Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

IV K 33/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

K. M. (1), W. M. (1)

art. 284 § 2 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

(...) spółka z o.o. powstała z przekształcenia w dniu 20.08.2004r. spółki jawnej, której udziałowcami byli E. A. (1) i Z. W.. W toku jej działalności jej udziałowcami zostali E. A. (1) i P. W. (1), każdy z udziałowców posiadał po 50 % udziałów w spółce. P. W. (1) był prezesem zarządu w spółce (...), a E. A. (1) pełniła funkcję wiceprezesa zarządu. W kwietniu 2015r. E. A. (1) udzieliła wraz z P. W. pełnomocnictwa do reprezentowania spółki (...) jej dyrektorowi generalnemu B. B. (1). Pozwoliło to P. W. na podejmowanie decyzji z pominięciem E. A. (1). Pod koniec 2015 roku powstał pomiędzy wspólnikami konflikt na tle rodzinnym, który miał wpływ także na działalność gospodarczą prowadzoną w (...) spółki (...).

Odpis z KRS

7-13

pełnomocnictwo

32, (...)

Wyjaśnienia oskarżonej W. M. (1)

(...)-1640, (...)- (...), 2030-2031, sąd. 185-192, 954-955

zeznania świadka P. W. (1)

654odw., sąd. 228 - 238

zeznania świadka B. B. (1)

(...), sąd. 395-399

zeznania świadka A. P.

sąd. 458-459

W dniu 17 czerwca 2016 roku spółka (...) Sp. z o.o. zawarła ze spółką (...) sp. z o.o. umowę o współpracy, w ramach której spółka (...) sp. z o.o. zobowiązała się do świadczenia na rzecz spółki (...) sp. z o.o. usług polegających na drukowaniu, stabilizacji i dzianiu dzianin przekazanych przez spółkę (...) sp. z o.o. Przed tą datą były pomiędzy tymi podmiotami próbne serie dostaw i współpracy. Stało się to wbrew woli E. A. (1), która uważała, iż kontrakt ten jest niekorzystny dla spółki (...) z uwag na fakt, iż spółka (...) prowadzi działalność konkurencyjną do spółki (...), a ponadto jest powiązana personalnie z P. W. (1) poprzez jego żonę A. W. (1), udziałowca spółki (...), jak też jej prezesa. W tym samym czasie B. B. (1) sprzedała niemal cały towar należący do spółki (...). Okoliczności te E. A. (1) podnosiła w złożonym przez siebie w dniu 5 lipca 2016r. zawiadomieniu o popełnieniu przestępstwa na szkodę spółki (...). E. A. (1) kierowała także do P. W. (1) wezwania do podjęcia działań faktycznych i prawnych mających na celu zapobieżenie jej zdaniem bezprawnego opróżniania w dniach 1-2 lipca 2016r. niemal całego stanu magazynowego spółki (...), z przędzy, dzianiny surowej i dzianiny.

kserokopia umowy z dnia 17.06.2016r. wraz z załącznikami

14-38 , (...)- (...)

odpis z KRS

4-6

zeznania świadka A. W. (1)

107, sąd. 219- 228

zeznania świadka E. C.

(...)., (...)., sąd. 387-391,

zeznania świadka B. B. (1)

(...), sąd. 395-399

zeznania świadka P. O. (1)

(...), sąd. 391-395

zeznania świadka G. M.

567sąd.,

zawiadomienie o przestępstwie

1909-1910

wypowiedzenia umowy o pracę

sąd. (...)- (...)

Stosownie do zawartej umowy do dnia 10 października 2016r. spółka (...) sp. z o.o. dostarczała spółce (...) sp. z o.o. dzianiny przeznaczone do zadruku tj. dzianiny single jersey 6.684,40 kg o wartości 327 968,09 zł, dzianiny dresowej 546 kg o wartości 28 971,96 zł, dzianiny frotty 412,40 kg o wartości 19 782,83 zł, dzianiny interlock 6 356,20 kg o wartości 295 446,98 zł, przędzę o łącznej wadze 21 437,55 kg o wartości 487 019,97 zł oraz 71 sztuk szablonów o łącznej wartości 43 665 zł. Powierzenie dzianiny czy przędzy było każdorazowo dokumentowane za pomocą wystawianych dokumentów WZ — podpisywanych przez przedstawicieli obu spółek.

dokumenty wz

43-105, 213-251

zamówienia

205-212

zeznania świadka A. W. (1)

107, 203odw., (...)., sąd. 219- 228

zeznania świadka E. C.

(...)., (...)., sąd. 387-391,

zeznania świadka P. O. (1)

(...), sąd. 391-395,

zeznania świadka P. W. (1)

(...)., (...)., sąd. 228 - 238,

zeznania świadka A. P.

(...)., sąd. 458-459,

zeznania świadka M. B.

(...)., sąd. 473-474,

zeznania świadka M. T. (B.)

(...).- (...), sąd. 474-476

zeznania świadka B. B. (1)

(...), sąd. 395-399

opinia biegłej dot. wyrobów włókienniczych T. Ł. (1)

976-998, (...)- (...)

opinia biegłej A. K. (1)

niebieski segregator, 717-721, płyta CD k 724, 759-829, 837-838

opinia biegłego P. O. (2)

sąd. 890-900, 913-917,

kserokopie faktur dot. zakupu szablonów drukarskich

430-440, (...)- (...)

protokół oględzin szablonów drukarskich

(...)- (...)

W lipcu 2016r. w spółce (...) pracownicy korzystali z dwutygodniowego urlopu. Po tym urlopie spółka (...) nie miała już produkcji własnej tylko wykonywała usługi na rzecz spółki (...). Większość dzianin zarówno wykończonych, jak i surowych oraz przędzy należących do spółki (...) zostało sprzedane jeszcze przed planowanym urlopem.

zeznania świadka E. C. (...)., (...)., sąd. 387-391,

zeznania świadka B. B. (1)

(...), sąd. 395-399

zeznania świadka P. O. (1)

(...), sąd. 391-395

zeznania świadka A. P.

(...)., sąd. 458-459

kartoteka towarowa

(...)-1210,

wypowiedzenia umowy o pracę

(...)sąd.- (...)sąd

W dniu 2 września 2016r. Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia ustanowił na wniosek E. A. (1) kuratora dla spółki (...) w jej osobie.

401-403

W dniu 4 października 2016r. zostało zwołane przez E. A. (1) Nadzwyczajne Zgromadzenie wspólników spółki (...), na którym uchwałą nr 3 powołano nowy zarząd w osobach K. M. (1) – zięcia E. A. (1) jako prezesa i W. M. (1) córki E. A. (1) jako wiceprezesa spółki. W tym samym dniu nowy zarząd powołał E. A. (1) na funkcje samoistnego prokurenta spółki. Tego tez dnia nowy zarząd złożył do KRS wniosek o zmianę danych spółki w rejestrze przedsiębiorców.

odpis z KRS

7-13

zeznania świadka P. W. (1)

(...)., (...)., sąd. 228 - 238

wyjaśnienia oskarżonej W. M. (1)

(...)-1640, 1670- (...), 2030-2031, sąd. 185-192, 954-955

W dniu 10 października 2016r, w godzinach popołudniowych, nowy zarząd pojawił się w siedzibie spółki, okazując pracownikom dokumenty z KRS, jednak pracownicy nie chcieli podjąć współpracy z oskarżonymi. O tego też dnia oskarżeni uniemożliwiali P. W. (1) wstęp na teren zakładu.

zeznania świadka P. O. (1)

(...), sąd. 391-395

zeznania świadka P. W. (1)

(...)., (...)., sąd. 228 - 238

Wyjaśnienia oskarżonej W. M. (1)

(...)-1640, 1670- (...), 2030-2031, sąd. 185-192, 954-955

W połowie października 2016 roku spółka (...) po raz pierwszy zwróciła się o zwrot powierzonego mienia. W dniu 19 października 2016r. oskarżony K. M. (1) przesłał do spółki (...) wiadomość emaile potwierdzającą, że oskarżeni otrzymali to wezwanie. Następnie jeszcze kilkakrotnie spółka (...) wystosowywała wezwania do zwrotu dzianin, przędzy i szablonów m.in. w dniu 17 listopada 2016r., czy 11 kwietnia 2017r. Towar nie został zwrócony, zaś do spółki (...) dochodziły informacje, że dzianiny z jej sygnitem pojawiają się w innych farbiarniach i są poddawane dalszym przerobom.

korespondencja emailowa

132-134

zeznania I. B. (1)

147-148, sąd. 453-456,

zeznania świadka A. W. (1)

107, 110odw., (...)., sąd. 219- 228

zeznania świadka A. R. (1)

258odw., sąd. 471-473

kserokopia wezwania do wydania towarów

136,

wezwania

39-40, 135-141

Na skutek wniosku P. W. (1) Sąd Okręgowy w lodzi w dniu 9 listopada 2016r. postanowił zabezpieczyć roszczenie P. W. (1) o stwierdzenie nieważności bądź uchylenie uchwały nr 3 Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników (...) sp. z o.o. o powołaniu K. M. (1) i W. M. (1) poprzez wstrzymanie wykonania uchwały nr 3. Natomiast w dniu 5 grudnia 2016r. Sąd Okręgowy udzielił także zabezpieczenia roszczenia P. W. (1) o stwierdzenie nieważności bądź nieistnienia uchwały zarządu (...) sp. Z o.o. o powołaniu E. A. (1) do pełnienia funkcji prokurenta samoistnego spółki, również poprzez wstrzymanie wykonania uchwały.

