Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 229/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

7.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1

R. P.

w dniu 20 sierpnia 2022 roku w K., podczas podjętej interwencji, naruszyła nietykalność cielesną wykonującego tą czynność umundurowanego funkcjonariusza Policji, mł. asp. M. S. (1), podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych w ten sposób, że uderzyła go jednokrotnie pięścią w plecy

tj. czyn z art. 222 § 1 kk

1.2.

A. M.

w dniu 20 sierpnia 2022 roku w K., podczas podjętej interwencji, naruszył nietykalność cielesną wykonujących tą czynność umundurowanych funkcjonariuszy Policji tj. mł. asp. M. S. (1) i mł. asp. P. Ś., podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych w ten sposób, że kopał ich, szarpał za mundury oraz usiłował zadawać ciosy z zaciśniętych pięści w okolice twarzy

tj. czyn z art. 222 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 20.08.2022r. około godziny 22:00 do mieszkania oskarżonych znajdującego się przy ul. (...) w K. przyszli J. K. i D. G., którzy chcieli wyjaśnić sytuacje związane z uszkodzeniem ich auta, o którego dokonanie podejrzewali oskarżonych. Ww. nadto mieli wcześniej ze sobą zatargi. W mieszkaniu doszło między nimi do szarpaniny. R. P. zadzwoniła za pośrednictwem aplikacji M. do sąsiadki M. K. (1) z prośbą o wezwanie interwencji Policji. W międzyczasie D. G. oddalił się z mieszkania.

Z polecenia dyżurnego Policji na miejsce przybył patrol w osobach pokrzywdzonych funkcjonariuszy Policji mł. asp. M. S. (1) i mł. asp. P. Ś., który dotarł do mieszkania oskarżonych z uwagi na dochodzący z niego hałas i odgłosy awantury. Zza drzwi słyszalne były nadto odgłosy walki, krzyki, wołanie o pomoc (męski głos). Po kilkukrotnym pukaniu drzwi otworzyła oskarżona R. P., która miała już wtenczas na sobie ślady krwi, wskazujące na czynny udział w ww. szarpaninie. Patrol po wejściu do mieszkania zastał na podłodze dwóch bijących się mężczyzn – tj. oskarżonego A. M., który siedział na J. K. i okładał go pięściami. Na podłodze zauważalne były ślady krwi. Oskarżeni nie zgłaszali obrażeń ciała. Funkcjonariusze rozdzielili mężczyzn. Wobec J. K. prewencyjnie-z uwagi na bezpieczeństwo interwencji użyli środka przymusu bezpośredniego w postaci kajdanek i odseparowali go od oskarżonych-wyprowadzono go do osobnego pomieszczenia. Funkcjonariusze Policji przybyli na miejsce zdarzenia wielokrotne podejmowali próby rozpytania ww. osób co do zaistniałej sytuacji, wysłuchać stanowiska stron, jednak z uwagi na niesubordynację oskarżonych, poczynienie ustaleń w tym zakresie okazało się niemożliwe. Panował chaos, który generowali oskarżeni, którzy w niestosowany sposób odnosili się do funkcjonariuszy, utrudniali ich pracę, krzyczeli. Od początku interwencji oskarżeni byli bowiem silnie pobudzeni, wyczuwalna była od nich, jak i od J. K., mocna woń alkoholu, ich zachowanie zauważalnie wskazywało, iż znajdują się pod znacznym wpływem alkoholu. Oskarżeni zachowywali się agresywnie i wulgarnie, nie stosowali się do wydawanych poleceń, utrudniali właściwy przebieg interwencji, mimo odizolowania przez funkcjonariuszy nadal próbowali słownie i fizycznie atakować J. K., który podczas przebiegu interwencji był spokojny i nie stawiał oporu. Oskarżeni nie reagowali na wydawane przez funkcjonariuszy polecenia do zachowania zgodnego z prawem i uprzedzenia o możliwości zastosowania wobec nich środków przymusu bezpośredniego.

