Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20 lutego 2018 roku ZUS I Oddział w Ł. odmówił wnioskodawcy I. T. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu wskazano ,że wnioskodawca w ocenie komisji Lekarskiej ZUS nie jest niezdolny do pracy, co potwierdzono orzeczeniem z dnia 16 lutego 2018 roku./ decyzja w aktach ZUS/.

W dniu 27 marca 2018 roku wnioskodawca reprezentowany przez pełnomocnika odwołał się od powyższej decyzji. Wskazał ,że jest osobą schorowaną , cierpiącą na wiele dolegliwości, od lat uskarża się na bóle kręgosłupa. Przeszedł operację kręgosłupa. Przebył zawał serca i choruje na chorobę niedokrwienną. Stale przyjmuje leki i korzysta z rehabilitacji. Wnioskodawca jest niezdolny do pracy i nie może podjąć żadnego zatrudnienia./odwołanie k- 2-5/.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu podniesiono argumentacje jak w zaskarżonej decyzji a ponadto wskazano , że do 30 stycznia 2018 roku wnioskodawca korzystał ze świadczenia rehabilitacyjnego przez okres 12 miesięcy. Komisja Lekarska nie uznała wnioskodawcy za osobę niezdolna do pracy./ odpowiedź na odwołanie k- 119-119 odw/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Wnioskodawca urodził się w dniu (...) . / niesporne/

Do dnia 30 stycznia 2018 roku wnioskodawca korzystał przez okres 12 miesięcy ze świadczenia rehabilitacyjnego/ niesporne/. W trakcie trwania świadczenia, w dniu 2 stycznia 2018 roku wnioskodawca wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o rentę z tytułu niezdolności do pracy / wniosek w aktach ZUS/. Wnioskodawca został w związku z tym skierowany na badanie do lekarza orzecznika ZUS. Orzeczeniem z dnia 22 stycznia 2018 roku wnioskodawca nie został uznany za niezdolnego do pracy/ orzeczenie w aktach ZUS. Na skutek sprzeciwu złożonego przez wnioskodawca został on skierowany na badanie przez komisję lekarską ZUS , która orzeczeniem z dnia 16 lutego 2018 roku stwierdziła ,że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy / orzeczenie komisji lekarskiej ZUS/. W aktach ZUS/.

Wnioskodawca w okresie od dnia 3 kwietnia 2018 roku do dnia 30 września 2018 roku pobierał zasiłek chorobowy a od 1 października 2018 roku zostało mu przyznane świadczenie rehabilitacyjne / niesporne/.

Wnioskodawca z zawodu jest mechanikiem pojazdowym , po ukończeniu zasadniczej szkoły zawodowej. Przez około 20 lat pracował jako kierowca. Od 2005 roku prowadzi działalność gospodarczą- prowadzi dwa sklepy i zatrudnia 4 pracowników./ niesporne/.

