Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I C 1036/17 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy w Kaliszu z 2017-06-05

Sygnatura akt I C 1036/17

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 05-06-2017 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Porada-Łaska

Protokolant: sekretarz sądowy Katarzyna Bartosik

po rozpoznaniu w dniu 05-06-2017 r. w Kaliszu na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W.

przeciwko M. S.

o zapłatę

oddala powództwo.

SSR Katarzyna Porada-Łaska

I C 1036/17

UZASADNIENIE

(...) S.A. z siedzibą we W. w dniu 29.11.2016 r. wystąpił przeciwko M. S. o zapłatę kwoty 536,09 zł oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu podniesiono, że 26.06.2015 r. pozwany zawarł umowę pożyczki z (...) S.A. z siedzibą w O.. W dniu 18.03.2016 r. pomiędzy zbywcą (...) sp. z o.o. wierzytelności s.k. (dawniej (...) sp. z o.o. s.k, zbywcą) a jego poprzednikiem tj. (...) S.A. z siedzibą w O. (jako poprzednikiem prawnym), została zawarta umowa spółki komandytowej, na mocy której wierzytelności (...) zostały wniesione aportem do zbywcy, czyli spółki (...). Powód podał, że spółka komandytowa dysponowała wierzytelnością dochodzonym w przedmiotowym postepowaniu, jako że wierzytelność ta stanowiła wkład wniesiony tytułem aportu do spółki komandytowej przez (...).

Powód wywodził dalej, że poprzednik prawny zbywcy w dniu 31.03.2016 r. umowę

zbycia ogółu praw i obowiązków komandytariusza w spółce zbywcy na rzecz (...) sp. z o.o. s.k. (...) sp. z o.o. zwarła w dniu 31.03.2016 r. umowę zbycia ogółu praw i obowiązków komplementariusza w spółce zbywcy na rzecz (...) sp. z o.o. z siedzibą w W.. Dalej 19.04.2016 r. przedmiotowa wierzytelność na skutek umowy przelewu wierzytelności została zbyta przez zbywcę (...) sp. z o.o. wierzytelności s.k. (dawnej: (...) sp. z o.o. s.k.) na rzecz powoda.

Powód podał, że na dochodzoną kwotę składają się: 500 zł należności głównej, 22,47 zł odsetek umownych naliczonych przez pierwotnego wierzyciela, 27,22 zł odsetek karnych, 13,62 zł odsetek ustawowych za opóźnienie naliczonych przez powoda za okres od 20.04.2016 r. do 28.11.2016 r.

Sąd Rejonowy w Lublinie w sprawie VI Nc-e (...) postanowieniem z 27.03.2017 r. przekazał sprawę tutejszemu Sądowi.

Pozwany nie zajął stanowiska w sprawie. Przesyłka zawierająca odpis pozwu, załączników oraz wezwanie na rozprawę została doręczona przez awizo.

Sąd ustalił co następuje:

W dniu 26.06.2015 r. pozwany M. S. zawarł z (...) S.A. z siedzibą w O. umowę pożyczki kwoty 500 zł.

(dowód: umowa pożyczki k. 50-51)

W dniu 18.03.2016 r. została zawarta umowa spółki komandytowej pomiędzy (...) S.A. z siedzibą w O. a (...) sp. z o.o. z siedzibą w W..

(dowód: umowa spółki z 18.03.2016 r. –przedłożona w dwóch egzemplarzach – k. 24-25 i k. 59-60)

W dniu 19.04.2016 r. została zawarta umowa cesji wierzytelności pomiędzy (...) S.A. z siedzibą we W. a (...) sp. z o.o. (...) s.k. (dawniej M. logo sp. z o.o. s.k.) z siedzibą w W..

(dowód: umowa cesji z 19.04.2016 r. –przedłożona w dwóch egzemplarzach – k. 20-23 i k. 52-55)

Stan faktyczny został ustalony na podstawie powołanych dokumentów, którym Sąd w całości dał wiarę.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo jako nieudowodnione podlega oddaleniu.

Powód nie wykazał, że dochodzona wierzytelność była przedmiotem powoływanych przez niego umów, w tym umowy spółki komandytowej (jako wkład niepieniężny) oraz umowy przelewu wierzytelności.

Jak wynika z par. 6 umowy spółki komandytowej zawartej pomiędzy (...) S.A. z siedzibą w O. a (...) sp. z o.o. z siedzibą w W., spółka (...) miała wnieść wkład niepieniężny w postaci „istniejących i wymagalnych wierzytelności z tytuł udzielonych przez (...) pożyczek szczegółowo określonych w wykazie wierzytelności stanowiącym załącznik nr 1”.

