Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 2 września 2022 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi w sprawie z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G. przeciwko (...) spółce akcyjnej w S.:

oddalił powództwo,

zasądził od strony powodowej na rzecz strony pozwanej kwotę 7,38 zł tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnia się wyroku do dnia zapłaty.

(wyrok k: 94)

Apelację od powyższego wyroku złożył powód, zaskarżając wyrok w całości. Skarżący wydanemu rozstrzygnięciu zarzucił naruszenie:

przepisu art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 243 ¹ k.p.c. i art. 245 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c. poprzez nadużycie zasady swobodnej oceny dowodów w zakresie oceny dowodu z dokumentów w postaci:

wiadomości e-mail z dnia 17 maja 2021 roku godz. 11:35 wysłanej przez R. P. (przedstawiciela serwisu (...).K. S. sp.j.) do pozwanego (...) S.A. z przesłaną do akceptacji kalkulacją naprawy poprzez nieuprawnione przyjęcie, iż pomiędzy serwisem (...).K. S. sp.j a pozwanym (...) S.A. zs. w S. nie doszło do uzgodnienia kosztów naprawy przed jej rozpoczęciem; tymczasem z powyższych dokumentów jednoznacznie wynika, iż przed rozpoczęciem naprawy warsztat naprawczy w pełni wyczerpał procedurę uzgadniania kosztów naprawy z pozwanym ubezpieczycielem, gdyż - jak zgodnie przyjmuje się w orzecznictwie sądowym - „sama okoliczność zgłoszenia kosztorysu do uzgodnienia przez ubezpieczającego przed podjęciem naprawy z wyznaczeniem terminu ubezpieczycielowi do objęcia stanowiska spełnia przesłankę uzgodnienia kosztów naprawy i skutkuje rozliczeniem w wariancie serwisowym" (tak m.in. Sąd Okręgowy w Gdańsku w wyroku z dnia 31 stycznia 2012 roku w sprawie sygn. XII Ga 622/11). W niniejszej sprawie poza zgłoszeniem ubezpieczycielowi kosztorysu, doszło również do jego weryfikacji, a więc nastąpiło obustronne uzgodnienie kosztów naprawy.

umowy ubezpieczenia autocasco (Polisa (...)) łączącej ubezpieczającą B. A. z pozwanym (...) S.A., a zwłaszcza jej części tj. wzorca umownego w postaci Ogólnych Warunków Ubezpieczenia (...) Mechanicznych od U., Zniszczenia lub Uszkodzenia (Autocasco-Diler) należących do Klientów Indywidualnych oraz Małych i Średnich (...) (kod: (...)01/19) [dalej OWU AC] poprzez błędne przyjęcie, iż redakcja OWU ( §23 oraz §24 ust. 1 i 4) w zakresie określenia pojęcia „uzgodnienia kosztów naprawy" jest precyzyjna i jednoznaczna, podczas gdy w treści tychże OWU pozwany ubezpieczyciel (autor OWU) nie określił procedury, sposobu ani terminu uzgodnienia kosztów naprawy, a także nie przewidział żadnej możliwości weryfikacji stanowiska ubezpieczyciela, który nie aprobuje przedstawianych mu kosztów naprawy; w tym stanie rzeczy nieprecyzyjna redakcja OWU AC nie może powodować niekorzystnych konsekwencji dla poszkodowanego i dawać uprzywilejowaną pozycję ubezpieczycielowi, który - na skutek dowolności i nadużyć interpretacyjnych w zakresie wykładni OWU AC - może jednostronnie i arbitralnie wpływać na wysokość świadczenia ubezpieczeniowego, do zapłaty którego jest zobligowany na mocy ubezpieczenia autocasco,

Informacji z dnia 2019-01-01 o stawkach rynkowych netto za 1 roboczogodzinę prac blacharskich i lakierniczych stosowanych przez innych uczestników rynku- zał. 21 do pozwu,

prywatnej opinii z dnia 15 października 2020 r. wykonanej przez biuro niezależnych rzeczoznawców R. - zał. 23 do pozwu potwierdzających, że zastosowana przez serwis (...).K. S. sp.j stawka 225 netto za 1 rbg zł mieściła się w przedziale cen rynkowych, zatem była stawką zasadną i jako taka winna być uwzględniona przy obliczaniu należnego w sprawie odszkodowania ubezpieczeniowego,

przepisu art. 235 ²§ 1 pkt 2 k.p.c. w zw. z art. 278 ¹ k.p.c. poprzez nieuzasadnione pominięcie wniosków dowodowych powódki o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłych sądowych z innych postępowań sądowych (zał. 22 do pozwu) tj.

opinii biegłego sądowego mgr inż. S. M. z dnia 22 czerwca 2020 roku Numer (...) ze sprawy sygn. XII GC 316/20, która toczyła się przed Sądem Rejonowym dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi XII Wydział Gospodarczy z której to opinii wynika przedział stawek robocizny stosowanych na lokalnym rynku Ł. i okolic obejmujący stawki 150 - 240 zł netto/l rbg i średnia arytmetyczna stawka na poziomie 193 zł netto/l rbg

opinii biegłego sądowego inż. K. K. ze sprawy sygn. XII GC 3462/19 , która toczyła się przed Sądem Rejonowym dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi XII Wydział Gospodarczy z której to opinii wynika przedział stawek robocizny stosowanych na lokalnym rynku Ł. i okolic obejmujący stawki 160 - 240 zł netto/l rbg i średnia arytmetyczna stawka na poziomie 200.40 zł netto/l rbg

opinii biegłego sądowego D. Z. z dnia 28 lipca 2020 roku ze sprawy sygn. IX GC 3931/19 , która toczyła się przed Sądem Rejonowym dla m.st. Warszawy w W. IX Wydział Gospodarczy z której to opinii wynika przedział stawek robocizny stosowanych na lokalnym rynku Ł. i okolic obejmujący stawki 180 - 220 zł netto/l rbg. a zatem potwierdzających, że zastosowana przez serwis (...).K. S. sp.j stawka 225 netto za 1 rbg zł mieściła się w przedziale cen rynkowych, zatem była stawką zasadną i jako taka winna być uwzględniona przy obliczaniu należnego w sprawie odszkodowania ubezpieczeniowego,

przepisu art. 15 ust. 3 i 5 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz.U. z 2021 r. poz. 1130), w świetle którego umowa ubezpieczenia, ogólne warunki ubezpieczenia oraz inne wzorce umowy są formułowane jednoznacznie i w sposób zrozumiały; postanowienia umowy ubezpieczenia, ogólnych warunków ubezpieczenia oraz innych wzorców umowy sformułowane niejednoznacznie interpretuje się na korzyść ubezpieczającego, ubezpieczonego lub uprawnionego z umowy ubezpieczenia poprzez jego niezastosowanie i tym samym niezasadne przyjęcie, iż uzgodnienie kosztów naprawy oznacza konieczność akceptacji wszystkich kosztów naprawy przez ubezpieczyciela, któremu tym samym przyznaje się uprawnienie do wiążącego wpływu na treść i realizację łączącej poszkodowanego z ubezpieczycielem umowy,

przepisu art. 28 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz.U. z 2021 r. poz. 1130), zgodnie z którym zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie lub świadczenie na podstawie uznania roszczenia uprawnionego z umowy ubezpieczenia w wyniku ustaleń dokonanych w przeprowadzonym przez siebie postępowaniu, o którym mowa w art. 29, zawartej z nim ugody lub prawomocnego orzeczenia sądu poprzez niezastosowanie i skutkiem powyższego uznanie, iż na ostateczną wysokość odszkodowania musi zgodzić się zakład ubezpieczeń, zaś poszkodowany pozbawiony jest prawa do weryfikacji decyzji ubezpieczyciela na drodze postępowania sądowego,

przepisu art. 805 k.c. w zw. z postanowieniami §23 oraz §24 ust.4 (...) poprzez ich wadliwe zastosowanie oraz postanowieniami §24 ust. 1 OWU AC poprzez ich niezastosowanie i w konsekwencji odmowę przyznania przez Sąd Rejonowy świadczenia ubezpieczeniowego przysługującego w świetle postanowień umowy ubezpieczenia autocasco łączącej ubezpieczającego z pozwanym na skutek błędnego przyjęcia, iż w przedmiotowej sprawie nie doszło do uzgodnienia kosztów naprawy,

przepisu art. 807 § 1 k.c. w zw. z art. 805 k.c. i z art. 353 ¹ k.c. poprzez niezastosowanie i uznanie, iż postanowienia OWU AC mogą być podstawą do dokonywania przez ubezpieczyciela jednostronnych ustaleń na niekorzyść ubezpieczonego, podczas gdy nadanie ubezpieczycielowi prawa do arbitralnej interpretacji i realizacji umowy ubezpieczenia, co - gdyby zostało literalnie wyrażone w treści OWU AC - musiałoby zostać uznane za niedozwoloną klauzulę umowną (m.in. art. 385 ³ pkt 9 k.c.) i stałoby w sprzeczności z naturą zobowiązania.

W konkluzji skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w całości poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kwoty 1.352,81 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 7 lipca 2021 roku do dnia zapłaty oraz kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego za I instancję wedle norm przepisanych, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości, oraz przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania

Apelujący wniósł także o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym, wedle norm przepisanych.

Ponadto skarżący wniósł o przeprowadzenie przez Sąd Okręgowy uzupełniającego postępowania dowodowego w zakresie, w jakim niezasadnie nie uczynił tego Sąd Rejonowy tj. poprzez dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłych sądowych z innych postępowań sądowych tj.

opinii biegłego sądowego mgr inż. S. M. z dnia 22 czerwca 2020 roku Numer (...) ze sprawy sygn. XII GC 316/20, która toczyła się przed Sądem Rejonowym dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi XII Wydział Gospodarczy

opinii biegłego sądowego inż. K. K. ze sprawy sygn. XII GC 3462/19, która toczyła się przed Sądem Rejonowym dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi XII Wydział Gospodarczy

opinii biegłego sądowego D. Z. z dnia 28 lipca 2020 roku ze sprawy sygn. IX GC 3931/19 , która toczyła się przed Sądem Rejonowym dła m.st. W. w W. IX Wydział Gospodarczy na potwierdzenie faktu, że zastosowana w niniejszej sprawie przez serwis (...).K. S. sp.j przy naprawie pojazdu B. A. marki H. (...) nr rej. (...) po zdarzeniu drogowym z dnia 7 maja 2021 roku stawka rbg w wysokości 225 zł netto / 1 rbg jest stawką rynkową (mieszczącą się w przedziale 150 - 240 zł netto) i jako taka winna być uwzględniona przy obliczaniu należnego odszkodowania ubezpieczeniowego zgodnie z postanowieniami umowy autocasco.

(apelacja k. 105)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja okazała się bezzasadna i jako taka podlegała oddaleniu.

W pierwszej kolejności przypomnieć należy, że niniejsza sprawa była rozpoznawana w postępowaniu uproszczonym, w związku z czym zgodnie z art. 505 ⁹§1 ¹ kpc apelację można oprzeć tylko na zarzutach naruszenia prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie lub naruszenia przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć wpływ na wynik sprawy. Natomiast stosownie do art. 505 ¹³§2 kpc jeżeli sąd drugiej instancji nie przeprowadził postępowania dowodowego, uzasadnienie wyroku powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa. Podkreślić należy, iż w postępowaniu uproszczonym apelacja ma charakter ograniczony, a celem postępowania apelacyjnego nie jest tu ponowne rozpoznanie sprawy, ale wyłącznie kontrola wyroku wydanego przez Sąd I instancji w ramach zarzutów podniesionych przez skarżącego. Innymi słowy, apelacja ograniczona wiąże Sąd odwoławczy, a zakres jego kompetencji kontrolnych jest zredukowany do tego, co zarzuci w apelacji skarżący (tak też Sąd Najwyższy w uzasadnieniu uchwały składu 7 sędziów z dnia 31 stycznia 2008 roku, OSNC Nr 6 z 2008 r. poz. 55).

Na wstępie dalszych rozważań wskazać należy, iż Sąd II instancji podziela wszelkie ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego oraz dokonaną ocenę dowodów zaprezentowaną w pisemnych motywach rozstrzygnięcia i przyjmuje je za własne, co skutkuje równocześnie ograniczeniem uzasadnienia do rozpoznania przedstawionych w apelacji zarzutów dotyczących prawa procesowego i materialnego (art. 387§2 ¹ p. 1 kpc). Wskazać należy, iż wydane rozstrzygnięcie Sądu I instancji jest również prawidłowe pod względem materialnoprawnym i brak jest podstaw do jego zmiany lub uchylenia, zaś Sąd Okręgowy w pełni podziela rozważania prawne zaprezentowane przez Sąd Rejonowy w pisemnych motywach rozstrzygnięcia (art. 387§2 ¹ p. 2 kpc).

W pierwszej kolejności analizie należy poddać zarzuty naruszenia prawa procesowego, gdyż dopiero nie obarczone błędem ustalenia faktyczne dokonane na skutek prawidłowo zebranego i ocenionego materiału dowodowego sprawy dają podstawę do oceny prawidłowości rozstrzygnięcia pod względem materialnoprawnym. Rozpoznając zgłoszone zarzuty apelacyjne Sąd II instancji stoi na stanowisku, iż Sąd Rejonowy przy wydaniu zaskarżonego wyroku nie dopuścił się naruszenia przepisów prawa procesowego podniesionych w apelacji strony powodowej.

Zdaniem Sądu Okręgowego nie ma podstaw do uznania, aby Sąd Rejonowy naruszył przy wydaniu zaskarżonego wyroku normy art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 243 ¹ k.p.c. i art. 245 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c. Zarzuty w tym zakresie zostały bowiem sformułowane wadliwie i są obarczone istotnym błędem. Czym innym jest bowiem ocena dowodów i na ich podstawie ustalenie faktów niezbędnych dla rozstrzygnięcia, a czym innym subsumpcja tych faktów pod określone normy materialnoprawne stanowiące podstawę rozstrzygnięcia, zaś ich wadliwość może być zwalczana wyłącznie w formie zarzutów naruszenia prawa materialnego. Różnicy tej zdaje się nie dostrzegać skarżący. Analizując pisemne motywy rozstrzygnięcia stwierdzić należy, iż Sąd I instancji w ramach ustaleń faktycznych wykorzystał dowody z dokumentu w postaci wiadomości e-mail z dnia 17 maja 2021 roku (str. 3 uzasadnienia), jak i treści ogólnych warunków ubezpieczenia do umowy ubezpieczenia będącej przedmiotem sporu (str. 2 uzasadnienia), zaś na ich podstawie poczynił właściwe ustalenia faktyczne stanowiące pełne odzwierciedlenie treści wskazanych dowodów. Ocena czy wskazana wiadomość e-mail stanowiła uzgodnienie kosztów naprawy w rozumieniu OWU, jak również czy zapisy §23 raz 24 ust. 1 tych warunków są precyzyjne i jednoznaczne, a w konsekwencji czy i jaki winny mieć skutek dla rozstrzygnięcia, mają charakter analizy prawnej, nie zaś ustaleń faktycznych czy oceny dowodów. Poglądy Sądu Rejonowego w powyższym zakresie znalazły wszak odzwierciedlenie w ramach właśnie materialnoprawnej oceny wniesionego powództwa, co jak się wydaje umyka skarżącemu. Tak sformułowane zarzuty wskazane jako zarzuty naruszenia prawa procesowego nie mogą zatem zostać uwzględnione. Trudno również zrozumieć intencję w zarzucie błędnej oceny dowodów z informacji z dnia 01.01.2019r czy prywatnej opinii z 15.10.2020r mających potwierdzać rynkowy charakter stawek za roboczogodzinę stosowanych przez warsztat dokonujący naprawy uszkodzonego pojazdu, skoro Sąd I instancji po pierwsze uznał, iż brak sporu w tym zakresie (str. 4 uzasadnienia) a poza tym ewentualne braki dowodowe w tym zakresie nie były w ogóle przesłanką rozstrzygnięcia. Również i te zarzuty nie znajdują uzasadnienia w realiach niniejszej sprawy.

Nie ma racji skarżący wskazując na rzekome naruszenie norm art. 235 ²§ 1 pkt 2 k.p.c. w zw. z art. 278 ¹ k.p.c. poprzez pominięcie złożonych dowodów z opinii biegłych wydanych w innych sprawach również z tego powodu, iż zastosowane stawki przez warsztat zostały przecież uznane za rynkowe i nie były kwestionowane w toku procesu przez pozwanego. Istota sporu sprowadzała się do wykładni przepisów OWU dotyczących uzgodnień kosztów naprawy, nie zaś stawek zastosowanych przy naprawie uszkodzonego pojazdu. Rzecz również w tym, iż nawet takie ustalenie co do rynkowej wartości stawki stosowanej przez warsztat nie mogłoby stanowić podstawy rozstrzygnięcia, skoro umowa ubezpieczenia zakładała naprawę wg średnich stawek stosowanych dla warsztatów porównywalnych działających na terenie miejsca naprawy pojazdu, a takich strona powodowa nie wykazała cofając zgłoszony w tym zakresie wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego (k: 53), co będzie również przedmiotem dalszej analizy. Z tych samych względów Sąd Okręgowy pominął te same wnioski dowodowe zgłoszone w apelacji na podstawie art. 235 ²§1 p. 2 i 3 kpc w zw. z art. 391§1 kpc. Dodatkowo wskazać przy tym należy, iż wnioskowane dowody nie mogły być skutecznie wykorzystane w niniejszym postępowaniu a to z tego względu, iż szkoda objęta niniejszym postępowaniem miała miejsce w maju 2021 roku, zaś wskazywane przez powoda opinie obejmowały stawki z roku 2019, zaś w przypadku opinii biegłego M. w warsztacie autoryzowanym B., nie zaś pojazdów marki H..

Nieuzasadnione są również zarzuty naruszenia prawa materialnego.

W realiach niniejszej sprawy Sąd I instancji rzeczywiście nie zastosował norm art. 15 ust. 3 i 5 oraz art. 28 ustawy z dnia 11 września 2015 roku o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej. Stwierdzić jednak należy, iż brak było ku temu podstaw. Pierwszy ze wskazanych przepisów wskazuje, iż umowa ubezpieczenia, ogólne warunki ubezpieczenia oraz inne wzorce umowy są formułowane jednoznacznie i w sposób zrozumiały, zaś postanowienia umowy ubezpieczenia, ogólnych warunków ubezpieczenia oraz innych wzorców umowy sformułowane niejednoznacznie interpretuje się na korzyść ubezpieczającego, ubezpieczonego lub uprawnionego z umowy ubezpieczenia. Oś sporu w realiach niniejszej sprawy sprowadzała się do oceny, czy zapisy §23 i 24 ust. 4 zostały sformułowane w sposób odpowiadający normie art. 15 ust. 3 a zatem czy istniała podstaw do zastosowania ust. 5 wskazanego przepisu. Wątpliwości interpretacyjne budziły bowiem zapisy dotyczące zapisu, iż sposób naprawy i koszty muszą być uprzednio uzgodnione przez zakład dokonujący naprawy z zakładem ubezpieczeń, jak również pojęcia średnie koszty naprawy przewidzianego w §24 ust. 4 OWU. Słownikowa definicja pojęcia „uzgadniać” sprowadza się do ustalenia, iż „uczynić zgodnym z czymś, doprowadzić do braku rozbieżności, obopólnie wyrazić na coś zgodę”. Przekładając powyższą definicję na stan faktyczny niniejszej sprawy nie może budzić wątpliwości fakt, iż strony nie uzgodniły kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu. W odpowiedzi na kosztorys warsztatu przekazany mailem z dnia 17 maja 2021 roku zakład ubezpieczeń odpowiedział bowiem mailem z dnia 19 maja 2021 roku zawierającym zweryfikowany kosztorys zarówno w zakresie wartości robocizny jak i materiałów (k: 24-25). Odpowiedź zakładu ubezpieczeń nastąpiła zatem w wyznaczonym przez warsztat terminie 3 dni. Myli się zatem skarżący, iż pozwany w żadne sposób nie odpowiedział na informację z dnia 17 maja 2021 roku pozostając całkowicie bierny. Brak przy tym podstaw do uznania, iż zakład naprawczy miał prawo przystąpić do naprawy pojazdu w związku z brakiem reakcji zakładu ubezpieczeń. W tych okolicznościach faktycznych nie ma żadnych podstaw do przyjęcia, aby kosztorys naprawy został uzgodniony w rozumieniu §23 OWU, jak również do prowadzenia jakiejkolwiek analizy, czy zapis w tym zakresie z uwagi na brak określenia terminu do odpowiedzi zakładu ubezpieczeń, brak ewentualnego postępowania reklamacyjnego miałby podlegać reżimowi art. 15 ust. 5 ustawy o działalności ubezpieczeniowej.

Stwierdzić także należy, iż zakład ubezpieczeń w związku z brakiem uzgodnienia kosztów naprawy miał prawo do zastosowania normy §24 ust 4 OWU i obniżenia wypłacanego odszkodowania stosownie do tego zapisu. Nie ma jednak podstaw do uznania, iż takie postępowanie pozwanego miało charakter jednostronny i arbitralny, zaś uprawniony został pozbawiony prawa do dochodzenia swych praw. Strona powodowa mogła wszak dowodzić, iż obniżone przez zakład ubezpieczeń odszkodowanie nie odpowiada zapisom §24 ust. 4 a więc odbiega od średniej arytmetycznej cen usług naprawczych stosowanych na terenie powiatu właściwego dla miejsca zarejestrowania pojazdu. Również i w tym przypadku, gdyby podjęta inicjatywa dowodowa doprowadziła do ustalenia, iż wyliczenie w tym zakresie nie jest możliwe ze względu na niejednoznaczność czy niezrozumiałość powyższego zapisu, w grę wchodziłaby możliwość zastosowania normy art. 15 ust. 5 ustawy o działalności ubezpieczeniowej i interpretacja uzyskanych wyników na korzyść ubezpieczonego a zatem w niniejszej sprawi na korzyść strony powodowej. Strona powodowa nie podjęła jednak żadnej inicjatywy dowodowej w tym zakresie (dowód z opinii biegłego, który miałby odpowiedzieć na powyższe zagadnienie został cofnięty) co spowodowało brak materiału pozwalającego na ewentualne uwzględnienie powództwa. Zarzuty naruszenia art. 805 k.c. w zw. z postanowieniami §23 oraz §24 ust.4 (...) są zatem chybione.

Nie ma również podstaw do przyjęcia za zasadne zarzutów naruszenia art. 807 § 1 k.c. w zw. z art. 805 k.c. i z art. 353 ¹ k.c. Zawarta umowa ubezpieczenia miała charakter dobrowolny, nie ma podstaw do uznania, aby jej zapisy łącznie z zapisami OWU były sprzeczne z jakimikolwiek przepisami kodeksu cywilnego bądź istotą zobowiązania a zatem zastosowanie powyższych norm było wyłączone i słusznie nie stanowiły one podstawy rozstrzygnięcia. Zdaniem Sądu Okręgowego w składzie rozpoznającym apelację zapisy §23 i 24 OWU w świetle charakter umowy ubezpieczenia dobrowolnego mają zresztą swoje uzasadnienie. Trudno bowiem wymagać od ubezpieczyciela, aby wypłacał odszkodowanie bez jakiejkolwiek kontroli czy analizy stawek stosowanych przez zakłady naprawcze, zaś uzgodnienie kosztów naprawy wydaje się oczywiste. Oczywiście może budzić wątpliwości brak umownego zastrzeżenia terminu dokonania uzgodnień, czy sposób procedowania w tym zakresie między ubezpieczycielem a ubezpieczonym, jednakże w przypadkach wątpliwych interpretacja takiego zapisu będzie odbywała się w indywidualnych realiach faktycznych zgodnie z unormowaniem art. 15 ust. 5 ustawy o działalności ubezpieczeniowej. Nie ma również racji powód wskazując na niejednoznaczność zapisu średniej arytmetycznej kosztów naprawy stosowanych na terenie powiatu miejsca rejestracji pojazdu. Literalnie zapis ten nie budzi wszak wątpliwości interpretacyjnych, zaś słownikowo średnia arytmetyczna to matematyczne działanie porównawcze stawki różnych warsztatów na terenie powiatu polegające na podzieleniu sumy stosowanych stawek przez ich liczbę. Jak już wskazano możliwość sięgnięcia po skutek wynikających z powyżej wskazanego przepisu – której konieczności z góry nie można wykluczyć – byłaby uzależniona od wyników postępowania dowodowego. Brak inicjatywy dowodowej odpowiedniej dla przedmiotu sporu ze strony powoda skutkuje oceną braku wykazania zasadności powództwa (art. 6 kc) przy braku podstaw do sięgania do ustaleń biegłych z innych postępowań z uwagi na chociażby brak zbieżności czasowej dokonywanych ustaleń z realiami niniejszej sprawy.

Reasumując zgłoszone zarzuty apelacyjne nie były uzasadnione i nie mogły prowadzić do wzruszenia zaskarżonego wyroku w jakimkolwiek zakresie.

Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd Okręgowy na mocy art. 385 k.p.c. oddalił apelację jako nieuzasadnioną.