W związku z agresywnym zachowaniem oskarżonego A. M. i jego wyraźnym upojeniem alkoholowym ww. funkcjonariusze Policji zdecydowali o doprowadzeniu go do PdOZ celem wytrzeźwienia. Z uwagi na napieranie na funkcjonariuszy oskarżonego obezwładniono. Oskarżona wówczas podeszła do obezwładniającego go mł. asp. M. S. (1) i uderzyła go jednokrotnie pięścią w plecy, na co drugi funkcjonariusz mł. asp. P. Ś. zareagował używając wobec niej siły fizycznej i ręcznego miotacza gazu pieprzowego celem odparcia jej ataku i wyegzekwowania zachowania zgodnego z prawem, co odniosło skutek. Po czym wrócił pomóc drugiemu funkcjonariuszowi M. S. (1) z oskarżonym, który stawiał czynny opór – kopał funkcjonariuszy i szarpał ich za mundury, nadto kilkukrotnie próbował uderzyć ich pięścią w okolice twarzy.

Oskarżeni sprowokowali ww. funkcjonariuszy Policji do podjęcia radykalnych działań z użyciem wobec nich środków przymusu bezpośredniego, w tym siły fizycznej.

Po skutecznym obezwładnieniu oskarżonych na miejsce zdarzenia przybyli inni funkcjonariusze Policji tj. M. S. (2), A. K., P. W., P. Z., S. S., K. J., P. K. i D. K. celem udzielenia wsparcia pokrzywdzonym i wykonania dalszych czynności z zatrzymanymi. Oskarżeni oraz J. K. zostali więc przejęci przez inne patrole i doprowadzeni do K. K..

J. K. nie składał doniesienia w związku z zachowaniem oskarżonych.

W czasie miejscu podejmowania interwencji za drzwiami mieszkania oskarżonych – na klatce budynku znajdowała się A. N.-obecna partnerka D. G. i M. K. (2)-obecna partnerka J. K.. Na zewnątrz budynku stał D. G..

Interwencja była nagrywana przez kamery nasobne funkcjonariuszy, które jednak w wyniku szarpaniny z oskarżonymi zostały zerwane z ich mundurów w związku z czym nie zarejestrowały w pełni przebiegu interwencji.

Notatka urzędowa

1, 16, 23, 104-105

Zeznania świadka M. S. (1)

Zeznania świadka P. Ś.

3, 232v-233

7v, 124v, 233v-234

Częściowo wyjaśnienia oskarżonej R. P.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. M.

Wydruk

Notatnik służbowy + odpis

Nagranie wraz z protokołem odtworzenia i wydrukami

Zeznania świadka M. K. (1)

Częściowo zeznania świadka J. K.

Częściowo zeznania świadka A. N.

Częściowo zeznania świadka D. G.

31, 232

54, 231v-232

60, 88, 89

94-103

106-114

120v, 235

122v-123, 234v-235

127v, 234

130v, 234v

Funkcjonariusze Policji podczas interwencji byli trzeźwi.
U oskarżonego A. M. stwierdzono o godz. 23:20 stan nietrzeźwości 1,029 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, a u oskarżonej R. P. o godz. 23:32 0,747 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Protokół badania

Świadectwo wzorcowania

Notatka urzędowa

Wydruk

12,13,18

13,15,19

23

89

Po doprowadzeniu oskarżonej do K. K. dokonano oględzin jej osoby stwierdzając widoczne na jej ciele podbiegnięcia krwawe oraz otarcia.

Protokół oględzin wraz z materiałem poglądowym

Częściowo opinia sądowo-lekarska

36-47

216

Przed zdarzeniem często w mieszkaniu oskarżonej dochodziło do libacji alkoholowych. Wcześniej oskarżona po spożyciu alkoholu bywała nadpobudliwa i agresywna. Na co dzień funkcjonowała jednak normalnie i spokojnie, nie sprawiała problemów sąsiedzkich.

Zeznania świadka M. K. (1)

Zeznania świadka J. K.

120v-121

122v

Oskarżona R. P. ma 45 lat. Posiada wykształcenie zawodowe. Pracuje jako kasjer-sprzedawca z dochodem w wysokości gwarantowanego minimalnego wynagrodzenia. Bez majątku. Nie posiada nikogo na swoim utrzymaniu. Niekarana.

Oskarżona nie zdradza objawów choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego, ani innego zakłócenia czynności psychicznych. W chwili dokonywania zarzucanego jej czynu miała zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia czynów i pokierowania swoim postępowaniem.

Dane osobopoznawcze

Wydruk

Dane z K.

Opinia sądowo-psychiatryczna

231v

88

115, 199

143-145

Oskarżony A. M. ma 45 lat. Posiada wykształcenie zawodowe, z zawodu lakiernik samochodowy, przed osadzeniem prowadził firmę-usługi kominiarskie przez 16 lat i uzyskiwał dochody ok. 5000-6000 zł. Kawaler, nieposiadający nikogo na utrzymaniu. Bez majątku. Uprzednio karany.

Dane osobopoznawcze

231

Wydruk

60-87

informacja z K.

117, 201

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1

R. P.

w dniu 20 sierpnia 2022 roku w K., podczas podjętej interwencji, naruszyła nietykalność cielesną wykonującego tą czynność umundurowanego funkcjonariusza Policji, mł. asp. M. S. (1), podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych w ten sposób, że uderzyła go jednokrotnie pięścią w plecy

tj. czyn z art. 222 § 1 kk

1.2.

A. M.

w dniu 20 sierpnia 2022 roku w K., podczas podjętej interwencji, naruszył nietykalność cielesną wykonujących tą czynność umundurowanych funkcjonariuszy Policji tj. mł. asp. M. S. (1) i mł. asp. P. Ś., podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych w ten sposób, że kopał ich, szarpał za mundury oraz usiłował zadawać ciosy z zaciśniętych pięści w okolice twarzy

tj. czyn z art. 222 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Fakt, iż oskarżeni w dniu zdarzenia nie utrudniali przebiegu interwencji i nie naruszyli nietykalności cielesnej funkcjonariuszy Policji w osobach pokrzywdzonych.

Fakt, iż do obrażeń na ciele oskarżonej doszło w wyniku nieuprawnionego działania funkcjonariuszy Policji w dniu zdarzenia.

Fakt, iż oskarżona wyjaśnienia z dnia 21.08.2022r. złożyła pod wpływem przymusu lub presji.

Okoliczność, iż J. K. był znajomym M. S. (1), co spowodowało, że oskarżeni zostali zabrani na izbę wytrzeźwień.

Wyjaśnienia oskarżonego A. M.

Wywiad zawarty w opinii sądowo-lekarskiej

Wyjaśnienia oskarżonej R. P.

54, 233v

216

232v, 234

7.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Nieosobowy materiał dowodowy

W ocenie Sądu na przymiot wiarygodności zasługują dokumenty załączone do akt sprawy. W związku z faktem, iż zostały one sporządzone bądź to przez właściwe organy, w granicach przysługujących im kompetencji oraz w formie przewidzianej przez przepisy, bądź też ich treść nie była podważana, a Sąd z urzędu nie dopatrzył się powodów dla odmówienia im wiarygodności czy też nie znalazł żadnych podstaw do podważenia ich autentyczności, czy prawdziwości zawartych w nich twierdzeń. Zostały one sporządzone przez uprawnione osoby oraz organy w ramach przysługujących im uprawnień w sposób rzetelny i fachowy, a także korespondują ze sobą, jak i innymi dowodami uznanymi za wiarygodne, tworząc spójną całość. Opinię biegłego sporządzoną w sprawie oceniono jako jasną, rzeczową i kompletną. Została sporządzona przez osoby posiadającą wiadomości specjalne. Sąd w pełni oparł się na nieosobowym materiale dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie, w tym na nagraniach z kamer nasobnych funkcjonariuszy Policji, które w dużej mierze obrazowały przebieg zdarzeń objętych przedmiotem postępowania.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonej R. P.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. M.

