała zgłoszenia jako płatnik składek z tytułu zatrudnienia A. N. na podstawie omawianej umowy o pracę, a także obliczała i rozliczała należne składki na ubezpieczenie społeczne za A. N. jako jej pracownika. Powołując się na art. 6 ust.1 pkt 1 oraz art. 13 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, a także na art. 22 par. 1 k.p. wnioskująca Spółka podała, że jej zdaniem pomiędzy A. N. i JAWNE- (...) Spółką z o.o. istnieje ważny i skuteczny stosunek pracy, bo choć strony nie zawarły formalnej umowy o pracę, to jednak stosunek pracy był jednym z elementów przedsiębiorstwa, które 17.01.2022 r. J. W. (1) sprzedała na rzecz Spółki, wobec czego A. N. jako pracownik Spółki podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym na mocy art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy systemowej, wobec czego wnioskująca Spółka z tytułu zatrudnienia A. N. jako jej pracodawca w rozumieniu art. 4 ust. 2 ustawy systemowej, zobowiązany jest do pełnienia obowiązków płatnika składek.

Organ rentowy stwierdził, że, podany we wniosku stan faktyczny, wymagałaby przeprowadzenia postępowania dowodowego/wyjaśniającego, natomiast w ramach postępowania zmierzającego do wydania interpretacji indywidualnej w trybie art. 34 ustawy Prawo przedsiębiorców, ZUS nie może prowadzić jakichkolwiek czynności dowodowych, czy też postępowania wyjaśniającego, a w konsekwencji wypowiedzieć się w przedmiocie stosunku prawnego łączącego przedsiębiorcę z jego współpracownicą.

Zakład podkreślił, że interpretacja indywidualna nie jest opinia prawną, której przedmiotem może być dowolny przepis czy zagadnienie prawne wzbudzające wątpliwość danego podmiotu i nie może zmierzać do kompleksowego rozstrzygnięcia całokształtu sytuacji faktyczno – prawnej powiązanych ze sobą podmiotów i osób, zaznaczając, że zakres przedmiotowy i podmiotowy interpretacji jest ściśle określony i zawężony do zagadnień, o których mowa w art. 83 d ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Jednocześnie Zakład wskazał, że niemożność wydania interpretacji indywidualnej nie oznacza, że wnioskodawca pozbawiony jest prawa do uzyskania wyjaśnień ze strony ZUS-u w przedmiotowej sprawie, bo służy mu w tym zakresie prawo wystąpienia do właściwej terytorialnej jednostki organizacyjnej ZUS z zapytaniem na zasadach ogólnych regulowanych Kodeksem postępowania administracyjnego.

(decyzja k. 33-36 akt ZUS)

Odwołanie od ww. decyzji złożyła wnioskująca Spółka, będąc reprezentowaną przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania pozwanemu do rozpoznania, tj. wydania interpretacji indywidualnej dotyczącej przedstawionego stanu faktycznego przez odwołującą się spółkę, a także o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, wg norm przepisanych. Zaskarżonej decyzji odwołująca zarzuciła naruszenie:

1)  art. 83 d ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych poprzez odmowę wydania interpretacji indywidualnej w sytuacji, gdy wniosek złożony przez odwołującą spółkę dotyczył interpretacji przepisów będących w zakresie kompetencji organu, zaś – wbrew stanowisku organu – wydanie interpretacji nie wymagało przeprowadzenia postępowania dowodowego,

2)  art. 34 ustawy Prawo przedsiębiorców, poprzez odmowę wydania interpretacji indywidualnej w sytuacji, gdy wniosek złożony przez odwołującą obejmował szczegółowo i jednoznacznie przedstawiony stan faktyczny, nie przedstawiał wniosku o udzielenie wyjaśnienia co do stosowanych przepisów, których udzielenie wymagałoby prowadzenia postępowania dowodowego, czy rozstrzygania zagadnienia wstępnego oraz zawierał własne stanowisko w sprawie, konkludując, że tym samy nie spełniły się przesłanki uzasadniające wydanie decyzji odmownej.

