Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

W dniu 7 maja 2014r. w Krajowym Rejestrze Sądowym pod numerem (...) została zarejestrowana spółka pod firmą (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K., której przedmiotem działalności gospodarczej było świadczenie usług budowlanych. Do składania oświadczeń w imieniu spółki upoważniony był każdy z członków zarządu samodzielnie. W okresie od 07 maja 2014r. do 09 maja 2016r. jednym członkiem zarządu był oskarżony K. S., który pełnił równocześnie funkcję prezesa zarządu spółki. W okresie od 04 maja 2015r. do 09 maja 2016r. K. S. był jednym udziałowcem wymienionej spółki.

(dowód: odpis pełny KRS z dnia 08 marca 2017r. k. 85-88, umowa sprzedaży udziałów k.118-119, protokół k. 120-120v, rezygnacja k. 121).

W dniu 11 lipca 2014r. Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w K. potwierdził zarejestrowanie podatnika o nazwie (...) sp. z o.o. w K. o Numerze Identyfikacji Podatkowej nr 618-21-46-674 jako czynnego podatnika Vat.

(dowód: zgłoszenie rejestracyjne k.4-6 potwierdzenie zarejestrowania k. 7).

K. S. pełniąc obowiązki prezesa spółki (...) sp. z o.o. w K. zajmował się sprawami gospodarczymi, a w szczególności finansami spółki (decydował o wszelkich płatnościach). Ewidencja sprzedaży Vat, ewidencja zakupów Vat i księgi rachunkowe spółki były prowadzone przez Biuro (...) M. G., z którym spółka posiadała umowę o współpracę. Biuro rachunkowe prowadziło ewidencję i księgi rachunkowe jedynie na podstawie dokumentów, które otrzymywało od prezesa spółki. K. S. zajmował się płatnościami i dostarczeniem dokumentów do biura, a wystawieniem faktur natomiast księgowa M. G.. M. G. wystawiała faktury, zgodnie z zaleceniami K. S., który dzwonił albo wysyłał smsa, aby wystawić fakturę. Zdarzało się jednak, że K. S. nie przychodził po wystawione faktury, bądź w miejsce już wystawionych były sporządzane nowe. W razie konieczności sporządzenia korekty faktury, M. G. zawsze informowała o tym fakcie K. S..

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego k.130-131, zeznania świadka M. G. k. 131v.-132, umowa – k. 149-150).

Spółka dla potrzeb rozliczenia podatku od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług prowadziła księgi podatkowe w formie wydruków komputerowych w oparciu o program księgowy Rewizor (...) firmy (...) S.A. z W..

(dowód: protokół kontroli k.9-28).

W dniu 11 sierpnia 2015r. rozpoczęto kontrolę podatkową w (...) Spółka z o.o. w K. w zakresie prawidłowości rozliczenia podatku od towarów i usług (...) w okresie od 01.05.2014r. do 30.06.2015r. oraz podatku dochodowego od osób prawnych CIT za 2014 rok. Kontrolę przeprowadzali starsi komisarze skarbowi w osobach A. Ł. i K. C. (1) w dniach: 11 sierpnia 2015r., 21-26 sierpnia 2015r. oraz w dniu 08 września 2015r. Kontrola podatkowa była przeprowadzona w biurze (...) oraz w siedzibie Pierwszego Urzędu Skarbowego w K.. Upoważnienie do przeprowadzenia kontroli i legitymacje okazano oskarżonemu, jako ówczesnemu Prezesowi Zarządu.

(dowód: protokół kontroli podatkowej k. 9- 28)

W dniu rozpoczęcia kontroli wezwano Spółkę do dostarczenia dokumentów niezbędnych do przeprowadzenia kontroli podatkowej. W dniu 21 sierpnia 2015r. Spółka dostarczyła zapisy na kontach zespołu 4 i 7 za 2014r., ewidencje sprzedaży i zakupów za kontrolowany okres wraz z fakturami dotyczącymi sprzedaży i zakupów oraz wyciąg z rachunku bankowego spółki. W związku z brakami w dostarczonej dokumentacji pismem z dnia 27 sierpnia 2015r. ponownie wezwano Spółkę do dostarczenia brakujących dokumentów w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania. K. S. nie dostarczył wszystkich żądanych dokumentów.

(dowód: protokół k.12, zeznania świadków: A. Ł. k. 136v-137, K. C. –k. 137, 158v.-159).

W trakcie kontroli przeprowadzono czynności sprawdzające u kontrahentów (...) Sp. z o.o. w K., w tym we (...) Sp. z o.o. sp. komandytowo-akcyjna we W.. Komisarze skarbowi dokonali tzw. kontroli krzyżowej.

W kwietniu 2015r. spółka (...) ujęła w ewidencji sprzedaży Vat faktury korygujące zmniejszające sprzedaż o kwotę netto - 1.201.198,00 zł, podatek Vat- 170.272,19 zł do faktur wystawionych ww. kontrahentowi, nie posiadając potwierdzenia otrzymania tych korekt przez kontrahenta.

(dowód: protokół k.21-22)

W trakcie przeprowadzonej kontroli skarbowej stwierdzono następujące nieprawidłowości:

- w sierpniu 2014r. ujęto w księgach rachunkowych wydatki z faktur wystawionych dla innych podmiotów, przez co zawyżono koszty uzyskania przychodu o kwotę 255,32 zł,

-spółka nie złożyła zeznania rocznego CIT-8 za 2014 rok,

-w październiku 2014r. ujęto w księgach rachunkowych wydatki z faktur dotyczących zakupu paliwa do pojazdów, w stosunku do których spółka nie udokumentowała prawa do ich użytkowania przez spółkę, wskutek czego zawyżone zostały koszty uzyskania przychodów za 2014 roku o kwotę 899,76 zł,

- w grudniu 2014r. spółka ujęła w księgach rachunkowych wydatki z faktury dotyczącej zakupu okularów dla prezesa spółki, które są wydatkami osobistymi K. S. i które spowodowały zawyżenie kosztów uzyskania przychodów o kwotę 601,76 zł,

- (...) sp. z o.o. w K. w 2014 roku nie uregulowała należności wynikających z siedmiu niżej wymienionych faktur:

- nr 3/08/2014 z dnia 08.08.2014r. wystawiona przez (...), (...)-(...) O. W.., ul. (...), NIP 622 263 83 67 na kwotę netto 48.180,00 zł,

- nr 2/11/2014 z dnia 07.11.2014r. wystawiona przez (...), (...)-(...) O. W., ul. (...), NIP 622 263 83 67 na kwotę netto 14.600,00 zł,

-nr (...) z dnia 01.10.2014r. wystawiona przez firmę Usługi (...), (...)-(...) K., ul. (...), NIP 618 129 36 86 na kwotę netto 525,00 zł,

- nr (...) z dnia 31.10.2014r. wystawiona przez (...) sp. z o.o., (...)-(...) O., ul. (...), NIP 754 243 23 43 na kwotę netto 58.400,00 zł,

-nr (...) z dnia 13.10.2014r. wystawiona przez (...) sp. z o.o. (...)-(...) W., ul. (...), NIP 588 240 40 72, na kwotę netto 789,50 zł,

-nr (...) z dnia 16.10.2014r. wystawiona przez (...) sp. z o.o. (...)-(...) W., ul. (...), NIP 588 240 40 72, na kwotę netto 2.262,00 zł,

-nr (...) z dnia 31.10.2014r. wystawiona przez (...) sp. z o.o. (...)-(...) W., ul. (...), NIP 588 240 40 72, na kwotę netto 1.092,00 zł,

i mimo upływu 30 dni od dat upływu terminu płatności tych faktur nie zmniejszył kosztów o łączną kwotę 125.848,50 zł wynikającą z tych faktur,

- w sierpniu 2014r. spółka dokonała odliczenia podatku naliczonego w dwóch fakturach wystawionych na inny podmiot w łącznej kwocie 6,97 zł; odliczenia podatku naliczonego w kwocie 106,93 zł dokonano także w 2015r. na podstawie faktur: nr (...) z 27.01.2015r., nr (...) z 13.04.2015r., nr 2015-19- (...) z 09.04.2015r. wystawionych dla innego podmiotu,

-w 2014r. dokonano odliczenia podatku naliczone w fakturach Vat: nr (...) z dnia 18.10.2014r., nr (...) z dnia 08.10.2014r., nr (...) z dnia 10.10.2014r., nr (...) z dnia 04.10.2014r., w ogólnej kwocie 206,95 zł; ponadto w lutym 2015r., kwietniu 2015r. i w maju 2015r. dokonano odliczenia podatku naliczonego w fakturach Vat: nr (...) z 31.05.2015r. w ogólnej kwocie 192,60 zł. Faktury powyższe wystawione były na zakup paliwa do pojazdów (faktura nr (...) z 15.04.2015r. na zakup części), w stosunku do których spółka nie udokumentowała swego uprawnienia do korzystania z nich w swej działalności,

-w listopadzie 2014r. odliczono pełną kwotę podatku naliczonego w fakturze Vat z tytułu wypożyczenia samochodu, tymczasem w przypadku odliczeń wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, kwotę podatku naliczonego można odliczyć w wysokości 50%, zatem zawyżenie odliczenia wyniosło 38,92 zł,

-w grudniu 2014r. dokonano odliczenia podatku naliczonego w fakturze dotyczącej zakupu okularów dla prezesa spółki, która są wydatkami osobistymi K. S. i które spowodowały zawyżenie odliczenia podatku naliczone w kwocie 48,15 zł,

-w 2015r. w okresie od stycznia do czerwca nie zaksięgowano w ewidencji sprzedaży Vat i ewidencji sprzedaży Vat- obciążenia zwrotne, należności wynikających z części faktur wystawionych przez spółkę kontrahentom w kwocie netto 2.064,569,88 zł, podatek Vat 219.986,30 zł,

- w kwietniu 2015r. ujęto w ewidencji sprzedaży Vat faktury korygujące zmniejszające sprzedaż o kwotę netto 1.201.198,00 zł, Vat 170.272,19 zł do faktur wystawionych (...) spółce z o.o. sp. kom.-akcyjna, nie posiadając potwierdzenia otrzymania tych korekt przez kontrahenta,

- w czerwca 2015r. skorygował podstawę opodatkowania o kwoty podatku należnego w kwocie 9.346,25 zł, wynikającego z faktur: nr (...) z 15.01.2015r., nr 3/01/15 z 20/.01.2015r.,m nr 4/01/15 z 23.01.2015r. wystawionych dla (...) sp. z o.o. we W.; tymczasem korekta ta nie przysługiwała, gdyż podmiot ten będący dłużnikiem w momencie dokonywania tej korekty był w trakcie postępowania upadłościowego.

(dowód: protokół kontroli podatkowej CIT i VAT k. 9-28v., deklaracje dla podatku od towarów i usług (...) – 7 – k. 29-39, korekty deklaracji dla podatku od towarów i usług (...) – 7 – k. 40-62).

Po przeprowadzonej kontroli stwierdzono, że podatnik (...) spółka z o.o. w K. powinien dokonać korekty deklaracji VAT-7 za (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...) oraz (...). Ponadto spółka powinna złożyć zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych za rok podatkowy od 01.01.2014r. do 31.12.2014r. na formularzu CIT-8.

Zgodnie z zaleceniami pokontrolnymi spółka winna dokonać wpłaty pobranych jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz złożyć roczną deklarację o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy za 2014 rok (PIT-4R). Zgodnie z ustaleniami kontroli podatnik powinien również uaktualnić dane rejestracyjne w zakresie miejsca przechowywania ksiąg podatkowych.

(dowód: zalecenia kontroli w protokole k.27v)

W dniu 16 września 2015r. protokół kontroli podatkowej doręczono K. S., który podpisał ten protokół, nie składając do niego żadnych zastrzeżeń.

(dowód: protokół k.28-28v., zeznania świadków: A. Ł. k.136v., K. C. –k. 137, 158v.-159 ).

W dniu 9 maja 2016r. oskarżony sprzedał swoje udziały w spółce (...) w K. w ilości 100 sztuk po 50 zł każdy Towarzystwu (...) S.A. w Ł., którego reprezentował T. M..

W dniu 9 maja 2016r. oskarżony złożył rezygnację z pełnionej funkcji członka zarządu i prezesa zarządu (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. jedynemu udziałowcowi Towarzystwu (...) S.A. w Ł..

(dowód: odpis pełny KRS z dnia 08 marca 2017r. k. 85-88, umowa sprzedaży udziałów k.118-119, protokół k. 120-120v, rezygnacja k. 121).

Postępowanie podatkowe w przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o. stanowiło podstawę do wydania przez Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego następujących decyzji:

- z dnia 22 czerwca 2016r., w której określono firmie (...) Sp. z.o.o. z siedzibą w K. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2014r. w kwocie 122.605,00 zł,

- z dnia 22 czerwca 2016r., w której określono firmie (...) Sp. z.o.o. z siedzibą w K. zobowiązanie w podatku od towarów i usług, podlegające wpłacie do Urzędu Skarbowego za miesiące:

marzec 2015r. – 117.537,00 zł, kwiecień 2015r. – 39.519,00 zł, maj 2015r. – 18.997,00 zł, czerwiec 2015r. – 12.200,00 zł oraz określono kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za miesiące: styczeń 2015r.- 13.977,00 zł i luty 2015r. – 110.759,00 zł,

- z dnia 22 czerwca 2016r., w której określono firmie (...) Sp. z.o.o. z siedzibą w zobowiązanie w podatku od towarów i usług, podlegające wpłacie do Urzędu Skarbowego za miesiące:

sierpień 2014r.- 3.392,00 zł, październik 2014r. – 24.390,00 zł, listopad 2014r. – 29.191,00 zł, grudzień 2014r. – 14.596,00 zł.

(dowód: decyzja określająca CIT 2014r. k.63-66, decyzja określająca VAT 2014r. i 2015r. k.68-78, karta informacyjna – k. 1-3).

Wymienione wyżej decyzje zostały doręczone do siedziby spółki (...) Sp. z o.o. w K., które odebrał K. S. w dniu 30 czerwca 2016r. potwierdzając to własnoręcznym podpisem z pieczątką (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością K. S. prezes zarządu”. Decyzje te uprawomocniły się wobec braku ich zaskarżenia.

(dowód: zpo k. 67, zpo k. 78, zpo k. 84).

Na dzień 17 maja 2017r. oskarżony, w związku z działalnością (...) Sp. z o. o., zalegał w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych na kwotę 143.512 zł (w tym odsetki), natomiast w zakresie podatku VAT na kwotę 399.731 zł (w tym odsetki).

(dowód: wykaz zaległości – k. 101, 102).

Oskarżony K. S. ma 50 lat. Posiada średnie wykształcenie. Prowadzi własną działalność gospodarczą i uzyskuje z tego tytułu dochód w wysokości 2.000 zł miesięcznie. Na utrzymaniu oskarżonego pozostaje jedno dziecko w wieku 14 lat. Nie leczył się psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo. Oskarżony był wcześniej karany za popełnienie czynu z art. 76 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 2 k.k.s. wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 27 października 2016r. (sygn. akt VII K 477/16) oraz za popełnienie czynu z art. 79 pkt 4 ustawy o rachunkowości wyrokiem Sądu Rejonowego Poznań-Stare Miasto w P. z dnia 03 stycznia 2017 r. (sygn. akt VII K 990/16)

(dowód: dane osobopoznawcze - k. 130v., informacja o osobie z K.- k. 104, odpis wyroku k. 138-139).

Oskarżony w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień. W fazie postępowania jurysdykcyjnego również nie przyznał się do zarzucanych mu czynów, ale złożył wyjaśnienia, w których wskazał, iż to biuro (...) zajmowało się księgowością spółki, w tym ustalaniem i naliczaniem podatków oraz prowadzeniem ksiąg rachunkowych, wystawianiem i korygowaniem faktur. Oskarżony przyznał, że w spółce zajmował się sprawami budowlanymi z uwagi na swoją profesję oraz odpowiadał za płatności dla swoich kontrahentów, a nadto trudnił się dostarczaniem do biura wszystkich faktur. Tym wyjaśnieniom oskarżonego Sąd dał wiarę, gdyż korespondowały one z zeznaniami świadka M. G. oraz z umową zawartą między oskarżonym a jej biurem rachunkowym (co prawda świadek M. G., na wezwanie Sądu, dostarczyła umowę łączącą ją z inną firmą, lecz w świetle jej wiarygodnych w tym zakresie zeznań przyjąć należało, iż była to umowa standardowa, podpisywana z każdym z klientów). Oskarżony wyjaśnił ponadto, że nie składał zastrzeżeń do protokołu kontroli z Urzędu Skarbowego, ponieważ wówczas nie pełnił już funkcji prezesa spółki. Podał przy tym, iż część zabezpieczonych przez Urząd Skarbowy faktur nie wprowadzonych do obrotu, nie była celowo zaksięgowana, z uwagi na konieczność dokonania ich korekt. Zaksięgowane miały być jedynie faktury prawidłowe.

Analiza wyjaśnień złożonych przez oskarżonego podczas sądowego etapu postępowania karnego, po skonfrontowaniu ich z pozostałymi dowodami zgromadzonymi w sprawie, doprowadziła do przekonania, że zasługują one na walor wiarygodności jedynie w części. Jako polegające na prawdzie należało ocenić wyjaśnienia oskarżonego w zakresie przedstawionej przez niego funkcji pełnionej w spółce i związanych z tym obowiązkami. Wyjaśnienia oskarżonego K. S. co do rzetelności przeprowadzonej kontroli, wypełnienia przez niego wszelkich obowiązków uprawniających do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz przyczyn niezłożenia zastrzeżeń do protokołu kontroli nie zostały uznane za polegające na prawdzie albowiem pozostawały w sprzeczności z dokumentami zgromadzonymi w aktach sprawy prezentującymi uchylanie się od obowiązku podatkowego. Ponadto Sąd miał możliwość weryfikacji wyjaśnień oskarżonego za pomocą dowodów osobowych, w tym zeznań świadków A. Ł. i K. C. (1). Jako niewiarygodne jawią się wyjaśnienia K. S. co do tego, że nie składał zastrzeżeń do protokołu kontroli z uwagi na fakt, iż wówczas nie pełnił już funkcji prezesa zarządu, albowiem jego wyjaśnienia w tym zakresie nie korespondują z dokumentami znajdującymi się w aktach. Z protokołu kontroli wynika, że K. S. odebrał go w dniu 16 września 2015r. (k.28v.), a w tym czasie był członkiem zarządu i jednocześnie piastował funkcję prezesa, albowiem rezygnację z pełnienia funkcji członka zarządu i prezesa zarządu spółki (...) złożył dnia 9 maja 2016r. W tym samym dniu oskarżony sprzedał swoje udziały w spółce Towarzystwu (...) S.A. w Ł., a następnie został odwołany z tej funkcji uchwałą Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia Udziałowców spółki (...) (k.120-120v.). Oskarżony miał zatem realną możliwość złożenia ewentualnych zastrzeżeń do protokołu kontroli, w której to kontroli osobiście uczestniczył. Poza tym należy zwrócić uwagę, że wszystkie trzy decyzje Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w K. z dnia 22 czerwca 2016r. zostały odebrane osobiście przez K. S. w dniu 30 czerwca 2016r., co potwierdził skróconym podpisem- parafą wraz z pieczątką (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością K. S. prezes zarządu”. Wbrew podnoszonym przez oskarżonego uwagom w trakcie kontroli podatkowej dokonywano kontroli krzyżowej u kontrahentów oskarżonego. Co więcej, część dokumentów pozwalających na weryfikację zobowiązań podatkowych oskarżonego uzyskano właśnie od kontrahentów oskarżonego, gdyż wymieniony nie realizował wezwań do ich dostarczenia.

Sąd dał wiarę oskarżonemu co do tego, że do obowiązków księgowej M. G. należało sporządzenie deklaracji CIT-8. Świadek M. G. przyznała tę okoliczność. Jednakże, aby księgowa mogła prawidłowo wypełnić wspominaną deklarację, musiała posiadać komplet dokumentów (potwierdzeń zapłaty), w oparciu o które możliwe było sporządzenie wspomnianej deklaracji, co z kolei rzutowało na możliwość sporządzenia bilansu i rachunku zysków i strat. Z wiarygodnych zeznań wymienionej natomiast wynikało, iż wielokrotnie monitowała oskarżonego o dostarczenie jej dokumentów umożliwiających sporządzenie wskazanej deklaracji. Obowiązek taki wynikał ponadto wprost z łączącej strony umowy (vide umowa § 3 pkt 2 ppkt a, f, g – k. 149v-150).

Na miano wiarygodnych zasługiwały zeznania świadka K. C. (1) i A. Ł.. Zeznania wspomnianych świadków wzajemnie się uzupełniały i korelowały z zebranymi dokumentami. Ponadto świadkowie ci zeznawali na okoliczności, o których powzięli wiedzę w trakcie wykonywania obowiązków służbowych na stanowisku starszego komisarza skarbowego podczas kontroli skarbowej. Ich zeznania są spójne z protokołem kontrolnym oraz z wnioskami końcowymi i zaleceniami pokontrolnymi.

Sąd uznał zeznania świadka M. G. za wiarygodne jedynie w tej części, w jakiej pozostawały zbieżne z zeznaniami świadków A. Ł. i K. C. (1) oraz częściowo z wyjaśnieniami oskarżonego. W pozostałej części odmówiono M. G. wiarygodności. Sąd nie dał jej wiary co do faktu, iż kontrolujący komisarz skarbowy K. C. (1) w trakcie prowadzonej kontroli podatkowej wydał jej polecenie udostepnienia z komputera wszystkich faktur Vat poprzez ich wydrukowanie. Zaprzeczył tym okolicznościom zarówno K. C. (1), jak i A. Ł., którzy zgodnie zeznali, że po rozpoczęciu kontroli otrzymali faktury w wersji papierowej, zaś w wersji elektronicznej znajdowały się jedynie rejestry Vat-u i ksiąg rachunkowych. Świadek A. Ł. zeznała również, że wszystkie faktury Vat były już wydrukowane i zostały przekazane kontrolującym, a spółka wzywana była jedynie do przedłożenia faktur brakujących w rejestrach. W tym zakresie zeznania świadka A. Ł. korespondowały z zeznaniami K. C. (1). Wskazać należy, iż świadek K. C. (1) nie mógł posiadać wiedzy o „wszystkich” fakturach, jakie na polecenie oskarżonego wystawić miała M. G.. Wymieniony, po analizie rejestru faktur sprzedażowych, zauważył brak dostarczonych im faktur ale jedynie w oparciu o numerację analizowanego rejestru. I o takie faktury tylko się zwrócił i takie faktury zostały mu udostępnione przez M. G..

Sąd dał wiarę dokumentom urzędowym przywołanym w ustaleniach faktycznych, gdyż zostały one sporządzone przez uprawnione do tego podmioty, w zakresie ich kompetencji i w prawem przepisanej formie. Ich autentyczność nie była przez żadną ze stron kwestionowana. Stanowią one obiektywne dowody zaświadczonych nimi okoliczności. Sąd nie znalazł żadnych podstaw dla podważenia ich wartości dowodowej. Na ich podstawie odtworzyć można szczegółowy i spójny obraz nieprawidłowości w wypełnianiu zobowiązań podatkowych, jakich dopuścił się oskarżony. Są one przejrzyste. W jasny sposób wskazują zakres zaległości fiskalnych i daty zaistnienia zdarzeń, które doprowadziły do ich powstania.

Art. 56 § 2 k.k.s. penalizuje czyn tradycyjnie nazywany oszustwem podatkowym. W § 1 tego przepisu został opisany typ podstawowy przestępstwa polegający m. in. na podaniu nieprawdy w deklaracji składanej organowi podatkowemu, przez co podatek zostaje narażony na uszczuplenie. Paragraf 2 opisuje typ uprzywilejowany tego przestępstwa różniący się od typu podstawowego małą wartością podatku narażonego. Sprawcą tego przestępstwa może być jedynie osoba będąca podatnikiem (art. 53 § 30 k.k.s.). Stosownie jednak do przepisu art. 9 § 3 k.k.s. za przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe odpowiada, jak sprawca, także ten. kto na podstawie przepisu prawa, decyzji właściwego organu, umowy lub faktycznego wykonywania zajmuje się sprawami gospodarczymi, w szczególności finansowymi, osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, której odrębne przepisy przyznają zdolność prawną. W niniejszej sprawie oskarżony pełnił funkcje prezesa spółki i jednocześnie był jedynym udziałowcem spółki, co implikowało fakt, że zajmował się sprawami gospodarczymi spółki (...).

Art. 61 § 1 k.k.s. penalizuje zaś - pod groźbą kary grzywny - nierzetelne prowadzenie ksiąg. W świetle art. 193 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz.U.2018.800, dalej Ordynacja), księgi podatkowe prowadzone rzetelnie i w sposób niewadliwy stanowią dowód tego, co wynika z zawartych w nich zapisów. Księga nierzetelna jest to księga prowadzona niezgodnie ze stanem rzeczywistym (art. 53 § 22 k.k.s.). Jest to więc nierzetelność materialna.

Art. 54 k.k.s. penalizuje natomiast uchylanie się podatnika od opodatkowania przez zaniechanie ujawnienia przedmiotu opodatkowania, podstawy opodatkowania lub zaniechanie złożenia stosownej deklaracji i w konsekwencji narażenie podatku na uszczuplenie. Zachowanie takie zakwalifikowano jako jedną z form uchylania się od opodatkowania. Przepis ten przewiduje w § 2 typ uprzywilejowany ze względu na małą wartość kwoty podatku narażonego na uszczuplenie. Przestępstwo to ma charakter indywidulany, gdyż jego sprawcą może być tylko podatnik, natomiast znamię „nieskładania deklaracji” obejmuje swoim zakresem znaczeniowym sytuacje, w których podatnik nie przekazuje organowi finansowemu deklaracji podatkowej (chodzi o przypadki, gdy w ogóle nie złożył takiej deklaracji).

Według art. 6 § 2 k.k.s., dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru lub z wykorzystaniem takiej samej sposobności, uważa się za jeden czyn zabroniony; w zakresie czynów zabronionych polegających na uszczupleniu lub narażeniu na uszczuplenie należności publicznoprawnej za krótki odstęp czasu uważa się okres do 6 miesięcy.

Oskarżony zachowaniami opisanymi w punktach 1 i 2 wyroku wypełnił dyspozycje przestępstw i tak w punkcie 1 wyroku przestępstwa z art. 56 § 2 k.k.s. i art. 61 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. i w zw. z art. 9 § 3 k.k.s., natomiast w punkcie 2 wyroku 54 § 2 k.k.s. i art. 61 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. i w zw. z art. 9 § 3 k.k.s.

Sąd nie dopatrzył się okoliczności wyłączających winę lub bezprawność czynów oskarżonego. Sąd nie miał również wątpliwości, że K. S. pełniąc funkcję prezesa zarządu spółki (...) sp. z o.o. w K. poprzez swoje działanie uchylał się od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, w ten sposób, że nie złożył do dnia 31 marca 2015r. zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (bądź poniesionej straty) deklaracji CIT-8 za 2014 rok. Oskarżony miał pełną świadomość obowiązków nałożonych na osoby prawne w zakresie obliczenia należnego podatku i złożenia deklaracji CIT-8, w tym znał ustawowy termin przewidziany dla dokonania tej czynności. Odwołać się przy tym należy do zapisów umowy łączącej K. S. z M. G.. Zgodnie z zapisami tej umowy to na oskarżonym spoczywał obowiązek dostarczania wszystkich dokumentów dotyczących prawidłowego ustalania zobowiązań podatkowych a jednocześnie wymieniony był odpowiedzialny z prawidłowe sporządzanie rachunków, faktur oraz dowodów zewnętrznych.

W realiach przedmiotowej sprawy zauważyć również należy, iż odnośnie do czynności sprowadzającej się do zawarcia w maju 2016r. umowy sprzedaży przez K. S. udziałów w spółce i następnie odwołania go z funkcji prezesa tej Spółki mamy do czynienia z wyjątkiem opisanym w art. 210 § 2 k.s.h. Dotyczy on sytuacji w której wspólnik, któremu przysługują wszystkie udziały lub który jest jedynym wspólnikiem, pełni zarazem funkcję jednoosobowego zarządu. Wówczas czynność prawna między tym wspólnikiem a reprezentowaną przez niego spółką wymaga formy aktu notarialnego. Dotyczy to każdej czynności, a zatem i mającej za przedmiot zbycie udziałów. Wskazać należy, iż K. S. był jedynym udziałowcem (...) Sp. z o.o. O każdej takiej czynności notariusz zawiadamia sąd rejestrowy przesyłając wypis z aktu notarialnego.

Wymiar obowiązków podatkowych, fakt oraz wysokość uszczuplenia należności publicznoprawnych zostały prawomocnie przesądzone w toku postępowania podatkowego w decyzjach Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w K. z dnia 22 czerwca 2016r. Stwierdzono w nich fakt uszczuplenia należności publicznoprawnej w postaci podatku od towarów i usług w łącznej kwocie 188.553 zł, jak również uszczuplenie podatku dochodowego od osób prawnych za 2014 rok o 122.605 zł.

Wskazane wyżej decyzje zostały doręczone na adres siedziby Spółki wskazany w KRS i był to jednocześnie adres pod którym oskarżony dalej prowadził działalność gospodarczą. Sąd odwoławczy podziela jednocześnie ugruntowany w orzecznictwie pogląd, iż decyzje te wiązały Sąd. W orzecznictwie wielokrotnie wskazywano już, że decyzje organów podatkowych mają decydujące znaczenie dla ustalenia istnienia zobowiązania podatkowego czy jego wysokości, rodzą po stronie podatnika określone skutki finansowe, zapadają w trybie odrębnych przepisów, przewidujących ich instancyjną kontrolę, w tym nadzwyczajny środek zaskarżenia, to należy je potraktować jako rozstrzygnięcie „kształtujące stosunek prawny" w rozumieniu art. 8 § 2 k.p.k. (szerzej: postanowienie Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 17 czerwca 2009 r., II AKz 334/09, Legalis nr 246661). Samodzielność jurysdykcyjna sądu karnego ( art. 8 § 1 k.p.k.) nie uprawnia do dokonywania dowolnych ustaleń w zakresie obowiązku podatkowego. Skoro ustalenie istnienia tego obowiązku (bądź braku powinności) oraz wysokości podatku należy do organów skarbowych pod kontrolą sądu administracyjnego, zapadające w odnośnym postępowaniu decyzje należy traktować jako rozstrzygnięcia „kształtujące stosunek prawny" ( art. 8 § 2 k.p.k.) i uznawać za wiążące w postępowaniu karnym (szerzej: wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 20 kwietnia 2000 r., II Aka 32/00, Legalis nr 70549). Z tego też względu Sąd nie był w niniejszym postępowaniu władny ingerować w kwestie określone prawomocnymi decyzjami organów podatkowych, tj. co do samego faktu uszczuplenia podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób fizycznych, jak też co do wysokości przedmiotowych uszczupleń.

