IV K 139/22 - uzasadnienie Sąd Okręgowy w Łodzi z 2022-09-16
UZASADNIENIE |
|||||||||||
Formularz (...) |
Sygnatura akt |
IV K 139/22 |
|||||||||
Jeżeli został złożony wniosek o uzasadnienie wyroku jedynie co do rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych, wypełnić część 3–8 formularza |
|||||||||||
1. USTALENIE FAKTÓW |
|||||||||||
1.1. Wyroki wydane wobec skazanego |
|||||||||||
Lp. |
Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny |
Data wyroku albo wyroku łącznego |
Sygnatura akt sprawy |
||||||||
1.1.1. |
SR w Płocku |
18 stycznia 2006 |
VII K 1089/05 |
||||||||
1.1.2. |
SR dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi |
08 czerwca 2007 |
V K 792/06 |
||||||||
1.1.3. |
SR dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi |
11 października 2007 |
V K 475/07 |
||||||||
1.1.4. |
SR dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi |
12 sierpnia 2008 |
V K 343/08 |
||||||||
1.1.5. |
SR dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi |
18 sierpnia 2008 r. |
XVIII K 840/08 |
||||||||
1.1.6. |
wyrok łączny SR dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi |
17 listopada 2010 |
V K 1366/10 |
||||||||
1.1.7. |
SR w Pabianicach |
13 kwietnia 2015 |
II K 180/15 |
||||||||
1.1.8. |
SR w Mysłowicach |
13 grudnia 2017 |
II K 382/17 |
||||||||
1.1.9. |
SO w Warszawie |
05 lipca 2017 |
XII K 176/14 |
||||||||
1.1.10. |
SR dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi |
11 stycznia 2021 |
VI K 445/20 |
||||||||
1.1.11. |
SR dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi |
29 stycznia 2021 |
VI K 1012/20 |
||||||||
1.1.12. |
SO w Łodzi |
29 lipca 2020 |
IV K 81/20 |
||||||||
1.1.13. |
SR w Bydgoszczy |
25 czerwca 2021 |
IX K 935/20 |
||||||||
1.2. Inne fakty |
|||||||||||
1.1.1. Fakty uznane za udowodnione |
|||||||||||
Lp. |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
||||||||
1.2.1.1. |
K. K. jest osobą wielokrotnie karaną, głównie za przestępstwa przeciwko mieniu, z bogatą przeszłością kryminalną i penitencjarną. Pozostaje skazanym szeregiem prawomocnych wyroków opisanych za przestępstwa (opisane szczegółowo w komparycji wyroku łącznego). Do odbycia pozostają mu aktualnie kary orzeczone w czterech z nich: - VI K 445/20 SR dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi, - VI K 1012/20 SR dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi, - IV K 81/20 SO w Łodzi, - IX K 935/20 SR w Bydgoszczy, z których aktualnie odbywa tę z wyroku w sprawie sygn. IV K 81/20, pozostałe czekają w kolejności do odbycia. (szczegóły w treści dokumentów) |
karta karna |
66 - 68 103 - 105 124 - 130 |
||||||||
odpis wyroku |
26 28 70 - 89 95 - 96 100 132 - 133 134 135 - 138 142 |
||||||||||
opinia o skazanym |
11 - 15 146 - 147 148 - 152 |
||||||||||
zawiadomienie |
97 |
||||||||||
obliczenie kary |
98 |
||||||||||
akta spraw: II K 180/15 II K 382/17 IX K 935/20 IV K 81/20 V K 1366/10 |
całość kart |
||||||||||
1.2.1.2. |
Opinia o skazanym z ZK jest raczej przeciętna. Zachowanie w ZK uznawane jest jako dobre. Nie był karany dyscyplinarnie, dziewięciokrotnie był nagradzany. Nie deklaruje przynależności do podkultury przestępczej. Przyznaje się do części przestępstw. Konsekwentnie wykazuje wobec popełnionych przestępstw bezkrytyczny stosunek. W organizowanych zajęciach kulturalno - oświatowych nie uczestniczy. Od momentu osadzenia w lipcu 2021 r. odbył zajęcia w ramach miesięcznego programu rehabilitacyjnego „Zaprzestanie palenia”. (pozostałe informacje w treści opinii). |
opinia o skazanym |
9 v. 146 v. |
||||||||
1.2.1.3. |
W okresie gdy skazany był jeszcze na wolności udzielał się w Fundacji (...). |
opinia |
43 |
||||||||
pismo |
48 |
||||||||||
wywiad środowiskowy |
101 v. |
||||||||||
1.2.1.4. |
Wywiad w środowisku sąsiedzkim nie ujawnił przypadków negatywnych zachowań skazanego w miejscu zamieszkania. Rozpytywani sąsiedzi nie potrafili udzielić szczegółowych informacji na temat sytuacji zawodowej i rodzinnej skazanego. |
wywiad środowiskowy |
101 v. |
||||||||
1.2.1.5. |
Rodzice skazanego wymagają leczenia (szczegóły w treści dokumentacji lekarskiej). Ojciec skazanego ma orzeczony umiarkowany stopień niepełnosprawności ale w świetle orzeczenia nie wymaga stałej lub długotrwałej opieki innej osoby. |
ORZECZENIE |
164 |
||||||||
dokumentacja lekarska |
161 - 163 |
||||||||||
1.2.1.6. |
Skazany ma na koncie 2242 zł. |
opinia o skazanym |
146 |
||||||||
1.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione |
|||||||||||
Lp. |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
||||||||
1.2.2.1. |
__________________________________________ |
____________ |
___________ |
||||||||
2. Ocena Dowodów |
|||||||||||
2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
|||||||||||
Lp. faktu z pkt 1.2.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
|||||||||
wszystkie |
Nie było żadnych powodów do zakwestionowania autentyczności i prawdziwości zawartej tam treści w odniesieniu do któregoś z ujawnionych dokumentów - w zakresie przywołanym w ustaleniach faktycznych. W efekcie Sąd dał im wiarę. Co do opinii o skazanym, w treści k. 146 – 146 v. z niezrozumiałych powodów nie odnotowano jednego wyroku (IX K 935/20). Widnieje on jednak do wykonania na karcie 150 v. Odnośnie informacji o działalności Fundacji (...), zwracało uwagę, że część załączonych wydruków dotyczyła okresu gdy skazany trafił już do jednostki penitencjarnej (co nastąpiło w dniu 28 lipca 2021 r.). Z kolei oświadczenie narzeczonej skazanego było niepodpisane – (k. 34 v.). |
||||||||||
2.2.
Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
|||||||||||
Lp. faktu z pkt 1.2.1 albo 1.2.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
|||||||||
_________ |
_______________ |
___________________________________________________ |
|||||||||
3. PODSTAWa KARY ŁĄCZNEJ |
|||||||||||
Lp. |
Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny, data wydania wyroku albo wyroku łącznego i sygnatura akt sprawy |
Kary lub środki karne podlegające łączeniu |
|||||||||
3.1.1. |
SR dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi VI K 445/20 |
1 rok pozbawienia wolności |
|||||||||
3.1.2. |
SR dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi VI K 1012/20 |
1 rok pozbawienia wolności |
|||||||||
3.1.3. |
SO w Łodzi IV K 81/20 |
1 rok i 8 miesięcy pozbawienia wolności |
|||||||||
3.1.4. |
SR w Bydgoszczy IX 935/20 |
2 lata pozbawienia wolności |
|||||||||
Zwięźle o powodach połączenia kar lub środków karnych z wyjaśnieniem podstawy prawnej |
|||||||||||
W świetle treści kary karnej skazanego, część kar prawomocnie orzeczono przed nowelizacją kodeksu karnego z 24 czerwca 2020 r., a część po tej dacie. Sąd w składzie rozpoznającym sprawę w pełni podziela pogląd już ugruntowany w orzecznictwie sądowym, że przepisy art. 81 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (...)19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem (...)19 (Dz.U. z 2020 r. poz. 1086) nie wyłączają stosowania art. 4 §1 k.k. w sytuacji, gdy tylko jedna z kar, których połączenie sąd rozważa w postępowaniu w przedmiocie wydania wyroku łącznego, została prawomocnie orzeczona do dnia 23 czerwca 2020 r. albo po tej dacie (por. post. SN z dnia 13 października 2021 r., I KZP 2/21, Legalis nr 2616402 i powołane tam orzecznictwo). W kontekście objęcia w przeszłości węzłem wyroku łącznego z dnia 17 listopada 2010 r. w sprawie o sygn. V K 1366/10 aż 5 wyroków skazujących dotyczącym skazanego, przypomnieć dodatkowo należy, że tam, gdzie nowe skazania nie wpływają na dotychczas połączone kary, zachodzi powaga rzeczy osądzonej, nakazująca umorzenie w tej części postępowania (por. np.: wyrok SN z dnia 13 maja 2022 r., V KK 549/19, Legalis nr 2649083). Na gruncie obecnych przepisów, przepis art. 85 §1 k.k. nakazuje brać pod uwagę czyny pozostające ze sobą w zbiegu. Węzłem kary łącznej można bowiem objąć skazania jednostkowe jeśli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju lub inne podlegające łączeniu (art. 85 §1 k.k.). Połączeniu kar nie stoi tu przy tym na przeszkodzie wykonanie kar w całości bądź części (art. 91a k.k.). Dla takiego mechanizmu, zachodziła powaga rzeczy osądzonej co do wszystkich wyroków jednostkowych objętych wyrokiem łącznym wydanym w sprawie o sygn. V K 1366/10 bo żadne z nowych skazań nie prowadziło do rozwiązania orzeczonej wówczas kary łącznej. Każdorazowo chodziło bowiem o czyny popełnione po dacie 17 listopada 2010 r., to jest dacie wydania wyroku łącznego w sprawie o sygn. V K 1366/10. W rezultacie w odniesieniu do wyroków jednostkowych objętych owym wyrokiem łącznym należało umorzyć postępowanie. Pierwszy z nowych zbiegów realnych tworzyła para wyroków wydanych w sprawach o sygn. II K 180/15 i o sygn. XII K 176/14. Dla tej grupy skazań, chronologicznie pierwszym wyrokiem był ten z dnia 13 kwietnia 2015 r., gdzie oba zbiegające się przestępstwa zostały popełnione przed tą datą. Kara pozbawienia wolności w sprawie o sygn. II K 180/15 nie podlegała jednak możliwości połączenia z karą wydaną w sprawie o sygn. XII K 176/14 skoro okres próby minął już tam pomyślnie (por. wyrok SN z dnia 1 czerwca 2017 r., IV KK 483/16, Legalis nr 1625027). W efekcie w tym zakresie należało umorzyć postępowanie na podstawie art. 572 k.p.k. Podkreślić tu należy, że realny zbieg przestępstw jest pojęciem odnoszącym się do obiektywnych faktów, niezależnych od sytuacji prawnej skazanego, a wykładnia przepisów o karze łącznej, a w konsekwencji stosowanie instytucji wyroku łącznego, w żadnym razie nie może być uzależnione od tego, który jej rezultat będzie korzystniejszy dla skazanego. W efekcie nie jest dopuszczalne pomijanie jakiegoś orzeczenia bo następne dają się połączyć korzystnie dla skazanego (por. np.: wyrok SN z dnia 4 października 2012 r., IV KK 184/12, Legalis nr 546132). Drugi zbieg realny wyznaczała data wyroku Sądu Rejonowego w Mysłowicach z dnia 13 grudnia 2017 r. w sprawie o sygn. II K 382/17. Zanim do niego doszło, skazany popełnił czyny objęte opisanym wyrokiem oraz w sprawie o sygn. IV K 81/20, przy czym oba popełnił w 2017 r. – a zatem już po dacie 13 kwietnia 2015 r. (data wyroku wyznaczającego poprzedni zbieg). Ostatni zbieg tworzyły wyroki z punktów: V (VI K 445/20), VI (VI K 1012/20) i VIII (IX K 935/20) gdzie wszystkie objęte tymi sprawami czyny zostały popełnione w roku 2019 r. - przed dniem 11 stycznia 2021 r. (data wyroku w sprawie o sygn. VI K 445/20), a już po dniu 13 grudnia 2017 r. (data graniczna poprzedniego zbiegu w postaci wyroku w sprawie o sygn. XII K 176/14). Patrząc na konieczność sformułowania tu aż dwóch nowych kar łącznych, gdzie zwłaszcza czyny objęte pierwszą z nich były odmienne rodzajowo, do tego o sporym odstępie czasowym, pojawianie się każdego kolejnego zbiegu wskazywało na postępującą demoralizację sprawcy pomimo ostrzeżeń w postaci kolejnych