Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 7 września 2021 r. Sąd Rejonowy w Brzezinach:

1.  zasądził od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda W. M. kwotę 9955,88 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 3 sierpnia 2017 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 3715,41 zł tytułem zwrotu kosztów procesu,

2.  oddalił powództwo w pozostałej części w zakresie odsetek,

3.  zwrócił powodowi W. M. kwotę 1,59 zł tytułem nadpłaconej zaliczki.

Apelację od tego wyroku złożyła strona pozwana w części uwzględniającej powództwo i rozstrzygającej o kosztach procesu.

Skarżący zarzucił:

1.  naruszenie prawa procesowego, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 233 § 1 kpc poprzez dowolną, niezgodną z zasadami doświadczenia życiowego ocenę dowodu z przesłuchania powoda, polisy oraz OWU i uznanie, że łącząca strony umowa ubezpieczenia obejmowała znajdujący się na posesji powoda drewniany most, podczas gdy ta część majątku powoda nie była objęta umową ubezpieczenia;

2.  naruszenie przepisu prawa materialnego tj. art. 65 § 1 i 2 kc w zw. z § 4 ust 6 OWU poprzez błędną wykładnię przepisów łączącej strony umowy ubezpieczenia i uznanie, że umowa ta obejmowała znajdujący się na posesji powoda drewniany most, podczas gdy OWU zawierają zamknięty katalog budowli podlegających ubezpieczeniu, który nie obejmuje uszkodzonego mienia powoda;

3.  naruszenie przepisu art. 805 § 1 kc poprzez błędną wykładnię przepisów łączącej strony umowy ubezpieczenia i uznanie, że treść umowy była ukształtowana przez subiektywne przekonanie powoda, podczas gdy o treści umowy ubezpieczenia winna decydować treść polisy i OWU stanowiące jej integralną część.

W związku z podniesionymi zarzutami skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów postępowania za obie instancje ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Powód wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja pozwanego jest niezasadna i została oddalona.

Wbrew zapatrywaniom apelującego, zaskarżone orzeczenie należało uznać za prawidłowe, stanowiące wynik właściwej oceny zebranego materiału dowodowego. Sąd Okręgowy podziela poczynione przez Sąd pierwszej instancji ustalenia, niekwestionowane również przez stronę apelującą i w konsekwencji przyjmuje za swoje, uznając za zbędne powielanie ich w całości w treści niniejszego uzasadnienia.

Na wstępie koniecznym jest odniesienie się do sformułowanego przez skarżącego zarzutu naruszenia przepisu postępowania, gdyż wniosek w tym zakresie z istoty swej determinują rozważania co do pozostałych zarzutów apelacyjnych, bowiem jedynie nieobarczone błędem ustalenia faktyczne, będące wynikiem należycie przeprowadzonego postępowania mogą być podstawą oceny prawidłowości kwestionowanego rozstrzygnięcia w kontekście twierdzeń o naruszeniu przepisów prawa materialnego.

Zarzut naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. nie jest trafny. Uchybienia w ocenie materiału dowodowego przedmiotowej sprawy skarżący upatrywał w dowolnej, niezgodnej z zasadami doświadczenia życiowego ocenie dowodu z przesłuchania powoda, polisy oraz OWU i uznanie, że łącząca strony umowa ubezpieczenia obejmowała znajdujący się na posesji powoda drewniany most, podczas gdy ta część majątku powoda, daniem skarżącego, nie była objęta umową ubezpieczenia. W istocie stan faktyczny w sprawie nie był sporny i nie był kwestionowany przez żadną ze stron, a zarzut sformułowany jako naruszenie dyspozycji art. 233 § 1 kpc w rzeczywistości dotyczy interpretacji umowy ubezpieczenia wiążącej strony i OWU stanowiących integralną część umowy. W kontekście powyższych uwag należy stwierdzić, iż wbrew twierdzeniom apelującego w rozpoznawanej sprawie Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych w oparciu o cały zgromadzony materiał dowodowy i nie naruszył dyspozycji art. 233 § 1 k.p.c.

Jako nietrafne należało uznać również zarzuty naruszenia przepisów prawa materialnego tj. art. 805 kc oraz art. 65 § 1 i 2 kc w zw. z § 4 ust 6 OWU poprzez błędną wykładnię przepisów łączącej strony umowy ubezpieczenia i uznanie, że umowa ta obejmowała znajdujący się na posesji powoda drewniany most, podczas gdy OWU zawierają zamknięty katalog budowli podlegających ubezpieczeniu, który nie obejmuje uszkodzonego mienia powoda.

Sąd I instancji słusznie uznał, że brak jest podstaw do odmowy wypłaty odszkodowania w oparciu o przepis § 4 ust 6 OWU. Przepis ten bowiem wskazuje, że przedmiotem ubezpieczenia są obiekty budowlane wraz z instalacjami trwale związane z gruntem m.in. wiata, szopa, altana, basen, fontanna, buda dla psa. Z opinii biegłego sądowego do spraw budownictwa wynika, że konstrukcja mostka zamocowana jest do progów –fundamentów betonowych, usytuowanych na końcach mostka. Dlatego nie można zasadnie twierdzić, że katalog budowli podlegających ochronie na podstawie OWU jest wyczerpujący. Jeśli do tego weźmie się pod uwagę zeznania powoda, który twierdził, że agent ubezpieczeniowy twierdził, że ubezpieczeniu podlega wszystko co znajduje się na terenie nieruchomości, to nie ma wątpliwości, że zniszczony mostek również był objęty ochrona ubezpieczeniową. Nawet jeśli warunki ubezpieczenia nie są precyzyjne to ich interpretacja winna być dokonywana na korzyść ubezpieczonego.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy, na podstawie art. 385 kpc, oddalił apelacje. O kosztach postępowania apelacyjnego orzekł na podstawie art. 98 kpc.