Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

K., dnia 14 września 2015 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu, II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Henryk Haak

Sędziowie: SSO Paweł Szwedowski (spr.)

SSO Marian Raszewski

po rozpoznaniu w dniu 14 września 2015 r. w Kaliszu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa S. P.

przeciwko (...) z siedzibą w L.

o zapłatę

w przedmiocie zażalenia pozwanego

na postanowienie Sądu Rejonowego w Ostrowie Wielkopolskim

z dnia 16 czerwca 2015 r., sygn. akt I C 945/15

p o s t a n a w i a :

1.  oddalić zażalenie;

2.  rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów postępowania pozostawić Sądowi I instancji w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

Sygn. akt II Cz 545/15

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Ostrowie Wielkopolskim odmówił odrzucenia pozwu w sprawie z powództwa S. P. przeciwko (...) z siedzibą w L. o zapłatę.

W uzasadnieniu wskazano, że postanowieniem z dnia 15 kwietnia 2014 r. Sąd zawiesił postępowanie na podstawie art. 177 § 1 pkt 6 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c., a w ciągu roku od daty wydania przedmiotowego postanowienia nie odpadła przyczyna zawieszenia, co uzasadnia umorzenie postępowania na podstawie art. 182 § 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 520 § 1 k.p.c.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł pozwany zaskarżając go w całości.

Skarżący zarzucił zaskarżonemu postanowieniu naruszenie przepisów postępowania, mające wpływ na wynik sprawy, a mianowicie: art. 199 § 1 pkt 3 k.p.c., polegające na zaniechaniu odrzucenia wniesionego w tej sprawie pozwu a limine, pomimo skierowania go przeciwko podmiotowi nie posiadającemu zdolności sądowej; art. 505 ⁴ § 1 k.p.c., polegające na dopuszczeniu do zmiany podmiotowej powództwa w niniejszej sprawie, mimo wyraźnego zakazu dokonywania takiego zabiegu w postępowaniu uproszczonym; art. 194 § 1 k.p.c., polegające na zaakceptowaniu dokonanego przez powódkę „sprostowania” oznaczenia strony pozwanej w niniejszej sprawie w sytuacji, gdy spowodowało to naruszenie tożsamości pierwotnie oznaczonej strony pozwanej, pomimo tego, że ze zgromadzonych w sprawie dokumentów wynika wola powódki skierowania powództwa przeciwko położonemu w Polsce oddziałowi przedsiębiorcy zagranicznego, nie mającemu zdolności sądowej, a przy tym wobec zawiśnięcia sporu pomiędzy powódką a tym oddziałem z uwagi na doręczenie odpisu pozwu.

Na podstawie powyższych zarzutów skarżący wniósł o zamianę zaskarżonego postanowienia poprzez odrzucenie pozwu, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji. Nadto skarżący wniósł w każdym przypadku o zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Jak zasadnie wskazał Sąd Rejonowy, w niniejszej sprawie powódka wniosła początkowo pozew przeciwko (...) Sp z o.o. Oddział w Polsce z siedzibą w W., będący oddziałem przedsiębiorcy zagranicznego, tj. (...) z siedzibą w L.. Oddział ten, pomimo wpisu do rejestru przedsiębiorców, nie posiada osobowości prawnej i stanowi jedynie jednostkę organizacyjną, wyodrębnioną w oparciu o kryterium lokalizacji częścią działalności prawnej przedsiębiorcy. W konsekwencji nie posiada on zdolności sądowej.

Należy zgodzić się ze stanowiskiem Sądu Rejonowego, że dokonane przez powódkę pierwotne oznaczenie pozwanego nie uzasadnia przyjęcia, że strona powodowa pozwała oddział przedsiębiorcy zagranicznego, który nie ma zdolności sądowej. Jak słusznie zauważył Sąd Rejonowy, strona powodowa, określając stronę pozwaną, wskazała przedsiębiorcę zagranicznego, którego brzmienie firmy określa również formę prawną, w jakiej prowadzi on działalność, a błędnie jedynie wskazała siedzibę strony pozwanej przez wskazanie miasta W., będącej siedzibą jej oddziału. W piśmiennictwie i orzecznictwie przyjmuje się, że oznaczenie pozwanego jedynie oznaczeniem jego oddziału mającego siedzibę w Polsce, nie oznacza per se, że proces toczy się przeciwko nieistniejącemu podmiotowi, a w konsekwencji, że znajduje zastosowanie art. 199 § 1 pkt 3 k.p.c. przesądzający o obowiązku odrzucenia pozwu. Należy uznać, że mylne oznaczenie w pozwie strony pozwanej nie daje samo przez się podstawy do odrzucenia pozwu, gdy z uzasadnienia zawartego w nim żądania jest widoczne, kogo powód miał zamiar pozwać (por. wyr. SN z dnia 22.06.2006 r., V CSK 139/06, niepubl., postanowienie SN z dnia 15 maja 2009 r., II CSK 681/08, niepubl.). Tym bardziej więc niewłaściwe określenie wyłącznie siedziby osoby prawnej, przez wskazanie siedziby jej oddziału utworzonego w Polsce i wpisanego do rejestru przedsiębiorców nie uzasadnia uznania, że stroną pozwaną jest oddział osoby prawnej nie mający zdolności sądowej (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16.01.2015 r., III CSK 72/14, LEX nr 1648708).

Z uwagi na powyższe, zarzuty skarżącego nie zasługiwały na uwzględnienie. W zakresie zarzutu doręczenia pozwu na adres siedziby oddziału podmiotu zagranicznego, należy zauważyć, że działalność tego oddziału ma charakter zależny i powoduje bezpośrednie powstanie praw i obowiązków po stronie przedsiębiorcy zagranicznego, co sprawia, że doręczenie pozwu na adres siedziby oddziału należy traktować jako doręczenie pozwanemu przedsiębiorcy zagranicznemu.

Z uwagi na powyższe, należało - na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. - orzec jak w sentencji.