Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 maja 2017r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu – III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie:

Przewodniczący – SSR Piotr Piekielny

Protokolant – starszy sekretarz sądowy Monika Militowska

po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2017r. w Kaliszu na rozprawie sprawy z powództwa małoletniego H. B. zastępowanego przez matkę A. J. (1) przeciwko S. B. (1) o podwyższenie alimentów

1.Zmienia obowiązek alimentacyjny pozwanego S. B. (1) wobec małoletniego powoda H. B., ur. (...), ustalony przed Sądem Rejonowym w Kaliszu w sprawie IIIRC 374/10 w ten sposób, że dotychczasową rentę alimentacyjną na jego rzecz podwyższa do kwoty po 300zł m-cznie ( trzysta ), poczynając od 26 stycznia 2017r., płatnej z góry do dnia 10-tego każdego m-ca do rąk matki dziecka A. J. (1), z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w terminie płatności którejkolwiek z rat.

2.W pozostałym zakresie powództwo oddala.

3.Wyrokowi w punkcie 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności i klauzulę wykonalności.

4.Nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 126zł tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych w sprawie.

5.Nie obciąża stron obowiązkiem zwrotu Skarbowi Państwa – Sądowi Rejonowemu w Kaliszu pozostałych nieuiszczonych kosztów sądowych w sprawie.

6.Koszty zastępstwa procesowego między stronami wzajemnie znosi.

(...) 42/17

UZASADNIENIE

Małoletni H. B. zastępowany przez matkę A. J. (1) wniósł o podwyższenie alimentów należnych od ojca S. B. (1) do kwoty po 1000zł m-cznie, z tym, że na użytek ew. ugody zaproponował sumę 600zł m-cznie ( k. 2v ).

S. B. (1) uznał ostatecznie powództwo do kwoty po 300zł m-cznie ( k. 48 ).

Sąd ustalił co następuje:

Małoletni H. B., ur. (...) pochodzi z rozwiązanego przez rozwód małżeństwa A. J. (1) i S. B. (1).

dowód – okoliczność niesporna

Wyrokiem zaocznym z 7 października 2010r. w sprawie IIIRC 374/10 Sąd obniżył dotychczasowe alimenty ojca na rzecz tego dziecka do sumy po 100zł m-cznie.

dowód – akta IIIRC 374/10 – k. 21 wyrok

W uzasadnieniu żądania w tej sprawie S. B. podał, że jego sytuacja materialna w porównaniu z czasem rozwodu pogorszyła się. Musiał zrezygnować z prowadzonej działalności gospodarczej. Pracuje w firmie (...) jako kierowca ( umowa na czas określony ), gdzie zarabia jedynie ok. 1000zł m-cznie. Ponadto ma na utrzymaniu syna wobec którego płaci alimenty. Pokrywa czynsz za mieszkanie po 330zł m-cznie i pomaga chorej matce. Na związane z tym dojazdy przeznacza po 150zł m-cznie. Wreszcie leczy się u psychiatry, na co wydatkuje po 120zł m-cznie. Resztę dochodów przeznacza na swoje pozostałe potrzeby.

dowód – akta IIIRC 374/10 – k. 6 zaświadczenie, k. 7 faktura, k. 9-10 oświadczenie,

k. 18 zaświadczenie, k. 19020 faktury, zob. też k. 2v uzasadnienie pozwu

Wyrok zaoczny w sprawie IIIRC 374/10 nie był skarżony sprzeciwem przez matkę małoletniego H..

Wymieniona nie składała też ew. wniosku o przywrócenie terminu do złożenia sprzeciwu od tego wyroku. Nie domagała się również wznowienia postępowania w tej sprawie.

dowód – okoliczności niesporne

Obecnie H. ma prawie 17 lat. Mieszka razem z matką, jej obecnym mężem i swoją 10 letnią przyrodnią siostrą. Jest uczniem III LO im. M. K. w K..

J. nie podnosiła w trakcie procesu, aby chłopiec na coś chorował. Stwierdziła wprawdzie, że ma on alergię, ale nie korzysta już teraz z porad lekarskich. Jego przyrodnia siostra jest zdrowa.

dowód – akta IIIRC 42/17 – k. 49 zeznania A. J.

