Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 23 czerwca 2015 r. Sąd Rejonowy dla Łodzi- Śródmieścia w Łodzi w sprawie o sygn. akt III C 1023/14 z powództwa (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W. przeciwko P. S. o zapłatę kwoty 21.412,77 zł w punkcie 1. oddalił powództwo, a w punkcie 2. zasądził od pozwanego (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W. na rzecz powoda P. S. kwotę 268 zł tytułem zwrotu kosztów procesu w postaci opłaty od sprzeciwu od wyroku zaocznego.

Od powyższego orzeczenia apelacją wywiódł powód, będąc reprezentowanym przez profesjonalnego pełnomocnika, zaskarżając je w całości. Zakwestionowanemu wyrokowi apelujący zarzucił naruszenie przepisów postępowania mające wpływ na treść rozstrzygnięcia, tj.:

1. art. 233 §1 w zw. z art. 227 k.p.c. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów przejawiające się w uznaniu, że pozwany P. S. nie zawarł z (...) Bankiem S.A. umowy o kredyt detaliczny z dnia 30.06.2006 r. o numerze (...), podczas gdy strona pozwana nie przedstawiła przekonujących dowodów na okoliczność, iż to nie pozwany złożył podpis pod umową kredytu będącą podstawą dochodzonego w niniejszym postępowaniu roszczenia, w szczególności nie wykazała przedmiotowej okoliczności za pomocą dowodu z opinii biegłego z zakresu pisma ręcznego, wobec czego nie zachodziły przesłanki do przyjęcia, że pozwany przedmiotowej umowy nie zawierał;

2. art. 244 §1 w zw. z art. 278 §1 k.p.c. przez uznanie, iż dokument zamieszczony w aktach postępowania przygotowawczego, tj. opinia grafologa (k. 146 akt karnych) stanowi dokument urzędowy, co Sąd I instancji wywodzi z samego faktu znajdowania się w/w opinii biegłego w aktach postępowania przygotowawczego, tymczasem fakt, iż dokument prywatny sporządzony na potrzeby postępowania karnego znajduje się w aktach tegoż postępowania nie nadaje mu mocy dokumentu urzędowego w rozumieniu art. 244 §1 k.p.c., albowiem dokumentem takim jest wyłącznie dokument sporządzony w przepisanej formie, przez powołany do tego organ władzy publicznej lub inny organ państwowy w zakresie jego działania.

W konkluzji do tak sformułowanych zarzutów apelacyjnych skarżący wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie od pozwanego P. S. na rzecz powoda (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. kwoty 21 412,77 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 08.08.2014 roku do dnia zapłaty, o zasądzenie od pozwanego P. S. na rzecz powoda (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. zwrotu kosztów postępowania, wraz z kosztami zastępstwa adwokackiego, według norm przepisanych, za postępowanie przed Sądem I instancji, a ponadto o zasądzenie od pozwanego P. S. na rzecz powoda (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. zwrotu kosztów postępowania, wraz z kosztami zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych, za postępowanie apelacyjne. Ewentualnie skarżący wnosił o uchylenie wyroku Sądu Rejonowego i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I Instancji z pozostawieniem temu Sądowi rozstrzygnięcia o kosztach postępowania, wraz z kosztami zastępstwa adwokackiego, według norm przepisanych, za postępowanie apelacyjne.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja podlega oddaleniu w całości.

Wbrew zarzutom podniesionym w apelacji Sąd I instancji dokonał prawidłowych ustaleń stanu faktycznego, znajdujących oparcie w zebranym w sprawie materiale dowodowym i trafnie określił konsekwencje prawne z nich wynikające. Stwierdzając powyższe Sąd Okręgowy podzielił i przyjął za własne ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego, jednocześnie uznając, że nie zachodzi na obecnym etapie potrzeba ich szczegółowego powielania.

W szczególności nie znajdują uzasadnienia zarzuty naruszenia przez Sąd I instancji przepisu art. 233 §1 w zw. z art. 227 k.p.c. W ocenie Sądu II instancji, trafnie tenże Sąd przyjął, iż oparcie się na dowodach powołanych przez stronę powodową w pozwie, wobec zarzutów sformułowanych przez pozwanego już w sprzeciwie od wyroku zaocznego, skutkować musiało stwierdzeniem, że roszczenie nie zostało udowodnione co do zasady. Pozwany od początku kwestionował twierdzenia powoda, że zawarł umowę o kredyt detaliczny z dnia 30.06.2006 r. o numerze (...). Pełnomocnik powoda najpóźniej po otrzymaniu odpisu w/w sprzeciwu, wiedząc jakie twierdzenia zostały podniesione przez pozwanego, co do istnienia długu pozwanego względem powoda powinien wykazać za pomocą odpowiednich środków dowodowych sporne okoliczności, które potwierdziłyby jego wersję. Należy bowiem pamiętać, że obowiązek dowodzenia twierdzeń, na których opiera się powództwo, spoczywa na powodzie (art. 6 k.c.). W związku z tym należało wręcz oczekiwać od strony powodowej, że ta – od początku reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika – po zapoznaniu się ze stanowiskiem strony przeciwnej zaprezentowanym w sprzeciwie, naprowadzi dowody potwierdzające sporną okoliczność faktyczną, co do tego, czy pozwany jest w ogóle stroną umowy kredytowej, o której mowa w pozwie. Zaakcentować należy, że ocena Sądu pierwszej instancji dowodów, na których oparł ustalone okoliczności faktyczne w sprawie jest zgodna z regułami swobodnej oceny dowodów, jakie wynikają z dyspozycji art. 233 k.p.c. W szczególności Sąd w sposób prawidłowy powiązał wszystkie ustalone fakty, wyciągając na ich podstawie wnioski zgodne z regułami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, co zostało się w sposób rzetelny zaprezentowane w pisemnych motywach skarżonego orzeczenia. Co istotne Sąd Rejonowy uwzględnił cały zgromadzony materiał dowodowy, który poddał ocenie z uwzględnieniem całokształtu okoliczności, a w szczególności - wbrew twierdzeniom skarżącego – nie oparł się jedynie treści opinii biegłego grafologa zalegającej w aktach karnych. Jak się wydaje umknęło apelującemu, że Sąd Rejonowy dokonał też m.in. konfrontacji okazanego przez pozwanego dowodu osobistego, który był wydany jeszcze przed podpisaniem umowy kredytu z treścią tej umowy. Z konfrontacji tej, jak słusznie wskazał Sąd pierwszej instancji, wynika, że kredytobiorca posługiwał się innym dowodem osobistym. Analiza materiału aktowego wskazuje również i na to, że trafnie Sąd Rejonowy uznał, że wersja przedstawiona przez pozwanego niewątpliwie znajduje potwierdzenie w treści dokumentów znajdujących się w aktach sprawy 2 Ds. 677/13, z których wynika, iż pod umową kredytu i na oświadczeniu o poddaniu się egzekucji prawdopodobnie nie podpisał się P. S.. Słusznie także Sąd I instancji uwzględnił, że w toku sprawy karnej ustalono, że podany w umowie kredytu adres korespondencyjny nie wiąże się w żaden sposób z pozwanym, który nigdy tam nie zamieszkiwał, nie przebywał, nie odbierał żadnej korespondencji, a osoba zamieszkująca pod tym adresem nie zna pozwanego, a także to, że ostatecznie prowadzone postępowanie karne przeciwko P. S. o wyłudzenie kredytu zostało prawomocnie umorzone z uwagi na niewykrycie sprawców tego przestępstwa. W tym stanie rzeczy prawidłowym był wniosek, że pozwany skutecznie zakwestionował istnienie więzi obligacyjnej pomiędzy nim a powodem. Argumentacja skarżącego na potwierdzenie podniesionych w apelacji zarzutów stanowi wyłącznie polemikę z prawidłowym stanowiskiem Sądu Rejonowego, które Sąd II instancji przyjmuje za własne.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację jako bezzasadną.