Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21 listopada 2024 roku, znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w Ł., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 23 października 2024 roku, odmówił K. B. (1) prawa do emerytury pomostowej.

Organ rentowy odmówił przyznania emerytury pomostowej na podstawie art. 4 ustawy
o emeryturach pomostowych, ponieważ w jego ocenie po dniu 31 grudnia 2008 roku wnioskodawca nie wykonywał prac w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych. Po dniu 1 grudnia 2008 roku wnioskodawca nie został zgłoszony do w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych, jako pracownik zatrudniony w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze. Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił również przyznania emerytury pomostowej na podstawie art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych, ponieważ na dzień 1 stycznia 2009 roku wnioskodawca nie udowodnił okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszącego co najmniej 15 lat, według załącznika nr 1 lub 2 ustawy o emeryturach pomostowych. Do pracy wykonywanej w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze zgodnie z art. 4 w związku z art. 49 organ rentowy nie uznał okresu pracy od 1 października 1991 r. do 31 grudnia 2008 r. , ponieważ pracodawca nie potwierdził, że ww. okresie wykonywał pracę wymienioną w załączniku nr 1 lub do ustawy o emeryturach pomostowych.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyjął za udowodniony łączny staż ubezpieczeniowy wnioskodawcy w wymiarze 40 lat, 0 miesięcy i 8 dni, w tym staż pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w wymiarze 16 lat, 1 miesiąc
i 3 dni.

(decyzja z 21 listopada 2024 r. k. 22-22v. pliku II akt ZUS)

Odwołanie od powyższej decyzji w dniu 23 grudnia 2024 r. (data nadania
w placówce pocztowej) wniósł K. B. (1), reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, zaskarżając powyższą decyzję w całości zarzucił jej:

1.  dokonanie dowolnych – błędnych ustaleń faktycznych co do nieuwzględnienia wyliczonego stażu pracy w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze, a nadto błędnego ustalenia nie wykonywania pracy przez ww. w „warunkach szczególnych” po dniu 31 grudnia 2008 r. oraz uznania braku spełnienia przesłanek do przyznania prawa do emerytury pomostowej, w sytuacji, gdy wnioskodawca przesłanki te spełnia,

2.  naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez błędną wykładnie
i w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie przepisów art. 4 w zw. z art. 49 i art. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych wyrażającym się w błędnej odmowie prawa do wnioskowanej emerytury pomostowej.

Mając powyższe na uwadze, odwołujący wniósł o:

1.  zmianę zaskarżonej decyzji w całości poprzez orzeczenie, iż ubezpieczonemu przysługuje prawo do emerytury pomostowej,

2.  zasądzenie od organu rentowego na rzecz ubezpieczonego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

(odwołanie k. 46-47v.)

W odpowiedzi na odwołanie, złożonej w dniu 23 stycznia 2025 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w Ł. wniósł o oddalenie odwołania wywodząc, jak w zaskarżonej decyzji. Dodatkowo organ wskazał, że K. B. (1) był zatrudniony w (...) Szpitalu Miejskim im. (...) w Ł. od 1 października 1990 r. do 30 kwietnia 2009 r. na stanowisku lekarza. Świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach zostało wystawione na okres od 1 października 1991 r. do 31 grudnia 2008 r. w oparciu o wykaz A Dział XII poz. 2 pkt a ppkt 1, stanowiący załącznik do zarządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z 12 lipca 1983 r.. w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w zakładach pracy resortu zdrowia i opieki społecznej.
W świadectwie tym podano, że wnioskodawca stale i w pełnym wymiarze wykonywał pracę w zespołach operacyjnych dyscyplin zabiegowych oraz prace lekarzy stomatologów.

W świadectwie pracy z 26 października 2023 r. wskazano, że w okresie od 1 stycznia 2009 r. do 30 kwietnia 2009 r. w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace personelu medycznego w zespołach operacyjnych dyscyplin zabiegowych i anestezjologii w warunkach ostrego dyżuru – załącznik nr pkt 24 do ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r.
W związku z tym, że po dniu 31 grudnia 2008 r. K. B. (1) nie został zgłoszony
w ZUS jako pracownik wykonujący pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze (deklaracje (...) nie zostały złożone) zaskarżoną decyzją odmówiono wnioskodawcy prawa do emerytury pomostowej.

(odpowiedź na odwołanie k. 6-7)

Na rozprawie w dniu 29 kwietnia 2025 roku pełnomocnik wnioskodawcy poparł odwołanie, a pełnomocnik ZUS wniósł o oddalenie odwołania oświadczając, że organ rentowy nie kwestionuje, że wnioskodawca wykonywał pracę w warunkach szczególnych do 31 grudnia 2008 r. w rozumieniu art. 32 ustawy. Natomiast jeżeli chodzi o okres od 1 stycznia 2009 r. organ kwestionuje, że wnioskodawca wykonywał pracę w warunkach szczególnych w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych, czyli w ramach ostrego dyżuru.

(stanowiska stron e-protokół rozprawy z 29 kwietnia 2025 r. 00:01:59-00:07:59 – płyta CD k. 62)

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca K. B. (1) urodził się w dniu (...).
Z zawodu jest lekarzem.

(bezsporne)

W 1990 roku K. B. (1) ukończył studia na kierunku lekarskim. Od 1993 r. posiada specjalizację (...) stopnia, a od 1998 r. specjalizację II stopnia w dziedzinie chirurgii ogólnej. Odwołujący był zatrudniony od dnia 1 października 1990 r. do 31 grudnia 1993 r., na stanowisku młodszego asystenta, od 1 stycznia 1994 r. do 30 kwietnia 1998 r. – na stanowisku asystenta, a od 1 maja 1998 r. do 30 kwietnia 2009 r. – na stanowisku starszego asystenta w (...) Szpitalu Miejskim im. (...) w Ł.. Przez cały okres zatrudnienia w powyższym szpitalu, wnioskodawca był zatrudniony na oddziale chirurgii ogólnej w pełnym wymiarze czasu pracy.

(zaświadczenie k. 5 akt osobowych, dyplomy specjalisty k. 5a, 7.1. akt osobowych, prawo wykonywania zawodu lekarza k. 7.2 akt osobowych, świadectwo pracy k. 4/3 akt osobowych, angaże w aktach osobowych, zeznania wnioskodawcy e-protokół rozprawy z 29 kwietnia 2025 r. 00:01:59-00:19:13 – płyta CD k. 62 w zw. z e-protokołem rozprawy z 5 czerwca 2025 r.)

W okresie od 1 października 1991 r. do 31 grudnia 2008 r. wnioskodawca stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace w zespołach operacyjnych dyscyplin zabiegowych oraz prace lekarzy stomatologów wskazane w wykazie A działu XIII poz. 2 na stanowisku lekarza wymienionym w wykazie A dziale XII poz. 2 pkt a ppkt 1 stanowiącego załącznik do zarządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z 12 lipca 1983 r. w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w zakładach pracy resortu zdrowia i opieki społecznej.

(bezsporne, a nadto świadectwo wykonywania prac
w szczególnych warunkach k. 36, zaświadczenie k. 33)

Zgodnie ze świadectwem pracy wystawionym 30 kwietnia 2009 r. w okresie zatrudnienia w (...) Szpitalu Miejskim im. (...) wnioskodawca nie wykonywał pracy
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Zgodnie natomiast ze świadectwem pracy wystawionym 26 października 2023 r. przez wnioskodawca w okresie od 1 stycznia 2009 r. do 30 kwietnia 2009 r. w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace personelu medycznego w zespołach operacyjnych dyscyplin zabiegowych i anestezjologii
w warunkach ostrego dyżuru wymienione w załączniku nr 2 pkt 24 ustawy o emeryturach pomostowych.

(świadectwo pracy z 30 kwietnia 2009 r. w aktach osobowych, świadectwo pracy z 26 października 2023 r. k. 4/2 akt osobowych, sprostowanie świadectwa pracy k. 4/3 akt osobowych)

Wnioskodawca przez cały okres zatrudnienia w (...) Szpitalu Miejskim im. (...) wykonywał ten sam rodzaj pracy – chirurga na bloku operacyjnym. Gdy pacjent przyjeżdżał na blok operacyjny był znieczulany i wówczas zespół operacyjny, w skład którego wchodził wnioskodawca, przystępował do operacji. W godzinach od 8 do 15 operacje były zazwyczaj operacjami planowanymi, chociaż wówczas oddział działał również w warunkach ostrego dyżuru, gdyż zdarzały się sytuacje, w których przywożono pacjenta potrzebującego natychmiastowej pomocy np. z wypadku. W takiej sytuacji przekładało się operację planową
i operowało pacjenta przywiezionego w ramach ostrego dyżuru. W godzinach od 15 do 8 następnego dnia wnioskodawca wykonywał pracę wyłącznie w ramach ostrego dyżuru.

Osoby pracujące na blokach operacyjnych uważane są za osoby pracujące w ramach ostrych dyżurów, dotyczy to również pielęgniarek czy innych pracowników. Lekarze pracujący na blokach operacyjnych są uznawania za pracowników wykonujących pracę o szczególnym charakterze właśnie dlatego, że pracują na blokach operacyjnych w trybie ostro dyżurowym również w godzinach od 8 do 15.30, kiedy także mogą odbywać się operacje niezaplanowane, wynikające z potrzeby nagłej ostrego dyżuru.

(zeznania świadka M. D. e-protokół rozprawy z 29 kwietnia 2025 r. 00:22:29-00:39:11 – płyta CD k. 62, zeznania wnioskodawcy e-protokół rozprawy z 29 kwietnia 2025 r. 00:01:59-00:19:13 – płyta CD k. 62 w zw. z e-protokołem rozprawy z 5 czerwca 2025 r.)

W Szpitalu (...) brak było odrębnej komórki, która zajmowałaby się wyłącznie przyjmowaniem pacjentów w ramach ostrego dyżuru. Na początku pracy wnioskodawcy
w Szpitalu (...), szpital ten pełnił ostry dyżur dla dzielnicy W. i Ś.
w Ł. na zmianę np. co drugi dzień z dawnym Szpitalem im. (...) w Ł.. Następnie, gdy przestała obowiązywać rejonizacja, szpital, w którym pracował ubezpieczony pełnił ostry dyżur codziennie. W tym systemie szpital pracował aż do końca zatrudnienia wnioskodawcy.

(zeznania wnioskodawcy e-protokół rozprawy z 29 kwietnia 2025 r. 00:01:59-00:19:13 – płyta CD k. 62 w zw. z e-protokołem rozprawy z 5 czerwca 2025 r.)

Będąc zatrudnionym w Szpitalu (...) wnioskodawca pracował tylko na sali operacyjnej oraz wykonywał obchód poranny i składał poranny raport. Ubezpieczony nigdy nie świadczył pracy w przychodni.

( zeznania wnioskodawcy e-protokół rozprawy z 29 kwietnia 2025 r. 00:01:59-00:19:13 – płyta CD k. 62 w zw. z e-protokołem rozprawy z 5 czerwca 2025 r.)