Postanowienia

404-409, 410-412

W styczniu 2017r. na terenie nieruchomości należącej do spółki (...) przy ul. (...) w P. ustanowiła swą nową siedzibę decyzją oskarżonej W. M. (1) spółka (...) Sp. Z o.o., w której W. M. (1) była dyrektorem Oskarżona poleciła pracownikom spółki (...) sprzedawać dzianinę i przędzę znajdująca się wówczas w magazynach na ul. (...), mimo, iż był to towar należący w znacznej części do spółki (...). Na polecenie W. M. pracownicy (...) wykorzystywali w tej spółce wzory należące do (...) i P., jeśli tak życzył sobie klient, to oskarżona wykorzystywała w swojej spółce szablony należące, czy to do spółki (...) – druk, czy to do P.. W. M. (1) informowała pracowników należącej do niej spółki (...), że ma ona pełne oprawo do budynków spółki (...) i wszystkiego co się w nich znajduje.

zeznania świadka I. B. (1)

147odw. sąd. 453-456,

zeznania świadka A. R. (1)

258odw., sąd. 471-473

zeznania świadka D. B.

260odw., sąd. 457

zeznania świadka M. K.

262odw., sąd. 456-457

uzupełnienie zawiadomienia o przestępstwie wraz z korespondencją emailową

414-426

częściowo wyjaśnienia oskarżonej W. M. (1)

(...)-1640, 1670- (...), 2030-2031, sąd. 185-192, 954-955

zeznania świadka I. B. (2)

(...).- (...)sąd. 598-600

Podczas przeszukania w dniu 7 czerwca 2017r. siedziby spółki (...) Sp. z o.o. ujawniono między innymi dzianiny, przędzę stanowiące własność spółki (...) sp. z o.o. W czasie tego przeszukania nie ujawniono szablonów należących do spółki (...). Szablony w ilości 55 sztuk zostały znalezione na nieruchomości przy ul. (...) dopiero w późniejszym czasie. Odnalezione szablony nie nadawały się do użytku albowiem posiadały zniszczenia w postaci zagnieceń, dziur i pęknięć.

Zatrzymana przędza i dzianina obecnie nadaje się jedynie do utylizacji.

protokół przeszukania pomieszczeń spółki (...)

162-172

materiał poglądowy

264-280, 283

protokół oględzin miejsca

(...)- (...)

protokół zatrzymania rzeczy

1220- (...)

protokół oględzin dzianiny i przędzy

(...)— (...)

protokół oględzin szablonów drukarskich

opinia biegłego P. O. (2)

(...)- (...)

890-900

zeznania świadka P. O. (1)

(...), sąd. 391-395

wyjaśnienia oskarżonej W. M. (1)

1640, 1670- (...), sąd. 185-192, 954-955

zeznania świadka A. W. (1)

107, (...).- (...), sąd. 219- 228

zeznania świadka W. R.

197odw., 203odw., (...), 2042odw., , sąd. 380-386

zeznania świadka M. T. (B.)

(...).- (...), 2044odw., sąd. 474-476

Oskarżeni przywłaszczyli łącznie powierzone spółce (...) sp. z o.o., którą reprezentowali dzianiny przeznaczone do zadruku tj. dzianiny single jersey 6.597,10 kg o wartości 283 675,30 zł, dzianiny dresowej 625,06 kg o wartości 26 877,58 zł, dzianiny frotty 412,10 kg o wartości 19 780,80 zł, dzianiny interlock 6 356,20 kg o wartości 305 097,60 zł, przędzy o łącznej wadze 22 651,16 kg o wartości 282 728,58 zł oraz 71 sztuk szablonów o łącznej wartości 43 665 zł.

Opinia biegłej ds. rachunkowości A. K. (1)

niebieski segregator, 717-721, płyta CD k 724, 759-829, 837-838

opinia biegłej dot. wyrobów włókienniczych T. Ł. (1)

976-999, sąd. 642, 649-653odw.

kserokopie faktur dot. zakupu szablonów drukarskich

430-440, (...)- (...)

protokół oględzin szablonów drukarskich

(...)- (...)

zeznania świadka E. C.

(...)., (...)., sąd. 387-391

opinia biegłego P. O. (2)

890-900sąd, 913-917

1.1.2.

K. M. (1), W. M. (1)

art. 296 § 1 i § 3 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 4 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W. M. (1) działając jako wiceprezes zarządu spółki (...) wraz z K. M. (1) pełniącym funkcję prezesa zarządu spółki (...) zawali w dniu 17 listopada 2016 roku umowę dzierżawy ze spółką (...) Sp. z o.o. na podstawie której wydzierżawili należące do spółki (...) nieruchomości gruntowe położone w P. przy ul. (...) wraz z ciągiem technologicznym za kwotę miesięcznego czynszu 25.000 zł plus 23 % podatku VAT na okres 10 lat, a następnie w dniu 21 listopada 2016 roku W. M. (1) wraz z K. M. (1) zawarli aneks do przedmiotowej umowy obniżający kwotę czynszu do 3.000 zł plus 23 % podatku VAT. Wskazać należy, iż czynsz był znacznie zaniżony w stosunku do obowiązujących cen rynkowych. Spółka (...) miała jednego udziałowca, którym była matka W. M. (1) E. A. (1).

Szkoda wyrządzona spółce (...) Sp. z o.o. przez W. M. (1) i K. M. (1) wyniosła nie mniej niż 1.098.390 zł brutto.

kserokopia umowy dzierżawy z dnia 17 listopada 2016 roku

447-449, 704-706

kserokopia aneksu do umowy dzierżawy z dnia 21 listopada 2016 roku

697

odpis z KRS

454-456

treści ksiąg wieczystych

483-520

wypis z rejestru gruntów

521-523

zeznania świadka P. W. (1)

526-526odw., sąd. 228 - 238,

zeznania świadka M. H.

967odw., sąd. 562-564

zeznania świadka M. C.

972odw., sąd. 564-566

wyjaśnienia oskarżonej W. M. (1)

(...), (...)- (...), sąd. 185-192

wyjaśnienia oskarżonego K. M. (1)

(...).- (...), 2021, sąd. 197, 953-954

opinia biegłego z zakresu zarządzania nieruchomościami i wyceny czynszów za lokale mieszkalne, użytkowe i grunty J. K. (1)

(...)- (...), sąd. 624-625

opinia biegłego ds wyceny maszyn, urządzeń, pojazdów i technologii rolno-spożywczej R. S.

(...)- (...), (...)-1902

Spółka (...) spółka z o.o. uiszczała, tak jak to zostało określone w umowie co kwartał czynsz w kwocie 3000 zł netto miesięcznie.

Faktury i druki KP

708-712

zeznania świadka K. S. sąd.

580odw. -581odw

Nadzwyczajne Zgromadzenie wspólników, które uchwała podjętą w dniu 4.10.2016r. powołało nowy zarząd w osobach oskarżonych zostało zwołane niezgodnie z umową spółki, albowiem nie został o jego zwołaniu powiadomiony udziałowiec P. W. (1). Z tego względu P. W. (1) powiesił baner ostrzegający przed współpracą z nowym zarządem.

zdjęcie banneru

sąd. 290, 608

zeznania świadka P. W. (1)

526-526odw., sąd. 228 - 238,

wyjaśnienia oskarżonego K. M. (1)

sąd. 197, 953-954

Wyrokiem z dnia 12 lutego 2018 r. Sąd Okręgowy w Lodzi stwierdził nieważność uchwały nr 3 Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników (...) Spółki z o.o. z dnia 4 października 2016r. o powołaniu do zarządu spółki K. M. (1) i W. M. (1) oraz uchwały nr 4 o powołaniu prokurenta w osobie E. A. (1).

(...)- (...)

Postanowieniem z dnia 7 czerwca 2018r. Sąd Rejonowy w Pabianicach ustanowił P. W. (1) zarządcą nieruchomości położonej w P. przy ul. (...). P. W. (1) objął zarząd nieruchomością w dniu 21 czerwca 2018r. w asyście komornika.

(...)

zeznania świadka P. W. (1)

(...)., (...)., sąd. 228 - 238

W. M. (1) leczyła się psychiatrycznie z powodu depresji w toku postępowania zasięgnięto co do niej opinii sądowo — psychiatrycznej. Z pisemnej opinii wynika, że biegli nie stwierdzili u W. M. (1) objawów choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego ani uzależnień. W. M. (1) przebyła kilkumiesięczną terapię ambulatoryjną psychiatryczną z powodu zaburzeń adaptacyjnych, depresyjnych. W czasie dokonywania zarzucanych jej czynów W. M. (1) rozumiała ich znaczenie i mogła pokierować swoim postępowaniem. W aktualnym stanie zdrowia W. M. (1) może uczestniczyć w toczącym się postępowaniu i jest zdolna do samodzielnej, rozsądnej obrony. Biegli w uzupełniającej opinii wskazali, że opinia sądowo-psychiatryczna wydana w przedmiotowej sprawie pozostaje bez zmian.

opinia sądowo-psychiatryczna dot. W. M.

(...) , 2055

W. M. (1) nie była przed dokonaniem powyższych czynów karana sądownie.

Została dwukrotnie skazana w roku 2018 i 2019 m.in. za czyn z art. 286 § 1 kk i z art. 270 § 1 kk.

dane o karalności

240, 589, 2035, sąd. 124, 972-973

K. M. (1) nie był dotychczas karany sądownie.

dane o karalności

2034, 125, 971sąd.

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

K. M. (1), W. M. (1)

art. 296 § 1 i § 3 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 4 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Nie było tak, że oskarżeni jako członkowie zarządu spółki (...) próbowali wynająć nieruchomość należącą do spółki (...) przy ul. (...) w P. podmiotom zewnętrznym.

zeznania świadka A. R. (2)

sąd. 583

zeznania świadka G. W.

sąd. 615 -616

wyjaśnienia oskarżonego M.

(...)- (...), 953-954 sąd.

Wyjaśnienia oskarżonej W. M. (1)

(...)-1640, (...)- (...), 2030-2031, sąd. 185-192,

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

zeznania świadka A. W. (1)

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka A. W. (1), albowiem były stanowcze, konsekwentne, a przede wszystkim potwierdzone dowodami z dokumentów, w tym umową i dokumentami wz. Depozycje świadka potwierdzały tez opinie biegłych, T. Ł. (1), a w szczególności A. K. (1), która oparła się w swoich wyliczeniach na dokumentacji księgowej. Z kolei fakt otrzymania skierowanego w dniu 19 października 2016r. emailowego wezwania do wydania towaru, potwierdza emailowa odpowiedź, jaką skierował do spółki (...) oskarżony K. M. (1). Z kolei zeznania świadka, że należąca do jej spółki dzianina była sprzedawana przez oskarżonych innym podmiotom potwierdzały zeznania świadków, w tym pracowników firmy (...), którym nie sposób zarzucić, ze działali na korzyść P..

Potwierdzeniem zeznań A. W. są także wyniki dokonanych przeszukań, w trakcie, których ujawniono przędzę, dzianiny, a następnie także szablony należące do spółki (...).

zeznania świadka I. B. (1)

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka I. B. (1), albowiem były stanowcze, konsekwentne, świadek była osobą obiektywną, niezainteresowaną wynikiem postepowania, tym bardziej, że nie była pracownikiem ani spółki (...), ani P., była natomiast dyrektorem w spółce (...), a zatem miała pełną wiedzę odnośnie tego, jak wyglądała sprzedaż towaru znajdującego się w magazynach spółki (...), że był on sprzedawany przez spółkę (...), która nie była jego właścicielem, ani nie dokonała zakupu towaru od właściciela, co więcej wskazywała, że jeśli na towarze była sygnatura P., to w momencie sprzedaży na polecenie oskarżonej była ta sygnatura odcinana. Depozycje te w całej rozciągłości potwierdzają zeznania pokrzywdzonej A. W. (1) oraz wielu innych świadków, nie tylko P. W. (1), ale także m.in. A. R. (1), D. B.. Podkreślić także należy, że z zeznań I. B. wynika także, iż na polecenie W. M. pracownicy (...) wykorzystywali w tej spółce wzory należące do (...) i P.. Jeśli tak życzył sobie klient, to oskarżona wykorzystywała w swojej spółce szablony należące, czy to do spółki (...) – druk, czy to do P.. To także koreluje z depozycjami pokrzywdzonej dotyczącymi przywłaszczonych na szkodę jej spółki szablonów.

zeznania świadka A. R. (1)

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka A. R. (1) , albowiem były stanowcze, konsekwentne, świadek była osobą obiektywną, niezainteresowaną wynikiem postepowania, tym bardziej, że nie była pracownikiem ani spółki (...), ani P., była natomiast pracownikiem w spółce (...). Wskazywała zaś zbieżnie z I. B. i innymi dowodami, że po przeniesieniu siedziby spółki należącej do W. M. (1) na nieruchomość stanowiącą własność spółki (...), oskarżona informowała pracowników należącej do niej spółki (...), że ma ona pełne oprawo do budynków spółki (...) i wszystkiego co się w nich znajduje, zlecała pracownikom (...) sprzedaż towaru nienależącego do spółki, że zmieniane były nalepki. Świadek podawała także, iż przychodziły wezwania z firmy (...) o zwrot towaru, ale oskarżona mówiła pracownikom, żeby się tymi pismami i emailami nie przejmować.

zeznania świadka D. B.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka D. B., albowiem były stanowcze, konsekwentne, świadek była osobą obiektywną, niezainteresowaną wynikiem postepowania, tym bardziej, że nie była pracownikiem ani spółki (...), ani P., była natomiast pracownikiem w spółce (...). Wskazywała zaś zbieżnie z I. B., A. R. (1) i innymi dowodami, że po przeniesieniu siedziby spółki należącej do W. M. (1) na nieruchomość stanowiącą własność spółki (...), oskarżona informowała pracowników należącej do niej spółki (...), że dzianiny nalezą do niej, zlecała pracownikom (...) sprzedaż towaru .

zeznania świadka M. K.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka M. K., albowiem były stanowcze, konsekwentne, świadek była osobą obiektywną, niezainteresowaną wynikiem postepowania, tym bardziej, że nie była pracownikiem ani spółki (...), ani P., była natomiast pracownikiem w spółce (...). Wskazywała zaś zbieżnie z I. B., A. R. (1), D. B. i innymi dowodami, że po przeniesieniu siedziby spółki należącej do W. M. (1) na nieruchomość stanowiącą własność spółki dzin – (...), oskarżona informowała pracowników należącej do niej spółki (...), że dzianiny nalezą do niej, zlecała pracownikom (...) sprzedaż towaru, choć pracownicy wiedzieli, że nie był to towar należący do (...), ale przez tę spółkę był sprzedawany. Na rozprawie dodawała, że W. M. (1) zleciła jej wykonanie druku z wzoru spółki (...) i to był ostatni druk jaki ona wykonała w tej firmie, złożyła wypowiedzenie, bo bała się, że może zostać pociągnięta do odpowiedzialności i nie chciała brać w tym udziału. Wskazywała ponadto, że co prawda szablonów P. nie widziała, ale wie, że były na magazynie, bo o tym słyszała. Podawała, że było jedno zebranie, gdzie zostali wszyscy pracownicy zebrani do sali konferencyjnej, gdzie W. M. (1) powiedziała, że to jest nasze i że można to sprzedawać, że ona była wtedy zdenerwowana i straszenie zestresowana.

zeznania świadka W. R.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka W. R., albowiem były stanowcze, konsekwentne. Świadek była do 10 października tj. do objęcia sterów spółki (...) przez oskarżonych kierownikiem działu przygotowania produkcji w spółce (...), następnie była pracownikiem P., miała zatem pełną wiedzę, o oznaczeniach stosowanych w obu spółkach, a także wiedzę o tym, jakim towarem dysponowała spółka (...) w dniu 10 października 2016r., że nie posiadała wówczas w magazynach własnej przędzy, że nie miał także produkcji dla siebie i innych niż P. podmiotów. Dlatego nie ma żadnych podstaw by kwestionować dokonane przez świadka w czasie przeprowadzonego przeszukania wskazanie towarów należących do P..

zeznania świadka E. C.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka E. C., albowiem były stanowcze, konsekwentne. Świadek była najpierw przez wiele lat w spółce (...), a od 6 września 2016r. w spółce (...) główną księgową, miała zatem pełną wiedzę, o przepływach towarów i umowach pomiędzy obu spółkami, a także wiedzę o tym, jakim towarem dysponowała spółka (...) w dniu 10 października 2016r., kiedy zaczęli nią zarządzać oskarżeni, że nie posiadała wówczas w magazynach własnej przędzy i dzianin poza niewielką ilością wykończonej dzianiny znajdującej się na sklepie, że nie miał także produkcji dla siebie i innych niż P. podmiotów oraz wiedzę o tym jakie towary należące do spółki (...) nie zostały przez oskarżonych zwrócone. Jej zeznania w tym zakresie potwierdzają dowody z dokumentów księgowych i opinie biegłych, w szczególności opinia bieglej ds. rachunkowości A. K.. Zeznania świadka zbieżne są także m.in. z zeznaniami świadka B. B. (1).

zeznania świadka B. B. (1)

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka B. B. (1), albowiem były stanowcze, konsekwentne. Świadek była przez wiele lat pracownikiem, a ostatecznie dyrektorem w spółce (...), a od września 2016r. w spółce (...), miała zatem pełną wiedzę, bo to ona się tym zajmowała, o przepływach towarów i umowach pomiędzy obu spółkami, a także wiedzę o tym, jakim towarem dysponowała spółka (...) w dniu 10 października 2016r., kiedy zaczęli nią zarządzać oskarżeni, że przed urlopem dokonała sprzedaży większości towarów handlowych i surowca. Wskazywała, że E. A. (1) widziała, że towar spółki (...) trafia do D. – Druku, bo sprawdzała dokumenty kiedy kierowcy przywozili towar, a ponadto na początki lipca, już po dokonanej prze świadka sprzedaży towaru, E. A. zarządziła remanent, dlatego zdawała sobie sprawę , jakie własne towary posiada (...). Jej zeznania w tym zakresie potwierdzają dowody z dokumentów księgowych i opinie biegłych, w szczególności opinia bieglej ds. rachunkowości A. K.. Zeznania świadka zbieżne są także z zeznaniami m.in. świadka E. C.. Sąd nie dał jedynie wiary zeznaniom świadka, że w momencie podpisania kontraktu z firmą (...) nie wiedziała, że E. A. (1) jest temu przeciwna, jest to bowiem sprzeczne z zeznaniami innych świadków m.in. P. O. (1), którzy podawali, że E. A. (1) nie chciała tego kontraktu.

zeznania świadka P. O. (1)

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka P. O. (1) , albowiem były stanowcze, konsekwentne. Świadek był wieloletnim pracownikiem, szefem drukarni, miał zatem wiedzę, o tym jakimi szablonami P. dysponowali zanim zmienił się w spółce (...) zarząd oraz jako osoba z wieloletnim doświadczeniem w drukowaniu dzianin miał tez wiedzę pozwalającą ocenić stan odnalezionych na terenie formy szablonów należących do pokrzywdzonej spółki. Wskazywał, że były one w niewłaściwy sposób składowane przez oskarżonych i że w momencie ich ujawnienia praktycznie wszystkie posiadały zniszczenia w postaci zagnieceń, dziur i pęknięć. Świadek zbieżnie z innymi wskazywał, że spółki (...) zostały sprzedana, że w magazynach ich nie było, że być może były jedynie jakieś na sklepie. Z depozycji świadka wynika także, iż na polecenie E. A. (1) robił zestawienia towarów, z których wynikało do kogo należał towar. Podawał także, iż w dniu 10 października 2016r. na teren należący do spółki (...) nie został wpuszczony P. W. (1). Zeznania świadka przeczą wersji zaprezentowanej przez oskarżonego K. M. (1), że to P. W. kazał pracownikom, po pojawieniu się w dniu 10 października 2016r. nowego zarządu spółki (...) wstrzymać produkcję.