zeznania świadków:

M. S. (1) i P. Ś.

Zeznania świadka M. K. (1)

Częściowo zeznania świadków J. K., A. N. i D. G.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej złożonym w trakcie postępowania przygotowawczego, w których to przyznała się ona do popełnienia zarzucanego jej czynu, wskazała na okoliczności jego popełnienia, w tym na stan nietrzeźwości w jakim się znajdowała. Wiarygodność tych wyjaśnień oskarżonej nie budzi wątpliwości w świetle osobowego oraz nieosobowego materiału dowodowego zebranego w sprawie, na którym Sąd się oparł, w tym w szczególności zeznań świadków będących funkcjonariuszami Policji w zakresie okoliczności zdarzenia.

Sąd oparł się na wyjaśnieniach oskarżonego jedynie częściowo-posiłkowo i to nie co do meritum sprawy. Sąd dał wiarę oskarżonemu jedynie w zakresie wskazywanych przez niego uczestników zdarzeń i w zakresie w jakim przyznał, iż znajdował się on wówczas w stanie nietrzeźwości i bił się z J. K..

Sąd oparł się w całości na zeznania świadków będących funkcjonariuszami Policji. Ich zeznania były rzeczowe, przy tym jasne, spójne, w dużej mierze potrafili oni odtworzyć przebieg zdarzeń związanych z czynem oskarżonych, w swoich zeznaniach przywołali wszystkie okoliczności istotne z karnoprawnego punktu widzenia, które zostały nadto potwierdzone sporządzoną dokumentacją, jak i zeznaniami pozostałych świadków.

Sąd oparł się na zeznaniach tego świadka-sąsiadki oskarżonych, które wzywała przedmiotową interwencję Policji, była w mieszkaniu w trakcie interwencji, miała wiedzę nt. okoliczności zdarzenia z uwagi na bliskie zamieszkiwanie, w tym była obserwatorem zachowań jej uczestników. Jej relacja jawiła się przy tym jako szczera, logiczna i konsekwentna w trakcie całego postępowania.

Sąd jedynie częściowo oparł się na zeznaniach tych świadków tj. jedynie w zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia, w szczególności w jakim wskazywali oni na agresję ze strony oskarżonych i utrudnianie interwencji funkcjonariuszom Policji. Sąd jednak dość ostrożnie podchodził do depozycji tych świadków jako osób co do zasady skonfliktowanych z oskarżonymi, oparł się więc na nich jedynie posiłkowo.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. M.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonej R. P.

Wydruki korespondencji k.217-230

Sąd nie dał wiary oskarżonemu w zakresie w jakim wskazał, iż w dniu zdarzenia nie naruszył on nietykalności cielesnej funkcjonariuszy i wykonywał wszystkie polecenia policjantów, wskazał, iż nie przypomina sobie żeby utrudniał przebieg całej interwencji. Wersję podawaną przez oskarżonego wyklucza bowiem pozostały wiarygodny materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, w szczególności zeznania funkcjonariuszy Policji i pozostałych świadków oraz zebrana dokumentacja, w szczególności w postaci nagrania z kamer nasobnych funkcjonariuszy. Sąd odmówił więc przymiotu wiarygodności oskarżonemu w zakresie w jakim nie przyznał się on do winy i kwestionował swoje sprawstwo. Twierdzenia oskarżonego uznać należy za przyjętą przez niego linię obrony. Nadto nie znalazły one potwierdzenia w pozostałym zebranym materiale dowodowym, ani w zasadach logiki i doświadczenia życiowego. Brak jest podstaw do uznania zasadności twierdzeń oskarżonego. Twierdzeniom oskarżonego w tym zakresie przeczy w zasadzie całokształt zgromadzonego materiału dowodowego. Depozycje oskarżonego stanowiły jedynie przyjętą przez niego linię obrony, mającą na celu jedynie wyłączenie ew. zminimalizowanie odpowiedzialności karnej za zarzucony mu czyn.

Sąd nie dał wiary oskarżonej w zakresie w jakim na rozprawie nie przyznała się ona do winy, próbując swoja osobę przedstawić jako pokrzywdzoną całym zdarzeniem i zachowaniem funkcjonariuszy. Wersję podawaną przez oskarżoną wyklucza bowiem pozostały wiarygodny materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, w szczególności zeznania funkcjonariuszy Policji i pozostałych świadków oraz zebrana dokumentacja, w szczególności w postaci nagrania z kamer nasobnych funkcjonariuszy. Sąd odmówił więc przymiotu wiarygodności oskarżonej w zakresie w jakim na rozprawie (mimo wcześniejszego przyznania do winy i złożenia odmiennych wyjaśnień w postępowaniu przygotowawczym) nie przyznała się ona do winy i kwestionowała swoje sprawstwo. Twierdzenia oskarżonej zaprezentowane na rozprawie uznać należy za przyjętą przez nią linię obrony. Nadto nie znalazły one potwierdzenia w pozostałym zebranym materiale dowodowym, ani w zasadach logiki i doświadczenia życiowego. Brak jest podstaw do uznania zasadności twierdzeń oskarżonej. Twierdzeniom oskarżonej w tym zakresie przeczy w zasadzie całokształt zgromadzonego materiału dowodowego. Depozycje oskarżonej stanowiły jedynie przyjętą przez nią linię obrony, mającą na celu jedynie wyłączenie ew. zminimalizowanie odpowiedzialności karnej za zarzucony jej czyn.

Sąd nie oparł się na przedłożonych przez oskarżoną na rozprawie wydrukach korespondencji albowiem były one nieistotne dla rozstrzygnięcia, nie odnosiły się do okoliczności objętych przedmiotem postępowania.

7.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

R. P., A. M.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W świetle odtworzonego stanu faktycznego i oceny materiału dowodowego nie może budzić wątpliwości to, że oskarżeni w dniu 20.08.2022r. naruszyli nietykalność cielesną funkcjonariuszy Policji w osobach mł. asp. M. S. (1) i mł. asp. P. Ś. w sposób określony w zarzucie. Sąd w opisie czynu przypisanego oskarżonemu skorygował jedynie nazwisko jednego z funkcjonariuszy.

Zgodnie z treścią art. 222 § 1 k.k. karze podlega ten kto narusza nietykalność cielesną funkcjonariusza publicznego lub osoby do pomocy mu przybranej podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych.

W ocenie Sądu zachowanie oskarżonych polegające na tym, iż w dniu 20 sierpnia 2022r. w K. podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych naruszyli nietykalność cielesną ww. funkcjonariuszy Policji – oskarżona R. P. mł. asp. M. S. (1) poprzez jednokrotne uderzenie go pięścią w plecy a oskarżony A. M. mł. asp. M. S. (1) i mł. asp. P. Ś. poprzez kopanie ich, szarpnie za mundury oraz usiłowanie zadania ciosów z zaciśniętych pięści w okolice twarzy - wyczerpało znamiona czynu zabronionego opisanego w art. 222 § 1 k.k. Do zdarzenia doszło wobec funkcjonariuszy Policji, którzy są funkcjonariuszami publicznymi - na mocy art. 115 § 13 pkt 7 k.k. jako funkcjonariusze organu powołanego do ochrony bezpieczeństwa publicznego - podczas wykonywania czynności służbowych polegających na podejmowaniu interwencji.

Oskarżeni działali umyślnie z zamiarem bezpośrednim. Sąd nie dopatrzył się okoliczności wyłączających winę lub bezprawność ich czynów.

Opisanym wyżej działaniem oskarżeni wypełnili wszystkie znamiona przestępstwa opisanego w art. 222 § 1 k.k. Przestępstwo to jest przestępstwem powszechnym – zatem oskarżeni jako osoby zdatne do ponoszenia odpowiedzialności karnej, może być podmiotem tego czynu.

Naruszenie nietykalności cielesnej należy rozumieć tak samo jak w art. 217 § 1 KK. Jest nim fizyczne oddziaływanie na ciało człowieka, niepowodujące uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, mogące jednak pozostawić nieznaczne ślady (O. Chybiński, w: O. Chybiński, W. Gutekunst, W. Świda, Prawo, 1971, s. 204). Chodzi o czyny, które nie powodują zmian anatomicznych lub fizjologicznych w organizmie ludzkim, a na skutek fizycznego oddziaływania na ciało człowieka wywołują przejściowy ból lub przykre uczucie fizyczne (J. B., K. M., M. S., KK. Komentarz, 1987, s. 169–170; wyr. SN z 5.10.1935 r., II K 850/35, OSN(K) 1936, Nr 3, poz. 101). Naruszenie nietykalności cielesnej nie musi łączyć się ze sprawianiem dolegliwości fizycznej (P. Hofmański, w: P. Hofmański, J. Satko, Przestępstwa, s. 59). Chodzi o każde dotknięcie innej osoby lub inny krzywdzący kontakt (M. M., Kilka, s. 3), wszelkie kontakty fizyczne, które są obraźliwe, kłopotliwe czy niepożądane. Nie muszą łączyć się one z poczuciem bólu czy upokorzenia (M. M., Odpowiedzialność, s. 26). Naruszenie nietykalności cielesnej może nastąpić przez bezpośrednie zaatakowanie lub przez pośrednie czynności, naruszające tę nietykalność (wyr. SN z 21.5.1935 r., III K 476/35, OSN(K) 1936, Nr 1, poz. 14). Rację ma SN, twierdząc, że: "zwrot normatywny "narusza nietykalność cielesną" obejmuje, w istocie, wszelkie możliwe sposoby ingerencji sprawcy w nietykalność cielesną drugiej osoby, w tym również popchnięcie (odepchnięcie)" (post. SN z 24.6.2010 r., II KK 145/10, OSNwSK 2010, Nr 1, poz. 1269).

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

7.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

R. P.

pkt 1

Za popełnienie przypisanego czynu z art. 222 § 1 k.k. oskarżonej groziła kara grzywny, kara ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3.

Za najistotniejszą okoliczność łagodzącą Sąd uwzględnił dotychczasową niekaralność oskarżonej oraz skalę jej przestępnego działania polegającą na jednokrotnym naruszeniu nietykalności funkcjonariusza publicznego. Jako okoliczność obciążającą należało potraktować to, że oskarżona godziła swoim zachowaniem w powagę instytucji publicznej i godność funkcjonariusza okazując mu pogardę. Dlatego społeczna szkodliwość czynu oskarżonej jest spora. Okolicznością obciążającą dla oskarżonej jest także pozostawanie przez nią w chwili czynu w stanie nietrzeźwości i ostateczny brak skruchy. Okoliczność, iż oskarżona w chwili zdarzenia pozostawała w silnym wzburzeniu emocjonalnym a cała sytuacja była dynamiczna nie jest okolicznością w żadnym stopniu łagodzącą, gdyż oskarżona mogła i powinna wykorzystać pojawienie się funkcjonariuszy do uzyskania pomocy i wyjaśnienia sytuacji a nie zrobiła tego, jedynie eskalując i podsycając konflikt, przejawiała jedynie negatywne emocje i zachowania, które były całkowicie nieusprawiedliwione. Z wyjaśnień oskarżonej nie wynika również by złożyła skargę na czynności funkcjonariuszy, nie żądała kontaktu z adwokatem, nie złożyła zażalenia na zatrzymanie, o czym była pouczona.

Z tych przyczyn Sąd zdecydował się wymierzyć oskarżonej karę, jednak rodzajowo najłagodniejszą.

W ocenie Sądu karą adekwatną do wagi popełnionego czynu, stopnia społecznej szkodliwości oraz stopnia winy, jest kara 120 stawek dziennych grzywny, przy ustaleniu jednej stawki na kwotę 10,00 złotych. Powyższe uzasadnione jest rodzajem popełnionego przez oskarżoną przestępstwa. Wysokość dziennej stawki Sąd ustalił na podstawie warunków osobistych oskarżonej. Uwzględniając fakt, iż oskarżona ma stałą pracę i posiada możliwości zarobkowe, uzyskując wynagrodzenie w wysokości najniższego wynagrodzenia za pracę zasadnym było ustalenie dziennej stawki na kwotę 10,00 złotych.

W myśl art. 53 k.k. Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a ponadto potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wymierzając karę, sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu.

Miarkując karę w stosunku do oskarżonej Sąd kierował się wskazanymi wyżej dyrektywami wymiaru kary.

W toku postępowania przed Sądem oskarżona nie przyznawała się do popełnienia zarzucanego jej czynu. W ocenie Sądu kara grzywny jawi się jako kara odpowiednia, zarówno przez wzgląd na popełniony czyn i towarzyszące temu okoliczności, ale i postawę sprawcy już po jego popełnieniu. W ocenie Sądu nie ma w obecnej chwili konieczności orzeczenia w stosunku do oskarżonej kary surowszego rodzaju, tj. kary ograniczenia czy pozbawienia wolności. Przedmiotowy czyn uznać należy za incydent w życiu oskarżonej, który będzie dla niej wystarczającym ostrzeżeniem na przyszłość. Zdaniem Sądu wymierzona kara będzie przy tym dla oskarżonej odczuwalna, nie tylko w sposób dostateczny, ale będzie również dolegliwa w stopniu odpowiadającym wadze popełnionego przez nią czynu.

A. M.

pkt 3

Za popełnienie przypisanego czynu z art. 222 § 1 k.k. oskarżonemu groziła kara grzywny, kara ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3.

Jako okoliczność obciążającą należało potraktować sposób zachowania sprawcy i rodzaj naruszonych dóbr. Oskarżony godził bowiem w powagę instytucji publicznej i godność funkcjonariusza okazując mu pogardę. Dlatego społeczna szkodliwość czynu oskarżonego jest spora. Okolicznością obciążającą dla oskarżonego jest także pozostawanie przez niego w chwili czynu w stanie nietrzeźwości i brak wyrażenia skruchy za popełniony czyn. Oskarżony mógł i powinien wykorzystać pojawienie się funkcjonariuszy do uzyskania pomocy i wyjaśnienia sytuacji a nie zrobił tego, jedynie eskalując i podsycając konflikt, przejawiała jedynie negatywne emocje i agresywne zachowania, które były całkowicie nieusprawiedliwione. Jako okoliczność obciążającą Sąd wziął również pod uwagę skalę działania oskarżonego-kilkakrotne naruszenie nietykalności cielesnej dwóch funkcjonariuszy Policji oraz uprzednią karalność oskarżonego, uwzględniając fakt, iż oskarżony wcześniej nie dopuszczał się przestępstw podobnych.

Z tych przyczyn Sąd zdecydował się wymierzyć oskarżonemu karę grzywny.

W ocenie Sądu karą adekwatną do wagi popełnionego czynu, stopnia społecznej szkodliwości oraz stopnia winy, jest kara 200 stawek dziennych grzywny, przy ustaleniu jednej stawki na kwotę 10,00 złotych. Powyższe uzasadnione jest rodzajem popełnionego przez oskarżonego przestępstwa. Wysokość dziennej stawki Sąd ustalił na podstawie warunków osobistych oskarżonego. Uwzględniając fakt, iż oskarżony obecnie przebywa w jednostce penitencjarnej, jednak przed osadzeniem uzyskiwał dochody zasadnym było ustalenie dziennej stawki na kwotę 10,00 złotych.

W myśl art. 53 k.k. Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a ponadto potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wymierzając karę, sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu.

Miarkując karę w stosunku do oskarżonego Sąd kierował się wskazanymi wyżej dyrektywami wymiaru kary.

W toku postępowania przed Sądem oskarżony nie przyznawał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W ocenie Sądu kara grzywny jawi się jako kara odpowiednia, zarówno przez wzgląd na popełniony czyn i towarzyszące temu okoliczności, ale i postawę sprawcy już po jego popełnieniu. W ocenie Sądu nie ma konieczności orzeczenia w stosunku do oskarżonego za przypisany mu czyn kary surowszego rodzaju, tj. kary ograniczenia czy pozbawienia wolności. Zdaniem Sądu wymierzona kara będzie przy tym dla oskarżonego odczuwalna, nie tylko w sposób dostateczny, ale będzie również dolegliwa w stopniu odpowiadającym wadze popełnionego czynu.

R. P.

pkt 5

Na podstawie art. 46 § 2 k.k. sąd orzekł wobec oskarżonej obowiązek uiszczenia nawiązki na rzecz pokrzywdzonego w wysokości 500 złotych. Z uwagi na charakter oraz okoliczności popełnionego czynu Sąd uznał za odpowiednie orzeczenie tego środka w ww. wysokości.

A. M.

pkt 6

Na podstawie art. 46 § 2 k.k. sąd orzekł wobec oskarżonego obowiązek uiszczenia nawiązki na rzecz pokrzywdzonych w wysokości po 1000 złotych na rzecz każdego z nich. Z uwagi na charakter oraz okoliczności popełnionego czynu Sąd uznał za odpowiednie orzeczenie tego środka w ww. wysokości. Orzeczenie tego środka było częściowo obligatoryjne w związku z wnioskiem pokrzywdzonego.

7.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

R. P.

A. M.

pkt 2

pkt 4

Z uwagi na fakt, iż w toku postępowania oskarżeni zostali zatrzymani, na podstawie art. 63 § 1 k.k. okres rzeczywistego pozbawienia wolności należało zaliczyć im na poczet orzeczonej kary grzywny.

7.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

7

Mając na względzie sytuację finansową i możliwości zarobkowe oskarżonej sąd uznał, że uiszczenie przez nią kosztów sądowych w całości nie będzie zbyt uciążliwe i dlatego zasądził na rzecz Skarbu Państwa od oskarżonej na podstawie art. 627 k.p.k. kwotę 964 złote tytułem kosztów sądowych, na którą złożyły się : opłata od wymierzonej kary – 120 zł, wydatki postępowania – ryczałt za doręczenia 40 zł, opłata za uzyskanie karty karnej – 30 zł i koszt wykonanej opinii sądowo-psychiatrycznej 774 zł.

Oskarżona z uwagi na brak przesłanek do zwolnienia jej od ponoszenia kosztów w myśl art. 624 § 1 k.p.k. została obciążona kosztami sądowymi, w tym powyższą kwotą, zgodnie z zasadą ponoszenia kosztów postępowania przez osobę, która swoim sprzecznym z prawem zachowaniem spowodowała konieczność wszczęcia i przeprowadzenia postępowania karnego. Sąd nadto miał na uwadze dokonane na mieniu oskarżonej zabezpieczenie majątkowe na poczet kosztów sądowych.

8

Mając na względzie sytuację finansową i możliwości zarobkowe oskarżonego przed osadzeniem oraz w trakcie odbywania kary sąd uznał, że uiszczenie przez niego kosztów sądowych w całości nie będzie zbyt uciążliwe i dlatego zasądził na rzecz Skarbu Państwa od oskarżonego na podstawie art. 627 k.p.k. kwotę 270 złotych tytułem kosztów sądowych, na którą złożyły się : opłata od wymierzonej kary – 200 zł, wydatki postępowania – ryczałt za doręczenia 40 zł oraz opłata za uzyskanie karty karnej – 30 zł. Oskarżony z uwagi na brak przesłanek do zwolnienia go od ponoszenia kosztów w myśl art. 624 § 1 k.p.k. został obciążony kosztami sądowymi, zgodnie z zasadą ponoszenia kosztów postępowania przez osobę, która swoim sprzecznym z prawem zachowaniem spowodowała konieczność wszczęcia i przeprowadzenia postępowania karnego

7.Podpis