Stronę podmiotową zarzucanych oskarżonemu czynów stanowi umyślność. Oskarżony działał umyślnie i to z zamiarem bezpośrednim. Godzi się bowiem zauważyć, iż działalność gospodarczą prowadził od dłuższego czasu i to nie tylko w postaci spółki (...) (vide – wyrok k. 138-139). Był zobowiązany dostarczać do biura rachunkowego dokumenty, które w jego ocenie winny rzutować na rozliczenie z Urzędem Skarbowym. Ponadto świadek M. G. zeznała, iż wielokrotnie przypominała oskarżonemu o konieczności dostarczenia wskazanych dokumentów.

Stopień społecznej szkodliwości czynów oskarżonego należy ocenić jako znaczny. Wpływa na to niewątpliwie wielość norm naruszonych jednym czynem oraz w przypadku czynu zarzucanego w punkcie I przemawia za tym działanie czynem ciągłym oraz wysokość spowodowanego uszczuplenia.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, będący przedmiotem oceny i analizy Sądu, pozwala na przypisanie oskarżonemu winy za popełnienie zarzucanych mu przestępstw, albowiem w czasie swoich bezprawnych, karalnych i karygodnych zachowań, mając możliwość podjęcia decyzji zgodnej z wymogami prawa, nie dał posłuchu normie prawnej.

Przy wymierzaniu oskarżonemu kar Sąd jako okoliczność obciążającą potraktował uprzednią karalność oskarżonego.

Mając na uwadze powyższe wraz z wysokim stopniem winy i znacznym stopniem społecznej szkodliwości czynów w korelacji z określonymi w art. 13 k.k.s. dyrektywami wymiaru kary Sąd wymierzył oskarżonemu karę: za czyn zarzucany w punkcie I 170 stawek dziennych grzywny, natomiast za czyn zarzucany w punkcie II 100 stawek dziennych grzywny. Jednocześnie ustalając wysokość stawki dziennej na kwotę 70 zł Sąd kierował się wskazaniami z art. 23 § 3 k.k.s.

W ocenie Sądu kary te spełnią wobec oskarżonego cele zapobiegawcze i wychowawcze, a jednocześnie będą stanowić dla niej odczuwalną dolegliwość ekonomiczną.

Z uwagi na zaistnienie przesłanek do orzeczenia kary łącznej Sąd orzekł jak w punkcie 3 wyroku mając na względzie bliski związek przedmiotowy zachodzący między czynami. Oskarżony dopuścił się zarzucanych mu czynów w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej pod tą samą firmą.

Mając na względzie sytuację majątkową oskarżonego, który uzyskuje miesięczne dochody w kwocie ok. 2000 zł i ma na swoim utrzymaniu 1 dziecko Sąd uznał, iż uiszczenie przez niego kosztów sądowych nie będzie dla niego zbyt uciążliwe i dlatego na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. i art. 627 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wspomniane koszty w kwocie 1470 zł.

Na koszty, którymi obciążono oskarżonego złożyły się:

-

kwota 1400 zł tytułem opłaty ustalona zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. Nr 49, poz. 233 z 1983r.),

-

kwota 30 zł. tytułem opłaty za wydanie informacji ustalona w oparciu o § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2014r. w sprawie opłat za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego (Dz. U. z 2014r., poz. 861.),

-

kwota 40 zł tytułem ryczałtu za doręczenie wezwań i innych pism ustalona zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (Dz. U. z 2013r., poz. 663).

SSR Katarzyna Maciaszek