Powód – do dwukrotnie przedłożonej - umowy spółki komandytowej złożył jakieś wykazy, ale k. 26 akt stanowi niewypełnioną/nieczytelną tabelę, k. 28 – jest pustą karą, zaś k. 27 akt jest zupełnie nieczytelna. Prawdopodobnie (nie można mieć pewności z uwagi na słabą czytelność/nieczytelność) te same dokumenty powód złożył ponownie do akt i stanowią one k. 61-63 akt. Karta 62 jest czytelna, ale z uwagi na rozłączenie jej z głównym dokumentem - umową, nie wiadomo czy jest załącznikiem umowy spółki, czy też umowy cesji. Nie wiadomo czego dotyczą k. 32-34 akt, przy czym k. 32 i 34 są puste, zaś k. 33 jest niekompletna (prawdopodobnie nie została całkowicie skopiowana).

Wykaz wierzytelności odnoszący się do umowy cesji z 19.04.2016 r. (przedłożonej dwukrotnie) – załącznik nr 8 – jest „pusty” (k. 30-31); niewypełniony jest także przedłożony ponownie załącznik nr 8 (k. 64-65).

Nie można w ogóle mieć pewności, do której umowy – cesji, czy spółki odnoszą się powoływane wyżej dokumenty.

Powód nie udowodnił, że spółka komandytowa dysponowała wierzytelnością dochodzoną w przedmiotowym postepowaniu, nie wykazał, iż wierzytelność ta stanowiła wkład wniesiony tytułem aportu do spółki komandytowej przez (...).

W świetle powyższego oraz także z uwagi na fakt, iż fragmenty kserokopii pieczęci znajdujących się na złączeniach poszczególnych dokumentów wskazują, że mogły one być dowolnie łączone i rozłączane, należy stwierdzić, iż powód nie wykazał nabycia wierzytelności dochodzonej w przedmiotowym postępowaniu. Nie udowodniono także, czy roszczenia z umowy pożyczki są wymagalne, podczas gdy – jak wynika z umowy spółki komandytowej- przedmiotem wkładu miały być tylko roszczenia wymagalne. Ponadto można dochodzić spełnienia świadczenia tylko roszczeń już wymagalnych. Powód nie wykazał także następstwa prawnego pomiędzy (...) sp. z o.o. s.k. a (...) Sp. z o.o. wierzytelności s.k.

Podkreślić należy, że w procesie cywilnym to strony mają obowiązek wskazywania dowodów dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne, co jest potwierdzeniem reguły z art. 6 k.c., wyznaczającej sposób rozłożenia ciężaru dowodu. Konsekwencją regulacji ujętych w art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c. jest nie tylko obowiązek popierania wysuwanych twierdzeń stosownymi dowodami, ale przede wszystkim ryzyko niekorzystnego rozstrzygnięcia dla strony, która nie przytoczyła wystarczających dowodów na poparcie swych twierdzeń, o ile ciężar dowodu co do tych okoliczności na niej spoczywał.

Na gruncie przedmiotowej sprawy nie ulega wątpliwości, że obowiązek udowodnienia istnienia wierzytelności oraz jej wysokości, a także skutecznego dokonania cesji wierzytelności dochodzonej w przedmiotowym postepowaniu, spoczywał na stronie powodowej, bowiem to ona z faktów tych wywodziła swoje roszczenie o zapłatę. Zgodnie zaś z obowiązującą w postępowaniu cywilnym zasadą kontradyktoryjności, Sąd nie ma obowiązku zarządzania dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie, ani też Sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzania z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 1996 r., I CKU 45/96). W związku z powyższym, jeżeli materiał dowodowy zgromadzony przez strony nie daje podstawy do dokonania odpowiednich ustaleń faktycznych, sąd musi wyciągnąć ujemne konsekwencje z nieudowodnienia faktów przytoczonych na uzasadnienie żądań lub zarzutów.

Zaznaczyć jeszcze należy, iż bezczynność pozwanego nie zwalnia Sądu z obowiązku krytycznego ustosunkowania się do twierdzeń pozwu. W razie nastręczających się wątpliwości co do prawdziwości twierdzeń powoda, Sąd przeprowadza z urzędu postępowanie dowodowe. Uznanie przez Sąd twierdzeń powoda za prawdziwe, nie zwalnia Sądu od obowiązku dokonania prawidłowej oceny zasadności żądania pozwu, opartego na twierdzeniach, ze stanowiska prawa materialnego (por. SN z 15.09.1967 r., II CRN 175/67, OSN 1968, Nr 8-9, poz. 142, SN z 1999-03-31, I CKU 176/97, opubl: Prokuratura i Prawo rok 1999, Nr 9, poz. 30). Kontrola w tym przedmiocie powinna dotyczyć zwłaszcza tego, czy nie wchodzi w grę nadużycie prawa podmiotowego według art. 5 k.c. (por. Komentarz do k.p.c. pod redakcją K. Piaseckiego, tom I, Wydawnictwo Beck, Warszawa 1996, s 1033-1034).

Zatem orzeczono jak w sentencji wyroku.

SSR Katarzyna Porada - Łaska

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Ewa Jędrzejak
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Kaliszu
Osoba, która wytworzyła informację:  Katarzyna Porada-Łaska
Data wytworzenia informacji: