Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 czerwca 2025r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w I Wydziale Cywilnym, w składzie:

Przewodniczący: sędzia Michał Włodarek

Protokolant: Anna Dulas

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 24 czerwca 2025r. w K.

sprawy z powództwa Ż. K. (PESEL (...)) i M. K. (PESEL (...))

przeciwko pozwanej (...) S.A. z/s w W. (KRS (...))

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej (...) S.A. z/s w W. na rzecz powodów Ż. K. i M. K. kwotę 11.513,51zł (jedenaście tysięcy pięćset trzynaście złotych 51/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 4 sierpnia 2023r. do dnia zapłaty, z tym zastrzeżeniem, że zapłata na rzecz jednego z powodów zwalnia w stosunku do obojga do wysokości dokonanej zapłaty,

2.  oddala powództwo w pozostałej części,

3.  nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kaliszu tytułem zwrotu części nieuiszczonych wydatków:

- solidarnie od powodów Ż. K. i M. K. kwotę 9.297,72zł (dziewięć tysięcy dwieście dziewięćdziesiąt siedem złotych 72/100),

- od pozwanej (...) S.A. z/s w W. kwotę 3.316,19zł (trzy tysiące trzysta szesnaście złotych 19/100),

4.  zasądza solidarnie od powodów Ż. K. i M. K. na rzecz pozwanej (...) S.A. z/s w W. kwotę 740,61zł (siedemset czterdzieści złtych 61/100) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wraz z odsetkami w wysokości w stosunku rocznym odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

sędzia Michał Włodarek

Sygn. akt I C 1923/23

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2023r. powodowie Ż. K. i M. K. skierowali do tut. Sądu w stosunku do pozwanego (...) S.A. z/s w W. żądanie zasądzenia na ich rzecz in solidum rzecz kwoty 43.796,77zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 25 stycznia 2020r. do dnia zapłaty, tytułem niewypłaconej części odszkodowania w ramach ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej w związku z uszkodzeniem w dniu 25 stycznia 2022r. budynku jednorodzinnego, a ponadto kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powodowie wskazali, że są właścicielami budynku mieszkalnego położonego w K. przy ul. (...), a z pozwanym ubezpieczycielem łączy ich umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej nieruchomości potwierdzona polisą nr (...). Powodowie podali, że w dniu 25 stycznia 2020r. w wyniku awarii instalacji ciepłej wody doszło do zalania należącego do nich budynku. Na skutek awarii koniecznym było odkrycie i wymiana instalacji oraz usunięcie następstw oddziaływania wody w pomieszczeniach łazienki, poddasza i pokojów. Powodowie wyjaśnili, że pozwany uznając swoją odpowiedzialność co do zasady wypłacił im odszkodowanie w wysokości 4.109,71zł. Zdaniem powodów przyznana kwota jest zaniżona i niewystarczająca do przywrócenia uszkodzonego budynku do stanu sprzed szkody. Wobec tego, powodowie zlecili sporządzenie prywatnej opinii, z której wynika, że koszt likwidacji szkody w uszkodzonym budynku wynosi 47.906,48zł, natomiast pozwany nie uwzględnił ich roszczenia w dalszej części.

Pozwany (...) S.A. z/s w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwany zakwestionował roszczenie powodów co do wysokości, w tym przydatność prywatnej opinii zleconej przez powodów na etapie przedsądowym sprawy i ustalonej tam wartości szkody.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny.

Powodowie Ż. K. i M. K. są właścicielami budynku mieszkalnego jednorodzinnego położonego w K. przy ul. (...).

( okoliczność bezsporna)

W dniu 22 marca 2019r. powodowie Ż. K. i M. K. zawarli z pozwanym (...) S.A. z/s w W. umowę ubezpieczenia (...) potwierdzoną polisą nr (...), z okresem ubezpieczenia od dnia 22 marca 2019r. do dnia 22 marca 2020r.

Zakresem ubezpieczenia objęto budynek mieszkalny ze stałymi elementami z sumą ubezpieczenia 600.000zł, budynek gospodarczy ze stałymi elementami z sumą ubezpieczenia 10.000zł, stałe elementy działki z sumą ubezpieczenia 20.000zł i ruchomości domowe z sumą ubezpieczenia 40.000zł.

Wysokość składki uiszczonej przez powodów określono na kwotę 393,00zł.

( okoliczność bezsporna, polisa k. 12-13, 61-62, OWU k. 63-102, dokumenty akt szkodowych – płyta Cd k. 103)

W dniu 25 stycznia 2022r. w nieruchomości powodów doszło do awarii instalacji zasilającej prysznic i wannę w łazience na piętrze budynku. W celu ustalenia źródła czynnika szkodowego konieczne było odkrycie instalacji znajdującej się w zabudowie ściań i innych stałych elementów budynku. Wydostająca się z uszkodzonej instalacji ciepła woda oddziaływała i spowodowała zniszczenia w pomieszczeniach łazienki – I piętra, pokoju – parteru, łazienki – poddasza, pokoju – I piętra przy łazience.

Powodowie dokonali u pozwanego (...) S.A. z/s w W. zgłoszenia zaistnienia szkody w nieruchomości w celu przeprowadzenia postępowania szkodowego w ramach odpowiedzialności gwarancyjnej Ubezpieczyciela z tytułu umowy ubezpieczenia majątkowego.

Postępowanie szkodowe zostało zarejestrowane pod numerem (...).

W związku ze zgłoszeniem pozwany (...) S.A. z/s w W. przeprowadził postępowanie szkodowe w ramach, którego dokonał oceny rodzaju, charakteru i rozmiarów uszkodzeń w nieruchomości poszkodowanych oraz przeprowadził kalkulację kosztów naprawy/odtworzenia.

Decyzją z dnia 4 marca 2020r. pozwany ustalił i przyznał powodom odszkodowanie w wysokości 4.109,71zł oraz odmówił jego wypłaty w pozostałej części.

( dokumenty szkodowe k. 10-11, wezwanie do zapłaty k. 23-25, decyzja k. 26, 56-60, dokumenty akt szkodowych – płyta Cd k. 103, fotografie k. 285-309, przesłuchanie powódki Ż. K. k. 113 00:02:49-00:15:46, k. 281-281v 00:07:59-00:33:25, przesłuchanie powoda M. K. k. 113-113v 00:15:46-00:18:52, k. 281v 00:33:25-00:35:56)

W wyniku działania na elementy konstrukcyjne budynku jednorodzinnego przesączającej się wody z instalacji zasilającej prysznic i wannę w łazience na piętrze budynku doszło do powstania szkody w pomieszczeniach łazienki – I piętra, pokoju – parteru, łazienki – poddasza, pokoju – I piętra przy łazience.

Wysokość rzeczywistej szkody w nieruchomości powodów na skutek zdarzenia z dnia 25 stycznia 2020r. przy uwzględnieniu postanowień umowy ubezpieczenia (...) potwierdzoną polisą nr (...) i (...) wynosi 15.623,22zł brutto.

( opinia biegłego k. 140-194, 232-249, 320-337)

Na etapie przedsądowym powodowie zlecili specjaliście w dziedzinie budownictwa i kosztorysowania szkód w budynkach i wyceny nieruchomości sporządzenie prywatnej ekspertyzy, której kosztorys odtworzeniowy stanowi łączną kwotę 47.906,48zł.

( kosztorys k. 14-18, 19-22)

Sąd uznał za przydatną do ustalenia stanu faktycznego opinię sporządzoną przez biegłego z zakresu budownictwa albowiem jest ona pełna, jasna, zrozumiała, wyczerpująca i kompleksowa oraz wewnętrznie spójna. Biegły w opinii udzielił odpowiedzi na wszystkie postawione w tezie dowodowej pytania, sformułowania zawarte w treści opinii pozwalają na zrozumienie wyrażonych w nich ocen i poglądów oraz sposobu dochodzenia do nich, a ponadto biegły przedstawił metodę badawczą, materiał badawczy, na którym się oparł. Wnioski końcowe opinii są zwięzłe i precyzyjne, a ponadto wnioski opinii są logiczne i znajdują oparcie w przeprowadzonych przez biegłą badaniach i nie budzą zastrzeżeń, co do ich trafności w porównaniu z podanym w opinii materiałem badawczym.

Ponadto biegły w sposób fachowy i rzeczowy ustosunkował się również do wszystkich zarzutów skierowanych w stosunku do opinii wypowiadając się szczegółowo w obszarze każdego zastrzeżenia odwołując się przy tym do dokumentarnego materiału dowodowego oraz reguł postępowania przy sporządzaniu takiego typu operatu.

Z tych samych, co wskazanych powyżej względów, w szczególności wobec konstatacji biegłego, że nie dysponuje wiedzą jakimi kryteriami i na bazie jakich pomiarów została sporządzona dołączona do pozwu opinia prywatna, Sąd odmówił w całości przydatności do ustalenia stanu faktycznego temu dokumentowi prywatnemu, a ponadto w części kalkulacji wartości szkody sporządzonej w postępowaniu szkodowym w ramach odpowiedzialności gwarancyjnej ubezpieczyciela.

Również z podanych, co powyżej względów Sąd, na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 5 i § 2 kpc, nie uwzględnił wniosków dowodowych strony powodowej o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego w dziedzinie szacowania ruchomości.

Powyższe wynika, w szczególności z konkluzji opinii biegłego w dziedzinie budownictwa, a ponadto z tego, że o liczbie powołanych biegłych, a także o potrzebie zasięgnięcia opinii innego biegłego rozstrzyga Sąd (art. 278 § 1 kpc i art. 286 in fine kpc). Sąd ma bowiem obowiązek dopuszczenia dowodu z nowej lub dalszej opinii biegłego, gdy zachodzi taka potrzeba, a więc wtedy, gdy opinia, którą dysponuje zawiera istotne luki, bo nie odpowiada na postawione tezy dowodowe, jest niejasna, czyli nienależycie uzasadniona lub nieweryfikowalna, tj. gdy przedstawiona przez eksperta analiza nie pozwala organowi orzekającemu skontrolować jego rozumowania co do trafności jego wniosków końcowych, co nie nastąpiło w warunkach procesowych przedmiotowej sprawy – por. post. SN z dnia 14 sierpnia 2020r. w sprawie o sygn. akt V CSK 5/20, opubl. Legalis, post. SN z dnia 17 lipca 2020r. w sprawie o sygn. akt IV CSK 43/20, opubl. Legalis, post. SN z dnia 5 grudnia 2019r. w sprawie o sygn. akt II UK 369/18, opubl. Legalis.

Za wiarygodne należało uznać zaliczone w poczet materiału dowodowego dokumenty zgromadzone w postępowaniu albowiem zostały one sporządzone przez uprawnione organy w ramach przysługujących im kompetencji, w sposób rzetelny i fachowy. Ich prawdziwość i autentyczność nie wzbudziła w ocenie Sądu wątpliwości.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje.

Powództwo podlegało uwzględnieniu w części.

Na wstępie należy stwierdzić, co nie jest okolicznością sporną, iż powodowie posiadali zawartą z pozwanym ważną i skuteczną umowę ubezpieczenia majątkowego, która określała podmiotowo i przedmiotowo prawa i obowiązki stron tego kontraktu, że nastąpiło zdarzenie losowe przewidziane przez zakres odpowiedzialności ubezpieczyciela, że było to zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną niezależną od działania czy też zaniechania po stronie powodów, że zdarzenie to spowodowało szkodę w mieniu powodów, którą winien naprawić pozwany w pełnym rozmiarze.

Sporne pozostawały natomiast zakres szkody oraz wartość restytucji.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. 2024.838 – t.j.) zakład ubezpieczeń udziela ochrony ubezpieczeniowej na podstawie umowy ubezpieczenia zawartej z ubezpieczającym, natomiast w myśl art. 15 ust. 2 cyt. ustawy umowa ubezpieczenia ma charakter dobrowolny, z zastrzeżeniem przepisów ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Stosownie do treści art. 16 w/w ustawy ogólne warunki ubezpieczenia określają w szczególności prawa i obowiązki każdej ze stron umowy ubezpieczenia oraz zakres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń.

W myśl przepisu art. 805 § 1 kc przez umowę ubezpieczenia zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Przy ubezpieczeniu majątkowym świadczenie zakładu ubezpieczeń polega w szczególności na zapłacie określonego świadczenia za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku (art. 805 § 2 kc).

Wypadkiem ubezpieczeniowym jest zdarzenie losowe będące następstwem bądź przypadkowego zbiegu okoliczności, bądź zrealizowania się określonego niebezpieczeństwa, bądź też konieczności, której terminu nastąpienia nie można przewidzieć.

Wypadkiem ubezpieczeniowym jest zdarzenie przyszłe i niepewne którego ziszczenie się powoduje powstanie po stronie ubezpieczyciela obowiązku spełnienia przewidzianego umową świadczenia.

Określenie wypadku ubezpieczeniowego oraz – ewentualnie – innych okoliczności, od których spełnienia lub niespełnienia zależy spełnienie przez ubezpieczyciela świadczenia ubezpieczeniowego, powinno wynikać z treści umowy ubezpieczenia albo z jego ogólnych warunków – por. wyr. SN z dnia 27 października 2017r. w sprawie o sygn. akt IV CSK 730/16, opubl. Legalis. Ustalenie, jakie zdarzenie stanowi wypadek ubezpieczeniowy, wymaga zatem dokonania wykładni umowy ubezpieczenia i jego ogólnych warunków, dokonanych zgodnie z regułami wskazanymi w art. 65 kc – por. wyr. SN z 17 stycznia 2019r. w sprawie o sygn. akt IV CSK 516/17, opubl. Legalis

Dla określenia wypadku ubezpieczeniowego należy odwołać się także do pojęcia zdarzenia losowego, zdefiniowanego w art. 3 ust. 1 pkt 57 ustawy z dnia 11 września 2015r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. 2024.838 – t.j.), skoro, zgodnie z art. 4 ust. 1 tej ustawy, przez działalność ubezpieczeniową rozumie się wykonywanie czynności ubezpieczeniowych związanych z oferowaniem i udzielaniem ochrony na wypadek ryzyka wystąpienia skutków zdarzeń losowych. Zdarzeniem losowym jest, w rozumieniu w/w ustawy niezależne od woli ubezpieczającego lub ubezpieczonego zdarzenie przyszłe i niepewne, którego wystąpienie powoduje uszczerbek w dobrach osobistych lub w dobrach majątkowych albo zwiększenie potrzeb majątkowych po stronie ubezpieczającego lub innej osoby objętej ochroną ubezpieczeniową.

W przypadku zajścia wypadku ubezpieczeniowego, ubezpieczyciel zobowiązany jest do spełnienia swojego świadczenia. Górną granicą świadczenia ubezpieczyciela będzie, o ile nie umówiono się inaczej, suma ubezpieczenia ( art. 824 § 1 kc), nawet jeśli szkoda będzie wyższa por. wyr. SN z 20.7.1990 r., I CR 451/90, Legalis).

Szkoda majątkowa musi pozostawać w normalnym związku przyczynowym z wypadkiem w rozumieniu art. 361 § 1 kc.

Na tle art. 361 § 1 kc odnotowania wymaga, że na gruncie tego przepisu „obojętne jest, czy ma miejsce związek przyczynowy bezpośredni, czy pośredni oraz, czy jest to związek przyczynowy złożony, wieloczłonowy, z tym, że odpowiedzialność cywilną uzasadnia jedynie taki związek przyczynowy wieloczłonowy, w którym między poszczególnymi ogniwami zachodzi normalna zależność przyczynowa, a więc każde ogniwo tego związku podlega ocenie z punktu widzenia przyczynowości adekwatnej.

Norma zawarta w przepisie art. 361 § 1 kc opiera się na założeniach teorii adekwatnego związku przyczynowego, w wersji obiektywnej, zwanego też „normalnym związkiem przyczynowym”. Teoria ta zakłada, że związek przyczynowy zachodzi tylko wtedy, gdy w grupie wszystkich przyczyn i skutków mamy do czynienia jedynie z takimi przyczynami, które normalnie powodują określone skutki. Nie wystarczy więc stwierdzić istnienie związku przyczynowego jako takiego, lecz należy stwierdzić, że chodzi o następstwa normalne (a nie niezwykłe, nadzwyczajne).

Związek przyczynowy należy pojmować jako obiektywne powiązanie ze sobą zjawiska nazwanego „przyczyną” ze zjawiskiem określonym jako „skutek”. Istnienie związku przyczynowego jako zjawiska obiektywnego determinowane jest okolicznościami faktycznymi sprawy. W pierwszej kolejności należy za pomocą testu „ conditio sine qua non” zbadać, czy określony skutek stanowi obiektywne następstwo zdarzenia, które wskazano jako jego przyczynę, to znaczy, czy oceniany skutek nastąpiłby mimo braku wskazanej przyczyny. Jeżeli odpowiedź jest negatywna, czyli badany skutek nastąpiłby również mimo nieobecności tej przyczyny należy stwierdzić, że nie występuje żaden obiektywny związek przyczynowy i nie ma potrzeby dalszego badania, czy relacje pomiędzy przyczyną a skutkiem są adekwatne w rozumieniu art. 361 § 1 kc. Pojawienie się w przebiegu kauzalnym przyczyny zewnętrznej, nie powiązanej z działaniem lub zaniechaniem podmiotu odpowiedzialnego za powstanie szkody, przesądza o braku związku przyczynowego, jeśli bez przyczyny pierwotnej szkoda i tak powstałaby. Przepis art. 361 § 1 kc wiąże jednak odpowiedzialność tylko z normalnymi następstwami zjawisk stanowiących jej podstawę. W razie pozytywnego stwierdzenia, że dany fakt był koniecznym warunkiem wystąpienia skutku, należy rozważyć, czy wspomniane powiązania można traktować jako „normalne”, tzn. typowe lub oczekiwane w zwykłej kolejności rzeczy. Typowym jest skutek jaki daje się przewidzieć w zwykłym porządku rzeczy, taki, o którym na postawie zasad doświadczenia życiowego, wiadomo, że jest charakterystyczny dla danej przyczyny jako normalny rezultat określonego zjawiska. Nie mieści się w płaszczyźnie adekwatnego związku przyczynowego skutek, który wprawdzie daje się łączyć z określonym zdarzeniem początkowym w sensie oddziaływania sprawczego, ale jest następstwem nietypowym, tj. nie występującym w kolejności zdarzeń, która charakterystyczna jest dla określonej przyczyny i przez to nie dającym się uwzględnić w ewentualnych przewidywaniach, a zarazem zależny jest w istocie od innych zdarzeń, które w zbiegu z przyczyną wyjściową jawią się jako przypadkowy zbieg okoliczności.

W przypadku badania istnienia adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy szkodą, a zdarzeniem szkodzącym, przybierającym postać zaniechania, przeprowadzenie testu conditio sine qua non polega na przeprowadzeniu oceny, według zasad wiedzy i doświadczenia życiowego, z jak dużym prawdopodobieństwem ukształtowałyby się stosunki faktyczne, gdyby zostało podjęte zaniechane działanie.

Konstatując, należy stwierdzić, iż ustalony przez Sąd stan faktyczny, co do faktu wystąpienia szkody w budynku mieszkalnym należącym do powodów, okoliczności i czasu jej powstania, a także rodzaju, charakteru i rozmiarów szkody, pozwala na stwierdzenie, iż w warunkach niniejszej sprawy wystąpił wypadek ubezpieczeniowy, który można bezpośrednio identyfikować z czynnikiem szkodowym i która wobec obowiązującej umowy ubezpieczenia aktualizuje odpowiedzialność pozwanego i obowiązek wypłaty odszkodowania poszkodowanym.

To na ubezpieczycielu ciąży obowiązek przeprowadzenia prawidłowego postępowania likwidacyjnego, którego celem jest nie tylko ocena zasadności roszczeń zgłaszanych przez poszkodowanych, ale również zebranie materiału umożliwiającego ocenę zakresu przedmiotowych roszczeń.

Nieprawidłowości w toku postępowania likwidacyjnego nie mogą prowadzić do przerzucenia na ubezpieczonego negatywnych konsekwencji z tym związanych.

Celem postępowania likwidacyjnego jest bowiem między innymi ustalenie wysokości szkody i świadczenia zakładu ubezpieczeń. To właśnie w postępowaniu likwidacyjnym winno nastąpić ustalenie wysokości odszkodowania, a rolą Sądu w ewentualnym procesie jest kontrola prawidłowości ustalenia wysokości odszkodowania.

Ubezpieczony nie może więc ponosić skutków działań ubezpieczyciela, które okazały się nietrafne, gdy chodzi o ustalenie wysokości należnego ubezpieczonemu odszkodowania.

Z podanych wyżej względów Sąd, przy uwzględnieniu rzeczywistej wartości szkody w nieruchomości powodów i pomniejszeniu tej należności o wartość świadczenia przekazanego powodom w ramach postępowania likwidacyjnego, zasądził od pozwanego na rzecz powodów kwotę 11.513,51zł (15.623,22zł brutto (rzeczywisty koszt przywrócenia nieruchomości lokalowej powodów do stanu sprzed zdarzenia) – 4.109,71zł brutto (odszkodowanie przyznane przez ubezpieczyciela w postępowaniu likwidacyjnym) = 11.513,51zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie i oddalił powództwo w pozostałej części. W tym stanie rzeczy jako najbardziej adekwatna konstrukcja zasądzenia na rzecz dwojga powodów jednej wierzytelności, co do której oboje są bezudziałowo współuprawnieni, jest konstrukcja tzw. solidarności nieprawidłowej ( in solidum).

W tym miejscu należy wskazać, iż obowiązkiem stron powodowej postępowania było w ramach procesu przed Sądem przytoczenie okoliczności faktycznych, z których wywodzi roszczenia (art. 187 § 1 pkt 2 kpc) i wskazanie na dowody, których przeprowadzenie potwierdzi zasadność ich twierdzeń o faktach (art. 232 kpc i art. 6 kc). Zgodnie z zasadami procesu cywilnego ciężar gromadzenia materiału dowodowego spoczywa na stronach (art. 232 kpc., art. 3 kpc, art. 6 kc). Jego istota sprowadza się do ryzyka poniesienia przez stronę ujemnych konsekwencji braku wywiązania się z powinności przedstawienia dowodów. Skutkiem braku wykazania przez stronę prawdziwości twierdzeń o faktach istotnych dla sprawy jest tylko to, że twierdzenia takie zasadniczo nie będą mogły leżeć u podstaw sądowego rozstrzygnięcia. Strona, która nie udowodni przytoczonych twierdzeń, utraci korzyści, jakie uzyskałaby aktywnym działaniem (por. wyrok s.apel w Białymstoku z dnia 28 sierpnia 2014r. w sprawie o sygn. akt I ACa 286/14, opubl. LEX nr 1511625).

O roszczeniu ubocznym orzeczono w oparciu o treść art. 481 § 1 i 2 - 2 ⁴ kc. art. 817 kc i art. 28 i n. ustawy z dnia 11 września 2015r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. 2024.838 – t.j.) – por. wezwanie k. 23-24.

O kosztach procesu, w tym kosztach zastępstwa procesowego orzeczono na podstawie art. 108 § 1 kpc w zw. z art. 98 § 1 – 1 ¹ i 3 kpc, art. 100 kpc i art. 105 kpc w zw. z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. 2023.1935 – t.j. ze zm.) oraz w oparciu o treść art. 13 ust. 2 i art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. 2024.959 – t.j.) i art. 1 ust. 1 pkt 2 i art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o opłacie skarbowej (Dz. U. 2023.2111 – t.j.).

Z tych wszystkich względów orzeczono jak w sentencji wyroku.

sędzia Michał Włodarek