wyroków, skłaniającą w coraz większym stopniu na sięganie po zasadę kumulacji, w ocenie Sądu owe aktualne reguły łączenia były finalnie mniej korzystne dla skazanego aniżeli obowiązujące wcześniej – bo sumarycznie by doprowadziły do tego by musiał on odbyć więcej niż to co finalnie wynika z ostatecznego wyroku. Tego samego zdania były i same strony procesu – skoro zarówno prokurator jak i obrońca skazanego zgodnie wnosili o połączenie kar tylko nadal efektywnie wykonywanych i pozostających do wykonania – a zatem z uwzględnieniem art. 4 §1 k.k. i stanu prawnego jaki istniał w okresie od 1 lipca 2015 r. do dnia 24 czerwca 2020 r. Na gruncie przepisów obowiązujących do dnia 24 czerwca 2020 r. (od 1 lipca 2015 r.), łączeniu podlegają tylko kary podlegające efektywnemu wykonaniu. W tym wypadku były to właśnie owe 4 kary wymienione powyżej, wynikające z wyroków o sygn.: VI K 445/20, VI K 1012/20, IV K 81/20 i IX K 935/20. Opisane rozwiązanie było o tyle korzystniejsze dla skazanego, że nadal w przeważającej większości łączyło kary za czyny z 2019 r., a bez obciążającego bagażu w postaci pojawiania się kolejnych zbiegów realnych, dodatkowo uwypuklających wtedy brak krytycyzmu skazanego wobec obranej drogi życiowej. W efekcie Sąd ostatecznie oparł się na treści art. 4 §1 k.k. i wymierzył karę łączną tylko z podlegających wykonaniu kar. W ostatecznym rozrachunku była to kara 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, z zaliczeniem w takim układzie już odbytego fragmentu kary z wyroku w sprawie o sygn. IV K 81/20. W zakresie, w jakim nie było podstaw do połączenia kar, Sąd na podstawie art. 572 k.p.k. umorzył postępowanie. |
|||||||||||
4. WYMIAR KARY |
|||||||||||
Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy wymiarze kary łącznej |
|||||||||||
W realiach niniejszej sprawy Sąd mógł wymierzyć karę łączną w granicach od 2 lat pozbawienia wolności (najsurowsza kara jednostkowa) do kary 5 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności (suma kar z owych czterech wyroków) (art. 86 §1 k.k.). Za połączeniem kar na zasadzie kumulacji przemawiały zwłaszcza: - wielość wchodzących w rachubę czynów, - waga owych czynów; - odrębność czasowa i rodzajowa czynu z punktu VII od pozostałych objętych połączeniem kar, - odmienność pod względem charakteru – mimo tożsamości rodzajowej – czynu z punktu V (przywłaszczenie rzeczy powierzonej) od pozostałych przestępstw przeciwko mieniu, ujętych w punktach VI i VIII (oszustwa). Za połączeniem kar na zasadzie absorpcji przemawiały zwłaszcza : - bliskość czasowa i rodzajowa czynów z wyroków z punktów: V, VI i VIII, - pozytywna aktywność skazanego w ostatnim okresie na wolności, związana z działalnością Fundacji (...). Opinia o skazanym z ZK nie była jakoś znacząco pozytywna choć Sąd dostrzegał, że zachowanie w ZK jest uznawane za dobre. Skazany nie uczestniczy w podkulturze przestępczej, nie ma też z nim problemów w ZK, do tego był nawet 9 razy nagradzany. Z drugiej jednak strony tylko raz uczestniczył w programie resocjalizacyjnym (do tego dotyczącym zaprzestania palenia), a – mimo przecież bogatej przeszłości kryminalnej – nadal nawet w warunkach izolacji wykazuje bezkrytyczny stosunek do popełnionych przestępstw (i to konsekwentnie – jeśli porównać opinie z k. 11 v. i z k. 146 v.). Odnotować tu warto, że nawet z treści pisemnego wniosku skazanego nie wynika jakaś skrucha gdy chodzi o przeszłość kryminalną (k. 2 v. – 3). Dostrzegając fakt, że gdy ostatnio pozostawał na wolności żadnych nowych czynów nie popełnił, taka bezkrytyczna postawa skazanego wciąż stwarza ujemną prognozę kryminologiczną – co skłaniało w większym stopniu do sięgnięcia po kumulację kar. Co do problemów zdrowotnych rodziców, nawet ze złożonego orzeczenia o niepełnosprawności wynika, że ojciec oskarżonego nie wymaga opieki osób trzecich. Skazany zresztą ma możliwość ubiegania się o przerwę penitencjarną (art. 153 §2 k.p.w.) – gdyby ich stan zdrowia uległ pogorszeniu. Prokurator wnosił o zastosowanie połączenia kar na zasadzie pełnej kumulacji lub bardzo zbliżonej do kumulacji. Obrońca skazanego wnosił o połączenie kar na zasadzie pełnej absorpcji. Sam skazany we wniosku inicjującym postępowanie wnosił o zastosowanie zasady absorpcji lub zbliżonej do zasady absorpcji (k. 3). Sąd w składzie rozpoznającym sprawę w pełni podziela jednak dominujący w orzecznictwie pogląd, że oparcie wymiaru kary na zasadzie absorpcji lub kumulacji traktować należy jako rozwiązanie skrajne, stosowane wyjątkowo i wymagające szczególnego uzasadnienia. Natomiast priorytetową zasadą wymiaru kary łącznej powinna być zasada asperacji (por. np.: wyrok SA w Poznaniu z dnia 21 kwietnia 2021 r., II AKa 49/21, Legalis nr 2576292). W realiach niniejszej sprawy nie było żadnych podstaw do stosowania któregoś ze skrajnych rozwiązań – już tylko dostrzegając wielość i wagę czynów, a z drugiej – ich podobieństwa oraz zachowanie skazanego w ostatnim okresie na wolności. Jako adekwatną w sytuacji skazanego Sąd uznał zasadę mieszaną, w większym zakresie zbliżoną do zasady kumulacji. Tak ustalona kara łączna 4 lat i 6 miesięcy realnie zmniejsza aż o 1 rok i 2 miesiące okres pobytu skazanego w ZK wynikający dotychczas z wyroków jednostkowych. Stanowi jednak nadal dostateczną reakcję prawnokarną na łączną działalność skazanego w okresie objętym analizą, adekwatną do jej rozmiarów i postawy skazanego, będąc zdolną do powstrzymywania skazanego w przyszłości od popełniania kolejnych przestępstwa oraz do pozytywnego kształtowania świadomości prawnej w społeczeństwie. Kara łączna w niższym rozmiarze byłaby rażąco łagodną – patrząc na nadal bezkrytyczny stosunek skazanego do popełnianych przestępstw, wymagający adekwatnej reakcji. |
|||||||||||
5. Wymiar Środka karnego |
|||||||||||
Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy łącznym wymiarze środka karnego |
|||||||||||
_________________________________________________________________________________ |
|||||||||||
6. Inne ROZSTRZYGNIĘCIA Zawarte w WYROKU łĄCZNym |
|||||||||||
Zwięźle o powodach uzasadniających inne rozstrzygnięcia z wyroku łącznego, w tym umorzenie postępowania, zaliczenie okresów na poczet kary łącznej |
|||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||||||||||
3 |
W świetle treści art. 577 k.p.k. i art. 63 §1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej Sąd zaliczył skazanemu dotychczas odbytą karę z wyroku w sprawie o sygn. IV K 81/20 – do czego był zobligowany treścią wspomnianego przepisu. |
||||||||||
7. KOszty procesu |
|||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||||||||||
5 |
Koszty postępowania obciążały skazanego (art. 627 k.p.k.), z ograniczeniem do wydatków Skarbu Państwa. W świetle wysokości środków finansowych zgromadzonych na rachunku skazanego, Sąd obciążył skazanego częściowo obowiązkiem zwrotu owych wydatków (do kwoty 100 zł), zwalniając go od pozostałych wydatków w pozostałym zakresie na podstawie art. 624 §1 k.p.k.. W zakresie, w jakim Sąd obciążył skazanego opisanymi kosztami, jest on w stanie pokryć te wydatki nawet z posiadanych środków na rachunku w ZK. |
||||||||||
8. PODPIS |
|||||||||||
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Łodzi
Data wytworzenia informacji: