Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 sierpnia 2017r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu – III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie:

Przewodniczący – SSR Piotr Piekielny

Protokolant – starszy sekretarz sądowy Monika Militowska

po rozpoznaniu w dniu 30 sierpnia 2017r. w Kaliszu na rozprawie sprawy z powództwa J. L. przeciwko L. L. (1) o podwyższenie alimentów

1.  Uchyla w całości wyrok zaoczny z dnia 23 lutego 2017r.

2.  Zmienia obowiązek alimentacyjny pozwanego L. L. (1) wobec powódki J. L., ustalony przed Sądem Rejonowym w Kaliszu w sprawie IIIRC 647/12, w ten sposób, że dotychczasową rentę alimentacyjną na jej rzecz podwyższa do kwoty po 700zł ( siedemset ) miesięcznie, poczynając od dnia 13 stycznia 2017r., płatnej z góry do dnia 10- go każdego miesiąca, do rąk powódki, z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w terminie płatności którejkolwiek z rat.

3.  W pozostałym zakresie powództwo oddala.

4.  Wyrokowi w punkcie 2 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności i klauzulę wykonalności.

5.  Nie obciąża stron nieuiszczonymi kosztami sądowymi w sprawie, w tym pozwanego kosztami sprzeciwu od wyroku zaocznego.

(...) 209/17

UZASADNIENIE

J. L. wniosła o podwyższenie alimentów należnych jej od ojca L. L. (1) do kwoty po 900zł m-cznie ( k. 2 ).

L. L. (1) zażądał oddalenia powództwa w sprawie ( k. 99 ).

Sąd ustalił co następuje:

Ugodą z dnia 9 września 2013r. L. L. (1) zobowiązał się dobrowolnie łożyć na utrzymanie swoich małoletnich córek P., ur. (...) i J., ur. (...) rodzeństwa L., alimenty w kwotach odpowiednio po 450 i 400zł m-cznie.

dowód – akta IIIRC 647/12 – k. 121 protokół z ugodą

Powódka miała wtedy 14 lat. Była uczennicą I klasy gimnazjum. Chorowała na astmę i alergię. Leczyła się u lekarza w O. W..

Mieszkała razem ze swoją siostrą P. ( I klasa Technikum Budowlano-Elektrycznego w K., problemy z kręgosłupem, leczenie, rehabilitacja ) oraz matką ( szwaczka w (...) K. k/K., zarobki netto po ok. 1111zł m-cznie ) w wynajmowanym mieszkaniu ( czynsz z najmem po ok. 1000zł m-cznie, gaz 50zł m-cznie, telefon z internetem 80zł m-cznie, prąd 80-90zł m-cznie ).

Matka powódki dorabiała sobie dorywczym szyciem, z czego uzyskiwała dodatkowe po 100-200zł m-cznie. Nie posiadała żadnego majątku, ani zadłużeń. Poza ówczesnymi alimentami na J., otrzymywała od pozwanego alimenty na drugą córkę P. w kwocie po 450zł m-cznie.

Na utrzymanie każdej z córek przeznaczała po 400-500zł m-cznie ( łącznie z ich leczeniem ), a na swoje własne po 300zł m-cznie.

dowód – akta IIIRC 647/12 – k. 7 zaświadczenie, k. 8-9 faktury, k. 10 zaświadczenie,

k. 46 umowa, k. 47-50 opłaty, k. 62-69 faktury, k. 73-74 rachunki, k. 78-81

faktury, k. 89-95 faktury i opłaty, k. 99-105 faktury, zeznania A. L.

zobacz także uzasadnienie na k. 142 w aktach IIIRC 209/17

L. L. (1) pozostawał wtedy w drugim związku małżeńskim, z którego pochodził syn M. ( II klasa szkoły podstawowej ). Ponadto małżonka pozwanego miała dwie córki z poprzedniego związku.

Rodzina pozwanego mieszkała u teścia emeryta, nie prowadząc z nim jednak wspólnego gospodarstwa domowego. L. płacili czynsz ( w tym CO, CW, ZW, Kanalizacja ) oraz internet, zaś ojciec pozwanego pozostałe świadczenia ( w tym prąd, gaz i telewizję ).

Pozwany pracował jako kierowca ciągnika siodłowego w firmie transportowej w G. k/ P.. Woził różne towary w kraju i za granicą. Zarabiał średnio brutto po ok. 3893zł m-cznie, Chciał znaleźć pracę w swoim zawodzie bliżej swojego miejsca zamieszkania ( K. i okolice ).

Posiadał liczne zadłużenia z tytułu niespłaconych kredytów, na łączną kwotę ok. 30.000zł, które były przedmiotem egzekucji komorniczej.

Jego żona była zatrudniona w innej firmie transportowo-przeprowadzkowej, gdzie otrzymywała po ok. 1100zł netto m-cznie. Spłacała pożyczkę pracowniczą po 200zł m-cznie.

Na utrzymanie swoich córek wydawała po 500-600zł m-cznie, na swoje własne po 300zł m-cznie ( łącznie z lekami ). Utrzymanie samego pozwanego kosztowało po ok. 300-500zł m-cznie, zależnie od tego ile dni przebywał za granicą.

L. nie utrzymywał stałych kontaktów z J. i jej siostrą, ograniczał się do płacenia na nie alimentów.

dowód – akta IIIRC 647/12 – k. 26-27 opłaty, k. 28-30 faktury, k. 31-33 paragony,

k. 34-36 dowody wpłaty, k. 108 zeznania św. A. L., k. 111-112

zaświadczenie, k. 113 opłata, k. 114 zaświadczenie, k. 115 wykaz

zobacz takżeuzasadnienie na k. 142 w aktach IIIRC 209/17

Z materiału dowodowego i treści ugody w sprawie IIIRC 647/12 wynikało, że strony same ustaliły wówczas, iż pozwany będzie pokrywał de facto pełne koszty utrzymania powódki i jej siostry ( alimenty 450 i 400zł m-cznie, przy przeciętnych kosztach utrzymania każdej z nich po 400-500zł m-cznie). Powyższe oznaczało, zgodnie z wolą samych rodziców J. i P., że ciężar finansowego partycypowania w ich utrzymaniu przejął na siebie ojciec, zaś matka swój obowiązek alimentacyjny wobec nich miała realizować przede wszystkim przez osobiste starania o ich wychowanie i wykształcenie, zgodnie z treścią art.135§2kro.

dowód – akta IIIRC 209/17 – k. 146na górze - uzasadnienie

Wyrokiem z 20 października 2016r. SR Kalisz zmienił obowiązek alimentacyjny pozwanego względem siostry powódki, podwyższając należne jej alimenty do kwoty po 600zł m-cznie.

dowód – k. 141 wyrok w sprawie IIIRC 209/16

Z treści sporządzonego wówczas uzasadnienia orzeczenia wynikało, że swoje rozstrzygnięcie Sąd oparł m.in. na ustaleniach, że:

-pozwany nadal pracuje w tej samej co poprzednio firmie transportowej,

- jego zarobki netto w niej w chwili wydawania wyroku jak wyżej ( czyli na dzień 20 października

2016r. ) wynosiły po 3433zł netto m-cznie,

- w dniu 20 października 2016r. przeciętne koszty utrzymania mieszkania pozwanego wynosiły

po ok. 1000zł m-cznie i były w całości pokrywane z jego wynagrodzenia,

- ogólne ówczesne koszty utrzymania żony pozwanego, jej córek oraz wspólnego z pozwanym

syna M. wynosiły razem po 1800zł m-cznie, z czego na samego chłopca przypadało po

450zł m-cznie i było w pełni finansowane przez pozwanego.

dowód – k. 146 na dole -147 na górze - uzasadnienie w sprawie IIIRC 209/17

Zarówno wyrok z 20 października 2016r. w sprawie IIIRC 209/16 co do podwyżki alimentów na siostrę powódki, jak też w/w ustalenia faktyczne Sądu, na których zostało oparte to rozstrzygnięcie, nie były przedmiotem zaskarżenia którejkolwiek ze stron, w tym zwłaszcza pozwanego, co pozwalało domniemywać, że zostały one uznane za prawidłowe i miarodajne.

dowód – okoliczności niesporne

Aktualnie powódka jest już pełnoletnia ( w lutym b.r. ukończyła 18 lat ). Jest uczennicą III klasy Technikum Gastronomicznego w K.. Tak jak poprzednio choruje nadal na astmę i alergię. Leczy się dalej u tego samego lekarza w O. W.., pod którego opieką pozostawała w czasie poprzedniej sprawy alimentacyjnej (...) 647/12. Ponadto kilka razy w roku korzysta z porad u dermatologa.