(odwołanie k. 3-6, pełnomocnictwo k. 8)

W odpowiedzi na odwołanie pozwany ZUS (...)w G. wniósł o zwrot odwołania, albowiem reprezentujący wnioskodawcę pełnomocnik nie przedstawił pełnomocnictwa, ani nie wskazał wymaganej prawem wartości przedmiotu sporu, a na wypadek przyjęcia odwołania do rozpoznania wniósł o jego oddalenie, zobowiązanie wnioskodawcy do określenia wartości przedmiotu sporu, rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym, zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwany podkreślił, że sąd pracy i ubezpieczeń społecznych nie jest uprawniony do uchylania zaskarżonych decyzji, a zatem wniosek strony skarżącej był niedopuszczalny, natomiast odnosząc się do zarzutów zawartych w odwołaniu podtrzymał w całości dotychczasowe stanowisko w sprawie.

(odpowiedź na odwołanie k. 9-11)

W replice na odpowiedź na odwołanie wnioskodawca poparł odwołanie, przy czym jednocześnie dokonał zmiany wniosków odwołania, w ten sposób, że wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji w całości i uznanie za prawidłowe stanowisko wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji z dnia 18.02.2025 r., tj. przyznanie, że z racji tego, iż pomiędzy A. N. a JAWNE- (...) Spółką z o.o. istnieje ważny i skuteczny stosunek pracy wynika, że A. N. jako pracownik podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, a także wniósł o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych, a ponadto przychylił się do wniosku o rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym.

(pismo procesowe k. 29-31)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - JAWNE- (...) Spółka z o.o. (dalej także Spółka) złożyła w dniu 18.02.2025 r. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w przedmiocie: "czy JAWNE- (...) Spółka z o.o. jest płatnikiem składek jako pracodawca w rozumieniu art. 4 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych dla A. N. z tytułu obowiązującej między stronami umowy o pracę, na mocy której A. N. jest zatrudniona na stanowisku Dyrektora ds. ekonomiczno – finansowych – głównego księgowego”.

Z podanych w przedmiotowym wniosku okoliczności faktycznych, w których Spółka wystąpiła o wydanie przedmiotowej interpretacji indywidualnej, wynika, że:

J. W. (1) prowadziła własną indywidualną działalność gospodarczą od 2.11.1992 r. w postaci biura rachunkowego i w ramach tej działalności zatrudniała A. N. od 1.12.1998 r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku księgowej, a od 1.04.2008 r. na stanowisku Dyrektora ds. ekonomiczno – finansowych, główny księgowy.

Następnie J. W. (1) postanowiła założyć spółkę razem ze swoją córką A. N. - w wyniku czego powstała JAWNE- (...) Spółka z o.o., która została założona w dniu 31.10.2021 r., natomiast bieżącą działalność operacyjną rozpoczęła po dniu 17.01.2022 r.

W dniu 17.01.2022 r. doszło do zawarcia umowy zbycia przedsiębiorstwa, na mocy którego J. W. (1) sprzedała na rzecz JAWNE- (...) Spółki z o.o. prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55 [1] k.c., zaś jednym ze składników przedsiębiorstwa były prawa i obowiązki wynikające z zawartych umów o pracę w zakresie pracowników przejętych przez kupującą spółkę w trybie art. 23 [1] k.p., a załącznikiem do tej umowy była lista umów pracowniczych tego zakładu pracy, wśród których była wymieniona umowa o pracę z A. N..

Po nabyciu przedsiębiorstwa Spółka zarejestrowała się jako płatnik składek z tytułu zatrudnienia A. N. jako pracownika oraz dokonuje obliczenia i reguluje do ZUS należne składki z tytułu jej pracowniczego zatrudnienia.

Po dokonaniu ww. transakcji zawarto aneks z dnia 23.12.2024 r. do umowy o pracę z 1.12.1998 r., mocą którego zmieniono wynagrodzenie A. N. w ww. spółce, która to spółka do tej czynności była reprezentowana przez pełnomocnika powołanego w trybie art. 210 par. 1 k.s.h.

Natomiast, od dnia zbycia przedsiębiorstwa , nie uległo zmianie stanowisko pracy A. N. w spółce, na którym wymieniona pracuje do dnia dzisiejszego, a do jej obowiązków jako głównego księgowego należy: sporządzanie sprawozdań finansowych dla tej spółki, nadzór nad prawidłowym obiegiem dokumentów księgowych w tej spółce, nadzór nad prawidłowością rozliczeń podatkowych spółki, ponosi odpowiedzialność za opracowanie planu kont ww. spółki, sporządzanie dokumentów księgowych dla klientów spółki, nadzór merytoryczny i organizacyjny nad działem księgowości świadczącym usługi dla klientów spółki.

