Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

We wniosku z dnia 27 września 2022 r., zastępującym pozew z mocy art. 80 ust.2 zd. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, strona powodowa D. M. F., P. R., B. R., (...). z siedzibą w Ł., wniosła do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. o ustalenie, że aktualizacja opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego gruntu położonego w Ł. przy ul. (...), działka nr (...), obręb (...), jest nieuzasadniona lub uzasadniona w innej – niższej wysokości. Zdaniem powodowej Spółki właściciel, nieruchomości ustalając nową wysokość opłaty rocznej, nie wywiązał się z obowiązku wykazania zasadności podwyżki a sporządzony operat jest obarczony brakami i błędami wpływającymi na wadliwe ustalenie wartości nieruchomości. W załączeniu przedstawiła operat szacunkowy dla nieruchomości wskazujący wartość rynkową prawa własności nieruchomości na 6.322.000 zł. /wniosek k. 37-38/

W dniu 7 grudnia 2022 r., powodowa Spółka złożyła sprzeciw od orzeczenia Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia 17 listopada 2022 r., w sprawie (...), Spółka wniosła o ustalenie, że aktualizacja opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste ww. nieruchomości jest nieuzasadniona lub uzasadniona w innej wysokości.

/sprzeciw - k. 5-6 [78-79, 112-113]/

Strona pozwana - Miasto Ł. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. /pismo pozwanego - k. 124-125/

Na rozprawie 14 stycznia 2025 r. strona powodowa podtrzymała stanowisko wyrażone w sprawie.

/stanowisko na rozprawie k. 297v, nagranie 001:15:20 i dalej/

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

Nieruchomość położona w Ł. przy ul. (...), o powierzchni 0,8211 ha, oznaczona w rejestrze gruntów jako działka nr (...), w obrębie (...), objęta księgą wieczystą nr (...), stanowi własność Gminy Ł.. Usytuowany na jej obszarze budynek tkalni nowej pozostaje wpisany do rejestru zabytków województwa (...) na mocy decyzji z 14 kwietnia 2009 r.

/bezsporne, kopia decyzji k. 174/

Domena M. F., P. R., B. R., (...) z siedzibą w Ł. jest użytkownikiem wieczystym opisanej wyżej nieruchomości.

Spółka jest użytkownikiem wieczystym trzech innych działek gruntu, numer (...), położonej w Ł. przy ul. (...) (KW (...)), numer (...), położonej w Ł. przy ul. (...) (KW (...)) oraz numer (...), położonej w Ł. przy ul. (...) (KW (...)), co do których również wystąpiła z wniosła sprzeciw od orzeczenia SKO, w przedmiocie wniosku o ustalenie, że aktualizacja opłat z tytułu użytkowania wieczystego jest nieuzasadniona.

/bezsporne, nadto wypis k. 65, wydruk eKW k. 66-70, pismo k. 75/

Pismem z 25 sierpnia 2022 r. Prezydent Miasta Ł. wypowiedział użytkownikowi wieczystemu wysokość dotychczasowej opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego gruntu położonego w Ł. przy ul. (...), działka numer (...) (55.702,59 zł) i ustalił nową wysokość opłaty rocznej na kwotę 310.800 zł, obowiązującej od 1 stycznia 2023 r. przy czym płatność miała zostać wniesiona w ten sposób, że: w I roku po aktualizacji (2023 r.) w kwocie 111.405,18 zł, w II roku po aktualizacji (2024 r.) w kwicie 211.102,59 zł, w III roku po aktualizacji (2025 r.) i latach następnych – 310.800 zł.

