Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz

Sygnatura akt

II W 75/24

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Obwiniony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

M. W.

w dniu 4 grudnia stycznia 2023 r. o godzinie 17:15 w miejscowości K. kierując samochodem marki M. o nr rej. (...) wraz z naczepą marki S. o nr rej. (...) nie zastosował się do znaku C- 12 ruch okrężny) tj. art. 92 § 1 k.w.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 4 grudnia 2023 roku, około godziny 6:30 funkcjonariusze Komisariatu Policji w K. K. T. wraz z K. J., pełnili służbę w patroli zmotoryzowanym na terenie gminy K..

W miejscowości K. zauważyli nieprawidłowo jadącego po rondzie kierującego samochodem ciężarowym marki M. o nr rej. (...) wraz z naczepą o nr rej. (...). Skrzyżowanie to oznaczone było znakiem C-12.

Z uwagi na niewielkie gabaryty ronda, warunki atmosferyczne i wielkość zestawu pojazdów, kierujący samochodem ciężarowym postanowił wbrew zasadzie wynikającej ze znaku drogowego - nakazującego ruch pojazdów wokół wyspy, przeciwnie do ruchu wskazówek zegara - przejechać rondo pod prąd, kierując się w stronę wyjazdu. W tym dniu jego ciągnik siodłowy zamiast standardowej naczepy, zaopatrzony był w naczepę paletową, która posiadała zmniejszony prześwit w stosunku do naczepy standardowej, co powodowało ryzyko uszkodzenia podwoziem wysepki ronda.

Funkcjonariusze Policji po stwierdzeniu wykroczenia drogowego, zatrzymali obwinionego. Zakwalifikowali jego czyn jako wykroczenie z art. 92 § 1 k.w. Zaproponowali mu przyjęcie nałożonego mandatu karnego kredytowanego w wysokości 250 złotych i 5 punktów karnych. Obwiniony skorzystał z uprawnienia i odmówił jego przyjęcia

wyjaśnienia obwinionego

k.28-29

notatka urzędowa

k.1

M. W. jest kawalerem. Posiada wykształcenie : licencjat administracji. Zawodowo pracuje jako kierowca, z tytułu zatrudnienia osiąga wynagrodzenie w kwocie 8.000,00 zł netto. Ponadto jest właścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni 21 hektarów wraz z budynkami z deklarowanym rocznym dochodu na poziomie 60 000 złotych a nadto samochodu marki K. (...)

Karany za wykroczenie drogowe z art. 92 k.w. za niezastosowanie się do znaku C-14, zakaz wjazdu w trybie mandatowym w miesiącu wrześniu 2022r.

wyjaśnienia

informacja o naruszeniach wpisanych do ewidencji kierujących pojazdami silnikowymi lub motorowerami naruszających przepisy ruchu drogowego

k. 20-21

k. 4.

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Obwiniony

Czyn przypisany obwiniony (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Wyjaśnienia obwinionego

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom obwinionego. W ocenie Sądu relacja M. W. jest wiarygodna chodzi o zdarzenie faktyczne oraz o ocenę całej sytuacji. Wyjaśnienia są logiczne i konsekwentne. Obwiniony przyznał się do naruszenie przepisów prawa ruchu drogowego a ściślej obowiązku określonego kierunku jazdy na rondzie wynikającego z oznakowania pionowego. Korespondują z treścią notatki urzędowej z dnia zdarzenia sporządzonej przez funkcjonariusza Policji.

dane osobopoznawcze obwinionego,

notatka urzędowa

Sąd nie znalazł podstaw aby odmówić wiarygodności oświadczeniu w zakresie swoich danych.

Podobnie oceniono dokumenty w postaci: notatki urzędowej, informacji o naruszeniach przepisów ruchu drogowego, gdyż dowody te zostały sporządzony przez uprawnione podmioty i zawierają opis czynności i zdarzenia mające znaczenie prawne, odzwierciedlające fakty.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.