W ramach stosunku pracy, A. N. podlega kierownictwu J. N., która jest większościowym wspólnikiem zdolnym do samodzielnego podejmowania uchwał na Zgromadzeniu Wspólników.

Umowa o pracę zawarta przez J. W. (1) a A. N. jest do dnia dzisiejszego wykonywana.

A. N. jest wspólnikiem JAWNE- (...) Spółki z o.o. posiadającym 20 udziałów a drugim wspólnikiem tej spółki jest J. W. (1) posiadająca 30 udziałów. Żaden z udziałów nie jest uprzywilejowany i na każdy udział przypada 1 głos na Zgromadzeniu Wspólników.

A. N. pełni też w dwuosobowym zarządzie ww. spółki funkcję Prezesa Zarządu, zaś drugim członkiem zarządu jest J. W. (1).

W w.w spółce ma Rady Nadzorczej.

Członkowie Zarządu Spółki pełnią swoje funkcje na podstawie uchwał o powołaniu podjętych przez Zgromadzenie Wspólników, a obowiązki z tego tytułu A. N. nie są przez nią pełnione na podstawie umowy o pracę, kontraktu menadżerskiego, czy umowy zlecenia.

A. N. na podstawie aktu powołania m.in. reprezentuje spółkę jako Prezes Zarządu, prowadzi bieżące sprawy spółki.

J. W. (1) po sprzedaży przedsiębiorstwa nadal prowadzi indywidualną działalność gospodarczą.

Spółka w przedmiotowym wniosku podkreśliła, że omawiana umowa o pracę z dnia 1.12.1998r. nigdy nie była rozwiązana w sposób, o którym mowa w art. 30 par. 1 Kodeksu pracy, tj. nie doszło do zawarcia porozumienia o rozwiązaniu stosunku pracy, nie doszło do jej wypowiedzenia lub rozwiązania bez wypowiedzenia, jak również umowa nie miała charakteru terminowego.

Wobec tak przedstawionych okoliczności faktycznych wnioskująca Spółka przywołała treść art. 6 ust. 1 pkt 1 oraz art. 13 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, a także art. 22 par. 1 Kodeksu pracy, i - wnosząc o wydanie interpretacji indywidualnej - przedstawiła własne stanowisko w sprawie podając, że Spółka jest pracodawcą A. N., która jest zatrudniona przez wnioskodawcę na stanowisku Dyrektora ds. ekonomiczno – finansowych i głównej księgowej.

(okoliczności niesporne, a nadto: wniosek k. 23-28 akt ZUS, odpis z KRS k. 17-19 akt ZUS, wydruk z bazy REGON k. 16 akt ZUS, umowa o pracę z 1.12.1998 r. wraz z zakresem obowiązków k. 13-15 akt ZUS, porozumienie zmieniające umowę o pracę z 1.04.2008 r. k. 12 akt ZUS, umowa zbycia przedsiębiorstwa z 17.01.2022 r. wraz z załącznikami k. 4-11 akt ZUS, aneks do umowy o pracę z 23.12.2024 r. k. 3 akt ZUS)

Na skutek rozpoznania ww. wniosku zaskarżoną decyzją z dnia 24.03.2025 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)w G., odmówił wnioskodawcy – JAWNE- (...) Spółce z o.o. wydania interpretacji indywidualnej na podstawie art. 34 ust.1 i ust. 5 ustawy z dnia 6.03.2018 r. Prawo przedsiębiorców (t.j. Dz. U. z 2024 r., poz. 236 ze zm.) w zw. z art. 83d ustawy z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2024 r., poz. 497 ze zm.).

(decyzja k. 33-36 akt ZUS)

Powyższy stan faktyczny został odtworzony w całości na podstawie powołanych dokumentów, których autentyczności nie kwestionowała żadna ze stron, a i Sąd nie znalazł jakichkolwiek powodów by czynić to z urzędu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Wstępnie należy wskazać, że żadna ze stron nie tylko nie wnosiła o przeprowadzenie rozprawy w przedmiotowej sprawie, ale obie strony zgodnie wniosły o jej rozpoznanie na posiedzeniu niejawnym, zaś Sąd uznał, że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne i w związku z powyższym w efekcie rozpoznał n/n sprawę na posiedzeniu niejawnym, zgodnie z art. 148 [1] § 1-3 k.p.c.

Istota sporu w niniejszej sprawie sprowadzała się do tego, czy organ rentowy w sposób zasadny odmówił wydania interpretacji indywidualnej w sprawie z wniosku JAWNE- (...) Spółki z o.o.

Przystępując zatem do merytorycznej oceny zasadności wniesionego odwołania od zaskarżonej decyzji, po pierwsze, wskazać należy, że żądanie wnioskodawcy w przedmiocie zmiany zaskarżonej decyzji poprzez ustalenie, że A. N. jest zatrudniona we wnioskującej spółce na podstawie ważnej umowy o pracę i że podlega z tego tytułu ubezpieczeniom społecznym jako pracownik tej Spółki, przekraczało uprawnienia Sądu Okręgowego. Powyższa konstatacja wynika z charakteru decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, tj. odmowy udzielenia interpretacji. Podkreślić należy, że postępowanie w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych charakteryzuje się swoistą instancyjnością (najpierw decyzje wydaje organ rentowy, a później orzeka sąd), zrozumiałe staje się zatem, że Sąd mógł jedynie uznać, że istniały podstawy do wydania interpretacji albo oddalić odwołanie. Nie był natomiast uprawniony do dokonywania za Zakład Ubezpieczeń Społecznych interpretacji indywidualnej. Założenie takie wynika z funkcji kontrolnej, która została przypisana postępowaniu sądowemu w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych. Funkcja rozpoznawcza towarzysząca ubezpieczeniom społecznym ograniczona została zakresem, w którym organ rentowy dokonał władczego rozstrzygnięcia. Skoro Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie widząc podstaw do dokonania interpretacji odmówił jej dokonania, to sąd rozpoznający odwołanie nie mógł samodzielnie jej dokonywać. Zachowanie takie stanowiłoby wyjście poza ramy zakreślone decyzją (tak też Sąd Apelacyjny w Białymstoku w wyroku z dnia 24 września 2013 r., III AUa 312/13, Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych 25 października 2013 r.). Z tego powodu żądanie z punktu pierwszego odwołania wnioskodawcy w postacie w jakiej dokonał jego modyfikacji w replice na odpowiedź na odwołanie - nie mogło znaleźć aprobaty Sądu.

Niemniej jednak nawet wówczas, gdy wnioskodawca domagałby się zmiany zaskarżonej decyzji organu rentowego poprzez stwierdzenie obowiązku wydania interpretacji, Sąd nie mógłby wydać rozstrzygnięcia o przedmiotowej treści.

Zasadniczą kwestią na gruncie zaistniałego stanu faktycznego jest pochylenie się nad wykładnią art. 34 ustawy z dnia 6.03.2018 r. Prawo przedsiębiorców (t.j. Dz.U. z 2024 r., poz. 236 ze zm.).

Zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy Prawo Przedsiębiorców, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu lub właściwej państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie wyjaśnienia co do zakresu i sposobu stosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej lub składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie (interpretacja indywidualna).

Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych (art. 34 ust. 2 ustawy Prawo przedsiębiorców).

Przedsiębiorca we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przedstawia zaistniały stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe oraz własne stanowisko w sprawie (art. 34 ust. 3 ustawy Prawo przedsiębiorców)

Istotą tego postępowania jest uzyskanie przez stronę wyjaśnienia treści przepisów prawa i ich zastosowania w odniesieniu do indywidualnej sytuacji wskazanej we wniosku (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 18 kwietnia 2011 r., III UK 117/10, LEX nr 898257).