Operat szacunkowy dla nieruchomości zlecony przez Gminę uwzględnił wartość rynkową prawa własności na 10.360.000 zł. /bezsporne, pismo k. 42, operat k. 49-64/

Dnia 27 września 2022 roku powodowa Spółka wniosła do Samorządowego Kolegium Odwoławczego wniosek o ustalenie, że aktualizacja opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego wyżej opisanej nieruchomości jest nieuzasadniona albo jest uzasadniona w innej (niższej) wysokości. Spółka zakwestionowała wycenę nieruchomości, twierdząc że została ona wykonana wadliwie. /bezsporne, wniosek k. 76-77/

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., orzeczeniem z dnia 17 listopada 2022 r. w sprawie (...) oddaliło wniosek użytkownika wieczystego o ustalenie, że aktualizacja opłaty rocznej z tytułu użytkowanie wieczystego ww. nieruchomości jest nieuzasadniona albo uzasadniona w innej wysokości. Kolegium stwierdziło, że operat szacunkowy załączony do akt sprawy stanowi wiarygodny dowód na okoliczność określenia wartości rynkowej nieruchomości będącej przedmiotem postępowania i może stanowić podstawę aktualizacji opłaty rocznej. Użytkownik wieczysty nie przedstawił z kolei opinii organizacji zawodowej rzeczoznawców majątkowych, z której wynikałoby że ww. operat został wykonany nieprawidłowo, ani operatu szacunkowego sporządzonego przez innego rzeczoznawcę majątkowego odmiennie określającego wartość nieruchomości i mogącego stanowić dowód z postępowaniu aktualizacyjnym. /orzeczenie SKO - k. 34-36/

Wartość rynkowa prawa własności nieruchomości, stanowiącej niezabudowaną działkę nr (...), położoną w Ł. przy ul. (...), z uwzględnieniem jej stanu i cen na datę aktualizacji opłaty rocznej - sierpień 2022 r., wyniosła 9.041.000,00 zł. /opinia biegłego sądowego R. S. k. 140-173; zupełniające wyjaśnienia sądowej k. 296-297v nagranie 00:02:56-01:12:15/

Powyższy stan faktyczny, wyłączając oczywiście kwestie wartości gruntu oddanego w użytkowanie wieczyste, nie był między stronami sporny i nie wymaga w związku z tym bliższego omówienia.

Opinia biegłego podlega ocenie przy zastosowaniu art. 233 § 1 k.p.c., na podstawie właściwych dla jej przedmiotu kryteriów zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych w nich wniosków ( postanowienie SN z dnia 7 listopada 2000 r., I CKN 1170/98, OSNC 4/2001, poz. 64). Nie może ulegać wątpliwości, że zadaniem biegłego nie jest rozstrzyganie zagadnień prawnych, a jedynie naświetlenie wyjaśnianych okoliczności z punktu widzenia wiadomości specjalnych przy uwzględnieniu zebranego i udostępnionego mu materiału sprawy (wyrok SN z dnia 4 marca 2008 r., IV CSK 496/07, LEX nr 465046).

W niniejszej sprawie biegła dokonała wyceny dla prawa własności nieruchomości oddanej powodowej Spółce w użytkowanie wieczyste w podejściu porównawczym i przy zastosowaniu metody korygowania ceny średniej, a zatem zgodnie z § 4 i 28 rozporządzenia Rady Ministrów z 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzenia operatu szacunkowego (Dz. U. Nr 207, poz. 2109 ze zm.). Biegła wyczerpująco wyjaśniła przy tym wątpliwości zgłaszane przez stronę powodową tak co do wyboru nieruchomości przyjętych do porównania, jak i podstawy obliczeń ceny po korekcie, skutkujące wystąpieniem rozbieżności między wyceną biegłej opiniującej w rozpoznawanej sprawie, a szacunkiem dokonanym przez biegłą K. P. (1) w innym postępowaniu sądowym, dotyczącym działki gruntu numer (...), stanowiącej część tego samego kompleksu biurowo-usługowego, zlokalizowanego u zbiegu ulic (...).

W szczególności, wskazała, że wycena nieruchomości powinna być dokonana według stanu i cen nieruchomości na datę aktualizacji. W odniesieniu do nieruchomości wycenianej w rozpoznawanej sprawie, w toku wykonywania użytkowania wieczystego, doszło do trwałej zmiany sposobu korzystania z nieruchomości - na początku nieruchomość była wykorzystywana do celów produkcyjnych, obecnie wykorzystywana jest do celów usługowych, toteż, do porównania wykorzystano nieruchomości niezabudowane, których sposób wykorzystania pod usługi wynika z dokumentów planistycznych. Z kolei większość gruntów położonych w otoczeniu wycenianej nieruchomości nie nadawała się do porównań, bowiem przeznaczona jest pod budownictwo mieszkaniowe, nadto powierzchnie i ceny tych nieruchomości są bardzo zróżnicowane (tabela 14, pozycja numer 2 - działka o dużej powierzchni, której cena za metr kwadratowy przekracza 2.500 złotych). Do celów opinii posłużyły nieruchomości z pozycji 6 i 7 o przeznaczeniu wielofunkcyjnym. Ponadto należało poszukiwać nieruchomości porównawczych z obszarów objętych rewitalizacją, położonych w strefie wielkomiejskiej, bo takie cechy ma wyceniana nieruchomość. Położenie nieruchomości w strefie rewitalizacji wpływa wprawdzie na ograniczenie w zakresie swobody sprzedaży, ponieważ gmina ma prawo pierwokupu, ale z drugiej strony inwestycje w otoczenie wpływają na jej atrakcyjność. Kolejnym etapem poszukiwania nieruchomości podobnych do celów wyceny jest ustalenie kryteriów badania rynku – pkt 10.6.1. (k.166); biegła przyjęła, jako ostatnią cechę rynku - wielkość terenu powyżej 1000 metrów kwadratowych, gdyż wyceniana działka miała dużą powierzchnię, podczas, gdy na terenach śródmiejskich nie ma wielu takich działek. Z kolei w opinii biegłej P., do której odwoływała się strona powodowa, użyte nieruchomości porównawcze nie spełniały wszystkich tych kryteriów, a ponadto wycenia ta dotyczyła działki o znacznie mniejszej powierzchni.

Przyjęte do porównania nieruchomości przedstawiono w tabeli nr 17 (k. 208-209). W tabeli numer 18, przy ustaleniu trzeciej cechy działki biegła wskazała, że w zakresie wielkości nieruchomości podobnych nie ma widocznego wpływu powierzchni gruntu na cenę jednostkową. W rejonie Ś. brak jest podstaw do wnioskowania o istnieniu ostrej zależności pomiędzy wielkością działki, a jej ceną jednostkową, ponieważ na terenach śródmiejskich ilość wolnych do zagospodarowania terenów, jest ograniczona. Z tych względów brak było podstaw do uwzględnienia współczynnika korygującego ze względu na powierzchnię. W przeciwnym razie bowiem, uwzględnienie współczynnika korygującego ze względu na powierzchnię, bez istnienia ku temu podstaw wynikających z zestawienia cen transakcyjnych nieruchomości podobnych, mogłoby prowadzić do błędnych wniosków.

Istotnym jest ponadto, aby różnica między cenami nieruchomości podobnych, przyjętych do wyceny, nie była zbyt duża, zwłaszcza, jeśli na danym rynku transakcje sprzedaży występują, w przeciwnym bowiem razie należy uznać, że nieruchomości porównawcze zostały źle dobrane. Różnica między nieruchomościami (k. 168), które biegła wybrała do wyceny, w cenie jednostkowej (Delta C), wynosi 583 zł/m2, co stanowi mniej, niż 50% ceny najniższej – podczas, gdy w wycenie sporządzonej przez K. P., Delta C przewyższała najniższą cenę nieruchomości przyjętej do porównania. Z kolei różnica w cenach jednostkowych nieruchomości porównawczych po skorygowaniu wyniosła, w opinii biegłej opiniującej w sprawie 12,21% ( k. 171, tabela 20) – w opinii biegłej K. P. 38%. Są to czynniki, które wpłynęły na różny wynik wyceny. Ponadto biegła uwzględniła bezpośredni dostępu do drogi publicznej; nie ujęła natomiast ograniczeń w zagospodarowaniu działki, bo na wycenianej działce -w ostrych granicach, istniały wprawdzie budynki, jednak o różnej wysokości i nie wszędzie, co w ocenie biegłej S. nie stanowiło ograniczenia w zagospodarowaniu działki, tak jak miało to miejsce w przypadku działki wycenionej przez biegłą K. P., gdzie ewentualna zabudowa mogła mieć wyłącznie charakter pierzejowy. Wycena na potrzeby określania wysokości opłat za użytkowanie wieczyste obejmuje wycenę działki niezabudowanej, toteż okoliczność, że na działce jest budynek wpisany do rejestru zabytków nie może być brana pod uwagę, natomiast uwzględniając tą cechę, biegła zastosowała maksymalny współczynnik korygujący w ramach standardów zawowodowych-10%.

W świetle przywołanych wyjaśnień biegłej R. S. do opinii pisemnej, należało uznać, że strona powodowa nie wykazała, aby w opinii biegłej występowały nieprawidłowości, bądź błędy prowadzące do podważenia dokonanej wyceny.

Wobec powyższego sporządzoną przez biegłą wycenę nieruchomości Sąd przyjął, jako ostateczną podstawę do określenia jej wartości.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Stanowisko strony powodowej zostało uwzględnione częściowo – w zakresie, w jakim wycena zlecona na użytek aktualizacji przez Miasto Ł. nie znalazła potwierdzenia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym.

Zgodnie z art. 238 k.c. wieczysty użytkownik uiszcza przez czas trwania swego prawa opłatę roczną. Każdoczesny użytkownik wieczysty jest więc obowiązany do uiszczania przez czas trwania swego prawa opłaty rocznej, zaś opłaty roczne z tytułu użytkowania wieczystego mają charakter cywilnoprawnego świadczenia okresowego. Opłaty roczne z tytułu użytkowania wieczystego stanowią wynagrodzenie za możliwość korzystania przez użytkownika wieczystego z gruntu będącego własnością Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego.

W myśl art. 71 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. Opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok. Co do zasady w umowie o oddaniu gruntu w użytkowanie wieczyste następuje określenie konkretnej wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego. Jednakże wysokość opłaty rocznej podlega aktualizacji w trybie obowiązujących w tym zakresie przepisów ustawy.

Tryb postępowania dla aktualizowania opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości regulują przepisy art. 77 - 90 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst pierwotny Dz.U. 1997.115.741, z późn. zm.).

I tak, jeśli właściwy organ administracyjny dokonuje pisemnego wypowiedzenia dotychczasowej stawki opłaty do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego, przesyłając jednocześnie ofertę przyjęcia nowej stawki od dnia 1 stycznia roku następnego, użytkownik wieczysty może złożyć do samorządowego kolegium odwoławczego wniosek o ustalenie, że aktualizacja opłaty jest nieuzasadniona albo jest uzasadniona w innej wysokości (art. 78 ust. 1 i 2 u.g.n.), a od orzeczenia kolegium, zarówno on, jak i właściwy organ administracyjny, który dokonał wypowiedzenia, może wnieść sprzeciw do sądu. Wniesienie sprzeciwu powoduje, że orzeczenie kolegium traci moc w całości (art. 80 u.g.n.), a wniosek użytkownika skierowany do kolegium w trybie art. 78 ust. 2 zastępuje pozew.

W doktrynie i orzecznictwie przeważa stanowisko, że w wyniku sprzeciwu toczy się, na podstawie art. 189 k.p.c., sprawa o ustalenie treści stosunku prawnego (tak SN w orzeczeniu z dnia 19.09.97 r. III CZP 44/97, OSNC 1998/2/21, z dnia 29.10.97 r. II CKN 281/97, OSNC 1998/4/65, z dnia 10.10.02 r. V CZ 110/02 i z dnia 11.09.03 r. III CKN 239/01 nie publ.), jednak prezentowane są również poglądy o kształtującym charakterze orzeczenia wydawanego przez sąd, zastępującym oświadczenie woli pozwanego ( orzeczenia SN z dnia 18.09.03 r. I CK 66/02, OSNC 2004/11/177 i z dnia 23.06.05 r. III CZP 37/05, OSNC 2006/5/82, J.P. Tarno i A. Wrzesińska-Nowicka "Postępowanie w sprawach opłat za użytkowanie wieczyste" Sam. Teryt. 1995/7-8/109 ).

Dla rozstrzygnięcia zakresu kognicji sądu decydujące jest jednak to, że ustawodawca nałożył na sąd obowiązek rozpoznania sprawy od początku, w zakresie sprecyzowanym przez użytkownika wieczystego w, zastępującym pozew, wniosku do kolegium. We wniosku tym jest zatem sprecyzowany zakres sporu między stronami, któremu dało początek wypowiedzenie wysokości lub stawki opłaty rocznej przez właściwy organ administracyjny. Przedmiotem sporu może zaś być zarówno sama zasadność zmiany opłaty rocznej, jak i jej wysokość oraz wysokość stawki procentowej, a także okres obowiązywania nowej stawki czy opłaty, w tym termin początkowy. Wszystko to są elementy umowy o użytkowanie wieczyste, w szczególności co do obowiązujących strony opłat za to użytkowanie.

Przedmiotem badania przed Sądem orzekającym w sprawie po złożeniu sprzeciwu od orzeczenia SKO nie jest postępowanie przed Kolegium, bowiem z chwilą wniesienia sprzeciwu jego orzeczenie traci moc, a ustalenie czy zaistniały przesłanki z przywołanych wyżej przepisów w przedmiocie aktualizacji i wysokości opłat. Sąd bada jednak także zachowanie terminu do złożenia wniosku i sprzeciwu.

Zgodnie z art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się opłaty: pierwszą i opłaty roczne. Wysokość opłat uzależniona jest od wartości nieruchomości gruntowej (art. 72 w zw. z art. 67 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

W myśl art. 77 ust. 1 ww. ustawy wysokość opłaty może być aktualizowana, nie częściej niż raz w roku, jeżeli wartość nieruchomości uległa zmianie.

Aktualizacji opłaty rocznej dokonuje się z urzędu albo na wniosek użytkownika wieczystego, na podstawie wartości nieruchomości gruntowej określonej przez rzeczoznawcę majątkowego (art. 77 ust.3 ww. ustawy).

Tryb wypowiedzenia i sposób zaskarżenia tego wypowiedzenia reguluje przepis art. 78 i art. 80 (ww. ustawy.

Zgodnie z art. 78 ust. 2 i 81 ust. 2 ustawy ciężar dowodu, że istnieją przesłanki do aktualizacji opłaty, spoczywa, odpowiednio do tego kto wszczął procedurę zmierzająca do zmiany wysokości opłaty, na właściwym organie bądź na użytkowniku wieczystym.

Wartość nieruchomości określa rzeczoznawca majątkowy (art. 67 ustawy).

Stosownie do art. 72 ust. 1 i 3 pkt 5 ustawy opłaty z tytułu użytkowania wieczystego ustala się według stawki procentowej od ceny nieruchomości gruntowej, a sama stawka uzależniona jest od określonego w umowie celu, na jaki nieruchomość gruntowa została oddana.

W przypadku powoda nieruchomość nie była oddana w użytkowanie wieczyste ze względu na którykolwiek z celów wskazanych w art. 72 ust. 3 pkt 1-4a, a zatem należy uznać, iż są to inne nieruchomości gruntowe z punktu 5 tegoż przepisu, co prowadzi do wniosku, że roczna opłata wynosi 3% wartości nieruchomości.

Wartość przedmiotowej nieruchomości została oszacowana przez biegłego do spraw wyceny nieruchomości na kwotę 9.041.000 zł.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 72 wskazanej ustawy o gospodarce nieruchomościami, Sąd ustalił wysokość opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej położonej w Ł. przy ul. (...), o powierzchni 0,8211 ha, oznaczonej w rejestrze gruntów, jako działka nr (...), w obrębie (...), objętej księgą wieczystą nr (...), w wysokości 271.230,00 zł. (3% z kwoty 9.041.000,00 zł.), oddalając powództwo w pozostałej części, traktując je jako uwzględnione do kwoty orzeczonej w pkt 1. wyroku.

Z uwagi na brzmienie przepisu art. 77 ust. 2a. ww. ustawy w przypadku gdy zaktualizowana wysokość opłaty rocznej przewyższa co najmniej dwukrotnie wysokość dotychczasowej opłaty rocznej, użytkownik wieczysty wnosi opłatę roczną w wysokości odpowiadającej dwukrotności dotychczasowej opłaty rocznej. Pozostałą kwotę ponad dwukrotność dotychczasowej opłaty (nadwyżka) rozkłada się na dwie równe części, które powiększają opłatę roczną w następnych dwóch latach. Opłata roczna w trzecim roku od aktualizacji jest równa kwocie wynikającej z tej aktualizacji.

Stosownie do treści uchwały Sądu Najwyższego z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. III CZP 110/12, w przypadku gdy zaktualizowana wysokość opłaty rocznej przewyższa co najmniej dwukrotnie wysokość dotychczasowej opłaty, użytkownik wieczysty w drugim roku od aktualizacji wnosi opłatę w wysokości stanowiącej sumę dwukrotności dotychczasowej opłaty i połowy nadwyżki ponad dwukrotność tej opłaty, a w trzecim roku od aktualizacji wnosi opłatę w wysokości stanowiącej sumę opłaty ustalonej w drugim roku i połowy nadwyżki ponad dwukrotność dotychczasowej opłaty - art. 77 ust. 2a zd. drugie i trzecie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.).

W niniejszej sytuacji zachodzi sytuacja mieszcząca się w hipotezie powyższego uregulowania, ponieważ zaktualizowana opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego przekracza dwukrotnie wysokość dotychczasowej (tj. 55.702,59 zł.), z tego względu należało ustalić, iż aktualna opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości, od dnia 1 stycznia 2023 roku, wynosi 271.230 zł., z tym jednak zastrzeżeniem, że za rok 2023 użytkownik wieczysty zobowiązany jest do wniesienia dwukrotności dotychczasowej opłaty rocznej równej 111.405,18 zł (55.702,59 zł .x2), za rok 2024 opłata należna wynosi 191.317,59 zł. (111.405,18 zł + ½ nadwyżki, tj. 79.912,41 zł), a za rok 2025 i latach następnych w kwotach po 271.230 zł (191.317,59 zł + 79.912,41 zł).

Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zapadło w oparciu o zasadę wyrażoną w art. 100 zdanie 1 k.p.c. przy uwzględnieniu wyniku procesu. Wartość przedmiotu sporu wyniosła 155.097,41 zł., jako różnica, między opłatą dotychczasową, a wynikającą z wypowiedzenia, toteż należało uznać, że strona powodowa wygrała proces w 16%, co do kwoty, o którą obniżono kwestionowaną aktualizację.

Na podstawie art. 108 § 1 k.p.c. Sąd rozstrzygnął jedynie o zasadach poniesienia przez strony kosztów procesu, pozostawiając szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu

Z/

Odpis uzasadnienia wraz z odpisem wyroku doręczyć stronie powodowej przez peł.

2025/02/07