Mieszka razem ze swoją siostrą P. ( studentka (...) w K. ) oraz matką u wujka ( brat matki ) w W. k/K.. Wcześniej zamieszkiwały w wynajmowanym lokalu w Z., ale musiały go opuścić, bo został sprzedany przez właściciela innej osobie.

Wymienione prowadzą odrębne gospodarstwo domowe od pozostałych domowników. (...), z których korzystają, są rozliczane na wszystkie osoby, które korzystają z domu. Matka powódki zwraca bratu z tego tytułu średnio po 160zł m-cznie za prąd, 50zł m-cznie za wodę, 50zł m-cznie za gaz z butli. Ponadto płaci sama po 30zł m-cznie za internet, tyle samo za telewizję satelitarną i wreszcie 90zł m-cznie za dwa telefony.

Matka J. po urlopie wychowawczym wróciła do pracy w firmie (...), gdzie na pół etatu zarabia po 763zł netto m-cznie. Ponadto dorabia sobie dorywczą pracą u siostry ( w zamian za warzywa do kuchni ) oraz czasem u innych osób ( dniówka 50zł ). Koszty swojego własnego utrzymania, łącznie z udziałem w opłatach mieszkaniowych, ocenia na 500-600zł m-cznie.

A. L. (2) pożycza niekiedy od siostry lub brata pieniądze na bieżące potrzeby, które oddaje w następnym miesiącu. Stara się jednak nie mieć długów.

Z kolejnego związku posiada 4 letniego syna, który chodzi do przedszkola. Cały koszt jego utrzymania ( z udziałem jak wyżej ) wynosi po 600zł m-cznie, z czego ojciec chłopca przekazuje na jego utrzymanie po 400zł m-cznie.

P., jak wspomniano, studiuje na (...) w K., dokąd dojeżdża z miejsca zamieszkania. Pełny koszt jej utrzymania ( udziałem w opłatach mieszkaniowych ) to 800zł m-cznie.

Opieka społeczna wypłaca na J. i jej brata zasiłek rodzinny w kwotach odpowiednio po 135zł i 95zł m-cznie. Brat powódki otrzymuje także świadczenie 500+. Wreszcie J. pobiera z opieki społecznej zasiłek po 62zł m-cznie na dojazdy do szkoły. W końcu, we wrześniu b.r. dostanie jednorazowy zasiłek 100zł na wyprawkę szkolną. Zimą ub.r. matka powódki otrzymała także jednorazowy zasiłek celowy w kwocie 300zł na zakup opału.

Pozwany przekazuje na potrzeby J. po 400zł m-cznie, a P. po 600zł m-cznie. Poza tym nie utrzymuje z córkami żadnych kontaktów, nie interesuje się przebiegiem ich edukacji, nie partycypuje w żadnej innej formie ( w tym okazyjne i zwyczajowe prezenty ) w ich utrzymaniu.

Aktualny ogólny koszt utrzymania powódki, razem z wydatkami na jej leczenie oraz udziałem w kosztach utrzymania mieszkania, wynosi po ok. 900zł m-cznie.

dowód – k. 6 umowa, k. 7 faktura, k. 10 decyzja, k. 11-12 rachunki, k. 13 faktura, k. 14

zaświadczenie, k. 15-46 faktury, k. 134 wynik badania, k. 135 zaświadczenie,

k. 137 zaświadczenie o zarobkach, k. 138 decyzja, k. 148-150 zeznania świadka

A. L.

L. L. (1) w dalszym ciągu pozostaje w związku małżeńskim z obecną małżonką. Dalej wychowują wspólnego syna M., zaś żona pozwanego – dwie swoje własne córki w wieku 16 i 20 lat.

Starsza od września b.r. rozpocznie studia zaoczne. Podejmie też pracę zarobkową. Resztę swoich potrzeb ( razem średnio 2150zł m-cznie ) zaspokoi z alimentów po 500zł m-cznie, jakie otrzymuje od swojego ojca, a także kwoty po 500zł m-cznie, jaką przekaże jej matka.

Młodsza córka obecnej żony pozwanego jest uczennicą LO im. T. K. w K.. Przeciętny całkowity koszt jej utrzymania stanowi kwota średnio po 600zł m-cznie.

Ogólny koszt utrzymania wspólnego syna pozwanego i jego żony – M., wynosi średnio po 450zł m-cznie, zaś samej żony w/w to 400zł m-cznie.

Rodzina pozwanego mieszka nadal u ojca jego żony, z którym nie prowadzi jednak wspólnego gospodarstwa domowego. Z tytułu udziału w opłatach mieszkaniowych, żona pozwanego przekazuje swojemu ojcu po 400zł m-cznie.

Pozwany pracuje w dalszym ciągu w tej samej firmie transportowej w G. k/P. ( Firma (...) ). Jeździ służbowo po kraju i za granicę. Praktycznie w ciągu tygodnia przebywa poza miejscem zamieszkania. Całkowity koszt jego utrzymania wynosi wedle żony po 800-900zł m-cznie.

Jego żona jest dalej zatrudniona w swoim poprzednim miejscu pracy, gdzie zarabia netto po 1400zł m-cznie. Nie wspomniała nic o tym, aby tak jak poprzednio spłacała obecnie pożyczkę pracowniczą w kwocie po 200zł m-cznie.

Ani pozwany, ani jego żona, nie podnosili w trakcie tej sprawy alimentacyjnej, aby miał on jeszcze jakieś niespłacone kredyty, które byłyby przedmiotem egzekucji komorniczej ( w czasie sprawy IIIRC 647/12 było to ok. 30.000zł – zob. wcześniej w uzasadnieniu ).

dowód – k. 150-151 zeznania świadka A. L. (2)

Sąd uznał za wiarygodne zeznania obu przesłuchanych w sprawie świadków ( matka powódki i żona pozwanego ) w części, w jakiej były one zgodne z ustalonym powyżej stanem faktycznym sprawy

Zeznania te były bowiem stanowcze, konsekwentne w trakcie całego procesu, pozbawione wewnętrznych i wzajemnych sprzeczności. W odpowiednich fragmentach znajdowały one potwierdzenie w treści zaliczonych w poczet dowodów dokumentów. Ich wiarygodność nie została też skutecznie podważona przez stronę przeciwną. Ponadto zeznania jak wyżej dotyczyły aktualnych ( por. art.316§1kpc ) okoliczności, istotnych dla prawidłowego merytorycznego rozstrzygnięcia niniejszej sprawy ( szczegółowo zobacz dalej w uzasadnieniu – rozważania prawne ). Nie budziły one wreszcie uzasadnionych wątpliwości co do swojej rzetelności z punktu widzenia zasad doświadczenia życiowego Sądu oraz przesłanek określonych w art.233§1kpc.

Pozostałe zeznania świadków, jako nie spełniające łącznie wszystkich w/w kryteriów, Sąd pominął.

W szczególności dotyczyło to twierdzeń świadka A. L. w przedmiocie wysokości obecnych zarobków jej męża, które wedle świadka miały być o prawie 1000zł mniejsze niż w październiku 2016r. w trakcie sprawy IIIRC 209/16 odnośnie alimentów na P. ( k. 150 ). Szczegółowe wyjaśnienie stanowiska Sądu w tej mierze znajduje się w dalszej części tego uzasadnienia – por. rozważania prawne.

Sąd nie podzielił też poglądu świadka ( i samego pozwanego ), jakoby powódka miała prowadzić przesadnie rozrywkowy i nierozważny z uwagi na stan zdrowia tryb życia, czego miały dowodzić różne zdjęcia z profili internetowych ( zob. k. 100, 103-126 akt ).

Matka powódki wyjaśniła bowiem sensownie i przekonująco, że córka uczestniczyła jedynie w kilku imprezach klasowych z racji tzw. 18-tek, które zostały uwiecznione na profilach internetowych ( k. 150 ). Równocześnie zaprzeczyła, jakoby córka poza tym chodziła po lokalach na jakieś inne imprezy. Strona pozwana nie podważyła już w żaden sposób procesowo wiarygodności tych wyjaśnień. Nie dowiodła zwłaszcza, aby pobyty powódki na imprezach miały inny charakter, niż podany przez jej matkę.

