Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 stycznia 2025 roku

Sąd Rejonowy w Tarnowie, V Wydział Gospodarczy w składzie następującym:

Przewodniczący – sędzia Zbigniew Miczek

Protokolant – Monika Wierciak

po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2025 roku w Tarnowie

na rozprawie

sprawy

z powództwa (...) spółki jawnej w L.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej
w W.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od strony powodowej (...) spółki jawnej w L. na rzecz strony pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 5.417,00 złotych (słownie: pięć tysięcy czterysta siedemnaście złotych) tytułem kosztów procesu wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty.

sędzia Zbigniew Miczek

Sygn. akt V GC 459/24

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Tarnowie z dnia 28 stycznia 2025 roku

Na wstępie wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 327 ¹ § 2 k.p.c. uzasadnienie wyroku sporządza się w sposób zwięzły, w związku z czym w niniejszym uzasadnieniu w zakresie twierdzeń stron odwołano się do treści ich pism procesowych

W pozwie złożonym w dniu 25.10.2024 roku strona powodowa (...) Spółka jawna w L. wniosła o zasądzenie od strony pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w W.: kwoty w wysokości 27.750,00 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 26.07.2023 roku do dnia zapłaty, kwoty w wysokości 27.750,00 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 26.07.2023 roku do dnia zapłaty, a także o zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu. ( k. 3-8)

Na uzasadnienie żądania pozwu strona powodowa wskazała, że uszkodzeniu uległy dwa należące do niej pojazdy, co do których posiadała ona polisy dobrowolnego ubezpieczenia tzw. Autoasco (dalej jako: AC) w pozwanym towarzystwie.

Jeśli chodzi o szkodę z dnia 30.06.2022 roku, to w wyniku zdarzenia, pojazd marki M. o numerze rejestracyjnym (...) miał uszkodzony spód, tj. zderzak, belkę, zbiornik paliwa, układ wydechowy, chłodnicę powietrza. Z kolei w przypadku szkody z dnia 18.07.2022 roku, to w wyniku zdarzenia, pojazd marki M. o numerze rejestracyjnym (...) miał uszkodzony prawy bok i spód pojazdu.

Strona pozwana przeprowadziła postępowanie likwidacyjne, i w odniesieniu do obu samochodów ciężarowych, zastosowała korekty w wysokości 50%, z uwagi na stopień zużycia katalizatorów. Strona powodowa nie zgodziła się z tym stanowiskiem. Strona powodowa podniosła, że brak było jakichkolwiek podstaw do zastosowania potrącenia wartości wskazanych elementów, które były sprawne technicznie, bez żadnych wizualnych uszkodzeń.

Strona powodowa wskazała, że dochodziła:

⚫

27.750,00 złotych stanowiącej 50% kwoty odszkodowania zniszczonego katalizatora w samochodzie ciężarowym marki M. o numerze rejestracyjnym (...), ustaloną w oparciu o kalkulację naprawy numer (...);

⚫

27.750,00 złotych stanowiącej 50% kwoty odszkodowania zniszczonego katalizatora w samochodzie ciężarowym marki M. o numerze rejestracyjnym (...), ustaloną w oparciu o kalkulację naprawy numer (...).

W dniu 31.10.2024 roku Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Tarnowie wydał w sprawie nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym uwzględnił żądanie pozwu w całości ( k. 50).

Od powyższego nakazu zapłaty sprzeciw skutecznie złożyła strona pozwana, wnosząc o oddalenie powództwa w całości i o zasądzenie na swoją rzecz kosztów postępowania. ( k. 57-58v)

Strona pozwana podniosła zarzut braku legitymacji czynnej strony powodowej, albowiem: prawo do odszkodowania z polisy numer (...) (odnośnie pojazdu o numerze rejestracji (...)) zostało przeniesione na (...) Spółkę Akcyjną, zaś prawo do odszkodowania z polisy numer (...) (odnośnie pojazdu o numerze rejestracji (...)) zostało przeniesione na (...) Spółkę Akcyjną.