Wymieniona, z zawodu prawnik, jest obecnie zatrudniona jako dyrektor miejscowego oddziału (...) w K., z wynagrodzeniem po ok. 10.000zł netto m-cznie. Oprócz tego prowadzi własną działalność gospodarczą w zakresie transportu ciężarowego. Zatrudnia kierowców, którzy zarabiają u niej po co najmniej 3000zł m-cznie.

Posiada ona kredyt hipoteczny, zaciągnięty na budowę domu ( rata 4000zł m-cznie, koniec spłaty w 2025r. ). Jest też właścicielką zabudowanej nieruchomości, obecnie niezamieszkałej.

Obecny mąż A. J. (1) pracuje w firmie (...) jako menadżer. Zarabia w niej po ok. 7000zł m-cznie. Posiada także samochód osobowy H. (...), kupiony w salonie za 80.000zł. Część pieniędzy na to auto pochodziła ze wspólnych pieniędzy w/w oraz matki H., a reszta ( ok. 40.000zł ) z kredytu bankowego.

Bieżące opłaty mieszkaniowe rodziny powoda stanowi kwota po ok. 900zł m-cznie.

dowód – k. 49 zeznania A. J.

S. B. pracuje w dalszym ciągu w firmie (...), gdzie zarabia po ok. 1459zł netto m-cznie. Zajmuje się prowadzeniem sklepu odzieżowego formalnej właścicielki tego sklepu. Nie myślał o zmianie zatrudnienia na lepiej płatne, gdyż straciłby wtedy korzyści z obecnej pracy. Ma bowiem liczne kontakty handlowe z dostawcami, dzięki którym kupuje ze znacznymi upustami ( 20-30% ) odzież i obuwie dla swojej obecnej rodziny oraz H.. Ponadto dotychczasowa praca ułatwia jemu organizację życia rodzinnego pozwanego. Oprócz niej nie ma innych źródeł dochodów.

S. B. leczy się prywatnie na cukrzycę i nadciśnienie u diabetologa i kardiologa, na co wydaje średnio po ok. 150zł m-cznie. Stosuje odpowiednią dietę. Nie ma jednak przeciwskazań do dotychczasowej pracy, w tym prowadzenia samochodów ( posiada amatorską kategorię prawa jazdy B i C ).

Z tytułu prowadzonej kiedyś działalności gospodarczej posiada zadłużenia na rzecz ZUS w kwocie ok. 40.000zł z odsetkami. Wierzyciel nie zgodził się na umorzenie tej zaległości.

Zeznając w obecności swojego profesjonalnego pełnomocnika z wyboru, pozwany nie określił wysokości aktualnych m-cznych kosztów swojego utrzymania. Nie podała ich także zeznająca w charakterze świadka jego konkubina.

Pracuje ona w firmie (...) w K. i zarabia tam po ok. 2000-2200zł m-cznie. Jest właścicielką 19 letniego V. (...) oraz młodszego M. ( rocznik 2006 ). Ostatnio wpłaciła pieniądze na nowe mieszkanie w TBS. Pozwany nie zna kwoty jaką na to wydała. Wie tylko, że pieniądze na ten cel pochodziły z kredytu partnerki oraz darowizny jej rodziców.

W obecnym związku pozwanego wychowuje się syn, urodzony (...) Utrzymanie tego dziecka kosztuje średnio po ok. 550zł m-cznie i jest finansowane przez oboje rodziców.

Bieżące opłaty mieszkaniowe rodziny pozwanego za wynajmowane do tej pory mieszkanie wynoszą po ok. 1300zł m-cznie.

dowód – k. 24 zaświadczenie, k. 25 faktura, k. 26-27 opłaty, k. 28-29 faktury, k. 30

zaświadczenie, k. 31 asc, k. 38-39 zeznania św. M. K., k. 48 zaświadczenie,

k. 50-51 zeznania S. B.

Pozwany utrzymuje systematyczne kontakty z powodem. Ostatnio zawarł nawet w tej sprawie z jego matką porozumienie mediacyjne. Ocenia, że w trakcie ustalonego tym porozumieniem pobytu syna u siebie, będzie wydawał na jego utrzymanie po 50zł m-cznie.

