Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Małoletnia K. K. (1) zastępowana przez matkę K. K. (2) wniosła o podwyższenie należnych jej od ojca S. K. alimentów do kwoty po 1000zł m-cznie ( k. 2 ).

S. K. uznał powództwo do kwoty po 350zł m-cznie, wnosząc o jego oddalenie w pozostałym zakresie ( k. 128 ).

Sąd ustalił co następuje:

Małoletnia K. K. (1), ur. (...) jest dzieckiem K. i S. K..

dowód – akta IC 103/04 – k. 5 asc

Małżeństwo jej rodziców zostało rozwiązane przez SO w Kaliszu wyrokiem z dnia 24 września 2004r. przez rozwód bez orzekania o winie stron.

Sąd zawiesił wtedy S. K. władzę rodzicielską nad córką. Zasądził też od niego na jej rzecz alimenty po 220zł m-cznie, poprzez utrzymanie w mocy obowiązku alimentacyjnego w/w ustalonego przed Sądem Rejonowym w Kaliszu w sprawie IIIRC 781/00.

dowód – akta IC 103/04 – k. 4 asc , k. 63 wyrok

Małoletnia K. miała wówczas 4 lata, chodziła do przedszkola. Chorowała na wrodzoną wadę wzroku.

Pozostawała pod pieczą swojej matki, która pracowała na ¾ etatu w M. D. za wynagrodzeniem po 600zł m-cznie. K. K. korzystała też w tamtym czasie z pomocy finansowej swoich rodziców.

dowód – akta IC 103/04 – k. 61 zeznania powódki

S. K., z zawodu ( wedle swojej własnej deklaracji ) konserwator urządzeń sportowych, odbywał w tamtym czasie karę pozbawienia wolności w rozmiarze 8 lat. Nie pracował w ZK. Bezpośrednio przed osadzeniem w nim trudnił się pracą dorywczą, m.in. na budowach, gdzie zarabiał po ok. 700-800zł m-cznie.

dowód – akta IC 103/04 – k. 57v zeznania pozwanego

Aktualnie małoletnia K. liczy sobie 15 lat. Chodzi do szkoły ponadpodstawowej. Leczy się nadal z powodu wcześniejszej wady wzroku ( astygmatyzm ). Musi korzystać z wymienianych okresowo ( co pół roku ) okularów. Ma też skrzywienie kręgosłupa oraz trądzik młodzieńczy, z powodu którego musi korzystać z odpowiednich kosmetyków.

Obecne przeciętne koszty utrzymania dziewczynki wynoszą po ok. 700zł m-cznie, w tym wyżywienie 300zł, ubiór 100zł, higiena i środki czystości 100zł, edukacja 100zł, leczenie 30zł ( bez uwgl. okularów ), telefon komórkowy 25zł. Resztę w/w kosztów jej utrzymania stanowią wydatki na dojazdy do szkoły, dodatkowe opłaty szkolne oraz rozrywkę.

dowód – akta IIIRC 36/15 – k. 38-39 zaświadczenia, k. 40-42 rachunki, k. 43 umowa, k. 44v-45

rachunki, k. 103-108 rachunki, k. 127 zeznania powódki

Do przeciętnych m-cznych kosztów utrzymania K. należy też udział ½ w opłatach związanych z korzystaniem z lokalu, w którym zamieszkuje ona aktualnie razem z matką.

Opłaty te wynoszą łącznie ok. 1200złzł m-cznie, w tym czynsz + odstępne za wynajem 650zł m-cznie, prąd 150zł m-cznie, gaz 175zł m-cznie, woda, kanalizacja i wywóz nieczystości ok. 83zł m-cznie, internet z telewizją 120zł m-cznie. Udział dziewczynki w kosztach utrzymania mieszkania stanowi zatem kwota ok. 600zł m-cznie.

dowód – k. 58-59 umowa, k. 60, 61, 64, faktury, k. 65 rozliczenie , k. 127 zeznania powódki

Matka małoletniej od 16 stycznia 2015r. została uznana za osobę niepełnosprawną w umiarkowanym stopniu na okres do 30 czerwca 2019r., ze stwierdzeniem całkowitej niezdolności do pracy i konieczności posiadania stałego wsparcia w samodzielnej, codziennej egzystencji.