Z cytowanym wyżej przepisem art. 34 ustawy Prawo przedsiębiorców koresponduje art. 83d ust. 1 i 2 (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 497 ze zm.), zgodnie z którym ZUS wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 34 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek. Interpretacje indywidualne wraz z wnioskiem o wydanie interpretacji, po usunięciu danych identyfikujących wnioskodawcę oraz inne podmioty wskazane w treści interpretacji, Zakład niezwłocznie zamieszcza w Biuletynie Informacji Publicznej. Przy tym nie wydaje się interpretacji indywidualnych w zakresie tych elementów stanu faktycznego, które w dniu złożenia wniosku o interpretację, są przedmiotem toczącego się postępowania wyjaśniającego lub kontroli, albo gdy w tym zakresie sprawa została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji ZUS.

Należy jednak wskazać, że, w okolicznościach niniejszej sprawy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie mógł wydać indywidualnej interpretacji - w związku z zawartymi, we wniosku, pytaniami.

Wydanie interpretacji przez organ rentowy odbywa się, bowiem, według ściśle określonych zasad i dotyczy konkretnych, opisanych we właściwy sposób sytuacji faktycznych i kwestii zastosowania wobec nich określonych przepisów prawa.

Jak wynika z treści art. 34 ust. 1 Prawa przedsiębiorców interpretacja dotyczyć ma zakresu i sposobu stosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej lub składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie.

Tymczasem z treści wniosku złożonego przez odwołującą się Spółkę o wydanie przez ZUS interpretacji indywidualnej wynika, że Spółka ta jest zainteresowana tym, by Zakład ustalił w ten sposób charakter relacji łączącej Spółkę z A. N. jako współpracownikiem, czy też ciągłością stosunku pracy po sukcesji praw i obowiązków na skutek zbycia przez J. W. (2) na rzecz Spółki przedsiębiorstwa w trybie art. 55 [2] k.c. i w efekcie przejścia zakładu pracy na Spółkę na zasadzie art. 23 [1] k.p.

Sąd podziela stanowisko organu rentowego, że pozwany nie ma możliwości władczego rozpoznania w drodze decyzji wydanej w trybie interpretacji indywidualnej czy w wyniku sukcesji prawnej wnioskująca Spółka jest płatnikiem składek na ubezpieczenia społeczne dla wskazanej we wniosku pracownicy A. N. zatrudnionej przez poprzednika prawnego, czy umowa łącząca wnioskującą Spółkę z A. N. nadal będzie miała charakter umowy o pracę.

W szczególności badając n/n sprawę Sąd Okręgowy zważył, że zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego wyrażonym w postanowieniu z 18 kwietnia 2011 r. (sygn. III UK 117/10), zakres i przedmiot sprawy o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa konstytuuje treść wniosku wszczynającego postępowanie, a rolą organu prowadzącego to postępowanie jest ocena stanowiska strony w spornej kwestii, nie zaś przedstawianie poglądów i wykładni przepisów odnoszących się do różnych sytuacji faktycznych. Istotą postępowania toczącego się z wniosku o wydanie interpretacji jest bowiem uzyskanie przez stronę wyjaśnienia treści przepisów prawa i ich zastosowania w odniesieniu do indywidualnej sytuacji wskazanej we wniosku. Oznacza to, że interpretacja spełnia kumulatywnie dwa cele. Po pierwsze, służy informowaniu uczestników ubezpieczeń społecznych o sposobie wykładni konkretnych przepisów. Po drugie, interpretacja chroni obywateli przed możliwością zmiany poglądu przez organ państwowej jednostki organizacyjnej (administracji publicznej). Dodatkowo, jak wynika z cytowanych uprzednio przepisów, przedmiotem interpretacji może być zaistniały stan faktyczny - opisany we wniosku o interpretację oraz stan faktyczny mogący wystąpić w przyszłości. Względy funkcjonalne przemawiają zatem za przyjęciem, że organ rentowy stosując przepis może odmówić dokonania interpretacji, gdy sam wnioskujący nie ma wątpliwości co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne. Podkreślić należy, że organ wydający decyzję nie może ingerować w stan faktyczny opisany we wniosku, podważać go, uzupełniać czy zmieniać w oparciu o inne źródła lub wiedzę znaną mu z urzędu (zob. postanowienie SN z 18 kwietnia 2011 r., sygn. III UK 117/10, Legalis).

Sąd Okręgowy zgadza się także w pełni z poglądem wyrażonym przez Sąd Apelacyjny w Warszawie, który w wyroku z dnia 21.07.2021 r., III AUa 874/20, (LEX nr 3291465) trafnie stwierdził, że co do zasady interpretacja przepisów prawa ubezpieczeń społecznych polega na prawnej kwalifikacji określonych zdarzeń wywołujących skutek w prawie ubezpieczeń społecznych. Jeśli więc organ rentowy ma się wypowiedzieć, co do tego czy w określonych okolicznościach faktycznych powstaje tytuł wywołujący obowiązek podlegania ubezpieczeniem społecznym, a także co do zasad obliczania składek czy podstawy ich wymiaru, zobowiązany jest dokonując interpretacji poddać ocenie prawnej wszystkie te stosunki i zdarzenia prawne, które prowadzą do zastosowania określonego przepisu ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. W tym celu musi dysponować pełną wiedzą co do okoliczności faktycznych mających wywołać określone skutki prawne.

Mając na uwadze powołany wyżej wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie i przedstawioną na jego uzasadnienie argumentację - w realiach niniejszej sprawy Sąd Okręgowy zważył, że kwestia kwalifikacji, w jakim charakterze A. N. wykonuje swoje obowiązki we wnioskującej Spółce i co za tym idzie, z jakiego tytułu winna ona podlegać ubezpieczeniom społecznym, leży w sferze ustaleń faktycznych, które musiałyby zostać dokonane w zwykłym postępowaniu dotyczącym stwierdzenia jej podlegania bądź braku podlegania ubezpieczeniom społecznym jako pracownika wnioskującej Spółki.

W istocie, zatem, dokonanie interpretacji, o której traktował wniosek strony odwołującej się, nie stanowiłoby interpretacji konkretnego przepisu prawa, ale wymagałoby dokonania analizy stanu faktycznego, w warunkach braku możliwości prowadzenia postępowania dowodowego, czy też postępowania wyjaśniającego przez organ rentowy.

W konsekwencji, Sąd Okręgowy nie podzielił oceny strony odwołującej się, w przedmiocie braku konieczności przeprowadzenia w okolicznościach niniejszej sprawy postępowania wyjaśniającego, pozwalającego na podjęcie czynności dowodowych.

Jednocześnie, pozwany organ rentowy trafnie wskazał, że kwestia budząca wątpliwości wnioskodawcy mogła zostać właściwie rozeznana wyłącznie w toku postępowania przeprowadzonego w myśl zasad ogólnych k.p.a.

Podkreślić także należy, że wobec jednoznacznego brzmienia art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie jest kompetentny do wydania interpretacji dotyczącej potwierdzenia zasadności i prawidłowości stanowiska zaprezentowanego przez wnioskodawcę. Rozstrzygnięcie w tej materii wymaga wszakże podjęcia czynności nie mieszczących się w katalogu uprawnień organu rentowego wyraźnie określonego przez treść art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, a także nieobjętych trybem narzuconym przez art. 34 ustawy Prawo przedsiębiorców. Uwzględnienie przez organ rentowy wniosku odwołującej się Spółki o interpretację indywidualną, sprowadzałoby się tymczasem do analizy wskazanej w tym wniosku sytuacji faktycznej w oparciu o zebrany materiał dowodowy - co stanowiłoby w istocie wykroczenie przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych poza swój zakres kompetencji wyraźnie określony w art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Nadto nie sposób nie zauważyć, że przepisy prawa, z których wynikałby dla wnioskującej Spółki obowiązek opłacania składek na ubezpieczenia społeczne w związku z zatrudnieniem A. N. na podstawie powołanej we wniosku o interpretację umowy o pracę z dnia 1.12.1998 r., nie budziły wątpliwości tejże Spółki - brak jest zatem podstaw do wydania interpretacji.

Oznacza to, organ rentowy trafnie odmówił sporządzenia interpretacji.

Z tych wszystkich względów, Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie, o czym orzeczono, jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

O kosztach postępowania Sąd Okręgowy orzekł w punkcie 2 sentencji wyroku na podstawie art. 98 § 1 i 2 k.p.c. Na koszty postępowania złożyły się koszty zastępstwa procesowego, których kwota 360,00 zł została zasądzona z zgodnie z § 9 ust 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 265), razem z ustawowymi odsetkami za opóźnienie na mocy art. 98 § 1[1] k.p.c.