Wnioskodawca uskarża się na dolegliwości neurologiczne, Od paru lat odczuwa bole w okolicach kręgosłupa , na odcinku LS promieniujące do prawej kończyny dolnej. Z tego powodu przebył dwie operacje kręgosłupa , w dniu 8 sierpnia 2016 roku i 9 kwietnia 2018 roku. Uskarża się na bóle prawego biodra i odczuwa brak czucia w prawej kończynie dolnej. Wnioskodawca jest leczony przez neurochirurga. U wnioskodawcy występuje stan po operacji kręgosłupa w odcinku LS z powodu stenozy prawostronnej kanału kręgowego na poziomie L5/S1 z dnia 8 sierpnia 2016 roku oraz stan po operacji z powodu zmian bliznowatych na poziomie (...) z 9 kwietnia 2018 roku. Ponadto wnioskodawca cierpi na chorobę zwyrodnieniowo dyskopatyczną kręgosłupa odcinka LS. Wnioskodawca cierpi na dolegliwości bólowe kręgosłupa , co było powodem przeprowadzenia u niego zabiegów operacyjnych. W 2017 roku z powodu dolegliwości bólowych był parę razy hospitalizowany na oddziale neurochirurgicznym ale odstąpiono od zabiegu i zalecono rehabilitację . Wobec nawracających dolegliwości spowodowanych bliznami po operacji , wnioskodawca został ponownie zoperowany. Usunięto zmiany bliznowate na wysokości (...) po stronie prawej i wykonano (...)/S1. Wykonano stabilizację międzytrzonową L5/S1. Wnioskodawca w 2013 roku przebył uraz stopy lewej a w 2015 roku był leczony z powodu zawrotów głowy.. Badanie CT nie wykazało zmian patologicznych. Obecnie wnioskodawca uskarża się na ból biodra prawego i porusza się z pomocą kul łokciowych. Choroba zwyrodnieniowo dyskopatyczna kręgosłupa wymaga leczenia farmakologicznego i rehabilitacji ale nie narusza sprawności organizmu w stopniu powodującym niezdolność do pracy zarobkowej u wnioskodawcy , zgodnie z jego poziomem kwalifikacji. Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawna ale zdolną do wykonywania pracy zarobkowej. W ocenie neurologa wnioskodawca nie jest osobą niezdolną do pracy. Drugi zabieg operacyjny neurochirurgiczny został przeprowadzony u wnioskodawcy z powodu potrzeby usunięcia zmian bliznowatych , które powstały po pierwszej operacji oraz usunięto (...)/S1. Ponadto była wykonana stabilizacja międzytrzonowa. Drugi zabieg miał zniwelować dolegliwości bólowe i poprawić stabilizację kręgosłupa. Objawy ubytkowe w zakresie układu nerwowego obwodowego , które występują u wnioskodawcy mają charakter utrwalony i świadczą o przebytej w przeszłości rwie kulszowej prawostronnej. Choroba zwyrodnieniowo dyskopatyczna kręgosłupa postępuje u wnioskodawcy powoli ale nie czyni wnioskodawcy trwale niezdolnym do pracy. Ewentualne zabiegi operacyjne mogą być u niego wykonywane w ramach zwolnień lekarskich. / opinia pisemna biegłego neurologa k-133-136, opinia uzupełniająca k- 194-195/

Pod względem internistycznym i kardiologicznym wnioskodawca choruje na nadciśnienie tętnicze wyrównane. Prawdopodobnie przebył zawał serca o czym można wnioskodawca na podstawie zapisu z EKG. Wnioskodawca choruje przewlekłe na nadciśnienie tętnicze. Z tej przyczyny wnioskodawca nie był kwalifikowany do leczenia inwazyjnego, nie był hospitalizowany na oddziale kardiologicznym. Nie ma danych potwierdzających zaawansowaną niewydolność czy cech znacznego uszkodzenia mięśnia sercowego. Nadciśnienie u wnioskodawcy jest kontrolowane lekami, uzyskano dość optymalną kontrolę. Wnioskodawca przyjmuje relatywnie niewiele leków – ob. E. dwa/. Wnioskodawca z przyczyn kardiologicznych , z uwzględnieniem jego poziomu kwalifikacji zawodowych nie jest niezdolny do pracy. Zaostrzenia choroby mogą być leczone w ramach zwolnień lekarskich i zasiłków chorobowych./ opinie kardiologa k- 138-140/.