Do obowiązków osób zatrudnionych na stanowisku lekarza była praca w godzinach normatywnych, czyli od 8:00 do 15:30 oraz dyżurowanie w godzinach 15:30-8:00. Liczba dyżurów w danym miesiącu wynosiła od jednego do kilkunastu i zależała od grafiku dyżurów.

(zeznania wnioskodawcy e-protokół rozprawy z 29 kwietnia 2025 r. 00:01:59-00:19:13 – płyta CD k. 62 w zw. z e-protokołem rozprawy z 5 czerwca 2025 r., zeznania świadka M. D. e-protokół rozprawy z 29 kwietnia 2025 r. 00:22:29-00:39:11 – płyta CD k. 62)

Zgodnie z zakresem czynności starszego asystenta oddziału do obowiązków wnioskodawcy zatrudnionego na stanowisku starszego asystenta należało m.in.:

- przeprowadzanie wstępnego obchodu, obecność na obchodzie ordynatora, referowanie stanu zdrowia chorych powierzonych jego pieczy oraz notowanie podczas obchodu zleceń ordynatora,

- wykonywanie zabiegów zleconych przez ordynatora lub starszego asystenta,

- staranne prowadzenie historii choroby chorych powierzonych jego opiece, przygotowanie dokumentów potrzebnych przy wypisywaniu chorego lub w razie śmierci
i przygotowanie wyciągów z historii choroby – stosownie do polecenia ordynatora, obecność przy badaniach radiologicznych chorych powierzonych jego pieczy i omawianie z lekarzem pracowni radiologicznej wyników badań,

- dopilnowanie, aby wszystkie niezbędne zabiegi i badania pomocnicze zlecone przez ordynatora były wykonane w terminie przez niego ustalonym,

- doszkalanie podległych mu lekarzy i dzielenie się z nimi wszelkimi zdobytymi wiadomościami i spostrzeżeniami,

- dopilnowanie dokładnego prowadzenia przez podległych mu lekarzy historii chorób chorych przebywających na oddziale,

- nadzór nad przygotowaniem przez podległych mu lekarzy dokumentów przy wypisywaniu chorych lub w razie śmierci chorego,

- kontrola uczestniczenia podległych mu lekarzy w posiedzeniach naukowych,

- udzielanie na lecenie ordynatora rodzinom wiadomości o stanie zdrowia chorych,

- pełnienie dyżurów lekarskich w szpitalu, udzielanie wszelakiej pomocy medycznej każde osobie, która zgłosi się z prośbą o pomoc do lekarza dyżurującego.

Ubezpieczony był zobowiązany przestrzegać godzin zajęć ustalonych w regulaminie szpitala. Był on zobowiązany przybyć na oddział również w godzinach pozasłużbowych – jeżeli zastałby wyznaczony przez ordynatora w związku z nagłym wypadkiem.

(zakres czynności starszego asystenta oddziału k. 2/3 akt osobowych)

W dniu 1 kwietnia 2014 r. (...) Szpital Miejski im. (...) w Ł. został przejęty przez (...) Szpital (...) (...). W momencie przejęcia, na oddziale chirurgii było zatrudnionych 5 lekarzy chirurgów na umowę o pracę. Za wszystkich tych pracowników były odprowadzane składki na fundusz emerytury pomostowej. Wśród tych osób nie było wnioskodawcy bo rozwiązał umowę ze szpitalem (...)
w 2009 roku. Wszyscy lekarze, którzy wykonywali takie same obowiązki jak wnioskodawca mieli zawartą w świadectwach pracy informacje, że były odprowadzane składki na Fundusz Emerytur Pomostowych.

(zeznania świadka J. S. e-protokół rozprawy z 29 kwietnia 2025 r. 00:39:11-01:04:03 – płyta CD k. 62, zeznania świadka M. D. e-protokół rozprawy z 29 kwietnia 2025 r. 00:22:29-00:39:11 – płyta CD k. 62)

Szpital im. (...) w 2009 roku nie zgłosił żadnego pracownika do Funduszu Emerytur Pomostowych. Natomiast w latach 2010-2014 Szpital zgłaszał pracowników do Funduszu Emerytur Pomostowych z kodem 2.24 tj. prace personelu medycznego w zespołach operacyjnych dyscyplin zabiegowych i anestezjologii w warunkach ostrego dyżuru

(bezsporne; pismo ZUS z 7 maja 2025 r. wraz z zestawieniem)

(...) Szpital (...) (poprzednio (...) im. WAM) zgłasza jako osoby pracujące w szczególnych warunkach i odprowadza składki na Fundusz Emerytur Pomostowych za lekarzy anestezjologów, psychiatrów i wszystkich lekarzy pracujących na blokach operacyjnych i salach, na których wykonywane są znieczulenia.

(zeznania świadka M. D. e-protokół rozprawy z 29 kwietnia 2025 r. 00:22:29-00:39:11 – płyta CD k. 62)

W dniu 23 października 2024 roku K. B. (1) złożył wniosek o emeryturę pomostową.

(wniosek k. 1-5 pliku (...) akt ZUS)

W konsekwencji, Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydał zaskarżoną decyzję z 21 listopada 2024 roku.

(decyzja z 21 listopada 2024 roku – k. 22-22v. pliku (...) akt ZUS)

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił na podstawie powołanych dowodów, na które składały się: dokumentacja załączona do akt niniejszego postępowania
(w tym akta osobowe skarżącego dokumentujące sporny okres zatrudnienia) i znajdująca się w aktach organu rentowego, a ponadto zeznania wnioskodawcy K. B. (1) oraz świadków: M. D. oraz J. S..

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego i poczynionych na jego podstawie ustaleń faktycznych oraz przeprowadzonej oceny dowodów, należy uznać, że odwołanie K. B. (1) zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych, która weszła w życie w dniu 1 stycznia 2009 r. (tekst jedn. Dz. U. z 2024 r. poz. 1696 z późn. zm., dalej: ustawa pomostowa, ustawa o emeryturach pomostowych), prawo do emerytury pomostowej, z uwzględnieniem art. 5-12, przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1)  urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r.;

2)  ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3)  osiągnął wiek wynoszący co najmniej 60 lat dla mężczyzn;

4)  ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5 - 9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5)  po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.

Należy zaznaczyć, iż ustawą z dnia 9 marca 2022 r. o zmianie ustawy o emeryturach pomostowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 755), która weszła w życie z dniem 20 kwietnia 2022 r. (z wyjątkiem art. 1 pkt 5 i art. 5 ustawy - wchodzących w życie z dniem 1 stycznia 2023 r.), na podstawie art. 1 pkt 1 wyżej wymienionej ustawy doszło do uchylenia punktu 7 artykułu 4 ustawy pomostowej tzn., że od dnia 20 kwietnia 2022 r. ustawodawca nie przewiduje już, że jednym z warunków nabycia uprawnień do emerytury pomostowej jest rozwiązanie z pracownikiem stosunku pracy.

Nadto należy wskazać, iż ustawą z dnia 28 lipca 2023 r. o zmianie ustawy o emeryturach pomostowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1667), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2024 r. (z wyjątkiem art. 2, 6, 8-11 ww. ustawy), na podstawie art. 1 pkt 2 wyżej wymienionej ustawy doszło do uchylenia punktu 5 artykułu 4 ustawy o emeryturach pomostowych, a tym samym usunięto z ustawy o emeryturach pomostowych wymaganie dotyczące wykonywania prac w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze przed dniem 1 stycznia 1999 r. Dzięki tej zmianie prawo do emerytury pomostowej będą nabywały kolejne roczniki pracowników zatrudnionych przy pracach z ustawy o emeryturach pomostowych bez ryzyka, że nie nabędą prawa do wcześniejszego świadczenia tylko dlatego, że nie pracowały w określonych warunkach przed dniem 1 stycznia 1999 r.

Jednocześnie ww. ustawą zmieniającą nie zmieniono tego, że za pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych uważa się również osoby wykonujące przed dniem
1 stycznia 2009 r. prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze,
w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych lub art. 32 i art. 33 ustawy
o emeryturach i rentach z FUS (tekst jedn. Dz. U. z 2024 r. poz. 1631). Ponieważ jednak jedną z przesłanek nabycia prawa do emerytury pomostowej jest to, aby pracownik wykonywał prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych po 31 grudnia 2008 r., okresy pracy w szczególnych warunkach lub
o szczególnym charakterze przebyte przed 1 stycznia 2009 r. mogą być uwzględnione przy ustalaniu prawa do emerytury pomostowej tylko w przypadku takich pracowników, którzy po 31 grudnia 2008 r. wykonywali pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych.

Innymi słowy przepis art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych do nabycia prawa do emerytury pomostowej wymaga łącznego spełnienia wszystkich wymienionych w nim przesłanek, a jedną z nich jest wymóg, aby pracownik także po 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu ustawy
o emeryturach pomostowych. Od 1 stycznia 2024 r. nie jest już natomiast wymagane, aby pracownik także przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Możliwość uzyskania emerytury pomostowej, przez osoby, niespełniające warunku z art. 4 pkt 6, przewiduje art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych, według którego prawo do emerytury pomostowej, przysługuje również, osobie, która:

1) po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

2) spełnia warunki określone w art. 4 pkt 1-4 i art. 5-12;

3) w dniu wejścia w życie ustawy (to jest w dniu 1 stycznia 2009 r.) miała wymagany w przepisach, o których mowa w pkt 2, okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.

Przytoczony przepis zmienia wymagania konieczne do uzyskania emerytury pomostowej dla osób niespełniających warunku z art. 4 pkt 6 ustawy o emeryturach pomostowych, zwalniając je z konieczności wykonywania po 31 grudnia 2008 r. pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 tej ustawy, jednakże wprowadza w to miejsce wymaganie, aby ubiegający się o rozważane świadczenie spełniał w dniu wejścia w życie ustawy (tj. 1 stycznia 2009 r.) warunek posiadania co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3. Warunek ten został jasno wyrażony, wynika wprost z literalnego brzmienia art. 49 pkt 3 ustawy i jest zgodny z jej celem.

A zatem stosownie do powołanego powyżej przepisu, prawo do emerytury pomostowej może nabyć również osoba, która po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3, jednakże w dniu wejścia w życie ustawy miała okres wymaganych 15 lat pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze z tym, że praca ta musi być pracą w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów tej ustawy tj. art. 3 ust. 1 i 3, a nie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 9 stycznia 2014 r., III AUa 705/13, LEX: 1415788, wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 7 listopada 2013 r., III AUa 343/13, LEX:1403681).

Należy przy tym podkreślić, że jedynie łączne spełnienie wszystkich przesłanek, uprawnia do uzyskania prawa do wskazanej emerytury. Przesłanki nabycia prawa do emerytury na podstawie przepisów o emeryturach pomostowych muszą być spełnione łącznie. Oznacza to, że brak choćby jednego z tych warunków powoduje niemożność nabycia uprawnień emerytalnych (por: wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 26 kwietnia 2012 roku, III AUa 252/12, LEX nr 1164689) . Innymi słowy, niespełnienie jednej z przesłanek wymienionych
w art. 4 lub 49 cytowanej ustawy, pozbawia wnioskodawcę prawa do emerytury pomostowej.