Aktualnie przekazuje obecnie byłej żonie na potrzeby chłopca po 300zł m-cznie. Oprócz tego kupuje mu ( dzięki wspomnianym wcześniej upustom ) odzież, obuwie, zależnie od zgłaszanych przez niego potrzeb, na co wydaje przeciętnie po 100zł m-cznie. Dał też synowi nowy telefon komórkowy za 1100zł. Nie uzgadnia jednak wcześniej tych zakupów z matką dziecka.

Zabiera też regularnie syna na wypoczynek w trakcie ferii zimowych i wakacji letnich. Zimą był z nim na nartach w Czechach. Latem b.r. zamierza wyjechać z H. nad może.

dowód – k. 47 porozumienie mediacyjne, k. 49-52 zeznania stron

Postanowieniem z 31 stycznia 2017r. Sąd oddalił wniosek powoda o udzielenie zabezpieczenia jego roszczenia alimentacyjnego.

W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia wskazano, że strona powodowa nie uprawdopodobniła dostatecznie możliwości płatniczych pozwanego.

Orzeczenie jak wyżej nie było skarżone przez pełnomocników obu stron.

dowód – k. 8 postanowienie

Sąd uznał za wiarygodne zeznania stron, a także przesłuchanego w sprawie świadka, w części, w jakiej były one zgodne z ustalonym stanem faktycznym niniejszej sprawy.

Zeznania te były bowiem stanowcze, konsekwentne w trakcie całego procesu, pozbawione wewnętrznych i wzajemnych sprzeczności. W odpowiednich fragmentach znajdowały one potwierdzenie w treści zaliczonych w poczet dowodów dokumentów. Ich wiarygodność nie została też skutecznie podważona przez stronę przeciwną. Ponadto zeznania jak wyżej dotyczyły aktualnych ( por. art.316§1kpc ) okoliczności, istotnych dla prawidłowego merytorycznego rozstrzygnięcia niniejszej sprawy ( szczegółowo zobacz dalej w uzasadnieniu – rozważania prawne ). Nie budziły one wreszcie uzasadnionych wątpliwości co do swojej rzetelności z punktu widzenia zasad doświadczenia życiowego Sądu oraz przesłanek określonych w art.233§1kpc.

Pozostałe zeznania wymienionych osób, jako nie spełniające łącznie wszystkich w/w kryteriów, Sąd pominął.

W szczególności dotyczyło to zeznań św. M. K., że pozwany nie partycypuje finansowo w jej utrzymaniu ( k. 38 ). Twierdząc tak świadek podał bowiem równocześnie, że pozwany oddaje mu wszystkie zarobione przez siebie pieniądze, które świadek przeznacza na utrzymanie całej rodziny, w tym mieszkania ( k. 38 ).

Wynikało więc z tego wprost, że cała rodzina pozwanego prowadzi wspólne gospodarstwo domowe, a jej potrzeby, w tym także świadka jako konkubiny pozwanego, są zaspakajane zarówno z jej pieniędzy, jak i wynagrodzenia S. B.. Powyższe przeczyło więc ewidentnie tezie świadka, że pozwany nie partycypuje finansowo w jego utrzymaniu.

Sąd nie podzielił też poglądu świadka, że opłaty mieszkaniowe rodziny po 1300zł m-cznie są i powinny być dzielone po połowie z pozwanym ( k. 38 ). Zgodnie z powszechnie przyjmowaną praktyką tego typu koszty dzieli się zawsze według liczby domowników, a więc w przypadku rodziny świadka są to 3 osoby ( świadek, pozwany i ich wspólne dziecko ). Sam świadek, ani pozwany, nie przedstawili zresztą Sądowi jakichkolwiek argumentów na rzecz innego niż w/w sposobu podziału omawianych opłat, nie wspominając już nawet o konieczności procesowego udowodnienia takiej okoliczności.

Uznania Sądu nie zyskało również twierdzenie świadka, że nie zna wysokości m-cznych kosztów utrzymania pozwanego ( k. 38 ). W świetle ustalonych przez Sąd faktów: prowadzenia przez świadka wspólnego gospodarstwa domowego z pozwanym, dysponowania jego pieniędzmi, dokładnej wiedzy świadka na temat kosztów utrzymania wspólnego dziecka i wysokości opłat mieszkaniowych, a nawet zakresu i formy partycypowania przez pozwanego w bieżącym utrzymaniu H. – twierdzenie jak wyżej było dla Sądu zupełnie nieprzekonujące. Nie zostało zresztą poparte żadnymi dowodami ( art.6kc, art.232kpc ).