Wcześniej chorowała. Pomimo tego pracowała dorywczo u ogrodników, przy myciu okien etc, aby uzyskać dodatkowe środki finansowe na potrzeby rodziny. Zarabiała w ten sposób do 1000zł m-cznie. Twierdzi, że zamierza tak czynić nadal w przypadku braku dostatecznych pieniędzy na utrzymanie siebie i córki.

Wymieniona nie posiada żadnego majątku, ani zadłużeń. Korzysta z pomocy materialnej swojej matki ( siostra PCK, wynagrodzenie netto po 2000zł m-cznie + dodatkowe dochody z pracy w charakterze dozorcy ), która przekazuje co miesiąc pieniądze na utrzymanie K..

dowód – k. 123 orzeczenie, k. 126-127 zeznania powódki

S. K. pracuje teraz dorywczo u ogrodników, gdzie zarabia do 1300zł m-cznie. Wymieniony posiada kilka zawodów: kucharz, brukarz ( pracował przy układaniu kostki brukowej ), pomocnik przy robotach ogólnobudowlanych, operator wózków widłowych ( zob. k. 125 ), a także konserwator urządzeń sportowych ( jak podał w poprzedniej sprawie alimentacyjnej ( por. k. 57v w aktach IC 103/04 ). Oprócz tego od 15 stycznia b.r. jest zarejestrowany w PUP jako bezrobotny.

Obecnie pozostaje on w konkubinacie, z którego (...) urodził się mu syn M.. Pozwany przyznał, że decydując się na kolejne dziecko miał świadomość swoich obowiązków w zakresie alimentacji córki K., w tym odnośnie ew. konieczności podwyższania należnych jej świadczeń. Ponadto konkubina pozwanego ma jeszcze syna I., ur. (...), co do którego toczy się aktualnie postępowanie o ustalenie alimentów od jego ojca.

Sama konkubina pozwanego, z zawodu sprzedawca, od chwili urodzenia syna I. nie pracuje zarobkowo. Razem z dziećmi pozostaje cały czas na utrzymaniu pozwanego. Korzysta też ze świadczeń opieki społecznej, skąd otrzymuje po 200zł m-cznie + zasiłki rodzinne na oboje dzieci.

Aktualne opłaty mieszkaniowe 4 osobowej rodziny pozwanego wynoszą ogółem przeciętnie po ok. 830zł m-cznie, w tym czynsz 430zł, prąd 125zł, gaz z butli 65zł, telefon 10zł, woda z kanalizacją 100zł, telefon z internetem 100zł.

Pozostałe wydatki związane z utrzymaniem całej w/w rodziny stanowi zaś kwota po ok. 800zł m-cznie, w tym wyżywienie 500zł, ubrania 100zł, środki czystości i higieny 60zł, leczenie 25zł, edukacja dzieci 100zł m-cznie.

Pozwany ani jego konkubina nie posiadają żadnego majątku, czy długów.

dowód – k. 11-12 asc , k. 13-14 umowa, k. 17-18 faktury, k. 19-22 rachunki, k. 124-125 zeznania

św. K. K. , k. 126 zeznania pozwanego

Miejscowy Powiatowy Urząd Pracy dysponuje aktualnie ofertami zatrudnienia w zawodzie kucharza, pracownika ogólnobudowlanego, a także magazyniera, pomocnika magazyniera i robotnika magazynu ( w tym ostatnim wypadku dla osób z uprawnieniami do obsługi wózków widłowych, czyli takimi jak posiada pozwany ).

