Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 4 marca 2024 r. znak (...)/(...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) w Ł. na podstawie art. 83 ust. 1 oraz art. 32 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1230 z późn. zm.) stwierdził, że J. P. jest dłużnikiem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenie zdrowotne.

Zadłużenie wraz z należnymi odsetkami za zwłokę naliczonymi na dzień wydania decyzji wynosi łącznie 36 877,55 zł, w tym z tytułu:



składek na ubezpieczenie zdrowotne w ramach zakresów numer deklaracji 01-39 za okres od 2009-07 do 2017-08 w kwocie 18 651,34 zł;



odsetek za zwłokę 17 379,00 zł;



kosztów upomnienia 26,36 zł;



kosztów egzekucyjnych 820,85 zł.

Jednocześnie ZUS wskazał, że na podstawie art. 23 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, odsetki naliczane będą nadal do dnia zapłaty włącznie z tym dniem. Odsetki za zwłokę naliczane są na zasadach i w wysokości określonych w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2023 r. poz. 2383).

(decyzja – k. 409-413 pliku II akt ZUS)

Odwołanie od w/w decyzji złożył J. P., uznając ją za krzywdzącą. Ubezpieczony wskazał, że w 2010 r. przeszedł na emeryturę, powiadamiając ZUS o zaprzestaniu zgodnie z prawem opłacania składek na ubezpieczenie społeczne, natomiast nie zwrócił uwagi o płaceniu składki zdrowotnej. Do 17 sierpnia 2017 r. skarżący miał zarejestrowaną firmą, ale ze względów zdrowotnych praktycznie jej nie prowadził. W konsekwencji nie było go stać na opłacenie tych składek. Ponadto w 2010 r. skarżący powiadomił ZUS o zmianie miejsca zamieszkania i zameldowania, a i tak pisma dotyczące długu były wysyłane na poprzedni adres. W ocenie ubezpieczonego doszło do przedawnienia długu, ponieważ w piśmie z dnia 1 grudnia 2023 r. organ rentowy wskazał, że ostatnie pismo wysłano 5 grudnia 2017 r., czyli przed rozpoczęciem okresu przedawnienia. W sierpniu 2023 r., czyli po okresie przedawnienia skarżący zwrócił się do ZUS-u o przedawnienie długu, ale otrzymał decyzję odmowną, w której nie przedstawiono żadnych argumentów o przerwaniu biegu przedawnienia.

(odwołanie – k. 3)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację wskazaną w zaskarżonej decyzji oraz o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych tj. w kwocie 3600,00 zł.

(odpowiedź na odwołanie – k. 10-12)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

J. P. prowadził działalność gospodarczą do sierpnia 2017 r. W 2010 r. ubezpieczony przeszedł na emeryturę i przez przeoczenie, prowadząc nadal działalność gospodarczą, nie opłacał składki zdrowotnej. Skarżący wiedział, że organ rentowy prowadził postępowanie z tytułu jego zadłużenia, ale ze względu na stan zdrowia nie był w stanie zapłacić należności.

(zeznania ubezpieczonego na rozprawie z dnia 12 grudnia 2024 r. e-protokół (...):03:14 - 00:06:47 – koperta k. 35)

W zakresie zaległości:

I.  odnośnie lipca 2009 r.



upomnienie zostało doręczone ubezpieczonemu w dniu 23 czerwca 2010 r.;



w dniu 30 czerwca 2010 r. wystawiono tytuł wykonawczy;



postępowanie egzekucyjne trwa nadal;

II.  odnośnie listopada 2009 r.



decyzja określająca zadłużenie nr (...) z dnia 14 stycznia 2010 r. została doręczona ubezpieczonemu w dniu 20 stycznia 2010 r.;



w dniu 30 czerwca 2010 r. wystawiono tytuł wykonawczy;



egzekucja trwa do nadal;

III.  odnośnie miesięcy grudzień 2009 r. – styczeń 2010 r.:



decyzja określająca zadłużenie nr (...) z dnia 9 marca 2010 r. została doręczona ubezpieczonemu w dniu 2 kwietnia 2010 r. (doręczenie w trybie art. 44 k.p.a. tj. przez awizację);



w dniu 30 czerwca 2010 r. wystawiano tytuł wykonawczy;



egzekucja trwa nadal;

IV.  za miesiące luty 2010 r. – marzec 2010 r.



decyzja określająca zadłużenie nr (...) z dnia 18 maja 2010 r. została doręczona ubezpieczonemu w dniu 26 maja 2010 r.;



w dniu 30 czerwca 2010 r. wystawiono tytuł wykonawczy;



egzekucja trwa nadal;

V.  za kwiecień 2010 r.:



upomnienie zostało doręczone ubezpieczonemu w dniu 23 czerwca 2010 r.;



w dniu 30 czerwca 2010 r. wystawiono tytuł wykonawczy;



egzekucja trwa nadal;

VI.  za maj 2010 r.:



upomnienie zostało doręczone ubezpieczonemu w dniu 6 lipca 2010 r.;



w dniu 20 stycznia 2011 r. wystawiono tytuł wykonawczy;



egzekucja trwa nadal;

VII.  za miesiące czerwiec 2010 r. – grudzień 2010 r.:



decyzja określająca zadłużenie nr (...) z dnia 24 stycznia 2011 r. została doręczona w dniu 2 lutego 2011 r. (doręczenie zastępcze w trybie 43 k.p.a.);



w dniu 13 kwietnia 2011 r. wystawiono tytuł wykonawczy;



egzekucja trwa nadal;

VIII.  za marzec 2011 r.:



decyzja określająca zadłużenia nr (...) (...) (...) z dnia 8 lutego 2012 r. została doręczona w dniu 28 lutego 2012 r. (doręczenie w trybie art. 44 k.p.a. tj. przez tzw. awizację);



w dniu 12 kwietnia 2012 r. wystawiono tytuł wykonawczy,



egzekucja trwa nadal;

IX.  za listopad 2011 r.:



decyzja określająca zadłużenia nr (...) (...) (...) z dnia 11 kwietnia 2012 r. została doręczona w dniu 26 kwietnia 2012 r. (doręczenie w trybie art. 44 k.p.a. tj. przez tzw. awizację);



w dniu 31 maja 2012 r. wystawiono tytuł wykonawczy;



egzekucja trwa nadal;

X.  za miesiące kwiecień 2012 r., sierpień 2012 r. – marzec 2013 r.



decyzja orzekająca zadłużenie nr (...) (...) (...) z dnia 7 maja 2013 r. została doręczona w dniu 28 maja 2013 r. (doręczenie w trybie art. 44 k.p.a. tj. przez tzw. awizację);



w dniu 2 lipca 2013 r. wystawiono tytuł wykonawczy;



egzekucja trwa nadal;

XI.  za miesiące kwiecień 2013 r. – maj 2013 r.:



decyzja orzekająca zadłużenie nr (...) (...) (...) z dnia 2 sierpnia 2013 r. została doręczona w dniu 22 sierpnia 2013 r. (doręczenie w trybie art. 44 k.p.a. tj. przez tzw. awizację);



w dniu 3 października 2013 r. wystawiono tytuł wykonawczy;



egzekucja trwa nadal;

XII.  za miesiące czerwiec 2013 r. – wrzesień 2013 r.:



decyzja orzekająca zadłużenie nr (...) (...) (...) z dnia 5 listopada 2013 r. została doręczona w dniu 27 listopada 2013 r. (doręczenie w trybie art. 44 k.p.a. tj. przez tzw. awizację);



w dniu 7 stycznia 2014 r. wystawiono tytuł wykonawczy;



egzekucja trwa nadal;

XIII.  za miesiące październik 2013 r. – grudzień 2013 r.:



decyzja orzekająca zadłużenie nr (...) (...) (...) z dnia 11 lutego 2014 r. została doręczona w dniu 6 marca 2014 r. (doręczenie w trybie art. 44 k.p.a. tj. przez tzw. awizację);



w dniu 9 kwietnia 2014 r. wystawiono tytuł wykonawczy;



egzekucja trwa nadal;

XIV.  za miesiące styczeń 2014 r. – wrzesień 2016 r.:



decyzja orzekająca zadłużenie nr (...) (...) (...) z dnia 14 listopada 2016 r. została doręczona ubezpieczonemu w dniu 6 grudnia 2016 r.;



w dniu 9 kwietnia 2014 r. wystawiono tytuł wykonawczy;



egzekucja trwa nadal;

XV.  za miesiące październik 2016 r. – maj 2017 r.



decyzja orzekająca zadłużenie nr (...) (...) (...) z dnia 4 lipca 2017 r. została doręczona w dniu 26 lipca 2017 r. (doręczenie w trybie art. 44 k.p.a. tj. przez tzw. awizację);



w dniu 15 września 2017 r. wystawiono tytuł wykonawczy;



egzekucja trwa nadal;

XVI.  za miesiące czerwiec 2017 r. – sierpień 2017 r.



decyzja określająca zadłużenie nr (...) (...) (...) z dnia 3 kwietnia 2018 r. została doręczona w dniu 24 kwietnia 2018 r. (doręczenie w trybie art. 44 k.p.a. tj. przez tzw. awizację);



w dniu 5 czerwca 2018 r. wystawiono tytuł wykonawczy;



egzekucja trwa nadal.