zeznania świadka A. P.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka A. P., albowiem były stanowcze, konsekwentne. Świadek była przez wiele lat pracownikiem w spółce (...), a pod koniec 2016r. w spółce (...), miała zatem pełną wiedzę, bo ona jako pracownik biurowy, zajmowała się obiegiem dokumentów, o przepływach towarów pomiędzy obu spółkami, a także wiedzę o tym, że spółka (...) pod koniec działalności, nie produkowała swoich dzianin, produkowała jedynie dla P., kiedy zaczęli nią zarządzać oskarżeni. Wskazywała, że na polecenie E. A. (1) przygotowywała dla niej dokumenty przychodowych i rozchodowe z usług wykonywanych na rzecz P., co więcej E. A. (1) życzyła sobie by na tych dokumentach były też numery samochodów, które dostarczyły przędzę i ona kserowała te dokumenty. Jako przyczynę wypowiedzenia przez siebie umowy ze spółką (...), wskazywała konflikt pomiędzy właścicielami, to, że chciała odpocząć od tej sytuacji, od codziennych wizyt pani E. A. (1), która twierdziła, że będzie robiła wszystko, żeby firma (...) przestała istnieć, zwalniała pracowników, których P. W. (1) przyjmował z powrotem.

zeznania świadka M. B.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka M. B., albowiem były stanowcze, konsekwentne. Świadek była pracownikiem w spółce (...), który zajmował się współpraca ze spółką (...), wydawała im przędzę w celu tworzenia dzianin. Podawała, że do D. Druku była wysyłana bardzo duża ilość towaru z P.. Podawała także, że nie wszystkie zamówienia zostały przez dzian – (...) zrealizowane, nie został także rozliczony towar wysłany do D. – Druku. Podawała także, iż ogólnie było wiadomym, że sytuacja ta wynika z konfliktu rodzinnego i pomiędzy firmami. Podnosiła, iż ponieważ P. zamawiał dzianinę pod konkretne zamówienia klientów, to musiał ponownie kupować przędzę i zlecać wykonanie usługi dziania innemu wykonawcy.

zeznania świadka I. B. (2)

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka I. B. (2), gdyż były potwierdzone depozycjami innych świadków i oskarżonych sąd potraktował twierdzenia, że w 2017r. spółka (...) zaczęła wynajmować budynek należący do spółki (...). Jako wiarygodne sąd ocenił także twierdzenia świadka, że były emaile z firmy (...), że dzianina należy do tej spółki, jest to zgodne z pozostałym materiałem dowodowym, m.in. z dowodami z dokumentów. Jako nieprzekonujące sąd potraktował te twierdzenia, z kutych wynikało, że (...) kupował dzianiny od spółki (...) i sprzedawali je jako (...), jest to bowiem sprzeczne z zeznaniami innych pracownic (...), a ponadto z zeznaniami świadka złożonymi przed sądem, w których I. B. (2) wskazywała, że P. W. oszukał panią A., opróżnił magazyny. Skoro zatem P. W. (1) opróżnił magazyny, to oczywistym jest, iż nie mogło być tam w 2017r. towaru należącego do spółki (...) – druk, który (...) miał rzekomo nabywać od D. – D..

zeznania świadka M. T. (B.)

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka M. T. (B.), albowiem były stanowcze, konsekwentne. Świadek była przez najpierw pracownikiem w spółce (...), a następnie w spółce (...), miała zatem wiedzę, jakie oznaczenia towarów były stosowane w obu spółkach, a wskazywała ona, że okazywane jej towary ujawnione na terenie (...) należał do spółki (...).

zeznania świadka G. M.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka G. M., albowiem były stanowcze, świadek była osobą obiektywną, niezainteresowaną wynikiem postepowania. Zeznania te potwierdzają wersję przedstawianą przez pracowników spółki (...), w tym świadka B. B. (1), że w 2016r. przed urlopem dokonana została sprzedaży większości towarów handlowych i surowca spółki (...). Świadek wskazywała bowiem, że firma, którą prowadzi - G. Finale G. M., która współpracowała z D. Drukiem, jeszcze przed 2006r., że w 2016r. zrobiła w D. Druku większe zakupy, ponieważ obsługująca ich w tej spółce (...) zgłosiła, że w D. Druku będzie duży remont i serwis maszyn i przez jakiś czas nie będzie dzianin, prosiła żeby wybrały wszystko co jest nasze z magazynu i żebyśmy się przygotowały, że przez miesiąc, może dwa, nie będzie dostępności tych dzianin. Sąd dał także wiarę świadkowi, że po jakimś czasie zadzwoniła osoba z telefonu, którym posługiwała się wcześniej obsługująca ich handlowczyni i zaoferowała sprzedaż towaru, nie informując, że będzie to dostawa z P., a towar był z oznaczeniami spółki (...). Sąd pominął tę ostatnią okoliczność przy ustalaniu stanu faktycznego, gdyż nie miała ona znaczenia odnośnie stawianych oskarżonym zarzutów, tym bardziej, że nie ma żadnych dowodów, że towar ten spółka (...) posiadała nielegalnie. Sam fakt, iż pracownicy spółki (...) zapewne próbowali wykorzystać wcześniejsze kontakty handlowe które posiadali pracownicy (...), którzy zresztą w dużej liczbie zostali zatrudnieni w spółce (...), jest bezsporny (wynika m.in. z zeznań świadka S. R.) i nie jest przedmiotem tego postępowania.

opinia biegłej dot. wyrobów włókienniczych T. Ł. (1)

Sporządzona przez profesjonalistę, jasna, nie budzi wątpliwości, co do wynikających z niej wniosków. Biegła wskazała, iż w zakresie jej opinii było tylko wskazanie czy materiały włókiennicze, które zabezpieczono podczas przeszukania spółki (...) odpowiadają materiałom będącym własnością P., i tylko i wyłącznie na podstawie próbek oraz kopii dokumentów WZ oraz wykazu stanu dzianin lub przędzy przekazanej do D.-Druku- niezrealizowany, nie było mowy o tym by ustalać stan magazynowy spółki (...), by przeprowadzać analizę tych wszystkich przekazań dzianin lub przędzy lub oddania przędzy, podkreślała, że nie posiada stosownej wiedzy na temat księgowych aspektów przekazywania materiałów pomiędzy spółkami. Z tego względu sąd dopuścił dowód z opinii biegłego księgowego.

Opinia biegłej ds. rachunkowości A. K. (1)

Sporządzona przez profesjonalistę, jasna, pełna, nie budzi wątpliwości, co do wynikających z niej wniosków. Biegła wskazała jakie dokumenty przeanalizowała, jaka przyjęła metodykę. Swoje stanowisko szczegółowo uzasadniła. Jej wywodom i wnioskom nie można zarzucić błędów natury logicznej, rachunkowej i merytorycznej. Sąd uznał opinie biegłej za przekonujące. Podkreślić należy, iż wyliczenia biegłej poczynione na podstawie dokumentacji księgowej są w zasadzie porównywalne z tymi, których dokonywała biegła T. Ł. na podstawie dowodów zabezpieczonych w postępowaniu karnym. Dlatego zarzut obrony, iż biegła nie sprawdziła, czy księgi były zamknięte, nie może niweczyć tych wyliczeń. Biegła w opinii uzupełniającej odniosła się do sformułowanych przez obronę wątpliwości i je wyjaśniła.

opinia biegłego P. O. (2)

Sporządzone przez profesjonalistę, jasne, pełne, nie budzą wątpliwości, co do wynikających z nich wniosków. Biegły potrafił w sposób przekonujący uzasadnić przyjęte metody opracowań i wyliczenia.

wyjaśnienia oskarżonej W. M. (1)

Jako wiarygodne sąd ocenił wyjaśnienia w tej części, która dotyczyła okoliczności związanych z powstaniem spółki (...), jej przemianami właścicielskimi, konfliktem pomiędzy udziałowcami, powołaniem oskarżonych do zarządu Spółki. Są to twierdzenia pozostające w korelacji ze zgromadzonym materiałem dowodowym, nie tylko wyjaśnieniami drugiego oskarżonego, zeznaniami świadków, ale także dowodami z dokumentów. Jako wiarygodne sąd ocenił także te wyjaśnienia, w których oskarżona przyznawała, że P. zwracał się do nich o wydanie dzianin, przędzy, szablonów, jest to bowiem potwierdzone m.in. zeznaniami świadka A. W. (1), jak też dowodami z dokumentów w postaci korespondencji emailowej i pism.

Sąd nie dał wiary, że umowa pomiędzy D. – Drukiem a P. na wykonywane usługi była stworzona jedynie na potrzeby niniejszego postępowania, że znajdująca się w magazynach przy ul. (...) przędza i dzianiny należały do spółki (...), a nie do spółki (...). Jest to bowiem sprzeczne nie tylko z zeznaniami A. W., P. W., czy pracowników spółek (...) – (...), ale także pracowników spółki (...). Skoro nawet pracownicy spółki (...) byli w stanie odróżnić towar należący do spółki (...), to tym bardziej byli w stanie zrobić to oskarżeni. Mając na uwadze, że towar spółki (...), został wyprzedany w pierwszych dniach lipca 2016r., o czym wiedziała E. A. (1), z którą oskarżeni działali w ścisłym porozumieniu, to twierdzenia oskarżonej, że nie zwrócili dzianin, przędzy i szablonów, bo P. nie udokumentował, że jest właścicielem tych rzeczy jest jedynie przyjętą linią obrony. Podnieść należy, iż początkowo oskarżeni zaprzeczali, że posiadali szablony spółki (...), by ostatecznie przyznać, że były one w ich posiadaniu. W. M. (1) wyjaśniała, że pracownik wiosną 2018r. natknął się na te szablony P.. Świadczy to dobitnie o tym, iż nie oddali przedmiotowych towarów z pełną premedytacją. Na to wskazują także zeznaia pracowników (...), którzy podawali, że W. M. (1) informowała swoich pracowników, że dzianiny nalezą do niej, zlecała pracownikom (...) sprzedaż towaru, polecała by nie przejmować się wezwaniami do ich zwrotu.