W myśl art. 51 w/w ustawy o emeryturach pomostowych, płatnik składek jest zobowiązany do wystawiania zaświadczeń o okresach pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3, za okresy przypadające przed dniem 1 stycznia 2009 r. Przepis art. 12 stosuje się odpowiednio.

Natomiast zgodnie z art. 38 ust. 1 cytowanej ustawy płatnik składek przekazuje informację o pracowniku, za którego był obowiązany opłacać składkę na (...), zawierającą następujące dane: 1) nazwisko i imię, 2) datę urodzenia, 3) numer PESEL, a w razie gdy pracownikowi nie nadano numeru PESEL - serię i numer dowodu osobistego lub paszportu, 4) okres wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze,
5) kod pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, o którym mowa w przepisach art. 33 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych - zwaną dalej „zgłoszeniem danych o pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze”. Ustęp 2 tego artykułu stanowi, że zgłoszenie danych o pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze płatnik składek przekazuje do Zakładu do dnia 31 marca danego roku kalendarzowego za poprzedni rok kalendarzowy. W przypadku wystąpienia pracownika
z wnioskiem o przyznanie emerytury pomostowej, zgłoszenie danych o pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w danym roku kalendarzowym, płatnik składek przekazuje do Zakładu w terminie 7 dni od dnia zgłoszenia wniosku. (ust. 3). Jeżeli z wnioskiem o przyznanie emerytury pomostowej pracownik wystąpi przed przekazaniem zgłoszenia danych o pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze za poprzedni rok kalendarzowy, w terminie, o którym mowa w ust. 3, płatnik składek przekazuje do Zakładu także zgłoszenie za poprzedni rok kalendarzowy (ust. 4).

Zgodnie z art. 3 ust. 3 powyższej ustawy, prace o szczególnym charakterze to prace wymagające szczególnej odpowiedzialności oraz szczególnej sprawności psychofizycznej, których możliwość należytego wykonywania w sposób niezagrażający bezpieczeństwu publicznemu, w tym zdrowiu lub życiu innych osób, zmniejsza się przed osiągnięciem wieku emerytalnego na skutek pogorszenia sprawności psychofizycznej, związanego z procesem starzenia się; wykaz prac o szczególnym charakterze określa załącznik nr 2 do ustawy.

Natomiast jak stanowi art. 3 ust. 7 ustawy o emeryturach pomostowych, za pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze uważa się również osoby wykonujące przed dniem wejścia w życie ustawy prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32
i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Prace w warunkach szczególnych w rozumieniu art. 32 i 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS są z kolei określone w rozporządzeniu Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. nr 8 poz. 43).

W niniejszym postępowaniu niesporne było, iż wnioskodawca, urodzony w dniu (...), wiek 60 lat osiągnął w dniu 3 stycznia 2024 r., posiada udowodniony okres składkowy i nieskładkowy w wymiarze 40 lat, 0 miesięcy i 8 dni, w tym staż pracy
w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący 16 lat, 1 miesiąc i 3 dni.

Sporne w niniejszej sprawie było natomiast to czy prace wykonywane przez wnioskodawcę od 1 stycznia 2009 r. do 30 kwietnia 2009 r. można uznać za prace
o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych.

W ocenie organu rentowego, wnioskodawca K. B. (1) po dniu 31 grudnia 2008 roku nie wykonywał pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze
w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych. W związku z tym, Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił K. B. (1) prawa do emerytury pomostowej na podstawie art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych. Organ rentowy ocenił również, iż podstawą do przyznania tej emerytury nie może być art. 49 ustawy
o emeryturach pomostowych, bowiem pracodawca nie potwierdził, że K. B. (1) wykonywał pracę wymienioną w załączniku nr 1 lub 2 do ustawy o emeryturach pomostowych.

W toku postępowania dowodowego, Sąd ustalił jednak, iż K. B. (1) od dnia 1 października 1990 r. do 31 grudnia 1993 r., był zatrudniony na stanowisku młodszego asystenta, od 1 stycznia 1994 r. do 30 kwietnia 1998 r. – na stanowisku asystenta, a od 1 maja 1998 r. do 30 kwietnia 2009 r. – na stanowisku starszego asystenta w (...) Szpitalu Miejskim im. (...) w Ł.. Przez cały okres zatrudnienia w powyższym szpitalu, wnioskodawca był zatrudniony na oddziale chirurgii ogólnej. Wnioskodawca przez cały okres zatrudnienia w (...) Szpitalu Miejskim im. (...) wykonywał ten sam rodzaj pracy – chirurga na bloku operacyjnym. Gdy pacjent przyjeżdżał na blok operacyjny był znieczulany i wówczas zespół operacyjny, w skład którego wchodził wnioskodawca, przystępował do operacji. W godzinach od 8 do 15 operacje były zazwyczaj operacjami planowanymi, chociaż wówczas oddział działał również w warunkach ostrego dyżuru, gdyż zdarzały się też sytuacje, kiedy był przywożony pacjent potrzebujący natychmiastowej pomocy np. z wypadku. W takiej sytuacji przekładało się operację planową i operowało pacjenta przywiezionego w ramach ostrego dyżuru. W godzinach od 15 do 8 następnego dnia wnioskodawca wykonywał natomiast pracę wyłącznie w ramach ostrego dyżuru – jeżeli danego dnia miał zostać na dyżurze.

