Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 432/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

T. M.

W dniu 07 stycznia 2021 roku około godziny 16.00 w miejscowości M. gmina S. na drodze publicznej w strefie ruchu lądowego kierował pojazdem mechanicznym marki M. (...) nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości I 2>00 (powyżej, II – 1,93, III – 1,681, IV – 1,651, V – 1,657, VI – 1,691 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu przy czym zarzucanego czynu dopuścił się będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości

tj. o czyn z art. 178a § 1 i 4 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

A. N. w dniu 6 stycznia 2021 roku zakupił samochód marki M. o numerze rejestracyjnym (...) od (...), na co została wystawiona faktura. Następnego dnia A. N. około godziny 15:00 pojechał nim do G., do miejsca pracy T. M.. Oskarżony był ubrany w czerwony polar, a A. N. w polar koloru szarego i spodnie robocze. Mężczyźni wspólnie pojechali na stację paliw w J.. Oskarżony T. M. tego dnia spożywał alkohol sam, jak również wraz z kolegą, także na stacji paliw. Po kilku minutach odjechali ze stacji paliw, gdzie kierującym był A. N.. Prowadzący pojazdem jadąc drogą (...).9 km od kierunku miejscowości O. w kierunku miejscowości S. nie dostosował prędkości do warunków panujących na drodze, zjechał na przeciwległy pas ruchu, a następnie na lewe pobocze i do rowu, gdzie dachował. Po tym zdarzeniu A. N. bolała klatka piersiowa. Oboje opuścili pojazd o własnych siłach. Po chwili na miejsce zdarzenia podjechała E. B. wraz z córką J. B.. Kobiety zadzwoniły na numer alarmowy. Na miejscu zdarzenia wykonano szkic i oględziny miejsca wypadku drogowego, oględziny pojazdu, zdjęcia fotograficzne, jak również zabezpieczono ślady kryminalistyczne.

Notatka urzędowa

Protokół miejsca wypadku drogowego

Szkic miejsca zdarzenia

Zeznania świadka E. B.

Zeznania świadka J. B.

Protokół oględzin pojazdu

Zeznania świadka A. G.

Zeznania świadka A. N.

Wyjaśnienia oskarżonego

Protokół oględzin rzeczy

Protokół zatrzymania rzeczy

Spis i opis rzeczy

Płyta CD-R

Dokumentacja fotograficzna

Zeznania świadka D. P.

Faktura VAT nr (...)

Zeznania świadka D. K.

Zeznania świadka S. B.

Zeznania świadka E. P.

Zeznania świadka B. S.

k. 1-2

k. 9-10, 198-199

k. 11

k. 18-19, 233-234

k. 22-23, 234

k. 24-26, 195-197

k. 225-226, 234-235

k. 43-44, 227-228, 235

k. 51-53, 126, 232-233

k. 56-57, 74-76

k. 70-71

k. 72

k. 73

k. 77-83, 92

k. 88-89, 229-230, 235-236

k. 90

k. 250

k. 250-251

k. 257

k. 257

Na miejscu zdarzenia T. M. poddano badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu z wynikami I badanie godz. 16:57 – urządzenie wskazało znak równości wskazujący większą obecność alkoholu w wydychanym powietrzu niż 2 mg/l, II badanie godz. 17:15 wynik 1,93 mg/l. T. M. został doprowadzony do K. w K. celem weryfikacji badania stanu trzeźwości z wynikami I badanie 18:38 – 1,681 mg/l, II badanie 18:44 – 1,641 mg/l, III badanie 19:16 – 1,657 mg/l, IV badanie 19:47 – 1,641 mg/l.

Protokół badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu

Świadectwo wzorcowania

k. 3, 5

k. 4, 6

Oskarżony w dniu 7 stycznia 2021 roku o godzinie 18:05 został zatrzymany. W dniu 9 stycznia 2021 roku o godzinie 17:14 został zwolniony.

Protokół zatrzymania osoby

k. 12

W toku postępowania przeprowadzono dowód z opinii sądowo-psychiatrycznej. Wynika z niej, iż u T. M. rozpoznano osobowość nieprawidłową powstałą w przebiegu zespołu zależności alkoholowej, w chwili popełnienia zarzucanych czynów miał on zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia tych czynów i pokierowania swoim postępowaniem, w takim przypadku przesłanki art. 31 § 1 i 2 k.k. nie zachodzą, jeśli jednak dokonał zarzucanego mu czynu pod wpływem alkoholu, to zachodzą przesłanki z art. 31 § 3 k.k.

Opinia sądowo-psychiatryczna

k. 169-174

Oskarżony ma zatrzymane uprawnienia do kierowania pojazdami mechanicznymi. T. M. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 28 września 2007 roku w sprawie o sygn. akt VII K 971/07 za popełnienie czynu z art. 178a § 1 k.k. Jak również został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 22 grudnia 2011 roku w sprawie o sygn. akt VII K 997/11 za popełnienie czynu z art. 178a § 1 i § 4 k.k. oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 7 października 2013 roku w sprawie o sygn. akt VII K 291/13 za popełnienie czynu z art. 178a § 1 i § 4 k.k.

Wydruk z (...)

k. 101-118

k. 120, 121, 122

A. N., który również prowadził w stanie nietrzeźwości tego dnia ten pojazd mechaniczny około godziny 16:03 został prawomocnie skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 9 czerwca 2021 roku w sprawie o sygn. akt II K 646/21.

Prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 14 lipca 2022 roku w sprawie o sygn. akt II W 624/21 uniewinniono T. M. od zarzucanego mu czynu, polegającego na tym, że w dniu 7 stycznia 2021r., ok. godz. 16.00 w M., kierując po drodze publicznej pojazdem m-ki M. nr rej. (...), jadąc z pasażerem A. N. spowodował zagrożenie w ruchu drogowym w ten sposób, że na prostym odcinku drogi nie dostosował prędkości do warunków ruchu w wyniku czego stracił panowanie nad tym pojazdem, zjechał na przeciwległy pas ruch, a następnie na lewe pobocze i do rowu, gdzie dachował przy czym w tym samym miejscu i czasie kierował pojazdem nie posiadając do tego uprawnienia, tj. o wykroczenie z art. 86 § 1 kw w zw. z art. 19 ust. 1 ustawy z 20.06.1997r. prawo o ruchu drogowym i art. 94 § 1 kw w zw. z art. 9 § 1 kw.

k. 96 akt sprawy II K 646/21, k. 114 akt II W 624/21

T. M. ma obecnie 35 lat. Posiada wykształcenie gimnazjalne. Jest kawalerem. Nie posiada nikogo na swoim utrzymaniu. Pracuje dorywczo, z dochodem miesięcznym około 1000,00 złotych. Posiada samochód osobowy. Nie leczył się psychiatrycznie ani odwykowo. Był wielokrotnie karany za czyny z art. 178a § 1 k.k. i art. 178a § 4 k.k.. Oskarżony nie był karany za wykroczenia drogowe.

Dane osobopoznawcze

Notatka dot. stanu majątkowego

Karta karna

Informacja o wpisach w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego

k. 51, 125

k. 55, 128

k. 94, 222-223

k. 130

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

Wyjaśnienia oskarżonego T. M.

Oskarżony w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do winy i złożył wyjaśnienia. Wskazał, iż on nie prowadził pojazdu należącego do A. N.. Od początku ich wspólnej jazdy, aż do zdarzenia drogowego pojazd prowadził A. N.. W trakcie rozprawy głównej oskarżony również nie przyznał się do popełnienia czynu i złożył wyjaśnienia. Opisał on przebieg spotkania z A. N..

Sąd jako wiarygodne ocenił wyjaśnienia oskarżonego. Jego wyjaśnienia co do zasady odpowiadają pozostałemu zgromadzonemu w sprawie materiałowi dowodowemu, zarówno osobowemu jak i nieosobowemu.

1

Zeznania świadków E. B. i J. B.

Świadek E. B. i J. B. przyjechały na miejsce zdarzenia drogowego po jakimś czasie, nie były one naocznymi świadkami. Sąd co do zasady dał wiarę zeznaniom świadków i oparł na nich stan faktyczny, albowiem zeznania te korelują z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. W swoich zeznaniach świadkowie opisały sytuację jaką zastały na miejscu. W zeznaniach złożonych w trakcie postępowania przygotowawczego stwierdziły, iż oskarżony znajdował się za kierownicą pojazdu, który był w rowie, a jego kolega z tyłu pojazdu. Jednak w trakcie zeznań złożonych w trakcie rozprawy głównej przed sądem stwierdziły, iż oskarżony znajdował się obok pojazdu w momencie gdy przyjechały na miejsce. Zarówno E. B., jak i J. B. nie widziały, aby oskarżony prowadził pojazd.

1

Zeznania świadka A. G.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka. Oskarżony podejmował się prac dorywczych u A. G.. Świadek nie widział jednak ani zdarzenia drogowego, ani oskarżonego prowadzącego samochód tego dnia. Ponadto, gdy A. N. przyjechał po oskarżonego nie było go w tym czasie na miejscu.

1

Zeznania świadka A. N.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka częściowo. Jego zeznania w zakresie tego, że przyjechał po oskarżonego do miejsca jego pracy dorywczej oraz, że spożywali alkohol tego dnia i to on wyjechał spod stacji paliw są wiarygodne i znalazły odzwierciedlenie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale. W pozostałym zakresie należało odmówić wiarygodności jego zeznaniom. W szczególności w zakresie tego, że po odjechaniu ze stacji mężczyźni zamienili się miejscami i to oskarżony kierował dalej pojazd. Żaden zgromadzony w sprawie dowód nie stanowi, że taka sytuacja miała miejsce. Świadczą o tym jedynie zeznania tego świadka.

1

Zeznania świadka D. P.

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka. Świadek ten sprzedał pojazd A. N.. Jednak nie miał on wiedzy na temat przedmiotowego zdarzenia.

1

Zeznania świadka D. K.

Sąd co do zasady dał wiarę zeznaniom świadka. Świadek opisała przebieg rozmowy z oskarżonym i A. N. tuż po zdarzeniu. Jednak D. K. nie była naocznym świadkiem zdarzenia, nie miała wiedzy kto prowadził przedmiotowy pojazd. Jedyne informacje powzięła od A. N., który jest jej narzeczonym. Mimo bliskich relacji między nimi świadek D. K. nie znała szczegółów wypadku i nie miała wiedzy kto prowadził wówczas pojazd.

1

Zeznania świadka B. S.

Sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne. Świadek ten jest policjantem i przybył na miejsce po zdarzeniu drogowym. Świadek wskazał, iż samochód był w rowie, a oskarżony i A. N. byli pijani oraz stali około 5 metrów od pojazdu. Świadek wskazał również, iż żaden z mężczyzn nie przyznał się do kierowania pojazdem. Jego zeznania korespondują z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

1

Dokumenty i źródła nieosobowe

Sąd za wiarygodne i przydatne dla rozstrzygnięcia sprawy uznał dokumenty załączone do akt. Ich moc dowodowa oraz autentyczność nie budziły jakichkolwiek wątpliwości. Nie ujawniły się jednocześnie okoliczności pozwalające, w przypadku dokumentów urzędowych objętych stosownymi domniemaniami, na zakwestionowanie okoliczności w nich stwierdzonych.

Sąd również w pełni dał wiarę i oparł się na opinii sądowo-psychiatrycznej. Została ona sporządzona przez biegłych dysponujących wiadomościami specjalnymi w celu stwierdzenia danych okoliczności, na jakie dowody te zostały dopuszczone i przeprowadzone. Opinia jest zupełna, jasna i nie zawiera wniosków wewnętrznie sprzecznych, udziela odpowiedzi na pytania postawione w tezie dowodowej. Żadna ze stron nie kwestionowała opinii, sąd również nie dopatrzył się powodów, aby odmówić jej waloru wiarygodności.

Istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia miał również zapis monitoringu, który, jako dowód obiektywny, w sposób rzeczywisty przedstawiał okoliczności prowadzenia pojazdu mechanicznego przez A. N. od stacji paliw.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1

Zeznania świadka S. B.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka, jednak nie były one przydatne albowiem świadek nie pamiętał okoliczności zdarzenia. Jest on na tzw. grupie wypadkowej. W związku z czym ma bardzo dużo takich zdarzeń.

1

Zeznania świadka E. P.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka, jednak nie były one przydatne albowiem świadek nie pamiętała okoliczności zdarzenia. Jest ona policjantką. W związku z czym ma bardzo dużo zdarzeń.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☒

Uniewinnienie

1

T. M.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Analiza całokształtu materiału dowodowego ujawnionego, w myśl art. 410 k.p.k., na rozprawie doprowadziła Sąd Rejonowy do przekonania, że T. M. swoim zachowaniem nie zrealizował znamion czynu zabronionego określonego w art. 178a § 1 i § 4 k.k., w związku z czym został uniewinniony.

W ocenie Sądu zgromadzony na gruncie niniejszej sprawy materiał dowodowy wskazuje na istotne wątpliwości, których nie sposób usunąć, co do sprawstwa oskarżonego w zakresie zarzuconego mu czynu z art. 178a § 1 i § 4 k.k.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż brak jest w niniejszej sprawie dowodu potwierdzającego, iż oskarżony tego dnia prowadził pojazd mechaniczny marki M. (...) nr rej. (...). Na prowadzenie przez niego ww. pojazdu wskazuje jedynie świadek A. N., który tego dnia również spożywał alkohol w dużych ilościach z T. M., a ponadto z pewnością prowadził go co najmniej do i od stacji paliw (...) w J... Żaden inny świadek nie widział oskarżonego prowadzącego pojazd. Ponadto świadkowie E. B. i jej córka J. B. przyjechały na miejsce zdarzenia drogowego po jakimś czasie wobec czego nie były bezpośrednimi świadkami zdarzenia. W miejscu zdarzenia brak jest jakiegokolwiek monitoringu, który mógłby zarejestrowąć zajście. Dodatkowo to świadek A. N. po wypadku narzekał na ból w klatce piersiowej, co może świadczyć o uderzeniu się o kierownicę pojazdu w trakcie zdarzenia. Zeznania świadka D. K., która prywatnie jest narzeczoną A. N., mimo ich bliskiej relacji nie wnoszą żadnych informacji na temat tego, kto w czasie zdarzenia prowadził samochód, co nasuwa znaczne wątpliwości mając na względzie bliskie stosunki świadków.

Zgodnie z art. 178a § 1 k.k. kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Nadto zgodnie z art. 178a § 4 k.k. jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 był wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo za przestępstwo określone w art. 173, art. 174, art. 177 lub art. 355 § 2 popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego lub dopuścił się czynu określonego w § 1 w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Przedmiotem ochrony § 1 i 4 komentowanego przepisu jest bezpieczeństwo ruchu lądowego, wodnego i powietrznego (główny przedmiot ochrony) oraz życie i zdrowie (dodatkowy przedmiot ochrony). Przepis art. 178a § 1 kk penalizuje zachowanie sprawcy polegające na prowadzeniu pojazdu w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego. Pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym jest każdy pojazd drogowy lub szynowy napędzany umieszczonym na nim silnikiem, maszyna samobieżna oraz motorower, przy czym podkreśla się, że pojemność skokowa silnika powinna przekraczać 50 cm(3) (wyrok SN z 4.02.1993 r., III KRN 254/92, LEX nr 21044). Prowadzenie pojazdu może mieć miejsce tylko wówczas, gdy pojazd się przemieszcza, i polega na kontrolowaniu kierunku jego ruchu, a także prędkości (zob. wyrok SO w Kielcach z 10.12.2013 r., IX Ka 1523/13, LEX nr 1717640). Prowadzenie pojazdu oznacza przebywanie w pojeździe albo na pojeździe i nadawanie mu określonego kierunku ruchu zgodnie z jego konstrukcją i przeznaczeniem. Stan nietrzeźwości w rozumieniu przepisów kodeksu karnego zachodzi, gdy: zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm3 wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość (art. 115 § 16 kk). Przepis art. 178 a § 4 kk wprowadza typ kwalifikowany przestępstwa z art. 178a § 1 kk. Okolicznością kwalifikującą jest między innymi wcześniejsze prawomocne skazanie w warunkach art. 178a § 1 kk, a także popełnienie czynu w czasie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo.

W niniejszej sprawie na podstawie kompletnego materiału dowodowego nie można uznać sprawstwa T. M.. Jak już wcześniej wskazano w zasadzie na jego sprawstwo wskazuje jedynie świadek A. N., który również prowadził w stanie nietrzeźwości tego dnia ten pojazd mechaniczny około godziny 16:03, za co został prawomocnie skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 9 czerwca 2021 roku w sprawie o sygn. akt II K 646/21 (k. 96 akt sprawy II K 646/21). Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 22 czerwca 2021 roku.

Ponadto wskazać należy, iż prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 14 lipca 2022 roku w sprawie o sygn. akt II W 624/21 (k. 114 akt II W 624/21) uniewinniono T. M. od zarzucanego mu czynu, polegającego na tym, że w dniu 7 stycznia 2021r., ok. godz. 16.00 w M., kierując po drodze publicznej pojazdem m-ki M. nr rej. (...), jadąc z pasażerem A. N. spowodował zagrożenie w ruchu drogowym w ten sposób, że na prostym odcinku drogi nie dostosował prędkości do warunków ruchu w wyniku czego stracił panowanie nad tym pojazdem, zjechał na przeciwległy pas ruch, a następnie na lewe pobocze i do rowu, gdzie dachował przy czym w tym samym miejscu i czasie kierował pojazdem nie posiadając do tego uprawnienia, tj. o wykroczenie z art. 86 § 1 kw w zw. z art. 19 ust. 1 ustawy z 20.06.1997r. prawo o ruchu drogowym i art. 94 § 1 kw w zw. z art. 9 § 1 kw.

Biorąc również pod uwagę powyższe wyroki nie sposób przyjąć, iż oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu.

W niniejszej sprawie sąd kierował się regułą określoną w art. 5 § 2 k.p.k. niedające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść oskarżonego. Innymi słowy, można stosować omawianą zasadę dopiero wtedy, gdy możliwość dokonania pewnych ustaleń za pomocą swobodnej oceny dowodów została wyczerpana. Przyjmuje się, że sytuacja równoznaczna z "niedającymi się usunąć wątpliwościami" jest kategorią obiektywną w tym sensie, że zasady logicznego rozumowania, doświadczenia życiowego lub nauki nie pozwalają ustalić określonego faktu (Kodeks postępowania karnego. Komentarz., red. J. Skorupka, wyd. 6, 2023). Z dotychczasowego orzecznictwa sądowego wynika, że zastosowanie zasady in dubio pro reo wchodzi w grę dopiero wówczas, gdy wątpliwości powzięte przez organ procesowy co do sposobu rozstrzygnięcia określonej kwestii faktycznej lub prawnej nie dadzą się usunąć, pomimo podjęcia wszelkich dostępnych działań zmierzających do dokonania jednoznacznych ustaleń faktycznych, względnie jedynie trafnej wykładni przepisów prawa (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 grudnia 2006 r., IV KK 235/06, OSNwSK 2006, Nr 1, poz. 2532).

W ocenie Sądu jedyny dowód oskarżenia, tj. zeznania świadka A. N. w świetle pozostałych zgromadzonych dowodów nie pozwala na przyjęcie, iż oskarżony popełnił zarzucany mu czyn. Ponadto wątpliwości tych nie da się w żaden inny sposób usunąć.

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Sąd zasądził na rzecz oskarżonego 3.690,00 złotych tytułem zwrotu wydatków poniesionych na ustanowienie obrońcy, którą to kwotę ustalono w oparciu o § 11 ust. 2 pkt 3, § 12 ust. 1 oraz § 17 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. 2015 poz. 1800 ze zm.).

3

Rozstrzygnięcie o kosztach wynika z art. 632 pkt 2 k.p.k., zgodnie z którym w razie uniewinnienia oskarżonego wydatki za postępowanie obciążają Skarb Państwa.

Podpis

sędzia Justyna Raszewska – Pietrakow