Egzekucja przez ten cały okres jest prowadzona ze świadczenia emerytalnego wnioskodawcy, ale z uwagi na ograniczenia co do wysokości potrącanej kwoty oraz wielość i wysokość długu nie tylko wobec ZUS, Urzędu Skarbowego ale także innych podmiotów, postępowanie to szybko się nie zakończy.

( decyzje określające zadłużenie wraz z potwierdzeniami odbioru – k. 5-9, k. 17-20, k. 31-38, k. 63-70, k. 119-132, k. 147-160 pliku I akt ZUS, k. 1-12, k. 111-122, k. 139-144, k. 159-165, k. 167-177, k. 195-206, k. 229-233, k. 251-255 pliku II akt ZUS, upomnienia wraz z potwierdzeniami odbioru – k. 95,97 pliku I akt ZUS, k. 59-98 pliku II akt ZUS, tytuły wykonawcze – k. 275-428, k. 481-482, 519-552, k. 561-576 , k. 581-590 pliku I akt ZUS, k. 53 - 98 pliku II akt ZUS, dokumentacja w aktach egzekucyjnych z Urzędu Skarbowego)

W dniu 20 stycznia 2011 r. ubezpieczony odebrał osobiście zajęcie emerytury.

(zawiadomienie wraz z potwierdzeniem odbioru – k. 213-218 pliku I akt ZUS, k. bez numeru akt egzekucyjnych z Urzędu Skarbowego)

W piśmie z dnia 16 lutego 2011 r. dotyczącym sprzeciwu wobec skierowanych tytułów wykonawczych ubezpieczony podał adres zamieszkania: (...), D.. Odpowiedź na powyższe pismo została skierowana przez organ rentowy na podany adres. Pismo zostało doręczone pełnoletniemu domownikowi w dniu 23 marca 2011 r. (doręczenie pod nieobecność adresata w trybie art. 43 k.p.a.).

(pismo z dnia 16 lutego 2011 r. wraz z kopertą – k. 101-103 pliku II akt ZUS, pismo z dnia 21 marca 2011 r. wraz z potwierdzeniem odbioru – k. 109-110 verte pliku II akt ZUS)

W dniu 15 września 2023 r. ubezpieczony złożył wniosek o umorzenie należności z tytułu składek za okres od 2010 r. do sierpnia 2017 r. na Fundusz Ubezpieczenia Zdrowotnego.

W dniu 15 listopada 2023 r. organ rentowy poinformował skarżącego o pozostawieniu jego wniosku bez rozpoznania z uwagi na nieokreślenie, czego ma dotyczyć wniosek.

(bezsporne)

Pismem z dnia 27 listopada 2023 r. skierowanym do organu rentowego ubezpieczony zażądał wydania decyzji ostatecznej do wniosku o umorzenie należności przedawnionych.

(pismo z dnia 27 października 2023 r. – k. 297 pliku II akt ZUS)

W piśmie z dnia 1 grudnia 2023 r. organ rentowy wskazał dokumenty informujące o zaległościach, które zostały skierowane do odwołującego. Do pisma dołączono kserokopie potwierdzeń doręczenia wysłanych dokumentów.

(pismo z dnia 1 grudnia 2023 r. wraz z załącznikami – k. 347-392 pliku II akt ZUS)

W dniu 8 stycznia 2024 r. odwołujący złożył do Oddziału oświadczenie, w którym sprecyzował wniosek z dnia 27 listopada 2023 r. wskazując, że dotyczył uznania należności za przedawnione.

(oświadczenie z dnia 8 stycznia 2024 r. – k. 393 pliku II akt ZUS)

Zaskarżoną decyzją z dnia 4 marca 2024 r. organ rentowy stwierdził, że wysokość zadłużenia J. P. z tytułu składek na ubezpieczenie zdrowotne za miesiące lipiec 2009 roku, listopad 2009 – maj 2010 roku, sierpień – październik 2010 roku, grudzień 2010 roku, marzec 2011 roku, listopad 2011 roku, kwiecień 2012 roku i sierpień 2012 – sierpień 2017 roku wynosi łącznie 36 877,55 zł, w tym należność główna: 18 651,34 zł, odsetki za zwłokę 17 379,00 zł, koszty upomnienia 26,36 zł i koszty egzekucyjne 820,35 zł.

(decyzja z dnia 4 marca 2024 wraz załącznikami – k. 409-413 pliku II akt ZUS)

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił w oparciu o całokształt materiału dowodowego zebranego w sprawie, w szczególności w oparciu o dokumenty znajdujące się w aktach sprawy, w załączonych do akt sprawy aktach ZUS oraz aktach egzekucyjnych ubezpieczonego nadesłanych przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w G.. Zgromadzone dokumenty nie budzą wątpliwości, co do ich wiarygodności i w ocenie Sądu mogą stanowić podstawę rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie. Ponadto Sąd oparł się o zeznania wnioskodawcy – dając im wiarę w całości, albowiem korelowały z w/w dokumentami tworząc spójną, logiczną całość.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy jest nieuzasadnione i jako takie podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 497 z późn. zm., dalej: ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych) do składek na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz na ubezpieczenie zdrowotne w zakresie: ich poboru, egzekucji, wymierzania odsetek za zwłokę i dodatkowej opłaty, przepisów karnych, dokonywania zabezpieczeń na wszystkich nieruchomościach, ruchomościach i prawach zbywalnych dłużnika, odpowiedzialności osób trzecich i spadkobierców oraz stosowania ulg i umorzeń stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące składek na ubezpieczenia społeczne.

Na mocy art. 46 ust. 1 w/w ustawy płatnik składek jest obowiązany według zasad wynikających z przepisów ustawy obliczać, potrącać z dochodów ubezpieczonych, rozliczać oraz opłacać należne składki za każdy miesiąc kalendarzowy.

Natomiast w myśl art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych Zakład wydaje decyzje w zakresie indywidualnych spraw dotyczących w szczególności ustalania wymiaru składek i ich poboru, a także umarzania należności z tytułu składek (…).

Stosownie do art. 66 ust. 1c ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 146 z późn. zm.) obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego podlegają m.in. osoby spełniające warunki do objęcia ubezpieczeniami społecznymi lub ubezpieczeniem społecznym rolników, które są osobami prowadzącymi działalność pozarolniczą lub osobami z nimi współpracującymi, z wyłączeniem osób, które zawiesiły wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2023 r. poz. 221, 641, 803, 1414 i 2029) lub przepisów o ubezpieczeniach społecznych lub ubezpieczeniu społecznym rolników.

Zgodnie z art. 82 ust. 1 w/w ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, w przypadku gdy ubezpieczony uzyskuje przychody z więcej niż jednego tytułu do objęcia obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego, o którym mowa w art. 66 ust. 1, składka na ubezpieczenie zdrowotne opłacana jest z każdego z tych tytułów odrębnie.

W toku trwania przedmiotowego postępowania ubezpieczony sam przyznał, że po przejściu na emeryturę, prowadząc nadal działalność gospodarczą, nie opłacał składki zdrowotnej przez swoje przeoczenie. Ubezpieczony przeszedł na emeryturę w 2010 r., powiadamiając ZUS o zaprzestaniu zgodnie z prawem opłacania składek na ubezpieczenie społeczne, natomiast nie zwrócił uwagi na konieczność opłacania składki zdrowotnej. Nadmienić przy tym należy, że skarżący wiedział, że ZUS już wcześniej prowadził postępowanie z tytułu jego zadłużenia. Ze względu na stan zdrowia i sytuację życiową nie był natomiast w stanie zapłacić należności.

W konsekwencji należy stwierdzić, że wnioskodawca nie dopełnił w/w obowiązku w spornym okresie, w związku z czym powstało zadłużenie względem organu rentowego w wysokości określonej zaskarżoną decyzją, obejmujące również odsetki za zwłokę i koszty opłaty dodatkowej. Podkreślenia w tym miejscu wymaga, iż odwołujący nie zakwestionował matematycznych wyliczeń wysokości składki za poszczególne miesiące, wskazując jednak, że składki wskazane w zaskarżonej decyzji należy uznać za przedawnione.

W związku z powyższym zaznaczenia w tym miejscu wymaga, że przedawnienie należności z tytułu składek reguluje art. 24 ustawy systemowej.

Przepis ten w pierwotnym brzmieniu (10.11.1998 r – Dz. U. 1998/137/887) stanowił, że należności z tytułu składek ulegają przedawnieniu po upływie 5 lat, a w przypadku przerwania biegu przedawnienia, o którym mowa w ust. 5, po upływie 10 lat licząc od dnia, w którym stały się wymagalne.

Bieg przedawnienia przerywa odroczenie terminu opłacenia należności z tytułu składek, rozłożenie spłaty tych należności na raty i każda inna czynność zmierzająca do ściągnięcia tych należności, jeżeli o czynności tej został zawiadomiony dłużnik (art. 24 ust. 4 i 5).

Od 1 stycznia 2003 r (Dz.U. 2002/241/2074), należności z tytułu składek ulegają przedawnieniu po upływie 10 lat, licząc od dnia, w którym stały się wymagalne.

Bieg terminu przedawnienia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu od dnia zawarcia umowy, o której mowa w art. 29 ust. 1a, do dnia terminu płatności odroczonej należności z tytułu składek lub ostatniej raty.

Bieg terminu przedawnienia zostaje zawieszony od dnia wszczęcia do dnia zakończenia postępowania egzekucyjnego oraz postępowania przed sądem.

Bieg terminu przedawnienia przerywa ogłoszenie upadłości. Po przerwaniu bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się na nowo od dnia następującego po dniu uprawomocnienia się postanowienia o ukończeniu postępowania upadłościowego lub jego umorzeniu.

Od 1 lipca 2004 r (Dz.U. 2004/121/1264) bieg terminu przedawnienia zostaje zawieszony od dnia podjęcia pierwszej czynności zmierzającej do wyegzekwowania należności z tytułu składek, o której dłużnik został zawiadomiony, do dnia zakończenia postępowania egzekucyjnego.

Od 1 stycznia 2012 r (Dz.U. 2011/232/1378) należności z tytułu składek ulegają przedawnieniu po upływie 5 lat.

Zgodnie z przepisem przejściowym – art. 27 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o redukcji niektórych obowiązków obywateli i przedsiębiorców do przedawnienia należności z tytułu składek, którego bieg rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2012 r., stosuje się przepisy w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, z tym że bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia 1 stycznia 2012 r. Jeżeli przedawnienie rozpoczęte przed dniem 1 stycznia 2012 r. nastąpiłoby zgodnie z przepisami dotychczasowymi wcześniej, przedawnienie następuje z upływem tego wcześniejszego terminu.

Stosownie do art. 1 ust. 15 ustawy z dnia 9.11. 2012 r o umorzeniu należności powstałych z tytułu nieopłaconych składek przez osoby prowadzące pozarolniczą działalność (Dz. U. 2012/151) bieg terminu przedawnienia należności, o których mowa w ust. 1, 6, 10 i 12, ulega zawieszeniu na okres od dnia złożenia wniosku o umorzenie do dnia uprawomocnienia się decyzji, o której mowa w ust. 13 (decyzji o umorzeniu lub odmowie umorzenia należności).

Przedawnienie należności składkowych należy oceniać według stanu prawnego, który obowiązywał w dniu upływu terminu przedawnienia, uwzględniając zdarzenia powodujące nierozpoczęcie, zawieszenie lub przerwanie biegu tego terminu, a także podjęte działania mające wpływ na wydłużenie terminu wymagalności należności. Na gruncie zaległości z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne ustawodawca przyjął, że do zawieszenia biegu terminu przedawnienia wystarczające jest podjęcie czynności zmierzającej do wyegzekwowania zaległości. Czynnością zmierzającą do ściągnięcia należności jest niewątpliwie wystawienie tytułu wykonawczego przez właściwy organ, ale za czynności zmierzające do ściągnięcia należności mogą być uznane również inne czynności, tj. orzeczenia, pisma kierowane do strony itp., z których treści czy uzasadnienia wynika bezpośrednio, że zmierzają one do ściągnięcia należności. Taką czynnością jest doręczenie upomnienia z zagrożeniem wszczęcia postępowania egzekucyjnego w rozumieniu art. 15 § 1 u.p.e.a. (por. wyrok NSA z 5.04.2024 r., I (...) 561/20, LEX nr 3718785).

Upomnienie zatem należy uznać za obligatoryjny element postępowania egzekucyjnego, bez którego egzekucja skutecznie nie może być wszczęta i prowadzona. Jest więc ono pierwszą i bezwzględnie konieczną czynnością zmierzającą do wyegzekwowania należności z tytułu składek. Bowiem bez doręczenia upomnienia wszczęcie postępowania egzekucyjnego nie byłoby możliwe. Czynność ta mieści się zatem w dyspozycji art. 24 ust. 5b u.s.u.s. Doręczenie takiego upomnienia zawiesza bieg terminu przedawnienia do dnia zakończenia postępowania egzekucyjnego (por. wyrok NSA z 5.04.2024 r., I (...) 561/20, LEX nr 3718785).

W tym miejscu należy podkreślić, iż organ rentowy niewątpliwie podjął czynności zmierzające do wyegzekwowania zaległości, wysyłając do ubezpieczonego upomnienia, decyzje dotyczące zadłużenia oraz tytuły wykonawcze. Przede wszystkim należy jednak zauważyć, że z dokumentów nadesłanych przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w G. jednoznacznie wynika, że z tytułu zaległości na składki zdrowotne za okres od lipca 2009 r. do sierpnia 2017 r. przeciwko ubezpieczonemu zostało wszczęte postępowanie egzekucyjne poprzez potrącanie należności ze świadczenia emerytalnego na rzecz wierzyciela Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w Ł.. W konsekwencji podniesienia wymaga, że w przedmiotowej sprawie bieg terminu przedawnienia został skutecznie zawieszony od dnia wszczęcia postępowania egzekucyjnego przeciwko skarżącemu. Tym samym zarzut przedawnienia podnoszony przez odwołującego należy uznać za chybiony.

W tym miejscu dodatkowo należy wskazać, iż Sąd Okręgowy w pełni podziela stanowisko wyrażone przez (...) w S. w wyroku z dnia 2 lutego 2023 r. (I SA/Sz 764/22, LEX nr 3503003), zgodnie z którym sąd choć zauważa, że okres prowadzonego przez organ postępowania egzekucyjnego jest bardzo długi, a aktywność organu nieznaczna, to jednak zgodnie z art. 24 ust. 5b u.s.u.s. pozostaje to bez wpływu na skuteczność zawieszenia terminu przedawnienia w rozpoznawanej sprawie. Akta postępowania egzekucyjnego wskazują bowiem na ciągły zbieg wielu egzekucji i permanentne zajęcie świadczenia emerytalnego. Ponieważ jednak wysokość emerytury wnioskodawcy nie jest znacząca, to potrącenia te mają bardziej charakter symboliczny.

Nie mniej postępowanie dowodowe trwa i jest aktywne.

Na marginesie należy również zaznaczyć, że bez wpływu na ewentualną modyfikację zakażonej decyzji pozostaje podnoszona przez wnioskodawcę okoliczność, iż w okresie objętym sporną decyzją znajdował się w trudnej sytuacji życiowej, ponieważ poważnie chorował.

Bezwzględnie argumenty odnoszące się do zasad współżycia społecznego pozostają bez wpływu na uzyskanie świadczeń bądź uprawnień z zakresu prawa ubezpieczeń społecznych. Do złagodzenia rygorów prawa ubezpieczeń społecznych nie stosuje się ani art. 5 KC ani też art. 8 KP (I UK 5/13 - wyrok SN - Izba Pracy z dnia 04-06-2013, III AUa 568/15 - wyrok SA Szczecin z dnia 17-03-2016, III AUa 629/15 - wyrok SA Lublin z dnia 21-10-2015, III AUa 814/13 - postanowienie SA Szczecin z dnia 27-11-2013).

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy uznał, że zaskarżona decyzja ZUS odpowiada prawu, wobec czego odwołanie należało oddalić, o czym na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzeczono, jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

Konsekwencją rozstrzygnięcia o oddaleniu odwołania jest orzeczenie o kosztach postępowania. Sąd ustalił wartość przedmiotu sporu stosownie do stanu zaległości. Organ rentowy w związku z odwołaniem wnioskodawcy był reprezentowany w niniejszym postępowaniu przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, którego stawka minimalna zgodnie z § 2 pkt 5 rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1935 z późn. zm.) wynosi 3600 zł. Skarżący, jako strona przegrywająca, powinien zatem zgodnie z art. 98 §1 i 3 k.p.c. zwrócić organowi rentowemu koszty zastępstwa procesowego w sprawie, o czym orzeczono, jak w punkcie drugim sentencji wyroku. Zgodnie zaś z art. 98 § 1 ¹ k.p.c. od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu należą się odsetki, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty.