Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1266/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

K. W. (2)

wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 9 maja 2023 roku K. W. (2) został uznany za winnego tego, że

w okresie od 21 lutego 2020r. do 20 sierpnia 2020r. w K., województwo (...), będąc prezesem zarządu firmy (...) Spółka z o.o. NIP (...) z/s (...)-(...) G., B., ul. (...) i osobą odpowiedzialną za sprawy gospodarcze w tym finansowe Spółki, wynikającymi z realizacji funkcji płatnika, działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry tego samego zamiaru, nie wpłacił w terminie na rzecz Drugiego Urzędu Skarbowego w K. pobranego podatku dochodowego od osób fizycznych w łącznej kwocie 49.478,00 zł w tym za:

- styczeń 2020r. w kwocie 1.939,00 zł,

- luty 2020r. w kwocie 2.100,00 zł,

- marzec 2020r. w kwocie 2.195,00 zł,

- kwiecień 2020r. w kwocie 2.076,00 zł,

- maj 2020r. w kwocie 2.076,00 zł,

- czerwiec 2020r. w kwocie 2.045,00 zł,

- lipiec 2020r. w kwocie 1.963,00 zł,

- sierpień 2020r. w kwocie 2.025,00 zł,

- wrzesień 2020r. w kwocie 2.100,00 zł,

- październik 2020r. w kwocie 2.330,00 zł,

- listopad 2020r. w kwocie 2.085,00 zł,

- grudzień 2020r. w kwocie 1.979,00 zł,

- styczeń 2021r. w kwocie 2.153,00 zł,

- luty 2021r. w kwocie 2.509,00 zł,

- marzec 2021r. w kwocie 1.811,00 zł,

- kwiecień 2021r. w kwocie 2.186,00 zł,

- maj 2021r. w kwocie 1.866,00 zł,

- czerwiec 2021r. w kwocie 2.007,00 zł,

- lipiec 2021r. w kwocie 2.274,00 zł,

- sierpień 2021r. w kwocie 2.309,00 zł,

- wrzesień 2021r. w kwocie 1.904,00 zł,

- październik 2021r. w kwocie 1.848,00 zł,

- listopad 2021r. w kwocie 1.849,00 zł,

- grudzień 2021r. w kwocie 1.849,00 zł

czym naruszył normę art. 38 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.), zgodnie z którym płatnicy przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek dochodowy w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, tj. o przestępstwo skarbowe z art. 77 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s.

oraz

w okresie od 26 lutego 2021 roku do 25 marca 2022 roku w K., będąc prezesem zarządu firmy (...) Spółka z o.o. NIP (...) z/s (...)-(...) G., B., ul. (...) i osobą odpowiedzialną za sprawy gospodarcze w tym finansowe Spółki, wynikającymi z realizacji funkcji płatnika, działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry tego samego zamiaru uporczywie nie wpłacił w terminie na rzecz Drugiego Urzędu Skarbowego w K. podatku od towaru i usług w łącznej kwocie 378.785,00 zł w tym za:

- styczeń 2020r. w kwocie 11.436,00 zł,

- luty 2020r. w kwocie 13.279,00 zł,

- marzec 2020r. w kwocie 18.578,00 zł,

- kwiecień 2020r. w kwocie 14.623,00 zł,

- maj 2020r. w kwocie 15.836,00 zł,

- czerwiec 2020r. w kwocie 17.502,00 zł,

- lipiec 2020r. w kwocie 16.626,00 zł,

- sierpień 2020r. w kwocie 8.780,00 zł,

- wrzesień 2020r. w kwocie 18.475,00 zł,

- październik 2020r. w kwocie 18.984,00 zł,

- listopad 2020r. w kwocie 15.767,00 zł,

- grudzień 2020r. w kwocie 16.205,00 zł,

- styczeń 2021r. w kwocie 4.636,00 zł,

- luty 2021r. w kwocie 9.031,00 zł,

- marzec 2021r. w kwocie 16.750,00 zł,

- kwiecień 2021r. w kwocie 12.780,00 zł,

- maj 2021r. w kwocie 14.967,00 zł,

- czerwiec 2021r. w kwocie 15.282,00 zł,

- lipiec 2021r. w kwocie 18.148,00 zł,

- sierpień 2021r. w kwocie 9.598,00 zł,

- wrzesień 2021r. w kwocie 15.721,00 zł,

- październik 2021r. w kwocie 14.569,00 zł,

- listopad 2021r. w kwocie 12.869,00 zł,

- grudzień 2021r. w kwocie 21.025,00 zł

- styczeń 2022r. w kwocie 5.082,00 zł,

- luty 2022r. w kwocie 22.236,00 zł,

Czym naruszył normę art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 roku poz. 106 ze zm.) zgodnie z którą podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku na rachunek urzędu skarbowego za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy,

Tj. o wykroczenie skarbowe z art. 57 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

K. W. (2) jest prezesem zarządu firmy (...) sp. z o.o., NIP (...) z/s w G.. Oskarżony zajmuje się sprawami gospodarczymi, w szczególności finansowymi spółki.

wyjaśnienia oskarżonego

k. 13-16

w okresie od 21 lutego 2020r. do 20 sierpnia 2020r. w K., województwo (...), będąc prezesem zarządu firmy (...) Spółka z o.o. i osobą odpowiedzialną za sprawy gospodarcze w tym finansowe Spółki, wynikającymi z realizacji funkcji płatnika, działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry tego samego zamiaru, nie wpłacił w terminie na rzecz Drugiego Urzędu Skarbowego w K. pobranego podatku dochodowego od osób fizycznych w łącznej kwocie 49.478,00 zł w tym za:

- styczeń 2020r. w kwocie 1.939,00 zł,

- luty 2020r. w kwocie 2.100,00 zł,

- marzec 2020r. w kwocie 2.195,00 zł,

- kwiecień 2020r. w kwocie 2.076,00 zł,

- maj 2020r. w kwocie 2.076,00 zł,

- czerwiec 2020r. w kwocie 2.045,00 zł,

- lipiec 2020r. w kwocie 1.963,00 zł,

- sierpień 2020r. w kwocie 2.025,00 zł,

- wrzesień 2020r. w kwocie 2.100,00 zł,

- październik 2020r. w kwocie 2.330,00 zł,

- listopad 2020r. w kwocie 2.085,00 zł,

- grudzień 2020r. w kwocie 1.979,00 zł,

- styczeń 2021r. w kwocie 2.153,00 zł,

- luty 2021r. w kwocie 2.509,00 zł,

- marzec 2021r. w kwocie 1.811,00 zł,

- kwiecień 2021r. w kwocie 2.186,00 zł,

- maj 2021r. w kwocie 1.866,00 zł,

- czerwiec 2021r. w kwocie 2.007,00 zł,

- lipiec 2021r. w kwocie 2.274,00 zł,

- sierpień 2021r. w kwocie 2.309,00 zł,

- wrzesień 2021r. w kwocie 1.904,00 zł,

- październik 2021r. w kwocie 1.848,00 zł,

- listopad 2021r. w kwocie 1.849,00 zł,

- grudzień 2021r. w kwocie 1.849,00 zł

Lista zaległości

k. 22-22v.,

k. 98-99

w okresie od 26 lutego 2021 roku do 25 marca 2022 roku w K., będąc prezesem zarządu firmy (...) Spółka z o.o. i osobą odpowiedzialną za sprawy gospodarcze w tym finansowe Spółki, wynikającymi z realizacji funkcji płatnika, działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry tego samego zamiaru uporczywie nie wpłacił w terminie na rzecz Drugiego Urzędu Skarbowego w K. podatku od towaru i usług w łącznej kwocie 378.785,00 zł w tym za:

- styczeń 2020r. w kwocie 11.436,00 zł,

- luty 2020r. w kwocie 13.279,00 zł,

- marzec 2020r. w kwocie 18.578,00 zł,

- kwiecień 2020r. w kwocie 14.623,00 zł,

- maj 2020r. w kwocie 15.836,00 zł,

- czerwiec 2020r. w kwocie 17.502,00 zł,

- lipiec 2020r. w kwocie 16.626,00 zł,

- sierpień 2020r. w kwocie 8.780,00 zł,

- wrzesień 2020r. w kwocie 18.475,00 zł,

- październik 2020r. w kwocie 18.984,00 zł,

- listopad 2020r. w kwocie 15.767,00 zł,

- grudzień 2020r. w kwocie 16.205,00 zł,

- styczeń 2021r. w kwocie 4.636,00 zł,

- luty 2021r. w kwocie 9.031,00 zł,

- marzec 2021r. w kwocie 16.750,00 zł,

- kwiecień 2021r. w kwocie 12.780,00 zł,

- maj 2021r. w kwocie 14.967,00 zł,

- czerwiec 2021r. w kwocie 15.282,00 zł,

- lipiec 2021r. w kwocie 18.148,00 zł,

- sierpień 2021r. w kwocie 9.598,00 zł,

- wrzesień 2021r. w kwocie 15.721,00 zł,

- październik 2021r. w kwocie 14.569,00 zł,

- listopad 2021r. w kwocie 12.869,00 zł,

- grudzień 2021r. w kwocie 21.025,00 zł

- styczeń 2022r. w kwocie 5.082,00 zł,

- luty 2022r. w kwocie 22.236,00 zł,

wyjaśnienia

k. 13-16

lista zaległości

k. 22-22v.

lista zaległości

k. 98-99

Oskarżony zdawał sobie sprawę z obciążeń podatkowych, znał terminy płatności podatków. Płatności nie dokonywał w terminie z uwagi na sytuację finansową spółki, która od kilku lat zmaga się z trudnościami finansowymi. Wobec powyższego podejmował decyzje o nieuiszczaniu należności na poczet Urzędu Skarbowego. Oskarżony nie składał wniosku o rozłożenie płatności na raty, ani ulgi w spłacie zobowiązań.

Podejmował świadome decyzje o tym, aby dostępne środki finansowe przeznaczać na inne cele aniżeli obciążenia podatkowe. Celem działania obwinionego było zachowanie ciągłości działania przedsiębiorstwa, obwiniony miał w planie uiścić zaległości w późniejszym terminie – ale dokonywał symbolicznych wpłat w trakcie trwania postępowania przygotowawczego.

wyjaśnienia

k. 13-16

Dokumenty

k. 23-52,

k. 76-79,

k. 110,

Oskarżony był karany za przestępstwo skarbowe z art. 77 §2 k.k.s.

dane o karalności

k. 92

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

Sąd oparł się w pełni na zgromadzonym materiale dowodowym zarówno osobowym jak i nieosobowym. Sąd oparł się na zgromadzonych dokumentach albowiem zostały one sporządzone przez uprawnione do tego organy: Urząd Skarbowy, Krajowy Rejestr Sądowy, a ich treść nie była przez żadną ze stron podważana. Wskazać również należy, iż w toku postępowania kwestia braku wpłat na poczet zaliczek nie była przedmiotem sporu, oskarżony przyznał, iż nie uiścił ich w terminie, tłumacząc swoje postępowanie trudną sytuacją finansową spółki. Kwestią sporną na gruncie niniejszej sprawy była więc kwestia oceny zachowania oskarżonego przez pryzmat obowiązujących przepisów, nie zaś oceny wiarygodności materiału dowodowego. Sąd dał również wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, co do trudnej sytuacji przedsiębiorstwa oraz powodów, dla których obwiniony nie wpłacał w terminie zaliczek na podatek dochodowy. Jednakże okoliczności wskazane przez oskarżonego skutkujące - kredytowaniem prowadzonej działalności gospodarczej kosztem Skarbu Państwa - nie mogą stanowić podstawy znoszącej jego odpowiedzialność karno – skarbową za zarzucane mu czyny.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

K. W. (2)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd nie miał wątpliwości, że oskarżony jest sprawcą zarzucanego mu czynu. Czyn ten jest czynem zabronionym, bezprawnym i karalnym. Sąd nie znalazł okoliczności wyłączających winę oskarżonego. Jest on osobą pełnoletnią i w pełni poczytalną. Miał pełną możliwość rozpoznania bezprawności czynu i owej bezprawności był świadomy. Dokonując czynu obwiniony działał w normalnej sytuacji motywacyjnej, Sąd wykluczył możliwość zaistnienia któregoś z kontratypów. Oskarżony miał możliwość zachować się w zgodzie z panującym porządkiem prawnym, a jednak nie zrobił tego. Z uwagi na to Sąd uznał oskarżonego za winnego wskazanego czynu.

Swoim działaniem oskarżony wypełnił znamiona przestępstwa skarbowego określonego w art. 77 § 2 k.k.s. - zgodnie z treścią wskazanego przepisu za przestępstwo skarbowe skarbowe odpowiada płatnik lub inkasent, który pobranego podatku nie wpłaca w terminie na rzecz właściwego organu a kwota niewpłaconego podatku jest małej wartości. Czy n ten zagrozony jest grzyną do 720 stawek dziennych grzywny.

Przepis art. 77 k.k.s penalizuje samo nieodprowadzenie w terminie pobranych od podatnika kwot podatku. Przez podatek k.k.s nakazuje na mocy art. 53 § 30 uznawać również zaliczki na podatek. K. W. (2) był zobowiązany jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 38 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.), zgodnie z którym płatnicy przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek dochodowy w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki. Wolą ustawodawcy wyrażoną w paragrafie 2 komentowanego artykułu – w przypadku gdy kwota niewpłaconego podatku jest małej wartości płatnik popełnia przestępstwo skarbowe. Zgodnie z treścią art. 53 § 14 k.k.s mała wartość jest to wartość, która w czasie popełnienia czynu zabronionego nie przekracza dwustukrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia. W przedmiotowej sprawie wartość niewpłaconych zaliczek nie przekracza wskazanej wartości. Tym samym K. W. (2) został uznany winnym popełnienia przestępstwa skarbowego z art. 77 § 2 k.k.s w zw. z art. 6 § 2 k.k.s w zw. z art. 9 § 3 k.k.s. Należy podkreślić, iż przez "pobranie" należy rozumieć czynność techniczną polegającą na potrąceniu, czyli np. wypłaceniu pracownikowi wynagrodzenia po odliczeniu uprzednio obliczonej zaliczki (czyli tzw. wynagrodzenia netto). Bez znaczenia dla odpowiedzialności karnej płatnika jest natomiast, czy posiada on środki finansowe na odprowadzenie pobranego (czyli de facto "papierkowo" potrąconego) podatku dochodowego, na bieżącą produkcję, wypłatę wynagrodzenia dla pracowników czy też spłatę zobowiązań wobec kontrahentów (zob. wyr. SN z 16.5.2002 r., IV KKN 427/98 - Prok. i Pr. 2003, Nr 2, dodatek - Orzecznictwo, s. 11). Ponadto oskarżony popełnił wykroczenie skarbowe z art. 57 § 1 k.k.s. - zgodnie z treścią wskazanego przepisu za wykroczenie skarbowe odpowiada podatnik, który uporczywie nie wpłaca w terminie podatku.

Nie ulega wątpliwości, iż na gruncie niniejszej sprawy oskarżony był podatnikiem, a zaliczki na podatek dochodowy, których oskarżony nie uiścił stanowią podatek w rozumieniu Kodeksu karnego skarbowego (por. art. 53 § 30 pkt 1 i 2 k.k.s.).

Na wstępie rozważań wskazania wymaga, iż na gruncie art. 57 k.k.s. karalne jest nie samo niewpłacanie podatku w terminie, ale niewpłacanie o charakterze uporczywym. Oskarżony zajmuje się sprawami gospodarczymi, w szczególności finansowymi spółki i odpowiada w niej za kwestie dotyczące płatności należności publicznoprawnych - art. 9 § 3 k.k.s. W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się, że uporczywość w rozumieniu art. 57 § 1 k.k.s. może oznaczać zarówno cykliczność zachowań podatnika, który umyślnie nie stosuje się do wymogu terminowego płacenia podatku, jak i jednorazowe ale długotrwałe naruszenie tego obowiązku (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 listopada 2013 roku, sygn. akt I KZP 11/13). Na gruncie niniejszej sprawy Sąd nie miał wątpliwości, iż oskarżony wypełnił znamię uporczywości poprzez cykliczne niewpłacanie podatku - obowiązkowi temu uchybił dziesięciokrotnie w 2019 roku, dodatkowo zamiarem oskarżonego było uporczywe niewpłacenie podatku, celem odsunięcia płatności na dłuższy okres, na czas, w którym działalność oskarżonego zacznie przynosić dochody, bądź na czas gdy kontrahenci oskarżonego uregulują wobec niego swoje zobowiązania. Powyższe oskarżony wprost wyraził przed Sądem. Oskarżony w pełni świadomie podejmował decyzje o tym, aby w pierwszej kolejności dostępne środki finansowe przeznaczać na inne zobowiązania aniżeli daniny publiczne. Podkreślenia wymaga również, iż oskarżony nie poczynił żadnych czynności zapobiegawczych, nie zgłosił wniosku o rozłożenie należności na raty, o zastosowanie ulgi w spłacie - co również w doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się jako element oceny znamienia uporczywości. Oskarżony podjął również decyzję o dalszym prowadzeniu własnej działalności gospodarczej – celem jej uratowania, kosztem systematycznej realizacji obowiązków wobec państwa. Odnosząc się do kwestii podnoszonych przez oskarżonego oraz obronę to wskazać należy, iż pozostają one prawnie irrelewantne dla oceny odpowiedzialności karnej oskarżonego. Trudna sytuacja majątkowa i gospodarcza oskarżonego może zdaniem Sądu zostać uznana za okoliczność łagodzącą przy wymiarze kary, jednakże nie za przesłankę wyłączenia odpowiedzialności. Warto w tym miejscu przytoczyć fragment postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 27 marca 2003 roku, sygn. akt I KZP 2/03, w którym to orzeczeniu Sąd Najwyższy stwierdził, iż : „ Nie można podzielić w pełni stanowiska tego Sądu (i części doktryny), że przy wielokrotności zachowań, koniecznym warunkiem uporczywości jest zawsze obiektywna możliwość jego regulowania. Nie można bowiem, w ocenie Sądu Najwyższego, do rozliczeń podatnika z fiskusem stosować takich samych reguł, jak do rozliczeń cywilnoprawnych, których naruszenie stanowi przestępstwo (np. do uporczywego uchylania się od płacenia alimentów). Podatnik nie może przerzucać na Skarb Państwa i pozostałych, regulujących terminowo podatki podatników, swoich niepowodzeń gospodarczych, i nie płacić w terminie swych zobowiązań podatkowych, tłumacząc się brakiem środków finansowych na wymagane podatki. Uwzględnić też należy, że prawo podatkowe przewiduje, na wniosek zainteresowanego, złożony z odpowiednim wyprzedzeniem, odraczanie płatności i rozkładanie na raty należności podatkowych, w tym i zaległości podatkowych, gdy ważny interes podatnika za tym przemawia (art. 48 ustawy - Ordynacja podatkowa z 1997 r.). Tym samym podatnik, nie mogąc uregulować w terminie podatku, ma prawne instrumenty dla zmiany terminu jego płatności. Jeżeli uzyska on odroczenie płatności lub rozłożenie podatku na raty, to reguluje go w nowym, ustalonym przez organ podatkowy, terminie. Nie popełnia zatem wówczas wykroczenia określonego w art. 57 k.k.s. Jeżeli natomiast nie podejmuje takich kroków lub czyni je niewłaściwie i uporczywie nie płaci podatku w terminie, dopuszcza się tego czynu.”

Swoim zachowaniem obwiniony zrealizował również dyspozycję art. 6 § 2 k.k.s., który stanowi, iż dwa lub więcej zachowań podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru lub z wykorzystaniem takiej samej sposobności, uważa się za jeden czyn zabroniony; w zakresie czynów zabronionych polegających na uszczupleniu lub narażeniu na uszczuplenie należności publicznoprawnej za krótki odstęp czasu uważa się okres do 6 miesięcy.

Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu, który w ocenie Sądu był dość istotny, wzięto pod uwagę kwantyfikatory określone w art. 53 § 7 k.k.s., a więc przede wszystkim to, że oskarżony działał umyślnie, z zamiarem bezpośrednim, jak również okoliczności popełnienia czynu. Sąd wziął również pod uwagę wysokość uszczuplonej należności publicznoprawnej.

Mając na uwadze powyższe Sąd nie miał wątpliwości, iż oskarżonemu można było przypisać odpowiedzialność ze popełnienie przestępstwa skarbowego określonego w art. 77 § 2 k.k.s. i art. 57 § 1 k.k.s. i na podstawie przywołanych przepisów należało orzec w stosunku do oskarżonego karę.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. W. (2)

1

1

Za popełnienie przypisanego czynu z art. 77 § 2 k.k.s. oskarżonemu groziła kara grzywny do 720 stawek dziennych za przestępstwo skarbowe.

Wymierzając oskarżonemu karę 80 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 120 złotych, Sąd ukształtował karę w dolnych granicach ustawowego zagrożenia za przestępstwo określone w art. 77 § 2 k.k.s.

Sąd ustalił, że oskarżony jest osobą karaną na podstawie ustawy kodeks karny skarbowy, wobec tego jest to okolicznością obciążającą na gruncie niniejszej sprawy, poza faktem, iż do dnia wydania orzeczenia w niniejszej sprawie oskarżony w dalszym ciągu nie uregulował należności.

Mając więc na uwadze przytoczone okoliczności oraz okoliczność obciążającą w postaci wysokości nie wpłaconego podatku 49.478,00 zł, Sąd uznał za zasadne wymierzenie wobec oskarżonego kary grzywny w wymiarze 80 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 120 złotych. Jest to kara adekwatna do wagi popełnionego czynu, stopnia społecznej szkodliwości oraz stopnia winy. W ocenie Sądu takie ukształtowanie kary zrealizuje również cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do sprawcy, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa (art. 12 § 2 k.k.s.).

K. W. (2)

2

2

Za popełnienie przypisanego czynu z art. 57 § 1 k.k.s. oskarżonemu groziła kara grzywny za wykroczenie skarbowe. W myśl art. 48 § 1 k.k.s. kara grzywny może być wymierzona w granicach od jednej dziesiątej do dwudziestokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia, chyba że kodeks stanowi inaczej.

Wymierzając oskarżonemu karę 25.000,00 złotych grzywny, Sąd ukształtował karę w granicach ustawowego zagrożenia za wykroczenie określone w art. 57 § 1 k.k.s.

Wpływ na takie ukształtowanie kary miały przede wszystkim okoliczności obciążające a mianowicie wysokość kwoty nie wpłaconego podatku wynosząca 378.785,00 zł. Sąd uznał, iż oskarżony jest osobą karaną za przestępstwo skarbowe, wobec tego jest to również okoliczność obciążającą na gruncie niniejszej sprawy. Do dnia wydania orzeczenia w niniejszej sprawie oskarżony w dalszym ciągu nie uregulował należności.

Mając więc na uwadze przytoczone okoliczności Sąd uznał za zasadne wymierzenie wobec oskarżonego kary grzywny w wymiarze 25.000,00 złotych. Jest to kara adekwatna do wagi popełnionego czynu, stopnia społecznej szkodliwości oraz stopnia winy. W ocenie Sądu takie ukształtowanie kary zrealizuje również cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do sprawcy, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa (art. 12 § 2 k.k.s.). Ponadto według art. 48 §1 k.k.s. kara grzywny – za wykroczenie skarbowe – może być wymierzona w granicach od jednej dziesiątej do dwudziestokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia, chyba że kodeks stanowi inaczej. Minimalne wynagrodzenie przy uwzględnieniu czasu popełnienia czynu (marzec 2022r.) to kwota 3010 zł. Maksymalna grzywna to 60 200 zł a minimalna to 301 zł. Zdaniem sądu orzeczona grzywna 25 000 zł spełnia założone cele przez ustawodawcę a nadto odzwierciedla społeczną szkodliwość czynu wg. elementów wskazanych w art. 53 § 7 k.k.s. w tym wysokość uszczuplonej należności publicznoprawnej.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

O kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 113 § 1 kks w zw. z art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 2.000,00 złotych tytułem części kosztów sądowych, uznając iż sytuacja materialna oskarżonego, jego możliwości zarobkowe, pozwalają mu na pokrycie kosztów.

7.  Podpis