Jak już powyżej wskazano, o nieprawdziwości wersji oskarżonej, że zastany towar należał do spółki (...), przeczy przede wszystkim treść zawiadomienia, jakie E. A. (1), matka oskarżonej, z którą ściśle współdziałali oskarżeni, złożyła do Prokuratury Rejonowej w Pabianicach oraz treść wezwania jakie w tym samym czasie kierowała do P. W. (1), w których informowała, że niemal cały towar należący do spółki (...), w tym przędza, dzianina surowa i dzianina zostały wyprzedane. Brak towaru był też wskazywany przez E. A. (1) jako przyczyna wypowiedzeń umów o pracę, jakie wręczała pracownikom. A zatem oskarżeni nie mogli być przekonani, że towar, który zastali w magazynach należał do spółki (...). Dlatego nawet fakt, że oskarżeni nie dysponowali wówczas serwerem z dokumentacją księgową spółki (...), w żaden sposób nie może usprawiedliwiać faktu, że na żądanie P. nie zwrócili należącego do tej spółki towaru.

Pokreślić należy, iż twierdzenie, że uważali, iż mają do czynienia z towarem należącym do spółki (...), jest bardzo słabą linią obrony jeszcze z innego powodu. Jak wynikało z zeznań świadków, przede wszystkim z zeznań I. B. (1), spółka (...) należąca do oskarżonej sprzedawała te towary tak, jak by były własnością (...). Jak wskazywała oskarżona wraz z K. M. podjęli decyzje, by sprzedawać rzekomy towar D. – Druku, w tym celu zaś nie było koniecznym przenoszenie własności tego towaru na (...). Z całą pewnością gdyby rzeczywiście uważali się za osoby uprawnione do sprzedaży towaru spółki (...), to sprzedawali by go, jako taki właśnie towar, a nie jako towar (...) i z całą pewnością nie jest racjonalnym wytłumaczeniem fakt przenoszenia własności tego towaru najpierw na spółkę (...) to, że P. W. (1) szkalował oskarżonych. Jedynym racjonalnym wytłumaczeniem jest chęć ukrycia rzeczywistego pochodzenia należącego do P. towaru, poprzez ich uprzedni zakup przez spółkę (...), co tym bardziej potwierdza, iż oskarżeni mieli pełną świadomość, kto jest rzeczywistym właścicielem tego towaru.

Jako nieprzekonujące sąd uznał zatem wyjaśnienia, w których wskazywała, że spółka (...) kupowała towar D. – D. i sprzedawała dalej klientom, że nie sprzedawali pod marką (...), bo byli szkalowani przez P. W.. Z cała pewnością bowiem gdyby to był towar rzeczywiście należący do spółki (...), to z cała pewności jako członkowie zarządu spółki (...) mogliby sprzedawać ten towar jako spółka (...), nie musieliby stosować dziwnej konstrukcji sprzedaży towaru naj rzecz (...), szczególnie, że to spółka (...) miała wyrobioną wieloletnią markę i swoich klientów.

wyjaśnienia oskarżonego K. M. (1)

Jako wiarygodne sąd ocenił wyjaśnienia w tej części, która dotyczyła okoliczności związanych z powołaniem nowego zarządu spółki (...), ich pojawienia się w spółce w dniu 10 października 2016r. Są to twierdzenia pozostające w korelacji ze zgromadzonym materiałem dowodowym, nie tylko wyjaśnieniami drugiej oskarżonej, zeznaniami świadków, ale także dowodami z dokumentów.

Jako wiarygodne sąd ocenił także te wyjaśnienia, w których oskarżony przyznawał, że P. zwracał się do nich o wydanie dzianin, przędzy, jest to bowiem potwierdzone m.in. zeznaniami świadka A. W. (1), wyjaśnieniami oskarżonej W. M., jak też dowodami z dokumentów w postaci emaili i pism.

Zasługują na wiarę także twierdzenia, że w spółce (...) – druk nie było wówczas serwera z dokumentacją księgową, potwierdzają to m.in. zeznania P. W. (1), w którego posiadaniu serwer ten się znajdował.

Jako wiarygodne sąd ocenił wyjaśnienia dotyczące tego, iż 10.10.2016r. po pojawieniu się członków nowego zarządu w spółce (...) wypłacił z konta spółki (...) kwotę 400.000 zł, potwierdzają to bowiem zeznania świadka P. W. (1). Wskazać jednak należy, iż P. W. został uniewinniony przez sąd w postepowaniu toczącym się z zawiadomienia E. A. (1), Sąd uznał bowiem, iż P. W. (1) chronił mienie spółki przed nieprawidłowo powołanym zarządem.

Sąd nie dał wiary, że (...) nigdy nie wykonywał usług z powierzonych materiałów, że na terenie spółki były wówczas surowce niezbędne do produkcji zaadresowane do (...), które nie miały żadnych oznaczeń. Są to bowiem twierdzenie sprzeczne z pozostałym materiałem dowodowym, dowodami z dokumentów w postaci choćby dowodów wz, ale przede wszystkim zeznań świadków – pracowników, nie tylko spółki (...), ale także pracowników spółki (...). Mając na uwadze, iż oskarżeni działali w ścisłej współpracy z E. A. (1), która zwołała z pominięciem P. W. zgromadzenie, na którym oskarżeni zostali powołani na członków zarządu spółki (...) oraz z kolei została przez nich powołana na prokurenta spółki, a ponadto była obecna na terenie spółki, jak wynikało z zeznań pracowników miała przekazywane dokumenty dotyczące współpracy z P., co więcej wiadomym było, że sprzeciwiała się ona temu kontraktowi, to oskarżeni nie mogą się zasłaniać niewiedzą, że takie usługi były wykonywane i że były przez P. dostarczane towary potrzebne do wykonania tejże usługi. Skoro K. M. (1) w tej spółce pojawił się dopiero w dniu 10 października trudno dociec na czym opiera swoją pewność, że dzianina i przędza, która znajdowała się w magazynach spółki (...) należała do tejże spółki. Oczywistym jest, że twierdzenie takie są jedynie nieudolną linią obrony oskarżonego. Podnieść należy, iż twierdzenia te sprzeczne są z zawiadomieniem o podejrzeniu popełnienia przestępstwa, które już w dniu 17 lipca 2016r. złożyła E. A. (1), a w którym wskazywała, iż B. B. dokonała sprzedaży całego towaru należącego do spółki (...) – druk. Dlatego wyjaśnienia oskarżonego K. M., że towar, który zastał w magazynach spółki (...) był własnością tej spółki, jest wyłącznie linią obrony oskarżonego.

Podnieść należy, iż odnośnie szablonów P. oskarżony przesłuchiwany w postepowaniu przygotowawczym także twierdził, że nie widział takich szablonów, na których byłyby oznaczenia P., kiedy jednak takie zostały odnalezione, to zmienił swoje wyjaśnienia w tym zakresie.

1.1.2

zeznania świadka P. W. (1)

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka P. W. (1), albowiem były stanowcze, konsekwentne, a przede wszystkim potwierdzone dowodami z dokumentów, w tym umowami najmu i podnajmu. Depozycje świadka potwierdzały tez opinie biegłych opinia biegłego z zakresu zarządzania nieruchomościami i wyceny czynszów oraz biegłego ds. wyceny maszyn, urządzeń. Sąd nie dał wiary świadkowi w podawane przez niego kwoty czynszu dzierżawnego, który winien figurować w umowie, albowiem był on znacznie zawyżony w stosunku do tego, co określili biegli sadowi w swych opiniach. Zasługują na wiarę twierdzenia świadka, że zarząd spółki (...) to osoby, które nie miały realnego wpływu na działalność spółki, korelują z nimi bowiem zeznania tych członkiń zarządu tj. M. H. i M. C..

zeznania świadka M. H.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka M. H. w tym zakresie w którym wskazywała, że nie brała udziału w negocjowaniu umowy dzierżawy ani aneksu do niej, że nie wie czego dotyczyły, że jej praca polegała na doradzaniu, albowiem były stanowcze, konsekwentne. Z depozycji świadka wynika zatem, ze skoro nie ona jako prezes, to decyzje podejmowali oskarżeni i E. A. (1), że osoby takie jak ona, które formalnie były członkami zarządu (...) faktycznie nie podejmowały decyzji i nie zajmowały się reprezentowaniem spółki. Sąd nie dał świadkowi wiary twierdzeniom z postepowania przygotowawczego, że nie była przy podpisywaniu tych umów. Jest to bowiem sprzeczne z dowodami w postaci tychże umów, a ponadto z zeznaniami złożonymi przed sądem, w których świadek wskazywała już, że spółka (...) potrzebowała nieruchomości przy R., że podpisała także umowę poddzierżawy jako członek zarządu.

zeznania świadka M. C.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka M. C. w tym zakresie w którym wskazywała, że nie ma wiedzy na temat umowy dzierżawy ani aneksu do niej, że nie wie czy (...) podnajmuje posesję przy ul. (...) w P. innym podmiotom i na jakich warunkach, albowiem były stanowcze, konsekwentne. Z depozycji świadka tak, jak w przypadku M. H. , wynika zatem, ze skoro nie ona jako wiceprezes, to decyzje podejmowali oskarżeni i E. A. (1), a osoby które formalnie były członkami zarządu (...) faktycznie nie zajmowały się reprezentowaniem spółki. Świadek wyraziła podejrzenie, że osobą decyzyjną w spółce (...) była E. A. (1). Sąd nie dał wiary twierdzeniom świadka, że nie była przy podpisaniu przedmiotowej umowy. Jest to bowiem sprzeczne z dowodami w postaci tychże umów, a ponadto z zeznaniami złożonymi przed sądem, w których świadek wskazywała, że podpisała umowę jako członek zarządu, ale nie pamięta tego. Podkreślała, że nie ma żadnej wiedzy na temat tej umowy, co tym bardziej wskazuje, że decyzje w tym przedmiocie były podejmowane przez E. A. (1) i prokurenta W. M. (1), a nie zarząd.

zeznania świadka K. S. sąd.