Jeśli chodzi o szkodę numer (...) z dnia 30.06.2022 roku, to strona pozwana przyznała, że prowadziła postępowanie likwidacyjne w wyniku którego wypłaciła 49.071,80 złotych netto. Strona pozwana powołała się na art. 17 ust. 4 pkt 4a Ogólnych Warunków Ubezpieczenia Autocasco i Kradzieży dla Flot Samochodowych, które stanowiły integralną część polisy. Strona pozwana wskazała, że skoro przebieg pojazdu w dniu kolizji wynosił ponad 500.000 km, to w sposób prawidłowy amortyzację układu wydechowego określono na poziomie 50%.

W przypadku szkody numer (...) z dnia 18.07.2022 roku, to ubezpieczyciel przyznał, że prowadził postępowanie likwidacyjne w wyniku którego wypłacił 48.845,30 złotych netto. Strona pozwana powołała się na art. 17 ust. 4 pkt 4a Ogólnych Warunków Ubezpieczenia Autocasco i Kradzieży dla Flot Samochodowych, które stanowiły integralną część polisy. Strona pozwana wskazała, że skoro przebieg pojazdu w dniu kolizji wynosił ponad 500.000 km, to w sposób prawidłowy amortyzację układu wydechowego określono na poziomie 50%.

W piśmie z dnia 20.12.2024 roku strona powodowa podtrzymała żądanie pozwu w całości ( k. 86-89).

Strona powodowa podała, że przysługiwała jej legitymacja czynna w sprawie. Oba samochody ciężarowe marki M. były przedmiotami zastawów rejestrowych, jakie zostały ustanowione na zabezpieczenie wierzytelności (...). Wobec dokonania całkowitej spłaty wierzytelności przez stronę powodową, zabezpieczenie na pojazdach wygasło, a (...) wyraziła zgodę na wykreślenie zastawu rejestrowego. To strona powodowa była od momentu zakupu właścicielem pojazdów, co potwierdzały dowody rejestracyjne. Udzielone pożyczki zostały spłacone w całości.

Strona powodowa zarzuciła, że ubezpieczyciel powołał się na treść § 17. ust. 4 pkt. 4a Ogólnych Warunków Ubezpieczenia Autocasco i kradzieży dla flot samochodowych o symbolu (...) jakie obowiązywały od dnia 1.04.2022 roku. Strona powodowa podała, że dla obu pojazdów zawarła ona umowy ubezpieczenia w dniu 23.02.2022 roku. W sprawie nie będą zatem miały zastosowanie Ogólne Warunki Ubezpieczenia o symbolu (...), lecz obowiązując w dacie zawarcia umów ubezpieczenia, Ogólne Warunki Ubezpieczenia o symbolu (...).

Strona powodowa zarzuciła także, że powołany przez ubezpieczyciela zapis OWU należało uznać za niezgodny z właściwością stosunku prawnego, zasadami współżycia społecznego i dobrymi obyczajami kontraktowymi pomiędzy przedsiębiorcami. ( k. 86-89)

Zgodnie z art. 327 ¹ § 1 pkt 1 k.p.c. uzasadnienie wyroku winno zawierać wskazanie podstawy faktycznej rozstrzygnięcia, obejmującej ustalenie faktów, które sąd uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, i przyczyn, dla których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej.

Bezsporne między stronami były okoliczności dotyczące:

- zdarzenia drogowego z dnia 30.06.2022 roku w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki M. o numerze rejestracyjnym (...);

- zdarzenia drogowego z dnia 18.07.2022 roku, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki M. o numerze rejestracyjnym (...);

- przyjęcia co do zasady odpowiedzialności przez stronę pozwaną za skutki zdarzeń;

- przebieg postępowań likwidacyjnych;

- treść pism składanych wzajemnie przez strony.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strona powodowa była właścicielem pojazdów: marki M. o numerze rejestracyjnym (...) oraz marki M. o numerze rejestracyjnym (...).

Dowód:

- kserokopia dowodu rejestracyjnego – k. 20-20v;

- kserokopia dowodu rejestracyjnego – k. 35-36;

W związku z dokonaniem całkowitej spłaty wierzytelności strony powodowej w stosunku (...) Spółki Akcyjnej w (...), podmiot ten wyraził zgodę na wykreślenie zastawów rejestrowych ustanowionych na zabezpieczenie jego wierzytelności na dwóch ciągnikach siodłowych marki M..

Dowód:

- pismo z dnia 28.03.2024 roku – k. 90;

- pismo z dnia 5.04.2024 roku – k. 91;

Pojazd marki M. o numerze rejestracyjnym (...) był ubezpieczony na podstawie wniosku - polisy o numerze (...), m.in. w zakresie AC. Okres ubezpieczenia AC był od dnia 1.03.2022 roku do dnia 28.02.2023 roku.

Zgodnie z treścią polisy, do ubezpieczeń dobrowolnych mają zastosowanie odpowiednie ogólne warunki ubezpieczenia (OWU) AC/KR dla flot samochodowych o symbolu (...) (…) obowiązujące w dniu zawarcia umowy ubezpieczenia.

Dowód:

- wniosek – polisa numer (...) – k. 92-92v;

Pojazd marki M. o numerze rejestracyjnym (...) był ubezpieczony na podstawie wniosko - polisy o numerze (...), m.in. w zakresie AC. Okres ubezpieczenia AC był od dnia 1.03.2022 roku do dnia 28.02.2023 roku.

Zgodnie z treścią polisy, do ubezpieczeń dobrowolnych mają zastosowanie odpowiednie ogólne warunki ubezpieczenia (OWU) AC/KR dla flot samochodowych o symbolu (...) (…) obowiązujące w dniu zawarcia umowy ubezpieczenia.

Dowód:

- wniosek – polisa numer (...) – k. 93-93v;

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się na okolicznościach niespornych, w tym przyznanych albo niezaprzeczonych. Postąpienie takie znajduje uzasadnienie w treści art. 229 oraz 230 k.p.c. Część z tych okoliczności została przez strony zgodnie przyznana, a w zakresie części z nich, strona pozwana nie wypowiedziała się. Wskazane okoliczności bezsporne nie budzą także żadnych wątpliwości Sądu oraz znajdują potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym, w postaci dokumentów związanych z postępowaniem likwidacyjnym szkody oraz wzajemną korespondencją stron .

Sąd postanowił na zasadzie art. 235 ² pkt 2 k.p.c. pominąć wniosek dowodowy strony powodowej oraz strony pozwanej o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego jako nieistotny dla rozstrzygnięcia. Ze względu na niewykazanie treści umowy ubezpieczenia Autocasco przeprowadzenie tego dowodu nie było celowe.

Zgodnie z art. 327 ¹ § 1 pkt 1 k.p.c. uzasadnienie wyroku winno zawierać wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

Sąd zważył co następuje:

powództwo podlega oddaleniu w całości.

W sprawie zastosowanie będą miały przepisy następujących aktów prawnych:

1)  ustawy z dnia 23.04.1964 roku – Kodeks cywilny (tj. Dz.U. 2024 r., poz. 1061 ze m.) – zwanej „k.c . ”;

2)  ustawy z dnia 17.11.1964 roku – Kodeks postępowania cywilnego (tj. Dz.U. 2024 r., poz. 1568 ze zm.) – zwanej „k.p.c.”;

3)  ustawy z dnia 11.09.2015 roku o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (tj. Dz.U. 2024 r. poz. 838 ze zm.) – zwanej dalej „u.o.d.u.”;

4)  ustawy z dnia 28.07.2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tj. 2024 r., poz. 959 ze zm.) – zwanej „u.k.s.c.”;

5)  ustawy z dnia 16.11.2006 roku o opłacie skarbowej (tj. Dz.U. 2023 r. poz. 2111 ze zm.) – zwanej „u.o.s.”;

6)  rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 22.10.2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tj. Dz.U. 2023 r., poz. 1935 ze zm.) – zwane „r.o.r.p.”

Zgodnie z art. 805 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Z kolei § 2 przywołanej regulacji głosi, iż świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie przy ubezpieczeniu majątkowym określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku. Natomiast po myśli art. 361 § 1 i 2 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Przy czym wobec ugruntowanego już stanowiska orzecznictwa i doktryny nie ulega wątpliwości, że powinnością poszkodowanego jest podjęcie działań zmierzających do ograniczenia rozmiarów szkody, a odszkodowanie ma przywrócić stan majątkowy sprzed powstania szkody, nie prowadząc jednak do wzbogacenia, które przewyższyłoby wysokość faktycznie poniesionej szkody.

Jedna z podstawowych zasad procesu cywilnego stanowi, iż ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne a strony postępowania są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne (art. 6 k.c. w zw. z art. 232 k.p.c.). Równocześnie zgodnie z treścią art. 3 k.p.c. strony są obowiązane przedstawiać dowody, co oznacza, że strony są zobligowane do gromadzenia materiału dowodowego koniecznego do ustalenia stanu faktycznego sprawy. Co prawda przymus ten nie jest obwarowany żadnymi sankcjami, niemniej jednak przyjmując bierną postawę strona naraża się na szereg negatywnym konsekwencji, a najdalej idąca jest przegrana procesu.

Podkreślić należy, że proces cywilny o zapłatę odszkodowania przeciwko ubezpieczycielowi świadczącemu ochronę ubezpieczeniową z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, jest normalnym procesem, z niezmienionymi obowiązkami procesowymi, co oznacza, że to na powodzie ciąży obowiązek wykazania wszystkich przesłanek odszkodowawczych. W przypadku gdy chodzi o obowiązek zapłaty odszkodowania na podstawie umowy podstawowym obowiązkiem jest wykazanie treści umowy łączącej strony. To, że pozwanym jest ubezpieczyciel, nie ma żadnego znaczenia dla obowiązków strony powodowej, poza jednym, a mianowicie dotyczącym legitymacji biernej strony pozwanej, jeśli nie kwestionuje ona faktu świadczenia ochrony ubezpieczeniowej.

Strona pozwana zakwestionowała legitymację czynną po stronie powodowej, jednakże zarzut ten nie zasługiwał na uwzględnienie.

Wskazać należy, że celem procesu cywilnego jest urzeczywistnienie normy prawnej obowiązującej w stosunkach cywilnoprawnych. Strony procesowe muszą pozostawać w pewnym stosunku do przedmiotu procesu cywilnego. Powód musi być uprawniony do występowania z określonym roszczeniem, a pozwany zobowiązany do jego zaspokojenia. Na oznaczenie tego materialnego uprawnienia do występowania w konkretnym procesie cywilnym w charakterze strony procesowej przyjęło się określenie legitymacji procesowej, o której istnieniu nie decydują przepisy prawa procesowego, ale przepisy prawa materialnego ( por. W.Siedlecki w: W. Siedlecki, Z. Swieboda Postępowanie cywilne. Zarys wykładu Warszawa 2004 r., s. 116).

Strona powodowa przedłożyła jednak kserokopie dowodów rejestracyjnych, jak i odpisy pisma z dnia 28.03.2024 roku, i z dnia 5.04.2024 roku – a z dokumentów tych wynikało niezbicie, że była ona uprawniona do wytoczenia powództwa przeciwko stronie pozwanej, skoro pozostawała ona posiadaczem pojazdów marki M..

Podnieść należy, że strona powodowa nie zawnioskowała jako dowodu dokumentu w postaci Ogólnych Warunków Umowy ubezpieczenia (dalej jako: OWU), zaś strona pozwana mimo zgłoszenia takiego wniosku dowodowego, nie przedłożyła tego dokumentu.

Wyjaśnić tu należy, że ubezpieczyciel przedłożył OWU o numerze (...), natomiast zarówno dla pojazdu marki M. o numerze rejestracyjnym (...), jak i dla pojazdu marki M. o numerze rejestracyjnym (...), zastosowanie miały warunki OWU dla flot samochodowych o symbolu (...) obowiązujące w dniu zawarcia umowy ubezpieczenia. Taki dokument nie został w toku postępowania zaprezentowany przez żadną ze stron.

Obowiązek dowodowy obejmuje swoim zakresem: zgłoszenie wniosku dowodowego i zaprezentowanie środka dowodowego, co w przypadku dowodu z dokumentów polega na ich przedłożeniu lub wskazaniu podmiotu, u którego się taki dokument znajduje. Strona powodowa w ogóle nie zawnioskowała dowodu z OWU, a tym samym nie wykazała jaka była treść umowy ubezpieczenia.

Zdecydowanie wskazać należy, że w przypadku dochodzenia roszczenia wynikającego z umowy, a takimi są roszczenia z dobrowolnej umowy ubezpieczenia majątkowego pojazdów mechanicznych, określanych potocznie jako Autocasco, na powodzie – zgodnie z rozkładem ciężaru dowodu wynikającym z art. 6 k.c. w zw. z art. 232 k.p.c. – ciąży obowiązek wykazania treści umowy.

Podkreślić należy, że powołane jako dowody i przedstawione przez stronę powodową polisy o numerze (...) i o numerze (...), stanowiły dokumenty potwierdzające zawarcie umów ubezpieczenia, co nie oznacza, że stanowiły one same umowy.

Umowa ubezpieczenia może być zawarta w różny sposób, a na całość ustalenia jej treści może składać się wiele elementów: wniosek o zawarcie umowy (w tym złożony w formie elektronicznej), ogólne warunki umów o jakich mowa w art. 16 u.o.d.u. oraz umowa ubezpieczenia o jakiej mowa w art. 807 k.c. Zgodnie z art. 20 ust. 1 u.o.d.u. w umowie ubezpieczenia winny być zawarte m.in. następujące postanowienia:

1) definicje poszczególnych świadczeń;

2) określenie wysokości składek odpowiadających poszczególnym świadczeniom podstawowym i dodatkowym, o ile w umowie występuje podział świadczeń na świadczenie podstawowe i dodatkowe;

3) zasady ustalania świadczeń należnych z tytułu umowy, w szczególności sposób kalkulacji i przyznawania premii, rabatów i udziału w zyskach ubezpieczonego, określenie stopy technicznej, wskazanie wartości wykupu oraz wysokości sumy ubezpieczenia w przypadku zmiany umowy ubezpieczenia na bezskładkową, o ile są one gwarantowane, określenie kosztów oraz innych obciążeń pobieranych przez zakład ubezpieczeń przy wypłacie świadczeń;

4) opis tych czynników w metodach kalkulacji rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów rachunkowości, które mogą mieć wpływ na zmianę wysokości świadczenia zakładu ubezpieczeń lub wartości wykupu ubezpieczenia;

5) wskazanie przepisów regulujących opodatkowanie świadczeń zakładu ubezpieczeń;

6) wskazanie miejsca ujawnienia sprawozdania o wypłacalności i kondycji finansowej zakładu ubezpieczeń.

Dla ustalenia odpowiedzialności strony pozwanej co do zasady i wysokości niezbędne było wykazanie definicji poszczególnych świadczeń, czego – wobec pasywności dowodowej strony powodowej – nie można było osiągnąć. Zwrócić tutaj należy uwagę, że strona powodowa była reprezentowana w sprawie przez kwalifikowanego pełnomocnika w osobie radcy prawnego, który szczególnie winien mieć świadomość obowiązku wykazania treści umowy. Treść umowy ubezpieczenia dobrowolnego określa nie tylko treść polisy, z przede wszystkim OWU, jeśli stronu ustaliły ich zastosowanie. Zwyczajowo to treść OWU określa obowiązki umowne stron, w tym ubezpieczyciela, zasady ustalania odpowiedzialności i ich wyłączenia, zasady ustalania wysokości odszkodowania, stosowanie i wysokość klauzul redukcyjnych. Mając na uwadze to, że są to elementy prawa materialnego winny być rozważone przez sąd z urzędu. Przykładowo, jeśli pozywany ubezpieczyciel nie podniesie twierdzenia w zakresie obniżenia należnego odszkodowania z tytułu klauzuli redukcyjnej, a treści umowy wynika jej istnienie, to i tak sąd musi uwzględnić to postanowienie umowne. Nie ma mowy w takiej sytuacji o działaniu z urzędu lecz akcie stosowania prawa materialnego. W sytuacji jednak gdy strona dochodząca roszczenia nie wykaże treści umowy, to sąd nie może pozytywnie zweryfikować twierdzeń przemawiających za uwzględnieniem powództwa.

Na rozprawie w dniu 28.01.2025 roku pełnomocnik strony powodowej wniósł o zakreślenie terminu do przedłożenia ogólnych warunków umów mających zastosowanie w niniejszej spawie.

Powyższy wniosek nie został uwzględniony, na podstawie art. 458 ⁵ § 1 i § 4 k.p.c.

Zgodnie z art. 458 ⁵ § 1 k.p.c., powód jest obowiązany powołać wszystkie twierdzenia i dowody w pozwie, a pozwany - w odpowiedzi na pozew. Z kolei zgodnie z art. 458 ⁵ § 4 k.p.c., twierdzenia i dowody powołane z naruszeniem § 1-3 podlegają pominięciu, chyba że strona uprawdopodobni, że ich powołanie nie było możliwe albo że potrzeba ich powołania wynikła później. W takim przypadku dalsze twierdzenia i dowody na ich poparcie powinny być powołane w terminie dwóch tygodni od dnia, w którym ich powołanie stało się możliwe lub wynikła potrzeba ich powołania.

Strona powodowa nie uprawdopodobniła, że powołanie OWU nie było możliwe na wcześniejszym etapie postępowania, ani nie uprawdopodobniła, że potrzeba powołania OWU wynikła dopiero na rozprawie w dniu 28.01.2025 roku.

Końcowo ponieść należy za poglądem doktryny, że skoro prawo procesowe jest prawem formalnym, prawem normatywnym w dosłownym znaczeniu, to „formalność” stanowi jego cechę immanentną. Wyraża się on w stanowieniu jasnych reguł postępowania, jednoznacznym ich odczytywaniem i bezwzględnym przestrzeganiem. ( por. J. Gudowski: O kilku naczelnych zasadach procesu cywilnego – wczoraj, dziś, jutro, w: Prawo prywatne czasu przemian. Księga pamiątkowa ku czci Profesora Stanisława Sołtysińskiego pod red. A. Nowickiej Poznań 2005 r., s. 1033 i powołana tam literatura). Oddalenie powództwa na tej podstawie, że strona powodowa nie wykazała we właściwym momencie podstaw dochodzonego powództwa, gdyż zaniedbała obowiązku przedstawienia twierdzeń i środków dowodowych w odpowiedniej formie, w sytuacji gdy były one kwestionowane przez stronę przeciwną, nie stanowi naruszenia prawa do sądu, a jest jedynie wyrazem prawidłowo rozumianej zasady sprawiedliwości proceduralnej.

Mając na uwadze powyższe, wobec nie wykazania przez stronę powodową treści umowy łączącej strony Sąd nie mógł dokonać oceny zasadności dochodzonego powództwa, co skutkowało jego oddaleniem na zasadzie art. 6 k.c. w zw. z art. 232 k.c. w zw. z art. 805 k.c. oraz pozostałych powyżej powołanych przepisów.

W zakresie rozstrzygnięcia o kosztach procesu wskazać należy, że zgodnie art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Po myśli art. 98 § 3 k.p.c. do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony.

Strona powodowa jako przegrywająca proces winna zwrócić stronie pozwanej w całości poniesione przez nią koszty procesu.

W niniejszej sprawie na koszty procesu w łącznej wysokości 5.417,00 złotych złożyło się:

1)  wynagrodzenie pełnomocnika strony pozwanej w kwocie 5.400,00 złotych na zasadzie § 2 pkt 6 w zw. z § 15 ust. 1 i 3 r.o.r.p. w stawce minimalnej;

2)  opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 złotych ustalona na zasadzie art. 1 ust. 1 pkt 2 u.o.s. w zw. jej częścią IV Załącznika.

Sędzia Zbigniew Miczek