U wnioskodawcy występują stan po alloplastyce stawu biodrowego prawego, który miał miejsce w dniu 3 września 2018 roku z powodu zmian zwyrodnieniowych. Ponadto stan po dwóch zabiegach neurochirurgicznych z powodu dyskopatii L5-S1 w roku 2016 i 9 kwietnia 2018 roku. Od dnia 3 września 2018 roku wnioskodawca z przyczyn ortopedycznych jest trwale i całkowicie , okresowo niezdolny do pracy w związku z przebytym zabiegiem operacyjnym biodra prawego. Wnioskodawca porusza się z pomocą dwóch kul łokciowych z utykaniem na kończynę dolną prawą . Chód bez kul jest możliwy z pogłębionym utykaniem. Budowa ciała u wnioskodawcy jest prawidłowa, ubiera się i rozbiera samodzielnie. Ruchy kręgosłupa w odcinku szyjnym sa zupełnie zachowane, w pełnym zakresie. Występuje bólowe ograniczenie pochylenia się ku przodowi. Ruchy rotacyjne i pochylania na boki sa zachowane ale bolesne. Nie ma wzmożonego napięcia mięśni przykręgosłupowych. W kończynach górnych nie ma zaników mięśniowych. Ruchy w stawach kończyn górnych są zachowane w pełnym zakresie. Chwytność obu rak jest zachowana w pełnym zakresie z prawidłową siłą mięśniową. W zakresie kończyn dolnych występuje zaniki mięśni w kończynie dolnej prawej. Różnica w obwodzie uda prawego i lewego wynosi 3 cm, w zakresie goleni 1 cm. W stawie biodrowym prawym zgięcie czynne wynosi 90 stopni, , bierne 100-110 stopni a wyprost jest pełen. W zakresie biodra prawego występują śladowe ruchy rotacyjne, bolesne. Ruchy w pozostałych stawach kończyn są zachowane. / opinia biegłego ortopedy k- 150-153/.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie materiału dowodowego zebranego w sprawie opierając się na dokumentach załączonych do akt sprawy w tym aktach ZUS oraz opiniach biegłych. Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy o specjalnościach – neurolog, ortopeda, internista i kardiolog, uwzględniając dolegliwości na jakie cierpi wnioskodawca. W sprawie zachodzi bowiem konieczność dokonania oceny stanu zdrowia wnioskodawcy i jego zdolności do pracy z uwzględnieniem poziomu kwalifikacji zawodowych. W ocenie Sądu wydane w sprawie opinie są miarodajne do orzekania w sprawie. Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności pozwalających na ich zdyskredytowanie . Przede wszystkim stwierdzić należy ,że opinie są spójne , konsekwentne i logiczne. Biegli zapoznali się z dokumentacją medyczną oraz zbadali wnioskodawcę. W tym miejscu wskazać należy ,że zadaniem biegłych była ocena stanu zdrowia wnioskodawcy w dacie wydania zaskarżonej decyzji. Jak trafnie wskazał biegły z zakresu ortopedii na skutek operacji przebytej we wrześniu 2018 roku wnioskodawca stał się osobą całkowicie , trwale ale czasowo niezdolną do pracy na skutek wykonania u niego alloplastyki stawu biodrowego prawego. Stan ten był podstawą do przyznania wnioskodawcy przez organ rentowy decyzją z dnia 6 lutego 2019 roku , świadczenia rehabilitacyjnego do dnia 27 czerwca 2019 roku. Stan zdrowia wnioskodawcy, w ocenie wszystkich biegłych nie uzasadnia przyjęcia ,że wnioskodawca w dacie wydania spornej decyzji był trwale, całkowicie niezdolny do pracy , co uzasadniałoby przyznanie mu renty. Podkreślić należy ,że biegły z zakresu kardiologii i interny wskazał wprost ,że stan zdrowia wnioskodawcy z punktu widzenia jego specjalności jest dobry. Biegła neurolog wyjaśniła ,że wnioskodawca cierpi na chorobę kręgosłupa o charakterze przewlekłym ale może być leczony w ramach zwolnień lekarskich. Każdorazowo przed podjęciem pracy o możliwościach dopuszczenia wnioskodawcy do pracy będzie decydował lekarz medycyny pracy w ramach badania profilaktycznego, biorąc pod uwagę warunki pracy na konkretnym stanowisku. Biegła neurolog ustosunkowała się w sposób wyczerpujący do zarzutów wnioskodawcy w związku ze swoja opinia pisemną i udzieliła na nie odpowiedzi na piśmie.

Sąd oddalił wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego neurochirurga Z. K., o co wnosił pełnomocnik wnioskodawcy. W opinii wszystkich biegłych było to zbędne a biegi wskazali wprost ,że nie ma potrzeby dopuszczania tego dowodu z uwagi na stan zdrowia wnioskodawcy.

Sąd pominął jako dowód zbędny w sprawie kartę leczenia szpitalnego i zaświadczenie z dnia 18 marca 2019 roku . Podnieść należy ,że dokumenty te dotyczą obecnego stanu zdrowia wnioskodawcy i sytuacji mającej miejsce ponad rok od daty wydania zaskarżonej decyzji. W tym miejscu wskazać należy ,że w związku z pogorszeniem stanu zdrowia wnioskodawca może zawsze ponownie złożyć wniosek o przyznanie renty powołując się na okoliczności nowe. Należy dodać, że dowód z opinii biegłego ma szczególny charakter, a mianowicie korzysta się z niego w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych. Do dowodów tych nie mogą więc mieć zastosowania wszystkie zasady o prowadzeniu dowodów, a w szczególności art. 217 § 1 k.p.c. W konsekwencji nie można przyjąć, że Sąd obowiązany jest dopuścić dowód z kolejnych biegłych w każdym wypadku, gdy złożona opinia jest niekorzystna dla strony. Sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z opinii kolejnych biegłych lub z opinii instytutu, jedynie wtedy, gdy zachodzi tego potrzeba, a więc wówczas gdy opinia złożona już do sprawy zawiera istotne braki, względnie też nie wyjaśnia istotnych okoliczności (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 1974 roku II CR 817/73, nie publ.)

Sąd zważył , co następuje :

Odwołanie wnioskodawcy nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z treścią art. 57 pkt. 1 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 162 poz. 1118 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu , który spełnił łącznie następujące warunki:

1) jest niezdolny do pracy;

2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3) niezdolność do pracy powstała w okresach, wskazanych w przepisach ustawy.

Warunki powyższe muszą być spełnione kumulatywnie. Zgodnie z treścią przepisu art. 12 powyższej ustawy niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie roku je odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Na mocy przepisu art.13 ust. 1 powyższej ustawy przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

W rozpoznawanej sprawie okolicznością sporną między stronami jest wyłącznie brak spełnienia przez wnioskodawcę przesłanki niezdolności do pracy w dacie wydania spornej decyzji. Nie jest natomiast przedmiotem sporu spełnianie przez wnioskodawcę pozostałych przesłanek przyznania prawa do renty w świetle przepisów powyższej ustawy.

Jak wynika z postępowania sądowego i treści opinii biegłych wnioskodawca w dacie wydania spornej decyzji nie był osobą niezdolną do pracy (zarówno częściowo jak i całkowicie) w rozumieniu art.12 powyższej ustawy.

Niewątpliwie wnioskodawca nie jest osobą w pełni sprawną o czym świadczą opinie biegłych i postawione w nich rozpoznania. Nie oznacza to jednak automatycznie ,iż jest osobą niezdolną do pracy w rozumieniu powyżej cytowanych przepisów. Zmiany chorobowe jakie występują u wnioskodawcy nie upośledzały u niego zdolności do pracy w stopniu całkowitym czy nawet częściowym.

Biegli opiniujący w sprawie wskazali ,iż wnioskodawca leczy się na szereg schorzeń ale ich zaostrzenia mogą być leczone w ramach okresowych zwolnień lekarskich. Stan zdrowia wnioskodawcy niewątpliwie wymaga systematycznej kontroli lekarskiej i stosowania, nawet w sposób przewlekły zaleconych przez specjalistów leków. Orzekając w sprawie Sąd miał również na uwadze ,iż jest zjawiskiem powszechnym ,iż z upływem lat organizm człowieka starzeje się a co za tym idzie obniża się sprawność psychomotoryczna i fizyczna. Z reguły powoduje to obniżenie samopoczucia i odczuwanie w większym zakresie skutków dolegliwości na jakie dana osoba uskarża się. Oceniając stan zdrowia wnioskodawcy Sąd nie może opierać się na subiektywnych dolegliwościach na jakie uskarża się wnioskodawca ale musi brać pod uwagę obiektywne okoliczności , obiektywne symptomy dotyczące stanu zdrowia. Jak wynika z opinii biegłych stan zdrowia wnioskodawcy nie uzasadnia orzeczenia wobec niego niezdolności do pracy w rozumieniu art.12 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Należy wskazać ,iż o niezdolności do pracy nie decyduje sam fakt występowania schorzeń, lecz ocena czy i w jakim zakresie wpływają one na utratę zdolności do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami. Decydująca dla stwierdzenia niezdolności do pracy jest utrata możliwości wykonywania pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu przy braku rokowania odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. (vide: wyrok SA w Szczecinie w sprawie III AUa 254/13 z dnia 18.09.2013r, Lex 1378800, wyrok SA w Katowicach w sprawie III AUa 2183/12 z dnia 9.07.2013 , Lex 1363251) .