Sąd dał wiarę zeznaniom K. S., która prowadziła księgowość firmy (...) – druk w okresie październik 2016 – lipiec 2018, jednak w zasadzie pominął je przy ustalaniu stanu faktycznego, gdyż nic do sprawy nie wniosły, poza okolicznością, że były opłacane faktury za wynajem. Świadek wskazywała, że nie została jej udostępniona dokumentacja księgowa i program komputerowy, co potwierdzały zeznania świadka P. W. (1), który był w posiadaniu programu księgowego. Podnieść należy jednak, iż świadek nigdy nie była w firmie (...), wszelkie informacje m.in. te dotyczące braku wyraźnych oznaczeń na towarach znajdujących się w magazynie, czerpała od E. A. (1), która była stroną sporu.

opinia biegłego z zakresu zarządzania nieruchomościami i wyceny czynszów za lokale mieszkalne, użytkowe i grunty J. K. (1)

Sporządzona przez profesjonalistę, jasna, pełna, nie budzi wątpliwości, co do wynikających z niej wniosków. Biegły swoje stanowisko szczegółowo uzasadnił. Sąd uznał opinię biegłego za przekonującą, tym bardziej, iż sami oskarżeni określili jako czynsz , który winien obowiązywać czynsz w kwocie 50.000 zł netto.

opinia biegłego ds wyceny maszyn, urządzeń, pojazdów i technologii rolno-spożywczej R. S.

Sporządzona przez profesjonalistę, jasna, pełna, nie budzi wątpliwości, co do wynikających z niej wniosków. Biegły swoje stanowisko szczegółowo uzasadnił. Sąd uznał opinię biegłego za przekonującą.

wyjaśnienia oskarżonej W. M. (1)

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej, że na początku 2017r. powierzchnie należące do D. – Druku wynajęła spółka (...), której ona była dyrektorem, że wynajęła to od spółki (...). Co ciekawe oskarżona W. M. wyjaśniała, że nie pamięta ani kwoty dzierżawy, ani dlaczego taka konstrukcja dzierżawy miała miejsce.

Jeśli chodzi o zarzut drugi to podkreślić należy, co wynika z zeznań choćby świadka J. – H., że (...) nie prowadziła w listopadzie 2016 roku żadnej działalności, co wskazuje, że umowa zawarta z tą spółką miała jedynie na celu umożliwienie zawarcia kolejnej umowy poddzierżawy ze spółką (...).

Składając drugie wyjaśnienia w śledztwie oskarżona pamiętała już, że kwota dzierżawy w umowie zawartej przez spółkę (...) z (...) została obniżona z uwagi na ograniczenie powierzchni. Podnieść jednak należy, iż mając na uwadze niedługi czas pomiędzy zawarciem umowy oraz aneksu trudno uznać te tłumaczenia za przekonujące. Tym bardziej, że w aneksie tym strony zobowiązywały się jednocześnie do znacznego podniesienia kwoty czynszu kolejnym aneksem.

wyjaśnienia oskarżonego K. M. (1)

Jako wiarygodne sąd ocenił także te wyjaśnienia K. M. (1), w których oskarżony podawał, że na przełomie 2016 i 2017 r. zawarli umowę dzierżawy z (...) spółka z o.o., że nie dawali żadnych ogłoszeń, iż wynajmą nieruchomość przy ul. (...). Jako niewiarygodne uznać natomiast należy twierdzenia, że była to umowa korzystna ekonomicznie umowa, a także, że nie wie kto jest wspólnikiem w Spółce (...), nie pamięta żeby były jakieś powiązania rodzinne pomiędzy spółą (...), a (...). Mając na uwadze fakt, iż spółka (...) nie miała niezliczonego grona udziałowców, a wręcz przeciwnie, miała jednego udziałowca, którym była matka W. E. A., trudno uznać, te wyjaśnienia za przekonujące. Zdaniem sądu stanowią one wyłącznie linię obrony oskarżonego.

Sąd nie dał także wiary twierdzeniom oskarżonego zaprezentowanym podczas tego samego przesłuchani, w czasie którego twierdził, że obniżenie kwoty dzierżawy wynikało z ograniczenia powierzchni dzierżawy. Zdaniem sądu treść tych wyjaśnień była próba dopasowania ich do wyjaśnień złożonych przez oskarżoną W. M. (1)

Z uwagi na powyższe twierdzenia sąd nie uznał za przekonujące twierdzeń zaprezentowanych na rozprawie, że „po pierwsze” każdy zewnętrzny podmiot, który by się pojawił był odstraszany przez P. W., m.in. powieszonym banerem, albowiem jak wynika z wyjaśnień złożonych w postepowaniu przygotowawczym taki zewnętrzny podmiot nie był poszukiwany. Co więcej nawet na rozprawie K. M. (1) dodawał, że „po drugie” pomieszczenia te w znacznej części były wynajęte i praktycznie je użytkowali. Wskazywał, że do samego końca tj. do przejęcia terenu przez P. W. (1) w połowie roku 2018r. na terenie D. – Druku funkcjonowała spółka (...). Co tym bardziej potwierdza, że nie był poszukiwany żaden zewnętrzy podmiot, który miałby wynająć pomieszczenia spółki (...). Potwierdzają to opisane powyżej zeznania pracowników (...), z których wynikało, że W. M. uważała nieruchomość i wszystko co się na niej znajduje za swoje.

Oskarżony zasłaniał się niepamięcią także jeśli chodzi o umowę poddzierżawy, zawartej przez (...) z (...), mimo, iż to on w imieniu (...) podpisał umowę, jako prokurent tej spółki, nie wiedział ani na jakich warunkach, ani dlaczego taka konstrukcja poddzierżawy została zastosowana. Co więcej twierdził, że jego żona nie ma w tej spółce żadnej funkcji, choć była w niej dyrektorem, jak zresztą wynikało z zeznań pracowników (...), to właśnie W. M. (1) była osobą podejmująca w tej spółce decyzje.

Podkreślić należy, iż w wyjaśnieniach złożonych w postepowaniu przygotowawczym K. M. (1) twierdził, iż na przełomie 2016/2017r. powziął informację, że sąd wstrzymał wykonanie uchwał dotyczących powołania nowego zarządu, jednak uważał że do czasu zakończenia procesu i wykreślenia go z KRS nadal jest prezesem spółki (...). mimo to jednak, kiedy było oskarżonemu wygodnie, to jednak powoływał się na te decyzję sądu wskazując, że nie ma umocowania do działania, tak jak w oświadczeniu na k 698, w którym W. M. (1) i K. M. (1) powołali się na fakt, że mimo, iż są wpisani do KRS jako zarząd (...) sp. z o.o. , nie są członkami tego zarządu, z uwagi na wydane przez Sad Okręgowy zabezpieczanie wstrzymujące wykonanie uchwały o powołaniu oskarżonych do zarządu i uznali, że nie mogą zawrzeć aneksu dotyczącego podwyższenia czynszu. W tym samym czasie jednak dokonywali sprzedaży rzekomo należącego do spółki (...) towaru na rzecz spółki (...), czy regulowali faktury na rzecz Agencji ochrony zatrudnionej przez nich w spółce (...). Jak niekonsekwentne są te twierdzenia wskazuje choćby fakt, iż z jednej strony twierdzili, że nie mogą już podpisać aneksu do umowy, z drugiej próbowali w swych wyjaśnieniach złożonych choćby przed sądem przekonywać, że poszukiwali najemców na nieruchomość należącą do spółki (...). A przecież skoro nie mogli zawierać umów w imieniu spółki (...), nie mogliby także zawrzeć umowy z ewentualnym zainteresowanym najemcą.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1

zeznania świadka A. R. (2)

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka A. R. (2), że poszukiwała najemców na nieruchomość przy ul. (...), jest to bowiem twierdzenie sprzeczne z tym co podawała w pierwszych wyjaśnieniach oskarżona W. M., a także z pierwszymi wyjaśnieniami oskarżonego K. M. złożonymi w postepowaniu przygotowawczym. Podkreślić należy, iż świadek wskazywała, że zlecenie otrzymała od państwa M., a nie od spółki (...), że nie wiedziała, iż była tam zawarta umowa dzierżawy ze spółką (...), gdyby rzeczywiście takie zlecenie miało miejsce, to musiałaby posiadać te niezwykle istotne z punktu widzenia ewentualnego najemcy informacje. Dlatego uznać należy, iż zeznania świadka za próbę wspomożenia oskarżonych.

zeznania świadka G. W.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka G. W. , że chciał kupić i wynająć nieruchomość przy ul. (...), jest to bowiem twierdzenie sprzeczne z tym co podawała w pierwszych wyjaśnieniach oskarżona, a także z pierwszymi wyjaśnieniami oskarżonego K. M. złożonymi w postepowaniu przygotowawczym, choć to właśnie z K. M. (1) świadek miał prowadzić rozmowy na temat warunków ewentualnej umowy najmu. Co więcej świadek nie potrafił podać żadnych istotnych konkretów, nie potrafił odpowiedzieć na pytanie, jakie stawki czynszu były proponowane, nie pamiętał kto ustalał stawki czynszu.

wyjaśnienia oskarżonej W. M. (1)

Sąd nie dał wiary, że prowadziła rozmowy z innymi firmami w celu wydzierżawienia nieruchomości, ale z powodu szkalujących informacji wysyłanych przez P. W. (1) jedyną firmą która mogła wydzierżawić to była firma (...). Były to bowiem twierdzenia sprzeczne z tym co podawała w pierwszych wyjaśnieniach, w których jak już wyżej wskazano, że nie pamięta dlaczego taka konstrukcja dzierżawy miała miejsce, a ponadto sprzeczne także z pierwszymi wyjaśnieniami oskarżonego k. M. złożonymi w postepowaniu przygotowawczym. Zdaniem sądu wersja, że poszukiwani byli inni najemcy, jest stworzoną jedynie na użytek tegoż postępowania linią obrony.

wyjaśnienia oskarżonego K. M. (1)

Mając na uwadze pierwsze wyjaśnienia sąd nie uznał za przekonujące wyjaśnień złożonych przez K. M. na kolejnym przesłuchaniu, w czasie których twierdził już, że nie pamięta, czy dawał ogłoszenie, aby wydzierżawić nieruchomość komuś innemu.

