Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

punktu 1 i 3 wyroku

Wyrokiem z dnia 21 kwietnia 2021 r., wydanym w sprawie z powództwa (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej we W. przeciwko B. B. o zapłatę, Sąd Rejonowy w Brzezinach oddalił powództwo.

Apelację od tego wyroku złożyła strona powodowa, zaskarżając go w całości, wnosząc o jego zmianę poprzez uwzględnienie powództwa w całości i o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych, w tym kosztów postępowania apelacyjnego oraz zarzucając naruszenie:

⚫

art. 505 ³⁷ § 1 k.p.c. poprzez niewydanie zarządzenia o wezwaniu powoda do uzupełnienia braków formalnych pozwu poprzez przedstawienie dowodów, których nie składa się w postępowaniu elektronicznym, co powinno skutkować nieważnością postępowania;

⚫

art. 379 pkt. 5 k.p.c. poprzez uniemożliwienie stronie powodowej:

• złożenia do akt sprawy dowodów na poparcie swoich twierdzeń wobec niewydania zarządzenia o wezwaniu do uzupełnienia braków formalnych pozwu elektronicznego;

• uniemożliwienie stronie powodowej ustosunkowanie się do zarzutów pozwanego złożonych i rozpoznanych na rozprawie,

co powinno skutkować nieważnością postępowania;

⚫

art. 207 k.p.c. wobec niewydania zarządzenia zobowiązującego do złożenia pisma przygotowawczego pod rygorem pominięcia później zgłaszanych twierdzeń i dowodów.

Ponadto skarżący podniósł, że w okresie od dnia 14 stycznia 2020 r. do dnia 11 czerwca 2021 r. pozwany wpłacił łącznie 850,00 zł na poczet dochodzonego pozwem roszczenia. W tym zakresie pozew został cofnięty wraz ze zrzeczeniem się roszczenia, a powód wniósł o umorzenie postępowania w sprawie co do żądania zasądzenia tej kwoty.

Po doręczeniu mu odpisu apelacji B. B. nie zakwestionował twierdzeń apelującego o dokonanej wpłacie kwoty 850,00 zł na poczet zaspokojenia części roszczeń opisanych w pozwie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Jak wynika z art. 203 § 1 k.p.c., strona powodowa może cofnąć pozew aż do zamknięcia rozprawy nawet bez zezwolenia przeciwnika procesowego, o ile równocześnie zrzeka się dochodzonego pozwem roszczenia. Nie ma wątpliwości, że przepis ten stosowany jest odpowiednio – z mocy art. 391 § 1 zd. I k.p.c. – także w postępowaniu apelacyjnym i czynności tej można dokonać także i na tym etapie postępowania, aż do momentu zamknięcia rozprawy toczącej się przed Sądem odwoławczym, ewentualnie do chwili wydania orzeczenia co do istoty sprawy, jeśli Sąd ten nie rozpoznawał sprawy na rozprawie. Dla ustalenia skuteczności cofnięcia konieczne jest rozważenie istnienia przesłanek negatywnych jego dopuszczalności, opisanych w art. 203 § 4 k.p.c. w związku z art. 391 § 1 zd. I k.p.c. W sprawie niniejszej powód domagał się zapłaty określonej należności od pozwanego, a kiedy ten na poczet roszczenia dochodzonego pozwem uiścił kwotę 850,00 zł, powód zrezygnował z dalszego popierania swoich żądań w zakresie żądania zapłaty tej kwoty. W ocenie Sądu II instancji, na gruncie przywołanych okoliczności sprawy niniejszej brak jest podstaw, by uznać, że podjęta w tym stanie faktycznym decyzja o częściowym cofnięciu pozwu mogłaby być sprzeczna z prawem, zasadami współżycia społecznego czy też zmierzać do obejścia prawa.

Skuteczne cofnięcie pozwu przez powoda co do części roszczeń dochodzonych w niniejszej sprawie skutkowało brakiem podstaw do merytorycznego rozpoznania apelacji w zakresie, w jakim zaskarżono w niej rozstrzygnięcie oddalające powództwo w zakresie kwoty 850,00 zł. W zaistniałej sytuacji Sąd zobligowany jest, jak stanowi art. 355 k.p.c., do częściowego umorzenia postępowania w sprawie, a jeśli cofnięcie pozwu – jak w tym wypadku – nastąpiło na etapie postępowania apelacyjnego, niezbędne jest wydanie na podstawie art. 386 § 3 k.p.c. orzeczenia uchylającego zaskarżony wyrok – w zakresie, w jakim rozstrzygnięto w nim o roszczeniach, co do których pozew cofnięto – i umarzającego postępowanie w sprawie w tej części. Takie rozstrzygnięcie sporu pomiędzy stronami procesu nie mogło pozostać bez wpływu na rozstrzygnięcie o kosztach postępowania pierwszoinstancyjnego. Co do zasady, jeśli strona powodowa cofnie swój pozew, należy traktować ją jako przegrywającą sprawę. Wyjątek od tej reguły, skutkujący, pomimo cofnięcia pozwu, uznaniem pozwanego za stronę przegrywającą, zachodzi jednak w wypadku, gdy zaspokoił on w toku postępowania roszczenie dochodzone pozwem; z okoliczności sprawy musi jednak wynikać w sposób niebudzący żadnych wątpliwości, że pozwany zachował się w sposób, jakiego żądał powód, traktując dochodzone wobec niego roszczenie jako zasadne i w zamiarze jego zaspokojenia. Taka sytuacja zachodzi właśnie w sprawie niniejszej, gdyż z twierdzeń skarżącego, przyznanych milcząco przez stronę pozwaną, wynika, że B. B. po wszczęciu postępowania spełnił swoje świadczenie w kwocie 850,00 zł, uznając tym samym żądania pozwu w tej części za zasadne; w tym zakresie należy uznać go zatem za przegrywającego sprawę. Podstawą rozstrzygnięcia o kosztach postępowania pierwszoinstancyjnego musi być w tych okolicznościach wynikająca z art. 100 zd. I k.p.c. zasada stosunkowego rozliczenia kosztów, w myśl której każda ze stron ponosi ostatecznie taką część kosztów procesu, w jakiej części uznaje się ją za przegrywającą sprawę. Ponieważ z powyższego wynika, że zachodzą podstawy, by przyjąć, iż B. B. przegrał proces w 28 % (850,00 zł : 3.039,56 zł x 100 % ≈ 28 %), oznacza to, że winien on zwrócić powodowi taką właśnie część poniesionych przez niego kosztów. Zważywszy, że strona powodowa przed Sądem I instancji uiściła jedynie opłatę od pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym w kwocie 50,00 zł, pozwany winien zwrócić jej tytułem kosztów postępowania pierwszoinstancyjnego kwotę 14,00 zł (50,00 zł x 28 % : 100 % = 14,00 zł).