W spornych okresach K. B. (2) bez wątpienia wykonywał zatem zabiegi
w zespołach operacyjnych. Był odpowiedzialny za młodszych pracowników. Oprócz tego skarżący realizował czynności, które wynikały ze specyfiki pracy lekarza na oddziale chirurgii ogólnej, w tym: przeprowadzanie wstępnego obchodu, obecność na obchodzie ordynatora, referowanie stanu zdrowia chorych powierzonych jego pieczy oraz notowanie podczas obchodzi zleceń ordynatora, staranne prowadzenie historii choroby chorych powierzonych jego opiece, przygotowanie dokumentów potrzebnych przy wypisywaniu chorego lub w razie śmierci i przygotowanie wyciągów z historii choroby – stosownie do polecenia ordynatora, obecność przy badaniach radiologicznych chorych powierzonych jego pieczy i omawianie z lekarzem pracowni radiologicznej wyników badań, dopilnowanie, aby wszystkie niezbędne zabiegi i badania pomocnicze zlecone przez ordynatora były wykonane w terminie przez niego ustalonym, doszkalanie podległych mu lekarzy i dzielenie się z nimi wszelkimi zdobytymi wiadomościami i spostrzeżeniami, dopilnowanie dokładnego prowadzenia przez podległych mu lekarzy historii chorób chorych przebywających na oddziale, nadzór nad przygotowaniem przez podległych mu lekarzy dokumentów przy wypisywaniu chorych lub w razie śmierci chorego, kontrola uczestniczenia podległych mu lekarzy w posiedzeniach naukowych, pełnienie dyżurów lekarskich w szpitalu, udzielanie wszelakiej pomocy medycznej każde osobie, która zgłosi się z prośbą o pomoc do lekarza dyżurującego. Zauważenia przy tym wymaga to, że ubezpieczony w spornym okresie nigdy nie wykonywał pracy w przychodni przyszpitalnej, a wyłącznie na oddziale.

Należy podkreślić, że prace wymienione w pkt 24 wykazu prac o szczególnym charakterze stanowiącego załącznik nr 2 do ustawy o emeryturach pomostowych, czyli prace personelu medycznego w zespołach operacyjnych dyscyplin zabiegowych i anestezjologii winny być wykonywane w warunkach ostrego dyżuru. W tym czasie, w ocenie Sądu Okręgowego, K. B. (1) był lekarzem chirurgiem posiadającym II stopień specjalizacji w tej dziedzinie i pracował w zespołach operacyjnych dyscyplin zabiegowych i anestezjologii w warunkach ostrego dyżuru.

Wyjaśniając pojęcie „ostrego dyżuru” trzeba mieć na uwadze, że nie jest to pojęcie ustawowe. W języku potocznym oznacza jednostkę, która w określony dzień tygodnia udziela świadczeń zdrowotnych w trybie nagłym. Rotacyjny charakter takiego dyżuru prowadzi do wniosku, że miałyby miejsce w danej placówce raz na jakiś czas. W ten sposób żaden pracownik nie wykonywałby tej pracy stale i w pełnym wymiarze. Agregacja tych elementów skłania do nadania terminowi „w ramach ostrego dyżuru” takiego znaczenia, które obejmuje udzielanie świadczeń w ramach obowiązków pracowniczych osobom, u których występuje zagrożenie życia, czy też takiego przebiegu schorzenia, w którym z dużym prawdopodobieństwem wystąpi konieczność udzielenia pomocy w trybie nagłym. Stąd też udzielanie świadczeń zdrowotnych (planowanych) nie wyklucza pracy w szczególnych warunkach, ani w razie przeprowadzenia operacji, czy udzielenia jej pacjentowi przebywającemu na oddziale intensywnej opieki medycznej (oddziale anestezjologii i intensywnej terapii medycznej) (tak: wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 10 listopada 2015 roku, III AUa 452/15, LEX: 1959413, postanowienie Sądu Najwyższego
z 27 kwietnia 2022 r., I (...) 392/21, LEX nr 3433212).

W judykaturze ukształtowało się stanowisko, że jest to praca związana z koniecznością podejmowania nagłych decyzji związanych z ratowaniem życia pacjentów, wymagająca pozostawania w gotowości do podejmowania takich decyzji. W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w R. z 7 września 2011 r., (...) SA/R. 414/11, LEX nr 899089 sąd ten wskazał, iż pojęcie „w warunkach ostrego dyżuru” oznacza nieuchronność wystąpienia zdarzenia, które powoduje konieczność udzielania świadczeń zdrowotnych w trybie nagłym, ze wskazań życiowych. Do prac w warunkach ostrego dyżuru należą prace polegające na udzielaniu świadczeń zdrowotnych w trybie nagłym ze wskazań życiowych, a także inne prace, które są wykonywane w ramach czasu pracy, kiedy istnieje duże prawdopodobieństwo wystąpienia zdarzenia, skutkującego koniecznością podjęcia działań w trybie nagłym.

W sprawie rozumienia tego zwrotu, w związku z ustawą o emeryturach pomostowych wypowiedział się także Minister Zdrowia w komunikacie z 22 lipca 2009 r., w którym podkreślono, że za prace w warunkach ostrego dyżuru należy uznać nie tylko prace polegające na udzielaniu świadczeń zdrowotnych w trybie nagłym (wynikającym ze wskazań życiowych), lecz także inne prace tego personelu (w ramach obowiązków pracowniczych), które są wykonywane w ramach czasu pracy, kiedy istnieje bardzo duże prawdopodobieństwo wystąpienia zdarzenia skutkującego koniecznością podjęcia działań w trybie nagłym.

W ocenie Sądu samo wykonywanie zabiegów planowanych i pilnych jest pracą w warunkach ostrego dyżuru, bo w trakcie takiego zabiegu, operacji sytuacja może się w każdym momencie zmienić, może dojść do nieoczekiwanych powikłań i lekarz operujący czy asystujący musi być gotowy na podjęcie koniecznych decyzji ratujących życie pacjenta.

