Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 września 2017 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący SSO Marzena Głuchowska

Protokolant st. sekr. sądowy Barbara Wypych

po rozpoznaniu w dniu 19 września 2017 r. w Kaliszu

odwołania G. Z.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 18 kwietnia 2017 r. Nr (...)

w sprawie G. Z.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o ustalenie daty wypłaty świadczenia

1.  Zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.z dnia 18 kwietnia 2017 r. znak (...)w ten sposób, że ustala, iż G. Z.ma prawo do wypłaty emerytury od dnia (...)

2.  Zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. na rzecz G. Z. kwotę 180,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 18.04.2017 r. znak (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.odwołującej G. Z.przyznano emeryturę od dnia (...). Emerytura została ustalona w sposób zaliczkowy. Wypłata emerytury uległa zawieszeniu wobec tego, iż nie przyjęto, iż stosunek pracy odwołującej z dotychczasowym pracodawcą uległ rozwiązaniu.

Odwołanie od tej decyzji złożyła G. Z., podnosząc, iż emerytura winna jej być wypłacona od dnia (...), gdyż z dniem 20.12.2016 r. został z nią rozwiązany stosunek pracy z dotychczasowym pracodawcą, co udokumentowała.

W odpowiedzi na odwołanie ZUS w O. podtrzymał argumentację wcześniej przedstawioną w zaskarżonej decyzji, podniósł, iż odwołującej przysługuje emerytura od daty udokumentowania rozwiązania stosunku pracy.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił następujący stan faktyczny:

Odwołująca urodziła się dnia (...) W dniu 05.12.2016 r. odwołująca wniosła o przyznanie emerytury w wieku podstawowym. Do wniosku odwołująca dołączyła tłumaczenie z języka niemieckiego, z którego wynika, iż ze skutkiem na dzień 20.12.2016 r. zostaje jej wypowiedziany stosunek pracy w firmie (...) B..

Z dniem 20.12.2016 r. doszło do rozwiązania stosunku pracy z odwołującą.

W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych regulacja unijna dotyczy jedynie koordynacji systemów ubezpieczeń społecznych państw członków. Prawo pierwotne w tym zakresie stanowi art. 42 Traktatu WE. W myśl powołanego przepisu Rada, stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251, przyjmuje w dziedzinie zabezpieczenia społecznego środki niezbędne do ustanowienia swobodnego przepływu pracowników: w tym celu Rada ustanawia system umożliwiający pracownikom migrującym oraz uprawnionym osobom od nich zależnym:

a)  zaliczanie wszystkich okresów uwzględnianych w prawie poszczególnych państw w celu nabycia i zachowania praw do świadczenia oraz naliczania tych świadczeń,

b)  wypłatę świadczeń osobom mającym miejsce zamieszkania na terytorium państw członkowskich.

Wymieniony przepis Traktatu wskazuje jedynie na koniczność zaliczania wszystkich okresów uwzględnianych w prawie poszczególnych państw w celu nabycia i zachowania uprawnień do świadczeń oraz naliczania ich wysokości oraz zagwarantowanie wypłaty tych świadczeń osobom mającym miejsce zamieszkania na terenie wspólnoty. Przepis traktatu uwzględnia więc odmienności systemów zabezpieczenia poszczególnych Państw i nie ingeruje w warunki do przyznania konkretnych świadczeń w poszczególnych państwach. Regulacje wspólnotowe wprowadzają reguły kolizyjne określające, ustawodawstwo którego Państwa członkowskiego będzie miało zastosowanie do zainteresowanego. Reguły koordynacji nie pozbawiają władz krajowych kompetencji do określania rodzaju świadczeń przysługujących na podstawie prawa wewnętrznego ani warunków ich przyznawania. Unia Europejska nie harmonizuje krajowych systemów zabezpieczenia społecznego.

Prawo wtórne w tym zakresie stanowi Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 883/2004 z dnia 29.04.2004 r. o koordynacji systemów ubezpieczeń społecznych (Dz. Urz. UE L 166/1), Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 987/2009 z dnia 16.09.2009 r. w sprawie wykonania Rozporządzenia Nr 883/2004 (Dz. Urz. UE L 284/1) oraz Dyrektywa 98/49 z dnia 29.06.1998 r., dotycząca zachowania dodatkowych uprawnień emerytalnych pracowników oraz osób prowadzących działalność na własny rachunek przemieszczających się w ramach Wspólnoty.

Warunki nabywania prawa do świadczeń i ich wypłaty określa prawo krajowe.

Zgodnie z art. 129 w razie ustalenia przez organ rentowy prawa do świadczeń lub ich wysokości, przyznane lub podwyższone świadczenia wypłaca się, poczynając od miesiąca, w którym powstało prawo do tych świadczeń lub do ich podwyższenia, jednak nie wcześniej niż:

a)  od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy lub wydano decyzję z urzędu,

b)  za okres 3 lat poprzedzających bezpośrednio miesiąc, o którym mowa w punkt 1, jeżeli odmowa lub przyznanie niższych świadczeń były następstwem błędu organu rentowego lub odwoławczego.

Zgodnie z brzmieniem art. 103 a ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 748) prawo do emerytury ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego.

Odwołująca w dniu (...)spełniała warunki do przyznania świadczenia. W grudniu 2016 r. złożyła wniosek o świadczenie. Odwołująca udokumentowała rozwiązanie stosunku pracy z dotychczasowym pracodawcą z dniem 20.12.2016 r. Spełnione zostały wszystkie przesłanki, aby odwołującej wypłacano emeryturę od dnia (...).

Mając na uwadze powyższe na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc Sąd orzekł o zmianie zaskarżonej decyzji. O kosztach orzeczono w myśl art. 98 kpc.

SSO Marzena Głuchowska