Z uwagi na sprzeczność z pierwszymi wyjaśnieniami oskarżonego sąd nie dał także wiary twierdzeniom zaprezentowanym przez K. M. (1) na rozprawie w dniu 18 czerwca 2024r., w których „doprecyzowywał”, że co prawda sam ogłoszenia o wynajmie nie dawał, ale zlecił to profesjonalnym firmom, twierdził także, że aktywnie szukał tego najemcy we własnym zakresie.

1.1.1-1.2.1

Sąd dał wiarę zeznaniom G. Ż. i I. H. jednak pominął je przy ustalaniu stanu faktycznego, gdyż nic do sprawy nie wniosły, były one pracownicami biurowymi nie miały żadnej wiedzy o dzianinie i przedzy.

Sąd dał wiarę zeznaniom M. S. sąd. 535-536 – jednak pominął je przy ustalaniu stanu faktycznego, gdyż nic do sprawy nie wniosły, poza okolicznością, iż każda firma ma swój sygnit i jest mało prawdopodobne, by towar jednej firmy mógłby pomylić się z towarem innej, co tym bardziej przeczy wersji oskarżonych, iż mogli uważać towar znajdujący się w magazynach za towar należący do spółki (...).

Sąd dał wiarę zeznaniom J. K. (2),jednak pominął je przy ustalaniu stanu faktycznego, gdyż nic do sprawy nie wniosły, świadek rozwiązała umowę o pracę w spółce (...) w sierpniu 2016r., przeszła do innej branży i nie miała wiedzy, jak rozwinął się konflikt pomiędzy wspólnikami.

Sąd dał wiarę zeznaniom S. R. jednak pominął je przy ustalaniu stanu faktycznego, gdyż nic do sprawy nie wniosły, świadek była handlowcem, nie znała się na oznaczeniach dzianiny, rozwiązała umowę o pracę w spółce (...) zanim pojawiły się jakiekolwiek problemy, została zatrudniona w P. nie miała wiedzy na temat konfliktu pomiędzy wspólnikami.

Sąd dał wiarę zeznaniom R. T. jednak pominął je przy ustalaniu stanu faktycznego, gdyż nic do sprawy nie wniosły, świadek był klientem, który opisał zamieszanie spowodowane konfliktem pomiędzy wspólnikami.

Sąd dał wiarę zeznaniom T. G. – jednak pominął je przy ustalaniu stanu faktycznego, gdyż nic do sprawy nie wniosły, poza okolicznością, iż każda firma ma swój sygnit i po to on jest, żeby po nim właściciel mógł rozpoznać swoja dzianinę, co także przeczy wersji oskarżonych, iż mogli uważać towar znajdujący się w magazynach za towar należący do spółki (...).

Sąd dał wiarę zeznaniom A. Z. , pracownicy (...), jednak pominął je przy ustalaniu stanu faktycznego, gdyż nic do sprawy nie wniosły, poza okolicznością, iż towar już był w magazynach, kiedy się spółka (...) przeniosła do pomieszczeń należących do (...).

Sąd dał wiarę zeznaniom B. Z. , pracownicy (...), jednak pominął je przy ustalaniu stanu faktycznego,gdyż nic do sprawy nie wniosły.

Sąd uznał za nieprzekonująca prywatną opinię z zakresu ekonomiki i finansów, która W. M. (3), która zawierała głównie, jak sam W. M. to określił „dygresje prawne”, a taka ocena należy do sądu. Ponadto określała stawki czynszu sprzecznie z opiniami biegłych dopuszczonych w sprawie, a co więcej sprzecznie nawet ze stawkami, które sami oskarżeni uznawali za właściwe. W prywatnej opinii W. M. (3) wskazywał bowiem, iż wartość miesięcznego czynszu dzierżawnego winna wynosić 5 716,10 zł netto, a jak wynikało z aneksu do umowy dzierżawy podpisanego w dniu 21 listopada 2016r. przez oskarżonych, określili oni należne od grudnia 2016r. stawki miesięcznego czynszu na poziomie 50.000 zł netto. Podkreślić jednak należy, iż nawet z tej prywatnej opinii wynika, iż podpisując aneks do umowy dzierżawy w dniu 17 listopada 2016r. obniżający kwotę czynszu do 3.000 zł oskarżeni zaniżyli stawki czynszu.

Sąd pominął wyjaśnienia E. A. (1) przy ustalaniu stanu faktycznego, albowiem po wyłączeniu sprawy co do niej do odrębnego postepowania w rozpoznawanej sprawie miała ona status świadka, a tym samym miała prawo do odmowy składania zeznań przeciwko oskarżonym, jako osobom dla niej najbliższym. Z uwagi na stan zdrowia nie było zaś możliwości odebrania od niej oświadczenia, czy chce z tego prawa skorzystać.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1 i 6

K. M. (1), W. M. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W rozpoznawanej sprawie zostały spełnione przesłanki z art. 284 § 2 kk w zw. z art. 294 § 1 kk. Przestępstwo przywłaszczenia mienia to rozporządzenie jak swoją własnością cudzą rzeczą ruchomą lub cudzym prawem majątkowym Dla przypisania występku przywłaszczenia niezbędne jest ustalenie, że sprawca tego czynu miał zamiar trwałego włączenia przedmiotu przestępstwa do swojego majątku. W rozpoznawanej sprawie taki zamiar u oskarżonych był bezsprzeczny.

Będące przedmiotem postepowania towary w postaci dzianiny, przędzy i szablonów znalazł się w posiadaniu spółki (...), którą od października 2016r. reprezentowali oskarżeni w wyniku zawarcia z pokrzywdzoną spółką (...) umowy o współpracy. Obie strony, obowiązywały postanowienia umowne oraz przepisy prawa cywilnego regulujące prawa i obowiązki stron powstałego stosunku prawnego.

Niewątpliwie w niniejszej sprawie spółka (...), z uwagi na brak kontynuowania tej współpracy przez oskarżonych, zażądała od przedstawicieli spółki (...), którymi wówczas niewątpliwie byli oskarżeni, natychmiastowego zwrotu powierzonego spółce (...) towaru, którego bezsprzecznie była właścicielem. Pierwsze takie żądanie skierowała już w połowie października 2016r. Niewątpliwie także oskarżeni nie uczynili zadość temu żądaniu i nie wydali właścicielowi towarów będących przedmiotem umowy o współpracy.

Takiemu działaniu oskarżonych niewątpliwie także towarzyszył zamiar zatrzymania rzeczy dla siebie, bez żadnego ku temu tytułu. Oskarżeni działali z zamiarem nieodwracalnego i ostatecznego pozbawienia mienia innej osoby i uczynienia z niego własnej własności. Takie działania były przez oskarżonych podejmowane, albowiem sprzedawali towar spółki (...), jako towar rzekomo należący do spółki (...), najpierw przenosząc jego własność na spółkę (...), a następnie poprzez spółkę (...) na inne podmioty. Z cała pewnością mamy zatem do czynienia z realizacją znamion występku z art. 284 kk. Niewątpliwie także oskarżeni działali w niniejszej sprawie bez żadnego ku temu tytułu.

Przywłaszczone przez oskarżonych mienie o łącznej wartości 961.824,86 zł było mieniem znacznej wartości w rozumieniu art. 294 § 1 kk.

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

2 i 7

K. M. (1), W. M. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Artykuł 296 k.k. penalizuje zachowanie polegające na nadużyciu udzielonych uprawnień lub niedopełnienie ciążącego obowiązku i w wyniku tego wyrządzenie znacznej szkody majątkowej przez osobę, będącą obowiązaną na podstawie przepisu ustawy, decyzji właściwego organu lub umowy do zajmowania się sprawami majątkowymi lub działalnością gospodarczą osoby fizycznej lub prawnej.

Zgodnie z art. 201 § 1 ksh zarząd prowadzi sprawy spółki i reprezentuje spółkę. Oskarżeni wykonywali funkcje organu spółki – zarządu, którego K. M. (1) został prezesem, a W. M. (1) wiceprezesem na podstawie uchwały nr 3 Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników (...) Spółki z o.o. z dnia 4 października 2016r. Oskarżeni prowadzili sprawy i reprezentowali spółkę (...) w listopadzie, kiedy zawarli umowę dzierżawy oraz sporządzali w dniu 21 listopada 2016r. aneks do niej, ze spółką (...).

Niewątpliwie oskarżeni nadużyli udzielonych im na podstawie ustawy z dnia 15 września 2000 roku Kodeksu spółek handlowych uprawnień członków zarządu uprawnionego do zajmowania się sprawami majątkowymi spółki (...) Sp. z o.o. w zakresie prawidłowego gospodarowania majątkiem spółki, w ten sposób, że w dniu 17 listopada 2016 roku zawarli umowę dzierżawy ze spółką (...) Sp. z o.o., na podstawie której wydzierżawiono należące do spółki (...) Sp. z o.o. nieruchomości gruntowe położone w P. przy ul. (...) ze wszystkimi znajdującymi się zabudowaniami wraz z maszynami i urządzeniami z kwotą miesięcznego czynszu 25.000 zł plus 23 % podatku VAT na okres 10 lat, a następnie, w dniu 21 listopada 2016 roku zawarli aneks do w/w umowy obniżający kwotę czynszu do 3.000 zł plus 23% podatku VAT. Wskazane czynsze były znacznie zaniżone w stosunku do obowiązujących cen rynkowych. Następnie z kolei do dnia 21 czerwca 2018r. (czyli do dnia kiedy zostali pozbawieni władztwa nad nieruchomością) nie wykonywali zobowiązań § 3 pkt 3 tegoż aneksu zobowiązującego do zawarcia kolejnego aneksu do niniejszej umowy, na podstawie którego czynsz dzierżawy miał zostać podwyższony do kwoty 50.000 zł netto miesięcznie plus 23 % podatku VAT. Fakt, iż spółka (...) przez cały ten czas uiszczała zaniżony czynsz w kwocie 3.000 zł netto , zamiast czynszu w kwocie co najmniej 50.000 zł netto spowodował wyrządzenie pokrzywdzonej spółce (...), szkody w wielkich rozmiarach o wartości nie mniejszej niż 1.098.390 zł brutto, albowiem przez 19 miesięcy pokrzywdzona spółka otrzymywała czynsz w wysokości 3690 zł brutto, zamiast co najmniej 61 500 zł brutto.

Uznać należy, iż istniały obiektywne możliwości uzyskania wyższego czynszu dzierżawnego, niż określony w umowie dzierżawy z dnia 17 listopada 2016r. (gdzie wskazano czynsz w kwocie 25.000 zł netto miesięcznie) i tym bardziej określony w aneksie do umowy dzierżawy z dnia 21 listopada 2016r. (w którym obniżono wysokość czynszu do kwoty 3.000 netto miesięcznie), skoro sami oskarżeni w tymże aneksie określili, że od grudnia 2016r. czynsz ten winien wynosić 50.000 zł., sami zatem uważali, iż taka właśnie kwota byłaby właściwa. Z tego względu sąd przyjął tę kwotę, a nie kwoty wynikające z opinii biegłych, które zawsze są swego rodzaju szacunkiem.

W rozpoznawanej sprawie nie trzeba odnosić się tu do kwot szacunkowych i hipotetycznych poszukiwań ewentualnego najemcy, których to poszukiwań, jak ustalił sąd, nie było. Najemca był, była to spółka (...), z nią została przez oskarżonych zawarta umowa, w której to umowie drastycznie zaniżona została wysokość czynszu. Jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego oskarżenia przyjęli taką konstrukcję, gdyż gwarantowała im ona zajmowanie nieruchomości należących do spółki (...) na cele własnej działalności tj. spółki (...), która była podnajemcą tej nieruchomości. Jak sam oskarżony K. M. przyznawał w swych wyjaśnieniach, nie poszukiwał innych najemców, bo przecież to oni korzystali z tej nieruchomości. I to dodać należy, korzystali za bezcen. Albowiem kwota 3.000 zł jaką oskarżeni wskazali w aneksie do umowy była kwotą niemal dziesięciokrotnie niższą niż ta, którą sami uważali w tamtym czasie za właściwą.

Wbrew twierdzeniom oskarżonych nie było żadnego uzasadnienia do tak drastycznej obniżki czynszu zaledwie po 4 dniach od podpisania umowy dzierżawy, w której zresztą pierwotnie także czynsz został zaniżony, co najmniej o połowę. Skoro oskarżeni w aneksie z dnia 17 listopada wskazywali, iż do dnia 31 grudnia 2016r. powinien zostać zawarty aneks określający wysokość czynszu do 50.000 zł. I co więcej nie obwarowali tego żadnymi dodatkowymi zaleceniami dotyczącymi, czy to powierzchni najmu, czy przedmiotu najmu, to znaczy, że uważali, iż właśnie taki czynsz jest właściwy. Nie było żadnego powodu, by w pierwotnej umowie nie określać czynszu na takim właśnie poziomie tj, 50.000 zł. Tym bardziej, że jak już powyżej wskazywano, jest to czynsz zbliżony do tego jaki został określony w opiniach biegłych.

Podkreślić należy, iż oskarżeni zawierając w dniu 17 listopada 2016r. tak niekorzystną pod względem finansowym dla spółki (...) umowę pozbawili tę spółkę możliwych do uzyskania korzyści. Jak wynikało choćby z zeznań świadka A. R. (2), na podobną nieruchomość usytuowaną w P. przy ul. (...) znalazł się najemca, co potwierdza, że możliwe było obiektywnie uzyskanie czynszu według stawek rynkowych, gdyby tylko oskarżeni rzeczywiście takiego najemcę chcieliby znaleźć.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. M. (1), W. M. (1)

1 i 6

I i III

Wymierzając oskarżonym karę 1 roku pozbawienia wolności sąd zaliczył na niekorzyść znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu wyrażający się m.in. w nagminności przestępstw przeciwko mieniu na terenie całego kraju, wysokiej wartości szkody, która kilkukrotnie przekraczała próg, który ustawa określiła jako znaczną wartość, która ponadto nie została naprawiona przez oskarżonych.

Na korzyść sąd zaliczył fakt, iż oskarżeni prowadzą ustabilizowany tryb życia i uprzednią niekaralność. Ponadto na korzyść oskarżonych sąd zaliczył okoliczności towarzyszące tj. wzajemny konflikt stron, poczucie krzywdy u wspólniczki spółki (...), czyli matki i teściowej oskarżonych, którą oskarżeni niewątpliwie chcieli wesprzeć swoimi działaniami, swego rodzaju odwetem.

Wymierzona na podstawie art. 33 § 2 kk kara grzywny, 150 stawek po 200 zł, w ocenie Sądu dodatkowo będzie spełniać cele wychowawcze wobec oskarżonych i pomoże im zrozumieć niewłaściwość postępowania oraz nieopłacalność popełniania przestępstw. Wymierzona ilość stawek jest adekwatna do stopnia winy. Ustalając wysokość jednej stawki Sąd wziął pod uwagę sytuację majątkową oskarżonych.

K. M. (1), W. M. (1)

2 i 7

II i IV

Wymierzając oskarżonym karę 1 roku pozbawienia wolności sąd zaliczył na niekorzyść znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu wyrażający się m.in. w wysokiej wartości szkody, która ponadto nie została naprawiona przez oskarżonych.

Na korzyść sąd zaliczył fakt, iż oskarżeni prowadzą ustabilizowany tryb życia i uprzednią niekaralność. Ponadto na korzyść oskarżonych sąd zaliczył okoliczności towarzyszące tj. wzajemny konflikt stron, poczucie krzywdy u wspólniczki spółki (...), czyli matki i teściowej oskarżonych, którą oskarżeni niewątpliwie chcieli wesprzeć swoimi działaniami.

K. M. (1), W. M. (1)

3 i 8

I-IV

Wymierzając karę łączną pozbawienia wolności Sąd posłużył się zasadą absorpcji, mając na względzie zbliżony czas popełnienia przestępstw oraz te same motywy działania.

K. M. (1), W. M. (1)

4 i 9

I-IV

Sąd wykonanie orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności oskarżonym warunkowo zawiesił na okres 3 lat próby. Sąd uznał, iż zastosowanie w stosunku do oskarżonych kary izolacyjnej byłoby niecelowe z punktu widzenia indywidualnej prewencji karnej. Zdaniem sądu uzasadnione jest przekonanie, iż pomimo niewykonania orzeczonych kar oskarżeni będą w przyszłości przestrzegać porządku prawnego i nie popełnią ponownie przestępstwa.

K. M. (1), W. M. (1)

5 i 10

I-IV

W oparciu o art. 72 § 1 pkt 1 kk Sąd zobowiązał oskarżonych do informowania sądu w formie pisemnej o przebiegu okresu próby co 6 miesięcy.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. M. (1), W. M. (1)

11

I i III

Na wniosek pełnomocnika pokrzywdzonej spółki na podstawie art. 46 § 1 kk sąd zasądził solidarnie od oskarżonych W. M. (1) i K. M. (1) na rzecz (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. kwotę 961.824,86 tytułem naprawienia szkody (wniosek k 16 akt sąd.). Sąd zasądził całą wynikającą z opinii biegłych kwotę, mimo zabezpieczenia w toku postępowania zarówno części szablonów, jak też dzianiny i przędzy, mając na uwadze fakt, że szablony były zniszczone, a jak wynikało z opinii biegłego dzianina i przędza nie nadawała się do użytku.

K. M. (1), W. M. (1)

12

II i IV

Na wniosek kuratora pokrzywdzonej spółki na podstawie art. 46 § 1 kk sąd zasądził solidarnie od oskarżonych W. M. (1) i K. M. (1) na rzecz (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. kwotę 1.098.390 tytułem naprawienia szkody (wniosek k 95 akt sąd.).

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

13

Na podstawie art. 624 § 1 kpk Sąd zasądził od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa kwoty po 10000 zł tytułem częściowego zwrotu kosztów sądowych, zwolnił oskarżonych od kosztów w pozostałej części z uwagi na znaczne finansowe obciążenia wynikające z wyroku.

7.  Podpis