W taki sam sposób Sąd potraktował sugestie matki powoda, jakoby na jego utrzymanie wydawała po 1600-1800zł m-cznie ( k. 49 ). Wobec zgłoszenia przez pozwanego zarzutu co do miarodajności takiej sumy, rzeczą strony powodowej, działającej z profesjonalnym pełnomocnikiem, było procesowe wykazanie jej wiarygodności ( art.6kc, art.232kpc ). Tymczasem pełnomocnik powoda nie przedstawił na tę okoliczność jakichkolwiek dowodów, zarówno materialnych ( np. faktury, rachunki dot. określonych wydatków na H. ), jak też osobowych. Sama zaś matka małoletniego wymieniła tylko w swoich zeznaniach ogólną kwotę sugerowanych jego potrzeb. Zeznając w obecności pełnomocnika syna, nie potrafiła natomiast nawet podać precyzyjnie, jakie konkretnie rodzajowe składniki ( i o jakiej wartości ) miałyby wyczerpywać sumę 1600-1800zł m-cznie. Było to o tyle dziwne, że w uzasadnieniu pozwu, autorstwa pełnomocnika powoda, były informacje na ten temat ( zob. k. 3 ). Nie zostały one jednak w żaden sposób potwierdzone dowodowo w trakcie całego procesu, w tym choćby w zeznaniach A. J..

Uznania Sądu nie zyskało także zapewnienie matki powoda, że jej firma transportowa nie przynosi aktualnie żadnych zysków ( k. 49 ). Także w tym wypadku brak było w tej materii jakichkolwiek dowodów. Pełnomocnik powoda nie przedstawił nawet Sądowi żadnych dokumentów finansowych lub podatkowych, które potwierdzałyby omawianą okoliczność. Sama zaś A. J. nie wskazała nawet w swoich zeznaniach, z jakich konkretnie przyczyn prowadzona przez nią działalność jest deficytowa i po co w takim razie ją nadal wykonuje dysponując stabilnym i dobrym źródłem dochodów ( wysoka pensja dyrektora oddziału banku ). Nie umiała przy tym wyjaśnić Sądowi, dlaczego w takim razie zatrudnia kierowców za wynagrodzeniem co najmniej po 3500zł m-cznie.

Sąd pominął wreszcie przypuszczenie A. J., że pozwany faktycznie jest właścicielem sklepu, w którym pracuje, a z tytułu zatrudnienia w nim osiąga znacznie wyższe dochody, niż wynikające z przedłożonego przez niego zaświadczenia o zarobkach ( k. 49 ). S. B. stanowczo temu zaprzeczył. W związku z tym, rzeczą strony powodowej było procesowe wykazanie takich okoliczności ( art.6kc, art.232kpc ). Tymczasem pełnomocnik powoda nie przedstawił Sądowi w tej mierze jakichkolwiek dowodów, choć Sąd ( na jego wniosek ) udzielił jemu stosownego terminu w tym zakresie ( k. 39 ). Co więcej, w końcowym słowie przyznał on nawet, że strona powodowa nie jest w stanie procesowo udowodnić omawianych okoliczności

( por. nagranie protokołu rozprawy z 23 maja 2017r. ).

Co do pozwanego Sąd nie dał wiary jego stanowisku, że na leki i lekarzy wydaje on po 200-300zł m-cznie ( k. 50 ). Jego konkubina zeznała bowiem, że wydatki z tego tytułu wynoszą po ok. 150zł m-cznie ( k. 38 ). Jej twierdzenia w tej materii były dla Sądu bardziej miarodajne, gdyż to ona ( jak zeznała ) dysponuje budżetem domowym, w tym wynagrodzeniem pozwanego ( por. k. 38 ).

Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania treści zaliczonych w poczet dowodów dokumentów. Dotyczyły one okoliczności istotnych dla merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy. Zostały przy tym sporządzone przez uprawnione do ich wystawienia podmioty, w zakresie przypisanych im prawem kompetencji. Wreszcie obie strony procesu nie zgłaszały jakichkolwiek uwag, czy zastrzeżeń w przedmiocie wiarygodności tych dokumentów.