W tym kontekście przypomnieć trzeba, że prace o szczególnym charakterze zostały zdefiniowane w art. 3 ust. 3 ustawy o emeryturach pomostowych i wyliczone w załączniku nr 2 do tego aktu. Stosownie do definicji zawartej w art. 3 ust. 3 tej ustawy prace o szczególnym charakterze to prace wymagające szczególnej odpowiedzialności oraz szczególnej sprawności psychofizycznej, których możliwość należytego wykonywania w sposób niezagrażający bezpieczeństwu publicznemu, w tym zdrowiu lub życiu innych osób, zmniejsza się przed osiągnięciem wieku emerytalnego na skutek pogorszenia sprawności psychofizycznej, związanego z procesem starzenia się (por. wyrok Sądu Najwyższego z 11 grudnia 2018 r., II UK 386/17, LEX: 2591129). Wykaz prac określonych w art. 3 ust. 1 i 3 ustawy pomostowej jest zamknięty i nie podlega uzupełnieniu, co oznacza, że cech pracy „o szczególnym charakterze” lub „w szczególnych warunkach” nie mogą posiadać inne prace, choćby sposób ich wykonywania i jego jakość mogła obniżyć się z wiekiem (por. wyrok Sądu Najwyższego
z 21 listopada 2017 r., (...) UK 472/16, LEX nr 2428814; z 11 grudnia 2018 r., II UK 386/17, LEX: 2591129; z 9 maja 2019 r., III UK 115/18, LEX: 2681237 czy postanowienie Sądu Najwyższego z 7 maja 2020 r., III UK 215/19, LEX: 3176580).

W orzecznictwie zauważono, że porównanie definicji ustawowych, jak również katalogów prac zaliczanych do poszczególnych kategorii, pozwala na stwierdzenie, że o ile w pierwszym przypadku możliwość przejścia na wcześniejszą emeryturę uzasadniona jest bardziej względami interesu indywidualnego pracownika, który wykonuje pracę w warunkach szczególnie negatywnie wpływających na stan jego zdrowia, o tyle w przypadku prac o szczególnym charakterze definicja kładzie nacisk na szczególną odpowiedzialność pracownika, związaną z wykonywanymi czynnościami. W tym zatem przypadku dominującą rolę odgrywa raczej czynnik interesu publicznego – ochrony innych osób przed niebezpieczeństwem związanym z faktem, że pracownik, który wykonuje te szczególnie odpowiedzialne czynności może nie mieć już należytej sprawności psychofizycznej, ze względu na jej naturalne obniżenie podyktowane wiekiem (zob. np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 18 listopada 2010 r., (...) SA/Lu 243/10, LEX: 653544; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 7 września 2011 r., (...) OSK 422/11, LEX: 1103998).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznania niniejszej sprawy Sąd uznał, iż okres zatrudnienia ubezpieczonego w (...) Szpitalu Miejskim im. (...) przypadający po dniu 31 grudnia 2008 r. należy uznać za okres pracy jako członka personelu medycznego
w zespołach operacyjnych dyscyplin zabiegowych w warunkach ostrego dyżuru, gdyż – jak wykazało postępowanie dowodowe – ubezpieczony, zatrudniony na stanowisku starszego asystenta brał udział w operacjach, zarówno planowych, jak i nagłych. Oddział na którym pracował działał w trybie ostrego dyżuru zarówno w godzinach od 8 do 15, gdy operowani byli pacjenci planowi, jak i poza tymi godzinami. Co więcej, w spornym okresie w 2009 r. oddział, na którym pracował wnioskodawca sprawował ostry dyżur codziennie, a nie na zmianę z innym szpitalem.

Dla zaliczenia wskazanego rodzaju wykonywanej pracy, jako pracy o szczególnym charakterze, mogącej być podstawą do przyznania prawa do emerytury pomostowej istotnym jest także, aby wykonywana ona była w pełnym wymiarze czasu pracy. Zgodnie bowiem z art. 3 ust. 5 ustawy za pracowników wykonujących prace o szczególnym charakterze uważa się pracowników wykonujących po dniu wejścia w życie ustawy, w pełnym wymiarze czasu pracy, prace, o których mowa w ust. 3. Na gruncie niniejszej sprawy, warunek ten został spełniony przez wnioskodawcę.

W orzecznictwie przyjmuje się, że bez znaczenia jest, czy w ramach pełnego wymiaru czasu osoba należąca do personelu medycznego (m.in. lekarz) będzie wykonywała wyłącznie prace w zespołach operacyjnych dyscyplin zabiegowych i anestezjologii w warunkach ostrego dyżuru, czy też oprócz wykonywania tego rodzaju pracy pracodawca powierzy jej wykonywanie innych czynności. Za pracownika wykonującego pracę o szczególnym charakterze należy uznać już takiego pracownika, którego znaczna część czynności wykonywanych w ramach zakresu obowiązków wiąże się ze szczególnym charakterem. Wykonywanie nawet tylko w ramach części obowiązków takich czynności niesie bowiem ze sobą niebezpieczeństwo związane z obniżoną sprawnością psychofizyczną (tak: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w O. z 17 maja 2012 r., SA/OI 247/12, niepubl.). Zatem to, że wnioskodawca miał w zakresie swoich obowiązków również czynności niewiążące się ściśle z wykonywaniem zabiegu operacyjnego, ale będące typowymi obowiązkami lekarza zatrudnionego na oddziale chirurgii (jak np. prowadzenie obchodów), nie sprawia, że uprawnioną byłaby odmowa uznania, że wykonywał on pracę o szczególnym charakterze.

