Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

K., dnia 29 listopada 2015 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu, II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Wojciech Vogt

Sędziowie: SSO Marian Raszewski

SSO Janusz Roszewski (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2016 r. w Kaliszu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy egzekucyjnej z wniosku wierzyciela (...) Bank S.A. z siedzibą w W.

z udziałem dłużnika A. S.

na skutek skargi dłużnika

na czynność Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Kępnie J. B. –

postanowienie z dnia 9 marca 2016 r. o ograniczeniu egzekucji w sprawie o sygn. akt
Km 1247/15

w przedmiocie zażalenia dłużnika
na postanowienie Sądu Rejonowego w Kępnie
z dnia 30 czerwca 2016 r., sygn. I Co 170/16

p o s t a n a w i a :

oddalić zażalenie.

SSO Marian Raszewski SSO Wojciech Vogt SSO Janusz Roszewski

Sygn. akt II Cz 832/16

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy oddalił skargę dłużnika A. S. na czynność Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Kępnie J. B. na postanowienie z dnia 9 marca 2016 r. o ograniczeniu egzekucji w sprawie o sygn. akt Km 1247/15 oraz oddalił wniosek dłużnika A. S. o zawieszenie postępowania egzekucyjnego Km 1247/15.

Uzasadniając rozstrzygnięcie, Sąd Rejonowy wskazał, że zaskarżone postanowienie nie jest postanowieniem o ograniczeniu egzekucji, ale jest w istocie postanowieniem
o częściowym umorzeniu postępowania egzekucyjnego w trybie art. 825 pkt l k.p.c., zgodnie z którym organ egzekucyjny umorzy postępowanie w całości lub części na wniosek, jeżeli tego zażąda wierzyciel. W rozpatrywanej sprawie wierzyciel zażądał częściowego umorzenia postępowania egzekucyjnego w zakresie dokonanych przez dłużnika wpłat na rzecz wierzyciela w kwotach po 1.700 zł, a wniosek taki był dla Komornika wiążący. W konsekwencji tego, Komornik zasadnie ustalił koszty postępowania egzekucyjnego, kierując się dyspozycją przepisu art. 49 ust. 2 ustawy z 29 sierpnia 1997r. o komornikach sądowych i egzekucji, zgodnie z którym w razie umorzenia postępowania egzekucyjnego o świadczenie pieniężne na wniosek wierzyciela (art. 825 pkt l k.p.c.), komornik pobiera od dłużnika opłatę stosunkową w wysokości 5% wartości świadczenia pozostałego do wyegzekwowania. Opłatę tę komornik pobiera od dłużnika także w przypadku umorzenia postępowania egzekucyjnego na wniosek wierzyciela po zawiadomieniu dłużnika o wszczęciu egzekucji, od świadczenia spełnionego przez dłużnika bezpośrednio wierzycielowi. Prawidłowe jest zatem obliczenie opłaty stosunkowej w kwocie 170 zł, tj. w wysokości 5% od kwoty 3.400 zł. Nadto Sąd Rejonowy podniósł, że podnoszony przez dłużnika zarzut dotyczący deklaracji spłaty zobowiązań bezpośrednio wierzycielowi nie mógł być skuteczny w niniejszym postępowaniu, albowiem zgodnie z art. 804 k.p.c. organ egzekucyjny nie jest uprawniony do badania zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym, co sprawia, że dłużnik nie może podnosić zarzutów dotyczących istnienia tego obowiązku.

Sąd I instancji wskazał także, że brak było również podstaw do zawieszenia postępowania egzekucyjnego do czasu rozpoznania skargi w niniejszym postępowaniu, gdyż skarga okazała się niezasadna, a skarżąca nie wykazała możliwości powstania szkody, która mogłaby powstać na skutek zaskarżonej czynności komornika.

Sąd a quo nie dostrzegł również potrzeby podjęcia czynności w trybie art. 759 § 2 k.p.c.

Od powyższych postanowień dłużnik A. S. wniosła zażalenie, zaskarżając je w całości i wnosząc o ich uchylenie.

W uzasadnieniu skarżąca zaprzeczyła, że bez porozumienia z wierzycielem wpłaciła bezpośrednio wierzycielowi należności w łącznej kwocie 3.400 zł. Nadto skarżąca podniosła, że Komornik prowadzi wobec niej postępowanie egzekucyjne w sposób nierzetelny
i stronniczy, w szczególności poprzez podwójne naliczenie niespłaconych należności oraz opłat egzekucyjnych. Zdaniem skarżącej zachowanie Komornika nosi znamiona przestępstwa, co uzasadnia wszczęcie postępowania karnego oraz wdrożenie nadzoru administracyjnego nad postępowaniem egzekucyjnym.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy w całości podziela ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego i poczynione na jego podstawie rozważania prawne i uznaje je za własne.

W pierwszej kolejności należy podnieść, że nie ujawniły się żadne okoliczności faktyczne, które nakazywałyby poddać w wątpliwość twierdzenia wierzyciela zawarte w piśmie z dnia 29 lutego 2016 r., w którym wierzyciel poinformował Komornika, iż dłużnik A. S. dokonała bez porozumienia z wierzycielem dobrowolnych wpłat na konto wierzyciela, tj. w dniach 30 grudnia 2015 r. i 29 stycznia 2016 r. w kwotach po 1.700 zł
(k. 168 akt Km 1247/15). Fakt ten jest – co do zasady – korzystny dla skarżącej, albowiem zmniejsza wysokość zadłużenia dłużnika wobec wierzyciela. Sąd Okręgowy nie dopatrzył się przy tym żadnych powodów, dla których wierzyciel miałby interes prawny czy faktyczny
w złożeniu nieprawdziwego oświadczenia w tym przedmiocie. Dlatego twierdzenia wierzyciela należy uznać za wiarygodne.

Odnosząc się natomiast do zarzutów skarżącej, jakoby Komornik prowadził wobec niej postępowanie egzekucyjne w sposób nierzetelny i stronniczy, w szczególności poprzez podwójne naliczenie niespłaconych należności oraz opłat egzekucyjnych, należy podnieść, że rozpoznanie tych zarzutów nie leży w gestii Sądu Okręgowego rozpoznającego zażalenie na postanowienie z dnia 9 marca 2016 r., z uwagi na inny przedmiot objęty zaskarżonym rozstrzygnięciem. Tego rodzaju zarzuty mogłyby stanowić przedmiot rozważań
w postępowaniu wywołanym wniesieniem skargi na czynności Komornika dotyczące bezpośrednio ustalenia lub egzekwowania należności wierzyciela czy opłat egzekucyjnych
w zawyżonej wysokości. Z uwagi przy tym na ogólnikowość zarzutów skarżącej, które nie zostały poparte żadnymi uzasadniającymi je okolicznościami, należy podzielić pogląd Sądu Rejonowego, że w niniejszej sprawie nie ma podstaw do podjęcia czynności
w trybie art. 759 § 2 k.p.c.

W kwestii natomiast zarzutu skarżącej, że zachowanie Komornika nosi znamiona przestępstwa, co uzasadnia wszczęcie postępowania karnego oraz wdrożenie nadzoru administracyjnego nad postępowaniem egzekucyjnym, należy podnieść, iż rozpoznanie tego rodzaju zarzut również nie leży w zakresie jurysdykcji Sądu Okręgowego rozpoznającego zażalenie na postanowienie z dnia 9 marca 2016 r., lecz może stanowić co najwyżej przedmiot rozpoznania w - ewentualnym – odrębnym postępowaniu karnym lub administracyjnym, wszczętym z inicjatywy skarżącej.

Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.
i art. 13 § 2 k.p.c., orzeczono, jak w sentencji.

SSO Marian Raszewski SSO Wojciech Vogt SSO Janusz Roszewski