Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

ZAOCZNY

K., dnia 11-06-2018 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Porada-Łaska

Protokolant: sekretarz sądowy Karolina Matysiak

po rozpoznaniu w dniu 11-06-2018 r. w Kaliszu na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Sp.z.o.o. z siedzibą w W.

przeciwko B. W.

o zapłatę 316,78 zł

oddala powództwo.

SSR Katarzyna Porada-Łaska

Sygn. akt I C 676/18

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego B. W. kwoty 316,78 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.

W uzasadnieniu pozwu powód podał, że na podstawie umowy cesji nabył wierzytelność przysługującą firmie (...) PL (...). z o.o. w stosunku do pozwanego z tytułu umowy pożyczki nr (...), zawartej w dniu 16.03.2015 r., a wymagalnej od dnia 6.04.2015 r. Powód wskazał, że pozwany zawarł z Via SMS PL umowę przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość. Pozwany dokonał rejestracji w systemie teleinformatycznym za pośrednictwem internetu, zakładając konto na stronie internetowej pożyczkodawcy i wprowadzając swoje dane osobowe, a jednocześnie akceptując warunki określone w regulaminie udzielania pożyczek udostępnionym na tej stronie internetowej regulaminie określonym jako (...). Jest to umowa ramowa określająca zasady udzielania pożyczek zawierająca postanowienia analogiczne jak poszczególne umowy, tylko bez konkretyzacji kwot i terminów spłaty.

Doszło w ten sposób do stworzenia przez pozwanego konta osobistego w systemie pożyczkodawcy nr (...). Pozwany zawnioskował następnie o udzielenie pożyczki za pomocą tego konta korzystając z tzw. slidera, tj. internetowego kalkulatora umożliwiającego wybranie kwoty i określenie terminu spłaty pożyczki, po czym został zweryfikowany w zewnętrznych bazach dłużników oraz poprzez rozmowę telefoniczną. Ponadto pozwany potwierdził warunki umowy poprzez dokonanie przelewu kwoty 1 grosza ze swojego rachunku bankowego na rachunek bankowy pożyczkodawcy oraz wpisanie w tytule przelewu numeru konta osobistego w systemie pożyczkodawcy wraz z oświadczeniem o zaakceptowaniu warunków umowy Via SMS PL. (...) tym pożyczkodawca przesłał pozwanemu drogą mailową umowę pożyczki nr (...) na kwotę 250 zł wraz z warunkami jej udzielenia i powiadomił pozwanego o otrzymaniu pożyczki na adres mailowy wiadomością tekstową SMS. Pozwany złożył oświadczenie woli o akceptacji warunków przedstawionych w umowie poprzez przesłanie krótkiej wiadomości tekstowej według ustalonego wzoru, a pożyczkodawca po otrzymaniu akceptacji dokonał przelewu na konto.

Pozwany nie spłacił pożyczki w ustalonym terminie do dnia 6.04.2015r., zaś w takiej sytuacji na podstawie § 5 pkt 8 umowy, naliczane były odsetki umowne za opóźnienie w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP, które na dzień poprzedzający wniesienie pozwu wyniosły 66,71 zł. Na dochodzoną pozwem kwotę składa się też nieokreślona w pozwie kwota kosztów działań upominawczych pożyczkodawcy.

Następnie wskazana wierzytelność była przedmiotem dwukrotnej cesji. Pierwszą umową Via SMS PL (...). z o.o. sprzedał wierzytelność na rzecz (...) z siedzibą w Estonii, dwiema umowami cesji z dnia 31.03.2015r. Kolejną umową z 31.03.2015r. (...) z siedzibą w Estonii sprzedało wierzytelność powodowi (...) Sp. z o.o.

Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i przekazał sprawę do Sądu Rejonowego w Kaliszu.

Pozwany M. K. nie stawił się na rozprawę i nie zajął stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 31.03.2015r. pomiędzy (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. a (...) z siedzibą w Estonii- spółką handlową z ograniczoną odpowiedzialnością prawa estońskiego, zarejestrowana w tamtejszym rejestrze handlowym, została zawarta „Umowa cesji wierzytelności Nr 3-1/31/03/2015”, w ramach której firma (...) przeniosła na (...) wierzytelności w postaci odsetek karnych oraz opłat za wezwania do zapłaty przysługujące jej wobec dłużników, według wykazu. Jako jedna z wierzytelność wymieniona była wierzytelność mająca przysługiwać w stosunku do pozwanego z tytułu zawarcia umowy pożyczki z 16.03.2015r.

W dniu 31.03.2015r. pomiędzy (...) sp. z o.o. a (...) z siedzibą w Estonii , została zawarta druga umowa zwana „Umowa cesji wierzytelności Nr 3-2/31/03/2015”, w ramach której firma (...) przeniosła na (...) wierzytelności w wartości niespłaconej kwoty pożyczek oraz opłat za udzielenie pożyczek (...) sp. z o.o., przysługujące jej w stosunku do jej klientów, według wykazu stanowiącego jeden z załączników do umowy. Jako jedna z wierzytelności wymieniona była w załączniku, wierzytelność mająca przysługiwać w stosunku do pozwanego z tytułu zawarcia umowy pożyczki z dnia 16.03.2015r.

W dniu 31.03.2015r. pomiędzy (...) a powodem (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W. została zawarta „Umowa cesji wierzytelności Nr 3-03/2015”, w ramach której firma (...) przeniosła na powoda wierzytelności pieniężne wynikające z umów pożyczek wraz z należnościami ubocznymi i wszelkimi prawami, szczegółowo określone w załączniku nr 1 do niniejszej umowy. Jako jedna z wierzytelność wymieniona była w załączniku wierzytelność z tytułu zawarcia umowy pożyczki z 08.01.2015r., z której do zapłaty miało pozostać 500 zł kapitału, 90 zł opłat za udzielenie pożyczki, 11,10 zł odsetek karnych i 117,50 zł opłat za wezwania do zapłaty.

(dowód: umowy przelewu z załącznikami k 22-33)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej powołanych dowodów, którym dał wiarę w całości.

W niniejszej sprawie Sąd uznał, iż brak zajęcia stanowiska przez pozwanego, który nie stawił się na rozprawie, ani też nie wystosował żadnego pisma procesowego, nie pozwala mimo to uznać okoliczności wskazanych w pozwie za przyznane w rozumieniu art. 230 k.p.c. w zw. z art. 229 k.p.c. W tym zakresie należy stwierdzić, że sąd może uznać w takim przypadku twierdzenia powoda o faktach za przyznane, jednakże wyłącznie mając na uwadze wyniki całej rozprawy, a więc pozostały przeprowadzony materiał dowodowy, w tym w szczególności okoliczność, czy powód wykazał swoje twierdzenia. W niniejszej sprawie z przyczyn szczegółowo opisanych w dalszej części uzasadnienia, należy uznać, iż okoliczności opisane w uzasadnieniu pozwu, a dotyczące kwestii samego powstania i wysokości roszczenia, nie zostały wykazane, a w takiej sytuacji brak wypowiedzenia się pozwanego nie może stanowić wyłącznej podstawy do uwzględnienia powództwa.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 3 ust.1 ustawy z 12.05.2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz. U. z 2011 r., Nr 126, poz. 715 ze zm.), przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę o kredyt w wysokości nie większej niż 255.550 zł albo równowartość tej kwoty w walucie innej niż waluta polska, który kredytodawca w zakresie swojej działalności udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi. Za umowę o kredyt konsumencki uważa się w szczególności umowę pożyczki (art. 3 ust. 2 pkt 1 ustawy). Natomiast przez kredyt konsumencki zawierany na odległość rozumie się umowę o kredyt konsumencki zawieraną z konsumentem bez jednoczesnej obecności obu stron, przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość (art. 5 pkt 13 ustawy).

W myśl art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Powód winien udowodnić, że została zawarta pomiędzy pozwanym a pierwotnym cedentem umowa pożyczki na odległość w rozumieniu art. 5 pkt 13 przywołanej wyżej ustawy z 12.05.2011r.

W przedmiotowej sprawie powód nie przedłożył dowodów potwierdzających zasadność powództwa, co powoduje że żądanie to nie zostało wykazane zgodnie z ogólnymi regułami.

Powód nie przedstawił na tę okoliczność żadnych dowodów, w szczególności nie przedłożono umowy pożyczki, czy też formularza umowy pożyczki.

Powód nie udowodnił logowania się przez pozwanego do systemu internetowego prowadzonego przez firmę (...) PL (...). z o.o., przeprowadzenia weryfikacji danych osobowych przed zawarciem pożyczki, jak również wymiany informacji SMS na podane numery telefoniczne, nie wykazał dopełnienia żadnej z formalności szczegółowo opisanych w uzasadnieniu pozwu, a niezbędnych do udzielenia pożyczki w systemie prowadzonym przez pierwotnego cedenta.

Nie wykazano, że doszło do dokonania przelewu weryfikacyjnego 1 grosz, wreszcie nie przedstawiono także dowodu wypłaty pożyczki na rzecz pozwanego.

Powód jedynie przedstawił dokumenty na okoliczność posiadania legitymacji w przedmiotowym procesie.

Podsumowując, powód nie wykazał wierzytelności dochodzonej w niniejszej sprawie, zarówno co do jej wysokości jak i tego że w ogóle przysługiwała ona cedentowi.

Zwrócić należy uwagę na utrwalone orzecznictwo Sadu Okręgowego w Kaliszu w sprawach o tożsamym stanie faktycznym i prawnym – por. II Ca 55/17 (dot. I C 2668/15), II Ca 17/17 (dot. IC 1892/16) i II Ca 699/16 (dot. I C 1647/16).

Zaznaczyć jeszcze należy, iż bezczynność pozwanego nie zwalnia Sądu z obowiązku krytycznego ustosunkowania się do twierdzeń pozwu. W razie nastręczających się wątpliwości co do prawdziwości twierdzeń powoda, Sąd przeprowadza z urzędu postępowanie dowodowe. Uznanie przez Sąd twierdzeń powoda za prawdziwe, nie zwalnia Sądu od obowiązku dokonania prawidłowej oceny zasadności żądania pozwu, opartego na twierdzeniach, ze stanowiska prawa materialnego (por. SN z 15.09.1967 r., II CRN 175/67, OSN 1968, Nr 8-9, poz. 142, SN z 1999-03-31, I CKU 176/97, opubl: Prokuratura i Prawo rok 1999, Nr 9, poz. 30). Kontrola w tym przedmiocie powinna dotyczyć zwłaszcza tego, czy nie wchodzi w grę nadużycie prawa podmiotowego według art. 5 k.c. (por. Komentarz do k.p.c. pod redakcją K. Piaseckiego, tom I, Wydawnictwo Beck, Warszawa 1996, s 1033-1034).

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji wyroku.

SSR Katarzyna Porada – Łaska