Zeznania świadków:

K. T., K. J..

Sąd pominął dowód z zeznań funkcjonariuszy, gdyż świadkowie nie pamiętali interwencji z uwagi na wielość i podobieństwo tego rodzaju zdarzeń.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

☒

3.1. Podstawa prawna ukarania

1

M.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd nie miał wątpliwości, że obwiniony jest sprawcą zarzucanego mu czynu. Czyn ten jest czynem zabronionym, bezprawnym i karalnym. Sąd nie znalazł okoliczności wyłączających winę obwinionego. Jest on osobą pełnoletnią i w pełni poczytalną. Miał pełną możliwość rozpoznania bezprawności czynu i owej bezprawności był świadomy. Dokonując czynu obwiniony działał w normalnej sytuacji motywacyjnej, Sąd wykluczył możliwość zaistnienia któregoś z kontratypów. Obwiniony miał możliwość zachować się w zgodzie z panującym porządkiem prawnym, a jednak nie zrobił tego. Z uwagi na to Sąd uznał obwinionego za winnego wskazanego czynu. Swoim działaniem obwiniony wypełnił znamiona wykroczenia opisanego w art. 92 § 1 k.w. Przepis ten posiada podwójny przedmiot ochrony, tj. zarówno bezpieczeństwo, jak i porządek w komunikacji w sferze ruchu drogowego. Zgodnie z treścią tego przepisu , kto nie stosuje się do znaku kub sygnału drogowego albo do sygnału lub polecenia osoby uprawnionej do kierowania ruchem lub kontroli ruchu drogowego, podlega karze grzywny albo karze nagany. Natomiast § 36 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie znaków i sygnałów drogowych, stanowi, że znak C-12 „ruch okrężny” oznacza, że na skrzyżowaniu ruch odbywa się dookoła wyspy lub placu w kierunku wskazanym na znaku.

Prawo wykroczeń dopuszcza możliwość popełnienia wykroczenia zarówno umyślnie, jak i nieumyślnie, chyba, że ustawa przewiduje odpowiedzialność tylko za wykroczenie umyślne (art. 5 k.w.). M. W. działał umyślnie, zdawał sobie sprawę, iż narusza obowiązujące reguły poruszania się po rondzie. Manewr ten wykonał wbrew wskazanemu znakowi drogowemu, nakazującego jazdę wokół wysepki umieszczonej na rondzie i zgodnie z kierunkiem jazdy na nim wskazanym, tj, w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara.

Stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez obwinionego Sąd ocenił przez kwantyfikatory wskazane w art. 47 § 6 k.w., który stanowi, iż przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu bierze się pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. W ocenie Sądu stopień społecznej szkodliwości czynu popełniony przez M. W. był umiarkowanie wysoki przede wszystkim ze względu na sposób popełnienia czynu, czyli jazdę z naruszeniem podstawowych zasad a dotyczących poruszania się po rondzie. Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości Sąd wziął również pod uwagę rodzaj naruszonego dobra, które w konkretnej sytuacji dotykało jedynie porządku ruchu drogowego, gdyż czynem swoim nie spowodował stanu konkretnego zagrożenia. W literaturze przedmiotu podkreśla się, że wówczas nie wyłącza to w żaden sposób odpowiedzialności sprawcy, niemniej ma wpływ na zmniejszenie stopnia społecznej szkodliwości takiego czynu i powinno być brane pod uwagę przy wymiarze kary (por: dr hab. P. D., Komentarz do Kodeksu Wykroczeń, art. 92 §1 k.w. Dział II . pkt 1. Opublikowany w zbiorze L..

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Obwiniony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. W.

1

1

Za popełnienie wykroczenia określonego w art. 92 § 1 k.w. obwinionemu groziła kara grzywny albo kara nagany. Zgodnie z art. 24 § 1 k.w. grzywnę wymierza się w wysokości od 20 do 5000 złotych, chyba że ustawa stanowi inaczej. Wymierzając karę grzywny, Sąd bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste i rodzinne, stosunki majątkowe oraz możliwości zarobkowe (art. 24 § 3 k.w.). Jakkolwiek sytuacja finansowa obwinionego jest bardzo dobra, to jednak z uwagi na okoliczności w jakich doszło do popełnienia czynu zabronionego, a także przyznanie się do winy, spowodowały uznanie, że właściwą reakcją będzie wymierzenie przewidzianej przez ustawodawcę w art. 92 § 1 k.w. kary nagany. W ocenie Sądu kara nagany, przy uwzględnieniu warunków osobistych obwinionego, spełni ustawowe funkcje wychowawcze oraz prewencyjne. Jest karą adekwatną zarówno pod kątem wskazań zawartych w art. 24 § 3 k.w., jak i przy uwzględnieniu stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz zawinienia obwinionego, powinna również spełnić cele zapobiegawcze oraz wychowawcze i odpowiednio kształtować świadomość prawną społeczeństwa.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

obwiniony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 121 § 1 k.p.w. w zw. z art. 624 § 1 k.p.k. uznając , że zasady słuszności przemawiają za zwolnieniem obwinionego od kosztów sądowych.

7.  Podpis

sędzia Daniel Hudak