Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 12 maja 2023 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi:

1.  zasądził od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powódki Z. S. kwotę 6.234,79 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 listopada 2020 r. do dnia zapłaty;

2.  umorzył postępowanie w zakresie kwoty 105,06 zł;

3.  oddalił powództwo w pozostałym zakresie;

4.  zasądził od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powódki Z. S. kwotę 1.059,24 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

5.  nakazał pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi Śródmieścia w Łodzi tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych:

a)  od powódki Z. S. – kwotę 140,46 zł,

b)  od pozwanego (...) S.A. w W. – kwotę 272,66 zł.

Apelację od powyższego wyroku wywiodła strona pozwana, zaskarżając go w zakresie zasądzenia na rzecz powódki kwoty 5.000 złotych tytułem zadośćuczynienia oraz w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach procesu.

Skarżący zarzucił wyrokowi naruszenie przepisów prawa materialnego to jest art. 445 § 1 k.c. w związku z art. 444 § 1 k.c. poprzez przyjęcie, że okoliczności sprawy uzasadniają zadośćuczynienie pieniężne na poziomie 6.000 złotych, podczas, gdy z ustalonego stanu faktycznego wynika, że jest to kwota nieproporcjonalna do zakresu krzywdy, wykraczająca poza funkcję kompensacyjną, niesprawiedliwie zawyżona, biorąc pod uwagę rozstrzygnięcia w innych sprawach, w szczególności:

a) poszkodowana nie doznała żadnego uszczerbku na zdrowiu, co tym samym oznacza, że brak jest podstaw do przyjęcia rozstroju zdrowia, a jedynie doszło do powierzchownego uszkodzenia ciała;

b) poszkodowana w dacie wypadku była osobą w podeszłym wieku, nie zmagała się długo z dolegliwościami bólowymi i skutkami wypadku w następstwie przedmiotowego zdarzenia, a mylnie łączyła przewlekły ból o charakterze chorobowym, ze skutkami wypadku;

c) poszkodowana już w dacie wypadku była bardzo obciążona zdrowotnie, przyzwyczajona do uciążliwości stanu chorobowego i leczenia, w tym miała istotne choroby od wielu lat, które także po wypadku determinowały stan naruszonych narządów, łącznie prowadząc do dolegliwości z ich strony;

d) silne dolegliwości bólowe ograniczyły się do jednego miesiąca, a w ciągu kilku miesięcy stan związany z wypadkiem ustąpił, a dolegliwości po tym czasie były związane z chorobami samoistnymi;

e) powódka oceniając żądanie pozwu, intensywność krzywdy, co wykazało postępowanie dowodowe, istotnie błędnie myliła skutki wypadku z objawami stanów chorobowych istniejących przed wypadkiem, twierdząc, że cierpienia są spowodowane wypadkiem, podczas, gdy postępowanie dowodowe wykazało, że skutki choroby samoistnej były co najmniej tak samo istotne, a po ustąpieniu po niedługim czasie skutków wypadku, stały się wyłączną przyczyną dolegliwości

co doprowadziło do nadmiernego rozszerzenia odpowiedzialności finansowej ubezpieczyciela, ponad zakres uzasadniony intensywnością krzywdy.

Przy tak sformułowanych zarzutach skarżący wniósł o:

1) zmianę zaskarżonego wyroku w punkcie 1. poprzez obniżenie kwoty 6.234,79 złotych do kwoty 1.234,79 złotych oraz oddalenie powództwa w pozostałym zakresie;

2) zmianę zaskarżonego rozstrzygnięcia o kosztach postępowania między stronami, stosownie do wyniku postępowania apelacyjnego;

3) zmianę rozstrzygnięcia o pobraniu nieuiszczonych kosztów sądowych, stosownie do wyniku postępowania apelacyjnego, wedle norm przepisanych, wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie wedle norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest niezasadna i jako taka podlega oddaleniu.

W ocenie Sądu Okręgowego zaskarżone rozstrzygnięcie zostało wydane w wyniku prawidłowo ustalonego stanu faktycznego, które to ustalenia Sąd Okręgowy podziela i przyjmuje za własne. Apelacja nie podnosi zresztą zarzutów naruszenia prawa procesowego.

Nie naruszył również Sąd Rejonowy przepisów prawa materialnego.

Zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego, tj. art. 445 § 1 k.c. w związku z art. 444 § 1 k.c. poprzez jego niewła­ściwe zastosowanie i uznanie, że odpowiednią, w rozumieniu tego przepisu, sumą zadość­uczynienia za krzywdę jest kwota 6.000 złotych podczas gdy adekwatna sumą zadość uczynienia jest kwota łącznie 1.000 złotych biorąc pod uwagę całokształt okoliczności ni­niejszej sprawy, nie jest uzasadniony. Kwestia wysokości zadośćuczynienia jest kwestią ocenną i nie da się precyzyjnie wyliczyć właściwej kwoty. Ustalenie wysokości zadośćuczynienia jest elementem „prawa sędziowskiego”. Można mówić tylko o pewnych ramach w których to zadośćuczynienie powinno się mieścić. Podstawą do zmiany wyroku określającego wysokość takiego roszczenia może być tylko stwierdzenie, że doszło do rażącego zaniżenia lub zawyżenia tego świadczenia. Urazy których doznała powódka, nasilenie i czasookres związanych z nimi cierpień w pełni uzasadniają przyznaną kwotę zadośćuczynienia i nie ma podstaw do ingerencji w wyrok Sądu Rejonowego.

Wobec powyższego apelacja podlegała więc oddaleniu a to na podstawie przepisu art. 385 k.p.c..

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w związku z art. 99 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy, obciążając nimi stronę pozwaną jako przegrywającą postępowanie apelacyjne.

Zasądzona z tego tytułu suma 450 złotych ustalona została w oparciu o przepisy § 2 pkt 3 w związku z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. (tj. Dz. U. 2023 r. poz. 1935).

Odsetki ustawowe za opóźnienie naliczane od kosztów procesu zostały zasądzone od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty stosownie do dyspozycji art. 98 § 1 ¹ k.p.c..

Biorąc pod uwagę stopień zawiłości sprawy oraz nakład pracy pełnomocnika powódki i jego wkład w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy, w szczególności fakt, iż w toku postępowania apelacyjnego nie było prowadzone postępowanie dowodowe, zaś apelację rozpoznano na posiedzeniu niejawnym, brak było podstaw do ustalenia wysokości wynagrodzenia pełnomocnika powódki w wysokości innej niż minimalne, przewidziane przepisami wyżej wskazanego rozporządzenia.