Z przesłanych Sądowi przez PUP ofert pracy we wskazanych zawodach wynika możliwość uzyskania wynagrodzenia w kwocie co najmniej ok. 1750-1800zł m-cznie, a nawet większej.

dowód – k.142-145 oferty pracy

Sąd uznał za wiarygodne dowody osobowe w postaci zeznań św. K. K., a także stron w części, w jakiej były one zgodne z ustalonym powyżej stanem faktycznym sprawy. Zeznania te były w omawianym zakresie konsekwentne, wzajemnie niesprzeczne. Nie były też kontestowane przez stronę przeciwną. Znajdowały w odpowiednich fragmentach potwierdzenie w treści zebranych w aktach sprawy dokumentów. Nie budziły uzasadnionych wątpliwości Sądu co do swojej zgodności z prawdą. Tworzyły wreszcie wspólnie spójną, logiczną całość okoliczności faktycznych istotnych dla merytorycznego rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Pozostałym zeznaniom św. K. K. i stron, jako nie spełniającym wszystkich w/w kryteriów Sąd nie dał wiary.

W pierwszej kolejności dotyczyło to zeznań św. K. K. w przedmiocie przyczyn pozostawania przez nią bez pracy. Świadek nie była konsekwentna w swoich twierdzeniach w tej mierze. Najpierw sugerowała Sądowi, że przyczyną niepodejmowania przez nią zatrudnienia są aż 3 przepukliny, które nie pozwalają na jej wykonywanie ( k. 124 na dole ). W ślad za tym, ani sam świadek, ani pełnomocnik pozwanego, nie przedstawili jednak Sądowi żadnego dokumentu lekarskiego potwierdzającego wskazaną okoliczność ( art.6kc, art.232kpc ).

Co więcej, w dalszej części swoich zeznań św. K. K. podała, że nie może podjąć pracy, bo musi karmić piersią dziecko ( k. 125 na górze ). Równocześnie przyznała się do swojej niewiedzy o tym, że matka karmiąca piersią dziecko posiada prawo do otrzymania od pracodawcy przerwy w pracy celem umożliwienia jej wykonywania takiej czynności ( k. j.w. ). Wymieniona oświadczyła wreszcie, że nie chodzi w ogóle do lekarza w związku ze swoimi dolegliwościami jak wyżej ( k. 125 ). Oznajmiła przy tym, że wcześniej chodziła z przepukliną do lekarza rodzinnego, który miał odmówić skierowania jej do specjalisty ( k. j.w. ). Także tej okoliczności nie wykazano jednak jakimkolwiek dokumentem lekarskim.

Uznania Sądu nie zyskało też zapewnienie świadka, że pozwany bezskutecznie poszukuje jakiejś stałej pracy zarobkowej ( k. 125 ). Świadek nie pamiętał nawet nazw firm, w których pozwany szukał ostatnio bez powodzenia zatrudnienia w posiadanych przez siebie zawodach: kucharza, operatora wózków widłowych, pracownika ogólnobudowlanego, w tym brukarza ( k. 125 ), a także konserwatora urządzeń sportowych ( k. 57v w aktach IC 103/04 ). Pełnomocnik pozwanego nie przedłożył zresztą Sądowi żadnych dowodów potwierdzających fakt bezskutecznego poszukiwania stałej pracy zarobkowej przez swojego klienta. Tymczasem z aktualnej informacji PUP w K. wynikało bezspornie, że miejscowy rynek pracy oferuje stałe zatrudnienie w posiadanych przez pozwanego zawodach i to za znacznie wyższym niż jego obecne dochody wynagrodzeniem ( k. 142-145 ). Wreszcie sam pozwany przyznał, że znajomy obiecał mu ostatnio pomoc w załatwieniu pracy w (...) za 2000zł ( k. 126 ).

W ślad za tym Sąd nie dał wiary twierdzeniom św. K., że pozwany nie może dołożyć większych alimentów na K., bo musi utrzymywać obecną rodzinę, tj. konkubinę oraz dwoje kolejnych dzieci ( k. 124 ). Należało tutaj przede wszystkim zauważyć, że co do zasady pozwany nie ma prawnego obowiązku ponoszenia kosztów utrzymania konkubiny, czy jej własnego dziecka. Obowiązek taki posiada jedynie wobec wspólnego syna z konkubiną. Realizacja tego obowiązku nie może jednak w żadnym razie prowadzić do pozbawienia małoletniej K. należnych jej od ojca świadczeń alimentacyjnych. Odpowiedzialne rodzicielstwo wymaga od każdego rodzica przy podejmowaniu decyzji o powołaniu do życia kolejnego potomstwa, uwzględniania istniejących już zobowiązań w tym zakresie. Decydując się zatem na następne dziecko pozwany winien wziąć pod uwagę, że ma już kilkunastoletnią córkę, która będzie wymagać coraz większych środków finansowych na jej utrzymanie. Przyznała to zresztą wprost w swoich zeznaniach św. K. ( k. 124 na dole ), a nawet sam pozwany ( k. 126 ).

