Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

K., dnia17 lutego 2014 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu, II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: S.S.O. Henryk Haak
Sędziowie: S.S.O. Paweł Szwedowski

S.S.O. Marian Raszewski – spr.

po rozpoznaniu w dniu17 lutego 2014 r. w K.

na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa U. M.

przeciwko M. M.

o zaspokojenie potrzeb rodziny

w przedmiocie zażalenia M. M.

na postanowienie Sądu Rejonowego w Kaliszu

z dnia 10 października 2013 r., sygn. akt III RC 365/13

postanawia:

oddalić zażalenie

Sygn. akt II Cz 35/14

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 10 października 2013 r., Sąd Rejonowy w Kaliszu zabezpieczył powództwo w sprawie wytoczonej przez U. M. przeciwko M. M. o zaspokojenie potrzeb rodziny w ten sposób, że na czas trwania postępowania zobowiązał pozwanego do łożenia na rzecz powódki kwoty 1.000 zł miesięcznie i oddalił wniosek w pozostałym zakresie.

W uzasadnieniu, powołując się na brzmienie art. 730 k.p.c. i art. 753 § l k.p.c., wskazano, iż w ocenie Sądu Rejonowego powódka uprawdopodobniła istnienie roszczenia, wskazując na fakt rozstania małżonków w czerwcu 2013 r., zaprzestania łożenia na jej rzecz przez pozwanego jakichkolwiek środków na utrzymanie i nie posiadania przez powódkę własnych środków utrzymania. Sąd nie podzielił stanowiska powódki co do wysokości zabezpieczenia uznając za zawyżone wskazane przez nią koszty wyżywienia oraz zakupu odzieży i środków czystości.

Zażalenie na powyższe orzeczenie wniósł pozwany, zaskarżając je w całości. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucono nieważność postępowania w postaci pozbawienia pozwanego możliwości obrony jego praw z uwagi nie doręczenie M. M. postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia. Skarżący zarzucił również naruszenie prawa materialnego, tj. art. 27 k.r.o. z uwagi na pominięcie przy orzekaniu ustalenia sił i możliwości zarobkowych majątkowych powódki oraz art. 5 k.c. Pozwany zarzucił także naruszenie przepisów prawa procesowego, tj. art. 730 k.p.c. i art. 753 § 1 k.p.c., art. 753 § 2 k.p.c. w zw. z art. 743 k.p.c. i art. 730 ¹ k.p.c. W oparciu o te zarzuty skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia przez oddalenie wniosku o udzielenie zabezpieczenia oraz orzeczenie w trybie art. 338 k.p.c. w zw. z art. 361 k.p.c. o obowiązku zwrotu wyegzekwowanego świadczenia na rzecz pozwanego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie wskazania wymaga, iż roszczenie znajdujące podstawę w art. 27 k.r.o., choć nie stanowi obowiązku alimentacyjnego sensu stricte, to posiada charakter alimentacyjny a może być uwzględnione jedynie w trakcie trwania małżeństwa.

W praktyce sądowej daje się zauważyć - dyktowana względami socjalnymi, językowymi i pragmatycznymi - tendencja do traktowania każdego świadczenia polegającego na dostarczaniu środków utrzymania jako świadczenia alimentacyjnego (por. uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 13 lipca 2011 r., w sprawie sygn. akt III CZP 39/11, publ. OSNC 2012/3/33).

W konsekwencji podstawą zabezpieczenia roszczenia opartego na art. 27 k.r.o. jest jedynie uprawdopodobnienie istnienia roszczenia. Obejmuje ono oczywiście uprawdopodobnienie wszelkich przesłanek prowadzących do powstania roszczenia, czyli istnienia usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz możliwości zarobkowych lub majątkowych po stronie obowiązanego.

Analizując sytuację majątkową i dochodową pozwanego, wskazać należy iż osiąga on stały dochód w ponadprzeciętnej wysokości, którą to okoliczność powódka uprawdopodobniła stosownymi dokumentami, w tym w szczególności kopiami umów o pracę oraz wyciągami z konta bankowego M. M.. U. M. uprawdopodobniła również swoją obecną sytuację majątkową, w tym w szczególności fakt pozostawiania osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku oraz nie posiadania innych dochodów a także koszty utrzymania rodziny w rozumieniu art. 27 k.r.o.

Oceniając te okoliczności Sąd Okręgowy, na obecnym etapie postępowania, w pełni podziela rozważania Sądu I instancji w zakresie możliwości majątkowych i zarobkowych zobowiązanego oraz uprawnionej a także kosztów utrzymania rodziny, w których strony winny partycypować. Wskazać przy tym należy, że udzielenie zabezpieczenia w żaden sposób nie przesądza o ostatecznym rozstrzygnięciu niniejszej sprawy a zarzuty merytoryczne podniesione w zażaleniu, odnoszące się w szczególności do możliwości zarobkowych i majątkowych powódki, a tym samym nadmiernego wzbogacenia po stronie uprawnionej, powinny zostać rozpoznane na dalszym etapie postępowania.

Odnosząc się do pozostałych zarzutów zażalenia wskazać należy, iż wbrew stanowisku skarżącego w niniejszej sprawie nie doszło do nieważności postępowania z uwagi na nie doręczenie pozwanemu postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 10 października 2013 r. w przedmiocie udzielenia zabezpieczenia. Wprawdzie uwzględniając wyżej omówiony charakter alimentacyjny roszczenia o zaspokojenie potrzeb rodziny do postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia w niniejszej sprawie zastosowanie ma art. 753 § 2 k.p.c. Z uwagi jednak na doręczenie tego orzeczenia pozwanemu przez komornika sądowego, a przede wszystkim skuteczne wniesienie zażalenia na to orzeczenie w ocenie Sądu Okręgowego pozwany nie został pozbawiony możliwości obrony swoich praw w niniejszej sprawie. W tym miejscu na zauważenie wymaga, że w stanie faktycznym niniejszej sprawy przyjąć należało korzystniejsze dla pozwanego rozstrzygniecie i przyjęcie, że doręczenie mu postanowienia Sądu Rejonowego miało miejsce w dniu 29 października 2013 r. (z.p.o. k. 91) a zatem od tej daty należało liczyć termin do wniesienia rozpoznawanego zażalenia. Z uwagi zatem na wniesienie zażalenia w terminie nie było podstaw do jego odrzucenia.

Wskazać również należy, iż na uwzględnienie nie zasługuje zarzut ustalenia przez Sąd I instancji daty wstecznej zabezpieczenia. Z treści art. 730 k.p.c. wynika jasno, iż zabezpieczenia udziela się na czas trwania postępowania. Skarżący wydaje się przy tym nie zauważać, że zasądzona kwota ma charakter okresowy, wypłacany w comiesięcznych ratach. W konsekwencji skoro powództwo wpłynęło do tutejszego sądu w czerwcu 2013 r. to również za ten miesiąc uprawnionej przysługuje należne jej świadczenie.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji.