Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1700/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

7.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

M. D.

w dniu 20 października 2024 roku w K., na ulicy (...) woj. (...), prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny osobowy m-ki R. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości wyrażającym się zawartością 0,96 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, tj. czyn z art. 178a § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 20 października 2024 roku w K., na ulicy (...) funkcjonariusze Policji zatrzymali do kontroli drogowej kierującego samochodem m-ki R. (...) o numerze rejestracyjnym (...) M. D.. Badanie trzeźwości kierowcy wykazało 0,96 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Wraz z kierowcą samochodem tym jechało dwóch nietrzeźwych pasażerów, tj. Ł. B. i B. Ł.. Kierowca oraz pasażerowie zostali zatrzymani. Samochód był poszukiwany w związku z podejrzeniem, iż pojazd ten uczestniczył wcześniej w zdarzeniu drogowym. Właścicielem pojazdu, którym kierował oskarżony jest B. Ł.. Wartość pojazdu według ubezpieczyciela to 2800 zł.

1. notatka urzędowa

2. protokół badania trzeźwości

3. protokół zatrzymania

4. protokół oględzin

5. zeznania M. Ł.,

6. zeznania B. Ł.

7. zeznania Ł. B.

8. informacja

1. k. 1,

2. k. 4-5, 6-7, 10-11, 12-13, 16-17,18-19

3. k. 3, 9, 15,

4. k. 20, 21-23,66-77

5. k. 24,

6. k. 41

7. k. 46

8. k. 62

M. D. ma 31 lat. Ma wykształcenie zawodowe pracuje jako kierowca, zarabia do 5000 zł miesięcznie. Nie ma majątku większej wartości. Na utrzymaniu ma dziecko. Karany za granicą. Oskarżony poddaje się terapii odwykowej.

1. dane osobowe

2. dane o karalności

3. informacje o terapii

1. k. 32, 104

2. k. 48-52

3. k. 101-103

Fakty uznane za nieudowodnione

7.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1. notatka urzędowa

2. protokół badania trzeźwości

3. protokół zatrzymania

4. protokół oględzin

5. zeznania M. Ł.,

6. zeznania B. Ł.

7. zeznania Ł. B.

8. informacja

9. dane o karalności

10. informacje o terapii

Sąd oparł się w pełni na zgromadzonym materiale dowodowym Dokumenty sporządzone zostały przez uprawnione do tego podmioty. Sąd nie miał wątpliwości odnośnie wiarygodności i autentyczności dokumentów, a także strony nie podważały prawdziwości treści wynikających z wymienionych dokumentów. Również wyjaśnienia oskarżonego przyznającego się do popełnienia zarzucanego mu czynu jak i zeznania świadków korelują ze sobą, są spójne.

7.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

M. D.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Mając na uwadze analizę i ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego uznać należy, iż wina oskarżonego nie budzi wątpliwości i została w pełni udowodniona. Oskarżony M. D. w chwili popełniania przestępstwa był osobą pełnoletnią i brak jest podstaw do uznania, iż w niniejszej sprawie zachodzą jakiekolwiek wątpliwości co do poczytalności oskarżonego. Oskarżony jest zatem osobą zdolną do ponoszenia odpowiedzialności karnej, a w niniejszej sprawie nie występują żadne przewidziane prawem okoliczności, które uniemożliwiałyby przypisanie oskarżonemu winy. Zebrane w sprawie dowody pozwalają zaś przedstawić mu zarzut, że znajdując się w normalnej sytuacji motywacyjnej i mając pełną swobodę zachowania się zgodnie z normami prawa karnego normy te naruszył wypełniając znamiona przestępstwa określonego w art. 178a § 1 kk. W ocenie Sądu, oskarżony swoim działaniem wypełnił wszystkie znamiona przestępstwa opisanego w art. 178a § 1 kk. Przepis ten stanowi, że kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Czynność sprawcza przestępstwa zarzucanego oskarżonemu polega na prowadzeniu pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym w stanie nietrzeźwości. Przeanalizowania zatem wymaga, co oznaczają sformułowania "pojazd mechaniczny", "prowadzenie pojazdu mechanicznego", "prowadzący pojazd mechaniczny", "ruch lądowy" oraz "stan nietrzeźwości". Dopiero bowiem wypełnienie przez oskarżonego wszystkich znamion przestępstwa decydować może o uznaniu go za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu. Pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym uznać należy każdy pojazd drogowy lub szynowy napędzany umieszczonym w nim silnikiem, jak również maszynę samobieżną i motorower (tak m.in. uchwała SN z dnia 28 lutego 1975 r., V KZP 2/74; wyrok SN z dnia 4 lutego 1993r., III KRN 254/92; uchwała SN z dnia 12 maja 1993 r., I KZP 9/93). Bez wątpienia zatem należy uznać, iż oskarżony poruszał się pojazdem mechanicznym, albowiem poruszał się samochodem osobowym, napędzanym umieszczonym w nim silnikiem. Pojęcie "prowadzenie pojazdu" było przedmiotem wielu orzeczeń Sądu Najwyższego oraz rozważań przedstawicieli doktryny. Dla potrzeb niniejszej sprawy przyjąć należy, iż pojęcie "prowadzenie pojazdu" oznacza wprowadzenie go w ruch oraz nadanie mu kierunku jazdy (por. R. A. Stefański, Glosa do wyroku SN z dnia 4 lutego 1993 r., III KRN 254/92, OSP 1993, Nr 10, poz. 198). Natomiast "osobą prowadzącą pojazd mechaniczny" jest taka osoba, która spełnia jakąkolwiek czynność związaną bezpośrednio z ruchem danego pojazdu. Będzie nim więc z pewnością kierowca. Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, iż oskarżony był osobą prowadzącą pojazd. Jako kierowca spełniał bowiem czynności związane bezpośrednio z ruchem samochodu, wprawił go w ruch i nadawał mu kierunek jazdy. Nie może budzić wątpliwości, iż oskarżony prowadził pojazd w ruchu lądowym - drogowym, albowiem poruszał się po drodze publicznej w K., na ul. (...). Z kolei pojęcie stanu nietrzeźwości zostało zdefiniowane w art. 115 § 16 kk. W rozumieniu kodeksu karnego stan nietrzeźwości zachodzi wtedy, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub gdy zawartość alkoholu w 1 dcm ³ wdychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. Należy stwierdzić, iż nie ma wątpliwości, iż oskarżony prowadził pojazd mechaniczny w stanie nietrzeźwości, albowiem w wydychanym przez niego powietrzu znajdowało się według wyniku badania – 0,96 mg/l alkoholu, czyli powyżej określonej w art. 115 § 16 kk normy. Oskarżony nie kwestionował zaś wyników powyższego badania, nie żądał także badania krwi bezpośrednio po poddaniu go badaniom na oznaczenie ilości alkoholu w wydychanym powietrzu, nie żądał ponownego badania wydychanego powietrza i nie zgłaszał uwag co do prawidłowości zabezpieczenia ustnika.

Przestępstwo z art. 178a § 1 kk można popełnić z winy umyślnej w zamiarze bezpośrednim. W ocenie Sądu oskarżony działał właśnie umyślnie z zamiarem bezpośrednim. Z protokołu badania stanu trzeźwości wynika, że spożywał on alkohol przed rozpoczęciem kierowania samochodem. Z uwagi na to oskarżony musiał wiedzieć w momencie rozpoczynania jazdy, że znajduje się pod wpływem alkoholu. W konsekwencji przyjąć można, że oskarżony miał pełną świadomość tego, że znajduje się w stanie nietrzeźwości, a prowadząc pojazd mechaniczny w tym stanie popełnia przestępstwo. Miał on również obiektywną możliwość zachowania się zgodnego z prawem, a jednak tego nie zrobił. Pomimo tego zdecydował się na prowadzenie pojazdu pod wpływem alkoholu. Niewątpliwie chciał tym samym złamać obowiązujące przepisy prawa. Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu sąd wziął pod uwagę kwantyfikatory określone w art. 115 § 2 kk. W ocenie Sądu społeczna szkodliwość czynu popełnionego przez oskarżonego jest wysoka. Oskarżony w sposób istotny naruszył reguły ostrożności, którymi kierować powinien się każdy kierowca podejmując decyzję o prowadzeniu pojazdu mechanicznego. Sposób i okoliczności popełnienia czynu również wskazują na znaczny stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu. Wcześniej oskarżony spowodował kolizję drogową uderzając w znak drogowy i odjechał z miejsca zdarzenia Oskarżony jako osoba dorosła i w pełni poczytalna zdawał sobie sprawę z tego jaki wpływ na organizm ma alkohol. Mimo to w niedługim czasie od jego wypicia zdecydował się na jazdę samochodem po drogach publicznych. Nie bez znaczenia pozostaje również okoliczność, iż przed zdarzeniem, pracował jako kierowca. Miał więc wiedzę i świadomość konsekwencji z jakimi wiąże się kierowanie pojazdów pod wpływem alkoholu. Od osób zawodowo zajmujących się przewozem wymaga się niewątpliwie wyższych standardów w zakresie sposobu prowadzenia przez nich pojazdów, w szczególności w kwestii spożywania alkoholu, nawet jeśli danego dnia nie podejmują czynności zawodowych. Na wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu wpływa również wysokie stężenie alkoholu stwierdzone w organizmie oskarżonego. Nie budzi zatem wątpliwości, iż oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim i naruszył podstawową regułę ostrożności obowiązującą w ruchu drogowym - prowadził pojazd będąc w stanie nietrzeźwości.

7.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. D.

1., 2., 4., 6., 7.,

Za popełnienie przypisanego czynu z art. 178a § 1 kk oskarżonemu groziła kara pozbawienia wolności do lat 3. Zgodnie z treścią art. 53 kk, Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a ponadto potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wymierzając karę, sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu. Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę zarówno okoliczności łagodzące, jak i obciążające. Wśród okoliczności łagodzących wymienić należy, iż oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu złożył wyjaśnienia, okazał skruchę, a co ważniejsze podjął czynności zmierzające do realnego zapobieżenia popełniania tego typu czynów zabronionych, tj. regularnie od stycznia b.r. uczestniczy w terapii odwykowej indywidualnej jak i grupowej.

Jako okoliczność obciążającą Sąd potraktował uprzednią karalność oskarżonego. Sąd miał również na względzie sytuację oskarżonego po popełnieniu przez niego przestępstwa, oskarżony okazał skruchę, wskazał również na utrudnienia w życiu codziennym w związku z czasową utratą prawa jazdy – utratę stanowiska kierowcy. Z tych wszystkich względów, w ocenie Sądu karą adekwatną do popełnionego przez oskarżonego czynu jest kara 3 miesięcy pozbawienia wolności. Przy wymiarze kary Sąd uwzględnił również stopień społecznej szkodliwości czynu oraz stopień zawinienia, a także czyny za jakie oskarżony został uprzednio skazany. Wydaje się że wszystkie one mają związek z co najmniej szkodliwym używaniem środków psychoaktywnych. Biorąc jednak pod uwagę zachowanie sprawcy po popełnieniu czynu zabronionego (podjęcie terapii) Sąd uznał, iż zasługuje on na dobrodziejstwo warunkowego zawieszenia wykonania tej kary. W razie skazania za przestępstwo określone w art. 178a § 1 kk obligatoryjne jest orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na czas nie krótszy niż 3 lata. Mając na uwadze okoliczności łagodzące, postawę oskarżonego, który przyznał się do popełnienia przestępstwa i nie próbował umniejszać swojej winy, ale też okoliczność przewożenia innych osób w kierowanym przez siebie samochodzie, uprzednie skazania wymierzenie środka karnego w wymiarze tj. 4 lat, jest w pełni zasadne. Sąd wziął jednak pod uwagę sytuację osobistą oskarżonego, który ma na utrzymaniu małe dziecko i wyłączył spod tego zakazu kategorie prawa jazdy umożliwiające oskarżonemu zarobkowanie. W razie skazania za przestępstwo określone w art. 178a § 1 kk obligatoryjne jest orzeczenie świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Zgodnie z brzmieniem art. 43a § 2 kk minimalna wysokość świadczenia wynosi 5.000 zł. Mając na uwadze okoliczności łagodzące, postawę oskarżonego oraz utratę źródła dochodu zasadnym było również wymierzenie świadczenia w minimalnym ustawowym wymiarze 5.000 zł. Na podstawie art. 44b § 2 k.k. w zw. z art. 178a § 5 k.k. obligatoryjnym było orzeczenie przepadku równowartości pojazdu, którym kierował oskarżony. Wartość tego pojazdu została wskazana przez ubezpieczyciela.

7.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. D.

3.

5.

Sąd na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres zatrzymania w niniejszej sprawie.

Sąd działając na podstawie art. 63 § 4 kk zaliczył również oskarżonemu na poczet orzeczonego środka karnego okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 20 października 2024 r.

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

8.

Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe.

7.1Podpis

sędzia Agnieszka Wachłaczenko