Reasumując, postępowanie dowodowe pozwoliło Sądowi na wysnucie jednoznacznych wniosków sprowadzających się do stwierdzenia, iż skarżący spełnił wszystkie przesłanki, które uprawniały go do emerytury pomostowej na podstawie art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych, w tym wykazał, iż po dniu 31 grudnia 2008 roku stale i w pełnym wymiarze czas pracy wykonywał prace o szczególnym charakterze w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych tj. prace wymienione w pkt 24 wykazu prac o szczególnym charakterze stanowiącego załącznik nr 2 do ustawy o emeryturach pomostowych. W tym czasie K. B. (1) był lekarzem chirurgiem posiadającym II stopień specjalizacji w tej dziedzinie
i pracował w zespołach operacyjnych dyscyplin zabiegowych i anestezjologii w warunkach ostrego dyżuru.

Wnioskodawca, oprócz tego, że regularnie wykonywał zabiegi w zespołach operacyjnych, podejmował również czynności, które wynikały ze specyfiki jego pracy. Nie mniej jednak, trzeba zauważyć, iż praca o szczególnym charakterze to również taka praca, w ramach której pracownik realizuje inne zadania w ramach dobowego wymiaru czasu pracy, jeżeli stanowią one immanentną cechę tej pracy. A zatem wnioskodawca stale i w pełnym wymiarze czasu pracy po dniu 31 grudnia 2008 roku udzielał świadczeń medycznych osobom, u których występowało zagrożenie życia, czy też duże prawdopodobieństwo zaistnienia konieczności udzielenia pomocy w trybie nagłym, wykonywał pracę związaną z koniecznością podejmowania nagłych decyzji związanych z ratowaniem życia pacjentów, wymagającą pozostawania w gotowości do podejmowania takich decyzji, nadto pracę polegającą na udzielaniu świadczeń zdrowotnych w trybie nagłym ze wskazań życiowych, a także inne prace, które są wykonywane w ramach czasu pracy, kiedy istnieje duże prawdopodobieństwo wystąpienia zdarzenia skutkującego koniecznością podjęcia działań w trybie nagłym.

Skoro ubezpieczony po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę o szczególnym charakterze w rozumieniu w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3, to tym samym spełnił wszystkie konieczne warunki do przyznania emerytury pomostowej na podstawie art. 4 ustawy.

Na marginesie wypada dodać, iż postępowanie przeprowadzone w sprawie wykazało, iż ubezpieczony również przed 2009 r. i to przez okres co najmniej 15 lat (dotyczy to okresu uznanego przez organ rentowy za pracę w warunkach szczególnych) wykonywał generalnie taką samą pracę co w okresie przypadającym po dniu 31 grudnia 2008 r. Tym samym spełnił również warunki prawa do emerytury pomostowej z art. 4 w związku z art. 49 ustawy, gdyż wykonywaną przez niego pracę w okresie od 1 października 1991 r. do 31 grudnia 2008 r. również należy uznać za pracę o szczególnym charakterze wymienioną w załączniku do ww. ustawy. W tym okresie wnioskodawca również był lekarzem pracującym na oddziale chirurgii ogólnej w warunkach ostrego dyżuru.

Bez znaczenia dla rozpoznania sprawy pozostaje przy tym fakt czy pracodawca ubezpieczonego – (...) Szpital Miejski im (...) w Ł. – jako płatnik dopełnił swoich obowiązków i zgłosił ubezpieczonego w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych jako pracownika wykonującego prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, jeśli
w rzeczywistości wykonywał on pracę o szczególnym charakterze. Wykładnia językowa art. 35 ust. 1 pkt 2 ustawy z 2008 o emeryturach pomostowych prowadzi bowiem do jednoznacznego wniosku, zgodnie z którym spoczywający na pracodawcy (płatniku) obowiązek opłacania składek na Fundusz Emerytur Pomostowych został uregulowany w tym przepisie w oderwaniu od przesłanek warunkujących nabycie prawa do emerytury pomostowej (określonych w art. 4 ustawy z 2008 o emeryturach pomostowych). (tak: wyrok Sąd Apelacyjnego w Gdańsku z 12 grudnia 2017 r., III AUa 966/17, LEX nr 2418149, wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 8 marca 2018 r., III AUa 788/17, LEX nr 2481726)

Niezależnie od powyższego należy przypomnieć, iż Szpital im. (...) w 2009 roku nie zgłosił żadnego pracownika do Funduszu Emerytur Pomostowych. Natomiast w latach 2010-2014 Szpital zgłaszał pracowników do Funduszu Emerytur Pomostowych z kodem 2.24 tj. prace personelu medycznego w zespołach operacyjnych dyscyplin zabiegowych i anestezjologii w warunkach ostrego dyżuru. A zatem jedynie zaniedbanie pracodawcy spowodowało, iż w 2009 roku, kiedy to wnioskodawca zakończył zatrudnienie w tym szpitalu, nie zostali zgłoszeni do (...) żadni pracownicy.

W konsekwencji powyższego Sąd Okręgowy, kierując się uregulowaniami prawnymi powołanymi na wstępie rozważań, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., w punkcie 1. wyroku zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury pomostowej poczynając od dnia 1 października 2024 r., czyli od miesiąca zgłoszenia wniosku o świadczenie, stosownie do treści art. 15, art. 26 ustawy i w związku z art. 129 ust. 1 ustawy
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

W przedmiocie kosztów procesu wraz z odsetkami Sąd orzekł w punkcie 2. sentencji wyroku na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (tekst jedn. Dz. U. z 2023 r., poz. 1964 z późn. zm.) zasadzając od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w Ł., na rzecz K. B. (1), kwotę 360,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego wraz z odsetkami w wysokości ustawowych odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.