Podkreślić należy ,iż złe samopoczucie wnioskodawcy i jego i subiektywne odczucia dotyczące stanu zdrowia nie mogą stanowić podstawy do orzeczenia o jego niezdolności do pracy . W wyroku z dnia 20.05.2013 roku SN w sprawie o sygn.. akt I UK 650/12 (Lex 1341963) wskazał ,iż podstawą do przyznania świadczenia jest przygotowana przez biegłych ocena stanu zdrowia osoby ubiegającej się o nie. Nie są brane pod uwagę subiektywne odczucia zainteresowanego. Pogląd ten w pełni podziela Sąd orzekający. W tym miejscu należy również zwrócić uwagę ,iż stan zdrowia wnioskodawcy niewątpliwie uzasadnia konieczność przyjmowania leków, rehabilitacji czy okresowej kontroli lekarskiej. Szczególnie dotyczy to schorzeń neurologicznych i nadciśnienia tętniczego. Oba te schorzenia mają niewątpliwie charakter przewlekły. Niezdolności do pracy pojawiające się okresowo np. w wyniku wystąpienia zaostrzenia dolegliwości uzasadniają podjęcie leczenia ale w ramach udzielanych zwolnień lekarskich. Samo tylko istnienie schorzeń ( np. takich jak astma czy nadciśnienie tętnicze) powodujących konieczność pozostawania w stałym leczeniu nie stanowi samodzielnej przyczyny uznania częściowej lub całkowitej niezdolności do pracy, chociaż w pewnych okresach wymaga czasowych zwolnień lekarskich. Upośledzenie organizmu nie jest wystarczającą przesłanką przyznania renty, w sytuacji, gdy mimo tego upośledzenia możliwe jest podjęcie dotychczasowej pracy i systematyczne leczenie schorzenia.( vide wyrok SA w Krakowie z dnia 5.03.2013 roku w sprawie III AUa 1208/12 Lex 1294800, postanowienie SN z dnia 11.06.2013 r w sprawie II UK 65/13 Lex nr 1363198). Schorzenia na jakie uskarża się wnioskodawca nie uniemożliwiają mu wykonywanie pracy zgodnej z kwalifikacjami, mimo ,że ewidentnie istnieją u wnioskodawcy. Wobec powyższego u wnioskodawcy nie występowała niezdolność do pracy w rozumieniu przepisów cytowanej powyżej ustawy na dzień wydania zaskarżonej decyzji.

W tym miejscu podnieść należy ,że w dacie zamknięcia rozprawy wnioskodawca ewidentnie był niezdolny do pracy na skutek zabiegu operacyjnego jaki miał miejsce we wrześniu 2018 roku. Z tego tytułu wnioskodawca do 27 czerwca 2019 roku ma przyznane świadczenie rehabilitacyjne , bowiem rokuje odzyskanie zdolności do pracy . Przypomnieć należy ,że zgodnie z treścią przepisu art.18 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy. Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy. Obecne schorzenia wnioskodawcy wynikają z zabiegu operacyjnego stawu biodrowego.

Mając powyższe na uwadze Sąd oddalił odwołanie wnioskodawcy .