Sąd pominął również te zeznania św. K. w przedmiocie składników kosztów utrzymania jej rodziny, które nie zostały uwzględnione w ustalonym tanie faktycznym niniejszej sprawy ( por. wcześniej w uzasadnieniu ). Zeznania te były bowiem niekonsekwentne, sprzeczne z tym co twierdził sam pozwany. Budziły zatem one uzasadnione wątpliwości Sądu co do swojej zgodności z prawdą. W szczególności dotyczyło to wysokości opłaty za telewizję z internetem w kwocie 100zł m-cznie ( k. 125 ). Pełnomocnik pozwanego w odpowiedzi na pozew określił jej wysokość na znacznie niższą sumę 40zł m-cznie ( k. 9 ).

Konsekwencją uznania za niewiarygodne zeznań św. K. K. odnośnie bezskutecznego poszukiwania przez pozwanego stałej pracy zarobkowej ( zob. wcześniej ), było identyczne potraktowanie zeznań samego pozwanego na ten temat ( k. 126 ). Sąd oparł się w tej mierze na takiej samej argumentacji, jaką przywołano uprzednio przy ocenie odpowiedniego fragmentu zeznań św. K. K. ( por. j.w. ).

Co do powódki, Sąd przede wszystkim odrzucił jej sugestię, jakoby nie występowała ona przez tyle lat o podwyżkę alimentów na córkę, gdyż bała się pozwanego ( k. 126 na dole ). Wiarygodność tej sugestii nie została poparta przez pełnomocnika powódki jakimikolwiek dowodami ( art.6kc, art.232kpc). Ponadto sam fakt prawomocnego skazania pozwanego przez Sąd Karny oraz pobytu w ZK, nie mógł stanowić dostatecznej podstawy do stygmatyzowania jego osoby w oczekiwany przez powódkę sposób.

Nie były też zdaniem Sądu miarodajne zeznania powódki w przedmiocie ogólnej wysokości kosztów utrzymania jej córki w kwocie 1900zł m-cznie ( k. 126 na dole ). Sama powódka skorygowała następnie ich wysokość na sumę 1500zł m-cznie ( k. j.w. ).

W dalszej części swoich zeznań oświadczyła natomiast, że na bieżące utrzymanie córki

( a więc bez uwzględnienia jej udziału w opłatach mieszkaniowych ) wystarczyłoby jej 700zł m-cznie ( k. 127 ). Uwzględniając powyższe Sąd uznał, że obecny poziom usprawiedliwionych potrzeb dziewczynki stanowi właśnie kwota po 700zł m-czie, bez jej udziału w kosztach utrzymania mieszkania ( por. uprzednio stan faktyczny ).

Przyjmując taką wielkość Sąd odrzucił zeznania powódki odnośnie kosztów wymiany okularów oraz nauki języków obcych. Co do tych pierwszych, powódka nie wykazała procesowo, że nie mogły one zostać zrefundowane przez NFZ. Oświadczyła przy tym, że nie miała nawet wiedzy o możliwości uzyskania takiej refundacji ( k. 127 ). Z kolei argumentacja powódki odnośnie przyczyn zapisania córki na prywatną naukę aż 2 języków obcych ( chęć dalszego kształcenia dziecka w rozszerzonym języku, bezpośredni kontakt z nauczycielem – k. 127 ), nie stanowiła wedle Sądu dostatecznej podstawy do zaliczenia ponoszonych z tego tytułu przez K. K. wydatków do usprawiedliwionych potrzeb jej córki w rozumieniu art.135§1kro. Powódka ( działając z profesjonalnym pełnomocnikiem ) nie dowiodła bowiem wcale procesowo ( art.6kc, art.232kpc ), że nie mogła zapisać K. do jednej z licznych w K. szkół językowych, oszczędzając w ten sposób na kosztach nauki języków. Ponadto Sądowi wiadomo z urzędu, że poziom nauki w takich szkołach dorównuje, a nawet przewyższa indywidualną naukę języka. Szkoły takie zapewniają przy tym również możliwość bezpośredniej konwersacji językowej uczniów zarówno z nauczycielem, jak i między sobą, co jest niezwykle ważne dla przyswojenia sobie umiejętności praktycznego posługiwania się obcym językiem.

Sąd zważył co następuje:

Stosownie do art.138kro w zw. z art.135§1kro w razie zmiany stosunków można m.in. żądać podwyższenia skonkretyzowanego orzeczeniem Sądu obowiązku alimentacyjnego rodzica wobec dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, w zakresie odpowiadającym jego bieżącym, usprawiedliwionym potrzebom, oraz aktualnym możliwościom płatniczym zobowiązanego rodzica.

Z uwagi na stanowisko procesowe pozwanego, przedmiotem sporu stron w niniejszej sprawie były obie wyżej wymienione przesłanki.

Obecne usprawiedliwione potrzeby małoletniej K. są nieporównywalne z tymi, jakie istniały w chwili ustalania poprzednich alimentów na jej rzecz. Zasądzono je wprawdzie w 2004r. przy okazji rozwodu rodziców dziewczynki, ale rozstrzygnięcie Sądu w tym zakresie sprowadzało się do utrzymania wysokości alimentów ustalonych wcześniej przez Sąd Rodzinny w 2000r. ( z uwagi na pobyt pozwanego w ZK ). Tak więc de facto, poprzednie alimenty dla K. zostały ustalone przed prawie 15 laty, kiedy małoletnia miała rok. Tymczasem aktualnie jest ona o kilkanaście lat starsza, znajduje się w okresie intensywnego rozwoju fizycznego i psychicznego, uczy się w gimnazjum. W konsekwencji, jej obecnych usprawiedliwionych potrzeb nie można nawet porównywać z tymi, jakie istniały poprzednio.

Ich wysokość wynosi teraz według Sądu co najmniej 700zł m-cznie, bez udziału w kosztach utrzymania mieszkania matki ( por. wcześniej w uzasadnieniu ). Na tyle zresztą wycenili je nawet oboje pełnomocnicy stron ( k. 128 ). W skład usprawiedliwionych potrzeb dziecka w rozumieniu art.135§1kro wchodzi jednak także jego udział w kosztach utrzymania mieszkania. W przypadku K. wynosi ok. ok. 600zł m-cznie ( zob. powyżej w uzasadnieniu ). Tak więc ogólne, usprawiedliwione potrzeby małoletniej wynoszą po ok. 1300zł m-cznie ( por. j.w. ).

Rozważając kwestię zakresu ich zaspokojenia przez oboje rodziców dziecka, Sąd w pierwszej kolejności zwrócił uwagę, że K. K. jako rodzic sprawujący stałą, bezpośrednią pieczę nad córką, wypełnia w ten sposób przynajmniej w części swój obowiązek alimentacyjny wobec niej ( art.135§2kro).

W dalszej kolejności Sąd rozważał obecną sytuację materialną rodziców dziecka.

W przypadku matki K. jest ona następstwem niezależnych od niej okoliczności. K. K. chorowała bowiem od dłuższego czasu, w związku z czym została ostatnio uznana za osobę niepełnosprawną, niezdolną do pracy zarobkowej oraz samodzielnej egzystencji ( k. 123 ). Okoliczności te nie były kwestionowane procesowo, ani nawet kontestowane przez stronę pozwaną.

Pomimo swojej choroby K. K. pracowała jednak dorywczo, aby dorobić do utrzymania siebie i córki. Co więcej, zadeklarowała przed Sądem, że zamierza tak w razie potrzeby czynić nadal, aby uzupełnić domowy budżet ( k. 127 ).

Zgoła odmiennie wygląda sytuacja materialna pozwanego. Od kilku lat nie ma on stałej pracy zarobkowej, pomimo posiadania aż 4 poszukiwanych na runku prac zawodów: kucharz, operator wózków widłowych, pracownik ogólnobudowlany, w tym brukarz, oraz konserwator urządzeń sportowych. Pozwany nie dowiódł przy tym procesowo przed Sądem, że dochował należytej staranności w poszukiwaniu w minionym czasie stałej pracy zarobkowej, zaś jej obecny brak jest wyłącznie następstwem całkowicie niezależnych od niego, obiektywnych okoliczności. Szczegółowe stanowisko Sądu w tej mierze ( łącznie z odpowiednią argumentacją ) przedstawiono wcześniej w tym uzasadnieniu. W konsekwencji, mając także na uwadze aktualne informacje PUP ( k. 142-145 ) Sąd przyjął, że możliwości płatnicze pozwanego w rozumieniu art.135§1kro, są znacznie większe niż osiągane przez niego obecnie dochody z pracy dorywczej i wynoszą co najmniej po 1750-1800zł m-cznie.

W dalszej kolejności Sąd zauważył, że pozwany nie ma żadnego prawnego obowiązku partycypowania ( a tym bardziej pełnego finansowania ) kosztów utrzymania swojej niepracującej konkubiny oraz jej własnego dziecka. Dlatego jego oświadczenie o ponoszeniu wydatków z tym związanych ( k. 126 ) nie mogło zyskać aprobaty Sądu. Takie zachowanie pozwanego pozbawia bowiem małoletnią K. możliwości uzyskania należnych jej od ojca świadczeń. Pozwany nie wykazał przy tym procesowo, aby jego konkubina nie mogła podjąć obecnie jakiejkolwiek pracy zarobkowej, aby samodzielnie zdobyć przynajmniej część środków finansowych na utrzymanie własne i swojego dziecka ( szczegółowo o tym powyżej w uzasadnieniu ).

Odrębną kwestię stanowił zakres partycypacji przez pozwanego w kosztach utrzymania jego wspólnego dziecka z konkubiną.

Jak podkreślono już wcześniej w tym uzasadnieniu, realizacja ustawowego obowiązku alimentacyjnego pozwanego wobec jego kolejnego dziecka, nie może jednak w żadnym razie prowadzić do pozbawienia małoletniej K. należnych jej od ojca świadczeń alimentacyjnych. Odpowiedzialne rodzicielstwo wymaga od każdego rodzica przy podejmowaniu decyzji o powołaniu do życia kolejnego potomstwa, uwzględniania istniejących już zobowiązań w tym zakresie. Decydując się zatem na następne dziecko pozwany winien wziąć pod uwagę, że ma już kilkunastoletnią córkę, która będzie wymagać coraz większych środków finansowych na jej utrzymanie. Przyznała to zresztą wprost w swoich zeznaniach św. K. ( k. 124 na dole ), a nawet sam pozwany ( k. 126 ).

W konsekwencji, pozwany nie mógł skutecznie tłumaczyć się przed Sądem, że nie może podnieść alimentów na K. ponad kwotę po 350zł m-cznie, bo musi utrzymywać konkubinę i dwoje kolejnych dzieci, w tym jedno cudze.

Obecne opłaty mieszkaniowe 4 osobowej rodziny pozwanego wynoszą ogółem przeciętnie po ok. 830zł m-cznie, a pozostałe wydatki związane z jej utrzymaniem stanowi zaś kwota po ok. 800zł m-cznie ( por. uprzednio stan faktyczny sprawy ). Pozwany, ani jego konkubina św. K. nie sugerowali przy tym wobec Sądu konieczności dzielenia kosztów utrzymania swojej rodziny w innej proporcji niż wedle liczby należących do niej osób. Sąd udział pozwanego we wszystkich wspomnianych opłatach i wydatkach wnosi zatem 1630zł m-cznie : 4 osoby = ok. 407zł m-cznie.

Z drugiej strony deklarowane przez konkubinę pozwanego dochody z jego pracy dorywczej wnoszą do 1300zł m-cznie. Nie ma on przy tym żadnych długów ( zob. wcześniej ). Przyjmując więc nawet wysokość obecnych dowodów pozwanego ( które zdaniem Sądu nie są tożsame z jego możliwościami zarobkowymi w rozumieniu art.135§1kro – zob. wcześniej w tym uzasadnieniu ), dysponuje on wolną kwotą po ok. 900zł m-cznie, którą może i powinien w pierwszej kolejności przeznaczyć na odpowiednie alimenty dla K., a w dalszej kolejności na partycypację w kosztach utrzymania młodszego dziecka.

Ewentualne braki w zakresie niezbędnych do tego środków finansowych, pozwany musi skompensować przez jak najszybsze znalezienie stałej pracy zarobkowej, zapewniającej mu wyższe niż obecnie uzyskiwane dochody.

Ma ku temu odpowiednie warunki teoretyczne ( posiada aż 4 zawody ) oraz faktyczne

( liczne oferty z miejscowego rynku pracy na k. 142-145, a także oferta wymieniona przez samego pozwanego na k. 126 ).

Przez ustawowe określenie „możliwości zarobkowe i majątkowe” w rozumieniu art.135§1kro należy przecież rozumieć nie tylko faktycznie osiągane dochody, ale też takie, które osoba zobowiązana do alimentacji może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności w ich uzyskaniu ( H. H. „Obowiązek alimentacyjny. Komentarz”, Toruń 1995, str. 118, teza 29). W związku z tym zobowiązanego do alimentacji nie tłumaczy brak, lub ograniczona wysokość uzyskiwanych dochodów, jeżeli są one następstwem braku staranności, zaniedbań, lub innych nie dających się racjonalnie uzasadnić przyczyn.

Co więcej, zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie poglądem, rodzic nie może uchylić się od obowiązku alimentacyjnego wobec dziecka jedynie na tej podstawie, że wykonywanie tego obowiązku stanowiłoby dla niego nadmierny ciężar. Jest zobowiązany podzielić się z dzieckiem nawet swymi najmniejszymi dochodami ( H. H., tamże, strona 119, teza 31 ).

Na konieczność zdecydowanej aktywności pozwanego w omawianym zakresie wskazuje zresztą najlepiej postawa matki małoletniej K.. Wymieniona pomimo swojej długotrwałej choroby oraz uznania za osobę niepełnosprawną, z przeciwskazaniem do wykonywania pracy zarobkowej, koniecznością korzystania z pomocy osób trzecich, zamierza jednak pracować nadal dorywczo, aby zapewnić dodatkowe pieniądze na pokrycie potrzeb córki.

Biorąc zatem pod uwagę wszystkie w/w okoliczności orzeczono jak w punktach 1-2 sentencji wyroku. Zasądzone od pozwanego alimenty zabezpieczą w przybliżeniu połowę obecnych, ogólnych usprawiedliwionych potrzeb małoletniej K.. Pozostała ich część ( ok. 600zł m-cznie ), będzie musiała zostać zaspokojona przez matkę dziewczynki z jej pracy dorywczej, uzupełnionej przez dalszą pomoc babki małoletniej oraz zasiłek rodzinny.

Stosownie do art.333§1pkt.1 oraz art.782§1 i 1082kpc wyrokowi w zakresie rozstrzygnięcia o alimentach nadano rygor natychmiastowej wykonalności i klauzulę wykonalności ( punkt 3 wyroku ).

Rozstrzygnięcie o kosztach sądowych w sprawie ( punkt 4-5 wyroku ) oparto na treści art.102kpc oraz art. art.96ust.1pkt.1, 2 oraz art.113ust.1, 2 i 4 Ustawy z 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ( punkt 4-5 wyroku ), a o kosztach zastępstwa procesowego w sprawie ( punkt 6-7 wyroku ) na art.98§1-2kpc oraz §7ust.4 w zw. z §7ust.1pkt.4 Rozporządzenia M. Sprawiedliwości z 28 września 2002r. ( Dz. U. 2013, poz. 461 ), z uwzględnieniem poglądu wyrażonego w Komentarzu A.T. P. do §7 tego Rozporządzenia ( Lex ).