Oddalono natomiast wniosek dowodowy pełnomocnika powódki o przeprowadzenie dowodu ze wszystkich dokumentów w aktach sprawy IIIRC 374/10 ( k. 33 ), jako niedopuszczalny z mocy ustawy. Procedura cywilna nie zna bowiem takiego dowodu i wymaga wskazania przez wnioskodawcę konkretnych dokumentów ( numery kart z akt, ew. inne oznaczenie ), będących przedmiotem dowodzenia.

Sąd zważył co następuje:

Stosownie do art.138kro w zw. z art.135§1kro, w razie zmiany stosunków można m.in. żądać podwyższenia należnych małoletniemu dziecku alimentów, w zakresie odpowiadającym jego aktualnym usprawiedliwionym potrzebom oraz bieżącym możliwościom płatniczym zobowiązanego rodzica.

Rozpatrując kwestię obecnych potrzeb powoda, Sąd w pierwszej kolejności zwrócił uwagę, że na pewno są one większe od tych, jakie istniały w chwili prawomocnego zakończenia sprawy IIIRC 374/10. Z uwagi jednak na brak w aktach tej sprawy jakichkolwiek informacji na temat potrzeb H. ( zapadł w niej wyrok zaoczny ), Sąd nie mógł dokonać dokładnego porównania ówczesnych i teraźniejszych kosztów utrzymania małoletniego, a w ślad za tym, ocenić skali ich wzrostu. Same zresztą strony, zwłaszcza powodowa, reprezentowane przez profesjonalnych pełnomocników z wyboru, nie przejawiły w trakcie postępowania żadnej aktywności procesowej w tej mierze.

W związku z powyższym, Sąd z konieczności musiał poprzestać na tym materiale dowodowym, który dotyczył aktualnych, usprawiedliwionych potrzeb H.. Także on, jak podkreślono już jednak w tym uzasadnieniu ( por. ocena zeznań matki chłopca ), był jednak bardzo ubogi. Ograniczał się on de facto do stwierdzenia A. J., że obecne potrzeby syna wynoszą po ok. 1600-1800zł m-cznie. Twierdzenie to, z przyczyn wymienionych wcześniej przy ocenie zeznań wyżej wymienionej na ten temat, nie mogło zostać uznane przez Sąd za wiarygodne.

W konsekwencji, punktem odniesienia dla oceny rzeczywistych potrzeb powoda, zwłaszcza w odniesieniu do oczekiwanego udziału ojca w ich zaspakajaniu, była propozycja pełnomocnika powódki złożona w trakcie rozprawy z 23 maja 2017r. Sprowadzała się ona do chęci zawarcia ugody na kwotę 600zł alimentów ( k. 48 ). Skoro zatem sama strona powodowa zaproponowała pozwanemu alimenty w takiej wysokości, należało zasadnie domniemywać, że wszelkie pozostałe potrzeby H., są i będą zaspakajane bezpośrednio przez jego matkę.

Za trafnością takiej oceny przemawiała oczywista w świetle materiału dowodowego sprawy i niekwestionowana przez żadną ze stron, bardzo duża dysproporcja w między aktualnymi dochodami obojga rodziców chłopca ( por. wyżej stan faktyczny ). Wskazywała ona jednoznacznie, że matka powoda ma możliwość znacznie większej finansowej partycypacji w bieżących kosztach jego utrzymania. Jest on już zresztą prawie pełnoletni ( w sierpniu b.r. skończy 17 lat ), samodzielny, potrafi artykułować wobec rodziców ( w tym ojca ) swoje potrzeby, co zwalnia jego matkę od znacznej części osobistych starań o jego wychowanie i utrzymanie ( zob. art.135§2kro ).

Mając więc na uwadze wszystkie przywołane przed chwilą okoliczności Sąd przyjął, że wyznacznikiem faktycznie oczekiwanego zakresu finansowego udziału pozwanego w zaspakajaniu obecnych potrzeb syna, jest właśnie kwota 600zł m-cznie.

W ślad za tym Sąd przeszedł do rozważenia, czy pozwany jest w stanie zapłacić H. taką właśnie sumę alimentów. W związku z treścią stanowiska procesowego pozwanego w tym zakresie ( por. uprzednio ), obowiązek procesowego wykazania wspomnianej okoliczności spoczywał oczywiście na stronie powodowej ( art.6kc, art.232kpc ).

