Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 6/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. N.

w dniu 17 grudnia 2023 roku ok. godz. 17:00 w miejscowości K., działając z góry powziętym zamiarem naruszył nietykalność cielesną M. S. w ten sposób, że otworzy drzwi samochodu oskarżyciela prywatnego i kazał odjechać z miejsca parkingowego, po odmowie złapał go za ubranie i wyszarpał z samochodu co spowodowało u oskarżyciela prywatnego obrażenia w postaci zaczerwienienia okolicy podobojczykowej lewej, otarcia naskórka w 3 okolicy wcięcia mostka, drobne punktowe otwarcia naskórka,

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

M. S. w dniu 17 grudnia 2023 r. zaparkował swój samochód na parkingu, pod blokiem mieszkalnym położonym przy ulicy (...) 7 w K.. Oskarżony M. N. po otwarciu drzwi do pojazdu pokrzywdzonego, nakazał mu opuścić zajęte miejsce. Powyższe uzasadnił, iż należy do niego.

Gdy pokrzywdzony nie zgodził się z żądaniem oskarżonego, został wyszarpany z pojazdu, po czym nadal żądał opuszczenia zajętego miejsca. Pokrzywdzony z powrotem wsiadł do auta. Oskarżony bezskutecznie próbował wyrwać telefon z ręki pokrzywdzonego oraz wyciągnąć kluczyki z samochodu, co było niemożliwe z uwagi na wyposażenie auta w system start – stop. Następnie sytuacja się powtórzyła i oskarżony ponownie wyszarpał pokrzywdzonego z auta. Gdy emocje opadły, M. S. podał oskarżonemu numer telefonu do Straży Miejskiej w K..

Wówczas z w oknie mieszkania zajmowanego przez rodzinę oskarżonego pojawiła się jego żona A. N., która uspokajała męża.

W wyniku zaistniałej sytuacji, oskarżony wezwał na miejsce interwencję Straży Miejskiej K., którzy nie stwierdzili zaistnienia wykroczenia ale poinformowali, że mogą wezwać policję, co też uczynili.

Ponadto przybyły na miejsce patrol Policji, pouczył pokrzywdzonego o możliwości wykonania obdukcji. W wyniku jej przeprowadzenia stwierdzono dyskretne zaczerwienienie okolicy podobojczykowej lewej oraz w 3 okolicy wcięcia mostka drobne punktowe otarcia naskórka.

Zachowanie oskarżonego spowodowało naruszenie nietykalności cielesnej pokrzywdzonego w postaci uszkodzeń inne niż w art. 156 k.k. w postaci nieznacznego śladu (rumień w zakresie przedniej okolicy klatki piersiowej – w okolicy mostkowej orz pogranicza okolicy piersiowej i podobojczykowej po stronie prawej i w okolicy podobojczykowej lewej) na ciele pokrzywdzonego M. S., zakwalifikowanego z art. 217 k.k.

Ponadto szarpanie za odzież i siłowe wyciągnięcie z samochodu było naruszeniem nietykalności cielesnej pokrzywdzonego w rozumieniu art. 217 k.k.

Przy okazji tego czynu uszkodzeniu uległ złoty łańcuszek M. S..

M. N. jest w wieku 46 lat. Z zawodu jest mechanikiem pojazdów samochodowych. Zatrudniony na podstawie umowy pracę z najniższym gwarantowanym wynagrodzeniem. Właściciel pojazdu H. (...) z 2008 r. Żonaty. Na utrzymaniu żona i córka. Nie był karany za przestępstwa.

Częściowo: wyjaśnienia oskarżonego M. N..

42-43

zeznania oskarżyciela prywatnego M. S.

43-43v

Opinia sądowo – lekarska z dokumentacja fotograficzną

9 -13

Zeznania świadków:

A. N.

U. L.

43v-44

44-44v

Opinia lekarska

Zeznania I. S.

Wyjaśnienia oskarżonego

Karta karna

74-75

82-82v

42-43

37

OCena DOWOdów (uznanych za WIARYGODNE)

Lp. faktu z pkt 1.1

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego

Wyjaśnienia M. N. w zakresie motywów działania i okoliczności, które zdeterminowały zdarzenie korelują z zeznaniami pokrzywdzonego a dotyczą konfliktu na tle korzystania z miejsca do parkowania samochodu. Dlatego w tej części sąd przyznał im walor wiarygodności.

1.1.1.

Zeznania oskarżyciela prywatnego M. S.

M. S. w złożonych przed sądem zeznaniach opisał okoliczności przedmiotowego zdarzenia oraz jego szczegółowy przebieg, które znajdują potwierdzenie w opiniach lekarskich.

Zeznania świadków:

U. L.

A. N.

Z zeznań U. L. wynika, iż była ona jedynie świadkiem niewielkiego fragmentu przebiegu zdarzenia będącego przedmiotem zarzutu. W związku z powyższym jej zeznania, aczkolwiek pomocne, samodzielnie nie mogły posiadać rozstrzygającego znaczenia. Podobnie jak część zeznań I. S., dotyczyły również relacji między sąsiadami.

Zeznania naocznego świadka A. N. dotyczyły jedynie końcowego fragmentu zdarzenia, co potwierdził w zeznaniach pokrzywdzony. Ponadto świadek skupił się na relacjach sąsiedzkich.

Zeznania świadka I. S.

Świadek jest matką pokrzywdzonego a wiedzę w zakresie przebiegu zdarzenia czerpał jedynie z relacji syna a także z naocznej oceny skutków naruszeń jego nietykalności cielesnej. Zeznania te stanowią wespół z fragmentem wyjaśnień oskarżonego, opiniami lekarskimi, spójną i logiczna całość.

Karta karna

Opinie biegłych medyków sądowych

Dokument sporządzony przez uprawiony do tego podmiot w ramach przyznanych mu kompetencji, nie był kwestionowany przez żadną ze stron.

Za pomocne sąd uznał opinie lekarskie sporządzone w toku postępowania. Zostały sporządzone przez specjalistów w swojej dziedzinie i na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego.

1.1.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego M. N.

Oskarżony w ciągu całego procesu nie przyznawał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, wskazując przy tym w sposób wyczerpujący przyczynę zatargu.

Natomiast w złożonych wyjaśnieniach, nie wykluczył, że mógł dotknąć pokrzywdzonego.

Sąd nie dał wiary oskarżonemu w zakresie wyjaśnień w których naruszenie nietykalności pokrzywdzonego ograniczył do dotknięcia, gdyż przeczą temu zeznania pokrzywdzonego, opinie lekarskie a także dokumentacja fotograficzna dotycząca obrażeń M. S..

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☒

Warunkowe umorzenie postępowania

Według art. 217§ 1k.k. penalizującym naruszenie nietykalności, kto uderza człowieka lub w inny sposób narusza jego nietykalność cielesną, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Jeżeli naruszenie nietykalności wywołało wyzywające zachowanie się pokrzywdzonego albo jeżeli pokrzywdzony odpowiedział naruszeniem nietykalności, sąd może odstąpić od wymierzenia kary (§2 k.k.). Ściganie odbywa się z oskarżenia prywatnego (§3).

Przestępstwo z art. 217 § 1 k.k. polega na uderzeniu człowieka lub w inny sposób naruszeniu jego nietykalności cielesnej. Ustawodawca przewidział odpowiedzialność karną za przestępstwo naruszenia nietykalności cielesnej człowieka, które ma na celu ochronę zachowania integralności osobistej, tj. swobody dysponowania swoim ciałem w sposób wolny od jakichkolwiek oddziaływań na nie wbrew woli pokrzywdzonego.

Przez uderzenie należy rozumieć cios zadany pokrzywdzonemu, tj. spowodowanie zderzenia (zetknięcia) ciała pokrzywdzonego z ciałem sprawcy (np. ręką, nogą, głową) lub używanym przez niego przedmiotem (np. kijem). Przestępstwo naruszenia nietykalności cielesnej może być popełnione tylko umyślnie, zarówno z zamiarem bezpośrednim, jak i ewentualnym. Sprawca musi zatem chcieć uderzyć lub w inny sposób naruszyć nietykalność cielesną pokrzywdzonego, albo przewidując, że jego zachowanie może nie być akceptowane przez pokrzywdzonego, na takie naruszenie nietykalności się godzi.

Zgodnie z art. 115 § 2 k.k. Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy. Wskazana ocena stopnia społecznej szkodliwości czynu zarzuconego oskarżonemu, określona jako znikoma stanowiła wypadkową oceny wszystkich elementów składających się na ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu.

Dobrem naruszonym była nietykalność cielesna człowieka a więc w hierarchii ustawodawcy czyn o mniejszym znaczeniu w świetle hierarchii ustawodawcy, zawarty w rozdziale XXVII kodeksu karnego, grupującego czyny ścigane z oskarżenia prywatnego a więc tego rodzaju, co do których ustawodawca nie widział potrzeby ścigania ich ex oficcio.

Powyższa okoliczność - pozostawienia decyzji co do złożenia skargi w gestii pokrzywdzonego - musi oddziaływać na kwestie oceny społecznej szkodliwości czynu jako elementu składowego struktury przestępstwa (art. 1 § 1 k.k.). Kolejnym elementem jest niewielki rozmiar konsekwencji czynu dla pokrzywdzonego w postaci śladu (rumienia) zakwalifikowanego przez biegłego jako nieznaczny ślad na ciele a szarpanie jako naruszenie nietykalności cielesnej zakwalifikowane z art. 217 k.k.

Zgodnie z art. 66 § 1 k.k. Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Według zaś § 2 cyt. przepisu, warunkowego umorzenia nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności.

Czyn popełniony przez oskarżonego miał charakter incydentalny. Okoliczności czynu w świetle zgromadzonego materiału dowodowego nie budzą wątpliwości. Brak podstaw do stwierdzenie wobec M. N. negatywnej prognozy kryminologicznej. Sąd dokonując oceny przedstawionych ustaleń stwierdził, iż wina i społeczna szkodliwość czynu zarzuconego, zakwalifikowanego jako występek z art. 217 § 1 k.k. są nieznaczne a ponadto okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości pomimo, że oskarżony nie przyznał się do winy.

Sąd na podstawie art. 66 § 1 k.k. i art. 67 § 1 k.k. postępowanie karne warunkowo umorzył na okres 1 roku tytułem próby (pkt 1). Zgodnie z art. 67 § 3 k.k. sąd orzekł od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego kwotę 1000 złotych tytułem zadośćuczynienia za doznana krzywdę (pkt 2 ).

Tego rodzaju rozstrzygnięcie w postaci warunkowego umorzenia postępowania a nadto orzeczenie obowiązku uiszczenia zadośćuczynienia, będzie wystarczającym dla uzmysłowienia oskarżonemu naganności swojego zachowania.

KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

O kosztach postępowania orzeczono w trybie art. 629 k.p.k. w zw. z art. 627, 628 pkt 1 k.p.k. orzekając o zwrocie na rzecz oskarżyciela prywatnego kosztu ustanowienia w sprawie pełnomocnika na podstawie §11 ust. 2 pkt 1 w zw. z § 17 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2019 r. poz. 18). Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz oskarżyciela prywatnego koszty procesu (uzasadnione wydatki art. 616 §1 pkt 1 k.p.k) a według art. 622 k.p.k. także należne Skarbowi Państwa koszty sądowe.

(3-4)

Podpis