Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 marca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Ostrzeszowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2017 r. w Ostrzeszowie, na rozprawie

sprawy z powództwa Banku (...) S.A. w W.

przeciwko E. B.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. I C 392/16 upr.

UZASADNIENIE

wyroku zaocznego z dnia 15 marca 2017r.

Powód Bank (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł pozew przeciwko E. B. domagając się zasądzenia od pozwanej na jego rzecz kwoty 2121,47 złotych wraz z odsetkami.

Uzasadniając swoje żądanie powód wskazał, iż pozwana w dniu 20 kwietnia 2015r. zawarła z nim umowę kredytu.

Pozwana E. B., pomimo prawidłowego wezwania, nie stawiła się na rozprawę, nie złożyła odpowiedzi na pozew ani żadnych wyjaśnień w sprawie.

Sąd zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 339 § 1 kpc, jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, Sąd wyda wyrok zaoczny, § 2 wymienionego przepisu stanowi, iż w takim wypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

Sąd zawsze jest zobowiązany rozważyć, czy w świetle przepisów obowiązującego prawa materialnego, twierdzenia powoda uzasadniają uwzględnienie żądań pozwu, w zakresie tym bowiem nie obowiązuje domniemanie z art. 339 § 2 kpc, negatywny zaś wynik takich rozważań powoduje wydanie wyroku zaocznego oddalającego powództwo ( zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 czerwca 1972r. w sprawie III CRN 30/72, LEX nr 7094 ). Sąd ma także każdorazowo obowiązek krytycznego ustosunkowania się do twierdzeń powoda z punktu widzenia ich ewentualnej zgodności z rzeczywistym stanem faktycznym ( zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 października 1998r. w sprawi I CKU 85/98, LEX nr 1216211 ).

W niniejszej sprawie strona powodowa wskazała w pozwie złożonym w elektronicznym postępowaniu upominawczym dokumenty mające stanowić dowód na poparcie jej twierdzeń ( k. 4 ). Po przekazaniu sprawy tutejszemu Sądowi powód nie przedstawił jednak żadnego z dowodów wskazanych w elektronicznym postępowaniu upominawczym. Powód przedłożył jedynie wydruk historii zadłużenia na rachunku ( k. 74 ), na okoliczność wykazania stóp procentowych oraz sposobu naliczania odsetek. Sąd wobec braku jakichkolwiek dowodów na istnienie zobowiązania strony pozwanej nie może bezkrytycznie przyjąć twierdzeń powoda, tym bardziej, że to na nim zgodnie z art. 6 kc spoczywa ciężar udowodnienia faktów, z których wywodzi skutki prawne. W związku z powyższym wobec powstałych wątpliwości co do okoliczności faktycznych Sąd w wyroku zaocznym orzekł o oddaleniu powództwa.

/-/ Małgorzata Wierzba-Golicka