Analizując zgromadzony w tej materii, w tym szczególnie z inicjatywy pełnomocnika powódki, materiał dowodowy sprawy sąd zauważył, że jedynym udokumentowanym procesowo źródłem utrzymania pozwanego jest obecnie jego praca w firmie (...) za wynagrodzeniem po ok. 1460zł m-cznie. Jak podkreślono już wcześniej w tym uzasadnieniu, strona powoda nie dowiodła w trakcie procesu, aby pozwany posiadał wyższe niż wyżej wymienione albo inne dodatkowe dochody, względnie realne możliwości ich uzyskania w rozumieniu art.138kro w zw. z art.135§1kro.

Z przedstawionych natomiast przez S. B., a niekwestionowanych przez stronę powodową dowodów wynikało, że pozwany wychowuje z obecną konkubiną ich wspólne dziecko ( z potrzebami po ok. 550zł m-cznie ) i prowadzi z nią razem wspólne gospodarstwo domowe ( z opłatami po ok. 1300zł m-cznie ). Przyjmując więc nawet, że w połowie partycypuje on w kosztach utrzymania wskazanego dziecka ( 550zł : 2 = 275zł m-cznie ), oraz w 1/3 w kosztach utrzymania mieszkania ( 1300zł : 3 domowników = ok. 430zł m-cznie ), obciążenia te pomniejszały jego wynagrodzenie do sumy po 755zł m-cznie.

Kolejne bezsporne między stronami wydatki pozwanego stanowiły koszty leczenia ( po 150zł m-cznie ) i dodatkowe zakupy odzieży i obuwia dla H. ( po 100zł m-cznie ). Do tego należało dodać pieniądze potrzebne na utrzymanie chłopca w trakcie jego pobytów u ojca ( 50zł m-cznie ). Razem stanowiło to kwotę po 300zł m-cznie. Po jej uwzględnieniu zaś, pozwanemu pozostaje suma po ok. 455zł m-cznie na zaspokojenie reszty własnych potrzeb oraz alimenty dla powoda.

Pozwany zadeklarował ostatecznie przed Sądem, że gotów jest zapłacić synowi alimenty po 300zł m-cznie ( k. 48 ). W świetle okoliczności jak wyżej, sumę taką należało uznać za odpowiadającą obecnym możliwościom płatniczym pozwanego z art.138kro w zw. z art.135§1kro i to nawet przy założeniu, że przynajmniej część wskazanych pozostałych potrzeb pozwanego jest zaspakajania ze środków finansowych jego konkubiny, z którą prowadzi on przecież wspólne gospodarstwo domowe.

Strona powodowa nie dowiodła skutecznie w niniejszym postępowaniu, aby możliwości płatnicze pozwanego w zakresie alimentów na syna były wyższe niż wymienione przed chwilą.

Faktyczny zakres partycypacji pozwanego w kosztach utrzymania H. będzie wynosił ogółem po 450zł m-cznie, gdyż do alimentów po 300zł m-cznienależy doliczyć wydatki na dodatkowe zakupy odzieży, obuwia dla chłopca ( po 100zł m-cznie ) oraz na koszty jego pobytu u ojca w trakcie ustalonych widzeń ( kolejne po 50zł m-cznie ). Zważywszy na wiek H. ( 17 lat ), dobre jego relacje z pozwanym, zdolność do artykułowania przez niego wobec ojca swoich potrzeb, a wreszcie możliwość zakupu przez S. B. tańszej odzieży i obuwia, Sąd uznał, że dotychczasową formę częściowego, rzeczowego udziału pozwanego w kosztach utrzymania syna, trzeba było ocenić jako uzasadnioną.

Mając zatem na uwadze wszystkie przedstawione powyżej okoliczności orzeczono jak w punktach 1-2 wyroku.

Rygor natychmiastowej wykonalności i klauzulę wykonalności ( punkt 3 wyroku ) nadano na podstawie art.333§1pkt.1kpc oraz art.1082kpc.

O kosztach sądowych w sprawie ( punkty 4-5 wyroku ) orzeczono na podstawie art.96ust.1pkt.2, art.113ust.1 Ustawy z 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ( Dz.U. 2010, Nr 90, poz. 594 ze zm. ), zaś o kosztach zastępstwa procesowego między stronami ( punkt 6 wyroku ),w oparciu o art. 100zd.1 kpc.