Zważywszy więc na wskazane przed chwilą okoliczności, a także na przyjmowane obecnie powszechnie zwyczajowo wzajemne pobyty młodzieży z danej klasy na imprezach z okazji swoich 18-tych urodzin ( notoryjna wiedza Sądu ), zarzuty kierowane wobec powódki należało odrzucić jako zupełnie bezpodstawne.

W taki sam sposób Sąd ocenił zarzut św. A. L. i pozwanego, że powódka faktycznie mieszka w K., a nie razem z matką ( por. k. 99 ). Także w tym wypadku matka powódki stwierdziła kategorycznie, że córka nigdy nie mieszkała w K. przy ul. (...), gdyż nie zamieszkuje tam żadna jej rodzina ( k. 149 ). W ślad za tym matka powódki wyjaśniła stanowczo okoliczności ostatniej zmiany miejsca zamieszkania rodziny ze Z. na W., które zostało spowodowane sprzedaniem przez właściciela innej osobie wynajmowanego przez nich mieszkania w Z.. Strona pozwana nie kwestionowała już w ogóle rzetelności tych wyjaśnień.

W końcu Sąd nie uznał za trafne zarzutów pozwanego i jego żony w przedmiocie choroby powódki, zasadności korzystania przez nią z porad lekarza w O. i wydatkowania pieniędzy na odpowiednie leki ( zob. k. 100 ). Fakt chorowania powódki na astmę i alergię został potwierdzony aktualnymi dokumentami lekarskimi ( k. 14, 98, 134, 135 ). Ich wiarygodność nie była nawet kontestowana przez pozwanego i żonę ( jego pełnomocnika ), nie wspominając już nawet o konieczności procesowego udowodnienia ( art.6kc, art.232kpc ) odmiennego stanowiska w tym zakresie. Przy okazji Sąd zwrócił uwagę, że powódka korzystała z usług tego samego lekarza w O. już w trakcie trwania poprzedniej sprawy alimentacyjnej ( zob. k. 10 w aktach IIIRC 647/12 ), a pozwany nie podnosił wtedy żadnych zarzutów zarówno co do celowości korzystania z porad tego właśnie lekarza, jak i ponoszenia wydatków na ordynowane przez niego leki ( okoliczność bezsporna, por. akta w/w sprawy ). Fakt kupowania przez powódkę takich leków potwierdzały zresztą wystawione na jej nazwisko faktury, które złożyła do akt sprawy ( k. 38-44 ).

Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania treści zaliczonych w poczet dowodów dokumentów. Dotyczyły one okoliczności istotnych dla merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy. Zostały przy tym sporządzone przez uprawnione do ich wystawienia podmioty, w zakresie przypisanych im prawem kompetencji. Wreszcie obie strony procesu nie zgłaszały jakichkolwiek uwag, czy zastrzeżeń w przedmiocie wiarygodności tych dokumentów.

Sąd pominął w niniejszej sprawie dowód z przesłuchania stron ( k. 148 ). Pozwany nie stawił się bowiem na wyznaczoną w tym celu rozprawę, nie wnosił wcześniej o jej ew. odroczenie celem umożliwienia jemu złożenia zeznań. Wszystkie istotne dla meritum sprawy okoliczności odnośnie jego obecnej sytuacji rodzinnej i majątkowej przedstawiła jego żona, którą przesłuchano w charakterze świadka.Z kolei powódka sama wniosła o przesłuchanie co do tej sytuacji swojej matki, która dysponowała wyczerpującą wiedzą w tej mierze.

Sąd zważył co następuje:

Stosownie do art.138kro w zw. z art.135§1kro, w razie zmiany stosunków można żądać stosownej korekty skonkretyzowanego przez Sąd obowiązku alimentacyjnego wobec dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, w zakresie odpowiadającym aktualnym jego potrzebom i bieżącym możliwościom płatniczym zobowiązanego rodzica.

Analizując materiał dowodowy niniejszej sprawy Sąd przyjął, że obecne usprawiedliwione potrzeby powódki, razem z wydatkami na jej leczenie ( leki, dojazdy do lekarza w O. ) oraz udziałem w opłatach mieszkaniowych matki ( łącznie ok. 410zł m-cznie – por. wcześniej stan faktyczny : 4 osoby = ok. 100zł m-cznie na osobę ) – wynoszą na pewno po ok. 900zł m-cznie. Dokonując takiej oceny tych potrzeb Sąd zwrócił uwagę, że zarówno powódka jak i jej matka, były przez cały proces konsekwentne w podawaniu takiej właśnie ich wysokości ( zob. pozew na k. 3 akt ). Trafności stanowiska Sądu nie mogły podważyć zarzuty strony pozwanej w tej mierze. Jak wykazano już w tym uzasadnieniu ( zob. ocena zeznań ) były one zupełnie chybione co do rzekomego prowadzenia przez powódkę imprezowego trybu życia, oddzielnego zamieszkiwania przez nią w K., kwestionowana faktu jej choroby, korzystania z lekarza w O. W.., jak też kupowania zapisywanych przez niego leków. Natomiast zarzuty w przedmiocie wysokości wydatków szkolnych powódki, braku korzystania przez nią z korepetycji ( por. k. 100 ), zostały odpowiednio uwzględnione przez Sąd przy ocenie ogólnego kosztu jej utrzymania. W świetle bowiem wiarygodnego materiału dowodowego sprawy, kwoty 900zł m-cznie na ogólne utrzymanie pełnoletniej już młodej kobiety, w tym na wydatki związane z jej leczeniem, kosztami zakupu niezbędnych artykułów żywnościowych do zajęć praktycznych w szkole gastronomicznej ( por. uzasadnienie pozwu na k. 2v ), a wreszcie z udziałem w opłatach mieszkaniowych ( 100zł m-cznie – zob. wcześniej ) – nie można było postrzegać jako wygórowaeją. Natomiast co do korepetycji powódki, jej matka nie twierdziła ostatecznie, aby córka dalej z nich korzystała.

Rozpatrując w dalszej kolejności kwestię zaspokojenia ustalonych potrzeb powódki jak wyżej, Sąd w pierwszej kolejności zwrócił uwagę, że otrzymuje ona z opieki społecznej po 135zł m-cznie zasiłku rodzinnego, a także po 69zł m-cznie dopłaty na dojazdy do szkoły do K.. Kwoty te należało ( łącznie po 200zł m-cznie ) uwzględnić przy rozliczaniu zaspokojenia w/w potrzeb. Po ich odjęciu pozostawała zatem do zaspokojenia suma po 700zł m-cznie.

Rozważając które z rodziców powódki i w jakim zakresie powinno partycypować w tej ostatniej kwocie, Sąd ( mając na uwadze treść art.135§2kro ) nie mógł pominąć sposobu partycypacji przez nich w potrzebach obu córek, przyjętego w poprzedniej sprawie alimentacyjnej (...) 647/12, jak również w zakończonej niedawno sprawie o podwyżkę alimentów na P. (...) 209/16.

Jak wynika jednoznacznie z akt sprawy IIIRC 647/12 oraz uzasadnienia wyroku w sprawie IIIRC 209/16, sami rodzice powódki ustalili w sprawie IIIRC 647/12, że pozwany będzie pokrywał 100% ówczesnych usprawiedliwionych potrzeb powódki i jej siostry. Matka natomiast, zgodnie z ich wolą, miała ( z uwagi na swoją sytuację materialną ) wypełniać swój obowiązek alimentacyjny względem córek zgodnie z treścią art.135§2kro poprzez osobiste starania o ich wychowanie i wykształcenie ( zob. k. 146 w aktach IIIRC 209/17 ).

Z uzasadnienia wyroku w sprawie IIIRC 209/16 wynika także wprost, że identyczne rozwiązanie przyjął Sąd w chwili rozstrzygania o podwyżce alimentów na P. w październiku 2016r. Również wtedy pozwany ( z przyczyn szczegółowo opisanych we wskazanym uzasadnieniu ) miał pokrywać pełne koszty utrzymania siostry powódki ( por. k. 146-147 w aktach IIIRC 209/17 ). Należy przy tym podkreślić, że to ostatnie rozstrzygnięcie Sądu, zarówno w zakresie przyjętego zakresu partycypacji pozwanego w kosztach utrzymania drugiej córki, jak też ustaleń faktycznych Sądu, na których je oparto, nie było w ogóle kwestionowane przez samego pozwanego, który po zapoznaniu się z treścią uzasadnienia wyroku w sprawie IIIRC 209/16, nie złożył od niego ostatecznie apelacji ( okoliczność niesporna ).

Należało zatem słusznie domniemywać, że zgodził się zarówno z treścią rozstrzygnięcia Sądu, jak też ustaleniami faktycznymi oraz ich oceną prawną, na których je oparto.

W szczególności dotyczyło to ustalenia Sądu w przedmiocie wysokości ówczesnych zarobków pozwanego. Jak stwierdził wtedy Sąd, na chwilę wyrokowania w sprawie IIIRC 209/16, czyli na 20 października 2016r., wynosiły one po ok. 3433zł netto m-cznie ( zob. k. 143 w aktach IIIRC 209/17 ). W ślad za tym Sąd przyjął wówczas , iż pozwany pokrywał w tamtym czasie wszystkie opłaty mieszkaniowe ( kwota po 1000zł m-cznie ), że łączne potrzeby jego żony, 2 jej córek i wspólnego syna M. wynosiły po ok. 1800zł m-cznie, czyli po 450zł m-cznie na osobę, że pozwany wydatkował taką właśnie kwotę ( 450zł m-cznie ) na utrzymanie owego syna ( zob. k. 146 na dole – 147 u góry w aktach IIIRC 209/17 ).

Sąd nie mógł zignorować w niniejszej sprawie tych ustaleń, choć poczyniono je w sprawie alimentacyjnej siostry powódki. Wprost przeciwnie, musiały one stanowić istotny punkt odniesienia dla oceny wiarygodności twierdzeń L. L. (1) i jego żony w przedmiocie aktualnych możliwości płatniczych pozwanego w rozumieniu art.135§1kro.

Zeznając przed Sądem w niniejszej sprawie dnia 30 sierpnia 2017r. żona pozwanego sugerowała, że obecne zarobki jej męża wynoszą maksymalnie po 2400zł m-cznie ( podstawa 1460zł m-cznie + dodatkowe 500-800zł m-cznie, w tym z tytułu delegacji ) – por. k. 150.

Zeznanie to zostało uznane przez Sąd za całkowicie niewiarygodne. Nie zostało ono poparte żadnym stosownym zaświadczeniem pracodawcy o aktualnych zarobkach pozwanego. Twierdzenie świadka, jakoby mąż miał problemy z terminowym uzyskaniem wskazanego zaświadczenia, było zupełnie nieprzekonujące. Z uwagi na czas trwania procesu w niniejszej sprawie pozwany miał bowiem wystarczająco dużo czasu, aby uzyskać odpowiednie zaświadczenie. Ponadto twierdząc, że zarobki męża netto od października 2016r. uległy zmniejszeniu o ok. 1000zł, świadek nie wskazał w swoich zeznaniach jakichkolwiek przyczyn takiego stanu rzeczy. W szczególności nie podawał, czy miałoby to nastąpić z konkretnych ( i jakich ) przyczyn leżących po stronie pracodawcy, czy też pozwanego. Nie wyjaśnił także tego ani w sprzeciwie od wyroku zaocznego, ani w późniejszej odpowiedzi na pozew sam L. L. (1) ( zob. k. 80 i 99 ), który w dodatku nie stawił się na rozprawę wyznaczoną celem przesłuchania stron ( k. 148 ), uniemożliwiając w ten sposób Sądowi ew. poczynienie dodatkowych miarodajnych ustaleń na omawiany temat. Tymczasem ustalenia takie byłyby bardzo ważne z uwagi na związanie Sądu ( w odniesieniu do wspomnianych wcześniej zarobków pozwanego z października 2016r. ) zakazem z art.136kro.

Biorąc zatem pod uwagę wszystkie przywołane przed chwilą okoliczności Sąd przyjął, że zarobki pozwanego w chwili wyrokowania w niniejszej sprawie były przynajmniej takie same jak w październiku 2016r. i wynosiły po ok. 3400zł netto m-cznie.

W chwili rozstrzygania tej sprawy były one obciążone alimentami na P. w kwocie po 600zł m-cznie ( niesporne), kosztami utrzymania samego pozwanego, które wedle jego żony wynosiły średnio po 850zł m-cznie ( k. 150 ) i wreszcie dotychczasowymi alimentami na powódkę po 400zł m-cznie ( niesporne ).

Po odjęciu tych obciążeń pozwanemu pozostawało zatem po ok. 1550zł m-cznie. Sumę tę należało ( tak jak przyjął to Sąd w sprawie IIIRC 209/16 ) pomniejszyć o wydatki ponoszone przez pozwanego na opłaty mieszkaniowe jego rodziny oraz na partycypowanie w pełnych kosztach utrzymania syna M.. Te pierwsze wydatki stanowiła obecnie ( jak zeznała sama żona pozwanego ) kwota po 400zł m-cznie ( zob. k. 150 ). Drugie zaś, jak także podała żona pozwanego suma po 450zł m-cznie ( por. k. 150 ). Razem było to po ok. 950zł m-cznie.

Uwzględniając zatem w/w kwoty ( 400 + 450 = 950zł m-cznie ), pozwanemu pozostawało wolne wynagrodzenie netto po ok. 600zł m-cznie ( wspomniane 1550zł m-cznie – 950zł m-cznie ), z którego może on z powodzeniem w większym niż do tej pory zakresie partycypować finansowo w aktualnych kosztach utrzymania powódki.

Pełnomocnik pozwanego, ani on sam, nie powoływali się w trakcie procesu na jakiekolwiek inne ( niż wymienione ) obciążenia finansowe pozwanego, które podważałyby trafność przedstawionego rozliczenia. W szczególności nie podnosili, aby pozwany posiadał nadal długi będące przedmiotem egzekucji komorniczej, o których wspominał w poprzedniej sprawie IIIRC 647/12 ( zob. k. 114-115 w aktach IIIRC 647/12 ). Sąd zwrócił przy tym uwagę, że pozwany nie powoływał się na takie zadłużenia już w sprawie IIIRC 209/16 o podwyżkę alimentów na P.. To samo dotyczyło pożyczki pracowniczej żony pozwanego ( k. 142 ).

Za trafnością przedstawionego powyżej stanowiska przemawiał też brak obowiązku alimentacyjnego pozwanego wobec córek jego obecnej żony ( mają one zasądzone stosowne alimenty od swojego ojca ), na co Sąd zwrócił już uwagę w sprawie IIIRC 209/16 ( por. k. 147 ). Jeśli chodzi natomiast o aktualną żonę pozwanego, to podobnie jak w sprawie IIIRC 647/12, jak i sprawie IIIRC 209/16 nie twierdził on nawet wobec Sądu, że musi on partycypować finansowo w pokrywaniu jej własnych potrzeb.

Uwzględniając zatem wszystkie wyżej wymienione okoliczności Sąd uznał, że obecne możliwości płatnicze pozwanego pozwalają jemu na łożenie alimentów na powódkę w kwocie po 700zł m-cznie, czyli o 300zł większej od dotychczasowej. Odpowiadała ona wysokości pozostających jeszcze do zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb powódki ( zob. poprzednio w tym uzasadnieniu ).

Matka powódki będzie realizowała swój obowiązek alimentacyjny względem córki przez osobie starania o jej wychowanie i wykształcenie. Rozwiązanie takie, jak wspomniano już wcześniej w tym uzasadnieniu, przyjęto zarówno w sprawie IIIRC 647/12, jak i (...) 209/16

( podwyżka alimentów na P. ) – por. k. 146 i 147. Pozwany, ani jego pełnomocnik, nie powoływali się w niniejszej sprawie na jakiekolwiek istotne okoliczności, które przemawiałyby obecnie za koniecznością odstąpienia od omawianej zasady. Z przyczyn opisanych już w tym uzasadnieniu, nie wskazywała też na taką potrzebę bieżąca sytuacja materialna pozwanego.

Powyższe skutkowało więc koniecznością rozstrzygnięcia jak w punktach 1-3 wyroku.

Rygor natychmiastowej wykonalności i klauzulę wykonalności ( punkt 4 wyroku ) nadano na podstawie art.333§1pkt.1kpc i art.1082kpc.

O kosztach sądowych w sprawie orzeczono natomiast stosownie do art.96ust.1pkt.2 Ustawy z 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ( Dz.U. 2010, Nr 90, poz. 594 ze zm. ) oraz art.102kpc.